Gezamenlijke inspanning van
Westen nodig tegen depressie
Het Hek van de Dam
Agenda voor
Haarlem
Het Sadler's Wells Theatre Ballet
toont werken van Engelse bodem
Een Eeuw Geleden
Gevaren van de vrede
Bezorgdheid in Amerika
'i&aaliJ Sm
Bloemen uit Amerika
voor de Flora
Ger de Roos joeg op
talenten in Haarlem
r
De heer Tilanus opende
vergadering der CHU
Aspirin
Oud gebouw
Goede stal
Nieuwe lichting
BAKKER'BEHANG
Uit de Opregte Haarlemsche
Courant van 7 April 1853
WOENSDAG 8 APRIL 1953
o
O
ff
ff
Van onze correspondent in Washington)
Vrijwel alle Amerikaanse aandelen, maar
vooral die van de vliegtuig- en auto
industrie, zijn tengevolge van het vredes-
nieuws aanmerkelijk gedaald. Geen won
der, dat velen op de effectenbeurs rond
lopen met zorgelijke gezichten. Hoe be
grijpelijk zulk een bezorgdheid ook is, het
doet altijd onaangenaam aan te bemerken,
dat een zekere groep van mensen persoon
lijk profijt heeft bij het voortduren van
oorlogshandelingen.
Bezorgdheid bespeurde men echter lang
niet uitsluitend bij hen, die belangen had
den in bepaalde industrieën. De voldoening
over het vredesnieuws is vrijwel algemeen
in Amerika, maar met die voldoening gaat
een zekere bezorgdheid gepaard. Dit groots
opgezette communistische vredesoffensief
kan tot een crisis leiden in de Westerse en
misschien ook zelfs in de Zuid-Aziatische
economie.
Militair bezien, wordt het communisti
sche bloc niet in het minst zwakker door
de zwenking, die het Kremlin heeft afge
kondigd. Voor de vrije wereld zou het
daarom logisch zijn, precies even serieus
door te gaan met de bewapening als te
voren. Maar al mag men hopen, dat die
vrije wereld enigermate logisch zal zijn,
men moet toch beslist rekening houden met
zekere psychologische effecten van het
vredesoffensief.
Hier in Amerika zal men vooral in het
Congres en in de publieke opinie een ster
kere tendenz bespeuren tot belastingver
laging en besnoeiing van militaire uitgaven
en de hulp aan het buitenland.
En ook in Europa zal wel een neiging
aan de dag treden om het èn met de be
wapening èn wellicht met de Europese
defensie wat kalmer aan te doen.
De Amerikaanse economie is bij lange
na niet uitsluitend oorlogseconomie gewor
den. De vorige regering meende, dat het
mogelijk was kanonnen èn boter tegelijk
te maken: Tanks en particuliere auto's, af
weergeschut en ijskasten, vliegtuigen en
televisie-toestellen, kortom: wapens en ge
bruiksgoederen.
Zou er nu een zekere vermindering ko
men in de wapenproductie, dan is het zeer
de vraag of het in deze jaren uitgebreide
productie-apparaat op volle toeren kan
blijven draaien.
Het is namelijk wel wat erg optimistisch
om aan te nemen, dat men in de Verenigde
Staten in deze nieuwe periode terstond nog
wel meer auto's en meer televisie-toestel
len kan kopen. Juist wanneer het publiek
de indruk zal hebben, dat er een zekere
depressie begint, zal men minder tot kopen
geneigd zijn. De prijzen zullen-een neiging
tot dalen vertonen en menigeen zal wat
wachten met kopen.
ADVERTENTIE
Deze vreemde lettertekens
vormen het weord „Aspirin"
in de Siamese taal.
Men moge andere gewoon
ten hebben in Siam, maar
hoofdpijn wordt daar, even
als hier, bestreden
met Aspirin (alléén
echt met het Bayer- tBAI
kruis).
-» «f' -■
WOENSDAG 8 APRIL
Gem. Concertgebouw: Jeugdkoor Inter
Nos en Schaumburger Marchensanger, 8 uur.
