Belas ti ngpo li tieken
werkgelegenheid
Zwitsaletten
Balinese dansers in Brussel
Het opzetsysteem
bij aanbestedingen
Ook daar kent men zowel
werk- als „pret-s
Nieuwe creaties binnen bestek
van eeuwenoude tradities
Regering moet haar beloften nakomen"
KOU. GRIEP. KOORTS
Ontslag van Haagse
ziekenhuis-zuster
B. en W.: „Zij wekte onrust"
EERSTE KAMER
Heistelling van 26
meter omgevallen
Plan voor een groot
hotel in Amsterdam
Geschiedschrijving van
de strijd in Mei 1940
HOGE RAAD
Hoge Raad beslist
in kerkelijk geschil
SHii
- 4
L
SU
Het Universiteitsleven in Amerika
Maar toch blijft er tijd
over voor serieuze studie
D
Kerkelijk Nieuws
Wijziging van de Kieswet
WOENSDAG 21 JANUARI 1953
(Van onze parlementaire redacteur
De Eerste Kamer begon gisteren met het
algemeen financieel debat. Achter de
ministerstafel zaten de minister-president
en de minister van Financiën. Zij kregen
onder meer te horen, dat het tijd was nu
eens met concrete voorstellen zowel inzake
belastingwijziging als huurverhoging te
komen.
Prof. Molenaar (WD) stelde voor
op, dat ook het kabinet beseft, dat terwijl
eerst een politiek gevoerd moest worden
tér bestrijding van het inflatiegevaar, thans
waakzaamheid geboden is wegens waar
neembare deflatie-neigingen. De regering
gaat nu echter in een langzamer tempo te
werk dan in 1950, toen onverwijld begon
nen werd met belastingverhoging om
inflatie te kunnen bestrijden. Thans bij het
tegenovergestelde verschijnsel, is men
steeds bezig met verschuiving van belas
tingverlaging. Dit doet de kans op grotere
werkloosheid aanmerkelijk toenemen. Het
is dringend noodzakelijk investeringen in
het bedrijfsleven aan te moedigen.
Dit was ook de zienswijze van prof.
Heil erna (A.R.), die onder meer zei, dat
belastingverlaging niet steeds verlies voor
de staat behoeft te betekenen. Om psycho
logische redenen was in elk geval afschaf
fing van de volgens prof. Hellema zeer on
billijke commissarissenbelasting en van de
speculatiewinst-belasting geboden. Dit laat
ste had de minister trouwens al in de Twee
de Kamer in het vooruitzicht gesteld: „Een
minister, die niet tijdig maatregelen tot be
lastingverlaging bevordert, krijgt de reke
ning aangeboden in de vorm van verhoogde
werkloosheidsuitkeringen," zo kreeg minis
ter Van de Kieft nog te horen.
Mr. Teulings (KVP) begon met een
breed opgezette critiek over het in de be
grotingen niet-ramen van de achterstand
in de belastingopbrengst. Zulk een raming
is gewenst ter vermijding van een ver
keerde indruk bij het publiek omtrent die
opbrengsten. Dat de gemeenten wat het
rente-gamma betreft nog steeds aan ban
den gelegd zijn, noemde mr. Teulings een
buitenissige maatregel, welke dient te ver
dwijnen nu de bijzondere omstandigheden,
die tot die maatregel aanleiding hadden
gegeven tot het verleden behoorden. Het in
dezen uit te oefenen toezicht kan men ge
rust aan Gedeputeerde Staten toever
trouwen.
Ofschoon de regering aanvankelijk, met
name in de Troonrede, maatregelen ter
bevordering van investeringen in het uit
zicht had gesteld, schijnt zij nu, aldus mr.
Teulings, terug te krabbelen. Vandaar de
waarschuwing van deze senator, dat als
het kabinet aldus te werk zou gaan, zulks
het hem en zijn politieke vrienden moei
lijk zou maken de regering op deze weg te
volgen.
