,Wij willen in vrede leven,
ook met de Arabieren"
Predikbeurten
De moordenaar
„Taboe"
i
TAXI NODIG?
Autorijschool 5000
Groente- en fruitmarkten
in de afgelopen week
ZATERDAG 7 MAART 1953
Onderhoud met Israels president
Rusland vreest kracht van
Zionistische idealen
BEL SOOO
Geslaagde uitvoering
van „Turnlust"
Voor de kinderen
Vijf wedstrijden voor de
„IJmond"-handballers
OLD CLOTHES HEW
Uw kleding binnen één dag gereed
WEEKABONNEMENTEN
FEUILLETON
door Jean Bommart
(Uit het Frans vertaald)
Ken tiental dagen, nadat ik op het stad
huis van Haifa de ontvangst van president
Ben Zwi, ter gelegenheid van zijn eerste
bezoek als staatshoofd van Israel, aan die
stad had bijgewoond, genoot ik het voor
recht een onderhoud met hem te hebben in
zijn hoogst eenvoudig werkvertrek te Jeru
salem. Tijdelijk geniet het bureau van de
president daar gastvrijheid op het ministe
rie va,n Politie, doch ook het gebouw waar
de president definitief zijn zetel zal kiezen,
zal van elke weelde gespeend zijn. Zo wil
het immers de levensstijl in de staat Israel,
en evenzo die van Ben Zwi, die de eenvoud
zelve is. Dat viel mij sterk op tijdens het
onderhoud van ongeveer drie kwarties, dat
ik met hem had.
Ik begon met de opmerking, dat het zeer
bezette programma te Haifa en niet in de
laatste plaats het drukken van de honder
den handen ter officiële receptie wel zeer
vermoeiend geweest moest zijn, maar hij
zei lachend, dat hij het in dat opzicht met
de VA millioen Joden, de 180.000 Arabie
ren en de 40.000 Christenen, die in Israel
wonen, heel wat makkelijker had dan b.v.
de president der Verenigde Staten.
Schudt u ook handen met de Arabie
ren?
„Natuurlijk. Ik heb onder hen heel wat
goede vrienden. Dit dateert al uit de tijd,
waarin sommigen hunner met de Joden
samenwerkten in de Arbeidersbeweging en
uit de periode, toen ik deel uitmaakte van
het stadsbestuur van Jeruzalem.
In dat verband gewaagde de president
van een indertijd vermoorde Arabische
vriend, voor welk gebeuren de Mufti ver
antwoordelijk was geweest. Deze had te
gen de Arabier meer bezwaren wegens de
door hem in de organisatie van transport
arbeiders vervulde rol dan omdat hij met
de Joden bevriend was. „De Mufti", aldus
Ben Zwi, „moet men zien als een represen
tant van de klasse van de machtige Effen
dis; hij maakt van die groep zelf deel uit
en dus moet hij niets hebben van wat de
mocratisch of progressief is. Democrati
sche begrippen en beginselen zijn strijdig
met de gevoelens en de belangen van de
Arabische grote heren met hun feodale
denkbeelden: zij zijn gewoon alle andere
mensen te beschouwen en ook te behande
len als een soort slaven. Daarom koesteren
zij dan ook niet de geringste sympathie
voor enig werkelijk democratisch stelsel."
Even later wees Ben Zwi er met een ze
kere trots op, dat niet minder dan acht
Arabieren deel uitmaken van de 120 leden
tellende Knesseth (de Kamer).
De vluchtelingenkwestie
Gevraagd naar zijn visie op Israels moei
lijkheden met de Arabische staten en het
daarmee verbonden vluchtelingenvraag
stuk antwoordde de pre-ident: „Ik moge
voor alles er uw aandacht op vestigen, dat
wij niet de aanvallers waren en dat wij,
toen de troebelen in 1948 begonnen, aan
het Arabische volksdeel in dit land de
verzekering gaven, dat net hier rustig kon
blijven wonen. Maar de hier woonachtige
Arabieren zijn toen door de Arabische
staten, die ons hebben aangevallen, opge
stookt om het land te verlaten. Sindsdien
hebben wij honderdduizenden Joden moe
ten opnemen, in de eerste plaats hen die
in Midden- en Oost-Europa nog waren
overgebleven nadat vele millioenen daar
door de Nazi's vermoord waren. Daarna
dienden wij de poorten ook open te hou
den voor Joodse vluchtelingen van elders
en nog steeds moeten nieuwe groepen uit
Europa en andere continenten de gelegen
heid krijgen hier een nieuw leven te be
ginnen.