Minerva: British Society of Amsterdam dra
matic club „Travellers Joy", 8.15 uur. Re
monstrantse Kerk: Paasspel „De dag des
Heeren", 8 uur. Begijnhofkapel: Christen
Spiritualistisch Centrum „De grotere we
reld", 8 uur. Wijkgebouw Ged. Oude Gracht
104: Ned. Vereniging voor Natuurgenees
wijze, spreker arts H. Nuges, 8 uur. Cultura:
Ned. Vereniging van Spiritisten „Harmonia",
8 uur. Luxor: „Geluidsbarrière, 14 jaar, 7
en 9.15 uur. City: „De laatste grens", 14
jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „A. en C. in
Alaska", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Spaarne:
„De big van het regiment", alle leeft., 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „De vlucht van kapi
tein Blood", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Singing in the rain", alle leeft., 7
en 9.15 uur. Palace: „Heidi", alle leeft,, 7
en 9.15 uur.
DONDERDAG 9 APRIL
De Leeuwerik: Openbare vergadering
VVD, spreker prof. mr. P. J. Oud, 8 uur.
Remonstrantse Kerk: Paasspel „De dag des
Heeren", 8 uur. Luxor: „Geluidsbarrière", 2,
7 en 9.15 uur. City: „De laatste grens", 14
jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur. Lido: „A. en C.
in Alaska", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Spaarne: „De big van het regiment", alle
leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „De
vlucht van kapitein Blood", 14 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. Rembrandt: „Singing in the
rain", alle leeft., 2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Palace:
„Heidi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Met volle muziek", alle leeft.,
2.30 uur; „Balboekje", 18 jaar, 8.15 uur.
Zuiderkapel: Spreker G. Nieuwenhuijsen,
tang Jetty Visser, 8 uur.
Het begin van de depressie is er nog niet
eens en het is daarom nog veel te vroeg
om iets te schrijven over wat Eisenhower's
regering zal doen, wanneer er inderdaad
zoiets als een depressie komt.
Hoewel dit republikeinse regiem niet al
te vlot iets als Roosevelt's „New Deal" zal
beginnen, mag men toch hopen, dat ook
deze regering tijdig maatregelen zal over
wegen, om een ernstige depressie te voor
komen.
Voor Europa zou zelfs een geringe Ame
rikaanse depressie ernstige gevolgen heb
ben. Een daling van de prijzen in de Ver
enigde Staten zou bijvoorbeeld terstond de
export naar Amerika veel moeilijker ma
ken.
Kortom: Het Westen (en de gehele niet-
communistische wereld, waar de grond
stoffen-prijzen kunnen dalen) ziet zich,
juist wanneer het in Korea goed gaat, voor
ernstige moeilijkheden geplaatst. Niet al
leen oorlogsgevaar, ook „vredesgevaar"
brengt risico's met zich. Die gevaren moe
ten worden bezworen door gezamenlijke
inspanning. De strijd tegen gewapende
aggressie is collectief gevoerd. Ook het
vredesoffensief van de Russen moet wor
den opgevangen met vereende krachten en
in internationale samenwerking.
Dezer dagen ontving men op de Flora
een paket dat bestond uit gele en rose tul
pen. Het was een geschenk van de Avan-
cino Mortensen Nursery uit San Leandro
in Californië, dat bedoeld was als inzen
ding voor de erehal van de tentoonstelling
en als groet van de genoemde kwekerij
aan de Flora 1953. Hoewel de bloemen
achtenveertig uur onderweg waren ge
weest bevonden zij zich nog in uitstekende
conditie. Als speciale bijzonderheid kan
nog meegedeeld worden dat de Ameri
kaanse pers veel belangstelling voor de
zending heeft getoond.
Op typisch Amerikaanse wijze werd van
de verzending een stunt gemaakt. De bloe
men werden namelijk door de burgemees
ter van San Landro ter verzending aange
boden aan een voor deze gelegenheid be
noemde „Miss Sunshine and Flowers".
Voor de deur van een der bovenzalen
van het Haarlemse Concertgebouw ston
den gisteren grote en kleine candidaten,
van zeven tot in de veertig jaar, elkaar
critisch te beschouwen totdat ze binnen
geroepen werden om nóg critischer be
schouwd te worden door Ger de Roos. De
leider van het Orkest zonder Naam
speurde namelijk gisteren en vandaag de
Haarlemse domeinen af op zijn „Talenten
jacht" voor het muziekprogramma van de
K.R.O. Alleen voor Haarlem en omgeving
had hij gisteren 85 audities en daar is van
daag nog een aantal aan toegevoegd. In
het hele land heeft hij reeds meer dan
2200 jongeren en ouderen, dilettanten en
beroepsmusici beluisterd. Met de verkre
gen resultaten kon hij al een paar streek-
pogramma's in elkaar zetten: drie voor
Limburg onder het motto „De Zuiderwind
waait", een muzikale pendeldienst Gro-
ningen-Leeuwarden; „Wijsjes uit het Oos
ten" voor Overijsel.
