De kunst der coiffure
Dit maken we zelf
Speciale Zondagen
De Twee Zusters
Figaro Pierlot vertelt
Kort kapsel kan „kaal" staan -
Haar is een deel der persoonlijkheid
Huishoudelijke
nieuwtjes
Een avondrok, blouse en tasje
Minister Witte over
woningverenigingen
ZATERDAG 1 NOVEMBER 1952
10
Tekenen is een
wereldtaal
KERKELIJK LEVEN
IN.l DAG RETOUR
Heringa Wathrich
Rede voor Katholiek
woninginstituut
Emigratie naar
Australië
FEUILLETON
DOOR JOS LODEWIJKS
<=v
oor
de^O
rouw
„Het voorschrift voor de coiffure van dit najaar en deze winter luidt: kort, tot een
lengte van 4 a 5 centimeter, gekruid en naar boven opgeborsteld, zodat het kapsel
luchtig valt. En het is niet voor niets, dat deze haarstijl „Feather-cut" (in het
Frans „Panache") is gedoopt, want door zijn soepelheid geeft dit kapsel als het
ware een effect van zachte veren". Het was de Haarlemse kapper Louis Pierlot,
die ons al deze wijsheden vertelde en wel naar aanleiding van zijn bezoek aan
Parijs, waar hij (bestuurslid van het Syndicat de la Haute Coiffure Frangaise)
verscheidene demonstraties heeft bijgewoond. Bij deze vereniging zijn vooraan
staande vaklieden uit alle landen aangesloten en tweemaal per jaar komen deze
kunstenaars in hun vak bijeen om te zien wat men zoal heeft uitgebroed op het
gebied van nieuwe haarmodes.
In tegenstelling met de tijd van voor
de oorlog toen ieder land er als het
ware zijn eigen mode op na hield is
er tegenwoordig dus sprake van een
zekere „wereldmode''.
Iedere vertegenwoordiger krijgt bij
internationale demonstraties zijn kans
om zijn wensen en ideeën kenbaar te
maken en het toonaangevende Parijs
houdt met deze meningen zoveel mo
gelijk rekening. Parijs zelf staat echter
aan de top en zal dat zeker altijd blij
ven staan.
Het korte kapsel, mode van het komen
de seizoen: Panacheof „Feather cut".
(Voorzijde)
„Waarschijnlijk zullen de Parijse ont
werpers geïnspireerd worden door hun
mannequins, die door hun persoonlijk
heid en specifieke charmes ongetwijfeld
in staat zijn de Parijse vakman te in
spireren tot vondsten, waartoe hun col
lega's uit andere landen met de beste
wil van de wereld geen kans toe zien",
vertrouwde de heer Pièrlöt ons toe.
Waaruit „toonaangevend Parijs" nu
eigenlijk bestaat? Wel, het zijn onge
veer een veertigtal Parijse kappers, die
in de allereerste plaats de moderne
vrouw met haar wensen tracht te leren
kennen en te begrijpen en die daar
naar dan hun lichtlijnen voor de nieu
we kapsels bepalen Het korte kapsel
is dan ook een direct gevolg van het
sportieve element, dat bij de heden
daagse vrouw zo'n grote rol speelt.
Het korte kapsel brengt echter on
herroepelijk consequenties met zich
mee. Hoe dikwijls gebeurt het bijvoor
beeld niet, dat vrouwlief in het voor
uitzicht van een heerlijk modern kapsel
met blij gelaat naar haar kapper tijgt
om bij haar thuiskomst na de metamor
phose ontvangen te worden met mee
warige blikken.
Dit zijn namelijk reacties, welke de
huisvrouw te wachten staan, die we
gens gebrek aan inzicht en gevoel voor
harmonie in kleding en kapsel slaafs de
onontkoombare modevoorschriften op
volgt zonder zich nader te oriënteren.
Een kort kapsel zonder meer geeft in
derdaad een kaal effect en er zullen
dus andere middelen aan te pas moeten
komen om het geheel toch stijlvol te
maken.
Dit is een van de redenen, waarom
de opstaande hoge kragen de laatste tijd
weer in de mode zijn gekomen: deze
fatteren bij het korte kapsel bijzonder
en brengen er het nodige evenwicht in.
Bij andere kleding daarentegen, zoals
bijvoorbeeld toiletten met decolleté,
zijn massieve colliers onontbeerlijk om
het vereiste „volle" effect te bereiken.
