Sterker Nederlands elftal miste
productiviteit voor overwinning
de goud-gele VIRGINIA!
Nederlaag tegen Denen was
voor zoveelste maal een les
1
Laconieke Deense defensie
liet zich niet overspelen
Fa. B. ENGELENBERG
Denemarken bleef Nederland met 2-1 de baas
Hoopvol begin van
nieuwe Nederlandse
voorhoedespelers
Abe Lenstra bleek DE
man als aanvoerder
en binnenspeler
Vijf minuten voor tijd 1-0
voor Schoten: eindstand
2-1 voor Volendam
MAANDAG 9 MAART 1953
3
Oranje-offensief
Èl
Van der Kuil mist
Het voorzitterschap
van de K.N.V.B.
Denen slaan toe
Met frisse moed
Inzinking
Moed der wanhoop
200.000 gulden
Scheidsrechter moest na
rust het fluiten staken
ÈÊÈm"-"
OFFICIËLE VERKOOP SIKKENS LAKKEN
EDO vriendschappelijk
tegen Volendam
Hard gelag -
(Van onze sportredacteur)
Met twee doelpunten van de uiterst rappe linksbuiten van het nationale
Deense voetbalelftal, Seebach, tegen slechts één doelpunt van de grote
technicus van het Nederlands elftal, Abe Lenstra, leed Nederland Zater
dagmiddag wederom een nederlaag in het tot de laatste plaats volgepropte
Feyenoord-stadion in Rotterdam. Tweeéén.... de ruim zestigduizend
mensen realiseerden het zich eigenlijk pas toen ze buiten de hekken waren
en terugdachten aan de serie kansen die de Nederlandse voorwaartsen
in de twee maal drie kwartier voetbal hadden gehad. Kansen, die tot
stand kwamen door soms verrassend goed combinatiespel, door listige
schijnbewegingen en goed tactisch inzicht, doch waarbij de productieve
afwerking ontbrak en de Deense defensie uiteindelijk steeds weer de
sterkste was. Tweeéén.... niet de uitslag die de verhouding tussen
beide elftallen in het veld goed weergaf, maar wel een resultaat dat uit
wees dat een elftal dat een beter team vormde en van schaarse kansen
gebruik maakte, een wedstrijd kan winnen. En dat was het Deense elftal.
Het elftal dat zich niet liet overspelen tijdens momenten dat captain Abe
Lenstra met een laconiek gezicht drie tot vier tegenstanders in de luren
legde, tijdens perioden dat Van der Kuil en Luyten de ene voorzet na
de andere voor het Deense doel plaatsten, en tijdens ogenblikken dat de
doelverdediger en de achterspelers zeker schijnende doelpunten met een
grenzeloze zelfverzekerheid voorkwamen. En als we dat alles in aan
merking nemen dan kwam de zege niet alleen aan de Denen toe omdai
ze nu eenmaal een „twee" op het scoringbord hadden naast de „één" voor
Nederland, maar ook omdat ze mentaal beter waren opgewassen tegen
een wedstrijdverloop zoals Zaterdagmiddag het geval was.
Die vastberadenheid van de Deense
defensie bleek eigenlijk in de eerste helft
wel het duidelijkst tijdens het eerste kwar
tier van de wedstrijd. Want wat de Neder
landers in die periode presteerden was
waarlijk boven alle lof verheven. Nauwe
lijks had de naar links gezwenkte Deense
rechtsbinnen Pedersen een vervaarlijke
diagonale schuiver op Landman's doel ge
schoten of de voorhoede van de oranje
hemden antwoordde met een serie aan
vallen zoals rechtgeaarde voetballiefheb
bers die zo gaarne ziet. Aanvallen, opge
bouwd met afwisselend korte en lange
parses, met switches in hoog tempo en uit
stekend getimede schoten op het doel.
