Meer leerlingen
dan schoolruimte
Er is vrijwel geen
nieuwe mode
De plaats van de vrouw
Verander-puzzle
De Twee Zusters
ZATERDAG 18 OCTOBER 1952
BRIEVEN VAN EEN PARIJSE HUISVROUW
MAAKT U ZICH GEEN ZORGEN
KERKELIJK LEVEN
INBOEDELVEILING 4/5 NOVEMBER
Nieuw wegvak Duiven-
drecht Loenersloot
weldra gereed
HAARVERVEN
A. MOLENDIJK - DAMESKAPPER
FEUILLETON
DOOR JOS LODEWIJKS
*V
oor
de^Or
ouw
Van onze Parijse medewerkster)
PARIJS, October 1952
De vacantie is, nu 't tenslotte dan toch
October is geworden, voor de Franse
schoolkinderen eindelijk voorbij, en zo
is 't dan weer 's de beurt aan de
schoolmeesters om de lieverdjes bezig
te houden. Deze constatering riekt mis
schien wel wat naar wat onze over-
rijnse buren Schade-freude noemen,
maar, hoe dat zij, benijden kan ik de
dames en heren van het onderwijzend
personeel beslist niet. Vooral hier in
Parijs in dit jaar 1952.
Want, om het commercieel uit te
drukken: dit jaar wordt de vraag door
het aanbod zeer sterk overtroffen en zo
heeft men aan het begin van deze nieu
we cursus de Parijse schoolkinderen dan
ook letterlijk in de klaslokalen moeten
persen. De toeloop des zesjarigen, dus
de kinderen voor de eerste klas, was
wel 't allersterkste, maar ook bij de
„maternelles" de bewaarschooltjes, wist
men bijna niet meer wat met al die kleu
ters aan te vangen. Er is dan ook bekend
gemaakt, dat alleen moeders die werk
ten voor hun kroost, recht op een plaats
konden doen gelden terwijl de allerjong
sten, zo van een en twee jaar, de toe
gang tot de maternelles eenvoudig werd
ontzegd.
Wat de lagere scholen aangaat, men
heeft van alle hout planken gezaagd en
daarmede barakken opgetrokken en
verder met geperst karton teken- en
gymnastiekzalen zo veel mogelijk tot
klaslokalen ingericht. Men is er zo in
geslaagd een 350, meer of minder bruik
bare, ruimten tot klaslokalen te impro
viseren. Wat veel te weinig bleek. Er-
waren namelijk 24000 nieuwe leerlingen
voor het eerste jaar ingeschreven, en
dat is 50 meer dan enkele jaren terug.
Men behoeft niet te vragen hoe inten
sief de bevolkingsdichtheid van die
nieuwe klassen nu wel is, wanneer men
alleen maar even uitrekent nu we
het toch over de schoolkindertjes heb
ben dat a raison van veertig leerlin
gen per klas 600 lokalen vereist zouden
zijn geweest. Die veertig leerlingen was
al een aantal geweest waarmee een
meester zich niet had hoeven te ver
velen, lijkt me zo als ik even denk wat
voor trammelant mijn twee spruitjes me
de afgelopen tien weken al hebben op
geleverd. Maar van dat minimum van
zeshonderd klassen zijn er dus maar
iets meer dan de helft gekomen, zodat
gezelschappen van 70 a 80 kopjes verre
van uitzonderingen zijn.