Dit 'heeft onze Haarlemse vakman er
toe gebracht cm zelf bij zijn kapsels
ornamenten, corsages en colliers te
gaan vervaardigen en hierin is hij op
een wel zeer speciale wijze geslaagd.
Als materiaal voor colliers gebruikt
hijwatten, die zodanig worden be
werkt en geprepareerd, dat er slechts
nog de vervaardigde bloemetjes, blaad
jes en knopjes uit te distileren zijn.
Maar daar blijft het niet bij: schelpen,
visgraten, palmtakken, niets is veilig
voor deze kunstenaar; overal weet hij
kapselversieringen van te maken op de
meest uiteenlopende en verrassende
wijzen.
Tijdens demonstraties, welke hij
enige weken geleden als „quest artist"
in New York heeft, gehouden, heeft dit
wérk dan ook allerwege bijzondere be
langstelling getrokken: in één uur tijd
konden op deze manier namelijk niet
minder dan dertig verschillende coi-
fures op twee modellen worden toege
past!
In Amerikaanse kapperskringen be
staat er over het algemeen veel inte
resse. voor hetgeen Europa op dit ge
bied brengt. Het meest opmerkelijke is
wel het verschil tussen Amerika en
Europa ten opzichte van de haarop-
maak: de Amerikanen staan versteld
over het „fijne, zachte werk" van de
Europeaan. In Amerika zijn de kapsels
massiever en geven daardoor een veel
grover effect. En hier vallen we weer
terug op Parijs, waar men juist al het
mogelijke in het werk stelt om door het
kapsel het vrouwengelaat een zo zacht
Zoals bekend hebben
kinderen, van 4 tot
18 jaar uit verschei
dene landen tekenin
gen ingezonden voor
de internationale ten
toonstelling van de
Nederlandse afdeling
van The Art for
World Friendship,
welke in Utrecht
wordt gehouden. Ne
venstaande levendi
ge, komische tekening
van de vijftienjarige
Harold Campbell uit
de Verenigde Staten
levert het bewijs, dat
het motto van deze
expositie „Tekenen is
een wereldtaal", goed
gekozen is.
mogelijke uitdrukking te geven, want
zo redeneert men hier een schil
derij kan nog zo mooi zijn, als de lijst
lelijk is, valt de hele schoonheid er van
in het niet. Nu moet u de vergelijking
met een schilderij natuurlijk niet in de
ongunstige zin van het woord opvatten,
maar in feite is het haar niet anders
dan de „omlijsting" vain het gezicht en
hoe zachter en soepeler de omlijsting
hoe fijner de gelaatsuitdrukking.
En om hiermede een zo goed moge
lijk resultaat te bereiken, heeft men in
middels weer een nieuw middel uitge
vonden. Men bleekt de uiterste haar
puntjes iets op de zogenaamde „coup
de soleil" en het gevolg is, dat het
kapsel een veel zachtere uitdrukking
verleent aan het gezicht.
Na al deze mooie woorden zult u on
getwijfeld al lang verzucht hebben, dat
een echt aardig kapsel, dat altijd „goed
zit", toch niet voor u is weggelegd en
wel om de eenvoudige reden, dat na
een fikse Hollandse regenbui het best
verzorgde kapsel in elkaar zakt.
En helaas schuilt hier veel waars in.
Vooral het klimaat spreekt namelijk
een duchtig woordje mee. Het is een
feit, dat kapsels in de Zuidelijke landen
veel meer tot hun recht komen, alleen
al om het drogere klimaat en dit is ook
een van de grote voordelen voor de Pa
rijse coiffeurs, wier modellen boven
dien over het algemeen over een be
tere „kwaliteit haar" beschikken dan
de vrouwen uit de Noordelijke landen.
Het is zelfs zo, dat de diverse prepara
ten, welke in de handel worden ge
bracht voor de Noordelijke landen,
aanzienlijk sterker worden geconcen
treerd dan voor de Zuidelijke. Maar
laat dit ons niet ontmoedigen: met han
digheid en doorzettingsvermogen kan
ook de Nederlandse vrouw heel wat
bereiken met haar kapsel, mits zij haar
haarstijl in overeenstemming weet te
brengen met de kleding en niet te ver
geten met haar eigen persoonlijkhteid.
