Het meisje uit
Bois-Colombes
Een openluchtspel in Waterland
CÉöEtlC
Cütüer
Jeugd-acht van Het Spaarne won
in voorwedstrijden van Hollandia
.Clowntje Rick
Beverwijk
Orgelbespeling in
Ichtuskerk
^bleekt
„Monsterbeker" voor
Staalfabriek
^^Brieven aan
de redactie
4
FEUILLETON
Winnaar wedstrijd
„Goed Huishouden"
Tennis
I.G. Nederland tegen
Cambridge
Voor de kmdcren
Om de Nobelsbeker
ZATERDAG 30 MEI 1953
,,'s Nachts langs de weg" (Thalia
Theater, Vrijdag tot en met Zondag).
Uit jaren van ver vóór de oorlog herinnert
men zich de aankondiging „Een Erich
Pommer-productie". Vergezelde dat enkele
zinnetje de titel van de film op het witte
doek, dan ging men in de zaal eens even
verzitten, want er was iets goeds op komst.
Daar stond de naam van Pommer borg
voor. Enige van die films zal men zich nog
herinneren: „Het Kabinet van dr. Caligari"
en „De' Blauwe Engel".
Ook ,,'s Nachts langs de weg" is een
Pommer-productie, maar nu heet hij geen
Erich meer, maar Eric. Bij de komst van
het Hitlerbewind vestigde hij zich in Ame
rika. Zijn artistieke capaciteiten hebben
daar niet onder geleden. Met deze nieuwe
rolprent bewijst Pommer nog steeds een
man van geniale invallen te zijn, die weet
hoe een film in elkaar moet zitten om het
bij het publiek te doen. Die wetenschap
echter is hem noodlottig geworden. Zijn
film kreeg daardoor het stempel van een
maatwerk te zijn, uitsluitend geproduceerd
met commerciële doeleinden voor ogen.
Pommer's geniale hand echter zorgde er
voor dat de jeugdige regisseur Rudolf
Juckert toch met een aanvaardbare film
voor de dag is gekomen, waaraan talent
niet vreemd is gebleken. Hans Albers bij
voorbeeld vervult een rol die hem op het
lijf geschreven schijnt en de jonge maar
snel opklimmende ster Hildegard Knef
staat hem op uitstekende manier ter zijde.
Ook het verhaal waarop de film is ge
baseerd, is zeer goed gevonden: de weder
waardigheden van een vrachtrijder die
voor één keer in zijn leven het rechte pad
verlaat en zich stort in een roekeloos avon
tuur. Hoewel kunstzinnig bezien dus min
der geslaagd, is ,,'s Nachts langs de weg"
mede door de toevoeging van juiste doses
sensatie en gevoeligheid een zeer aantrek
kelijke film geworden.
„Always in my heart" (Thalia Thea
ter, Zondagmiddag en Maandag). Een vaak
ontroerend verhaal van een onschuldig
veroordeelde musicus, die ten onrechte
meent, dat hij het geluk van zijn vrouw en
kinderen in de weg zal staan als hij na
zijn vrijlating bij hen terugkeert. De film
is niet nieuw, maar men ziet met veel
genoegen Kay Francis terug als een moeder
die terwille van haar kinderen bijna haar
eigen geluk opoffert. Maar vooral moet
men deze film nog eens gaan zien om het
voortreffelijke spel van Walter Huston als
de musicus, die tenslotte weer met de zij
nen verenigd wordt. Het verhaal gaat af
en toe de sentimentele kant uit, maar men
kan ook hartelijk lachen om de mondhar
monica-virtuozen van het beroemde orkest
van^Borah Minevitch en genieten van de
zang van Gloria Warren, die vooral met
het lied „You are always in my heart"
ieders hart vertedert. S. K.
„Storm over Haïti" (R e x Theater, Vrij
dag tot en met Maandag). Napoleon
heeft blijkbaar ook veroveringsplannen ge
had met Haïti, het schone eiland ergens in
de Stille Oceaan. In „Storm over Haïti" is
dit hoogmoedige streven van de grote klei
ne man in technicolor uitgebeeld en zelfs
zijn zuster doet mee. De bewoners van dit
tropische eiland voelen niets voor het
Franse bezoek en bestrijden de aanvallen
de partij met de moed der wanhoop. Een
ontluikende liefde is door het verhaal heen
geweven, waarbij de norm van de neger
koning „acht vrouwen beter dan één", ge
lukkig geen rol speelt.