Deze massale belangstelling als ik
dat zo noemen mag voor de boom,
of voor het struikje, der kennis is een
gevolg van een op zichzelf voor Frank
rijk wel zéér heugelijk feit, namelijk de
kinderaanwas die direct na de oorlog te
constateren viel. Door allerlei omstan
digheden, als de terugkeer der mannen
uit krijgsdienst en -gevangenkampen en
zeker óók ten gevolge van de royale
premies waarmee de regering er toen
naar begon te streven het moederschap
voor de Frangaise nog wat aantrekke
lijker te maken, zijn er in die jaren in
Frankrijk indrukwekkend veel babies
geboren. Om nog een paar cijfers te noe
men ze zijn overgenomen uit het se-
rieuse avondblad le Monde in 1939
zagen 49.500 kleine Parijzenaartjes en
Pax-isiennes het eerste levenslicht en in
'47 waren het er bijna twee maal zoveel,
namelijk 95000. De berekening klopt
dus: die laatsten zijn nu omstreeks zes
jaar geworden en deze lichting leer
plichtigen is, als gezegd, bijna dubbel zo
sterk als enkele jaren terug.
Paniek
Het klinkt misschien ongeloofwaar
dig, maar toch heeft 't er alle schijn
van dat de allerhoogste instanties van
het Franse onderwijs, zoals de minis
ter en zijn naaste medewerkers, over
de oplossing van dat sommetje een
hele tijd hebben moeten peinzen, want
pas op het allerlaatste moment is men
zijn voorzorgen gaan nemen. Zo een
maand of wat geleden kon je overal in
Parijs plotseling arbeiders in en rond
de scholen opvallend actief zien wor
den, maar, als gezegd, was 't toen al
wel rijkelijk laat. Half Sëptember
maakte zich duidelijk een soort pa
niekstemming van de onderwijsautori-
teiten meester en de minister heeft
toen zelfs door laten schemeren dat 't
best mogelijk kan zijn dat hij met de
leerplichtwet dit jaar de hand wat zou
moeten lichten, omdat er eenvoudig
gebrek aan ruimte was om al die
schoolkinderen onder te brengen. Het
is sinds een jaar of wat in Frankrijk
gewoonte, zodra men zenuwachtig
wordt in oorlogstermen te gaan spre
ken en zo schreven de kranten dan
toen ook al van de veldslag die bij de
„rentrée des classes" gevoerd zou moe
ten worden. Het ministerie heeft begin
October een overwinningsbulletin ge
publiceerd, omdat ten slotte zo goed en
zo kwaad, als het ging, iedere leerling
zijn plaatsje dan toch nog heeft ge
vonden. Maar daarmee was dan ook
wel alles gezegd en over eisen van hy
giëne en zo spreekt men maar liever
niet te veel.
Een goed ding is intussen dat men
nü al over de cursus van het volgende
jaar is gaan denken. Dan zullen er na
melijk niet minder dan 820 nieuwe
Enige tijd geleden hebben enkele energieke, jonge Deense artisten in Kopen
hagen, een nieuwe school voor beeldende kunst gesticht op een zeer ongewone
manier. Het is een zgn. collectieve school, welke wordt beheerd door de
leerlingen zelf. De school ivordt geleid door een comité, bestaande uit leer
lingen, welk comité de leerkrachten zelf benoemt. Bovenstaande foto toont enkele
der leerlingen. Het groepje is op zoek naar schilderachtige plekjes in het oude
stadsdeel van Kopenhagen.
klassen bij móeten komen. Waar, dat
weet niemand nog precies, maar in elk
geval niet in Parijs. Daar is, om zo te
zeggen, geen vierkante meter meer dis
ponibel. Men overweegt daarom al in
de banlieue, de directe omgeving van
de stad, hele schoolwijken te gaan
stichten, waar dan de Parijse kinderen,
als kleine forensjes, per autobus heen
zullen moeten worden gebracht en af-
gehaald. Op vaste punten in de stad
zullen dan autobusstations voor school
kinderen verrijzen waar ze dan, op be
paalde uren, worden opgepikt en af
gezet.
Dat belooft wel een spannende tijd
voor ze te worden en toen ik dit toe
komstvisioen mijn beide negenjarige
zoontjes onthulde keken ze me eerst
verrukt en daarna wat verwijtend aan.
