Imposant besluit van het
Haarlems orgelfestival
Rumoerige protestvergadering
in Haagse Dierentuin
Agenda voor
Haarlem
Schilderkunst in de hoofdstad
Zilveren Tulp" gaat naar Wenen
Pieter van der Sloot
naar Nice
Slotfase raadhuisbouw
aan de Zeeweg
Herstel der klokken
De gratie aan Lages
Bridgeclub Haarlem NBB
bestaat 20 jaar
DONDERDAG 9 OCTOBER 1952
Prix de Rome voor de
grafische kunst
Secretaris-generaal van
Maatschappelijk Werk
Als eerste solodanser
Verdelingsregeling voor
kuikens afgeschaft
De Gaulle wenst een
Europese statenbond
99
De laatste manifestatie van het Haar
lemse orgelfestival bestond uit een con
cert in de Grote Kei'k, gespeeld door de
drie juryleden, Flor Peeters, Pierre Se-
gond en Albert de Klerk. Ieder van hen
opende hun deel van het programma met
een koraalvoorspel, dat zinrijk aanpaste
bij het door de C.O.V., onder leiding van
Piet Plalsema, keurig gezongen koraal.
Alle drie speelden ze ook een groot werk
van Bach: Flor Peeters de Prelude en
Fuga in D, die op mij het effect maakte
van een barokballet van engelen met pa
thetische gebaren en met wind in hun kle
ren; Pierre Segond speelde de Fantasie en
Fuga in g, die in de klaarste tinten van
het orgel haar polyfone weefsel liet be
wonderen als een trotse schone die weet
hoe bekoorlijk haar slanke lijnen zijn; Al-
bert de Klerk interpreteerde ten slotte de
magistrale e moll-Prelude en Fuga als de
eeuwigheidszang van Bach's grote en on
peilbare hart. Men zou er lyrisch bij wor
den en dithyramben willen aanheffen bij
zulke verheven schoonheid gepaard aan
diepe zin.
In meesterlijke vertolkingen hadden
wij aldus de grandiose groei van Bach
waargenomen, van uit de geweldige op
stuwende „Sturm und Drang"-periode
over die der rustig beheerste kracht, tot
die der diepe wijsheid en rijpe bezinning,
die bij een genie als Bach een samenbal
ling van vermogens moest worden, zo
sterk, zo hecht en onwrikbaar, dat men
na twee eeuwen nog steeds wacht op het
genie dat deze intensiteit zal evenaren.
Flor Peeters liet ons bovendien kennis
maken met drie van zijn pas in Amerika
verschenen koraalpreludes: een klaar ge
registreerd „Wer nur den lieben Gott
lasst walten" met typische Dufay-caden-
zen; een verrassend kinderlijk blij Kerst
koraal „Wie sohön leuchtet der Morgen
stern", op het toonplan dat de componist
ook aanwendde in zijn koraalbewerking
op „Herders, Hij is geboren", dus evenals
daar met de cantus firmus, hoog en helder
geregistreerd, in het pedaal; en ten slotte
een koraalfuga op „Ein fester Burg" met
een zeer brillant coda, dat wel zeer ka
rakteristiek klinkt voor de fameuze
Vlaamse orgelmeester. Pierre Segond im
proviseerde een postludium bij het gezon
gen koraal „Vater unser im Himmelreich",
en étaleerde vervolgens de rijkste tinten
uit het orgel in een variatiewerk van Sa
muel Scheidt. De Zwitserse meester-orga-
nist besloot zijn bespeling met een zeer
suggestieve vertolking van „Litanies" van
Jehan Alain, de veelbelovende jonge Fran
se orgel-componist die in de eerste dagen
van de tweede wereldoorlog sneuvelde.
Hekkesluiter van dit meesterconcert was
Albert de Klerk, die, op een tintelend
thema van Pierre Segond, op een ingeto
gen gegeven van eigen vinding en op een
energiek thema van Flor Peeters een im
provisatie ten beste gaf, die ik niet beter
kan kenschetsen dan als zijnde een muzi
kaal zelfportret. Daar ik deze organist nog
al tamelijk goed ken, meen ik te mogen
zeggen, dat dit zelfportret goed gelijkend
was. Wat je met klanken uit een fraai or
gel al niet doen kunt, als de muzen je
maar genadig zijn!
