Amerikaanse film over Fatima
Zwitsaletten
Eerste Kamer bespreekt
de Onderwijsbegroting
Beheersing van het prijspeil
van landbouwgronden
Het Hek van de Dam
Nieuwe Bloemenzeep a 20 cent!
Uiterlijke manifestaties maken er
hoofdbestanddeel van uit
Vorm en gegeven
Thans drie soorten Castella
U kunt Uw keus maken
Kijk uit naar de 5000e!
Toch een voorrangsrecht voor pachters
bij verkoop van grond?
3
Weer premie voor
woningverbetering
HOOFDPIJN, LOOM...?
Soldaat gaf verpleegster
een klap
Kerkelijk Nieuws
Korporaal bleef weg na
radio-oproep
'n TIP VAN BOOTZ
TWEEDE KAMER
Mevrouw Führi-Mierop
moet Indonesië verlaten
Geen Amerikanen
in Denemarken
LIKDOORNS
Agenda voor Haarlem
Goed kamp
Slecht weer
WOENSDAG 15 APRIL 1953
Aanstaande Vrijdag zal in het Rembrandt theater te Haarlem de Amerikaanse Warner-
Bros productie Het Wonder van Fatima" in roulatie komen. Daarmee krijgt de bios
coopbezoeker dan de gelegenheid een tweede verfilmde versie van het gebeuren in
het kleine Portugese plaatsje Fatima te aanschouwen. De eerste was een Italiaanse
film, die in tegenstelling tot de Amerikaanse niet in kleuren was opgenomen. In
menig opzicht strekte haar dat tot voordeel. De Italiaanse Fatima-film was veel
minder geromantiseerd. Ze zocht het in het innerlijk, daarmee een kans verspelend
vat op de grote massa te krijgen. De Amerikaanse Fatima-film zoekt de massa bewust.
Een meesterwerk is de film dan ook niet geworden, omdat zij nogal gemakkelijk com
promissen sluit, de contrasten lichtelijk sentimenteel aanzet en de kinderen, die in
het gebeuren van Fatima zo'n belangrijke rol spelen, effectvol uitbuit, zij het
geraffineerd genoeg om er geen verzoetelijke suikerprentjes van te maken. Naar haar
dramatische kracht is de film geen openbaring. Dat zij nochtans uw aandacht gaande
houdt mag men toeschrijven aan de belangrijkheid van haar inhoud, die voor niet-
katholieken op zijn minst interessant te noemen is, terwijl de filmliefhebber benieuwd
zal zijn welke vorm de regisseur John Brahm aan zijn onderwerp wist te geven.
Die stof bevat naar haar dramatisch con
cept mogelijkheden te over. Tien jaar na
het uitbreken der revolutie in Portugal
ijverden de nieuwe machthebbers nog
steeds tegen het geloof. Zij konden het niet
uit de harten en geesten van het volk ban
nen. Geleidelijk werden de kerken weer
opengesteld. De Portugezen waren het ge
loof hunner vaderen trouw gebleven. Zo
ook in een klein plaatsje: Fatima. Op een
dag in het voorjaar van 1917 dwaalden
drie kinderen, de tienjarige Lucia Dos
Santos en haar neefje Francisco Marto
met zijn zusje Jacinta, negen en zeven jaar
oud, door de heuvels met hun kudde scha
pen. Plotseling hoorden zij bij heldere he
mel een geluid als van onweer, een lichte
mist komt op en in die mist verschijnt
hun een Dame. die hen zegt zes maanden
lang op iedere dertiende van de maand
terug te komen. Zij vraagt de kinderen
veel te bidden. Het gebed der mensheid
zal slechts nieuwe rampen en nieuwe oor
logen kunnen afwenden. De kinderen be
loven terug te zullen komen en vertellen
hun ouders van de verschijning, die zij
hebben gezien. Aanvankelijk worden zij
niet geloofd. Het gerucht der verschijning
verbreidt zich nochthans snel en al spoe
dig stromen duizenden naar Fatima. De
regering grijpt in, laat de kinderen zelfs
in de gevangenis werpen, waaruit zij door
het woedende volk, dat al eerder met de
gendarmes op de plaats der verschijning
was slaags geraakt, bevrijd worden. Het
kerkelijk gezag wil zich over de verschij
ning niet uitspreken, het werkt de massa
le bedevaarten naar Fatima zoveel moge
lijk tegen, onderwerpt de kinderen aan
een scherp verhoor, maar het drietal blijft
de authenticiteit der verschijning volhou
den. Iedere dertiende van de maand spre
ken de kinderen met de Dame. Jacinta en
Francisco zullen spoedig sterven, zo zegt
zij en Lucia zal veel leed moeten door
staan. Zij zullen in de hemel komen, pre
cies zoals zij vragen. En om het volk, dat
de Dame niet kon zien, in haar verschij
ning te doen geloven zal zij de 13de Octo
ber een teken laten geschieden. De 13de
October regent het bij stromen. Het volk
mort, omdat het ziet dat de kinderen met
De kinderen in „Het Wonder van Fatima".
