stoop SfflU/M!
Britten experimenteren
met diepte-televisie
Vlaamse radio draagt zeer veel bij
tot vriendschap en begrip
Agenda voor
Haarlem
60&
MZiW
V* Klein*Wtceld
Vrijheid
Problemen der culturele uitwisseling
Van linkse avances
tot innig contact
Geen wederkerigheid
Wat wij kunnen doen
Atoomproeven op auto's
Socialistische conferentie
in Bentveld gesloten
Kerkelijk Nieuws
Georgette Hagedoorn
herdenkt Nijhoff
Goed gezien U herkent dadelijk dat heerlijke
aroma van Sterling Shag.
De „extra" lekkere smaak, zo mild en toch pittig,
die Sterling onderscheidt van gewone shag.
Geen wonder dat de wêre shag-roker zegt:
DONDERDAG 12 MAART 1953
«"I/Teer dan op lüel/c ander deel van het cultureel leven is de Vlaming zich op lit-tt-
_LVl rair gebied bewust van een saamhorigheid en een wezensidentiteit met. Neder~
land. die een scheiding zowel logisch als ter wille van het gevoel doen verwerpen.
Hoogstwaarschijnlijk zal in de toekomst een aparte behandeling van de Noord- en
Zuidnederlandse litteratuur als iets artificieels en dor systematisch aandoen". Aldus
schreef Marnix Gijsen (pseudoniem van prof. dr. J. A. Goris te New York, sedert de
laatste wereldoorlog algemeen bekend geworden als de auteur van ..Het Boek van
Joachim van Babyion' in het voorwoord tot zijn vele. keren herdrukte wordings
geschiedenis van de Vlaamse letterkunde van 1830 tot 1950. Inderdaad: wie thans een
lijst moest opstellen van de belangrijkste romanciers in het gemeenschappelijk taal
gebied, zou vermoedelijk de helft of meer van de ereplaatsen voor Belgische schrij
vers moeten reserveren - bij voorbeeld Herman Teirlinck, Raymond Brulez en Hugo
Claus, om slechts van drie generaties elk één vertegenwoordiger te noemen. En toch
is het nog maar een halve eeuw geleden, dat August Vermeylen opmerkte: „Over het
algemeen moet de Vlaamse dichter nog zijn ambacht leren!"
A LS de uitwisseling van letterkundige
A betrekkingen tussen België en Ne
derland nog niet op alle punten geheel
naar wens verloopt dan dient men daarbij
wel te bedenken dat de gelijkwaardigheid
nog niet zo heel lang bestaat. In het boven
geciteerde Opstel „Hollandse en Vlaamse
Litteratuur" zei Vermeylen verder dat
Hollandse critiek in België even gewenst
was als Vlaamse inspiratie in het Holland
se werk. Welnu, aan critiek heeft het in
vroeger jaren niet ontbroken. In die tijd
werd de toon evenwel bepaald door een
duidelijke minachting. Zo komen in een
beschouwing van Willem Kloos over een
bundel van Pol de Mont de volgende zin
sneden voor: „Een veelbelovend beginner
met brede schetsen en holderdebolder
hartstochtelijk doen, waaronder een hele
boel Vlaams gerijmel lag. is hij thans
aangeland bij een sentimentele boe-
renverzameling, die haars gelijke op aarde
niet heeft!"
In het vorige artikel over de culturele
uitwisseling heb ik een uitspraak aange
haald van Julien Kuypers, die vond dat de
nog te veel gebruikte term „toenadering"
te zwak weergeeft, wat thans in feite een
proces van versmelting is. Maar enige tien
tallen jaren geleden moest Lodewijk van
Deyssel nog constateren: „Het is abomina
bel onheus om mensen, die zoveel avances
doen, niet een beetje vriendelijk te ont
vangen. Maar het kan niet, het is onmoge
lijk. Er is geen beginnen aan. De hoofdzaak
is die volkomen afwezigheid van enige
fijnheid, hoe en waarin ook. Dit maakt, het
ook ondoenlijk hun te beduiden wat hun
ontbreekt. Je kon net zo goed proberen
een boom te gaan uitleggen hoe hij een be
weging moet maken.