Wat nu nog in het bijzonder de zoge
naamde Arabische vluchtelingen betreft,
die hier vandaan weggingen, niet door ons
hiertoe genoodzaakt, maar opgezet door
Arabische leiders buiten Palestina, die hun
allerlei schone beloften voorspiegelden, zij
bevinden zich thans in gebieden, waar zij
werkelijk thuis zijn of horen: in landen
met hun eigen godsdienst en hun eigen taal
enz. Daar zouden zij zich heel wat beter
kunnen vestigen dan hier, want de staten
in kwestie, die in sterke mate onderbevolkt
zijn, hebben hun arbeidskracht hard nodig.
Dank zij de internationale hulp voor deze
vluchtelingen zouden zij zeker in staat zijn,
temidden van hun mede-Arabieren en ge
loofsgenoten nuttige elementen te worden
en er hun eigen economisch bestaan te
scheppen"
Toen ik de recente verwikkelingen met
Jordanië aanroerde, gaf de president te
kennen, dat er indertijd onder Koning Ab
dullah, in zijn ogen een wijs man met brede
blik, goede kansen op bereiking van over
eenstemming met dat buurland schenen te
bestaan.
„Ook nu ben ik oprecht van mening, dat
het, zoals Ben Gurion bij herhaling heeft
verklaard, zowel in het belang van de Ara
bieren als van de Israëliërs is, om tot over
eenstemming te komen. Ongelukkigerwijze
echter krijgt men de indruk, dat diegenen
in Jordanië, die de zienswijze van wijlen
ONZE parlementaire redacteur dr. E.
van Raalte is onlangs teruggekeerd
van een bezoek aan Israel, waar hij ook
kennis maakte met het staatshoofd, pre
sident Ben Zwi. In nevenstaand artikel
vertelt dr. Van Raalte over een belang
wekkend onderhoud dat hij met de heer
Ben Zwi had over de problemen van
diens jonge democratische staat.
Abdullah delen, er niet in slagen hun op
vattingen door de huidige machthebbers in
Jordanië of in andere Arabische staten te
doen aanvaarden. Toch wil ik nogmaals
verzekeren, dat ik van harte hoop en wens,
dat de Arabische staten en wij het zo spoe
dig mogelijk eens zouden worden. Ik be
grijp het in verband met de vluchtelingen-
kwestie bestaande verlangen naar compen
satie voor hen die dit gebied verlaten heb
ben hier. Maar er bestaat evenveel grond
om compensatie te vragen ten behoeve van
die Joden, die uit verschillende Arabische
landen verdreven zijn en worden, en die
daar van al hun bezittingen beroofd zijn.
D^ compensatie hoort wederkerig te zijn.
Aan de bevoegde organen en autoriteiten
is het om de rekening op te maken."
De breuk met Rusland
Ik vroeg de president ook waarom
Israel juist aan Nederland verzocht heeft
om te zijnen behoeve als beschermende
staat in de Sovjet-Unie op te treden.
Ben Zwi antwoordde: „Wij beschouwden
de vriendschapsbanden tussen Israel en uw
land zo nauw, dat wij het oirbaar achtten
de Nederlandse regering te verzoeken ons
deze dienst te willen bewijzen. En wij wer
den inderdaad in onze verwachting niet
teleurgesteld, want zonder dralen reageerde
uw regering in gunstige zin. Een gezegde
wil, dat men in de nood zijn ware vrienden
leert kennen. Welnu, de Nederlandse rege
ring gaf van haar vriendschap voor Israel
blijk juist op het ogenblik, waarop wij
daaraan de meeste behoefte hadden."
De houding van Rusland tegenover
Israel achtte de president minder te maken
te hebben met buitenlandse aangelegen
heden of internationale relaties dan wel
met de binnenlandse politiek van de Sov
jet-Unie en met de interne toestand daar.