Prestaties in de sector van de junioren
geeft hij door naar „De Wigwam" van de
heer Quint, zoals het waarlijk veelbelo
vende pianospel van de zevenjarige Zami-
rah Sieval, dat hij gistermiddag hoorde.
Uiteindelijk heeft deze „talentenjacht" ook
ten doel om zijn omroep met nieuwe, per
manente krachten te verrijken. En dat de
heer De Roos daarvoor bijzonder kieskeu
rig is, behoeft geen betoog.
Vol verwachting, en vaak even vol ze
nuwen, schuifelden de candidaten naar
binnen. De zangeressen en zangers over
handigden hun muziekstukken aan Gerard
Christenhuis, die gewiekst de goede toon
hoogte zocht en dan weer klonken, vrij
moedig of aarzelend, de zelf uitgezochte
liederen, van het „Nonnenchor" tot „You
don't forsake me, o my darling" toe. „Dit
schreeuwt om televisie", zei de auditeur. En
terecht, want steeds weer boeide die gang
naar de piano of de microfoon, de uitvoe
ring en de aftocht na de toezegging: „U
krijgt nog wel een berichtje".
We weten niet of het dameskoortje, dat
onder meer opgewekt de „Kikkercantate"
uitvoerde, aan de radio dacht bij de regel
„ja, zo'n leven lijkt me fijn" en we weten
evenmin of het meisje, dat „Ik tel de kno
pen van mijn jas" zong, de symboliek van
dit liedje voor de uitslag van de auditie
inzag. Afwachten maar. Het kan vriezen
en het kan dooien.
In de plaats van dr. J. van Baal (A.R.)
te Doorn, die tot gouverneur van Nieuw
Guinea is benoemd, heeft het Centraal
Stembureau benoemd verklaard tot lid der
Tweede Kamer de heer C. P. Hazenbosch
te Den Dolder.
Montmartre heeft het feit herdacht, dat het 125 jaar geleden is, dat een
Hollander ontdekte hoe cacaopoeder moet worden gemaakt. De meisjes waren gekleed
in „Hollandse" costumes, de jeugd had zich gestoken in pakjes, die tijdens de Franse
revolutie door de Sans Culotten werden gedragen.
In het Gebouw voor
Kunsten en Weten
schappen te Den Haag
dat op enkele plaat
sen na was uitver
kocht, begon Maan
dagavond de eerste
Nederlandse tournee
van het Sadler's Wells
Theatre Ballet, die
gisteren werd voort
gezet in Amsterdam
met de vertoning van
een ander program
ma, waarvan ook de
prinsessen Beatrix en
Irene getuige zijn ge
weest. Beide voorstel
lingen werden ingezet
met de volksliederen,
gespeeld door het
Rotterdams Philhar-
monisch Orkest onder
leiding van de reeds
dagen tevoren over
gekomen dirigent
John Lanchbery, die
nu eindelijk eens vol
doende tijd voor re
petities ter beschik
king had om ook het
muzikale deel van
deze dansavonden aan
critische normen te
laten gehoorzamen,
hetgeen de kwaliteit
van de uitvoeringen
ongetwijfeld ten goe
de is gekomen.
Het eerste program
ma moet een teleur
stellendeervaring zijn
geweest voor alle bal-
letomanen, die op
grond van het lezen
van Engelse boeken
en beschouwingen in
de mening verkeer
den, dat Londen zo langzamerhand de
hoofdstad van de danswereld zou zijn
geworden, als deze terminologie geoor
loofd is. Zoekend naar normen van waarde
ring voor de nieuwe aanwinsten van het
répertoire en het gehalte der vertolkingen,
blijft men eigenlijk zo'n beetje aarzelen
tussen de niet zo heel veel verschillende
kwalificaties leuk cn aardig. De leden van
dit jeugdige ensemble zijn degelijk ge
traind en bezitten zonder uitzondering een
techniek, die hen tot alle gewenste (en
soms oök ongewenste) staaltjes van virtuo
siteit in staat stellen, zodanig zelfs dr.t men
moeite heeft de solisten van de leden van
het corps de ballet te onderscheiden. Dat
zou een kwaliteit zijn. ware hei roet dat-
zij bovendien zo weinig toneelpersoonlijk
heid hebber., dat zij zonder enige veran
dering van effect onderling verwisselbaar
zijn.
