Onmachtig Oranje-team nog zwakker
dan al zeer matig Zwitserland: 1-2
Landman en Luiten enige opvallende
spelers bij falend Oranje
Al binnen negen ti
was Landman
Hans Winter voldeed
in Zwaluwen-team
Weer een nederlaag aan al lange reeks toegevoegd
Abe Lenstra scoorde
't enige Nederlandse
doelpunt voor rust
Nederlaag zonder enig perspectief
Keuze-commissie voor
nog groter problemen
dan voorheen
3
Laatste kruit
WASSERIJ DUYN
Onzeker begin
Gelijkmaker
Landman en Luiten
Jj| komen. De Fries deed
individueel af en toe
Luiten wel aardige dingen,
maar als speler in de
voorhoede schoot hij te kort. Van Clavan
kan verder niet anders gezegd worden dan
dat hij op de middenvoorplaats niet thuis
hoort en van Van der Bogert slechts dat
hij een moedig zwoeger is, maar dat hij
beslist de gaven mist voor een vertegen
woordigend nationaal elftal.
Geen gelukkige zet
A cht eruit gang
Odenthal in ziekenhuis
opgenomen
Ook Nederlands studenten
elftal verloor van
Zwitserland
Blackpool en Bolton in de
Engelse bekerfinale
De tweede helft
MAANDAG 23 MAART 1953
getwijfeld nog de beste speler was bij de
Zwitsers, onderbrak vrijwel elke attaqué
van de Nederlanders die niet over de
vleugels ging. Door zijn uitstekende op
stellen maakte hij steeds weer een einde
aan een goed bedoelde maar slecht ge
plaatste pass uit het middenveld. En in de
gevallen dat hij werkelijk een duel met
een tegenstander aan moest gaan, bleek
hij ook daarin de meerdere.
Uit een van de schaarse aanvallen van
de Zwitsers kreeg Mauron overigens een
wel heel fraaie kans om de voorsprong te
vergroten.
Op het moment dat
Tebak en Hendriks on-
derling stonden uit te jlBfL
maken wie of de bal in
het strafschopgebied zouL'&i»
wegtrappen (het beste life'
was geweest de bal even 1,
terug te spelen op Land- ||t
man) pikte de Zwitser de n«»K(Wi
bal rustig weg, maar
strandde op de correct en snel reagerende
Landman, die zijn schot tot corner ver
werkte.
Het voorlopig Zuid-Nederlandse elftal
heeft op het NAC-terrein in Breda voor
de selectie van het definitieve Zuid-Neder
landse elftal, dat Zondag 29 Maart in de
hoofdstad van het groothertogdom tegen
Luxemburg in het veld zal verschijnen,
een wedstrijd gespeeld tegen de Zwalu
wen.
Hoewel een drie-nul overwinning werd
behaald kon niet gezegd worden, dat de
ploeg aan de verwachtingen heeft vol
daan. Over het algemeen was het spelpeil
laag en slechts enkele spelers kwamen ho
ven de middelmaat uit. Tot hen behoor
den Ha. Winter van HFC, Van Melis en
Van Beurden. Slechts enkele malen waren
er goede aanvallen en die kwamen dan
van de rechtervleugel van het voorlopig
Zuid-Nederlands elftal, Overbeek-Van
Beurden.
De verdediging van de Zwaluwen
maakte in de eerste helft twee fouten, die
ADVERTENTIE
-YMSTERDAMSEVAART 20 TEI,. 11053
Ook voor de fiine was.
twee doelpunten kostten. Dertien minuten
na de aftrap dook Saris onder een schot
van Van Beurden door. En een kwartier
later trapte Utermark in eigen doel, waar
bij Saris wederom niet vrij uitging.
Na de rust waren de Zwaluwen meer in
de aanval en ook wel iets sterker, maar
het beslissende schot ontbrak te enen
male. Voor een lichtpunt zorgden aan de
andere kant Schmidt en Van Melis: drie
minuten na de hervatting liepen zij prach
tig combinerend door de verdediging der
Zwaluwen heen en speelden tenslotte de
bal naar Bruyninckx, die de stand op
drie-nul bracht. Maar daarna gebeurde er
niets meer, dat het vermelden waard was,
met uitzondering van enkele zuivere voor
zetten van Winter.