Als laatste practische „tip" geldt dan
nog: mocht u onverhoeds overvallen
worden door een regenbui, laat het haar
dan zorgvuldig drogen zonder er aan te
kammen en stapt u vooral niet met
natte haren in bed, al hebt u nóg zo'n
vermoeiende dag achter de rug. U ziet
dus, dat er inderdaad wel offertjes ge-
Achterzijde van het Panache-kapsel.
bracht moeten worden, maar zij zijn
zeker de moeite waard, wanneer een
goed kapsel er het resultaat van is.
J. S.
Sinds enige tijd zijn er in de handel
gascom fox-en en gasfornuizen met in het
midden een kleine waakvlam. Eerst
moet deze aangestoken worden, daar
na kan men de gewenste gasvlammen
zonder lucifer aansteken, omdat dit
door het waak vlammetje gedaan wordt,
via een luchtbuisje tussen branderkop
en waakvlam in de bovenplaat van het
gasstel gemaakt. Wil men een tweede
gasvlam aansteken dan moet de eerste
laag gedraaid worden waarna men op
bovengenoemde wijze de tweede pit
kan aansteken, daarna kunnen beide
desgewenst op vol gedraaid worden.
Deze gasstellen dragen het stempel van
de vereniging voor gasfabrikanten en
zijn in het gebruik zeer geschikt.
l/'icvidiUj-
fo
Voor de komende feestdagen ze
liggen nog wel ver in het verschiet
maar ze komen toch, geven we u deze
maal een echt gezellige japon om in uit
te gaan of gasten te ontvangen met de
feestdagen. De zo gezellige Kersttijd
staat voor we het weten weer voor de
deur en als we van plan zijn uit te
gaan of vrienden te ontvangen en we
willen er eens extra feestelijk uitzien,
zullen we toch een tijd van te voren
moeten beginnen met de voorbereidse
len, willen we klaar komen zonder ons
te moeten haasten. Als u dus van plan
bent deze rok en een blouse te maken,
dan raad ik u aan de eerstvolgende
vier artikelen uit te knippen, want we
behandelen deze combinatie van kle
dingstukken in vier maal.
We beginnen deze week met de tien-
baanse rok, die heel eenvoudig te ma
ken is en altijd erg mooi valt. U be
hoeft hiervoor slechts één patroon te
tekenen, volgens uw eigen maat. U
ziet dit duidelijk op de tekening. We
hebben voor deze rok ruim vier maal
de lengte nodig van stof die 80 of 90
c.m. breed is. Geschikte stoffen zijn:
moiré zijde, ottomanzijde of gewone
taftzijde. Ook kan deze rok van ve-
lourschiffon of fluweel gemaakt wor
den, we moeten dan echter alle delen
van de rok uit één richting knippen en
wel zo, dat de pool van het weefsel
naar boven loopt. Bij de andere mate
rialen kunnen de delen om en om ge
knipt worden; dit is natuurlijk iets
voordeliger. Het naaien van de rok zal
niet veel moeilijkheden opleveren.
Wederom wensen wij u veel succes
en tot de volgende week, dan behande
len wij de blouse. L. S.
Er valt een neiging in de Protestantse
kerken waar te nemen om aan verschillen
de Zondagen een bijzondere bestemming te
geven. Zo bestaan er aparte Zondagen voor
het begin en voor de afsluiting van de
oogsttijd. En er zijn nu ook speciale Zon
dagen voor het gezin en voor de reclas
sering, voor de zending in Indonesië en
nog weer een andere Zondag voor de zen
ding onder de Joden. In Zuid-Afrika kent
men deze neiging blijkbaar ook, maar men
is er niet onverdeeld enthousiast over.
In een Zuid-Afrikaanse kerkbode konden
wij hierover lezen en het blijkt, dat men
daar nog veel verder wilde gaan dan bij
ons. Onder het opschrift „Steeds meer
spesiale Sondae!" wordt de volgende criti-
sche beschouwing gegeven:
„Daer is die tye in ons kerkjaar wanneer
daar in die prediking stilgestaan word bij
die heilsfeite soos advent (die Sondae net
vóór Kersfees), die sewe lydensweke, Paas-
sondag en Pinksterfees. Hemelvaart word
op een weekdag gevier, en tog word op die
eersvolgende Sondag nog weer aan hierdie
feesdag gedink. Verder is daar Hervor
mingsdag, as ook die Sondae wat in ver
band staan met die bediening van die sa-
kramente, Doop en Nagmaal, en met be-
sondere werkzaamhede van die kerk, soos
Sending en Armesorg. Daarby kom die
biddae vir ons Sondagsskole en vir die
jeugd van ons kerk, Bijbelsondag, en nog
andere soos Ouerdag of Gesinsdag, Polisie-
sondag, Matigheidssondag, en op die baie
plekke word daar 'n Burgemeestersondag
waargeneem.