Wie nog mocht menen, dat deze spor
tieve instelling deze dansers bij uitstek
dienstbaar maakten voor de uitvoering van
abstracte composities, komt alweer enigs
zins bedrogen uit, omdat men het gemis
van allure toch als een wezenlijk tekort
blijft voelen. Het is allemaal even fris en
vaak sprankelend, wat er op de planken
gebeurt, maar men beseft voortdurend een
koele terughoudendheid, waardoor men
geen emotionele inhoud of zinrijke bete
kenis van de bewegingen gewaar wordt
alsof deze jonge artisten vrezen zich al te
bloot te geven. Vandaar ook dat zo dik
wijls kleine versieringen of verontschul
digende grapjes de aandacht van de toe
schouwer afleiden. En men moet al een
zeer bijzonder gevoel voor humor hebben
om dit op prijs te kunnen stellen.
Weerzien met een losbol
Op één gebied echter hebben deze En
gelsen een duidelijke superioriteit, namelijk
op dat van het d'ansbrama, waar voor alles
een uiterlijke typering op comedianten-
manier wordt gevraagd. En zo werd de gis-
Deze foto - uit het prachtige album „Baron Encore" - toont
Elaine Fifield en David Blair (in het midden) in de pas de
quatre uit „Pastorale" van John Cranko op een Divertimento
van Mozart.
teren gegeven wedervertoning van „The
Rake's Progress" (De geschiedenis van een
losbol) van Dame Ninette de Valois op mu
ziek van Gavin Gordon het onmiskenbare
hoogtepunt van het gehele reisrépertoire.
Ik moet zelfs zeggen dat deze opvoering
meer indruk op mij maakte, dan toen ik
deze reeks van zes taferelen, waarvoor de
inspiratie gevonden werd in acht satirische
schilderijen van William Hogarth, een jaar
of zes geleden van het grote Sadler's Wells
Ballet uit Covent Garden zag. Dat was in
hoofdzaak te danken aan de waarlijk mees
terlijke uitbeelding van de titelheld door
David Poole, waarbij aan het slot nog een
aangrijpende rol van David Gill als de
krankzinnige kaartspeler voor een onver
getelijke climax zorgde. Niet bijster over
tuigend was Sheilah O'Reilly als het edel
moedige meisje. Want al biedt deze rol be
trekkelijk weinig kansen, men mag toch
niet vergeten dat grote danseressen als
Alicia Markova of Margot Fonteyn er een
zekere mate van ontroering mee wisten te
maken.
Evenzeer in hoofdzaak pantomimisch is
het pièce de resistance van- het eerste pro
gramma: „Harlekijn in April" van John
Cranko op speciaal daarvoor geschreven
muziek van Richard Arnell en met" décors
van John Piper, waarvan de première twee
jaar terug in het Festival of Britain werd
gegeven. Het is een meer interessant dan
bevredigend werkstuk, herhaaldelijk boei
end door een gedurfde expressiviteit van
bewegingen op een nogal gymnastisch ter
rein, vooral in het eerste bedrijf, dat de
wedergeboorte van de titelheld in de plan
tenwereld laat zien. Er is daar een zeer
fraai duet, dat het vergeefse losscheuren
uit de bedompte vegetatie verzinnebeeldt,
door Pirmin Trecu en Patricia Miller mee-
sleepend vertolkt. De tweede acte, waarin
Harlekijn door de eenhoorns, traditionele
behoeders der kuisheid, belet wordt zich
met zijn ideale geliefde te verenigen, zodat
hij eenzaam moet sterven als de winter
aanbreekt, is veel zwakker, mede doordat
Met de rug een beetje hautain ge
wend naar de drukke Overtoom staat
een ernstig gebouw de stille Vondel
straat in te kijken. Ge kunt er binnen
gaan door een hoge, koele, ouderwetse
gang met wat stoffige palmbomen, waar
de middagzon door de daklichten ge
temperd binnenvalt. Ge waant er u in
een verlaten hotel in een badplaats, die
uit de mode is geraakt. Maar dan wordt
ge uit de droom geholpen door een hoef
die tegen een beschot bonkt, een gehin
nik om een vertrouwde stem en het ge
luid van een drinkemmer die op de ste
nen wordt neergezet. En als dat nog
niet voldoende voor u mocht zijn, dringt
ineens de lucht van paarden in uw neus
gaten en hoort ge, wanneer de enorme
deur aan het einde van de gang open
zwaait, een commando galmen: „In
draf.... maaarrrsch".