Prijsuitreiking en epiloog
op het stadhuis
Na afloop van het concert der juryleden
in de Grote Kerk, werd in de hal van het
ADVERTENTIE
jN.V. Koninklijke Pharmaceutische Fabriekervv/h
Brocades-Stheeman Pharmacia
DONDERDAG 9 OCTOBER
Minerva: „De beste jaren van ons leven",
14 jaar, 8.15 uur. Luxor: ..Klokslag 12", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. City: „Geheime wapens",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Spaarne: „De grote
mijnramp", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Lldo:
.Czardasfürstin", alle leeft., 7 en 9.10 uur.
Frans Hals: „Czardasfürstin", alle leeft., 7.15
en 9 30 uur. Rembrandt: „De mijnen van ko
ning Salomo", alle leeft., 7 en 9.15 u. Palace:
„I'll see you in my dreams", alle leeft., 7 en
9 15 uur.
VRIJDAG 10 OCTOBER
Bioscopen: Nieuw programma.
Burgemeester mr. P. O. F. M. Cremers van
Haarlem, overhandigde Woensdagavond
aan de eerste prijswinnaar van het Int.
Orgelconcours, prof. Anton Heïller uit
Oostenrijk, de Zilveren Tulp. Daarachter
van links naar rechts: Louis Toebosch,
Nederland, tweede prijs; Piet Post, Neder
land, derde prijs; Tage Hojby Nielsen,
Denemarken; Pierre Labric, Frankrijk.
stadhuis door de burgemeester van Haar
lem, mr. P. O. F. M. Cremers, de uitslag
van de improvisatiewedstrijd bekend ge
maakt. De „Zilveren Tulp" gaat ditmaal
naar Oostenrijk; prof. Anton Heilier, uit
Wenen, die Maandag als derde optrad,
werd door de jury als eerste geclasseerd.
Tweede werd Louis Toebosch uit Breda,
die zijr. trofee, verleden jaar verworven,
moest afstaan. Hij was nummer één van
de optredenden. Derde werd Piet Post uit
Leeuwarden, die als laatste optrad. De
Deen Tage Hojby Nielsen verwierf de
vierde plaats (hij vervulde de tweede
beurt) en Pierre Labric uit Houaan, die
als vierde optrad, werd nummer vijf ge
rangschikt. Mr. Cremers feliciteerde, de
winnaar en overhandigde hem de wissel-
prijs van het concours. Prof. Heilier beant
woordde deze toespraak in termen van
hooggestemde lof over het Nederlandse
orgelbezit en over onze orgelcultuur. De
gelukkige winnaar bekende, dat hij tij
dens deze spannende dagen van het Haar
lemse orgelfestival heel wat opgedaan
had dat hij in dankbare herinnering naar
zijn vaderland zal meenemen.
Vóór de bekendmaking van het resul
taat van de wedstrijd, hield burgemeester
Cremers een belangwekkende toespraak in
het Frans. Haarlem, aldus mr. Cremers,
wil van het orgelconcours een traditie
maken. Aan elke traditie moet een begin
zijn, en dat begin is er, en men kan zeg
gen, dat het volkomen geslaagd is. Spreker
dankte de doorzetters van het initiatief,
inzonderheid de onvermoeide werkers van
de commissie, wethouder Geluk en de heer
P. Koen.
De heer D. J. A. Geluk nam op zijn
beurt het woord om de burgemeester en
de gemeenteraad dank te zeggen voor de
extra-steun die zij verleenden en sprak
de hoop uit, dat in de toekomst ook nog
andere instanties zouden willen medewer
ken om deze Haarlemse culturele glorie
dagen te kunnen bestendigen. Tevens
uitte spreker zijn hartelijk dank aan allen
die hun schouders onder het werk gezet
hebben, inzonderheid aan de heer Ton
Verhey om zijn belangrijk aandeel in het
welslagen van de concertavond met het
Cavaillé Coll-orgel.
Vervolgens werd de erewijn gedronken
en bleef men nog geruime tijd bij elkaar
in de met kaarsen verlichte hal.