Vermoedelijk is de Russische regering be
ducht voor de sympathie, die de Joden in
Rusland, evenzeer als alle Joden ter
wereld, voor Israel koesteren. Waarschijn
lijk wil het Russische bewind trachten, tot
een gedwongen assimilatie van de Russi
sche Joden over te gaan en hen af te snij
den van alles wat 'n ideologisch „krachten
veld" buiten de Sovjet-Unie zou kunnen
zijn. Met andere woorden: het optreden van
Rusland werd vermoedelijk ingegeven door
vrees, vrees voor een zelfstandig denken
en vrees voor de mogelijk door vele Joden
gekoesterde hoop, dat eens hun innerlijk
verlangen om zich in Israel te vestigen, in
vervulling zou kunnen gaan. Ik geloof niet,
dat de wens om de sympathie van de Ara
bieren te winnen meer dan een uiterst ge
ringe factor heeft uitgemaakt in de beslis
sing van de Sovjet-regering, om de diplo
matieke betrekkingen met Israel te ver
breken.
Geen onbekende in Nederland
Toen ten tweede male de adjudant van
de president binnenkwam om hem stukken
te laten tekenen en tegelijkertijd een veel
zeggende blik op zijn polshorloge wierp,
begreep ik, dat er aan het onderhoud een
eind moest komen. Ben Zwi vertelde me
toen nog, dat hij eens een korte tijd in
Nederland had vertoefd, te weten geduren
de het in 1907 in Den Haag gehouden con
gres van de Zionistische wereldorganisatie.
Over Den Haag sprekende roerde de presi
dent nog aan, hoe daar gedurende de eer
ste wereldoorlog de zetel was geweest van
het Joods Nationaal Fonds (onder leiding
van onze landgenoot Nehemia de Lieme).
In dit verband gewaagde hij mede van de
aan de staf van die instelling toen ook ver
bonden geweest zijnde bekende geestver
want van hem, destijds de voorman van de
Poalei Zion (de socialistische Zionisten)
Kaplansky.
Bij het afscheid nemen, ever; ongedwon
gen als het hele gesprek was geweest, gaf
de president mij zijn beste wensen mee
voor het Nederlandse volk, waarna hij
uitdrukking gaf aan zijn warm meegevoel
met ons volk, dat tengevolge van de ramp
van de watersnood zulke zware beproevin
gen te doorstaan had.
Dr. E. VAN RAALTE
ADVERTENTIE
ADV ERTENTIE
Gediplomeerd instructeur
KENNEMERI.AAN 136 I.IMtTinEN
Het Centraal Bureau van de Tuinbouw
veilingen in Nederland deelt over het ver
loop van de groente- en fruitmarkt over
de periode van 27 Februari to t en met
6 Maart mede:
De export van de specifieke winter
groente in Noordholland liep in de afge
lopen week met circa 500 ton terug en
kwam in totaal op circa 2.700 ton. Daar er
pog grote voorraden, vooral van witte- en
rode kool, zijn opgeslagen, is de totaal ge-
exporteerde hoeveelheid nog niet erg groot
te noemen. West-Duitsland was de voor
naamste afnemer van rode- en gele kool,
peen, uien en kroten. Oost-Duitsland, was
deze week vrijwel niet op de markt.
Frankrijk nam rode- en witte kool af en
in mindere maten kroten. De witte kool
werd in hoofdzaak verladen naar Oosten
rijk en Engeland. Zwitserland nam een
niet onbelangrijke hoeveelheid gele sa-
voyekool af.
De rode kool noteerde f 7-f 13, witte
kool f 6 tot f 8,50, gele savoyekool f 6,50-
f 16,50 en groene savoyekool f 18-f 28
alles per honderd kg.
Breekpeen voor export bracht f 12-
f 14,30 de 100 kg. op, waspeen deed 16-26
ct. per kg. Rode kroten noteerden f 8,70-
f 8,90 de 100 kg. De prijs van het witlof
trok de laatste dagen weer iets aan en
liep van f 0,55-f 0,64 per kg.
Knolselderij en prie bleven goed ge
vraagd bij noteringen van respectievelijk
25-40 ct. per stuk en 41-47 ct. per kg.
Ook de prijzen van de spruiten waren
iets williger, de ongeschoonde brachten
55-64 ct. en de geschoonde 75-97 ct. per
kg. op. Duitsland en België namen de
vaste spruiten, terwijl Engeland meer be
langstelling had voor de grovere soorten.
De handel in uien vertoonde veel animo.