De hoofdrolvertolkers van deze 19e
eeuwse show-oorlog doen het uitstekend,
ondanks de soms zeer doorzichtige ver
mommingen. De strijd om de vrijheid
wordt natuurlijk gewonnen en het omstre
den lieftallige vrouwtje komt even natuur
lijk bij de juiste levenspartner terecht.
Prachtige natuuropnamen, dansende
negers, fascinerende vrouwen en knallen
de musketten maken de „Storm over Haïti"
tot een aantrekkelijk geheel.
„The quiet man" (K e n n e m e,r Thea
ter). Een rustige man, die voor rust naar
het rustige Ierland gaat, daar een zeer on
rustige dame leert kennen en haar volgens
de folkloristische gebruiken rustig ten
huwelijk vraagt om haar uiteindelijk te
onderwerpen aan zijn wil, rustig te zijn.
Deze film, die in het Ierse landschap is
opgenomen, heeft vele kwaliteiten: het
natuurschoon geeft haar sfeer en de oude
volksgebruiken maken haar hier en daar
semi-documentair. De ongetemde jonge
vrouw zal, volgens een dezer gebruiken
niet bij haar man behoren, zolang zij de
bruidsschat niet kan overleggen. Volgens
hetzelfde gebruik moet de echtgenoot er
dan nog om vechten ook, hetgeen met veel
humor en grote klappen gepaard gaat. Aan
het slot van de film vindt er een echte
verbroedering plaats, die elke toeschouwer
weet te appreciëren.
„De onzichtbare tegenstander" (W. B.
Theater). In haar groots opgezette en
tourage behoort deze technicolor-Western
wel tot de beste Wild-West-films. Enorme
maar dan ook heel grote schietpartijen op
zichtbare tegenstanders moeten de haat
(Commissaris Gilles op onderzoek)
door JACQUES DECREST
Uit het Frans vertaald
32)
De verpleegster had achter de voordeur
gewacht zoal® zij hem beloofd had; zij had
Gilles zonder lawaai te maken binnen ge
laten en hem naar de eetkamer gebracht.
Ze had een luik half opengelaten, zodat
hij van zijn plaats af kon zien wat er in
de tuin gebeurde.
Gilles was er nu een half uur.
Jeanne Lambert had hem fluisterend
verteld, dat de jonge employé vain de be
grafenisonderneming herhaaldelijk snel het
vertrek had opgenomen, dat hij, onder
voorwendsel de tafel te willen verschuiven
bij de secretaire was gaan staan, maar dat
zij vlak naast hem was, en dat hij geen
enkele verdachte beweging had gemaakt.
Gilles had haar zwijgend de hand ge
drukt en zij was weggegaan.
Nu zat hij daar, doodstil, met de asbak
binnen het bereik van zijn hand.
symboliseren tegen de onzichtbare vijand,
die zich achter verschillende personen ver
bergt en met allerlei intriges afbreuk
tracht te doen aan de regeringstroepen.
Gary Cooper is de held van deze film, die
rijk aan spanning, forse mannen en galop
perende paarden is.
Zondagmiddag spelen „Bulletje en Bone-
slaak" in het W.B. Theater, ditmaal ver
tolkt door Abbott en Costello. Het komt ons
voor, dat er geen ernstig woord gesproken
zal worden.
„De dokter en het meisje" (Luxor,
Vrijdag tot en met Zondag) geeft Fernan-
del te zien in een „serieuze" rol. Ditmaal
is hij de goedhartige en wat naïeve dokter
uit een klein stadje, die zich tot ziin 45ste
jaar heeft laten leiden eerst door zijn moe
der, later door zijn knappe, trotse, intelli
gente vrouw Armande. Deze min of meer
kind gebleven man raakt in amoureuze zin
volkomen van de kook als hij in Marseille
toevallig in aanraking komt met het meisje
Martine, dat leeft van haar charmes, maar
dat toch ook nog voldoende „hart" blijkt
te bezitten om deze oudere man de illusie
van de „grote liefde" te kunnen geven en
als zodanig is zij voor hem de verpersoon
lijking van het geluk. De dokter keert
echter uiteindelijk naar Armande terug, die
is gaan beseffen dat liefde belangrijker is
dan carrière.