Onder de talrijke aanwezigen merkten
wij op: de buitengewoon Gezant en gevol
machtigde minister van Oostenrijk, zijne
excellentie R. Seeman, de Consul-generaal
van Oostenrijk J. C. van Marken, de Con
sul-generaal van Frankrijk mr. E. Guil-
hou, de kabinetchef van de Commissaris
der Koningin in Noordholland jhr. mr.
J. W. Roëll en mevrouw Roëll, dr. C. L.
Walther Boer, Henk Badings, Willem An-
driessen, prof. dr. A. D. Fokker, Tadema,
Piet Vincent, mr. A. Beets, mw. mr. E. A.
J. Scheltema-Conradi, mr. Westra, Wolf
gang Westernach, secretaris van de inter
nationale muziekwedstrijden te München,
enzovoorts.
Haarlem heeft met deze orgeldagen iets
van het rijkste van zijn eigen wegen ge
toond. Prof. Flor Peeters drukte het op
kernachtige wijze uit: „Haarlems orgel
bezit en de Haarlemse .orgelcultuur is een
deel van Hollands glorie". Uit de.mond
van deze orgelvirtuoos, die zowel in de
Nieuwe Wereld als in het oude Europa als
een der hoogste dragers van de orgelcul
tuur geldt, heeft een dergelijk woord bij
zondere betekenis.
Voor vele niet-Haarlemmers, ook bui
tenlanders, zijn deze dagen een openbaring
geweest. Misschien ook wel voor vele
Haarlemmers.
JOS. DE KLERK
De gouden erepenning van de Prix de
Rome 1952 voor de grafische kunst is ge
wonnen door de 25-jarige Erik Thorn
Leeson uit Maastricht.
De zilveren médaille viel ten deel aan de
30-jarige Lou Strik uit Amsterdam. In
de Rijksakademie van Beeldende Kunsten
te Amsterdam is gistermiddag deze uit
slag bekend gemaakt. In haar rapport zei
de jury, dat het werk op een hoog peil staat
en van goed vakmanschap getuigt. De op
gave was een kopergravure te maken naai
de mythe van Pan en Syrinx.
Met ingang van 1 October is benoemd
tot secretaris-generaal van het ministerie
van Maatschappelijk Werk mr. Ph. H. M.
Werner, inspecteur-generaal van het
Rijksarbeidsbureau.
Altaarwisseling. De uit de zestiende
eeuw daterende barok-altaren in de R.K.
kerk te Panningen zullen vervangen wor
den door nieuwe, welke beter bij het gere
staureerde intérieur zijn aangepast. De oude
altaren zullen een plaats vinden in de kerk
te Oirschot. De besprekingen hieromtrent
tussen de beide kerkbesturen en een verte
genwoordiger van Rijksmonumentenzorg (de
Panningse altaren stonden onder toezicht
van deze instantie) hebben tot overeenstem
ming geleid. Ook de bisschoppelijke goed
keuring is thans ontvangen.
Technicouleur. Met de film „Caprice de
Caroline" betreedt ook Frankrijk het terrein
der kleurenfilm. De regisseur is Jean Devai-
vre dit het verhaal van Cecil Saint-Laurent
voor de film heeft laten bewerken dooi' Jean
Anouilh. Martine Carol speelt de ról van
Caroline Chérie. De buitenopnamen werden
in Menton opgenomen. Elke avond werd het
opgenomen stuk film per vliegtuig naar En
geland gebracht, waar laboratoria de kleu
renfilms ontwikkelden.
Charles Hammes, de landschapschilder
en etser uit Hees bij Nijmegen, zal Maandag
zijn tachtigste verjaardag vieren. Hammes,
die zijn opleiding genoot aan de academie te
Amsterdam, heeft vele jaren gewerkt in
Spanje, Portugal en Frankrijk. Werken van
zijn hand werden aangekocht door het
Rijksmuseum te Amsterdam en het Rijks
prentenkabinet. In eigen land werkte hij
veel in Drente, Holland, Limburg en Gelder
land. De laatste jaren bracht hij door in
Hees, waar hij nu nog geregeld schildert.
Pieter van der Sloot, tot voor kort eerst
solodanser en één der artistieke leiders
van het Ballet der Lage Landen, heeft met
ingang van het per 1 December beginnende
seizoen een contract voor zeven maanden
gekregen als eerste solist bij het geheel ge
reorganiseerde ballet van de Opera te Nice.