Niemand hoef te dink dat hierdie tys
aanspraak maak op volledigheid nie, want
daar is nog die spesiale Sondae wat deur
Kerkrade self ingesteld word! Ons kerk is
reeds gevra om op 'n bepaalde Sondag die
aandag te wy aan die bevordering van
„welwillendheid", en daar was al sprake
van 'n „Diere-sondag", waarop daar in die
prediking gewys moet word op die be
oefening van barmhartigheid teenoor die
redeloze dier. Er zijn aansoeke voor die
sinode (het betreft hier de Ned. Geref.
kerken in Zuid-Afrika) gedien o.m. met
betrekking tot 'n „Hoflikheidsweek-son-
dag", 'n Universiteitssondag, 'n Onderwijs-
week-sondag en 'n Wereld-Gesondheids-
sondag."
De schrijver van dit artikel staat hier
zeer sceptisch tegenover en hij vervolgt
aldus:
„Deur die prediker op hierdie wyze aan
bande te lè, wordt hy gestrem in die uit
voering van sy taak, namelik die verkon
diging van die evangelie volgens die ver
skillende behoeftes van die gemeente wat
aan sy geestelike zorg toevertrou is. Als hij
telkens gereed moet wees om zy boodskap
in te rig volgens die spesiale Sondag wat
aan die orde is, kan hij zo moeilik indaal
in daardie behoeftes en Gods Woord in zy
volle rykdom bring."
Maar niet alleen voor de prediker is de
instelling van allerlei bijzondere Zondagen
bezwaarlijk, ook heel de eredienst zelf
moet hieronder verarmen en van zijn ka
rakter verliezen.
„Deur die vermenigvuldiging van sulke
dae kom die ware aard van die erediens
in gedrang. Die erediens is meer as 'n ge
wone biduur of stigtelike samenkoms; de
gemeente word hier gelei om met eerbied
tot die lewende God te nader en tot ware
aanbidding. Nou kan dit alles natuurlijk
ook geskied wanneer daar oor die onder
werp Van die spesiale Sondag gepreek
word. Dog die gevaar is hier groot dat die
aandag te seer op die mens toegespits word
en op wat hy doen of behoort te doen, en
dat daar dikwels 'n aansienlike element
van propaganda is in belang van die spe
siale zaak wat na vore gebring word."
Dibelius naar Moskou
De voorzitter van de Evangelische kerk
in Duitsland, dr Dibelius, heeft de uitnodi
ging van de Patriarch van de Russische
Orthodoxe kerk aangenomen om een be
zoek aan Moskou te brengen.
Toen hem gevraagd werd, wat hem be
woog tot deze stap, heeft bisschop Dibelius
als volgt geantwoord: „De Kerk van Rus
land is ons thans zeer nabij gekomen. Het
is tijd, dat de kerken met elkaar in contact
komen, zoals dat tussen kerken van alle
landen geschiedt. Daarom ga ik."
Maar is het niet juist de Patriarch, die
ieder contact met de Oecumenische bewe
ging verworpen heeft?
„Hij wil inderdaad momenteel niet mee
werken. De Wereldraad schijnt hem te
eenzijdig en politiek. Maar hij heeft niet
principieel en voor altijd geweigex-d. Mis
schien komt er wat meer begrip door ons
persoonlijk contact."
Bent u niet bang dat uw reis zal worden
gezien als zijnde van politieke aard en po
litiek misbruikt zal worden?
„Daarvoor ben ik niet slechts bang, ik
ben er van tevoren reeds zeker van. Doch
ADVERTENTIE
UW MATRASSEN bijgevuld of vernieuwd
Maakloon 1 pers. 12.50, 2 pers. 15.
HAARLEMS MATRASSENHUIS
H. DE GRAAFF
Grote Houtstraat 103, Tel. 11485, Haarlem
er moet toch één macht in de wereld zijn,
de kerk, die in de mensen de mens ziet en
die ook van volk tot volk een andere taal
spreekt dan die van de politicus. Ik zal
trachten te bewijzen, dat ik mijzelf als
man der kerk aan geen enkele politieke
partij dienstbaar maak."