de Dame spreken, terwijl het beloofde te
ken uitblijft. „Wie bent u?" vragen de
kinderen. „Ik ben de Lieve Vrouw van de
Rozenkrans", antwoordt de Dame. „Ma
ria", zeggen de kinderen, „de koningin des
Hemels". Ze vragen haar om het teken.
En dan houdt plotseling de regen op. In
een orgie van kleuren verschijnt de zon,
wentelt om zijn as en nadert snel vallend
de aarde. Lammen werpen hun krukken
weg, blinden worden ziende, het grootste
deel der menigte vlucht. Dan keert de
zon weer terug in zijn oorspronkelijke
stand. En een loflied stijgt op uit de scha
re ter ere van het wonder van Fatima.
Het behoeft geen betoog, dat het ver
loop van dit gebeuren de filmer rijke mo
gelijkheden schenkt. De Italiaanse film
zoekt het naar binnen, de Amerikaanse
film grijpt vooral de uiterlijke manifesta
ties aan, werkt met een would-be hard
vochtige gouverneur, die
de kinderen bang moet
maken, maar maakt van de
vader van het meisje Lucia,
die een stevige drinkebroer
was, een goedige zwakkeling
die het ook niet kan helpen. De figuur van 'n
verlopen aristocraat, nu zwerver, die de
kinderen als beschermengel dient, kon in
deze Amerikaanse story natuurlijk niet
ontbreken. Hij doet het er wel in, zorgend
voor de blijkbaar onontbeerlijke komische
noot. (Onderwerpen van religieuze aard
verteren de Yankees klaarblijkelijk nooit
zonder Ding Crosby-romantiek). Het grote
visioen zelf der verschijning wordt helaas
vaak door close-ups van de gezichten der
kinderen onderbroken. De muziek, in casu
het koor, dringt zich dan juist met grote
nadruk op, waarmee de uitwerking wordt
verzwakt. Wat wij willen zien is immers
op dat ogenblik hetzelfde als wat de kin
deren zien. Wij vereenzelvigen ons met hen.
Wij kijken met hun ogen. En wij willen
horen wat zij horen: de stem der verschij
ning en niet het orkest met koor. Men moet
het niet te mooi willen doen.
Wat wel indrukwekkend is verfilmd is
het zonnewonder. Hier hanteerde John
Brahm de kleur met haar volledige na
tuurlijke toepassing.
Het slot verleent de film plotseling
een documentair karakter, omdat het over
schakelt op de herdenking van het wonder
van Fatima in 1951. Als zodanig is het
zeer goed gekozen, wel in staat om met
zijn massa-werking een ontroerende epi
loog te vormen. Alles bijeen is „Het won
der van Fatima" dan ook een film, die
vooral om zijn onderwerp een groot pu
bliek zal aantrekken. Er geschiedt geen
wonder der filmkunst mee, hetgeen niet
altijd redelijk is om te verwachten.