Dat het contact toch tot stand kwam, is
voor een goed deel aan het naar een Euro
pees peil strevende tijdschrift „Van Nu en
Straks" te danken geweest. De Vlamingen
voelen zich eigenlijk alleen op het gebied
van het essay nog de minderen van de
Nederlanders, hetgeen ook veroorzaakt
wordt doordat dit genre in België minder
beoefening vindt. Vandaar de geestdriftige
toon van Raymond Brulez, toen hij in een
Vlaams dagblad een beschouwing van
Karei Jonckheere over het dichtwerk van
Aafjes besprak: „Een dergelijke studie
draagt er toe bij de schotten te doorbreken,
die de cultuurwaarden in Noord en Zuid
nog al te veel in gescheiden compartimen
ten opsluiten. De onderlinge wisselwerking
kan slechts bijdragen tot verrijking van
het gemeenschappelijk geestelijk bezit. Hoe
breder de grondslag van de pyramide on
zer gezamenlijke litteraturen, hoe hoger
haar spits zal reiken".
RAYMOND BRULEZ de veelgepre
zen schrijver van „Het Huis te Bor
gen" en „De Haven" heeft er vooral in
zijn kwaliteit van hoofd van de afdeling
„gesproken woord" van het Vlaams pro
gramma van de Belgische radio zeer veel
gedaan om de vriendschap tussen letter
kundigen en het wederzijds begrip voor
elkanders werk te bevorderen. Direct na
de bevrijding stuurde hij een reportage
wagen vol met chocolade en sigaretten
de grens over, met het doel Nederlandse
schrijvers in vraaggesprekken met zijn
verslaggevers hun ervaringen en inzichten
voor de microfoon te laten vertellen.
Eind 1946 stelde hij een plan op om eens
per maand een geleerde of een litterator
in de Belgische studio te laten spreken.
Maar overigens was iedere Nederlander
van betekenis, die toch in Brussel verbleef,
bijzonder hartelijk welkom. Toen men ech
ter na een tijdje vroeg, hoe het nu met de
■wederkerigheid gesteld was, bleek dat in
Hilversum slechts sporadisch een Vlaming
een spreekbeurt kreeg te vervullen. Op de
eerste Conferentie der Nederlandse Lette
ren in 1951 werd door de sectie radio voor
de volgende maanden een soort accoord
opgesteld. De lijst van Nederlandse letter
kundigen, die de weg naar het kolossale
gebouw van de N.I.R. op het Eugène Fla-
geyplein vonden, is indrukwekkend. Om
maar een paar namen in chronologische
volgorde van hun optreden te noemen:
Adriaan van der Veen, Louis de Bourbon,
Jeanne van Schaik-Willing, Garmt Stuive
ling, Pierre Dubois, An toon Coolen, Jan
Greshoff, Ed. Hoornik, A. Roland Holst,
Bertus Aafjes, Dirk Coster, Johan Fabri-
cius en Victor E. van Vriesland, die allen
voldeden aan het verzoek persoonlijke her
inneringen of gedachten over Vlaanderen
te vertellen.
In vele gevallen maakten deze schrijvers
een tournée voor kunstkringen of soortge
lijke verenigingen. Indien dat echter niet
het geval was, betaalde de Vlaamse radio
de reiskosten. Bovendien wordt ieder Ne
derlands boek. met dat doel naar Brussel
gezonden, voor de microfoon besproken.