En wat verwacht u van uw reis?
„Ik verbeeld mij natuurlijk niet, dat ik
in acht dagen de kerk in Rusland of Rus
land zelf zal leren kennen en begrijpen.
Doch als kerken elkaar willen leren ken
nen, moeten zij allereerst bij de topmen
sen - vergeef mij deze uitdrukking - be
ginnen. Dan is, als God genadig is, de deur
voor vele anderen open. Dat is het wat ik
van deze reis verwacht."
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
In Arnhem is deze week een congres ge
houden van het Katholiek Instituut voor
Volkshuisvesting. De voorzitter, de heer J.
Alders uit Utrecht, zei in zijn openings
woord dat er tegenwoordig dikwijls klach
ten van de woningbouwverenigingen wor
den gehoord over een lawine van over-
heidsgeschriften. De overheid antwoord
hier dan op met het verweer, dat de acti
viteit en het verantwoordelijkheidsbesef
van de woningbouwverenigingen dermate
te wensen ovex-laten, dat een sterk ingrij
pen van de overheid vaak noodzakelijk is.
De heer Alders stelde daar tegenover dat
het merendeel der woningbouwverenigin
gen blaakt van levenslust en richtte tot de
minister van Wederopbouw en Volkshuis
vesting, ir. I-I. B. J. Witte, die op het con
gres aanwezig was, de oproep om „het
keurslijf te verbreken, waarin de woning
bouwcorporatie is geperst.
De voorzitter noemde differentiatie in de
woningbouw een zaak van wijs beleid,
maar wanneer zij geheel van boven wordt
opgelegd zijn er volgens hem grote geva
ren aan verbonden.
De heer Alders hield een krachtig plei
dooi voor de ontplooiing van de midden-
standswoningbouw. Voorts sprak hij over
de bevordering van het eigen woningbezit
dat hij een waardevol element noemde
voor de stabiliteit van de ontwikkeling
van de persoon en van de gemeenschap.
Hij mex-kte op dat Nederland hierin nog
tekort is geschoten, zeker in vergelijking
met België.
Minister Witte voerde eveneens het
v/oord en zeide, dat hij een voorstander is
van de individuele vrijheid. „Juist waar de
individuen samenkomen tot een concentra
tie van krachten, vormen zij een goede
tegenspeler van de overheid. Dit geldt in
het bijzonder voor de volkshuisvesting.
Hier is voor de woningbouwvereniging een
apax-te taak weggelegd', zo zeide hij.
De minister merkte op, dat wij leven in
een overgangstijd naar een uiteindelijk
evenwicht tussen individu en maatschappij.
Wat betreft de cri de coeur van de voor
zitter over het keurslijf waarin de woning
bouwverenigingen beklemd zitten, zeide de
minister dat hij op dit ogenblik zeker geen
uitspraak kon doen. Hij vestigde de aan
dacht op de moeilijkheid van de financiële
onafhankelijkheid, een van de eerste voor
waarden voor een juiste werkzaamheid van
een woningbouwvereniging. Op de vraag
hoe die moeilijkheid in deze magere tijd
moet wox-den opgelost, kan niet direct een
antwoord worden gegeven. Met grote
vreugde zei de minister van de voorzitter
te hebben vernomen, dat het instituut zich
niet zal beperken tot een eng standpunt
inzake de volkshuisvesing, maar dit pro
bleem in zijn geheel zal bezien. „Wanneer
een dergelijke houding meer in het alge
meen zou worden aangenomen zouden veel
meer tegenstellingen kunnen worden over
brugd", zo besloot hij.
De Commissaris voor de Emigratie deelt
mede, dat de plaatsing in betrekkingen
van de onder de Australisch-Nederlandse
emigratieovereenkomst geëmigreerde Ne
derlanders gedurende de laatste zes maan
den in hetzelfde tempo als daarvoor en
zonder enige stoornis is geschied.
De Australische regering heeft goed ge
vonden, dat een aantal van hen, wier
emigratie in Augustus voor korte tijd
werd uitgesteld, thans vex-trekt. Deze emi
granten zullen met de „Faii-sea", die 29
Nov. afvaart, naar Australië vertrekken.
Het Australisch-Nederlandse emigratiepro
gramma voor 1953 zal midden November
worden vastgesteld.