In de avondvergadering kreeg minister
Van de Kieft, behalve van de heer
Geugjes (Comm.), krachtige bijstand, zo
wel van mr. Poliema (C.H.) als van
zijn partijgenoot de heer Van Tilburg
(P. v. d. A.). Eerstgenoemde vond het
jammer, dat de Tweede Kamer de minis
ter min of meer had genoopt af te zien van
zijn zeer verstandig voornemen het over
schot op de Buitengewone dienst II te be
stemmen voor de gewone dienst. Wat be
lastingverlaging betreft, als leuze voelde
mr. Poliema hiervoor niets. Opvallend
noemde hij het, dat thans allerlei lieden,
die nog kort geleden pessimstisch over
onze financiële toestand waren, nu op be
lastingverlaging aandringen. In elk geval
zal zij moeten dienen voor verruiming vafc
de werkgelegenheid.
ADVERTENTIE
zijn snel en afdoend te bestrijden met:
Over het adres van zuster R. K. Ruiven
kamp, waarin zij in beroep komt tegen
haar ontslag bij de gemeenteziekenhuizen
te Den Haag, schrijven B. en W. aan de
Haagse raad, dat omstreeks October 1951
bij de directie der gemeenteziekenhuizen
klachten binnenkwamen, dat zuster Rui
venkamp, die sedert 1 Februari 1951 als
„maandzuster" in dienst was, „door deni
grerende uitlatingen ten aanzien van het
koninklijk huis, de regering en de overheid
in het algemeen, bij haar collega's aanstoot
had gegeven en onrust wekte."
Toen zuster Ruivenkamp toelating tot de
kraamopleiding verzocht, ontmoette dit bij
de geneesheer-directeur bezwaren, omdat
zij dan temidden van voornamelijk jonger
personeel zou komen te verkeren.
De wethouder van Sociale Zaken was van
oordeel, dat het, gelet op de gerezen klach
ten, geen aanbeveling verdiende zuster
Ruivenkamp bij de gemeenteziekenhuizen
te handhaven. De adjunct-directrice gaf in
een onderhoud met zuster Ruivenkamp te
kennen, dat deze de indruk gewekt had
„opvattingen te huldigen, welke niet stro
ken met die van de zeer grote meerderheid
van het Nederlandse volk (waarbij ook
haar reis met een patiënt naar Boedapest
ter sprake kwam) en dat zij er daarom
goed aan zou doen rustig naar een andere
werkkring uit te zien." Zuster Ruivenkamp
verklaarde dat haar reis naar Boedapest
een zuiver medische aangelegenheid was
geweest. Later heeft de adjunct-directrice
haar ontslag aangezegd.
„Inmiddels was de behoefte aan maand-
zusters geleidelijk verminderd. Terecht," zo
schrijven B. en W., „kon dus de genees
heer-directeur in zijn brief de beëindiging
van het dienstverband baseren op de in
krimping van het aantal maandzusters."
B. en W. voegen hier nog aan toe, dat
van een ontslag „op een geheim rapport"
geen sprake is geweest. Er is tegenover
zuster Ruivenkamp open kaart gespeeld.
Noch de Binnenlandse Veiligheidsdienst,
noch een der gemeentelijke commissies van
(idvies in zake bewijzen van goed gedrag
hebben te dezen B. en W. geadviseerd.
De heer Van Tilburg, die de aandacht
vestigde op het eventuele nut van belas
tingwijziging in de consumptieve sfeer
(omzetbelasting) kruiste de degen met mr.
Teulings, toen hij betoogde, dat het wel
degelijk nodig is met het oog op de werk
loosheidsbestrijding terstond met openbare
werken te beginnen. In tijdsorde komt be
lastingverlaging later. Deze afgevaardigde
merkte verder nog op, dat de overdrijving,
waaraan zich in zijn ogen de K.V.P. schul
dig maakt bij sommige pleidooien voor de
middengroepen, ongewenst is. Een verho
ging van de salarissen met 30 over de
gehele linie viel zeker niet te verwezen
lijken.
Dinsdagmiddag omstreeks kwart over
twee is bij de in uitvoering zijnde spoor-
wegwerken te Leiden een circa 26 meter
hoge heistelling omgevallen. Een der palen
had zich uit de slappe bodem losgewerkt
juist toen het 4 y2 ton zware heiblok zich
boven in de stelling bevond. Arbeiders
waren op dat ogenblik bezig een betonnen
heipaal op te hijsen. Zij wisten zich tijdig
uit de voeten te maken.
