Foster Dulles wil accent
meer op Azië laten vallen
Kruiswoord zonder voetangels
Im
Petitie tegen strafvermindering
aan Lages c.s. ingediend
Kunstzinnige ijver voor moderne
stadsuitbreiding gewenst
Harry klopt
René
Honderd jaar woningbouw
srySP/L
Bevrijding der geknechte volken
maar niet langs de weg van oorlog
n
f
w
ill
L
Verzetsstrijders
posthuum onderscheiden
HARTENDORP
Wettelijke garantie gevraagd dat de tot levenslang
veroordeelden geen korting van straftijd krijgen
60.000 Nederlanders
achter de actie
ftesm
tijdig
De „Johan" maakt extra
reis naar Indonesië
Negus van Abessynië
schenkt leeuwen
ONZE PUZZLE
V V
syN'
y
it| 1
y
§gf°
Cf/
IS
y
Hi
v
Hiaten in landelijke
gladheidsbestrijding
Afschaffing visa
naar Duitsland?
ZATERDAG 24 JANUARI 1953
DONDERDAG 29 Januari zal ir. H. van Tijen, een van onze kundigste en meest
ervaren mannen op dit gebied, in de muziekzaal van restaurant Brinkmahn te
Haarlem, een voordracht houden over het hedendaagse wonen. Voorts wordt ter
herdenking van het feit, dat vijftig jaar geleden de Woningwet van kracht werd, in
verscheidene plaatsen in den lande een belangwekkende tentoonstelling gehouden,
die veel kijkers trekt. Ook is er op het ogenblik in het Stedelijk Museum te Amsterdam
een uitstekende tentoonstelling over de moderne woning.
HET is goed, dat het probleem van de
volkshuisvesting en van het wonen in
het algemeen een stijgende belangstelling
geniet ook van diegenen, die niet ambts
halve met deze zaken te maken hebben.
Wonen is immers een aangelegenheid, die
letterlijk iedereen aangaat. Vooral wan
neer we bedenken, dat vóór de oorlog
buitenlanders van heinde en ver kwamen
kijken naar de toen nieuwe Amsterdamse
woonwijken, zien we dat we wat de bouw
van woningen betreft, niet alleen kwanti
tatief maar niet minder kwalitatief een
achterstand hebben in te halen. Ik bedoel
daarmee niet dat de woningbouw van
vóór de oorlog zoveel beter is dan die van
tegenwoordig, maar dat wat thans ge
bouwd wordt veel beter behoorde te zijn.
Men woonde overal
Vandaag is iedereen er wel van door
drongen dat het wonen en de woning
bouw een probleem vormen, maar in de
eerste helft van de negentiende eeuw be
stond dit probleem nog nauwelijks, of
beter gezegd: niemand wist dat het be
stond. Onmenswaardige en ellendige wo
ningen waren er evenwel zeer veel. Er is
geen roman van Dickens waarin we niet
lezen over de erbarmelijke woningen uit
die tijd, maar het maatschappelijk be
wustzijn was in alle lagen van de bevol
king praktisch nihil. Pas het opgroeiende
socialisme (1848!) schudde de gemoederen
wakker. Men ontdekte de ten hemel
schreiende toestand van de huisvesting
van de arbeider. Ook kregen in die jaren
de ondernemers zelf meer belangstelling
en begrip voor de arbeiders. Eerst was
elke vorm van maatschappelijke verzor
ging overgelaten aan de particuliere lief
dadigheid, geleidelijk begon de onderne
mer zijn personeel als een positief element
in het productieproces te zien. Hij ont
dekte de betekenis van een goede huisves
ting voor het moreel. Zo kwam het dat in
1852 Koning Willem II de wens te kennen
gaf over het woningprobleem te worden
ingelicht en een commissie uit het Ko
ninklijk Instituut van Ingenieurs toog aan
het werk. In het uitgebrachte rapport
werd in levendige termen de barre toe
stand vastgelegd. Voor het eerst werden
pogingen gedaan de eisen, waaraan een
woning zou moeten voldoen, te formuleren.
Maar aanleiding hiervan wordt schuchter
een enkel woningbouwverenigingetje op
gericht.