Natuurlijk liggen in Nederland, met zijn
verschillende omroepverenigingen, de ver
houdingen minder eenvoudig. Maar op de
tweede Conferentie bleek de oorzaak van
het nog steeds voortdurende gebrek aan
wederkerigheid ook ergens anders te
schuilen. Er is blijkbaar een groot verschil
in mentaliteit. Zo graag als de Hollanders
naar Brussel komen, zo moeilijk zijn de
Vlaamsche schrijvers van nature toch
«1 bijzonder weinig reislustig ertoe te
(>ewegen naar Hilversum te'gaan.
DE heer Brulez meent dat het misschien
nog iets anders zou zijn als de stu
dio's niet in het Gooi, maar in Amsterdam
af Den Haag gevestigd waren. Het is dan
ook zijn vurige wens, dat de Nederlandse
omroepverenigingen overeenkomsten zou
den treffen met culturele verenigingen,
teneinde op die manier voor Vlaamse
schrijvers een tournée te organiseren. Men
kan hen natuurlijk wel in Brussel laten
spreken en dan de vervaardigde gramo-
foonplaat opsturen, maar daarmede wordt
het wezenlijke belang van de uitwisseling
niet gediend. Het gaat er namelijk om het
land te zien en de mensen in hun eigen
omgeving te leren kennen.
Deze suggestie leek mij belangrijk ge
noeg om haar langs deze weg door te geven.
Want als Hilversum het initiatief niet
neemt, wellicht kan het ook andersom en
wordt een culturele vereniging erdoor op
het idee gebracht de eerste stap te onder
nemen. Overigens mag niet onvermeld
blijven dat de Vara onlangs een reportage-
wagen naar het Zuiden heeft gestuurd
voor het laten vastleggen van gesprekken
met Vlaamse schrijvers in hun woningen.
De litteraire afdeling van de N.I.R. heeft
inmiddels een grote lijst van in aanmer
king komende letterkundigen opgesteld.
DAVID KONING
ADVERTENTIE
DONDERDAG 12 MAART
City: „Levend ingemetseld", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Spaarne: „De ondergang van de
Red Witch", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans
Hals: „De onzichtbare wreker", 18 jaar, 7
en 9.15 uur. Minerva: „Kon Tiki", alle leeft.,
8.15 uur. Rembrandt: „Ik heet Niki", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Palace: „De vloot op stelten",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Luxor: „Don Ca-
millo", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Lido: „De
Troubadour". 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
VRIJDAG 13 MAART
Bioscopen: Nieuw programma.
Lange Veerstraat 16: Stichting Psycho-
synthese, spreker B. van der Meer, 8 uur.
Maarschalk Tito is op weg naar Engeland. Men.ziet hier de maarschalk aan boord van
de Joegoslavische kruiser ,,Galeb".
ADVERTENTIE
(Reuter). Bij de atoomproefnemin
gen van de Amerikaanse commissie j
voor de atoomenergie in Las Vegas
(Nevada) zullen op 17 Maart op het j
proefterrein honderd of meer auto's wor-
den blootgesteld aan de uitwerking van
een at oom ontploffingteneinde na te
gaan welke gevolgen dit zou hebben
voor eventuele inzittenden.
Aangezien niet genoeg gelden beschik-
baar zijn voor het aanschaffen van auto's
is een beroep gedaan op autofabrikan-
ten en -handelaars in het gehele land
i om autcs beschikbaar te stellen en op
I het proefterrein af te leveren,
De eigenaars zullen na afloop van de
proeven hun wagen, of wat daar van
over is, terug kunnen krijgen voor re-
i cl am e-doeleinden. Ook kunnen zijals
i zij dat willen, een gereserveerde plaats
krijgen op een afstand van ongeveer 60
kilometer van het proefterrein om ge-
tuige te zijn van de ontploffing.
Voorts is officieel bekend gemaakt, dat
deze lente bij de proefnemingen voor
de eerste maal ten atoomgranaat zal
worden afgevuurd door een atoomkanon.