Met hem zijn tevens geëngageerd Gene-
viève Kergrist, thans nog danseuse étoile
van de Opéra Comique te Parijs, en Ber
nard Roussel. Als balletmeester zal fun
geren Gérard Mulys, die deel uitmaakte
van de achtereenvolgende Ballets de Mon
te Carlo en onder meer in de gelederen
van de Markies de Cuevas in ons land is
opgetreden.
De eerste rol van Pieter van der Sloot
in Nice zal zijn die van Albrecht in „Gi
selle". Verder staan op het répertoire, wat
het klassieke gedeelte betreft, de tweede
acte van „Le lac des cygnes" en „Les Syl-
phides", benevens „La fille mal gardée"
van Dauberval.
Thans studeert Pieter van der Sloot bij
de vermaarde paedagoge Olga Preobra-
jenska te Parijs.
De gemeenteraad van Bloemendaal vei--
gadert weer op Donderdagmiddag 16 Oc
tober.
Op de agenda staat onder meer een
voorstel om de twee hectaren grond aan
dc Zeeweg, die in 1933 werden gekocht
van de Erven Van der Vliet ten behoeve
van de bouw van een nieuw raadhuis,
weer terug te verkopen nu besloten is een
nieuw raadhuis op „Bloemenheuvel" te
vestigen.
Voorts staat een drietal nieuwe veror
deningen op de agenda, namelijk op de
heffing van rechten voor putruimen en
afvalverwijdering, van grafrechten en een
nieuwe kindertoelageverordening.
eTnslotte zal nog gesproken worden
over de ongegrondverklaring van een ze
vental beroepschriften tegen plaatsing
van eigendommen op de monumentenlijst.
Het ministerie van Landbouw, Visserij
en Voedselvoorziening deelt mede, dat de
minister zich heeft verenigd met het be
sluit van het bestuur van het Bedrijfschap
voor Pluimvee en Eieren, voor het jaar
1953 over te gaan tot afschaffing van de
kwantitatieve beperking van het aantal uit
te broeden kuikens en van de verdelings
regeling van de kuikens, die de afgelopen
jaren ten behoeve van desbetreffende be
drijven heeft bestaan.
Deze regeling, die destijds is ingesteld,
om met het oog op de zorgelijke voeder
positie een te snelle uitbreiding van de
pluimveestapel tegen te gaan en deze zo
veel mogelijk op de kleine bedrijven te
richten, heeft naar het oordeel van de
minister, volkomen aan haar doel beant
woord.
Onder dit distributiesysteem is de kip-
penstapel geleidelijk toegenomen van on
geveer 11 millioen stuks in 1946 tot bijna
24 millioen stuks in Mei 1952, zodat, naar
het oordeel van het ministerie, een onbe
perkte uitbreiding thans niet meer behoeft
te worden verwacht.
Ongeveer 150 grote en kleine klokken, die
door de Duitsers werden geroofd en ver
nield ofwel door oorlogsgeweld werden
beschadigd, worden in twee „klinieken",
namelijk bij de Rotterdamse Droogdok
maatschappij en bij de fa. Zimmer te Am
sterdam met bronzen electroden gelast.
Foto boven: de zwaarbeschadigde kerkklok
van de Nederlands Hervormde Kerk te Tiel,
hij weegt 385 kg.
Midden: De klok wordt van binnen ver
warmd en uitwendig geïsoleerd met asbest
matrassen, die ter jjlaatse van de las weg-
neémbaar zijn. Een overzicht van het las
sen van de klok uit het Raadhuis te
Middelburg.
Tenslotte: Voor het lassen van de klok
uit Vianen wordt de scheur voornig
uitgehakt.