De woningen, die deze tot stand brach
ten, waren naar hedendaagse normen ta
melijk slecht en alleen bestemd voor de
brave werkman (de toen gebouwde Mar-
nixstraat in Amsterdam was in die jaren
een „nette stand"). Toch was dit al een
hele vooruitgang. De vraag naar goedkope
volkswoningen steeg echter door de
groeiende industrieën enorm, in de stedèn
werd letterlijk overal gewoond. Toen de
gemeente Amsterdam in 1884 daarnaar
een onderzoek instelde, bleek één van de
dertien Amsterdammers in een kelder te
v/onen en 70 percent van die kelders was
nog geen 1.70 meter hoog. In deze om
standigheden kon een speculatiebouw
welig tieren en vormden hypotheekbanken
een nieuw en bloeiend bedrijf.
De woningbouw, die om vele redenen
„revolutiebouw" genoemd werd, was echte
kapitalistische woningproductie, de over
heid deed in die tijd nog niets. Tot op
zekere hoogte is dat begrijpelijk, de geest
van die tijcl in aanmerking genomen. Het
was de tijd waarin overheidsbemoeiing
vrijwel onbekend was en een inmenging
in deze aangelegenheden zou letterlijk als
huisvredebreuk worden gevoeld. Toen bij
voorbeeld in 1895 de gemeente Utrecht een
verordening uitvaardigde waarbij burge
meester en wethouders bevoegd werden
de zuivering te gelasten van sterk met
ongedierte besmette gemeentewoningen,
werd deze verordening door een Konink
lijk Besluit van 1896 vernietigd. De wand
luizen liepen immers op particulier ter
rein!
Overheidsbelangstelllng
Maar er worden vakverenigingen opge
richt, de arbeiders leggen zich niet meer
bij deze toestanden neer, intellectuelen
beleggen congressen om de regering toe te
roepen in te grijpen. Hoewel de overheids
belangstelling wel groeit, komt toch nog
maar weinig tot stand. In 1899, toen aan
de volkstelling een woningtelling werd
gekoppeld, kwam hierbij aan het licht,
dat 80 percent van de arbeidersgezinnen
leefde in woningen van een of twee ver
trekken (keuken, alcoof of zolderkamer
tje golden als vertrek).
De eerste troonrede van Koningin Wil-
helmina in 1898 kondigde de Woningwet
aan, die in 1901 tot stand kwam. Hier-
ADVERTENT1E
mede begon een nieuwe periode voor de
volkswoningbouw. De nieuwe wet, met op
de achtergrond het particulier initiatief
door woningbouwverenigingen, regelde de
woningproductie, de verplichte verbete
ring, de uitbreidingsplannen enzovoorts.
Maar de belangrijke positieve factor van
deze wet was de financiering van over
heidswege van de woningbouw.
Van dat ogenblik af ging het met de
volkshuisvesting snel vooruit. Een vooruit
gang, die zelfs uniek genoemd mag wor
den. Het feit dat wij niet in de oorlog
1914-1918 betrokken waren, waardoor in
die jaren het nationale inkomen aanzien
lijk steeg, was hiervoor een gunstige om
standigheid. Het aantal éénkamerwonin-
gen was in 1920 tot op 25 percent gedaald
en in de jaren voor de oorlog was ons
land wat de woningbouw betreft een voor
beeld voor het buitenland.
Tóchu is er vóór de~ critische ""maar Idea
listische beschouwer weinig reden tot te
vredenheid. Saneringen, opruimingen van
krottenwijken van betekenis, vonden bijna
nergens plaats. De nieuwe wijken zijn wel
groot, maar dodelijk vervelend. Grote pro
blemen vragen grote concepties. Onze uit
breidingsplannen lijden aan een totaal ge
brek aan tegenstellingen. Tegenstellingen
bijvoorbeeld tusse hoge en lage bebouwin
gen, brede en smallere straten, gebouwen
en bebouwingen met een open en een ge
sloten karakter enzovoorts. Iedereen weet
dat bijna alles wat mooi is, duurder is dan
iets wat minder mooi is. Gelukkig is het
niet altijd waar. Het bouwen van een
grote hoeveelheid tamelijk kleine (en uit
de aard der zaak vrijwel gelijkvormige)
woningen behoeft niet te betekenen dat
zulk een wijk saai is, integendeel: dit op
zich zélf kan een vormscheppende kracht
bezitten.