Maximaal werd er voor export 30-45 ct.
per kg. besteed.
De prijzen voor boerenkool schommel
den'tussen de 16-27 ct. per kg.
Bij een beperkt aanbod noteerde andij
vie 70-85 ct. per kg. van de andere glas
producten bracht sla 21-30 ct. per krop,
veldsla 2,10-2,50 per kg. en stoofsla f 2,75-
f 3,10 per kg. op.
Rabarber noteerde 77-83 ct. en spinazie
75-100 ct. per kg., raapstelen f 9,20-f 11,90
per 100 bos,
Komkommers, waarvan de aanvoer op
enkele veilingen al toeneemt, werden voor
f 0,95-f 1,17 per stuk aangekocht.
In de fruitsector bleven de prijzen na
de vorige week practisch ongewijzigd.
Onder grote belangstelling gaf „Turnlust"
uit Beverwijk Donderdag in het Kennemer
Theater de eerste van een tweetal uitvoe
ringen.
De voorzitter memoreerde in zijn ope
ningswoord de in December onverwachts
plaats gehad hebbende wijziging in de lei
ding. Deze wijziging heeft zeer zeker geen
afbreuk gedaan aan de goede reputatie, die
„Turnlust" al vele jaren heeft, zodat op een
zeer goed geslaagde uitvoering terug gezien
kan worden.
Bij een gymnastiekuitvoering staan na
tuurlijk niet alle nummers op even hoog
peil en dit was hier het geval met spring-
kast van de jongens, waarbij de kleinere
jongens nogaV onbeheerst sprongen en daar
door mislukkingen veroorzaakten en met
rekstok van de oudste jongens, waarbij de
afwerking nog veel verbetering vraagt.
Het klassikaal rekturnen van de oudste
meisjes was veel beter en stond mede door
betere afwerking, op hoger peil. Het klassi
kaal turnen aan brug met ongelijk ge-
Nog een aspect van het komende lichtfestijn in Haarlem: de fraaie illuminatie van de Gravestenenbrug.
stelde leggers door de oudste meisjes was
goed voorbereid en muntte uit door grote
verscheidenheid van onderdelen. Toch heb
ben wij van de jongens ook goed werk ge
zien, t.w. van de middelste jongens een goe
de serie oefeningen over, aan, en op de lange
banken en van de oudste jongens een zeer
vlot nummer bokspringen.
De middelste meisjes traden nog op met
een oefening met één knots, waarvoor zij
een wel verdiend applaus kregen.
Een speciaal woord van hulde moet ge
bracht worden aan de jongste meisjes voor
hun oefeningen op de evenwichts-balk, waar
bij zij muzikaal goed gesteund werden door
de deskundige begeleiding van het orkestje
van de heer Roemers.
Een goed samengestelde oefening met veel
rhytmische bewegingen lieten de dames
senioren zien; deze oefening werd heel goed
uitgevoerd. Dit laatste kan ook gezegd wor
den van de 3 oefeningen van de rhythmische
afdeling, n.l. een vrije-, een bal- en een
knotsoefening, waarvan vooral de baloefe
ning uitblonk door grote variaties in de
samenstelling en zeer goede baltechniek van
de uitvoerenden.
Ook de kleuters waren met 2 nummers
vertegenwoordigd. De allerkleinsten lieten
verschillende vormen van gaan, lopen en
springen zien; van de groteren zagen wij
bokspringen en oefeningen aan een brug.
Hier viel vooral op de ongedwongen wijze,
waarop deze kinderen op de wensen van hun
leidster reageerden.
Een zeer grote groep dames vertoonde een
geslaagd nummer klassikaal brug. Ook hoog-
brug van de heren zou een zeer goed ge
slaagd nummer zijn, ware het niet dat door
een mankement aan het toestel dit optreden
ontijdig beëindigd moest worden. Hun kun
nen lieten de heren direct er op echter goed
zien bij tafelspringen.
Vol verbazing keken de jongens naar beneden. De ballon zweefde over een wit land
schap, vol met die rare, spitse bergtoppen. Zoiets hadden ze van hun leven nog niet
gezien!
„Is dat nou heus de maan?", vroeg Bunkie.
„Ja, dit is de maan", zei de professor. „We dalen al, over enkele minuten zijn we
geland".