Pourquoi tu nous as pas fait un peu
plus tard? Waarom heb je er niet voor
gezorgd dat we wat later geboren wer
den? vroeg de pienterste na een 'korte
pauze. En wat moet je daar nu weer op
zeggen? Had ik dat soms dan óók al
moeten voorzien? ève.
Deze getailleerde mantel is van bouclé,
een stof die dit seizoen erg in trek is,
vervaardigd. Knopen dienen als enige
garnering.
Een aardig geschenk, zo'n theemuts van bedrukte stof met bijpassend aan-
vattertje. Volksmotieven inspireerden de. handdrukker tot dit aparte patroon.
De eerste rush op de Parijse mode
paleizen is voorbij. Alles bijeen is het
eigenlijk nogal mee gevallen. We wa
ren al bang, dat we onze hele gardé
robe moesten vernieuwen, maar de he
ren ontwerpers zijn matig geweest en
hebben de waarheid in het midden ge
laten. Vooral de Parisienne is hiermee
ingenomen, want zeker bii haar laten
het de franken niet toe ieder seizoen
nieuwe aankopen te doen. In het alge
meen heeft zij meer goede wil dan geld
en vandaar, dat na de rush' op de
modehuizen de ontelbare Parijse kran
tenkiosken in de gratie zijn gekomen.
Ziet U het verband niet? De eerste
foto's zijn vrijgegeven. Aan de hand
van de nieuwste tien geboden der ont
werpers hebben de redacties der dames-
en modebladen zich gehaast nieuwe pa
tronen te brengen, die ongeveer in de
nieuwe stijl zijn; op haar beurt haast
de Parisienne zich deze bladen te ko
pen en te bestuderen hoe ze met wat
handigheid, een aardig lapje, een stuk
je garnering en naald en draad haar
showjurkje de, vereiste nieuwe coupe
kan geven. Al eerder hebben we in
deze rubriek verteld, dat u zich van de
garderobe der Parisienne geen al te
hoge voorstellingen moet maken. Het
doorsnee Parijse meisje heeft beslist
heel wat minder jurkjes, dan het door
snee Nederlandse meisje, maar haar
aangeboren raffinement en het simpele
feit, dat de Parijse mode in feite op
haar figuurtje is afgestemd veroorza
ken, dat ze gemakkelijker „mee kan".
De grote dagbladen verlenen hulp in
nood. Al dagenlang brengen ze hele
pagina's vol modellen en modelletjes,
rijk geredigeerd met nieuwigheden over
garnering, afwerking, lijn en wat dies
meer zij. Zelfs de ernstige Parijse
„Figaro" heeft er haar vrouwenredac
tie op uit gestuurd om dè lijn te ont
dekken van de vijftig voornaamste
mode- ontwerpers. En hebt u nu het
laatste nieuws al gehoord? Er bestaat
helemaal geen uniforme lijn. Ieder mai-
son brengt zijn eigen „robe" en als al
die modelletjes naast elkaar worden
geplaatst wordt in l'eite duidelijk, dat
er vrijwel geen nieuwe mode is. Men
heeft veel lawaai gemaakt voor niets;
een storm in een doodgewoon glaasje
water. Dacht u, dat uw mantel beslist
moest zijn, zoals het nieuwste modelle
tje van Fath. Maak u zich geen zor
gen, want Carpentier komt met het te
genover gesteide, Dior heeft weer iets
anders en de lijn van Lecomte is weer
in zo'n schrille tegenspraak, dat we ge
voeglijk constateren, dat onze winter
mantels, aangekocht in de jaren 1922
tot en met 1951 in de mode zijn of met
een kleine verandering in de mode kun
nen worden gebracht. Met de japonne
tjes komt het verhaal op hetzelfde
neer. De zoom moet er uit en. voila.