De herhaling zélf moet een stedebouw-
kundige vertaling ondergaan! Hoe dit mo
gelijk is hebben Le Corbusier en vele an
deren reeds lèng aangetoond en gedemon
streerd. Dat fraaie nieuwe wijken meer
geld kosten dan saaie, is een feit dat niet
automatisch mag leiden om van deze beide
mogelijkheden de minste te kiezen. Wat
in ons land prof. Van Eesteren in dit op
zicht met zijn plan voor de nieuwe tuin
stad Slotermeer voor Amsterdam bereikte,
geeft evenals ir. Van Tijens bijzonder ver-
ADVERTENT1E
Onder controle van de Nederlandsche Vegetariërsbond.
Een product van N.V. Noord-Hollandsche Margarinefabriek te Zaandijk.
dienstelijk werk in Rotterdam gelukkig
veel hoop dat hun zienswijze ook in an
dere steden veld zal winnen en elke bur
ger zon, ruimte en groen in en om zijn
nieuwe woning zal hebben.
Het wordt eigenlijk hoog tijd, dat wij
dezelfde „kunstzinnige" ijver, die we thans
op het behoud van oud stadsschoon rich
ten, verdubbelen en ook denken aan ons
nieuwe stadsschoon. Het is buiten elke ver
houding dat we wel trots zijn op onze oude
stad, die desondanks op vele plaatsen
bedorven wordt en dat we niet trots kun
nen zijn op onze nieuwe wijken.
Er is een nieuwe Woningwet aangekon
digd waarin voor het eerst gezegd wordt
dat de woningvoorziening, aansluitend aan
de behoefte van het volk, een zaak is van
aanhoudende zorg van de regering. Dit is
een belangrijk' ding. Laten we hopen, dat
de nieuwe woningen en uitbreidingsplan
nen door kunstenaars en niet door reken
meesters gemaakt zullen worden. Er is
geen tijd te verliezen, we zijn bezig jaar
lijks 55.000 lelijke woningen verkeerd neer
te zetten.
NICO H. ANDRIESSEN
Tep<^(^p^ïBtfp^A^rkoudheid.
SterFSI^^>||^^^^M||pfegen hoest,
keelpijn Sterk desin
fecterend. Tegs*—«öést, keelpijn en
verkoudheid. Sterk desinfecterend.
Het voorlopig herstel van het m.s.
Oranje zal langer duren dan aanvankelijk
werd verwacht. Het m.s. Johan van Olden-
barnevelt, dat op 29 Januari uit Amster
dam naar Tandjong Priok vertrekt, zal op
9 April opnieuw een reis naar Indonesië
maken. De Oranje wordt op 25 Februari
uit Tandjong Priok in Amsterdam ver
wacht.
schets van Le Corbusier voor een nieuwe woonwijk te
Marseille, omvattende in totaal 358 appartementen voor 1633
bewoners.
(Van onze correspondent te Washington)
Heel weinig is er uitgelekt van wat
Eisenhower, voor zijn inhuldiging, be
sproken heeft met de leden van zijn toe
komstige kabinet. Maar iets van de geest,
waarin het nieuwe regiem de zaken zal
aanpakken, kon men toch bespeuren toen
John Foster Dulles, de nieuwe Ameri
kaanse minister van Buitenlandse Zaken,
zijn „toelatingsexamen" moest afleggen
voor de senaatscommissie, die zich met de
buitenlandse betrekkingen bezig houdt. De
senaat moet namelijk de presidentiële be
noemingen bekrachtigen.
Examenvrees had Dulles kennelijk niet.
Het stond van tevoren vast, dat hij met
lof zou slagen. Maar niettemin en dat
is geen slechte gewoonte van deze man
dacht hij soms wel een minuut lang na,
alvorens hij een antwoord formuleerde op
sommige van de vragen.