De ballon daalde steeds lager, want de professor had 'm opengetrokken en het gas
stroomde eruit.
,,Houd je vast!" waarschuwde de professor.
Het schuitje kwam met 'n bons neer en stond op de grond; de ballon werd slap en
was nu leeg.
„Uitstappen heren!", lachte de professor. „We staan nu op de maan en zullen maar
eens goed rondkijken!"
Ze klommen uit het schuitje en stonden nu op de grond. Het was mooi wit zand, dat
glinsterde als zilver. De jongens keken met grote ogen in het rond; wat zag het er hier
vreemd uit, met al die rare bergen om hen heen.
De professor maakte eerst de ballon wat in orde, dat er niets mee gebeuren kon. Toen
kwam hij weer terug bij de jongens, die nog steeds maar verbaasd rond staarden.
„En hoe vind je 't hier op de maan?", vroeg hij lachend.
„Wel erg vreemd, hè?", vond Bunkie. „Heel anders dan bij ons!"
Zondag 8 Maart
IJMÜIDEN:
Ned. Herv. .Kerk, Kanaalstraat, 10 uur:
ds. D. C. van Wijngaarden, 17 uur ds. J.
v. d. Berg.
Gebouw Chr. Belangen: 10 uur: Dienst
voor Jongeren.
Geref. Kerk, Ichthuskerk, 9 en 10.45 uur:
ds. C. Meijer van Beverwijk, 15 en 17
uur ds. J. A. Tiemens.
Geref. Kerk (Art. 31 K.O.), 8.30 en 17
uur: ds. J. J. Arnold.
Chr. Geref. Kerk, 10 en 16 uur: ds. J.
W. v. d. Gronden, Woensdag 11 Maart,
19.30 uur: Bidstond voor het gewas.
Doopsgezinde Gemeente, Helmstraat,
10.30 uur: ds. H. Wethmar van Zaandam.
Oud-Katholieke Kerk, 8 uur: Vroegmis,
10 uur: Hoogmis, 19 uur: Lof met lij
densmeditatie, Woensdag 9 uur Heilige
dienst, Donderdag 19 uur: Vespers, Vrij
dag 9 uur: Heilige dienst.
Leger des Ileils, 10 uur: Heiligingsdienst,
12 uur: Zondagsschool, 16.30 uur: Jeugd
dienst, 19 uur: Openluchtsamenkomst,
20 uur: Verlossingssamenkomst.
IJMUIDEN-OOST:
Ned. Herv. Kerk, Goede Herderkerk, 10
uur: ds. G. Wassenaar, 18.45 uur ds. J.
Kalff, jeugddienst.
Geref. Kerk, Bethelkerk, 10 uur: ds. J.
A. Tiemens, 17 uur: ds. R. D. Beukema.
Ver. v. Vrijz. Herv., Abelenstraat 1,
10.30 Uur: de heer J. B. Assendorp.
Evangelisatievereniging „Elon", Casem-
broot-zijstraat, 10 uur: de heer H. v. d.
Brink van Bloemendaal.
Vergadering van Gelovigen, Esdoorn
straat 30.
DRIEHUIS:
Evang. Luth. Gemeente, koffiekamer
Westerveld, 10.15 uur: ds. W. Spliethoff
van Haarlem.
VELSEN:
Ned. Herv. Kerk, 10 uur: ds. H. P. Huis
man, 19 uur: ds. L. Brink.
Wükgcbouw Torenstraat 2, Zaterdag
avond 19.45 uur: Avondgebed, Zondag
10.15 uur: ir. W. van Monsjou (jeugd-
kapel).
VELSEN-NOORD:
Geref. Kerk, 9.30 en 17 uur: dr. B. Prins
van Amsterdam.
Ned. Herv. Kerk, 10 uur: ds. L. Brink,
18.45 uur Zangdienst, 19 uur: ds. H. P.
Huisman.
BEVERWIJK:
Ned. Herv. Gemeente, Grote Kerk, 10
uur: ds. J. O. Norel, 19 uur: ds. W. Oort-
huys.
Ned. Herv. Gemeente, Populierenlaan,
10 uur: ds. J. Wiersma.
Ned. Herv. Gemeente, Jeugdkapel Groe-
nelaan, 10 uur: de heer M. v. d. Windt.
Geref. Kerk, Moensplein, 10 en 17 uur:
ds. C. Meyer.