27)
„Trekken", commandeerde Kees. Sjakie
gaf een ruk aan de zuignap en haalde het
uitgesneden glas zonder ongelukken uit de
ruit. Joris stak zijn hand door de opening
en drukte de spanjolet omhoog. Het raam
zwaaide met een zwak geluid van droge
scharnieren naar binnen open.
„Zal je voorzichtig zijn?" fluisterde Eli
in Joris' oor. Hij drukte haar hand en lichtte
toen kordaat zijn been over de vensterbank,
een ongewisse duisternis tegemoet. Sjakie
volgde hem.
In de zwakke straal van een afgedekte
zaklantaarn zagen zij, dat de kamer na
genoeg leeg was. In een hoek stonden wat
dozen en pakken, klaarblijkelijk gereed om
naar het nieuwe tehuis der dames Jutte
te worden overgebracht. De schuifdeuren,
die toegang gaven naar de voorkamer, wa
ren half geopend. Ook de voorkamer was
zo goed als leeg. Hier stond echter nog een
aantal kleine meubelstukken, zoals bloem-
tafeltjes, zitbankjes en wandrekjes, bijeen
geschaard langs een der muren. Ook het
vloerkleed lag er nog, doch de gordijnen
waren van de ramen af.
„Voorzichtig met dat licht", fluisterde
Sjakie. „Het is van de straat af te zien,
want er hangen geen gordijnen meer. Het
lijkt hier niet erg interessant, wel? We zul
len naar boven moeten".
„We kunnen niet allebei naar boven
gaan", fluisterde Joris terug, met zijn mond
aan Sjaki's oor. „Dat is te riskant. Blijf jij
hier en snuffel de boel goed na, dan ga
ik de trap op. Denk aan het signaal".
Het hart bonsde Joris in de keel, toen
hij zijn voet zette op de onderste trede van
de trap. Er lag geen loper meer op en
ondanks zijn voorzichtigheid kraakte het
hout van jewelste. Hij kon met geen mo
gelijkheid berekenen, hoelang hij erover
deed om boven op de overloop te komen,
maar het leek hem zelf ongeveer een week
toe.
Aangezien het huis zijn eigendom was,
had hij de plattegrond ervan goed in zijn
hoofd. Hij wist dat de twee vrouwen slie
pen in de achterkamers. Een ogenblik
stond hij stil boven aan de trap om zijn
ogen te wennen aan de duisternis, die hier
boven nog intenser leek dan in de kamers
beneden. Hij was niet van plan de slaap
kamers der dames Jutte binnen te dringen.
Zijn onderzoek zou zich moeten beperken
tot de kamers aan de voorkant, en mis
schien zou hij kans zien om ook de zolder
te bekijkenal vreesde hij dat zijn ge
brek aan routine het hem zou beletten, zo
geluidloos te werk te gaan dat hij zelfs de
zolaerti-ap zou kunnen bestijgen zonder de
twee vrouwen te wekken.
Hij opende de deur van de kamer aan
zijn linkei'hand en liet de straal van zijn
zaklantaarn voorzichtig over de vloer spe
len. De kamer was leeg, op een staande klok
na, die zich tegen de muur-aan de straat
zijde bevond, naast het raam.
Ofschoon Joris geen enkele reden had
om te vermoeden, dat er met die klok iets
niet in de haak zou zijn, sloop hij toch de
kamer binnen om het meubelstuk dichter
bij te bekijken. Er was iets in deze klok
dat zijn nieuwsgierigheid opwekte. Hij be
lichtte de wijzerplaat. De klok wees kwart
voor drie aan. Wat was er zo vreemd aan
die klok? Joris kon het niet ontdekken, of
schoon hij bij de eerste aanblik al het idee
had gehad, dat er iets aan ontbrak. Hij liet
zijn licht van boven naar beneden over de
klok spelen en toen zag hij plotseling wat
er aan de hand was: de klok had geen
slinger! De ruimte, waar dat voorwerp be
hoorde te hangen achter glas, was afgedekt
met een triplex-plaat, wat een zodanige
disharmonie met het glanzende, oude hout
van de klok betekende, dat iedereen on
middellijk door deze ongerijmdheid getrof
fen moest wox-den.
Joris greep het haakje, waarmee de slin
gerruimte van de klok gesloten was en
wipte dat omhoog. Hij kon de ruimte nu
openen en tot zijn grote verbazing zag hij
hoe de buik van de klok een hoge, smalle
cylinder bevatte, voorzien van een druk
meter. Een zuurstofcylinder!