OJOOOCOCJOCOCOCOOOOOOOOCOOOCG oooooooooooocooooooooooooooo
De speciale conferentie over „Totalisme
en religie", die was bijeen geroepen door
het Bureau van de Socialistische interna
tionale bèsloot gisteren haar werkzaam
heden. De conferentie werd bijgewoond
door 32 afgevaardigden uit Frankrijk,
Duitsland, Noorwegen, Groot-Brittannië,
Oostenrijk, Zweden, Spanje, Saarland, Bel
gië, Denemarken en Nederland.
Dr. A. van Biemen, directeur van de
„Woodbrookers" te Bentveld, trad op als
voorzitter. De afgevaardigden behoorden
tot verscheidene godsdienstige richtingen,
waaronder de R.K. kerk, de Anglicaanse
kerk en verscheidene Protestantse groepe
ringen en tot humanistische en rationalis
tische opvattingen.
De conferentie begon met de besprèking
van de godsdienstige en ethische bronnen
van het socialisme, waarna de afgevaar
digden verslag uitbrachten over de hou
ding der kerken in de verschillende landen
ten aanzien van het democratisch socialis
me. De conferentie besloot een uitvoerig
rapport van de besprekingen voor te leg
gen aan het bureau van de socialistislhe
internationale.
«ed. Herv. kerk
Beroepen te Bouveen (toez.), P. J. F. La-
mens te Elspeet.
Geref. kerken
Drietal te Klazienaveen: D. Broer Jr. te
Haulerwijk; J. van Eerden te Drachtster-
Compagnie en H. Hazenberg te Siddeburen.
Beroepen te Leeuwarden (vac. J. P. Prins),
L. G. Fleysant te Stadskanaal.
Beroepen te Portugaal, J. Dijk te Raams-
donk.
Bedankt voor Wijhe, P. B. Suurmond te
Oppenhuizen.
Het Haags Cultureel Centrum, de Haag-
Se Kunstkring, de Jan Campertstichting en
het genootschap „Oefening kweekt kennis"
bereiden gezamenlijk een officiële herden
king van Martinus Nijhoff in Den Haag
voor. Deze zal in „Diligentia" op Zaterdag
25 April gehouden worden. Deze avond zal
Georgette Hagedoorn een aantal nog nim
mer uitgevoerde werken van deze in Ja
nuari gestorven dichter, waarvoor Pierre
Verdonck en Sas Bunge muziek gecom
poneerd hebben, ten gehore brengen. Zij
zal onder meer voordragen het eerste deel
van een onvoltooid blijspel naar Menan-
der en een aantal door Nijhoff vertaalde
gedichten. Hiervan dient vooral genoemd
te worden de herschepping van de Spoon
River" van de Amerikaanse dichter Edgar
Lee Masters.
(Van onze correspondent in Londen)
De film verweert zich tegen de bedrei
ging door de televisie en tracht deze een
slag voor te blijven door het in de derde
dimensie te zoeken. Dieptefilms kan men
reeds geregeld in Londens nationale film
theater aan de South Bank de Zuide
lijke Theemsoever zien. Daarbij wordt
aan elke bezoeker een gekleurde stereos
copische bril uitgereikt. Dit is het „nieu
we", dat hel door de televisie gehypnoti
seerde publiek uit de huiskamers moet
weglokken.
Maar- de televisie heeft reeds de stoot
gepr/eerd. Een Engelsman heeft- namelijk
het drie-dimensionale principe met succes
toegepast op de televisie, zodat ook deze
een diepte-effect kan teweeg brengen,
waarmee het beeld de levende werkelijk
heid dichter benadert. Bovendien behoe
ven de kijkers er geen speciale bril bij op
te zetten, zodat wat dit betreft de
huiselijke atmosfeer tenminste bewaard
kan worden!