Aan het eind van de protestvergadering die Woensdagavond in de Haagse Dierentuin
werd gehouden over de gratieverlening aan Lages, is tumult ontstaan bij de behan
deling van een aantal moties. Een der moties, ingediend door het bestuur van het
comité „Protest Gratieverlening Lages", dat deze avond had belegd, werd door de
meerderheid van de ongeveer 800 aanwezigen als te gematigd verworpen. Men eiste
de aanvaarding van een motie, waarin het aftreden van de minister van Justitie werd
verlangd, alsmede een nieuwe berechting van Lages door een internationaal gerechts
hof met als uitspraak de doodstraf. Deze motie was ingediend door de heer R. Kicken,
voorzitter van de L.O.O.I.S. (Landelijke Organisatie van Oud-Illegale Strijders). De
voorzitter van het protestcomité, de heer H. M. C. van Wijk, verklaarde, dat het
bestuur zou aftreden als deze motie werd aangenomen. „Treedt maar af" werd er
daarop geroepen. Een beslissing werd niet genomen, want de heer Van Wijk sloot
toen de vergadering. Hij deelde mede dat een tweede protestvergadering op 29 October
in de Dierentuin zal worden gehouden.
De bijeenkomst was rustig begonnen. De
eerste spreker, mr. A. J. Fokker, advocaat
in Den Haag, betoogde dat men de huidige
minister van Justitie, mr. Donker, geen
verwijt kan maken ten aanzien van de
gratieverlening aan Lages. De fout is ge
maakt door de vorige minister van Justitie,
zei hij. „Door diens besluiteloosheid heeft
Lages zijn listig spel van tijd winnen kun
nen spelen. Steeds weer is hij door het aan
tekenen van cassatie, het aanvragen van
revisie en de indiening van een gratiever
zoek de uitvoering van de doodstraf ont
sprongen. De minister had dit," aldus mr.
Fokker, „moeten voorzien en voorkomen.
Dit is niet gebeurd en daardoor bleef mr.
Donker tenslotte niets anders over dan de
Kroon gratieverlening te adviseren. Het
zou inderdaad tegen het rechtsgevoel in
druisen, indien de doodstraf thans nog,
zeven jaar na de oorlog, ten uitvoer zou
worden gelegd. Wel mogen wij van de
minister verwachten," zo zei mr. Fokker,
„dat hij Lages het verdere leven in de ge
vangenis zo zwaar zal maken, dat Lages de
dag zal vervloeken waarop hij gratie heeft
gevraagd."
De heer G. van Dam, een ambtenaar uit
Den Haag, verzekerde de vergadering, dat
berichten als zou deze protest-actie een
door de communisten geïnspireerde bewe
ging zijn, op onwaarheid berusten.
Namens het Amsterdamse protestcomilé
kwam mevrouw H. van der Kraan-Cariot
getuigen van de sympathie van vele Am
sterdammers voor deze protest-actie.
De heer W. Mensonides, een oud-Indisch
ambtenaar, riep de vergadering op het on
recht, aan duizenden landgenoten aange
daan, niet te vergeten. „Het mag met Lages
niet gaan als met Schreieder", zei hij.
„Wanneer spreekt u nu
over Lages?"
De volgende spreker was de arts J. H.
Renken uit Scherpenzeel. Hij betoogde dat
zijns inziens de gratieverlening aan Lages
gezien moet worden in het geheel van de
pogingen die van Amerikaanse zijde wor
den ondernomen om aan Duitsland de he
gemonie in Europa te bezorgen. Verder zei
hij, dat hij principieel afwijzend tegenover
het communisme stond en dat de ministers
Drees en Donker maar „pionnen zijn bij
het schaakspel achter de schermen". Hij
deed scherpe aanvallen op de Mutual Se
curity Act en op Foster Dulles, Draper en
andere Amerikanen.
Enkele dames en heren achter de be
stuurstafel waren het met zijn betoog niet
eens en onderbraken zijn redevoering her
haaldelijk met de vraag: „Wanneer spreekt
u nu over Lages?" Vele stemmen uit de
zaal vroegen echter om voortzetting van
zijn relaas.
De heer Renken zei, „dat onlangs door
Nederlandse medici is besloten een actie te
gaan voeren tegen de oorlogsmisdadigers
van de I. G. Farben". Hij hoopte op steun
van de pers voor deze actie. „Maar dat zal
wel niet gebeuren", beweerde hij, „want
de Nederlandse pers wordt betaald door
Amerikaanse concerns". Hij besloot met
een protest tegen de Duitse herbewape
ning en de bescherming van Duitse oor
logsmisdadigers.