r7eéée en schrijve negentig seconden waren er gistermiddag in het Olym-
*-J pisch stadion in Amsterdam gespeeld van de interlandwedstrijd tussen
Nederland en Zwitserland toen een langgerekte kreet-in-mineur uit vijf
enzestigduizend kelen naar ver buiten de muren van het stadion klonk:
de Zwitsers hadden hun eerste doelpunt gescoord. Bij de eerste de beste
aanval van de Zwitsers namelijk veranderde middenvoor Hügi een cross
pass van linkshalf Casali van richting, waardoor de doorgelopen links
binnen Mauron een prachtige kans kreeg, Landman uit zijn doel lokte en
met een hard en hoog schot de één voor Zwitserland op het scoringsbord
bracht. Niet alleen de mensen op de tot de laatste plaats bezette tribunes
stonden verstomd, ook de spelers. Verbaasd en gelaten stonden de elf
oranjespelers te kijken naar het erebetoon dat de Zwitserse scherpschutter
ten deel viel. Een één-nul achterstand binnen anderhalve minuut. En
toch zouden degenen, die weer een record-aantal doelpunten voorspelden
in deze interland, ongelijk krijgen. Via een één-één stand bij rust werd het
uiteindelijk twee-één voor de Zwitsers. Weer een kleine nederlaag dus.
Maar naar de beoordeling van het in de wedstrijd gepresteerde een neder
laag die niets aan duidelijkheid te wensen over liet. Vooral in de eerste
helft was de Nederlandse defensie nergens tegen de op het critieke mo
ment altijd weer iets snellere Zwitserse aanvallers, die bovendien een bal-
controle hadden die zeker een klasse beter was. Onproductiviteit en te
lang combineren waren er alleen oorzaak van dat de Zwitsers na de eerste
helft geen vier of vijf op het bord hadden. Het ene doelpunt dat zij met
matig voetbal in de tweede helft maakten was eigenlijk nog een heel
schamele beloning voor wat zij over de gehele wedstrijd bezien
voetbaltechnisch en -tactisch tegenover het kwalitatief heel slechte spel aan
Nederlandse zijde hadden gesteld.
Wie overigens zou denken dat de vroege
goal van de Zwitsers oorzaak van het matte
spel van de oranjehemden was, was er
lelijk naast. De Nederlanders waren al
leen verbaasd en begonnen direct er na
dapper van zich af te bijten. Nadat Land
man zich bij een nieuwe Zwitserse aanval
moedig voor de voeten van de aanstor
mende rechtsbuiten Antenen had gewor
pen, kwamen de Nederlanders eindelijk
in het vijandelijke strafschopgebied dank
zij enkele harde, maar vrijwel steeds te
hoge, passes van Van Schijndel en Klaas-
sens. Verder dan een hard schot van laatst
genoemde, dat keeper Stuber slechts met
de grootste moeite kon houden, en een
corner van Clavan kwamen zij niet.
In dat eerste kwartier bleek namelijk al
overduidelijk dat het Nederlands elftal vrij
onzeker optrad tegen het fameuze gren
delsysteem van de Zwitsers en er eigenlijk
geen raad mee wist. Vooral niet in de ach
terhoede. Alleen door onproductiviteit en
te veel tik-tak-spel van de Helveten kwa
men er geen doelpunten. Zeker niet door
het doortastend optreden van de backs
Tebak en Boskamp of spil Hendriks. De
eerste twee moesten keer op keer hun
buitenspelers Fatton en Antenen laten
schieten om daarna ook in de sprint ver
reweg de mindere te zijn en de Vitessenaar
wist helemaal niet wat te doen. Keer op
keer stond hij voor raadsels toen Mauron
en Hügi op hem toekwamen, waarna een
eenvoudige pass genoeg was om de be
langrijkste schakel uit het stopperspil
systeem buiten werking te stellen.
Toch kwamen de Nederlanders voor rust
af en toe wel tot aardige aanvallen. Maar
wat het belangrijkste was: er zat geen
samenspel in. Wel kwamen Van der Kuil
en Luiten keer op keer naar binnen ge
dribbeld, maar werkelijk gevaarlijk wer
den zij niet. Enerzijds de schuld van het
binnentrio Van der Bogert-Clavan-Lenstra,
omdat zij niet of te laat positie kozen, an
derzijds de schuld van de dribbelaars
zelf omdat zij de bal te lang bij zich hiel
den of op het verkeerde moment en dan
te onzuiver schoten.
gelijkmaker in de
nil achtentwintigste minuut
'M- was er zonder dar
iemand aan de mogelijk-
heid dacht dat de Neder-
t1 W landers er in zouden sla-
jp^,% gen om de grendel open
te schuiven. Toen Lenstra
f KOHtCSfA namelijk dwars door de
Zwitserse verdediging
sneed, maar steeds weer een andere tegen
stander op zijn weg naar het doel vond,
gaf hij een korte pass naar Clavan. Deze
gaf een tikje terug, maar intussen was de
Zwitserse back Kohier tussen de Hage
naar en Abe gekomen. Deze stopte de bal
rustig, draaide zich vervolgens om en
speelde, toen de bal op zijn keeper terug.