Het verhaal is weinig origineel, maar van
deze mislukte romance heeft Henri Ver-
neuil toch zeker een charmante film ge
maakt, waarin het ganse probleem met
„Franse slag" behandeld wordt.
„Het hunkerende hart" draait in dit thea
ter van Maandag tot en met Donderdag.
Met opmerkelijke warsheid van sensatie
heeft Gottfried Reinhardt het verhaal ver
filmd van een schatrijk meisje, dat nog
maar een jaar te leven heeft en daarom
van haar vader in alles haar zin krijgt.
Zelfs weet hij iemand over te halen met
haar te trouwen, omdat het toch maar tij
delijk is. Daaruit komt dan het conflict
voort. Rustig, soms zelfs traag, wordt dit
alles verteld. De eerlijke manier, waarop
de hoofdfiguren tegenover elkaar staan,
maakt het alles bij elkaar tot een gezonde
ontspanning, waarin deze ongewone ge
schiedenis door Johnson, Dorothy McGuire
en Ruth Romain aannemelijk wordt ge
maakt.
„Metroscopix". In alle voorstellingen
draait de weinig sensationele want veel
te blufferige drie-dimensionale film
„Metroscopix" mee.
Wijlen Jan Zw^rt heeft de vaderlandse
orgellitteratuur met tal van bewerkingen
van geestelijke liederen voor orgel verrijkt.
Het kan nu eenmaal moeilijk anders bij
een dergelijke massa-productie of er zijn
geslaagde en minder geslaagde studies bij.
Tot de laatste categorie behoort bepaald
de bewerking van het bekende „Wilt he
den nu treden", die behalve met weinig
inspiratie ook met aanwijzingen voor een
oorverdovende klank krachtproef ge
schreven is. Deze bewerking fungeerde als
openingsstuk van het orgelconcert, dat
Adriaan Verschoor gisteravond in de Ich-
thuskerk gaf als eerste van een reeks zo
meravond uitvoeringen van „muziek voor
iedereen".
Inderdaad heeft Verschoor, wiens bij
zondere begaafdheid hem tot een opmer
kelijk kunstenaar stempelt, het met deze
stemmige avond de eenvoudige muziek
liefhebbers (en dat waren er gelukkig ve
len) niet moeilijk gemaakt. Het program
ma bevatte muziek, die tot allen gespro
ken moet hebben wegens haar eenvoud
van bouw en vriendelijkheid van melodie.
Twee andere koraalbewerkingen van
Zwart („Elegisch voorspel" en „Houdt Gij
mijn handen beide") speelde Verschoor,
gebruik makende van de rijkgeschakeerde
dispositie van dit instrument, met be
kwame hand. Onmiddellijk sloten hier op
aan de frisse' Bach-preludia in C en in F,
waarin deze ervaren componist op zo'n
meesterlijke wijze als het ware speelt met
de door hem gebruikte motieven, dat het
een geestelijk genot en ontspanning tevens
ls, dit notenspel te volgen.
Hoewel van een geheel andere aard,
gold dit niettemin eveneens voor de koste
lijke, in parmantig oud-Duitse stijl ge
schreven „Occasional Overture" van Han
del, een geslaagde parodie van deze oude
heer, die zo graag muzikale grapjes mocht
maken. Een pluim voor Verschoor's juiste
aanvoelen van de vereiste musiceertrant.
Niettemin wachte hij zich voor een te
scherp intoneren en een te groot volume,
indien het kerkgebouw niet geheel gevuld
is. De betrekkelijk kleine ruimte kan dan
het geluid niet meer behoorlijk verwer
ken. Een Pastorale van Guilmant op Franse
wijze te registreren was voor Verschoor
een kolfje naar zijn hand.
Met nog meer belangstelling heb ik ge
luisterd naar zijn magistrale interpretatie
van het eerste Koraal van César Franck,
de componist waar de solist terecht een
zwak voor heeft. De laatste heeft het aan
dachtig luisterende publiek een zeer knap
pe vertolking van het boeiende meester
werk te genieten gegeven, die weer eens
te meer bewees, dat Adriaan Verschoor
tot de meest te waarderen organisten
van midden-Kennemerland behoort.