Brocger
De Denen kwamen er toen eenvoudig
niet meer aan te pas. Niet bij een goed
vlottende combinatie tussen Lenstra en Van
der Kuil, die werd
afgesloten met een
schot van de Fries
dat Johansen ternau
wernood kon houden;
niet bij de rushes van
de kleine VSV'er Van
der Kuil en de rappe
Luyten van DOS en
niet bij de daarop
volgende voorzetten
die toch eigenlijk te
hoog waren voor de
te kleine Clavan naast
de ongeveer twee meter lange Deense spil
Broeger. Er kwamen in die eerste tien
minuten kansen, zeker, maar daar werd
toen nog naar behoren gebruik van ge
maakt.
Later jammer genoeg niet meer. Debu
tant Klaassens, die bij het Nederlandse
offensief zich de vrijheid kon veroorloven
mee naar voren te gaan, kreeg dicht bij het
strafschopgebied kort achter elkaar drie
„dotjes", zoals de Rotterdammers het uit
drukten, maar evenzovele malen miste de
VVV'er grandioos.
Het publiek achter het Deense doel
schreeuwde zich de kelen hees. Niet omdat
Klaassens telkens naast schoot en Van der
Bogert enkele keren zijn passes wat te
scherp gaf, neen, het publiek voelde even
als de spelers dat een Nederlands doelpunt
in de lucht hing. En er kwam een doelpunt,
maar dat keurde de Belgische scheidsrech
ter Bauwens terecht af voor buitenspel.
Van der Kuil stond wel enkele meters ach
ter Nielsen en Koeppen toen hij hoog op
springend een voorzet van Abe Lenstra
over Johansen kopte.
Zeven minuten later kreeg de VSV'er een
kans om het beter te doen toen de bal
na een bliksemsnelle combinatie tussen
Clavan en Luyten evenwijdig aan de
achterlijn op hem toerolde en hij maar voor
het intrappen had op enkele meters afstand
van Johansen. Van der Kuil raakte
de bal maar nauwelijksEen vrijwel
zeker schijnend doelpunt was verkeken!
Zo verliep het offensief langzaam maar
zeker. Af en toe kwamen de Denen nu ook
met tik-tak voetbal in het Nederlandse
strafschopgebied, maar gevaarlijk waren ze
geenszins. Abe Lenstra aan de andere kant
wel. Die liet in de zeventiende minuut een
staaltje baltechniek zien waarvan een vol
leerde professional verlegen zou blozen. Uit
het middenveld liep hij met de bal aan zijn
voeten gekleefd dwars over het veld naar
de cornervlag, wendde daarna plotseling
met een snelle schijnbeweging en stormde
recht op het Deense doel af, waarbij hij
Broeger, Nielsen en Terkelsen voorbij liep
De besprekingen tussen verschillende
instanties en personen inzake een candida-
tuur voor het voorzitterschap van de K.N.
V.B. (vacature K. J. J. Lotsy) zijn nog
steeds niet in een beslissend stadium ge
komen. In dit verband vernemen wij, dat
ir. H. F. Hopster het voornemen heeft per
1 April aanstaande het voorzitterschap ad
interim van de Bond neer te leggen en dit
over te dragen aan een ander bestuurslid,
tenzij vóór die datum een beslissing is ge
vallen met betrekking tot een candidaat-
stejling in genoemde vacature.
zonder dat deze er ook maar iets aan kon
den doen. Maar ook deze aanval verliep,
omdat de korte pass naar Clavan niet snel
genoeg begrepen werd.
In dezelfde minuut sloegen de Denen
echter even onverwacht als afdoende toe.
Linsbuiten Seebach, die van Klaassens en
Tebak veel te veel vrijheid genoot, sprintte
het tweetal voorbij en besloot zijn ren met
een laag schot in de benedenhoek dat Land
man te machtig was (01).
Dit doelpunt kwam dubbel hard aan,
omdat de Nederlanders al even plotseling
de kluts kwijt waren.
Het lukte ineens niet
zo goed meer. Het
jiÉÉiilÉife;.
Seebach
tempo zakte vervaar-
lijk en van het aan-
valsspel in de eerste
periode was geen f
vleugje meer over.