Altijd in schone samenhang met het
seizoen der herfstbladeren en najaars
regens vangt de periode der tentoonstel
lingen in het einde van September in de
Hoofdstad aan. Al menigmaal trachtten
wij een overzicht te geven, maar gezien
het zéér vele dat geboden wordt zijn wij
wel gedwongen ons en u tevreden te
stellen met hier en daar eens binnen te
stappen om een andere zaal voorbij te
gaan in de hoop op een volgend minder
frequent ogenblik ook daar eens rustig te
kunnen vertoeven.
Voor een aantrekkelijke verrassing had
ditmaal de van oorsprong Groningse,
maar reeds lang in Amsterdam resideren
de schilder Jan Wiegers gezorgd door in
zijn aardig huisje aan de O.Z. Achter
burgwal no. 167 „open deur" te houden
van 27 September tot 13 October, 's Schil
ders huisvrouw, eveneens uit Groningen
en dus uiterst proper, houdt niet van
moddervoeten op het marmer portaal en
had de mat voor het kleine buitentrapje
gelegd.
Voor veel mensen heeft een schilders
atelier, en heel de omgeving van een
kunstschilder, een geheimzinnige aan
trekkingskracht. En ook heeft men er
doorgaans een bepaalde voorstelling van,
die een beeld oproept van een smaakvolle
wanordelijkheid, van veel stof en van ge
temperd licht, van fluweel en oud aarde
werk.
Dit bekende décor, zo onvergetelijk
weergegeven in de opera „la Bohème",
vormt wel een schrille tegenstelling met
het huis van Jan Wiegers, zoals trouwens
de schilder zelf als u hem op straat ont
moet in kleding of uiterlijk geen enkele
overeenkomst vertoont met de woeste
personages die in de Bohème zo aardig
van leer trekken.
Toch merkt u spoedig op dat, al is het
huis van Wiegers ordelijk, deze ordelijk
heid niets te maken heeft met het begrip
„netjes". De zelfde orde, die Wiegers in
het samenstel van zijn schilderijen zoekt
te benaderen, manifesteert zich in de in
deling en de kleur van het intérieur. En
al is er een voorkeur bij hem voor helder
heid, er is toch nergens sprake van die
enigszins steriele sfeer die het moderne
intérieur tot een hygiënische woongele
genheid zonder meer maakt.
Wiegers heeft smaak en een persoon
lijke smaak met een voorkeur voor het
Aziatische. In dit echt Amsterdamse smal
le grachtenhuis vindt u, zoals het betaamt,
fraaie dingen van het andere einde der
wereld gehaald: Japanse prenten, een
prachtige Aziatische roodgelakte kast en
daartussen de landschappen, stillevens en
portretten van Jan Wiegers en van zijn
zoon Frans. Dit alles harmonieert won
derbaarlijk goed.
Wiegers is in vlezen een gecompliceer
der figuur dan men aanvankelijk zou ver
moeden. Voorman van de Groningse schil
dersgroep „de Ploeg", die een aantal ex
pressionistische schilders samenbond,
vertoonde Wiegers' schilderkunst veel
verwantschap met het Duits expressionis
me. Vooral het werk van Ernst Kirchner,
één der stichters van „die Brücke",
maakte grote indruk op hem.
Bij Wiegers is de hevigheid van het ex
pressionisme echter spoedig verstild en
tot deze Groninger moeten bepaalde,
meer verfijnde uitingen van de Franse
schilderkunst ook gesproken hebben. Een
vermenging van Noordelijke vorm-bewo-
genheid en een op het Aziatische geïnspi
reerde zin voor evenwicht en kleurver-
fijning vindt bij Wiegers plaats. Dit maakt
u soms onzeker in uw beoordeling en
lijkt ook soms een storend dualisme. Van
sommige vormen valt het moeilijk te be
grijpen waarom zij aldus gesteld werden.
Dit is uiteraard een gevoelselement, maar
treedt dit op bij de beschouwer, dan ont
staat er een remming in de aanvankelijke
bewondering.
Bij veel moderne kunstenaars, die zich
op de vorm bezinnen maar voor wie niet
temin de zichtbare werkelijkheid het uit
gangspunt blijft, kan dit verschijnsel op
treden. Iiet is merkwaai-dig dat in een
schilderij van een zittende naaktfiguur,
naar het model geschilderd, met volledig
behoud van de bezinning op kleurcontrast
en vormgeving een spontane schilders
drift zich niettemin kon vieren. Het resul
taat werd één der vooi-treffelijkste doeken
van Jan Wiegers.