Inderdaad, ge zijt in een manége en
wel in de oudste manége van het land,
de Hollandsche Manége. Met es-cee-ha
uiteraard. De paardensport is nu een
maal conservatief en dat is maar goed
ook, want zij staat of valt met de hand
having van haar tradities. Wij weten
wel, dat er tegenwoordig ook manéges
zijn waar men in zijden bloesjes, of
ski-pakken of hemden waarop ruiten
troef is, kan rijden, maar het feit dat
de paarden daar niet van pure ontzet
ting van achterover slaan, is alleen te
wijten aan de omstandigheid, dat zij er
onvoldoende te eten krijgen, zodat de
kracht daartoe hun ontbreekt.
In ieder geval moet ge niet proberen
in zo een bergbeklimmerstenue de Hol
landsche Manége binnen te gaan, want
dan zult ge eens merken hoe hooghar
tig de rijlaarzen van de aan traditie ge
trouwe ruiters glimmen. Er wordt daar
namelijk nog net zo stipt de hand ge
houden aan de ruiter-étiquette als in
1882, toen deze manége werd geopend.
Dat was nog eens een tijd: er waren zo'n
65 paarden op stal en het grote koets
huis stond vol met victoria's en landau-
lettes en spiders. Er was een eigen za
delmakerij en een eigen smederij en
iedere week kwam er een transport
paarden uit Engeland aan. Tientallen
jaren heeft die glorietijd geduurd: de
heer Caspers, die er nog steeds de scep
ter zwaait, herinnert zich, dat er een
jaar of vijfendertig geleden buitenrit-
ten werden gemaakt naar de Hembrug
en naar Aalsmeer en dat er zelfs in de
stad nog vele ruiterpaden waren, zelfs
een langs de Nassaustraat en langs de
Stadhouderskade.
De heer Caspers zucht een beetje
wanneer hij aan die tijd terug denkt. Hij
heeft sinds hij als jongen bij de veld
artillerie in Arnhem kwam bij de
„gortjongens" meegemaakt hoe de
paarden langzamerhand door de mo
toren in een hoekje werden gedrukt.
Maar zelf is deze paardenman onver
anderd gebleven, wat grijzer wel, maar
even rijzig en kaarsrecht als een paar
denman nu eenmaal hoor't te zijn. En
met het oude gebouw is dat net zo. Dank
zij de „Vereniging tot instandhouding
ener manége in Amsterdam", een lange
naam maar een aardige, want wij hou
den van „verenigingen tot instandhou
ding van", staat het er nog steeds. Ook
wat grijzer maar even waardig en hof
felijk en rustig, temidden van het la
waai van een nieuwere tijd.
Ge moet maar eens met ons wat door
de oude stallen wandelen. Daar staan
de paarden, die hier nog wél genoeg te
eten krijgen, glanzend getoiletteerd op
een dik stro-bed en ge kunt wel zien,
dat er hier met hart en verstand aan ze
gewerkt wordt. Het ruikt er fris en
lekker op deze stal, tenminste wanneer
ge de lucht van leer en zadelzeep en
hooi en van gezonde paarden kunt waar
deren. De gang tussen de stands is on
berispelijk aangeveegd en de paarden
komen vriendelijk hun neuzen tegen
uw jasmouw strijken. Zodat alles is zo-
ïls het hoort.
Daarna moet ge ons maar eens vol
len naar de rijbaan, die niet alleen de
oudste, maar ook de mooiste rijbaan
van ons land is. Door de ramen valt het
licht op de barok-versieringen aan de
hoge wanden en op de ouderwetse bal-
cons. Ge moogt het allemaal wat stof
fig en uit de tijd vinden, maar het
lóort nu eenmaal bij de paarden.
Het is heel rustig en stil daar in die
wijde rijbaan, alleen een paar mussen
tierelieren er rond. En dan gaat de
grote manége-deur zachtjes krakend
open en staat er een hoge glanzende
goudvos in de deuropening met een
kleine slanke amazone in het zwart op
de rug. Hij komt in rustige stap aan een
lange teugel binnen en het enige geluid
dat gij hoort komt van de gedempte
hoefslag in het zand van de rijbaan en
van zijn attente spel met het bit. Dan
draaft hij rustig aan om zich vlijtig en
gehoorzaam voor te bereiden op het
gracieuze spel met de zwaartekracht
dat staat te beginnen.