Vrijzinnig Hervormden, Prinsesselaan,
10 uur: de heer C. B. Termaat, 11.30
uur: Zondagschool.
Maranatha, 10 uur: de heer G. Nieuwen-
huysen van Den Haag, 11.45 uur: Zon
dagschool, 17 uur: Evangelisatiesamen
komst.
Leger des Heils, Kerkstraat, 10 uur: Hei
ligingssamenkomst, 12 uur: Zondag
school, 16.30 uur: Kindersamenkomst,
19.30 uur: bidstond, 20 uur: Verlossings
samenkomst, o.l.v. majoor Offenberg
van Amsterdam.
De handbalcompetitie houdt Zondag een
algemeen appèl in voor de IJmond-leden,
daar niet minder dan viif wedstrijden ge
speeld moeten worden en waarvan die
voor de eerste heren- en dameselftallen
wel de belangrijkste zijn.
Het eerste herenelftal gaat in Amster
dam op bezoek bij Turno. Van dit team
werd de thuiswedstrijd op Watervliet met
13-7 gewonnen. Turno was destijds in vrij
zwakke vorm, maar is daarna beter gaan
spelen. De IJmonders kunnen nu dus ver
zekerd zijn van flinke tegenstand.
IJmond 2 (heren) ontvangt Tonegido 2
van Wieringen. De uitwedstrijd werd maar
een kleine overwinning, zodat de IJmond-
reserves wel degelijk moeten oppassen.
Van de drie dameselftallen ontvangt
IJ mond I het damesteam Tonegido I,
waarmee de Velsense dames nog een re
kening hebben te vereffenen. Naar de
homogeniteit van IJmond I te oordelen
moet dat mogelijk zijn, hoewel Tonegido
over een gevaarlijke en schotvaardige aan-
valsleidster beschikt. IJmond 2 en 3 (da
mes) spelen respectievelijk tegen HOC 1
en 2 in Haarlem. In beide gevallen moet
winst voor Velsen mogelijk zijn. De opstel
lingen zijn:
Heren. IJmond I: J. Böhm; H. Boom, J.
v. Buuren; K. Schik, P. -Rens. H. Gerrit
sen; J, Beunder. G. Kramer, P. Scheerman,
H. Nabben, B. Hofman,
Dames. IJmond I: T. v. Duyvenbode; J.
Konz, C. v. d. Plas. J. Hiemstra, H. Porck,
H, Venus; P. Kruk, D. Marckelbach, M.
Klesser, R. v. Dongen, T. Jak.
ADVERTENTIE
Koningsplein 10 Tel. 4886
HEEMSKERK:
Ned. Herv. Kerk, 10 uur: ds. B. ter Haar
Romeney.
WIJK AAN ZEE:
Ned. Herv. Gemeente, Julianaplein, 10
uur: ds. W. Oorthuys.
SANTPOORT:
Ned. Herv. Kerk, 10.30 uur: dr. A. J.
Rasker van Haarlem; Woensdag 11
Maart Lijdensmeditatie, ds. D. ter Stee-
ge, vierde kruiswoord.
De Toorts, 9 uur: ds. J. Heidinga van
Haarlem.
Kapel, 19 uur: ds. D. ter Steege.
Geref. Kerk, 9.30 en 17 uur: ds. M. W. J.
G. de Kluys.
Geref. Kerk (Art. 31 K.O.), 10.30 en 15
uur: ds. N. Bruin.
HAARLEM:
Church of England, Kinderhuissingel,
8.30 uur: Holy Communion, Rev. Moss
man.
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorger» op Donder
dag moeten afrekenen
DE ADMINISTRATIS.
EERSTE HOOFDSTUK
Om een stevige soep te maken,
neme men
1)
Toen, na een klein bos, de blauwe leien
daken van Courty-en-Beauce tussen de
stammen van een appelboomgaard zicht
baar werden, begroette Mgr. Bachou hen
met een brede glimlach.