Het gevaarte viel naast de spoorbanen.
Een der tui-draden kwam over de electri-
sche bovenleiding te liggen. Personeel van
de Nederlandse Spoorwegen heeft de bo
venleiding uitgeschakeld en daarna de tui-
draad verwijderd. Het spoorwegverkeer
ondervond een vertraging van ongeveer
een half uur.
De uitvoering van de spoorwegwerken
zal enig oponthoud hebben. Over enkele
dagen zal een nieuwe heistelling worden
geplaatst.
Als de plannen doorgaan zal men in
April met de bouw beginnen van een
groot hotel naast café-restaurant Astoria
in de Vijzèlstraat te Amsterdam.
Het ontwerp van de architecten H. Ie
Grand en A. Polak moet door de schoon
heidscommissie worden goedgekeurd, al
vorens B. en W. het plan aan de raad kun
nen voorleggen.
Met de bouw en de inrichting van het
hotel, dat in April 1954 in bedrijf zou
moeten worden gesteld, zijn twee millioen
gulden gemoeid. Het nieuwe gebouw zal
zeven verdiepingen bevatten, elke met
zestien twee-persoonskamers.
In het sousterrein komen dienstruimten,
op de begane grond een restaurant, een
bloemenwinkel, een kiosk en een reis
bureau en op een tussenverdieping een
tweede restaurant met terras. Ook komen
er vergaderzalen.
Onlangs is bij het Staatsdrukkerij- en
Uitgeversbedrijf verschenen het boekwerk
„De strijd om Rotterdam, Mei 1940".
Nog deze maand zal verschijnen: „De
territoriale verdediging van de Noorde
lijke provinciën", dat spoedig gevolgd zal
worden door: „De krijgsverrichtingen in
Overijsel en Gelderland ten Oosten van de
IJsel en de IJselIinie", „De verdediging van
het Maas-Waalkanaal en de Over-Betuwe",
en „De krijgsverrichtingen in Zuid-Lim
burg". In bewerking zijn: „De verdediging
van Noord-Limburg en Noord-Brabant"
De Utrechtse rechtbank heeft destijds
een strafzaak behandeld tegen een aantal
aannemers, die bij de onderhandse aanbe
steding voor de bouw van een tehuis voor
bejaarden te Mijdrecht het zogenaamde
opzetsysteem hebben toegepast. De aan
nemers, aan wie overtreding van het Prijs-
vormingsbesluit 1941 was ten laste gelegd,
werden vrijgesproken. In hoger beroep
heeft het gerechtshof te Amsterdam alleen
de laagste inschrijver veroordeeld, tegen
welk arrest deze in cassatie kwam. De Hoge
Raad heeft thans deze zaak behandeld.
Namens de aannemer pleitte mr. A. E. J.
Nijsingh te 's-Gravenhage. Hij gaf een uit
eenzetting van de bedoeling van het opzet
systeem. Als economische grondslag daar
van noemde hij vergoeding voor de ge
maakte kosten en algemene uitgaven. Hij
meende dat ongebreidelde concurrentie
verkeerd werkt en vaak gaat ten koste
van de kwaliteit. De aanbesteder betaalt
volgens het opzetsysteem niet te veel, in
dien een redelijke aanneemsom niet wordt
overschreden, aldus mr. Nijsingh, die het
Prijsvormingsbesluit ongeschikt achtte om
het opzetvraagstuk op te lossen.
De advocaat-generaal zal concluderen
op 3 Februari.
0000C0CXX000C0COD0CKX00CXXX)00aXC)000000CXXX>0000000000000
Vrees
Een vijftienjarig meisje, dat door het j
onverwacht opengaan van een coupé- j
deur vlak voor het station van Quesnoy j
in Frankrijk uit de trein viel en op de
spoorlijn bewusteloos bleef liggen, 1
daarop door een rangerende locomotief j
overreden en in het ziekenhuis aan
haar verwondingen bezweken. Vit het
onderzoek is gebleken, dat een mede
reiziger, toen hij het meisje uit de trein
zag vallen, aan de noodrem wilde trek
ken, doch dat een ander hem daarvan
weerhield met de opmerking: „niet doen,
het zou u een boete van vijftigduizend
j francs kunnen kosten". Aldus werd met i
alarm geven gewacht tot de trein in het
station was aangekomen. In het andere
geval zou men het meisje waarschijn
lijk nog voor overrijding door de ran- i
geerlocomotief hebben kunnen behou-
den, aldus meldt Le Monde.