Die zwaartekracht vóelt ge verdwij
nen wanneer de amazone de vos gaat
verzamelen, wanneer zijn gangen hoger
en verhevener worden. Het paard zélf
schijnt hoger en trotser en glorieuzer te
worden en zijn voeten schijnen de grond
niet meer te raken in de dansende draf
of het soepele glijden van de galop. En
al die tijd zit die kleine, slanke amazone
heel stilletjes en ernstig in het zadel,
met onzichtbare hulpen het paard rege
rend waarmee zij dit spel van lichtheid
en elegantie speelt.
Ge vindt het jammer, wanneer zij
tenslotte de rij Daan verlaat in dezelfde
rustige stap waarin zij binnenkwam,
wanneer ge de vos weer ziet verdwij
nen in de donkere deuropening en het
zonlicht zijn gouden robe met een laat
ste straal ziet strelen. Maar ge betreurt
het niet lang, want meteen daarna ko
men de jongste leerlingen binnen, acht
kleuters op acht brave, gewillige paar
den. Zij moeten het allemaal nog leren,
dat moeilijke spel waar zoveel geduld
en zoveel liefde en zoveel bescheiden
heid voor nodig zijn. Maar zij proberen
het met vuur en aandoenlijke ernst, de
meisjes met krullen die dansen bij
iedere pas van het paard, de jongens
met vast op elkaar geklemde kaken en
trots rechtgetrokken ruggen.
En in het midden van de manége
?taat instructeur Bergsboef rustig be
velend, geduldig corrigerend. Hij heeft
het allemaal al duizend keer gezegd,
maar hij zal het nog graag duizend keer
zeggen, wanneer hij uit deze vrijwilli
gers van twee turven hoog de nieuwe
lichting kan recruteren, die de paar
densport trouw zal blijven, die er voor
zal zorgen dat die oude tradities en die
oude stijl niet verloren zullen gaan en
dat de oude manége nog tot in lengte
van dagen in stand gehouden kan wor
den. BOEDA
ADVERTENTIE
GEEFT DE MEESTE SERVICE
Bij aankoop van behang gratis in bruikleen
een plaktafel met borstels.
Behang v.a. 55 ct. per rol
Desgewenst vakkundige behangers
beschikbaar.
Gen. Cronjéstraat 155 - Haarlem
Telefoon 11657
de rol van deze Columbine door de overi
gens talentrijke choreograaf onvoldoende
werd uitgewerkt. De aanleiding tot dit bal
let met zijn vaste commedia-dell'arte figu
ren was een gedicht van T. S. Eliot, waarin
April de wreedste maand wordt genoemd.
De overige werken
Charles Mackerras presteerde het kunst
stukje om uit maar liefst tien opera's van
Arthur Sullivan de muziek voor „Pine
apple Poll" te lichten en deze fragmenten
samen te klinken tot een geheel, dat zo
waar de indruk wekte alsof men met een
speciaal voor dit vrolijke dansspel gecom
poneerde suite te doen had. Het is een
fleurig divertissement, mede dank zij de
décors van Osbert Lancaster, gebaseerd
op een ballade van W. S. Gilbert, over de
vrouwen van Portsmouth die haar hart
verliezen aan een knappe zeekapitein en
zich als matrozen vermommen, teneinde
op die manier voortdurend onder zijn be
toverende ogen te kunnen komen. Groot is
echter de verslagenheid, als zij ontdekken
dat de aanbiddelijke man reeds een ver
loofde blijkt te hebben. Er werd zwierig
in gedanst, vooral door David Blair als de
dandy in uniform. Elaine Fifield,'te tenger
om waarlijk mooie lijnen te demonstreren,
beschikt over de onvertaalbare kwaliteit,
die men „witty" pleegt te noemen en kan
zich daardoor vooral in demi-caractère
onderscheiden. Haar techniek (zij pronkte
daar ook mee in de befaamde pas-de-deux
uit „De Notenkraker" van Tsjaikofsky-
Ivanov) is tamelijk zuiver, vooral in het
allegro. Het is alleen merkwaardig hoe
weinig daarvan eigenlijk over het voetlicht
komt. In de enigszins aan soortgelijke wer
ken van Massine herinnerende finale wor
den staaltjes van virtuositeit geleverd, die
in moeilijkheid voor de paradenummers
van een Fokine niet onderdoen, maar men
blijft er ondanks de doorgaans perfecte
uitvoering volkomen nuchter bij.