De schemering ging al over in volslagen
duisternis. Onder de bomen kon hij de,
met dode bladeren bedekte, wegrand niet
meer onderscheiden en daarom bepaalde
hij zijn richting naar de strook open lucht
tussen de boomtoppen, waarin men af en
toe een vleermuis zag vliegen. Een kwar
tier geleden had Monseigneur eigenlijk
zijn lamp al moeten aansteken, maar hij
durfde dat niet te eisen van de dynamo
van zijn motorfiets, die men in_ Chartres
gerepareerd had nadat hij niet minder dan
drie uur bezig was geweest om iemand
bereid te vinden dat werkje op te knap
pen
Maar ten slotte kwam hij dan toch nog
voor het vallen van de duisternis in Cour-
ty aan. De „avond" begon die Zaterdag 12
November overigens al om vier uur!
„Het zou een toppunt zijn geweest",
overpeinsde hij, „niet alleen om tegen vier
uur in Courty te komen voor de inzege
ning. van een huwelijk, dat al om 12 uur
plaats vond, maar vooral ook om we
gens rijden zonder licht mijn plechtige
entree te maken tussen twee veldwach
ters! Ik mag wel oppassen! Die lui houden
er van zien te verbergen, op de loer te
staan aan de rand van een negorij, waar
ze niet te ver van een herberg zijn om
wat op te kikkeren!"
Sedert hij in Parijs de „bisschop vain de
zwervers" was, gebruikte Monseigneur, zo
voor zichzelf, nog wel eens krassere woor
den dan die. welke in de salons van de
aartsbisschop gebruikelijk waren. De hei
lige afkeer voor bekeuringen was van zijn
„klanten" ten slotte op hem overgeslagen.
Hij had zich echter voor niets bang ge
maakt. Het dorp Courty leek wel uitge
storven. Nadat hij vijf of zes huizen was
voorbij gereden, die in alle windrichtingen
stonden, alsof de eigenaars het moeilijke
probleem hadden willen oplossen hoe zij
al hun buren tegelijkertijd de rug konden
toekeren, kwam hij op een plein, waar een
dozijn katten aan het spelen was in het
schaarse licht van enkele verspreidstaande
lantaarns. Gelukkig was de uitnodiging
van de pastoor van Courty zeer duidelijk,
zodat Bachou zich kon oriënteren:
Laat eens kijken.... De pastorie te
gen de kerk en de kerk op het Marktplein.
Dat zou dus deze open plek moeten zijn?
Ja, daar is de kerktoren en daar de pasto
rie.Laten we nu maar hopen, dat de
Eerwaarde Murier, na flink de klok te
hebben geluid voor mij, me in ieder geval
te eten zal houdenIk sterf van de
honger!"
Terwijl Mi zijn motor afzette, stapte hij
af en zette hij zijn motorfiets tegen de
stoep van de pastorie. Hij stampte eens
flink met zijn voeten op de grond om zijn
bloedcirculatie te .herstellen en trok toen
zijn wanten uit. Bij het schijnsel van een
electrische lantaarn die aan een ijzeren
haak schommelde, staarde hij vervolgens
een seconde perplex naar zijn zwarte han
den en zijn stoffige overall, en toen naar
de pas geverniste eiken deur, waarvan het
koperwerk hem toeglom.
Resoluut viste hij uit zijn zak een zak
doek met blauwe en gele ruiten, wreef er
flink mee door zijn gezicht, streek eens
door zijn baard om die weer wat te fatsoe
neren en drukte toen op de belknop.
Een luik piepte. Maar even vlug als de
bezoeker zijn hoofd had omgedraaid, had
het zich weer gesloten, zonder dat hij wist,
welke van die zware hermetisch gesloten
panelen zich had geopend. Een minuut la
ter rammeide een ketting aan de andere
kant van de deur, die op een kier van
twintig centimeter open ging. In de zo ge
vormde opening werd een kleine donkere
vrouw zichtbaar, met het haar in een hoge
tulbandvormige rol boven het voorhoofd,
een mond zonder lippen, en puntige kim,
gitzwarte ogen en een gouden kruis op de
hooggesloten hals van een blouse van
zwarte glanszijde. Zij nam Bachou van
hoofd tot voeten op, terwijl ze op een nog
al hoge toon en met die gearticuleerde uit
spraak, eigen aan bejaarde mensen van het
platteland, die vaak doof en wat sufferig
zijn, vroeg:
Is het voor een zieke? Als het drin
gend is, kunt u mijnheer de Pastoor bij
Chevreau aan het diner vinden.
Zo? zei Bachou. U bent ontgetwijfeld
de huishoudster van de eerwaarde Murier?