De newest-look is zodoende uitgelopen
op niets
De drukte is nog niet voorbij. Ik ben
in wat grote modehuizen geweest,
waarin mannequins druk heen en weer
liepen en de perschefs doorlopend be
zet waren. Journalisten uit alle landen
van de wereld komen namelijk om
foto's en inlichtingen vragen. Want
vooral in deze weken zijn de ogen van
tientallen millioenen vrouwen op Parijs
gericht. Maar over enige weken zal de
rust zijn terug gekeerd. De lang ver
wachte en zo duur aangekondigde
newest-look, die in feite is uitgelopen
op een nothing-look zal dan weer tot
het verleden behoren en tot onze ge
ruststelling en tot voldoening van onze
dierbare echtgenoot-boekhouder zullen
we ontdekt hebben, dat ook wij, net als
de Parisienne met naald en draad plus
een lintje of een strikje en een paar
dozijn nieuwe knopen onze garderobe
kunnen vernieuwen.
Misschien hebt u nog een hoedje lig
gen uit de dertiger jaren. U kent ze
nog wel, die gezellige vilthoedjes, die
het ene oog afschaduwden. Prima!
Neem dat hoedje, geef er een flinke
klap op en zet er een stevige strik op
en u hebt de nieuwste Fath-hoed kant
en klaar voor weinig geld. De oude
hoeden van uw man lenen zich er min
der voor. C.B.
De positie der vrouw in de kerk is een
punt, waarover reeds vele jaren in ver
schillende kerken wordt gediscussieerd en
hieraan zal voorlopig nog wel geen einde
komen. Inmiddels staat wel vast, dat de
plaats van de vrouw steeds meer bepaald
wordt door de zienswijze, die er toe leidt
de vrouw meer en meer een plaats naast
de man te geven.
In ons land behoeven we in dit verband
slechts te herinneren aan het onlangs ge
nomen besluit van de Generale Synode der
Gereformeerde Kerken tot invoering van
het actief vrouwenkiesrecht, terwijl be
kend is, dat in de Ned. Hervormde Kerk,
waar dit reeds jarenlang geldt, meer dan
eens gesproken is over de mogelijkheid de
vrouw een plaats in het ambt te geven. In
de Hervormde Kerk is hierover zeker nog
niet het laatste woord gesproken. Wanneer
men dan nog bij deze de aandacht trekken
de verschijnselen bedenkt, dat er protes
tantse kerken in ons land zijn, waarin reeds
lange tijd de vrouw gelijkberechtigd is aan
de man, dan is het duidelijk, dat Eva niet
wordt verwaarloosd.
In andere landen is het.echter vaak nog
anders. Dit bleek zoals men onlangs kon
lezen in de „Christian Century" tijdens
de conferentie van de Lutherse Wereld
bond, die onlangs in Hannover werd ge
houden. Opvallend is, dat de vrouwen over
het algemeen niet werden toegelaten op de
zittingen, waar de belangrijkste proble
men, die de Kerk bewegen, aan de orde
kwamen. De vrouwen namen dit niet en
maakten duidelijk, dat zij wèl bij deze be
sprekingen aanwezig wilden zijn. Er wordt
verteld, dat de bisschop, die als voorzitter
optrad, hierover nog al verwonderd deed
en zich afvroeg, waarom de vrouwen deze
houding aannamen. „Zij spelen immers de
baas al over de mannen?" Deze opmerking,
die nu niet bepaald origineel genoemd kan
worden, schijnt nog al te zijn ingeslagen,
want men lachte om de „geestigheid" en
ging weer aan het werk!
Helaas moet worden gezegd, dat men
deze „humor" meer aantreft. Het is duide
lijk, dat dit slechts een ontwijken van de
kwestie is en een poging om op deze wijze
de voorrechten en de pretenties van de man
te bewaren.
Natuurlijk komt dit niet alleen maar bij
Lutheranen voor.