Het tempo, dat in die j
periode steeds hoger
opgevoerd was, bleek
ook tè hoog geweest S
en alleen Abe bleef
een voortdurend ge
vaar. Een lust om te zien hoe hard de Fries
voor een doelpunt werkte; een genot om te
zien hoe hij zijn medespelers inspireerde
met het goede voorbeeld.
Jammer dat ook hij op het critieke
moment acht minuten voor de rust
faalde toen hij weer 'n drietal Denen
met groot gemak passeerde, maar
alleen vlak voor Johansen een zachte
en slecht gerichte schuiver naast de
paal schoot. Dit was te veel voor de
Nederlanders, die tot de rust ook al
door slecht dekken en positiekiezen in
de achterhoede de Denen in het
offensief lieten.
Een somber perspectief voor de tweede
helft. Voorbarig somber, zo bleek spoedig
na de hervatting. Want met hetzelfde élan
van het eerste kwartier trokken de Neder
landers opnieuw in de aanval. Twee goede
aanvallen over rechts werden gevolgd door
een serie aanvallen over links en door het
midden. Clavan schoot over, Van der Kuil
naast evenals Luyten dat tot tweemaal toe
deed. Weer voelde iedereen dat een doel
punt in de lucht hing, maar weer kwam dat
doelpunt aan de verkeerde kant.
Een afwachtende houding van Klaassens
en Tebak gaf Seebach gelegenheid tot de
achterlijn door te lopen, Landman uit zijn
doel te lokken en door diens benen een
rollertje in het doel te geven. De terugge-
stormde Terlouw kwam een fractie van een
srconde te laat.... (02).
Na dit min of meer gelukkige doelpunt
beet Nederland eindelijk door. Direct na de
aftrap verschenen de Nederlanders voor
het Deense doel, waar Van der Kuil eerst
hard tegen de paal schoot, waarna Lenstra
de terugspringende bal enorm hard via de
onderkant van de lat in het net trapte
(1—2).
Twee doelpunten binnen anderhalve
minuut.... Te veel van het goede. Wel
bleven de oranjehemden de toon aangeven,
mear het gevaarlijke moment ontbrak nu.
Langzaam konden de Denen zich aan de
druk onttrekken. Enerzijds door het steeds
meer afzakkende tempo, anderzijds door
een plotseling slecht plaatsen over de ge
hele linie. De enige spelers die in constante
vorm bleven, spelen waren Lenstra en Van
der Kuil, die echter veel te weinig steun
hadden van Luyten, Clavan en Van der
Bogert om succes te kunnen boeken.
De witte bal in de 23e minuut in het
spel gebracht kon de inzinking van het
Nederlandse team niet verhelpen. Het treu
zelen, zowel in de voorhoede als in de
achterhoede, deed het peil van de wedstrijd
afzakken naar dat van een slechte eerste-
klassewedstrijd, waarvan de Denen zonder
veel moeite gebruik konden maken om een
offensief te ontketenen. Een offensief, dat
twee corners opleverde, maar verder zon
der succes bleef, omdat het ene ogenblik
de Deense voorwaartsen deelden in de
algemene malaise, en het volgende moment
Terlouw, Boskamp en Tebak weer even
wat trapvaster waren en de aanvallers de
baas konden blijven.
Kansen kwamen er aan beide zijden wel,
maar improductiviteit was opnieuw de
oorzaak van het uitblijven van doelpunten.
Johansen
Aan de Nederlandse kant veranderde het
feit dat Abe als ver vooruitgeschoven mid
denvoor ging spelen daaraan niets, even
min als aan de andere kant het feit dat
Jensen en Holm af en toe van plaats ver
wisselden om Terlouw zoals enkele
malen voor de rust uit positie te spelen.