De senatoren maakten van deze eerste
bijeenkomst met Dulles gebruik om al
thans iets te vernemen omtrent de buiten
landse politiek, die zij van Eisenhower en
zijn minister, John Foster Dulles tegemoei
kunnen zien. Twee vragen, die gesteld
werden, waren voor de nieuwe minister
aanleiding tot een vrij uitvoerige uiteen
zetting en juist dat waren vragen, waar
zich niet alleen Amerika, maar de gehele
wereld voor interesseert. Ruwweg zou men
de vragen aldus kunnen formuleren:
Welk deel van de wereld krijgt voorrang,
Europa of Azië?, en: Wat hebt ge tijdens
de verkiezingscampagne bedoeld toen ge
sprak over de bevrijding van de satelliet-
landen?
Europa of Azië?
Dulles is van mening dat zowel het ver
lies van West-Europa als het verloren
gaan van geheel Azië, fataal zou zijn voor
de gemeenschap der vrije volken. Amerika
heeft op beide terreinen te waken tegen
communistische aggressie en expansie, en
de buitenlandse politiek moet daarom glo
baal zijn. Dat Eisenhower en de zijnen
groot gewicht hechten aan de gang van
zaken in Europa, blijkt wel uit de reis, die
Dulles en Stassen reeds eind Januari daar
heen gaan ondernemen.
Toch valt op Azië thans misschien het
meeste accent. Niet uit Amerikaanse voor
keur, maar eenvoudig omdat de Russen
daar het meest aggressief blijken. Niet
wij, zo zei Dulles, maar de Russen hebben
een politiek van „Azië eerst". Hij herin
nerde er aan, dat Stalin reeds in 1924 ge
schreven heeft, dat de communisten zich
eerst meester moesten maken van de ko
loniale en afhankelijke gebieden. De rest
het van zijn steun beroofde Westen
zou dan vanzelf volgen. Nog altijd is dat
volgens Dulles de communistische opvat
ting en het zal tot zijn politiek behoren
de Russen niet te doen slagen in deze
opzet.
Bevrijding
Juist in Europa heeft men zich enigszins
ongerust gemaakt toen gedurende de ver
kiezingscampagne zowel Eisenhower als
Dulles zich het een en ander lieten ont
vallen over een bevrijding van Polen,
Tsjechoslowakije, de Baltische landen, en
zovoorts. Thans heeft Dulles uiteengezet
wat de gedachte was, die aan zijn uitla
tingen ten grondslag heeft gelegen. De
nieuwe minister is van oordeel, dat de we
reld geen ware vrede zal kennen, zolang
de Russen een derde van de bevolking der
aarde overheersen. De volken, die thans in
slavernij leven, behoren vrij te worden,
anders wordt het op den duur te gevaar
lijk voor de vrije wereld. Hij zal daarom
de gedachte aan de bevrijding van die vol
ken niet opgeven: bevrijding zonder oor
log! „Alles kan gedaan worden en moet ge
daan worden zonder een wereldoorlog te
ontketenen".
De Russen konden hun invloedssfeer uit
breiden zonder legers te gebruiken. Waar
om, zo vroeg Dulles zich af, zou Amerika
dat ook niet kunnen?
Een louter defensieve politiek acht deze
staatsman uit den boze. Het „indammen"
alleen van de Sovjet-macht is gedoemd te
mislukken. De politiek van de Verenigde
Staten zal meer „positief" moeten worden.
Toch zal men nog wat moeten wachten op
de manifestaties van zulk een positieve
buitenlandse politiek.
Meer daarover wilde Dulles alleen in
besloten zitting spreken.
Oppasser Gerrit Lubalt van Ouwehand's,
Dierenpark te Rhenen schreef in het na
jaar naar de Negus van Abessynië met
het verzoek, een of twee mannelijke leeu
wen naar de Grebbeberg te sturen. De
leeuwenfamilie bevindt zich daar immers
in een critiek stadium, daar stamvader
Max enigszins aftands wordt en de ge
zinsuitbreiding uitblijft, leder vond, dat
Lubalt wel wat erg optimistisch was en
taal noch teken zou horen, maar dezer da
gen kwam er een brief van jhr. H. P. J.
Bosch van Drakestein, Nederlands gezant
te Addis Abeba, die berichtte dat zijne
majesteit de keizer het verzoek om schen
king van twee leeuwen had ingewilligd.