De dieptewerking wordt bereikt doordat
de televisiecamera's door een speciaal ap
paraat beelden in drie of viervoud kunnen
doorgeven. De experimenten zijn nog in
volle gang, maar de BBC is hoopvol ge
stemd, dat de idee kan worden verwezen-
Geld! Daar wordt van gezegd
dat het de wereld regeert, dat
het de mensen doet knielen en
omhoogspringen al naar ge
lang het beveelt. En dat het
de wereld draaiend houdt met
al wat er op en aan is.
Als ge dat geloven wilt, zoudt
ge moeten aannemen dat het
geld ons doet leven en streven,
dat wij liefhebben en haten
om geld, dat wij ons over de
aarde haasten omdat het geld
voor ons uit rinkelt en gepakt
moet worden.
Als ge dat geloven wilt het
kan zijn dat het soms lijkt of
het waar is, maar nochtans
geloof i'k het niet. Want als ge
de mensen bezig ziet met hun
moeiten om de guldens achter
na te lopen en in te halen, dan
ziet ge dat het niet te doen is
om het geld zelve. Zij allen
hebben er een andere bedoe
ling mee.
Zij proberen niet geld, doch
geluk te vangen.
Er moet eens, in de grijze ja
ren die voorbij zijn, iemand
aan de mensen een gruwelijk
en giftig sprookje hebben ver
teld, een leugen van de aller
eerste rang, sluw verpakt in
een goudpapiertje.
Het sprookje dat ge aards ge
luk per meter kopen kunt. De
leugen dat ge zult stijgen tot
de hoogste toppen der wereld
se zaligheid, wanneer ge
slechts geld genoeg hebt om
het te betalen.
Ik weet niet hoe de mensen
hebben! geleefd vóór dat
sprookje. Misschien was er
voordien geen geld, en heeft
de sprookj esvertellende leuge
naar het zelve uitgevonden.
Dat moet eeuwen geleden zijn.
Hij zal misschien gezegd heb
ben: Hoe zoudt ge het vinden
om een geriefelijke nieuwe
dierenhuid te kunnen aan
schaffen inplaats van de mot
tige die ge nu om uwe lenden
draagt? Een dierenhuid waai
de knopen en de knoopsgaten
reeds zijn aangemaakt, zodat
ge zelf niet hoeft te zitten
wurmen met naald en draad?
Denkt eens. wat uw buurman
zeggen zal, als ge tegen Pasen
met zo een prachtig costuum
uit uw hol naar buiten komt
str-ppen. Welnu, als ge geld
hadt, zoudt ge er een kunnen
kopen. Zorg' dat ge geld
krijgt. Ik heb geld. Hier is
„geld. Geld is ovèral, maar ge
moet het zien te vangen.
Werkt, haast u, loopt er ach
ter, jaag het na, grijpt het en
grijpt het voor dat uw buur
man het grijpen kan.
Toen is de grote jacht begon
nen, waarin wij heden nog
van dag tot dag tezamen ja
gers zijn. En het geld is de
prooi, maar het kan lopen als
een haas met veertig poten.
De leugenaar heeft er niet bij
gezegd toentertijd, dat een
gloednieuwe dierenhuid met
Pasen enkel plezierig voor de
drager is, wanneer zijn buur
man er geen blijkt te hebben.
Want als uit alle holen bij de
eerste zonneschijn de mensen
te voorschijn gekropen kwa
men in een glanzend nieuw
vel van een pasgevilde tijger,
zouden zij allen even arm zijn
als tevoren.
Ge weet het toch uit uw
jeugd? Als ge op school de
enige waart die een duizend-
schone stuiter van kristallen
glas op zak had, dan waart ge
haantje nummer één. Maar
als alle jongens en meisjes er
een hadden, was die schone
kleurenbol met zijn onpeil
bare spiralen geen knip meer
waard.
Dat heeft die sprookjeszegger
verzwegen, ze vinden dat zelf
wel uit mettertijd, zal hij ge
dacht hebben. Wij -hébben het
uitgevonden.