Maar juist dat had de Fries voorzien. De
teruggespeelde bal kreeg hij keurig voor
zijn voeten, waarna Stuber er niet meer
aan te pas kwam. (11).
Nederland voelde plotseling dat het wel
degelijk kon profiteren van de fouten in
het Zwitserse systeem. Enkele aanvallen
volgden, maar de stootkracht ontbrak.
Evenals trouwens aan de andere kant,
waar Fatton een wel heel fraaie kans
kreeg alleen voor Landman na een grove
misser van Tebak op het helft van het
veld. Landman bracht echter redding.
Evenals een paar minuten later toen de
inmiddels voor rechtsbinnen Bader inge
vallen Ballaman.
Middenvoor Hügi miste even later
een minuut voor rust ook al. Na een
paar blunders in de linkerflank van de
Nederlandse verdediging kreeg de ver
baasde aanvalsleider de bal opeens voor
zyn voeten op een meter van Landman...
In de tweede helft wilde de Nederlan
ders het stoute staaltje van de Zwitsers
uit de eerste helft blijkbaar herhalen en
direct toeslaan. Van der Kuil liep al spoe
dig een aantal tegenstanders voorbij, maar
stuitte uiteindelijk op de juist weer op
tijd dichtgeschoven grendel.
De Zwitsers sloegen daarna beter toe.
Nadat zij aanvankelijk met enkele passes
langs de grond en door het midden de
oranje-defensie opnieuw op de proef had
den gesteld, probeerden zij het via hun
rechtsbuiten Antenen. De eerste keer mis
lukte dat. Maar de tweede maal ging het
hun beter af.
Nadat Klaassens aan de
zijlijn door 'n kort sprint
je van de rappe Ballaman
nas gepasseerd gaf deze
laatste vlak voor de ach
terlijn een strakke achter
waartse pass, die precies
op de voeten van midden
voor Hügi terecht kwam.
Het harde schot ineens
uit de lucht dat volgde
was voor de naar de hoek
zwevende Landman te moeilijk. (21).
Ruim een half uur restte de Nederlan
ders toen nog om die achterstand in te lo
pen. Maar gedurende die periode bleek pas
goed wat of een grendel-systeem betekent
van een ploeg die bovendien het accent op
de verdediging legt. Door deze laatste
factor kwamen de Nederlanders wel in de
aanval, maar veel gevaar, neen, dat ont
stond er toch niet. De wedstrijd, die toch
al op een zeer laag peil stond, werd bij
het vervelende af omdat het sterk afbre
kend defensieve spel maar al te veel ge
paard ging met een te harde tackle en
voorts omdat de Nederlanders er steeds
minder van terecht brachten.
HUF&t
Zelfs Abe Lenstra deelde in de ma
laise. Ook zijn plaatsen en positiekie-
zen liet toen zeer veel te wensen over
en in niets leek hij meer op de uiterst
actieve en gevaarlijke binnenspeler
van een paar weken geleden tegen
Denemarken. En in de eenentwintig
ste minuut miste de Fries zelfs de
kans van de dag toen hij na een vrije
trap van Luiten alleen voor keeper
Stuber tegen de paal schoot. Geen
pech, zoals iemand achter ons op de
tribune zei, maar gewoon dom.