Intussen vragen velen zich af, hoe het
komt, dat de vrouwen in de kerken deze
dingen nog steeds dulden. Laat men zich
eens een ogenblik indenken, dat de vrou
wen alles op alles zouden zetten om de
haar toekomende aandacht in de kerken
te ontvangen. Wat zou er gebeuren, als zij
ADVERTENTIE
Verkooplokaal NOTARISHUIS
Dir. W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat bij de Zijlweg
Haarlem Tel (K 2500)1192?
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen. Eigen afhaaldienst
Op 21 October zal, naar de A.N.W.B.
mededeelt, een belangrijk gedeelte van de
nieuwe rijksweg Amsterdam-Utrecht, en
wel het traject tussen de Ouderkerkerlaan
te Duivendrecht en de Geuzensloot te Loe
nersloot, in gebruik genomen worden. Dit
tien kilometer lange weggedeelte, ener
zijds aansluitend op de provinciale weg
Haarlem-Diemen en anderszijds op de weg
Haarlem-Uithoorn-Hilversum, zal het ver
keer de gelegenheid bieden de nauwe be
bouwde kommen van Abcoude, Baambrug-
ge en Loenersloot, waarvan vooral de eer
ste traverse berucht is, voorts een bewaak
te spoorwegovergang en talloze bochten te
vermijden.
De weg is geheel gereed met uitzonde
ring van een viaduct ter hoogte van de
kruising met de Amstelweg. Hier blijft dus
helaas tengevolge van het ontbreken van
de benodigde gelden, voorlopig een ge
vaarlijke gelijkvloerse kruising in de
nieuwe weg bestaan.
ADVERTENTIE
haar gaven en arbeid aan de Kerk gingen
onthouden? Laten we echter hopen, dat dit
laatste nooit zal geschieden.
Het geval, waarvan de „Christian Cen
tury" verhaalde, speelde zich af in een
ander land. Bij ons zijn de discussies over
de plaats der vrouw in de kerk in volle
gang. In ieder geval behoeven de vrouwen
dus hier niet over te gaan tot een of
andere vorm van lijdelijk verzet.
W ereldcongres
Hoezeer er naar gestreefd wordt de Kerk
haar dienende plaats in de wereld te laten
innemen, blijkt wel uit de thema's, die zul
len worden behandeld op het in 1954 te
houden congres van de Wereldraad van
Kerken, dat dan in Evanston in de Ver
enigde Staten bijeen komt.
De adviescommissie van de Raad voor
deze tweede Assemblée stelde een en an
der samen. Zowel het hoofdthema „Jezus
Christus, onze Heer, de enige Hoop van de
Kerk en de Wereld", alsmede de andere
onderwerpen, zullen door subcommissies
worden voorbereid. Er zal worden gespro
ken over onze eenheid in Christus en onze
verdeeldheid als Kerken; de taak van de
Kerk jegens hen, die aan haar leven geen
deel hebben; de verantwoordelijke maat
schappij in het wereldperspectief; de Chris
tenen ir. de worsteling naar wereldgemeen
schap; de Kerk en de spanningen tussen
rassen en volken en tenslotte over: de
Christen en zijn beroep.
Er is een lange tijd van voorbereiding
gekozen, want men gaat ervan uit, dat wat
de Kerk doet, ze goed en weldoordacht
moet doen.
ADVERTENTIE
DAMES,
De nieuwste en snelste methodes
Santpoorterplcin 1 - Haarlem Tel. 19706
De puzzle van deze week is bij uitzon
dering erg moeilijk. De gegeven „woorden"
betekenen meestal niets, doch wanneer
men er één letter afhaalt kan men uit de
overgebleven letters een bestaand woord
vormen. De kunst is dus om deze bestaan
de woorden op te sporen, die dan in het
diagram moeten worden ingevuld.