Het geld dat ons wenkt met
plezierig gerinkel en gouden
glans, zingt een refrein over
het geluk. En als ge het hoort
en ziet, zoudt ge denken dat
het zelf het geluk is. Het be
looft ons poorten te openen
die wij gesloten vinden, en
waarachter wij de hemel op
aarde vermoeden.
Maar als de poorten open
zwaaien, zien wij de hemel
niet. Wij zien er het leven
even kaal als voordien, met de
heuvelen en de dalen van
kleine vreugden en grote zor
gen, waarover het geld zijn
lokkende tocht voortzet en
waarover wij ons moeten
voorthaasten zoals immer.
Dat kunt ge allemaal wel in
schone krullen zo vertellen,
zult ge zeggen, het kan wel zo
zijn, maar geld. is gemakkelijk
als ge het voldoende hebt.
Dat wil ik u toegeven, maar
wat is voldoende?
Een man kan wel eens uit zijn
slof schieten en er op uit trek
ken om de bloemen buiten te
zetten. Hij neemt het, geld dat
hij zo zuinig heeft bijeen ge
gaard in maanden van sober
leven en zwoegend werken.
Een dikke portefeuille met
veel papier, waar de halve
wereld voor te kopen is. Hij
voelt zich rijk en machtig, het
is een plezierige gewaarwor
ding om eens links en rechts
te kunnen kopen wat voor de
neus komt.
Hij loopt door de winkelstra
ten de uitstalkasten te bezien,
hij keurt, proeft met de ogen.
Het is een bonte wemel van
dingen die het leven plezieri
ger kunnen maken, dingen die
een man de voldaanheid van
een paradijselijke Adam kun
nen geven. Hij kan -dat alles
kopen te naastenbij alles,
tenminste. Hij kan kiezen wat
hem bevalt en zijn dikke por
tefeuille uittrekken om te be
talen.
Hij zou dit of dat wel gaarne
hebben, maar verderop ziet
hij hetzelfde nog mooier en
duurder, en de keus wordt
moeilijk. Als hij dit koopt,
hoort dat er eveneens bij. En
dan kan hij niet zonder weer
wat anders. Hij kan met zijn
geld niet de ganse wereld ko
pen, doch een schoon stuk er
van.
En als hij dat stukje koopt, is
zijn geld op en kan hij fluiten
naar wat anderen nog boven
dien kunnen aanschaffen.
Hij trekt rimpels in zijn voor
hoofd en zijn ziel. Hij wordt
kribbig en ongerust, omdat hij
niet weet wat hij kopen zal.
Hij wil een scherf van de rijke
wereld kopen, om het geluk te
vinden dat de leugenaar hem
beloofd heeft.
En hij weel niet dat de be
lofte van een leugenaar min
der dan een zeepbel is.
Maar er moet gekozen wor
den, en tenslot staat hij on
gelukkig in een winkel een
besluit te nemen. Hij voelt
reeds dat hét geen geluk is
wat hij koopt, doch een zorg
en een spiit wellicht. Maar hij
koopt, omdat hij geld heeft, e:i
omdat de wereld hem leert
dat hij kopen moet om geluk
kig te zijn.
Maar als hij zijn portefeuille
wil uittrekken, tast hij in een
lege zak. Want hij heeft zijn
geld thuis in een andere jas
gelaten. Hij vindt geen halve
cent. maar wel wat an
ders, om zo te zeggen.
Hij vindt namelijk ziehzelve
terug, als hij weer in vreug
devolle vrijheid door de stra
ten loopt. De zorgen om wat
hij kopen zal en kopen kan
zijn van hem weggevallen,
gelijk naalden van een dorre
denneboom. Hij hoeft niet
meer de schone dingen achter
glas te keuren en te waarde
ren in hun opgepoetste schijn,
want hij is vrij van te moeten
kiezen.