P. W. FRANSE
Wegens de grote toevloed van aanvra
gen cm premie voor woningverbetering en
-splitsing heeft de minister van Wederop
bouw en Volkshuisvesting in Februari de
indiening van aanvragen voorlopig moeten
stopzetten.
Thans heeft de minister aan de gemeen
tebesturen medegedeeld, dat op zeer be
perkte schaal weer premie-aanvragen in
behandeling kunnen worden genomen.
Evenwel zal slechts in urgente gevallen
premie worden toegekend.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Bestrijdt die vermoeiende pijnen met:
anti-pijn tabletten
Onlangs heeft de Krijgsraad de soldaat
J. K., een Koreastrijder, die tijdens ver
blijf in een militair hospitaal te Amers
foort een verpleegster een klap gaf, ver
oordeeld tot drie maanden gevangenisstraf.
Deze zaak diende thans in beroep voor
het Hoog Militair Gerechtshof. De verdedi
ger voerde aan, dat K. maagpatiënt was
en veel pijn had. Toen de verpleegster hem
aanspoorde zijn ontbijt te gebruiken en hij
niet reageerde, trok zij hem aan zijn jas
mouw, waarop hij haar een klap gaf. Vol
gens de verdediger lag K. te dromen. Hij
bleek achteraf veel zieker te zijn dan men
eerst dacht.
De advocaat-fiscaal merkte op, dat K.
zich reeds eerder misdroeg en daarvoor
veroordeeld is. Hij vroeg bevestiging van
de straf.
Het Hoog Militair Gerechtshof doet op
28 April uitspraak.
ADVERTENTIE
Castella brengt thans voor 20 cent een heer
lijke, nieuwe bloemenzeep.in zachte kleu
ren en geurend naar rozen en naar de lente
die in aantocht is.
Nu zijn er DRIE soorten Castella, voor iedere
huid, voor iedere beurs. Bevindt Uw huid zich
het best bij de overbekende, klassieke Castella
Schoonheidszeep? Is Uw teint meer gebaat
met massage in het wonderlijk, overvloedig
schuim van Castella Spécial? Wilt U weinig
besteden en toch Uw huid verzorgen met een
zeep van erkend-goede afkomst? U kunt altijd
Uw keus makenmeer dan ooit geldt nu de
Lijfspreuk van Castella: IEDERE vrouw kan
mooi zijn! De klassieke Castella en Castella
Spécial kosten 32 cent - de Bloemenzeep
I 20 cent.
(Van onze parlementaire redacteur)
De behandeling van de begroting van
Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen in
de Eerste Kamer begon met vrij scherpe
critiek van de heer Al gr a (A.R.) omdat
zijns inziens het bijzonder Protestants-
Christelijk onderwijs in vele opzichten
werd achtergesteld. Dit gold dan speciaal
voor scholen, die buiten de regeling van
de Lager Onderwijswet vallen. De A.R.-
afgevaardigde hoopte, dat de regering
wegen zal vinden om aan de door hem uit
eengezette bezwaren tegemoet te komen.
„Dan moet u niet zulk een speech houden"
riep mr. Wendelaar (V.V.D.) uit, die
het betoog als „niet best" kwalificeerde.
Prof. Molenaar (V.V.D.) nam het voor
al op voor de hoogleraren, die zijns inziens
een veel te laag pensioen krijgen. „Telkens
als een zeventigjarige professor zijn ambt
neerlegt, word ik met deernis vervuld als
ik er aan denk hoe zo iemand dan terug
valt van een salaris van 13.400 op een
pensioen van 4800. Dit maximum is in
dergelijke gevallen ook voor andere
ambtenaren met soortgelijk inkomen een
schromelijke onrechtvaardigheid," aldus
prof. Molenaar.