Als u Wiegers deze week 'nog in z'n huis
gaat bezoeken, kunt u er vrijmoedig bla
deren in portefeuilles met tekeningen en
grafiek, en u zult dan ervaren welk een
zuiver gevoel voor het materiaal en de
techniek deze schilder bezit. Het deugde
lijk handwerk heeft zijn liefde en hij ver
staat het!
In de Kunsthandel van Lier exposeren
tot 25 October twee Haagse en twee Eind-
hovense jonge schilders. Als het een con-
Houtsnede van Jan Wiegers.
cours tussen deze twee steden was, zou
Eindhoven o.i. triomfantelijk overwinnen.
Noch de triestig literair-overladen
gouaches van Dirk Landsman, noch de
stillevens van Karei Blyenberg, die te
vast in de verf gesmeerd en te bont van
kleur zijn, konden ons er van overtuigen
dat voor deze twee Hagenaars het mo
ment van een expositie in de kunsthandel
al was aangebroken.
Heel anders is het met de schilderijen
van Harry Pardoel, die in een grappige
stijl die reminicensen van speelkaarten en
mannekesprenten oproept, wonderlijke
tafrelen schildert, waarin de vertelling
en de legende een overheersende rol spe
len. De waarde van het werk is ongelijk
en invloeden van onze Zuiderburen (de
vroege de Smet) zijn soms te herkennen.
Maar er is veel leutigheid in deze figuur
tjes en paardjes in landschappen, die van
oude getijdenboeken gecopiëerd lijken.
Het meeste talent echter bezit, geloven
wij, Kees Bol, die bovendien in veel min
dere mate dan Pardoel aan het gevaar is
blootgesteld om in een maniertje vast te
lopen. Bij hem is de jeugd kennelijk een
groot voordeel. De visie is persoonlijk en
fris, de vreugde van de ontdekking komt
er in tot uitdrukking. Bovendien is de
mise-en-page dikwijls verrassend aardig.
Hij schildert met een kennelijk plezier
een intérieur, een liggend hondje, een
schutting met een kippenren, een troep
varkens saamgedrongen in een stal. Van
deze Eindhovenaar zal men graag de ont
wikkeling blijven volgen.
OTTO B. DE KAT
Hierna meldde zich de heer Kicken als
spreker aan. In zijn redevoering eiste hij
namens de L.O.O.I.S. en de K.P. „het af
treden van minister Donker en een nieuwe
berechting van Lages door een internatio
naal gerechtshof. De enige aanvaardbare
uitspraak van dit hof zou de doodstraf zijn,
zo zei hü.
De heer A. van Dam, voorzitter van de
Haagse Vereniging van Oud-illegale Strij
ders, betoogde vervolgens dat er geen gra
tie aan Lages verleend zou zijn, indien er
in Nederland een goede zuivering geweest
was. Hij drong aan op een „zuivering van
boven af."
Moties
Het bestuur diende hierna twee moties
in. In deze moties werd verlangd dat Lages
de levenslange gevangenisstraf ten volle
zou uitzitten en dat hij gedurende die tijd
zo streng mogelijk zou worden behandeld.
De vergadering gaf echter te kennen dat
men meer voelde voor de eisen van de heer
Kicken. Deze beklom daarop het podium
en haalde een document te voorschijn
waaruit, naar hij zei, zonneklaar zou blij
ken „dat Nieuw Guinea op het ogenblik
verkwanseld wordt." Voor dit laatste punt
interesseerde men zich echter niet. Wel
kwamen er weer toejuichingen toen de
heer Kicken zei: „Wij moeten de klewang
halen over alles wat corrupt is. Na de be
vrijding hebben wij dit al geprobeerd te
doen, maar men heeft ons doel de weg
versperd".
Het bestuur verklaarde hierna af te zul
len treden als de motie-Kicken zou worden
aangenomen.
De voorzitter, de heer Van Wijk, pro
beerde vergeefs met een beroep op de een
heid van het verzet in de bezettingstijd de
gemoederen te sussen. Hij werd echter uit
gejouwd.