A. J. VAN DER WEIJDEN
Het onmiskenbaar grote succes, dat „De
Hoger Geest-Ghesellen" verleden jaar met
de opvoeringen van „Een liefde in Kenne-
merland" mochten behalen, is voor dit en
semble blijkbaar een stimulerende aanlei
ding geweest opnieuw een serie openlucht
voorstellingen op de buitenplaats „Water
land" te Velsen voor te bereiden. Men is
hiermee inmiddels reeds zover gevorderd,
dat de première nu Dinsdag 2 Juni.'s avonds
om half acht tegemoet kan worden gezien.
Donderdag 4 en Zaterdag 6 Juni zullen dan
nog twee voorstellingen volgen.
Ongetwijfeld heeft de keuze van het op
te voeren stuk niet alleen de spelers, maar
vooral de regisseur, de heer C. de Jong
meer moeilijkheden opgeleverd dan bij het
vorige openluchtspel het geval is geweest.
Het stuk van Marie van Zeggelen was im
mers tamelijk eenvoudig van structuur,
verlangde geen speciale décors en maakte
evenmin het optreden van figuratie nood
zakelijk. Doordat men nu tot opvoeding
van Antoon Coolen's „De zeven rozen" be
sloten heeft, werd ditmaal een uitgebreider
entourage vereist.
Dit openluchtspel is in deze omgeving
nog geheel onbekend en werd onder regie
van Jo van Erp in de zomer van 1951 voor
het eerst opgevoerd te Heeswijk in Noord-
Brabant. Het motief voor dit spel werd
door dé schrijver ontleend aan een oud
Noors volkssprookje, waarvan reeds door
Hans Christiaan Andersen in een voetnoot
van zijn reisbeschrijving „Uit Zweden"
melding werd gemaakt. Andersen heeft
met deze vermelding volstaan, doch Antoon
Coolen voelde zich bijzonder tot het ro
mantische gegeven aangetrokken. Hij
werkte het verhaal uit ter publicatie in
zijn bundel „Sprookjes uit alle landen",
om het daarna weer tot een openluchtspel
te herschrijven.
Het motief van dit sprookje is gebaseerd
op de overtuiging, dat Gods genade het
menselijk oordeel steeds beschaamt. Want
hoewel de jonge bruid Ingebjorg in haar
dorpje van een zware zonde wordt beticht
zij heeft immers de hulp van een ver
foeilijke heks ingeroepen teneinde het le
ven van haar nog ongeboren kinderen te
vernietigen vindt ook zij uiteindelijk
voor haar misdaad genade. Haar echtge
noot, de jonge dominee, had reeds een
vloek over haar wangedrag uitgesproken:
„Eerder zullen uit deze stenen rozen ont
bloeien, dan je misdaad tegen het leven je
vergeven wordt!" Maar ziet, aan het einde
van het spel, wanneer de verstoten In
gebjorg na haar zwerftocht weer bij de
pastorie is teruggekeerd, wordt het wonder
aanschouwelijk gemaakt. Uit de harde
stenen zijn zeven bloeiende rozen ontloken,
die in hun stralende schoonheid van Gods
milde genade getuigen.
In hoeverre het regisseur en spelers zal
mogen gelukken de bedoelingen van An
toon Coolen te realiseren, kan uiteraard
eerst bij de opvoeringen blijken. Wel me
nen wij in deze prachtige omgeving een
interessante avond te mogen annonceren,
waarbij de enthousiaste voorbereiding der
betrokkenen op mooi zomerweer aanspraak
maakt.
ADVERTENTIE
Vanmorgen heeft ir. F. Spies, bedrijfs
directeur van Hoogovens, met een vlot
toespraakje de mannen van de Staalfabriek
de halve meter hoge zilveren beker uit
gereikt als beloning voor hun „goed huis
houden". Het best van alle K.N.H.S.-
afdelingen.
Elk jaar wordt als onderdeel van de
veiligheidsdagen der K.N.H.S. de wissel
beker uitgereikt aan de afdeling van het
bedrijf, die naar het oordeel van de speu
rende jury en de zeer critische veiligheids
inspecteurs het begrip „veiligheid" het
best in de praktijk heeft gebracht. Ver
leden jaar was het de Walserij-Oost, die
de trofee onder groot gejuich inhaalde.