Zo bleef de verhouding gelijk. Tot de
laatste vijf minuten. Toen kwam Nederland
met de moed der wanhoop zo vervaarlijk
opzetten, dat de Denen de middenlinie en
drie spelers uit de voorhoede terugtrokken
om meester van het terrein te blijven. Uit
gezonderd Landman in het doel en Tebak
en Boskamp op de middenlijn waren alle
Nederlanders in of om het Deense straf
schopgebied te vinden.
Van alle kanten werd daar de bal op het
Deense doel geschoten. Tot drie maal toe
stuitte de bal bij
harde schoten af op
het een of ander
lichaamsdeel, waarna
een nieuw schot volg
de, dat dan door de
uitstekende doelman
Johansen werd ge
houden. Een voorzet
1 van Luyten kopte
N Terlouw zo hard
-> jn [jat linksback Niel
sen niet dan na de
grootste moeite de bal
nog van de doellijn kon werken. De hierna
volgende corner kopte Clavan net over.
Vlak daarop weer een aanval met uit
eindelijk Van der Kuil als schutter. Weer
geen succes. Daarna schoot Van der Bogert
zwoegend als geen ander weer hard
in. Wl ir ketste de bal weg. Toen Lenstra
wilde schieten zaten drie Denen hem hard
maar fair op de huid. Weer was de kans
verkeken.
Baten deed het offensief niet. De Deense
defensie was en bleef de baas. Toen de uit
stekend leidende scheidsrechter Bauwens
hel einde aankondigde was Nederland weer
een nederlaag rijker. Niettemin haastten
alle Nederlanders zich hun faire tegenstan
ders de hand te drukken. Niet het sterkste,
wel het meest productieve elftal had ge
wonnen
ppOOOOOOOOOOCOCiOCOCXDOOOOCOCOOOOOOOOOOOOCXXDOOOCXOOOOOOOCX»
Tijdens de rust van de wedstrijd Neder- j
land-Denemarken vond in de bestuurs
kamer van het Feijenoord-stadion een
kleine plechtigheid plaats. De waarne-
m.end voorzitter van de K.N.V.B.. de
heer H. F. Hopster, overhandigde Prins
Bernhard, de voorzitter van het Natio
nale Rampenfonds, een chèque van
tweehonderdduizend gulden als afge
ronde recette van deze intcrlandwed-
strijd. In zijn antwoord sprak de Prins
woorden van dank tot de Koninklijke
Nederlandse Voetbalbond, de Deense
gasten, de stad. Rotterdam, de directie
van het Feijcnoord-stadion en de spe
lers van bci.de elftallen. De Deense voet
balbond was hierbij vertegenwoordigd
8 door voorzitter Ebbe Schwarz.
XDOOCOOOOOCOOCOOOOOOOOOOOOCOCOOCOOCOOOOOOCOCOCCOOOCCCOOOC
Tijdens de pauze van de wedstrijd tus
sen de eerste klasse clubs Enschede en
Leeuwarden, welke ontmoeting Zondag in
Enschede plaats vond en welke met een
tweenul overwinning voor Enschede
eindigde werd de scheidsrechter de heer
Van Duin (Haren, Groningen) onwel. Een
geneesheer constateerde een verstopping
in de bloedvaten van het linker dijbeen.
De heer Van Duin kon de wedstrijd niet
verder leiden. Het duurde ongeveer een
half uur voordat een andere scheidsrech
ter, J. van der Geest (Enschede) beschik
baar was. Tijdens de tweede helft van de
wedstrijd was het rumoerig in het veld.
Toen de heer Van der Geest een speler
van Leeuwarden uit het veld stuurde,
wilden vier andere spelers eveneens het
veld verlaten, doch dit kon verhinderd
worden door de bestuursleden van Leeuw
arden.
Na een hard schot van Van der Kuil tegen
de paal kwam de bal bij Abe Lenstra, die
met een fraai schot het enige Nederlandse
doelpunt maakte. Van links naar rechts:
Van der Kuil (in doel), Nilsen, nr. 3, ver
volgens doelman Johansen, nr. 10, Jen
sen, nr. 2, Koeppen, nr. 5, Brocger, Len
stra, v. d. Bogert, Clavan en
Terkelsen, nr. 4.