Deze dieren bevinden zich thans in de
dierentuin te Addis Abeba. Ouwehand's
Dierenpark neemt nu maatregelen de die
ren naar Rhenen te krijgen.
Hier is dan weer eens een Kruiswoord van de soort der „zachte eitjes", die u natuur
lijk in een wip heeft opgelost en ingestuurd, want er is weer 7.50, 5.of 2.50
mee te verdienen en misschien bent u ditmaal bij de gelukkige winnaars! Problemen
stelt deze puzzle niet of het zou die „afloop van een termijn" (15 verticaal) en die
Engelse „huur" (37 verticaal) moeten zijn. Maar aan zulke problemen zijn de meeste
puzzelaars waarschijnlijk wel gewend, zelfs wanneer het alleen maar de afloop van
de termijn van hun Hollandse huur betreft.
Horizontaal: 1. Dier;
4. In Orde. (Barg);
7. Groet; 8. Paling
(Eng); 9. Slechte
plaats in het ijs; 11.
Jonge dochter; 12.
Laatste letter van het
Griekse Alphabet; 13.
Ieder; 14. Jongens
naam; 16. Klooster
zuster; 17. Muziek
instrument; 20. Tel
woord; 22. Rit; 24.
Was; 25. Kruisop
schrift; 27. Schrifte
lijke kennisgeving; 30.
Voertuig met een
paard; 33. Muziek
noot; 35. Vervoers
maatschappij; 36.
Meisjesnaam; 38. Ge
was; 39. Plaats in
Noordholland; 40.
Echtgenote; 41. Berg
up Kreta; 42. Gewicht;
43. Azië (Fr); 44.
Strand.
NAAM INZENDER:
Verticaal: 1. Voor
treffelijk; 2. Storing
in de werking van
een of meer der orga
nen; 3. Langzaam
(muz); 4. Houten
schoen; 5. Deel van
Nederland; 6. Palm-
meel; 7. Ingewijde in
een kunst of weten
schap; 10. Viskorf met
deksel; 15. Afloop van
een termijn; 18. Lei
ding; 19. Heideplan-
tje; 21. zeef; 23. IJs
(eng); 25. In hope, ADRES:
toekomstige (Latijnse
uitdrukking bestaan
de uit twee woorden)
26. Verhaal; 28. In
het groot; 29. Scheel; 31. Volk; 32. Naam
van een der ontvluchten uit Breda; 34.
Meisjesnaam; 37. Huur (eng).
Oplossingen moeten, ingevuld op het
bovenstaande diagram en voorzien van de
aanduiding „Oplossing Puzzle", uiterlijk
Woensdag om 17 uur in ons bezit zijn. Zij
kunnen bezorgd worden aan onze bureaux
in Haarlem, Grote Houtstraat 93 of Soen-
daplein 37, of in IJmuiden, Kennemerlaan
no. 186. De goede oplossingen dingen mee
naar de bovengenoemde prijzen.
De oplossing van de vorige puzzle was:
Horizontaal: 1. tiende; 6. adelen; 12. regie;
13. adieu; 14. A.P.; 15. sla; 17. ade; 18. km;
19. trade; 21. nu; 23. laetare; 25. es; 26. rio;
27. net; 28. nul; 29. nn; 30. rog; 32. ook;
34. im; 36. n.v.; 38. pit; 40. sma; 42. le; 43.
lea; 44. est; 46, lee; 47. ka; 48. portret; 51.
Z
3
3
T~
7
3
9
/O
/Z
/j
,rv. i. .-_i.
'V
Af
/s
Zo
Z'
zz
Z<3
2V
zs
Zi
V
Z3
J/
32
33
JS
36
33
3f
to
v/
</z
1/3
vv; 53. traag; 54. ea; 56. sta; 57. mal; 59. la;
60. tripe; 62. rover; 64. staart; 65. adonis.
Verticaal: 1. traan; 2. iep; 3. eg; 4. nis;
5. delta; 7. dader; 8. ede; 9. li; 10. eek; 11.
numis; 16. areng; 17. adato; 20. ate; 22.
urn; 23. lor; 24. enk; 25. eli; 29. non; 31.
ooi; 33. oom; 35. mee; 37. vla; 38. pap; 39.
terra; 40. stram; 41. alt; 42. lev; 45. sta; 47.