Over de andere werken kunnen wij kort
zijn, omdat die zich voornamelijk ken
merkten doordat zij stuk voor stuk, als
gevolg van onderworpenheid aan de ge
bruikte muziek, door te grote lengte een
teveel aan herhaling lieten zien en daar
door al heel spoedig vervelend werden.
Dit geldt speciaal voor „Assembly Ball"
van Andree Howard op de Symphonie in
C van Bizet, waarop Balanchine zijn veel
omstreden „Palais de Cristal" maakte. In
„Pastorale" van Cranko trof bovendien
een verwarrende vaagheid van motieven.
Dit ballet poogt drie aspecten van de lief
de tussen man en vrouw uit te beelden:
zegevierend, in droefheid en in onschuld,
maar is eigenlijk alleen geslaagd in de
speelse flirtpartijen, waartoe de gekozen
muziek van Mozart zich voortreffelijk
leent
Het publiek toonde zich de beide avon
den gui met applaus, zonder dat echter
van een overweldigend succes gesproken
kan worden. De voorstellingen worden de
komende dagen in Amsterdam, Den Haag,
Rotterdam en Utrecht herhaald.
DAVID KONING
In Amsterdam is hedenmorgen de alge
mene vergadering van de C.H.U. geopend
met een toespraak van de voorzitter, de
heer H. W. T i 1 a n u s. De vergadering
werd bijgewoond door de ministers prof.
dr. W. j. A. Kernkamp en ir. C. Staf. In
zijn openingsrede ging de heer Tilanus de
gebeurtenissen na van de zevenmaandse
bestaansperiode van het huidige kabinet in-
regering en volksleven. Hij memoreerde
de ramp van 1 Februari en de hulpactie
daarna.
„De laatste verkiezing heeft ons opnieuw
geleerd", aldus spreker, „dat ook bij het
stelsel van evenredige vertegenwoordiging,
dat wij in ons land sinds 1918 kennen, po
litieke verschuivingen, zelfs belangrijke
verschuivingen mogelijk zijn". Hij herin
nerde aan reacties van de KVP en de Pv
dA op de verkiezingsuitslag en aan de re
cente polemiek tussen deze beide partijen.
Niets had de heer Varrink het laatste jaar
zo aangegrepen, als de hardnekkige poging
speciaal van Katholieke zijde, om het hu
manistisch element als minder goed voor
te stellen en uit te sluiten van de strijd om
het behoud, de verdediging en de opbouw
van de geestelijke waarden van het Wes
ten en dat alles ter meerdere eer en glorie
van de bedreigde politieke eenheid van de
Katholieken, zo had de heer Vorrink ge
zegd.
„Het gaat hier echter niet om een poli
tiek maar om een principieel punt", aldus
de heer Tilanus, „het woord humanisme is,
vooral na de oorlog telkens gebruikt zon
der dat de inhoud en betekenis van dat
woord aan allen duidelijkvoor ogen stonden.
Waar het hier om gaat en daar kunnen
ook wij Christelijk-Hiistorischen in mee
gevoelen is het atheïstisch humanisme,
waarvan minister Mulderije in een van
zijn uitnemende redevoeringen in de Sta-
ten-Generaal gezegd heeft, dat dat huma
nisme het volk stenen voor brood geeft".
Na nog eens de uitslag van de verkiezin
gen van het vorig jaar te hebben bespro
ken zeide de heer Tilanus over de komende
gemeenteraadsverkiezingen: „De candidaat-
stelling geeft in de verschillende partijen,
en hier en daar ook wel bij ons, soms aan
leiding tot wrijving. Dat is begrijpelijk:
kiezers en gekozenen staan dicht bij elkaar
en kennen elkaar, waardoor het oordeel
over personen soms scherper wordt ge
steld. Ik hoop, dat men, waar zich wrijvin
gen voordóen, daar overheen kan zien, het
gaat tenslotte niet om personen, al is de
persoonskeuze zeer belangrijk, maar om
beginselen en dragers daarvan".
UTRECHT. De uremeenteraad heeft,
bij de behandeling van een politie-regle-
ment op de honden, het gebruiken van
die dieren, vóór of onder wagens gespon
nen, verboden.