Horizontaal: 1. peulneed, 6. dakbalk, 10.
dove, 11. hera, 12. aga, 13. pal, 15. kertl,
17. dolk, 19. non, 20. klem, 22. Sint, 23. elk,
24. naat, 25. rel, 27. tas, 28. roken, 29. kas
ten, 31. bel, 32 stel, 34. monster, 36. pos
ters, 41. vast, 42. kin, 44. Ankara, 48. he
mel, 51. ram, 53. pal, 54. rede, 55. bed, 56.
zoet, 58. riem, 60. lot, 61. doop, 62. stiem,
64. een, 65. lei, 66. Deen, 67. peil, 69. stel
len, 70. grienden.
Verticaal: 1. sleepnu, 2. ven, 3. doek, 4.
duren, 5. meester, 6. kramde, 7. arak, 8.
bas, 9. troondak, 14. als, 16. reis, 18 lok, 19.
rand, 21. raak, 24. steen, 26. men, 28. sein,
30. rots, 32. tel, 33. pop, 34. run, 35. nora,
36. ploerten, 37. veren, 38. smak, 39. tot,
43 zwanein, 45. kar, 46. lias, 47. kronnen,
49. leeg, 50. pellen, 52. toer, 55. bod, 57.
geldt, 59. Ede, 61. dito, 63. leem, 65. sol, 68.
ris.
Oplossingen moeten op het hierbij afge
drukte diagram, vóór Donderdag a.s. te 12
uur v.m. in ons bezit zijn. Zij kunnen wor
den ingezonden aan onze bureaux te
Haarlem: Grote Houtstraat 93 of Soen-
daplein 37 en te IJ mui den: Kennemer-
laan 186. Men sluite geen mededelingen
voor redactie of administratie bij de oplos
singen in.
Onder de goede oplossers worden prij
zen van 7.50, 5.en 2.50 verloot.
Op de enveloppe schrijven: „Oplossing
puzzle".
De oplossing van de Zandloperpuzzle is:
1. elastiek, 2. kasteel, 3. stekel, 4. leest, 5.
stel, 6. les, 7. el, 8 e, 9. de, 10. eed, 11. rede,
12. leder, 13. elders, 14. leiders, 15. selderie.
De prijswinnaars waren:
1 S. Th. Hissink-Caron, Bisschop Cal-
lierstraat 20, Haarlem, f 7.50.
2 Mevi-ouw Groen, Eksterlaan 15,
IJmuiden, f 5.
3 Mej. W. Kuipers, Diederikstraat 16,
Haarlem, f 2.50.
15)
Er klonk een diepe dubbele zucht uit
het donker.
„Nee Joris, dat kunnen we nou
juist niet" zei Sjakie in wanhoop.
„Joris, herinner je je de ouwe Klaver
man?"
De ouwe Klaverman! Die naam toverde
Joris weer het beeld van zijn jeugd voor
ogen, de slaapzaal van het Huis, de witte
gangen en de klaslokalen, de recreatiezaal
en de hoge betegelde keuken. De ouwe
Klaverman hoorde bij dat beeld even on
verbrekelijk als al die onvergetelijke star
re, dode dingen. Hij was een kromgebogen,
grijsharige man, onveranderlijk gekleed in
een blauw,wit gestreept mouwvest en een
zwartlakense broek, waaronder roodflu
welen pantoffels uitkwamen. Hele genera
ties van wezen had de oude Klaverman
langs zich heen zien gaan, terwijl hij rustig
en onbewogen zijn bescheiden werkzaam
heden met "bezem en dweil in het huis ver
richtte. Onbewogen uiterlijk althans.
Want sinds de dag waarop hij als door het
leven zwaarbezochte man van vijfendertig
zijn intrede in het Huis had gedaan, had
hij zijn hart verpand aan de veriatenen die
er woonden. Klaverman had een vrouw en
twee kinderen gehad, die bij een brand in
zijn woning omkwamen. De overmaat van
liefde schonk hij aan vreemden, die geen
liefde kenden. Bij Klaverman kwam geen
inwoner van het Huis tevergeefs met zijn
kleine zorgen en verdrietelijkheden. Lang
zamerhand werd hij de buffer tussen de
strenge, formele opperste leiding en de
troep. De ouwe Klaverman!