In het najaar van 1948 besloten kerk
voogden en notabelen van de Ned. Her
vormde Gemeente te Holwerd zich ontsla
gen te achten van de tot dusver op hen
rustende reglementaire verplichting tot het
inzenden van de rekening en de begroting
van de kerkvoogdij aan het Provinciaal
College van Toezicht in Friesland.
Na verscheidene vruchteloze pogingen
van dit college, dat besluit ongedaan te
maken, zijn de kerkvoogden en notabelen
door het Algemeen College van Toezicht
wegens „ontrouw en verregaand plichts
verzuim" uit hun functie ontzet. Het pro
vinciaal college belastte een niet-inwoner
van Holwerd met het beheer van de ker
kelijke goederen en fondsen in die ge
meente.
De beheerder vroeg afgifte van alle ad
ministratieve bescheiden. Toen daaraan
niet werd voldaan, werden de uit hun
functie ontheven kerkvoogden in kort ge
ding daartoe gedagvaard. Zowel de presi
dent van de rechtbank als hét hof in Leeu
warden wezen de vordering af.
De beheerder maakte daarop de zaak ten
principale aanhangig bij de rechtbank te
Leeuwarden. Deze rechtbank sprak in haar
vonnis uit, dat een gemeente, die vrijwil
lig was toegetreden tot het toezicht, zich
daarvan te allen tijde weer kon losmaken.
In zoverre kreeg dus de kerkvoogdij gelijk.
Maar, zo overwoog de rechtbank verder,
dan moest het besluit daartoe genomen
worden door de stemgerechtigde lidmaten
de gemeente en niet, zoals hier was ge
schied, door de kerkvoogden en notabelen,
die daarmee de grenzen van hun bevoegd
heid hadden overschreden. De opzegging
was volgens de rechtbank dus onrecht
matig en de voormalige kerkvoogden wer
den veroordeeld tot de gevraagde afgifte.
De kerkvoogden gingen van deze uit
spraak in hoger beroep en lieten intussen
door een vergadering van stemgerechtigde
lidmaten hun besluit bekrachtigen. Het
hof te Leeuwarden stelde in zijn arrest van
12 December 1951 met vernietiging van het
vonnis der rechtbank de kerkvoogden in
alle opzichten in het gelijk: de band met
het toezicht kan te allen tijde verbroken
worden, ook door een besluit van kerk
voogden en notabelen, die daarmee han
delden overeenkomstig hun reglementaire
bevoegdheid.
De beheerder vroeg daarop cassatie van
het arrest. Thans heeft de Hoge Raad bij
arrest van 16 Januari het beroep in cas
satie afgewezen, zodat het omstreden be
sluit van kerkvoogden en notabelen van
Holwerd een einde heeft gemaakt aan de
band van die gemeente met het provinciaal
en het algemeen college van toezicht.
SECRETARIS DER INDONESISCHE
PER SCOATMISSIE NAAR EUROPA
DJAKARTA (Aneta). Vandaag wordt
op Schiphol verwacht Sujud Ranu Sudirjo,
secretaris van de Indonesische Perscom
missie, die betrokken is bij de voorberei
ding van de perswet. De heer Sujud, die
een studieopdracht heeft, zal gedurende
6 maanden het perswezen in verschillende
Europese landen bestuderen, in het bij
zonder de verhouding tussen pers en rege
ring. Voorts zal hij gegevens verzamelen
over grafische bedrijven.
Tijdens het bezoek van vijf Nederlandse
journalisten aan Indonesië in 1952 heeft
de heer Sujud hen op vele reizen door de
Archipel vergezeld.