ADVERTENTIE
-■* z.% I j s 2 5 S Ij - i
L* s g'-'ï-s
TT et PUBLIEK IN HET FEI JEN OORD-STADION heeft Zaterdagmiddag
Tl nog tijdens de voetbalwedstrijd de vinger op de wonde plek gelegd. Toen
de tweede helft van de wedstrijd Nederland—Denemarken precies een half uur
oud was, galmde een spreekkoor door het stadion. Tempo, tempo, tempo, zo
klonk het uit duizenden kelen. Een schot in de roos. Met tempo hadden de
Nederlanders in een groot gedeelte van de eerste helft de Denen met de rug
tegen de muur gezet. Kansen bij legio ontstonden er toen. De rood-witten
stoorden er zich toen eenvoudig niet aan. Evenmin als in het eerste gedeelte van
de tweede helft. Doch had het Nederlands elftal ook daarna doorgebeten, had
den de oranjehemden niet van wijken geweten, uan liad de Deense defensie
haast wel móéten wijken. De Nederlanders hadden echter juist toen de vechtlust
door alle tegenslag verloren en kwamen adem tekort om juist dat spel te spelen
dat de Denen op den duur murw had moeten maken. Nu bleef het Deense team
één geheel en wankelde niet. En als we dan daarbij antwoord moeten geven op de
vraag of het nationale voetbalelftal in nieuwe formatie ook nieuwe perspectieven
opende voor redelijke resultaten in de aanstaande interlandwedstrijden tegen
dan kan dat antwoord ook jammer genoeg zeker niet
Zwitserland, en België,
bevestigend luiden.
Helemaal geen lichtpunten dus na de
wedstrijd tegen Denemarken? Natuurlijk
wel. Het is namelijk overduidelijk gebleken
dat Abe Lenstra dè man is in de Neder
landse voorhoede als binnenspeler. Wat wij
van hem als binnenspeler èn als aanvoer
der zagen, was ongetwijfeld boven alle lof
verheven. Geen perioden van nonchalant
voetbal ditmaal bij alle tegenslag, maar wel
hard zwoegen met een bewonderenswaar
dige techniek.
Wat stak het spel van de Fries af tegen
zijn collega's uit de voorhoede. Wat een
armzalige techniek hadden spelers als
Clavan, Van der Bogert en Luyten verge
leken bij Lenstra. Zonder hem had Nedev-
fland dan ook onge-
i twijfeld niets in te
I brengen gehad tegen
de steeds rustig spe-
lende Broeger en de
laconieke Koeppen en
Nielsen. Met uitzon
dering van de ook
steeds gevaarlijke
voorzetten en passes
van Van der Kuil ont-
i stonden nagenoeg alle
scoringskansen door
voorbereidend werk
van Lenstra. Hij was overal. En waar hij
was, daar was gevaar. Gebrek aan begrip,
gebrek aan aanpassingsvermogen, gebrek
aan stootkracht en later nog gebrek aan
tempo waren tijdens sommige perioden
oorzaak dat alle goede bedoelingen vrijwel
steeds op niets uitliepen. En ook alle
enthousiasme liep tenslotte in de aanvals-
linie dood op stugheid en defensie-eenheid.
De middenlinie
En de middenlinie en achterhoede? Bies-
brouck was niet slechter en niet beter dan
anders. Zo lang Nielsen, Pedersen, Holm
en Terkelsen met kort spel de achterhoede
op de proef stelden, was de RCH'er zijn
tegenstanders de baas. Maar zo gauw kwa
men zij met lange passes en een snelle
sprint, of hij moest het vele malen afleg
gen. Wat echter niet wegnam dat het voor
een belangrijk deel zijn werk was in het
middenveld waaruit voor de rust met
Lenstra als verbindingsspeler gevaar
lijke aanvallen ontstonden.