Prof. Schermerhorn (P.v.d.A.) be
toogde dat de levensmogelijkheden van een
volk, voor zover bepaald door factoren van
nationale aard, beheerst worden door de
geestelijke spankracht, de bekwaamheid
en de natuurlijke hulpbronnen waarover
het beschikt. Meer dan ooit worden aan de
wetenschappelijke en geestelijke eisen van
het Nederlandse volk hoge eisen gesteld.
De overheid heeft zorg te dragen, dat wij
een eerste rangs-plaats op dit gebied kun
nen behouden. Het onderwijs is goedkoper
in plaats van duurder geworden, hoewel
bij de huidige ontwikkeling der maatschap
pij een stijging der uitgaven verwacht had
moeten worden. Ten aanzien van de on
derwijsvernieuwing bespeurde prof. Scher
merhorn veel traagheid, stelselloosheid en
toevalligheid bij de wijze waarop men een
en ander aanpakt. Van belang achtte hij
het wettelijk voldoende gelegenheid voor
experimenteerscholen te scheppen.
De heer D e D r e u (P.v.d.A.), die de
wensen van de leraren-organisaties om
trent betere salariëring alleszins redelijk
achtte, nam de leiding van de Stichting
ADVERTENTIE
Culturele Samenwerking tussen Nederland,
Indonesië, Suriname en de Nederlandse
Antillen in bescherming tegen op haar uit
geoefende critiek.
Mr. Wendelaar (V.V.D.) die zich
scherp gekeerd had tegen 's heren Algra's
beschouwingen over het pacificatievraag-
stuk, meende dat de minister met zachte
maar vaste hand de VARA, die zijns in
ziens bij de politiek in de aether de perken
te buiten gaat, zal weten te temmen.
Mr. Witteman (K.V.P.) bracht mi
nister Cals hulde omdat deze liever een
deel van zijn onderwijstaak aan de staats-
secretaresse had overgedragen dan iets van
zijn taak op kunstgebied op te offeren. Hij
hoopte dat na de „scheiding van tafel en
bed" tussen de vereniging Het Concert
gebouw en het orkest een verzoening tot
stand zal komen. Kan de minister niet be
ginnen met er voor te zorgen, dat er een
breder bestuur van de stichting komt? Mr.
Witteman hoopte dat er vóór het nieuwe
seizoen één goed balletgezelschap tot stand
zal komen.
Vandaag wordt de behandeling der on
derwijsbegroting voortgezet.
Ned. Herv. kerk
Aangenomen tot pred. voor buitenge
wone werkzaamheden (geestelijke verzor
ging strijdkrachten) E. G. Boesenkool,
cand. te Nieuwleusen; idem (geestelijke
verzorging voor de luchtmacht) B. C.
Juckema, cand. te Groningen.
Bedankt voor Scherpenzeel (Geld.) H.
A. v. Slooten te Wierden.
Beroepen te Ede (vac. J. H. Cirkel) J.
de Lange te Nunspeet.
Geref. kerken
Beroepen te Aduard Joh. P. Boer te
Zwartebroek.
Chr. Geref. kerken
Tweetal te De Krim M. Drayer te Drach
ten en A. Gruppen te Biezelinge.
Beroepen te Groningen (2e pred.pl.), J.
Prins te Amsterdam-West.
De krijgsraad heeft onlangs een Korea-
vrijwilliger, de korporaal B. G. L., tot 14
dagen gevangenisstraf veroordeeld omdat
hij geen gevolg had gegeven aan de radio-
oproep van de generale staf na de over
stromingsramp op 1 Februari direct naar
zijn legerplaats terug te keren. Daar de
auditeur-militair in beroep ging tegen dit
vonnis werd deze zaak thans door het
Hoog Militair Gerechtshof behandeld. De
commandant van korporaal L. verklaarde
dat deze veel spijt heeft over het feit dat
hij na de ramp was weggebleven. Als Am
bonees had hij zich echter geen voorstel
ling van de watersnood kunnen maken.
De advocaat-fiscaal vorderde een maand
gevangenisstraf en verlaging tot de rang
van soldaat.