- a 1||II||||||||||||I|||I|11
iifI
mm
„IJmuiden" door Han Bolte, één van de twee door de gemeente Haarlem aangekochte
aquarellen. De andere is „Circus" door Jan Groenestein. De heer Bolte is siyids kort,
zoals wij reeds eerder hebben bericht, als restaurateur in het Frans Halsmuseum
werkzaam.
99
Zoals in alle universiteiten zijn de
eerstejaars-studenten van het Colorado
State College of Education het mikpunt
van allerlei ontgroeningsaardigheden.
Toch neemt de ontgroenerij hier niet de
vormen aan, die wij in onze universiteiten
kennen. Het zijn kleine voor-schut-zette-
rijen die heel aardig zijn om mee te ma
ken. Een „frosh" of te wel „freshman"
(„groen") mag b.v. niet in een van de afge
schoten zijhokjes van de cafetaria zitten.
Hij mag ook geen plaats nemen op de
Campusbrug. Een paar maal per week
wordt er „recht" gesproken over de groe
nen. De rechter is getooid met een lang
paars gewaad, waaronder de verschoten
blauwe katoenen broekspijpen net even
uitkomen. Hij draagt een papieren krullen-
pruik. Het ding zakt hem ook telkens over
de ogen, zodat de plechtigheid van het
vonnis uitspreken nogal eens onderbroken
wordt door de kreet: Hé, mijn pruik. De
zwaarte van het vonnis varieert van en
kele uren wacht lopen bij Totem Teddy, de
beschermheilige van de Campus, tot het
reinigen van de Campusbrug met een tan
denborstel. Het eerste lijkt me overigens
niet zo'n erge straf, want Totem Teddy
staat naast het studentencafé en dat is het
centrum van de gezelligheid.
De meeste studenten gebruiken hun
lunch op de campus in de cafetaria. Je
kunt er natuurlijk a la carte allerlei krij
gen, maar de z.g. studenten-lunch is veel
TIJDENS mijn verblijf in Brussel de
vorige week was ik zo gelukkig de
continentale première te kunnen bijwonen
van de Balinese dansgroep onder leiding
van Anak Agung Gede Mandera, die in
September uit Indonesië vertrok en se
dertdien met groot succes in Londen en
New York, benevens tal van andere ste
den in de Verenigde Staten, is opgetreden.
Het was een bijzonder deftige galavoor
stelling in de Muntschouwburg (Théatre
Royal de la Monnaie) en er zullen als
men de geweldige toeloop van genodigden
naar de receptie van de Indonesische le
gatie in de grote foyer na afloop in aan
merking neemt slechts betrekkelijk
weinig plaatsen voor de ware dansliefheb
bers beschikbaar zijn geweest. Maar na
elk der zeven nummers van het soms
verbijsterend mooie programma klaterde
er een applaus op van een omvang, die in
de Belgische hoofdstad stellig niet tot de
orde van de dag behoort. En het zal zeer
zeker niet alleen uit hoffelijkheid zijn ge
weest, dat de toeschouwers na de laatste
sluiting van het doek niet, zoals men dat
daar sterker nog dan bij ons in bijna alle
theaters ziet, onmiddellijk opsprongen en
elkaar verdringend naar de vestiaires
renden, alsof zij zich plotseling met pa
nische schrik herinnerden bij het van huis
gaan vergeten te hebben de gaskraan te
sluiten.
Zoals ook bij de tournées van het Joe-
goslavisch Danstheater en van de Spaanse
groep Coros y Danzas heeft men hier te
doen met een stuk reclame van een rege
ring, die de rest van de wereld wil laten
zien welke schatten aan vaak eeuwenoude
volkscultuur het land van herkomst rijk
is. Het ware te wensen dat in wezen poli
tieke propaganda altijd dergelijke vrede
lievende doeleinden nastreefde en van
zulke als de thans gebezigde schoonheids
middelen gebruik maakte. Want zo'n be
zoek opent van duizenden en nog eens
duizenden mensen de ogen voor misschien
onvermoede en in ieder geval te weinig
gekende vormen van andersgèaarde be
schavingen. En ook in dit opzicht (dus af
gezien van de zuiver artistieke verdien
sten van deze technisch tot in de perfectie
geschoolde groep) heeft men er verstandig
aan gedaan een gezelschap uit Bali naar
Europa en de Nieuwe Wereld af te vaar
digen, omdat immers op dit Kleine Soen-
da-eiland de invloed van de Westerse
kunst, zonder het oorspronkelijke karak
ter wezenlijk aan te tasten, tamelijk ingrij
pend werkzaam is geweest en men dus
minder vreemd staat tegenover deze exo
tische uitingen van emoties of religieus
ceremonieel.