„Leeft hij nog?" vroeg Joris met ge
dempte stem.
„Hij leeft nog", Zei Sjakie. „En hij is
nog steeds in functie. Zie je, Joris, daar zit
nou de hele kwestie op vast. Die ouwe
kunnen we d'r niet inluizen, om zo te zeg
gen. Kijk, toen we bij je geweest zijn in
je winkel en juist voor we je geholpen
hadden met je ijskast, toen waren we zo'n
beetje aan het end, begrijp je? Voor ieder
een komt er wel eens een dag waarop hij
geen raad meer weet, zie je. En aangezien
we gezworen kameraden zijn, Kees en ik,
kwam die dag voor ons allebei tegelijk. We
hadden genoeg van dat gegap en die poli-
tiegrapjes aan ons hoofd, en wij spraken
af dat we 'ns wat fatsoenlijker aan de kost
zouden proberen te komen. Maar weet jij
wel hoe moeilijk dat is, Joris? Wij wisten
het ook niet, maar nou hebben we het in
de gaten gekregen. En toen zijn we naar
de ouwe Klaverman gegaan. We hadden
geen geld meer, en geen dak boven ons
hoofd. En we dachten: Misschien kan die
ouwe ons een beetje op gang helpen. We
wisten dat er een nieuwe directeur was,
die niet met zich liet spotten en bij dié
durfden we niet aan te komen. We wacht
ten de ouwe Klaverman op toen hij de
stallen ging sluiten (Weet je nog Joris, we
mochten wel eens met hem mee....) en
hij kende ons direct".
„Ja waarachtig", kwam Kees er tussen.
„Kijk eens aan, daar hebben we Kees ook
nog, zei hij!"
„We vroegen hem om raad en hij stond
maar zijn hoofd te schudden en te zeggen:
Jongens nog an toe, jongens hog an toe.
Maar hij stuurde ons niet weg. Neen, weet
je wat hij deed? Hij liet ons slapen in de
stal van de geiten en hij bracht ons een
pak boterhammen zoals we in drie maan
den niet bij elkaar hadden gezien. Zie je,
zo is Klaverman. Maar hij zei: Jongens,
mondje dicht! Want als h ij het te weten
komt, vlieg ik eruit, zo oud als ik ben. En
als je voorzichtig doet kan je nog wel eens
een nachtje terugkomen. En ik zal onder
tussen eens horen of ik wat voor jullie kan
doen, wat fatsoenlijk werk betreft of zo.
En die avond toen we bij jou weggingen,
na dat gerij met die kar, hebben we in de
stal van het Huis geslapen, dat was onze
derde nacht daar en we hadden het reuze
naar de zin. Maar hoe kunnen we dat nou
tegen de politie vertellen? Nou, zeg zelf..."
„Nee, dat kan je niet doen", fluisterde
Kees erachter aan en zijn stem klonk zo
oprecht, dat Joris tranen in zijn ogen voel
de komen. Hemeltje lief! Wat een stelletje
stomme, goeie ouwe vrinden! Kees en Sja
kie, boeven en landlopers, afgestompt en
brutaal, zeiden dat „ze dat niet konden
doen". Ze draaiden zich in een warboel
van misère en ellende, als twee domme
idioten om de oude Klaverman te red
den.
Het duurde geruime tijd voordat Joris
iets zei. Wat viel er te zeggen? Hij had
kunnen lachen met hun dwaze sentimenta
liteit, met hun buitensporige, bijna pot
sierlijke ridderlijkheid. Hij had misschien
kunnen zeggen dat ze krankzinnig leken
om zichzelf op een dergelijke dwaze ma
nier in moeilijkheden te brengen zonder
de consequenties ervan' te beseffen
maar Joris zei niets van dat alles. Hij zei
zelfs niet datgene wat hij op zijn weg hier
heen beschouwd had als de vinnigste pijl,
waarmede hij hen zou kunnen treffen: Dat
zij door hun manier van doen hemzelf in
de grootste narigheid hadden gebracht.