Op 28 April zal het Hoog Militair Ge
rechtshof uitspraak doen.
ADVERTENTIE
Wij waren op weg met 'n bus
naar de Zaan.
Op eens motorpec'h, de bus
bleef staan.
Chauffeur Knip
Zorgde voor Tip!
Voor mij had de bus niet
verder te gaan.
Inz. Heer L. v. R., Schaden ont-v.
1 fl. Tip en 1 Lfl. Bootz' Oude Gencver.
DJAKARTA (Aneta). De secretaris
generaal van het Indonesische ministerie
van Voorlichting, Roeslan Abdulgani, heeft
medegedeeld, dat het hoofd van de immi
gratie enige dagen geleden besloten heeft
mevrouw Führi-Mierop, de hoofdredac
trice van het „Nieuw Surabajaasch Han
delsblad" uit te wijzen. Volgens dit besluit
moet zij het land zo spoedig mogelijk ver
laten.
Het landgerecht te Surabaja veroordeel
de mevrouw Führi-Mierop onlangs voor
het schrijven van een hoofdartikel, dat
beledigend voor Sukarno geacht werd.
KOPENHAGEN (Reuter). Te Kopen
hagen is Dinsdag vernomen, dat er in vre
destijd geen Amerikaanse vliegtuigen of
troepen in Denemarken zullen worden ge
legerd. Er zullen vliegtuigen en vliegers
der V. S. in Noord-Duitsland, enige kilo
meters ten Zuiden van de Deens-Duitse
grens worden gestationneerd. De Sovjet
unie heeft eerder geprotesteerd tegen le
gering van Amerikanen in Denemarken.
De Tweede Kamer heeft gisteren een be
gin gemaakt met de behandeling van het
wetsontwerp Rechtshandelingen Land
bouwgronden. Het is al op 6 Maart 1948 bij
de Tweede Kamer ingediend. In Maart 1949
verscheen het Voorlopig Verslag. Daarin
werd zoveel critiek op het ontwerp uitge
oefend, dat de regering de Memorie van
Antwoord, die in Augustus 1950 verscheen,
vergezeld deed gaan van een sterk gewij
zigd ontwerp, waarover de Tweede Kamer
weer een Voorlopig Verslag uitbracht. De
regering zond daarop op 16 April 1952 een
Memorie van Antwoord in.
En nu, precies een jaar later, is dan het
Kamerdebat begonnen.
Het ontwerp, zoals het thans bij de
ADVERTENTIE
VERWIJDERD MET
WONDEROLIE
Weg met onhandige likdoornringen en ge
vaarlijke scheermesjes. Een nieuw vloeibaar
middel, NOXACORN, neemt de pijn weg in
60 seconden. Eeltplekken en eksterogen ver
schrompelen met wortel en al. Bevat gezui-
verdewonderolie, jodium en het pijnstillende
benzocaïne. Een flesje NOXACORN Anti
septisch Likdoornmiddel van f. 1.35 bespaart
U veel ellende.
WOENSDAG 15 APRIL
Stadsschouwburg ,Wiek van Wieks-
hörn" (Gruno), 8 uur. Begijnhofkapel: Chris
ten Spiritualistisch Centrum, 8 uur. City:
„Perrucha", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Willy en Joe in Tokio", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Spaarnc: „De trek naar het Westen",
14 jaar, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „De smok-
kelprinses", alle leeft. 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Singing in the rain", alle leeft. 7 en
9.15 uur. Palace: „Heidi", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Luxor: „Een zomer slechts heeft zij ge
danst", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: Haar
lems Radio Cabaret „Sterrenparade 1953"
8.15 uur.
DONDERDAG 16 APRIL
Zuiderkapel: Spreker ds. I. Vasseur, 8 uur.
Brinkmann: Ledenvergadering H.O.V., 8 u.