Koets; 49. otter; 50. egard; 52. vaars; 55.
art; 56. spa; 58. loo; 59. lei; 61. ia; 63. vn.
De prijswinnaars van de vorige puzzle
zijn:
Mevr. H. Thiele, Rijksstraatweg 463,
Haarlem, 7.50.
G. Vollenga, Midden Tuindorplaan 3,
Haarlem, 5.
J. C. W. Top, Palamedesstraat 21, Haar
lem-Noord, 2.50.
De Koningin heeft in de Burgerzaal van
het Koninklijk Paleis in de hoofdstad aan
de nabestaanden van elf illegale werkers
het hun verleende verzetskruis uitgereikt.
Deze plechtigheid' werd bijgewoond door
minister-president dr. W. Drees, de com
missarissen der Koningin in de provincies
Noordholland, Zuid-Holland, Gelderland
en Drente, een vertegenwoordiger van de
burgemeester van de hoofdstad, de mili
taire gouverneur en de garnizoenscomman
dant van de hoofdstad, en generaal-majoor
H. Koot, kanselier der Nederlandse Orden.
De Koningin hield een korte toespraak,
waarin zij zei dat de meesten der thans
gedecoreerden met opoffering van hun
eigen leven talrijke anderen uit gevangen
schap hebben bevrijd en daardoor gevrij
waard van executie. De overigen hebben
het ondergrondse werk reeds in 1940 en
1941 aangevat.
„Door hun standvastigheid en hun dood
hebben zij hun idealen bezegeld met het
uiterste offer, dat een mens brengen kan.
Nooit zou anders de heilige ernst van het
voorbeeld door hen gegeven tot ons, de
nabestaanden, zo duidelijke taal kunnen
spreken, noch ons doen erkennen, hoe zij
gelijk hadden tot in de uiterste en hoogste
zin. Het hart van hun dierbaren moge
gaan gloeien wanneer het zich warmt aan
deze erkenning, die diep geworteld is in
ons aller harten -niet dagelijks geuit
maar daarom alleen maar des te dieper in
ons gevestigd voor altijd."
De posthuum onderscheidenen zijn: A.
A. Bontekoe, ir. J. A. M. Beekman, S. Es-
meyer, F. R. Ruys, M. van der Stoep, G.
de Boer, J. W. Wildschut, A. Nagtegaal,
M. Assies, Albert Hahn en jhr. J. Schim-,
melpenninck.
Nu de periode van dagelijkse gladheids
verschijnselen vooreerst voorbij is of is
onderbroken, heeft de K.N.A.C. een voor
lopige balans opgemaakt van de bij haar
ingekomen meldingen. Hieruit blijkt dat
's ochtends veelal te laat wordt begonnen
met strooien. Verder bleek dat in het al
gemeen de wegen voor het onderhoud
waarvan polderbesturen en kleinere ge
meenten verantwoordelijk zijn, er het
slechtst afkwamen. Het kostenvraagstulc
en de organisatorische moeilijkheden ble
ken hierbij een grote rol te spelen.
Dit voorlopige resultaat heeft de KNAC
in haar mening versterkt dat het in hoge
mate geweest is de gladheidsbestrijding
meer dan tot dusver geschiedt te coördine
ren en dat zonodig met de rijksoverheid
een regeling wordt getroffen voor gelde
lijke gevolgen, welke een verbetering van
de gladheidsbestrijding medebrengt.
Een hooggeplaatste functionaris van het
WTest-Duitse ministerie van Binnenlandse
Zaken heeft Vrijdag te Bonn meegedeeld,
dat West-Duitsland de landen van de
OEES zal inlichten over een voorstel van
de Bondsdag tot afschaffing van visa voor
reizen naar Duitsland.
De Bondsdag verzocht de regering Don
derdag om met ingang van één April van
liet lopende jaar geen visa meer te eisen
voor staatsburgers uit de landen van de
OEES en die van de raad van Europa,
indien zij niet langer dan drie maanden in
Duitsland zullen blijven.