Nu ging ze met weemoed verhuizen naar
de Staalfabriek, waar de vreugde over de
overwinning niet minder groot was.
Met de directie achter de muziek van de
Hoogovenharmonie aan is een stoet van
de W.O. naar de Staalfabriek getogen met
de beker op een wagentje, dat door twee
bedroefde arbeiders van de Walserij werd
getrokken. De Hoogovenharmonie speelde
voor het eerst in haar bestaan in de Staal
fabriek en ir. Spies hield vervolgens een
speech in de cantine. Het ongevals-ver-
zuim-cijfer voor het jaar 1947 in de Staal
fabriek was 2.8, nu is het teruggelopen tot
0.9! Voor het hele bedrijf is dit cijfer zelfs
nog lager, namelijk 0.6, zodat de Staalfa
briek als prijswinnaar nog wel wat te doen
overhoudt.
BESOMMINGEN VAN HEDENMORGEN
Trawler Sumatra f 27.400.
Loggers: KW85 f 6290, IJM204 f 1260,
IJM221 f 2570.
Kotters: KW12 f 610, KW60 f 740, KW21
f 410, KW35 f 1140, IJM226 f 150, IJM3
f 1430, IJM276 f 1110.
VANGSTBERICHTEN UIT ZEE
Nacht van 29-30 Mei
KW5 1 k„ KW6 4 k„ KW14 2 k„ KW23
2 k„ KW25 5 k„ KW47 4 k„ KW140 3 k.,
KW22 4 k„ KW45 2 k„ KW18 15 k„ KW38
7 k„ KW67 2 k„ KW83 3 k„ KW144 1 k„
KW20 2 k„ KW32 8 k„ KW78 11 k., KW42
6 k„ KW43 2 k., KW130 4 k„ KW157 4 k.,
IJM283 2 k.
Geen vangst had: KW44.
Gemiddelde vangsten: Vlaardingen 6 k„
Scheveningen 4 k., Katwijk 3 kantjes.
Op 12 en 13 Juni speelt de internationale
club Nederland in Engeland tegen Cam
bridge. De Nederlandse tennisploeg is voor
deze wedstrijd als volgt samengesteld: Reidt
(aanvoerder), Teschmacher, Van Dalsum,
Dehnert, Karsten en Holst.
BAK NAAR OLYMPISCHE DAG. Aan
de spelers en reserves van het Nederlands
Bondselftal, dat morgen op de Olympische
dag tegen Bolton Wanderers speelt, is toe
gevoegd: Bak van Excelsior. Pas Zondag
zal worden uitgemaakt, wie de linksbinnen
plaats zal bezetten.
„Kom, ik zal je voorzichtig in de slee zetten", zei Jaap.
Hij tilde Bunkie zachtjes op, om hem zo weinig mogelijk pijn te doen. Toen zette hij
Bunkie op het bankje en sloeg de warme deken om hem heen.
„Ziezo, daar zit je jijn, niet?", zei hij. „Nou gaan we gauw naar een dokter, dan kan
die je helpen. Het is hier niet erg ver vandaan!"
Zo gingen ze op stap. Bunkie zat in de deken gepakt en Jaap en de anderen duwden
de slee voort over de bevroren beek. Dat kostte niet veel moeite; de ijzers gleden
gemakkelijk over het ijs.
Een kwartiertje later kwamen ze op een weg, die naar een dorpje voerde, en toen
hadden ze spoedig het huis van de dokter bereikt.
„Wel, wat hebben we daar?", zei de dokter, toen hij het groepje voor zijn deur zag.
Ze vertelden hem, wat er gebeurd was.
„Zo, zo, dan zullen we eens kijken, hoe het met het patiëntje staat", zei hij. „Ik denk,
dat het wel zal meevallen, al doet het pijn".
Hij droeg Bunkie naar een bank en onderzocht zijn been.
„Je hoeft niet zo angstig te kijken, vent!", lachte hij vriendelijk. „Ik zal je geen kwaad
doen, hoor, en je been blijft er rustig aan zitten!"