City: „Perrucha", 18 jaar, 2.15, 4.30, 7 en
9.15 uur. Frans Hals: „De smokkelprinses",
alle leeft., 2.30, 7 en 9.15 uur. Lido: „Willy en
Joe in Tokio", aile leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Spaarne: „De trek naar het Westen", 14 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Singing in
the rain", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9-15 uur.
Palace: „Heidi", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Eén zomer slechts heeft zij ge
danst", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Bij de opening van de verleden week
gedurende een stuk of wat dagen ge
houden tentententoonstelling „Goed
Kamp" op het terrein van de Amster
damse IJsclub naast het Olympisch
Stadion door burgemeester d'Ailly heb
ben de organisatoren voorgerekend,
dat driekwart millioen Nederlanders
hun vacantie kamperend doorbrengen.
Wij moeten op gezag van deze deskun
dige A.N.W.B.'ers dit ontstellende cijfer
wel aannemen. Maar begrijpen doen
wij het niet. Daarom hebben wij ons
wetenschappelijk laten voorlichten. Wij
weten er nu alles van.
Er zijn drie soorten kampeerders. Tot
de eerste categorie behoren de straten
makers en rioleerkrachten, die wij als
professionals verder buiten beschou
wing kunnen laten. De grootste klasse
wordt gevormd door mensen, die aan
het einde van hun geld nog een week
vacantie over hebben en daarom deze
vorm van sociaal tourisme kiezen. De
derde groep, dip het getal tienduizend
niet overschrijdt, bestaat uit moderne
woudlopers en bedrijft het nomaden
leven ter bevrediging van atavistische
behoeften. Dit zijn de mensen, die
's morgens niet weten waar zij des
avonds op de blaren zullen zitten, die
zingend beweren dat er geen betere
lieden dan houthakkers en zigeuners te
vinden zijn en die hun laatste rantsoen
adem na een zware wandeltocht of fiets-
partij gebruiken om er met hopfalde-
riere de moed in te houden. Voor de
rest zijn zij te herkennen aan hun blote
kuiten onder hun te lange korte broe
ken en aan die ferme blik van vertrou
wen in de Enkhuizer almanak. Om dit
uiterlijk niet te beschamen huren zij
vaak weken voor hun vertrek een hoog-
tezon. Volgens de laatste terminologie
kan men hen dan ook wel infrarood-
huiden noemen.
De neiging tot trekken, zoals deze
sport genoemd wordt, breekt doorgaans
al heel vroeg uit. Hoeveel jongens van
de lagere school begeven zich niet ieder
jaar als particuliere verkenners in de
bossen, die zij later voor heel andere
doeleinden zullen verkiezen, in de stout
moedige veronderstelling dat zij zich
schoorvoetend verplaatsen langs heime
lijke paden, die nog nooit eerder door
een sterveling betreden werden? Die
pioniersgeest maakt ook, dat zij op wat
verdergevorderde leeftijd werkelijk ge
loven, dat zij de eersten zijn die het
meisje hunner dromen in hetzelfde pa
radijs en even schuchter de sensatie
van een ku» doen smaken. Uit deaul-
ken groeien de echte kampeerders. Zij
krassen hun initialen in de bomen en
volgen de vogels na: zij bouwen als zij
op eigen wieken kunnen drijven hun
nestje en vliegen er zo nu en dan eens
uit.
Een kampeerder is iemand, die zijn
vacantie gebruikt voor het verrichten
van juist al die bezigheden, waaraan hij
een gruwelijke hekel heeft en waar
tegen hij zich de overige vijftig weken
van het jaar als een held uit een humo
ristisch weekblad verzet. Bovendien eet
hij met dat opgeruimde gezicht, dat bij
het scheren zijn waan versterkt dat hij
echt voor zijn genoegen op stap is, bij
voorkeur en met smaak precies die ge
rechten, waarvoor hij thuis met lange
*anden aan tafel zit. -
Het kan zelfs zover met iemand ko
men, dat hij in jubelzangen uitbarst
als hij toevallig een onschuldige spercie-
boon aantreft tussen het zand, waarvan
overigens de specifieke voedingswaarde
schijnt te zijn, dat het de maag schuurt,
ofschoon nog nimmer iemand zich heeft
afgevraagd waar dit goed voor is. Het
zal wel een ingeboren zindelijk trekje
van de Hollander zijn, die vindt dat
zijn organen ter vertering van de spij
zen er even blank en glimmend moeten
uitzien als de potten en pannen, waarin
ze bereid worden.