Ik geloof dat meer mensen zich bezig
houden met de keus van Harry Denis tot
lid van de Technische Commissie van de
K.N.V.B., dan met die van René Mayer tot
Premier van Frankrijk. Ik heb versterking
van dit geloof gevonden in het openbaar
opinie-onderzoek dat ik, buiten het NIPO
om, op eigen gelegenheid heb ondernomen
aan de leestafel van mijn lijf-café. Van de
negentien ondervraagden behoorden 17 tot
het mannelijke en 2 tot het sterke ge
slacht. Dertien lazen een dagblad, 1 Pano
rama, 1 The Picturegoer, 3 staarden in de
verte onder het eten van bitterballen
(f 0.60 per portie exclusief) en 1 knipte
zijn nagels. De conclusie is dus jgerecht-
vaardigd dat op z'n minst 15 van de 19
tot de intellectuele stand gerekend konden
v/orden, met aftrek bij nader inzien van
een der dames, die haar dagblad niet bleek
te lezen. Zij wachtte op haar losvaste
verkering. Van de 19 was één dame secre-
taresse-met-vacantie en 1 verzorgster
(maar ik ben niet te weten gekomen van
wie). Van de 17 heren hadden 3 met assu
rantiën, 2 met herensokken, 1 met kinder
meel, 1 met de rechtspractijk, 4 met niets,
1 met limonade, 1 met biscuit, 1 met mo
toren en 3 met resp. het uitgebreid lager
onderwijs, diamant en de recherche te
maken. De leeftijden gingen van 23 tot 79.
Denominatie: 6 Protestant (waarvan 1
Schilder), 3 Rooms-Katholiek, 1 Israëliet,
1 Heilige van de Laatste Dagen, 1 agnostic,
1 Rozenkruiser, 3 hadden geen oordeel.
Zestien hadden een auto (van de zaak), 2
een fiets, 1 was een principieel lopertje.
Vermogen: nihil. Inkomen: geheim. Zo
hebt u een idee van de door mij onder
vraagden.
Alleen reeds het noemen van de naam
Harry bracht bij 16 een glimlach en de
naam Denis op de lippen; 1 sufferd dacht
aan de vorige president van de Verenigde
Staten; 1 dame riep Fonda" en de andere
kreeg vochtige ogen. Op mijn vraag: „weet
u ook wie René Mayer is?" antwoordde 1:
een dansmeester; 1: een hótel-directeur;
1: een oud-hoogleraar in het burgerlijk
recht; 3: de compagnon van Goldwyn; 5
schudden neen; 1 zei: bemoeit u zich toch
met uw eigen zaken; een dame zei: haalt
u astublieft geen oude wonden open; 1
dame antwoordde: een schoft met mooie
praatjes, maar hij danst goed; 1: dat lees
ik net: Frans minister-president; 1: een
linksbuiten; 3 wisten het niet.
Ik kan de heer H. Denis met het resul
taat geluk wensen.
En ik hoop dat niemand van de Franse
ambassade dit stukje zal vertalen en naar
Parijs sturen.
Dat zou sneu zijn.
ELIAS
ADVERTENTIE
De Stofzuiger Speciaalzaak
Gen. Cronjéstr. 43 Spaarne 3
Tel. 16990 Tel. 17696
Kruidbergerweg 51, Santpoort
Het speciale adres voor
STOFZUIGERS
Reparatiën en onderdelen
Crematorium te Dieren
In de gemeenteraad van Rheden heeft
burgemeester J. de Bruin in zijn Nieuw
jaarsrede medegedeeld, dat de bouw van
het crematorium te Dieren wellicht tegen
het einde van dit jaar zal zijn voltooid.
De Wegenwacht van de A.N.W.B. heeft
gisteren een nieuw hoofdkwartier gekregen.
Deze wegendienstorganisatie heeft thans
120.000 leden. De werkzaamheden zijn zo
uitgebreid, dat men naar een nieuwe cen
trale bedrijfsruimte moest zoeken. Deze is
gevonden in het gebouw van een oude
melkfabriek aan de Gedempte Burgwal in
Den Haag, waar thans de administratie, de
reparatie-werkplaats, de magazijnen en de
scholings- en herscholingsruimte voor we
genwachters gevestigd zijn.