Sierlijke bewegingen
DOCH laat ik u, om af te stappen van
deze algemene bespiegelingen; eerst
trachten een zo goed mogelijk beeld te
geven van het nu eens meeslepende of op
windende, dan weer groteske, soms waar
lijk romantisch schouwspel. Als duurzaam
décor voor de ter weerszijden van de dans
vloer in het midden van het toneel opge-
I Sampih in „Kebjar" (foto van Baron,
overgenomen uit het Engelse tijdschrift
Ballet, waarvan de uitgave onlangs helaas
moest worden gestaakt).
stelde gamelan is een sterk gestyleerde
architectuur in donkerrood en goud opge
trokken, een soort monumentale tempel
bouw, met een trapsgewijze in de richting
van het voetlicht afdalende toegangspoort
voor de solisten. Dc belichting van de
azuren horizon daarachter wisselt naar ge
lang van de stemming. Hierdoor ontstaat
een zekere eentonigheid in de opkomsten,
veroorzaakt door de moeilijkheid van aan
passing aan onze theaters, want op Bali
zitten de toeschouwers kringsgewijze rond
de vertoningsruimte die overigens
geenszins afbreuk aan de bijna magische
uitwerking van dit bewegingsspel vermag
te doen. Als de term sprookjesachtig niet
zo versleten aandeed, zou men deze hier
voor ongetwijfeld moeten gebruiken.
Na de muzikale ouverture, die in onze
oren merkwaardig melodieus klinkt in
vergelijking met de klankenproductie van
de Javaanse gamelan, dansen twee meis
jes de zeer moderne Oleg, grotendeels in
de gehurkte houding die nog veelvuldig
zal terugkeren, gekleed in zulke nauw
sluitende rokken en keurslijfjes, dat zij
met haar golvende armen aan zee
meerminnen doen denken. Dit is een
voorproefje van de wonderbaarlijke ele
gantie, die na de pauze nog ruimschoots
wordt overtroffen door een Legong, een
geheel nieuwe creatie volgens de regels
van de strikt klassieke traditie bewij
zend hoe de Balinese dansen voortdurend
groeien met de tijd. Deze waaierdans, uit
gevoerd door drie meisjes, kinderen nog,
duurt een kwartier en is dan ook slechts
de inleiding tot het legendarische verhaal
van de Koning van Lasam, maar men
raakt op dit eerst vlugge en 'evendige,
daarna zoetvloeiende trio niet uitgekeken.
De danseressen dragen rond haar strakke
gewaden brede, met edelstenen rijk ver
sierde gordels en als hoofdtooi diademen
van rode en witte bloemen. Het mee:;t op
vallend zijn de tedere golvingen van de
slanke heupen en de sierlijke handbewe
gingen, waaraan men niet de betekenis
van de Indiase of Javaanse moedra moet
hechten, maar die zo niet louter, dan
toch overwegend als ornamenten zijn
bedoeld.
De hoofdpersoon is de dienares, voor
gesteld door de amper 13-jarige Ni Gusti
Raka, met haar medewerksters (als ik
goed ben ingelicht) geadopteerd door pre
sident Sukarno, een waar dansfenomeen.
Haar ongemeen talent bewijst zij vooral
in het merkwaardig lyrische duet van de
charmante bij en de ij dele hommel (geti
teld: Tumuliligan Mengisap Sari) met
haar uiterst viriele partner I Sampih, een
schitterende choreografie van de beroemde
leraar Mario uit Tabanan, die met de ge
wone middelen van armen, hoofd en han
den een universeel geldige expressiviteit
bereikt. Bijzonder mooi is het bijna ver
smelten van de armen der beide uitvoe
renden, die elkaar echter nooit raken.