Het spijt me, dat ik U op dit uur kom sto
ren, mevrouw! Ik ben Mgr. Baohou.
Eerst bewoog zij niet, terwijl ze hem
bleef opnemen. Toen trok zij een wenk
brauw op, de linker. Haar kin scheen af
te zakken, haar gezicht werd langer en
smaller. Toen zei ze langzaam, alsof ze
haar eigen stem niet geloofde:
U wilt zeggen, dat u Mgr. de Bisschop
Bachou bént?
Ja, mevrouw. Ik bied u mijn ver
ontschuldigingen aan, dat ik me in een
dergelijk tenue vertoon. Maar mijn motor
deed het niet al te best en.
De deur sloeg voor zijn neus dicht. Hij
schrok er even van. Maar meteen ging
zij weer open, wagenwijd dit keer, nu de
ketting was losgemaakt.
Komt u toch binnen, alstublieft.
De vrouw maakte een soort buiging.
Bachou zette zjjin pet met oorkleppen af
met een waardigheid als ware het een kar
dinaalshoed. Hij zag de huishoudster met
een nog achterdochtige blik naar zijn hand
staren: zij miste daar de amethist.
Mevrouw, zei Baohou na een blik om
zich heen geworpen te hebben, ik schaam
me zo in een zo keurig onderhouden huis
te komen. Ik heb pech met mijn motorfiets
gehad. Kan ik hem zo lang buiten laten
staan zonder het risico te lopen, dat hij ge
stolen wordt?
Plotseling veranderde de uitdrukking
van de vrouw. Bachou glimlachte en, nu
de rand van zijn pet niet meer de bovenste
helft van zijn gezicht beschaduwde, zag zij
zijn blauwe ogen, die uiterst onschuldig
keken, nu eens ondeugend, dan weer kin
derlijk. Zij zag en geloofde. Haar stijfheid
verdween, zowel lichamelijk als geestelijk.
Dit keer maakte zij een echte diepe bui
ging voordat zij antwoordde:
Ja, Monseigneur! U behoeft zich in 't
geheel geen zorgen te maken. Vanavond
zijn alle schelmen uit het dorp op de brui
loft. Wil monseigneur zolang in de spreek
kamer gaan? Ik zal mijnheer de Pastoor
gaan halen.
Bachou protesteerde:
Mevrouw! Maakt u alstublieft geen
drukte! Het is al onbeleefd genoeg van me
op een dergelijk uur aan te komen.
Och, de avond begint in dit seizoen
al zo vroeg! Wil Monseigneur zich mis
schien wat opknappen in de kamer van
mijnheer de Pastoor?
Met veel genoegen, mevrouw.
Na op plechtige wijze in dit vertrek te
zijn binnengeleid, goot Bachou uit een
lampetkan water in de waskom en stak er
zijn gezicht in. Al proestend, bepeinsde hij:
- Waarom heeft ze me de kamer niet
gegeven, waar ik moet slapen? Zou zij
de klassieke „bisschopskamer" in linnen
kamer hebben veranderd?
Hij trok zijn te nauwe groene
overall uit, met de bewegingen van een
paling, die van huid verandert.
Onder die overall had hij de voor geeste
lijken gebruikelijke geklede jas, waar hij
de kreukels wat uitstreek. Uit een zak
haalde hij de boord van celluloid een
noodzakelijk kwaad, dat de welvoeglijk
heid vereiste maar veranderde toen van
idee. Hier zou die „mondaine"kleding, die
hij gerechtigd was te dragen, aanstoot
kunnen geven. Hij greep naar de deurknop
om zijn soutane uit een tas van zijn mo
torfiets te gaan halen, maar hoorde toen
juist iemand in de betegelde gang lopen.
De eerwaarde Murier kwam thuis.
Het was een man van gemiddelde lengte,
met een rose, enigszins popperig gezicht,
een korte neus, en een laag, gerimpeld
voorhoofd boven dikke en zeer donkere
wenkbrauwen. Met Bachou, die de deur
opendeed, plotseling vlak voor zijn neus,
ging hij met een schok achteruit. De huis
houdster was uit haar keuken gerend om
hem te waarschuwen, maar kwam te laat.
Achter zijn rug fluisterde zij:
Dat is Mgr. Bachou!
(Wordt vervolgd).