Overigens behoorde een aanval van de
Zwitsers tot een opmerkelijk feit. Neder
land viel aan en bleef aanvallen. Zonder
succes echter. Want spil Frosio, die on-
(Van onze sportredacteur)
TJET ENIGE wat wij eigenlijk na het zien van de interlandwedstrijd Ncder-
ii land—Zwitserland in Amsterdam als lichtpunten kunnen aamtippen is dat de
Engelse scheidsrechter Leafe de wedstrijd uitstekend leidde en dal de Strodorpers
vifzutphen, die de muziek verzorgden, uitnemende muzikanten waren. En daarbij
zou het eigenlijk moeten blijven. Want voor de rest kunnen wij niet anders
zeggen dan dat hetgeen Nederland en in mindere mate ook Zwitserland heeft
laten zien met de kwalificatie slecht eigenlijk nog te veel krijgt. En als men dan
in die twee slecht voetballende teams nog opvallende spelers genoemd wil heb
ben dan kunnen wij bij de Zwitsers volstaan met doelman Stuber, spil Frosio
en linksbinnen Mauron en bij de Nederlanders met Landman en Luiten. Nedcr-
land-Denemarken was een nederlaag met perspectieven voor de toekomst; Neder
land-Zwitserland was een nederlaag zonder lichtpunt. Er rest slechts de opmer
king dat eindelijk het definitieve bewijs geleverd werd dat het Nederlandse
voetbal heel erg arm geworden is en dat het ongetwijfeld lange tijd zal duren
voordat tceer een redelijk vertegenwoordigend elftal kan worden samengesteld.
In de interland van twee weken geleden
ontbrak het de Nederlanders aan tempo en
productiviteit; giste-
Éren behalve deze
twee uiterst belang
rijke factoren ook
aan enthousiasme
en doorzettingsver
mogen. Dat was nog
het beste aan die
tienduizenden op de
tribunes te merken.
Vroeger kon men
daar juist bij te-
genslag nog wel
Van der Bogert eens egn grQot en_
thousiasme ontwikkelen, doch daar was
gisteren helemaal niets van te merken.
Men keek alleen en slaakte veelvuldig
Lenstra scoort de gelijkmaker. Kohier (op de grond liggend voor keeper Stuber) heeft de bal teruggespeeld, maar Lenstra
had dat doorzien en gaf de Zwitserse doelman, geen kans.
,.ach-kreten." Verder kwamen de anders
nooit versagende toeschouwers niet. Ze
merkten maar al te goed dat er iets in het
vertoonde ontbrak dat hun vroeger de
geestdrift had gebracht op momenten, dat
het oranje-team dat het meeste nodig had.
We zeiden het reeds: Luiten en Land
man waren de enigen die niet in de alge
mene malaise deelden. En dat gronden wij
op het feit dat de Nederlandse linksbuiten
zeker geen groot voetballer alles in
het werk stelde en daar af en toe aardig
in slaagde om de
zuivere combinatie
tot stand te brengen
en daarmede zijn col-
lega's uit de voor-
Ij hoede te laten zien
dat het heus wel kon.
Zover konden Clavan
De verjonging van de middenline door
het opstellen van Hendriks voor Terlouw
en Van Schijndel voor Biesbrouck bleek
ook al geen gelukkige zet van de Keuze
commissie. Hun belangrijkste tekortkomin
gen waren het gebrek aan tempo en het
erbarmelijk slechte plaatsen, waaraan zij
overigens niet de enige schuldigen waren.
In de defensie was
het opstellen van
Tebak, zowel als van
Boskamp en Hendriks
bar slecht. Nu zij eens
niet tegenover een
stopper-spelend team T W.
stonden, wisten zij v&g
eenvoudig geen te- 3*1*
genzet om een voor- -W f
hoede in bedwang te
houden. Landman
tenslotte was be- Boskamp
trouwbaar. Met hem
in mindere vorm was de nederlaag onge
twijfeld groter geweest.
Al met al weinig reden dus om optimis
tisch de aanstaande interland tegen de
Belgen tegemoet te zien. In het Neder
landse voetbal i§ QC achteruitgang ge
zien het gepresteerde op Zondagmiddag
nog niet tot staan gekomen. Een achter
uitgang, die zowel het teamspel als het
individuele spel betreft. Van der Kuil bij
voorbeeld, die tegen de Denen een prima
partij speelde, was veel minder dan anders.
Waarbij wij overigens wel de indruk heb
ben dat hij met Lenstra in een voorhoede
van meer begaafde voetballers veel beter
zou zijn.
Toen wij na afloop van de wedstrijd een
Zwitserse collega gelukwensten met de
overwinning, schudde die meewarig het
hoofd. „Zo'n overwinning is geen felicita
tie waard", zei hij. glimlachend. ,,De Zwit
sers waren alleen iets minder slecht".
Als de overwinnaars dan niet tevreden
zijn met het resultaat en het vertoonde spel,
wat moeten de verliezers dan wel zijn?