Het was nog te vroeg dan dat er iets
zou kunnen gebeuren. Hij had trouwens
niet veel hoop. De gasopnemer 's morgens,
de man van de begrafenisonderneming
's middags deden hem denken dat men
voortaan eerder van een list dan van ge
weld gebruik zou maken. Maar wie waren
die mannen? Wie verschool zich achter
hen? Wat voor belang hadden zij er bij
in het bezit te kotmen van het. document,
dat Favier moest bezitten? Gilles zocht in
alle richtingen, liet de indruk van de laat
ste twee dagen weer voor zijn geest ko
men. Heltzer? Hij zag de financier in zijn
rustige bureau, heen en weer lopend met
een kalme pas, Heltzer, die zo verheven
scheen boven alles wat niet in direct ver
band stond met hem, boven alles wat hem
niet onmiddellijk interesseerde..
Moest hij hem benijden? In ieder geval
wist die man wat hij wilde. Wat vreesde
hij precies in die zaak-Dorsel? Dat moest
nog blijken
Gilles die zijn sigaret in de mond wilde
steken, staakte halverwege die beweging.
Plotseling dacht hij aan niets meer,
nauwkeurig luisterend, in gespannen aan
dacht.
Een zwak geluid, een bijna onhoorbaar
geluid op de trap, maar hij had het ge
hoord. Wat hij van buiten het huis ver
wachtte, kwam dat van binnen? Maria?
„Als zij het is, is ze een harde", zei
Gilles tegen zichzelf.
Zijn ogen afgewend van het raam, richt
ten zich op de donkerder rechthoek, die de
deur in 't duister vr.n de vestibule vorm
de, de deur die hij opengelaten had, zodat
de warmte van de kachel in de keuken bij
hem kon doordringen.
Geen twijfel mogelijk. Nog eens het
zelfde geluidIemand kwam de trap
af.
Gilles maakte zijn sigaret uit in de as
bak en wachtte.
Tweemaal, driemaal hetzelfde zwakke
geluid, als een zacht geruis van zijde.
Nog enkele seconden
Plotseling verbrak de lichtstraal van zijn
lamp de duisternis en hoorde hij een
zachte kreet. Eerder eèn kreet van ver
rassing dan van angst.
Gilles had in de lichtstraal een tere witte
vorm gevangen: Lysou, met haar kamerjas
nauw om haar heen, terwijl zij hem aan
keek met een vinger op haar lippen.
Wel, begon hij
Sssst
Lysou kwam met kleine pasjes op hem
toe zonder zich te haasten.
We mogen Maria niet wakker maken,
zei zij zachtjes.
Gilles, verbaasd, doofde de lamp meteen
toen zij vlak bij hem was.
Ik wist dat u hier was.
Hoe dat, meisje?
Ik heb u door het hek naar binnen
zien komen en niet weer weg zien gaan.
En hoe komt het dat een klein meisje,
zoals jij, nog niet slaapt?
Omdat ik nadacht.... En bovendien
heb ik een l^auwgommetje opgegeten....
en toen heb ik het hek gehoord.... Bent
u een fee, mijnheer Gilles?
Gilles kon niet nalaten in het duister te
glimlachen.
Een fee, Lysou, waarom?
Is de kauwgom betoverd?
Ze had vast gedroomd en wat toen plot
seling wakker geworden. Was zij wel wak
ker? Slaapwandelaarster misschien?
Misschien, mompelde hij op een raad
selachtige toon.
Ze was nu zo dichtbij, dat hij haar
warmte voelde. Hij trok haar naar zich
toe, nam haar op zijn schoot. Ze bood geen
weerstand. Ze waren vrienden, nietwaar?
Het was een pact, getekend met een hand
druk, en Lysou was haar woord trouw.
Kan er niet wat licht gemaakt wor
den? vroeg zij alleen.
Neen, Lysou, ik moet naar buiten
kunnen kijken. Ben je bang?
Oh, neen, ik ben niet bainig.
Je bent heel dapper voor zo'n klein
meisje.
O, neen, soms ben ik bang. Maar nu
niet.
Wat wilde zij? Wat zat er achter dat
kleine voorhoofd met zijn lichte welving
boven de goudbruine ogen.
Nu, Lysou, waarom ben je zo, midden
in de nacht, naar beneden gekomen, met
de kans kou te vatten?