Plotseling stond Joris als versteend. Zijn
oor had in de loodzware stilte een geluid
opgevangen, dat hem het bloed in de ade
ren deed bevriezen: het geluid van zachte,
sluipende voetstappen, als van iemand die
op vilten pantoffels liep. En die voetstap
pen kwamen met groote snelheid door de
deur achter hem!
Een ogenblik voelde Joris zich bijna be
zwijmen van angst. Toen keerde hij zich
inpulsief omdoch op hetzelfde ogen
blik knelde een machtige arm zich om zijn
hals. Hij zag niets, doch hij voelde zijn
hoofd tegen een lichaam gedrukt. De arm
die zijn nek omklemde, leek van ijzer. Hij
kon geen adem meer krijgen en geen ge
luid meer geven. Het was alsof zijn hoofd
uit elkander zou barsten. Hij sloeg wan
hopig met de armen, doch hij sloeg in de
lucht. Een gloeiend vuur danste voor zijn
ogenen die verschrikkelijke arm
kneep maar, steeds stijver, steeds verstik-
kender. Hij zou sterven
Toen gilde een snerpend gegier door de
lucht buiten: een politiefluitje. Joris viel
op de grond, plotseling losgelaten door zijn
aanvaller. Half bewusteloos bleef hij een
ogenblik liggen, doch toen kwam hij tot
zijn positieven terug en hij krabbelde
overeind. Zijn lantaarn was gevallen toen
de vreemde hem had aangegrepen, en hij
kon het ding niet meer vinden. In het
donker strompelde hij de deur van de ka
mer uit. Toen hij op de overloop was,
hoorde hij beneden een hels kabaal. Er
werd gevochten! Er was geen reden meer
om geluidloos te lopen. Hij stormde de trap
af en kwam juist op tijd om Sjakie te horen
schreeuwen: „La me los, idioten! Je moet
mij niet hebben! Ik kom hier enkel gewoon
inbreken! Ik bedoel
De rest ging verloren in een vloek, en
Joris hoorde twee lichamen op de vloer
bonken, waarna een verward lawaai ont
stond, dat blijkbaar afkomstig was van een
worsteling.
Toen ging het grote licht aan. De kamer
werd plotseling in een helderwitte schijn
van de naakte gloeilamp gezet, die aan de
zoldering hing. Joris zag drie agenten, die
bezig waren Sjakie onder de knie te krij
gen. In een hoek bij het achterraam, waar
door nog enkele politiemannen nieuwsgie
rig naar binnen keken, stonden Kees en
Eli, vastgehouden door twee agenten. En
midden in het vertrek stond inspecteur
Tak, die verwonderd naar Joris staarde.
„Wat doet u hier, meneer Helleboom?"
vroeg de inspecteur.
Joris bevochtigde zijn lippen met de tong
en probeerde zijn stem tex-ug te vinden,
doch het lukte hem niet een verstaanbaar
woord uil te brengen. De greep om zijn
hals was afschuwelijk stevig geweest.
„Tong verloren?" ging Tak voort, terwijl
hij snel in de richting van Joris kwam. Hij
greep hem bij de arm en leidde hem naar
Kees en Eli, die uit het.veld geslagen bij
elkander stonden.
„Hier, Holl, hou die er ook nog even bij,"
zei Tak. „En deze ongezellige jongeman"
(dat was Sjakie) "is nu ooi? verstandig
geworden. Vooruit, hou ze bij elkaar."
De agenten die met Sjakie gevochten
hadden, klopten hun kleren af en keken
kwaadaardig naar de groep, die in de hoek
bij elkaar gedx-even was. Inspecteur Tak
had gezegd dat ze een mak karweitje zou
den hebben, want er waren alleen maar
twee oude dames in huis. Jawel, twee oude
dames. Tot nu toe hadden ze alleen man
nen gezien en een jónge dame. Inspecteur
Tak scheen niet helemaal op de hoogte te
zijn geweest van de inventaris.
„Ik weet niet wat jullie van plan waren
vannacht," zei Tak langzaam, „maar in
ieder geval hebben jullie datgene, wat w ij
van plan waren, in de war geschopt. Enfin,
we gaan gewoon door. Is het huis nu hele
maal omsingeld, Brat?" Dat was tegen in
specteur Bratorius, die juist door het open
raam naar binnen kwam. „Dan gaan we
aan de slag," zei Tak. „De twee oude dames
zullen wel wakker zijn intussen."
(Wordt vervolgd).