Lenstra
Te meer daar debu
tant Klaassens af en
toe tegenviel. Onge
twijfeld een verdien
stelijk clubspeler, deze
VVV'er. Maar in tem
po en lichaamstech
niek kwam hij toch
dikwijls veel tekort.
Mede daardoor had
Tabak, die na een wis
selvallige eerste helft
na de rust veel beter
werd, te veel werk
met Jensen en Seebach. Twee doelpunten
%88?
I
Klaassens
van laatstgenoemde waren er gedeeltelijk
het gevolg van.
De achterhoede
Boskamp wisselde zwakke met goede
momenten af. Evenals Terlouw, die wel
trapvast was, maar toch af en toe in de
sprint zijn meerdere in de overigens wei
nig indrukwekkende Holm moest erken
nen. Landman tenslotte was betrouwbaar
en had geen schuld aan beide doelpunten.
En wat moet dus na het bovenstaande
de conclusie zijn? Dat dit nieuwe elftal nog
niet voldoende perspectief bood voor een
reeks successen in de toekomst. Wat echter
niet wegneemt dat na de volledige training
wel degelijk iets goeds bereikt kan worden.
Vooral voor de bezetting van de midden
voorplaats zal een schutter gevonden moe
ten worden. Vindt de Keuze-commissie
daar een oplossing voor, dan zal het met de
improductiviteit voortaan wel loslopen.
Want als we dan nog een lichtpunt willen
zien, dan verwijzen wij naar de perioden
van volledig Nederlands overwicht, waarin
toch voetbal van de bovenste plank ver
toond werd. Voor de zoveelste maal was de
nederlaag dus een les. Een les die over
duidelijk heeft geleerd waar de schoen nog
steeds wringt.
ADVERTENTIE
I)nc 1st raat -3i» - Haarlem» - fel. 1333$.
Kwasten
Planuiurmessen
Abc Lenstra wordt door de waarnemend voorzitter van de K.N.V.B., ir. Hopster, aan
prins Bernhard voorgesteld vóór de interland tegen Denemarken.
De Zaterdag vóór de interlandwedstrijd
NederlandZwitserland, Zaterdag 21
Maart, speelt E.D.O. in het Noorder Sport
park in Haarlem een vriendschappelijke
wedstrijd tegen Volendam. Deze wedstrijd
zal om kwart voor vijf 's middags begin
nen.
Toen het vijf minuten voor het einde nog
eennul voor Schoten stond in de wed
strijd tegen Volendam, begonnen de Scho
ten-supporters aan een onverwachte over
winning te geloven. Hoe geheel anders is
het tenslotte nog gelopen. Vijf minuten
voor het einde scoorde Runderkamp uit
een scrimmage de gelijkmaker en vrijwel
op dezelfde wijze wist deze speler een mi
nuut voor het eindsignaal doelman Kessens
nogmaals te passeren en Schoten moest dus
met een tweeeen nederlaag genoegen
nemen.
Een hard gelag voor de Haarlemse club
die vooral in de eerste helft kranig partij
gaf en zeer zeker de eennul voorsprong
verdiende. Het enige Schoten-doelpunt
kwam reeds na twee minuten tot stand
toen Klooster een voorzet van links langs
doelman Keizer schoot. Gesteund door dit
succes bleef Schoten een volwaardige
tegenstander van het alleen technisch
betere Volendam.
In de tweede helft kreeg Volendam de
wind mee en in deze periode moest Scho
ten zich volledig op de verdediging con
centreren. De talrijke Volendamse aanval
len bleven echter zonder resultaat omdat
de Haarlemse achterhoede steeds, zij het
dikwijls op het nippertje, redding kon
brengen. En wat de Smitten, Koning, Tol
en Runderkamp ook probeerden, de Scho-
ten-verdediging stond pal. Tot vijf minu
ten voor het einde! Toen werd de druk te
groot en kwamen de beide Volendamse
doelpunten. Alle illusies der Schotenaren
waren plotseling vervlogen en de kostbare
punten gingen toch nog naar de tegen
partij.