De behandelend geneesheer heeft het
nodig geoordeeld dat de Haarlem-speler
Joop Odenthal, die - zoals wij reeds meld
den een negenoog op zijn knie heeft, in
het St. Elizabeth's gasthuis in Haarlem
werd opgenomen. Odenthal heeft diverse
penicilline-injecties gekregen om aat) het
euvel zo spoedig mogelijk een einde te ma
ken. Het zal echter wel enige tijd duren
alvorens hij zijn plaats in de achterhoede
van Haarlem weer zal kunnen innemen.
Dekker (HFC) speelde goede
wedstrijd
Een zeer klein aantal toeschouwers zag
Zaterdag de Zwitserse studenten op het
VUC-terrein een geflatteerde twee-nul
overwinning behalen op een Nederlandse
studentenploeg, die vooral in de tweede
helft diverse kansen op een gelijkspel of
misschien zelfs een overwinning heeft ge
had.
Reeds na vijf minuten openden de Zwit
sers door linksbuiten Grübler de score
(nul-één) en een kwartier later liepen de
Nederlanders door toedoen van rechtsbin
nen Chatelain een twee-nul achterstand
op. De strijd bleef vrij eenzijdig, de Zwit
sers waren over alle linies beduidend ster
ker en slechts spil Schut (AFC) slaagde er
van tijd tot tijd in het spel naar de Zwit
serse speel'nelft te verplaatsen.
Na de rust wer(l met goed open spel
de Zwitserse achterhoede herhaaldelijk in
moeilijkheden gebracht, maar het samen
spel in de voorhoede was volkomen zoek.
De Zwitserse aanval werd door Dekker
(HFC), Schut (AFC) en1 Op den Camp
(Maurits) volkomen in bedwang gehouden
en in het doel maakte Flieringa (Be
Quick) geen fouten.
De finale om de Engelse beker zal dit
jaar gaan tussen twee clubs uit Lanca
shire: Blackpool en Bolton Wanderers. In
de halve eindstrijden behaalden ze beide
krappe overwinningen: Bolton met vier-
drie op Everton in Manchester, en Black
pool met twee-een op Tottenham in Villa
Park in Birmingham.
De nederlaag van de Spurs was bijna
een herhaling van die in 1948, toen ze
eveneens in de halve finale op hetzelfde
terrein door dezelfde tegenstander werden
uitgeschakeld. Toen verloren ze hun voor
sprong drie minuten voor het einde, om
in de verlenging geklopt te worden. Dit
maal was de stand gelijk tot tien seconden
voor het eindsignaal. Op dat moment
speelde de internationale rechtsback Ram
sey terug op zijn keeper, wat de midvoor
van Blackpool gelegenheid gaf de bal in
het net te plaatsen.
De weinigen die daarna nog aan
een „Hollands kwartiertje" dachten,
kwamen ook al teleurgesteld uit. Even
was er reden om daaraan te denken.
Met nog elf minuten te spelen werd
Lenstra weer eens veel te hard aan
gevallen. Iets wat enkele veelzeggen
de gebaren opleverde in de richting
van de scheidsrechter. Abe nam de
vrije, schop zelf. Een even hard als
goed geplaatst schot volgde, maar
Stuber wist van geen wijken.
(Van onze sportredacteur)
Het eerste doelpunt van Zwitserland. Land
man heeft geen schijn van kans tegen het
harde schot van Mauron.
Hoe het kon snapte niemand, maar Hügi
knalde de bal hard en hoog over!
Daarna gingen ook de Zwitsers weer
aanvallen ondernemen, zodat de laatste vijf
minuten de beide elftallen weer tegen
elkaar opwogen. Behalve een hard schot
van Van der Kuil dat net naast ging, ge
beurde er niet meer dat het noemen waard
was. Of het moest zijn dat de Zwitsers
hinderlijk lang treuzelden bij ingooien,
uittrappen en vrije trappen.
Toen scheidsrechter Leafe het einde blies
was weer een wedstrijd toegevoegd aan de
reeks nederlagen van het oranje-team. Een
nederlaag van een uiterst slecht Neder
lands elftal tegen een over het geheel ge
nomen zeer matig Zwitsers elftal, dat ech
ter de zege volkomen toekwam om de een
voudige reden dat het over alle linies ster
ker was en slechts door onproductiviteit
de overwinning op slechts twee—een moest
houden.
Een verwarde situatie voor het Nederlandse doel. Landman heeft zich voor de voeten
van de toestormende Ballaman geworpen. Boskamp (achter Ballaman) was voor
de zoveelste maal weer eens te laat. Links van hem Antenen. Rechts zien drie
Nederlanders toe: Tebak, Hendriks en Van Schijndel.