En zo begint hij zijn dag in de vrije
natuur met het bikken van gort zonder
stroop of havermoutpap. Het laatstge-
bezigde werkwoord is geen synoniem
voor eten, doch wijst erop dat de mor-
genkost van kampeerders volgens on
geschreven wetten zo stijf gekookt dient
te worden, dat men de maximale stoot
kracht nodig heeft van een dolk-met-
bloedgleuf teneinde de melige substantie
van het bord los te klieven. Pas na deze
hartversterking, waarbij de kaak als be
tonmolen dienst doet, behoort men zich
te wassen, van welk karwei de man
zich kwijt met een proestend animo als
of het zijn dagelijks werk is. Onmiddel
lijk daarna wordt zijn hulp ingeroepen
voor het verlenen van huishoudelijke
diensten, waartoe in de eerste plaats
behoort het idyllisch reinigen van de
theekroezen met een vette graspol of
een rulle stronk erica, alvorens hij de
kans krijgt zijn benen en verdere
lichaamsdelen in te smeren met een
zalf op de talloze plaatsen, waar mug
gen en mieren zich hebben uitgesloofd
zijn dromen met prikkelende stof te
verlevendigen.
De eigenlijke ellende want het
kamperen is niet louter rozengeur en
maneschijn begint pas bij het inpak
ken van de reisspullen in tassen en
rugzakken, die door een merkwaardige
speling van de natuur iedere dag min
der ruimte bieden dan de vorige. Toch
dient men zowel hierbij als tijdens het
verwilderd speuren tussen het struik
gewas naar de zoekgeraakte tentharin
gen, een montere gelaatsuitdrukking te
bewaren. Want niet alleen is men voor
zijn genoegen op stap, bovendien moet
men enige nuttige reserve bewaren
voor het nakomen van een bijzonder
aardige folkloristische gewoonte. Deze
wil namelijk, dat vlak voor het vertrek
tenminste één fietsband volkomen is
leeggelopen. De ontdekking daarvan
heeft tot gevolg, dat koffers en tassen
worden doorgewroet, alvorens men
zich herinnert dat men voor het gemak
de tube met solutie en de plakplaatjes
in een zak van zijn regenjas borg. In
negen van de tien gevallen ontdekt
men tenslotte nergens een lek, doch
heeft men enkel te doen met een ver
schrompeld ventielslangetje, een in
heems wezen, dat tot de familie van het
addergebroedsel gerekend mag worden.
Is men eindelijk voor het vertrek ge
reed, dan plenst één van die door De
Bilt voorspelde buien neer, die altijd
hiér en nooit daar vallen.
Op die A.N.W.B.-tentoonstelling heeft
men allerlei moderne snufjes kunnen
bewonderen, die de ongemakken van
het logeren in een tent (al of niet op
blaasbaar) tot een minimum reduceren.
Vooral de kampeerwagens in goed
Nederlands caravans geheten trok
ken de aandacht. Wij zijn er niet ge
weest en kunnen er dus niet over mee
praten, maar onze Fiep Westendorp
heeft alle mogelijkheid voor u samen
gevat in bovenstaande tekening, die u
desgewenst kunt uitknippen en kleuren
om het effect te verhogen. Als u het
heel goed hebt gedaan en keurig bin
nen de lijntjes bent gebleven, dan mag
u het kunstwerkje op een kartonnetje
plakken en het geheel van de zomer uit
uw vacantieplaats als briefkaart ver
sturen. Maar denk aan de postzegel, ge
heel rechts bovenaan. BOEDA
Tweede Kamer in behandeling is, heeft in
hoofdzaak ten doel de beheersing van het
prijspeil van landbouwgronden, het tegen
gaan van ondoeltreffende verkaveling en
ligging van gronden en het ontstaan van te
kleine bedrijven.