(Van een verslaggever)
Namens 60.000 Nederlanders is gisteren
aan minister-president dr. W. Drees een
petitie aangeboden, waarin gevraagd wordt
om een wettelijke garantie ter voorkoming
van verdere strafvermindering voor oor
logsmisdadigers als Lages, Aus der Feun-
ten en anderen, die tot levenslang veroor
deeld, respectievelijk tot levenslang gegra-
tiëerd zijn.
Afschriften van deze petitie, die voorbe
reid is door een werkcomité, waarin onder
meer de vader van wijlen Hannie Schaft
en de broer van Lex Althoff zitting heb
ben, zijn aan alle leden van de minister
raad en de volksvertegenwoordiging ge
zonden en mede-ondertekend door 46 pro
minente adhaeraenten onder andere de
Haarlemse beeldhouwer Mari Andriessen,
Victor van Vriesland, prof. M. A. Beek en
zestien andere hoogleraren; het origineel is
getekend door prof. dr. E. L. Smelik, hoog
leraar in de theologie, en dr. P. Prins,
predikant voor gedetineerden, beiden te
Amsterdam.
Op een persconferentie in de hoofdstad
heeft de heer Ed. Althoff als voorzitter
van het genoemde werkcomité gisteravond
de aanleiding en ontwikkeling van deze
actie nog eens de revue laten passeren,
daarbij in de eerste plaats herinnerend aan
de beroering, die de gratieverlening aan
Lages en de andere faciliteiten aan oorlogs
misdadigers van zijn slag voor enkele
maanden overal in den lande gewekt heb
ben. Die beroering uitte zich onder meer in
een spontane demonstratie in Amsterdam
en leidde kort daarop tot de oprichting van
het petitie-comité, welks actie van meet af
aan in alle lagen van ons volk weerklank
vond. Dagelijks ontving het werkcomité
honderden betuigingen van adhaesie met
zijn petitie-plan; vele adhaerenten stuur
den bovendien ongevraagd geldelijke bij—,
dragen om de actie te steunen, terwijl?
anderen eigener beweging onder hun
vrienden en collega's stemmen wierven
voor het voorgenomen petitionnement.
Thans zijn er, zoals gezegd, een 60.000 in
dividuele sympathie-betuigingen ontvangen
onder andere van ettelijke professoren
en leraren, artsen, kunstenaars, vooraan
staande figuren uit bedrijfs- en bankwezen,
middenstanders en grote groepen arbeiders,
die alle hun warme instemming betuigden
met het streven van het werkcomité.
Hoewel dit laatste liever nog enige tijd
gewacht had met het lanceren van het ver
zoekschrift, bleek het tijdstip daartoe thans
na het gebeurde in Breda en de daarbij
aan het licht gekomen milde strafexecutie
wel zeer opportuun. En dies is de petitie
aan dr. Drees gisteren in zee gegaan. Het
noemt zich „de tolk van het overgrote deel
van het Nederlandse volk", concludeert dat
bij het thans heersende strafsysteem „zelfs
de invrijheidstelling van de zwaarste oor
logsmisdadigers binnen niet al te lange tijd
mogelijk is" en verzoekt om deze redenen
de regering „een wetsvoorstel door de
minister van Justitie te doen vervaardigen,
waardoor zal worden bereikt dat alle tot
levenslang veroordeelde of gegratiëerde
oorlogsmisdadigers ook werkelijk levens
lang in de gevangenis opgesloten blijven."
Twee misverstanden wil het werkcomité
gaarne weerleggen: het streeft niet (zoals
sommigen menen) naar het alsnog vol
trekken van het doodvonnis aan de reeds
gegratiëerden en het comité is geen enkele
politieke richting toegedaan, gelijk men
hier en daar schijnt te geloven.
Over dit laatste punt gaf het ten over
staan van de persvertegenwoordigers gis
teren de volgende verklaring af:
„De leden van het hier aanwezige, vol
tallige werkcomité verklaren met klem,
daarvan zonder uitzondering deel uit té
maken als persoon en als Nederlander en
niet als vertegenwoordigers van enige poli
tieke, godsdienstige of andere groepering.
Zij démenteren bij voorbaat elke poging,
van welke groepering dan ook, om deze
,actie tot de hare te maken. Ons werkcomité
is a-politiek en bestaat in overgrote meer
derheid uit niet-communisten."