Plastische virtuositeit
zijn plastische virtuositeit vooral met
Tafereel uit de Le gong. Het voorste meisje is de eerste
danseres Ni Gusti Raka.
zijn Kebjar, grotendeels in zittende hou
ding vertolkt, zodat alles van torso en ar
men moet kornen. Steeds sneller en ruste
lozer ontplooit zich zijn temperament, op
een afstand fa-scinerend als een reusach
tig tropisch insect, zoals een Engelse com
mentator eens kenschetsend opmerkte. Nog
merkwaardiger is de Ketjak of apendans,
waarbij een met de bovenlichamen wie
gend en zwaaiend koor antwoordt op de
hese ophitsingen van de in het midden
van de kring plaats genomen hebbende
aanvoerder, die met suggestieve mimiek
zijn gezongen bedoelingen illustreert.
Steeds schokkender worden de als in
trance uitgevoerde bewegingen, steeds
meer staccato klinkt het schreeuwen,
grommen en snateren. Naarmate de drei
ging van deze animale cacophonie toe
neemt, lijken de menselijke figuren in het
geleidelijk gedempte licht inderdaad in go
rilla's te veranderen.
Minder geraffineerd, maar vurig en vro
lijk is de uit het begin van deze eeuw da
terende Dj anger, met een indrukwekkend
slottafreel, waarin de vastende Ardjuno
onbewogen blijft voor de sierlijke verlei
dingspogingen van hemelse nimfen. Het
programma eindigt met een tempeldans,
waarin het goedmoedige monster Barong
de zegevierende strijd tegen de heks
Rangda aanbindt, aldus de overwinning
van het goede op het kwade symboliseren
de. Al met al een afwisselende bloemle
zing van representatieve en aantrekke
lijke dansen, het
beste dat Bali te bie
den heeft.
De groep komt uit
het Zuiden van dit
droomeiland, de
streek rond Gianjar,
waar de kunst nog
sterk onder invloed
van het Hindoeïsme
het hoogst ontwik
keld is. Hier behoort
de dans evenzeer tot
het leven als de
lucht die men ademt
en het voedsel dat
men eet. Daarbij be
staat er een leven
dige wedijver tussen
de verschillende dor
pen. Geen plechtig
heid heeft er plaats
zonder opluistering
door al op zeer jeug
dige leeftijd getrain
de artisten, waarvan
niet alleen een soe
pele lichaamstech
niek wordt gevergd,
maar tevens een in
en rond de ogen ge
concentreerd expres
sievermogen. Het en
semble van Anak
Agunig Gede Mande-
ra voldoet in dit op
zicht aan de hoogste
eisen, die men zich
denken kan. Het is
dan ook te hopen dat
het plan om deze
groep alsnog naar ons
land te brengen,
waarvan de moge
lijkheden onderzocht
worden, doorgang kan
vinden.
DAVID KONING
goedkoper en zeer goed. Precies om 12
uur, als de bel van het laatste morgen
college is gegaan, vormt zich een lange
rij voor de toonbank waar de studenten-
lunch wordt uitgereikt. Het wachten duurt
echter niet langer dan hoogstens vijf mi
nuten, want alles is prima geregeld. Je
neemt een blad van de stapel, legt er mes,
vork en lepel op, neemt een glas water
(natuurlijk met ijs!), een glas vruchtensap,
een kop koffie of een- glas melk, een
broodje met een stukje boter en een drie
vakjes bord met de hele maaltijd erop.
Alles staat klaar, het enige wat je te doen
hebt is je zaakje op het blad te zetten en
langs de toonbank te schuifelen. Bij het
einde van de toonbank neemt de man aan
da kassa je 70 cents in ontvangst en zoek
je met je blad een plekje op. De maaltij
den zijn zeer goed, al doet het ons nog wel
wat vreemd aan, om bij wijze van jus over
de ham wat kersen op sap aan te treffen.
Of heerlijke ananas naast je sla van groene
kool. Maar het ijs, dat dikwijls als nage
recht dient, is verrukkelijk.