De discussie in de Kamer ging vooral
over de prijsbeheersing. Deze rem werd,
zij het noodgedwongen, vrij algemeen aan
vaard. Slechts de heer VandenHeuvel
(A.R.) wilde de sprong naar een loslaten
der prijzen wel wagen. Er is ook nog zo iets
als een eigen verantwoordelijkheid, zo
meende hij „Wanneer men u te lang aan
de zorgen van een kindermeisje zou heb
ben overgelaten, zou dat uw ontwikkeling
ook niet ten goede zijn gekomen," zei hij
tot de voorzitter.
Van andere zijde zijn er met betrekking
tot deze prijsbeheersing ook wel bezwaren
gekomen, maar aangezien daarin toch ook
het element „landhonger" een woordje
meespreekt de heer De Ruiter (C.H.)
sprak met bezorgdheid over de verovering
van cultuurgrond door de stedelijke uit
breidingen dan is de aarzeling begrijpe
lijk. Dr. ir. V on deling (P. v. d. A.)
achtte prijsbeheersing absoluut noodzake
lijk. Hij gewaagde van zwarte prijzen
5000,— voor zandgrond en 6000,voor
kleigrond in de provincie Gelderland en
sprak van een bederf van de moraal, waar
aan een einde dient te worden gemaakt. De
heer Vondeling karakteriseerde het ont
werp aldus: men is op jacht naar groot
wild, maar men legt een klein knaagdier
neer. De heer Droessen (KVP) sprak
van een jacht met een windbuks op een
olifant.
In het oorspronkelijke ontwerp werd een
apart hoofdstuk gewijd aan het recht van
voorrang van de pachter bij verkoop.
De regering is op dit denkbeeld terug
gekomen, omdat zij meent dat het recht van
voorkeur doeltreffender als onderdeel van
de pachtovereenkomst kan worden ge
regeld.
Bij het Kamerdebat bleek, dat er een
aanzienlijke stroming is, die dit voorkeurs
recht toch bij deze wet geregeld zou willen
zien.
Van P. v. d. A.- en K.V.P.-zijde is bij
monde van de heren Vondeling en Droes
sen vrij duidelijk te verstaan gegeven, dat
op een regeling van dit voorkeursrecht
toch wel prijs wordt gesteld.
Van vele* zijden heeft men het voor de
kleine boeren opgenomen. Velen in de
Kamer zijn van mening, dat de landarbei
der, die zich wil opwerken tot kleine boer,
daartoe de kans niet meer krijgt. Bij de
beste arbeiders, zo zei de heer DeRuiter,
leeft de drang om zelfstandig te worden.
Maar wanneer dit ontwerp wet wordt, is
die weg voor hen versperd.
Dr. ir. Vondeling voerde echter aan,
dat er teveel kleine bedrijven zijn en dat
het eigendomsrecht zal moeten wijken voor
de saneringsnoodzaak.
Er bestaat tussen P. v. d. A. en K.V.P.,
naar uit dit debat viel af te leiden, een
tegenstelling met betrekking tot de prijs
vaststelling. De heer Vondeling bepleitte
een verkoop via de Grondkamer, waarbij
hij zich aansloot bij de in 't advies van de
Sociaal-Economische Raad neergelegde op
vattingen, waardoor aan 't euvel van zwarte
prijzen een eind gemaakt kan worden.
Wordt deze toezegging niet gedaan, dan zal
de P. v. d. A. zich over haar houding ten
aanzien van het gehele ontwerp moeten
beraden.
Daartegenover merkte de heer Droessen
op, dat, zo de suggestie van de heer Von
deling zou worden overgenomen, de KVP
zich op haar beurt zal moeten beraden.
Vandaag wordt het debat voortgezet.