De heer P. Metscher, C.P.N.-raadslid van
Den Haag, stelde voor te verlangen dat het
„door de openbare rechtbank uitgesproken
vonnis alsnog zou worden uitgevoerd."
Mr. Fokker verklaarde dat deze eis juri
disch onuitvoerbaar zou zijn en verzeker
de de vergadering dat zij zich met haar
eis dat minister Donker moest aftreden, be
lachelijk zou maken.Toen het tumult steeds
groter werd, sloot de voorzitter de ver
gadering.
PARIJS (Reuter). Generaal De Gaulle
heeft een verklaring aan de pers uitgege
ven, waarin hij zich uitspreekt voor een
herziening van het Noord-Atlantisch ver
drag, een verdeling van de kosten van de
oorlog in Indo-China over de Westelijke
geallieerden en een Verenigd Europa in
plaats van „een warboel van gemeenschap
pen".
Ten aanzien van Europa zegt generaal
De Gaulle: „Wij moeten een werkelijk
Europa scheppen een statenbond, geor
ganiseerd voor verdediging, economie en
cultuur, waarvan Frankrijk met zijn eigen
leger en tezamen met zijn overzeese ge
bieden een deel vormt".
„De Europese gemeenschap, aan de tot
standkoming waarvan wij helpen, is bezig
de alleenheerschappij van Duitsland op te
bouwen door ons te beroven van ons leger,
onze kolen en ons staal, door de tussen
Frankrijk en de Saar bestaande unie te
verbreken en door onze defensie en econo
mie van die van de Franse unie te schei
den. En dit alles ten gunste van geheime
technocratieën, waarbij het Duitse rijk
meer gewicht in de schaal zal leggen dan
wij", aldus generaal De Gaulle.
Zaterdag elf October aanstaande herdenkt
de grootste bridgeclub uit het dictrict Ken-
nemerland van de Nederlandse Bridge Bond
het twintigjarig bestaan met een receptie in
restaurant Dreefzicht, gevolgd door een jubi
leumrevue op Zondagmiddag 19 October
en nederlaagwedstrijden van dertien tot zes
tien October om de „Dreefzichtbeker".
Twintig jaar is het nu al weer geleden dat
de bridgeclub Haarlem werd opgericht. In
die tijd was het bridgen nog lang niet zo po
pulair als tegenwoordig en pas veel later
groeiden de verenigingen uit tot een normale
grootte.
In 1938 gingen de beide kleine clubs, de
afdeling Haarlem van de N.B.B. en de Brid
geclub Haarlem, een fusie aan en namen
daarna al direct een zeer voorname plaats in
in het district Kennemerland.
En dat is door de jaren heen zo gebleven.
Alleen tijdens de oorlogsjaren had men
uiteraard grote moeite om tot de uitvoering
van een normaal wedstrijdprogramma te
komen. Doch nauwelijks was de oorlog af
gelopen of het voortvarende bestuur kwam
opnieuw bijeen om de wederopbouw van de
vereniging ter hand te nemen. Dat dat ge
lukt is bewijst wel het feit dat de vereniging
Haarlem N.B.B. thans niet minder dan hon
derddertig leden telt.
Het bestuur, dat Zaterdag aanstaande
recipieert bestaat uit de volgende heren: F.
S. Noordhoff. voorzitter; N. J. Bakker, secre
taris: A. G. L. Engelgeer, penningmeester;
W. de Jong. redacteur maandblad en E. A.
J. H. van Ghert, J. Burger, J. Smit, Ch.
Boeree, technisch commissaris.
Het wedstrijdprogramma van de neder
laagwedstrijden om de Dreefzichtbeker, die
op dertien en zestien October worden ge
speeld, luidt als volgt:
13 October: N.B.B. 1/2Sans Atout; N.B.B.
2/4—H.B.V.; N.B.B. 2/5-Haarlem West; N.B.B.
3/6Santpoort.
16 October: N.B.B. 1/3Boekenrode;
N.B.B. 1/3Bloemendaal; N.B.B. 3/6H.B.C.;
N.B.B. 3/6—R.K. Haarlem; N.B.B. 3/6—Spel
en Vriendschap.