Hij is, als een appel van de
boom, gevallen uit de ban van
de kopende wereld, waarin de
mepsen elkander bekijken om
te zien wat zij tekort komen.
Hij komt niets tekort, want hij
kan niets kopen.
Het zou een vreugde zijn, op
deze wereld het geluk te kun
nen vangen waarnaar wij al
leen haken. Sommigen vangen
het, maar kopen doen zij het
niet.
Zij krijgen het geschonken op
een st.il uur, waarin de leu
gens niet zijn kunnen binnen
dringen. Het wordt hun toe
gereikt van ergens uit de on
eindigheid, die zich boven alle
goud en goed der wereld
welft.
Het rolt en rinkelt niet, noch
zingt het lokkende beloften.
Het is niet te wisselen in
klein, noch op een spaarbank
te zetten. Het is niet te erven
of te verdienen, of als divi
dend te krijgen.
Het is er nochtans, al is het
zeldzamer dan goud. J.L,
lijkt voor de normale uitzendingen. Het
is daarom best mogelijk dat de stereos
copische televisie er eerder zal zijn dan.
de kleurentelevisie, die nog niet buiten
het laboratorium is getreden, hoewel de
resultaten reeds verbluffend zijn.
Naar bed!
De televisie in Engeland heeft overigens
reeds tot een keuringsprobleem geleid.
Alles is nief voor de huiskamer geschikt
en zeker niet voor kinderogen. Daarom is
er reeds aan gedacht om bepaalde uitzen
dingen voor bepaalde leeftijdsgrenzen te
ontraden. Het is dan de taak van de ouders
om ervoor te zorgen, dat de kinderen wor
den weggehouden van het televisiescherm.
Dit geldt in de eerste plaats voor de uit
zending van films, die ook voor hen ver
boden zijn. De BBC zou er goed aan doen
deze programma's te geven op een tijd
stip, dat de kinderen naar bed zijn. Maar
dat tijdstip is vaak zeer rekbaar. Het zal
in de familiekring tot ongewenste strub
belingen kunnen leiden en de paedagogi-
sche kwaliteiten van de ouders op de
uiterste proef stellen. De ouders hebben
echter de BBC al te kennen gegeven dank
baar te zijn voor enige leiding op dit ge
bied.
Op het ogenblik bevat het programma
van de BBC een serie authentieke oorlogs
films, die het sensationeelste zijn wat er
op dit stuk is vertoond. Negen filmopera
teurs vonden tijdens de opnamen de dood.
De oorlog dringt in al zijn gruwelijkheid
de huiskamers binnen, als men geconfron
teerd wordt met Amerikaanse commando
troepen, die twee eilanden bij de Philip-
pijnen, welke nodig waren als luchthaven,
bestormen.
Men siddert bij het aanschouwen van
het bruutste geweld, waartoe de mens in
staat blijkt als hij gewikkeld is in een
strijd op leven en dood. Sommigen zijn
van oordeel dat elk kind boven de twaalf
een dergelijke televisiefilm behoort te zien
om hem het verschil te doen beseffen tus
sen oorlogsspeelgoed en de werkelijkheid,
teneinde op deze manier romantisering van
de oorlog te voorkomen. Het laatste woord
over televisie en de gemoedsrust van het
gezin is nog lang niet gezegd.
De eeuwenoude toren van de Nederlands
Hervormde Kerk te Groenlo heeft in da
oorlog zwaar te lijden gehad, zodat herstel
dringend noodzakelijk werd. Thans heeft
de minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen er in toegestemd, dat van
rijkswege subsidie zal worden verleend
tot restauratie van het bouwwerk, dat
dateert uit de veertiende eeuw. FotoD»
gehavende toren.
LONDEN WINT VAN BERLIJN. In een
op Highbury gespeelde lichtwedstrijd heeft
een Londense selectieploeg met zes—een van
een vertegenwoordigepd voetbalélftal uit
Berlijn gewonne. De ruststand was vier—
nul.