De meeste studenten kennen ook de zor
gelijke kant van het leven. Velen komen
uit gezinnen, waarvan de ouders hard
moeten werken. Van jongs af aan zijn de
mensen gewend om op allerlei wijzen geld
te verdienen. De dochter van mijn hospita
is een ijverige leerlinge van de high
school, 's Zaterdags staat ze als verkoop
ster in de dime store, dat is net zo iets als
de Hema bij ons. En gisteren deed ik bood
schappen in een Supermarket en herkende
ineens in de jongen achter de toonbank
een van de studenten, waarmee ik 's mid
dags op de collegebanken had gezeten.
Zo zijn er velen, die een deel van de
kosten van hun studie zelf verdienen. Het
Colorado State College biedt zelf ook aller
lei mogelijkheden aan de studenten. De
jongens die de grasvelden zo keurig ver
zorgen zijn meestal studenten. In het cafe
taria zie je de jongens en meisjes, die je
zojuist nog in de collegezaal hebt gezien,
ineens getooid met een groot wit schort
de tafels schoonmaken, of de vuile borden
verzamelen. In de bibliotheek, die de ge
hele dag en een groot deel van de avond
open is, zitten de jongelui achter de uit
leentafels op de uren dat ze geen les heb
ben. Maar als er een voetbalmatch is tegen
een andere universiteit is zelfs de biblio
theek gesloten. Dan is er niemand meer
die belangstelling kan opbrengen voor de
boeken!
Er zijn heel wat ontspanningsvereni
gingen en organisaties die het voor de stu
denten wel eens moeilijk moeten maken,
ook nog aan de studie toe te komen. Dit
zijn dezelfde problemen die wij in Holland
tegenkomen in studentenkringen. Een deel
van de studenten moet te veel tijd beste
den aan de zorgen, anderen juist aan de
vreugden van het dagelijks leven. Op de
colleges merk je ook hier wel eens, dat
sommigen weinig tijd besteden aan de stu
die. Maar net als ik tot de conclusie wil
komen, dat er van studeren niet veel te
recht kan komen in deze omgeving woon
ik een college-uur bij, waar een zeer diep
gaande discussie tussen studentengroep
en professor me weer van het tegenover
gestelde overtuigt. Wonderlijke mensen,
deze jonge Amerikanen. G. J. S.
Ned. Herv. kerk
Beroepen te Ridderkerk (4e pred.pl.) H.
Stolk te Scheveningen.
Bedankt voor Wezep H. G. Abma te Rot-
terdam-Delfshaven; voor Eemnes-Buiten
W. de Bruyn te IJsselmuiden.
Bedankt voor Lienden J. v. d. Heuvel te
Schoonhoven.
Geref. kerken
Beroepen te Schermerhorn W. A. Jels-
ma, cand. te Amsterdam; te Ezinge H. T.
v. Bochove te Een.
Bedankt voor Hardenberg (vac. H.
Sweepe) T. Spilker te Bennebroek.
Beroepen te Krimpen a. d. Lek-Krimpen
a. d. IJssel W. A. Jelsma, cand. te Amster
dam.
Geref. kerken onderh. art. 31 K.O.
Aangenomen naar Delft J. F. Weger te
Sappemeer.
Beroepen te Rozenburg G. v. d. Brink,
cand. te Voorburg.
Chr. Geref. kerken
Tweetal te Oud-Beyerland H. Henstra
te Broek op Langendijk en K. J. Velema
te Midwolde.
Beroepen te De Krim A. W. Drechsler,
cand. te Amsterdam.
Tweetal te Amsterdam-Noord M. Boer-
tien te Wormerveer en A. W. Drechsler,
cand. te Amsterdam. Bedankt voor Does
burg J. M. Visser te Enschedé.
Naar het A.N.P. verneemt ligt het in de
bedoeling, dat nog vóór de candidaatstel-
ling voor de gemeenteraadsverkiezingen
op 14 April een wijziging van de Kieswet
in werking zal kunnen treden. Deze wijzi
ging houdt onder meer verband met de
moeilijkheden, welke zich bij de verkiezin
gen van het vorig jaar hebben voorgedaan
ten aanzien van de geneeskundige verkla
ringen inzake zieke en invalide kiezers, die
bij volmacht hun stem doen uitbrengen.