Hij zei enkel: „Neen, dat konden jullie
natuurlijk niet doen
Inspecteur Tak liet de politie-auto tot
vlak over de brug rijden en stapte toen uit
met de twee agenten. De chauffeur bleef
in de wagen achter en liet zijn motor door
draaien, om snel te kunnen starten als
het nodig was.
„Kom", zei Tak zacht. „Naar de barak,
jongens. Kloppers, jij weet de weg. Knap
werk van je dat je die Helleboom hebt
kunnen volgen, zonder dat hij het merkte.
Ik hoop alleen dat ze 'm niet gesmeerd zijn
intussen".
„Welnee", fluisterde agent Kloppers te
rug. „Ik kon de barak in de gaten houden
terwijl ik in die cel opbelde. Die cel heb
ben de twee bandieten natuurlijk ook ge
bruikt om Helleboom hierheen te krijgen.
Goed idee van u om hem te laten scha
duwen. Kijk, daar is de barak. Nu langs
de zijkant, inspecteur. Doorlopen maar,
stil...."
In de dikke duisternis slopen de drie
mannen onhoorbaar langs de zijwand van
de houten schuur. Kloppers stond stil bij
de kleine deur, die ogenschijnlijk stevig
gesloten was. Hij duwde de inspecteur en
de andere agent voorzichtig terug en
drukte zichzelf tegen de houten wand,
juist voorbij de deur. Zo stonden de drie
mannen geruime tijd doodstil. Door de
planken drong het zwakke gemompel van
stemmen tot hen door.
Plotseling hield dat geluid op, en even
later werd er aan de binnenzijde van de
deur gemorreld. De drie poÜtiemannen
maakten zich zo klein mogelijk tegen de
wand en wachtten met ingehouden adem.
Zij zagen hoe de deur uit haar gebint werd
genomen en ergens binnen gedeponeerd.
Toen dook een donkere figuur door de
opening naar buiten, gevolgd door een
tweede en een derde. De laatste man droeg
de deur, die hij met veel moeite weer in*
haar vorige stand terugbracht. Hij was er
nog mee bezig toen drie felle lichtstralen
op hem en zijn metgezellen vielen.
„Hemeltjelief!" zei Joris geschrokken,
maar verder bracht hij het niet. Er was
een snelle, hevige worsteling naast hem,
waarbij hijgende zuchten en onderdrukte
verwensingen klonken. Het gebeurde alle
maal in een kort ogenblik toen voelde
Joris de greep van een stel stevige vingers
om zijn pols en werd hij met geweld de
kant van de weg opgeduwd.
„Wel, wat zegt u ervan, mijnheer Helle
boom?" vroeg Tak sarcastisch toen ze met
zessen onder het flakkerende licht van een
straatlantaarn stonden aan de kant van
de weg. Op korte afstand gloeiden de klei
ne koplampen van de politie-auto.
„O, bent u het, mijnheer Tak", zei Joris
met bevende stem. „We zijn in ieder geval
in goede handen, zie ik. Dat doet me ple
zier. Ik had juist vanavond nog naar u toe
willen komen, dus dat treft prachtig".
Tak liet een kort lachje horen, dat aller
minst klonk alsof hij zich amuseerde.
„Ja, dat geloof ik dadelijk", zei hij. „U
had naar mij toe willen komen en me ver
tellen dat uw twee lieve vrienden zich be
schikbaar stelden om afgehaald te worden
in de barak?"
„Ja, inderdaad", zei Joris verwonderd.
„Hoe weet u dat?"
'Wordt vervolgd).