Omdat ik wist dat u hier was.
- Wou je met me praten?
Ja.
Dat is heel lief van je.
Hoe is de vangst? Dat is de vraag, welke ieder aan boord van de haringlogger zich
stelt wanneer de netten worden binnen gehaald. Het grote moment aan boord van de
SCH 233 is aangebroken; de vleet wordt in de nachtelijke uren binnen gehaald.
Vrijdagmiddag werd het tweedaagse
roeifestijn in Alphen a. d. Rijn geopend.
Diverse spannende races werden aan het
voor deze avond talrijke publiek voorge
zet. De meeste spanning bracht de eerste
voorwedstrijd in de Jonge Vier B tussen
De Hoop (A'dam) en de cadetten van de
K.M.A. De militairen wonnen dit nummer
na een prima eindspurt, die hen 1/5 sec.
eerder dan de Amsterdammers deed aan
komen. I. Cadetten 7.23 2/5, II De Hoop
7.23 3/5. De tweede voorwedstrijd in dit
nummer werd overtuigend gewonnen door
Njord (Leidse studenten) in 7.25.
De voorwedstrijd in de Jonge Skiff B
werd met groot verschil gewonnen door
de Spaarne skiffeur P. G. Mulder in de
tijd van 8.15. J. Zeegers van Wetterwille
(Leeuwarden) eindigde als tweede.
In de eerste heat van de Jonge Skiff A
moest de Hoop-skiffeur wegens ziekte
verstek laten gaan, zodat H. Britzei
(Spaarne) vanmiddag direct de finale
roeit tegen Njord.
Jeugd-achten
De eerste voorwedstrijd in de jonge acht
A werd na een fel duel met Proteus
(Delft), dat in de eindspurt gevaarlijk
kwam opzetten, met gering verschil ge
wonnen door de Jeugd-acht van Het
Spaarne. Njord won de Tweede voorwed
strijd en is ook favoriet voor de eerste
plaats in de finale. De Haarlemse jongens
zullen weer de strijd aanbinden met de
Delftenaren, daar zij als snelste tweede in
de finale zullen starten.
Ie voorwedstrijd: 1 Spaarne 6.45, 2 Pro
teus 6.46, 3 Nereus (A'dam); 2e voorwed
strijd: 1 Njord 6.46, 2 Triton (Utrecht).
De voorwedstrijden in de lichte vier
werden gewonnen door Nautilus (Rotter
dam) en Triton. Aegir (Groningen) ein
digde als snelste tweede.
De eerste finale die geroeid werd bracht
de Leidse studenten hun eerste zege. Dat
was in de Jonge Twee B, waarin Triton
en Skadi (Rotterdam) respectievelijk als
tweede en derde eindigden.
Debuut
In het nummer overnaadse vier dames
stijlroeien maakte de bedrijfsvereniging
De biljartvereniging Hof van Holland won
in de nederlaagwedstrijden om de Nobels
beker met 168 van KETS uit Amsterdam.
De resultaten waren:
Wieffering 85 50 25 18 2
Duinker 85 85 25 16 3.40
Waars 70 46 21 8 2.19
Nouwland 70 70 21 10 3.33
Theuerseit 130 129 33 23 3.90
Van Koersel 125 125 33 20 3.78
Pos 250 250 40 24 6.25
Hoek 250 234 40 50 5.85
Dijker 145 139 31 30 4.48
Kraayer 140 140 31 24 4.51
Voorn 145 49 9 13 5.44
v. d. Berg155 155 9 48 7.22
Er volgde een korte stilte, en Gilles
wierp ee<n blik in de richting van het
venster.
Hoe weet u dat er iets in de secre
taire is?
Gilles bewoog zich niet, maar hij wacht
te een seconde voor hii antwoordde:
Dat, dat is mijn geheim.
O ja?
Hij glimlachte nog, maar Lysou kon
zijn glimlach niet zien.
Je weet toch dat ik een fee ben?.
Ja. Weet u het andere dan ook?
Misschien.
Lyscu kneep haar handen samen langs
haar lichaam en Gilles voelde die bewe
ging.
"Laat u me nou door de politie weg
halen?
Haar stem was plotseling verscheurd
door angst. En kinderangst kon Gilles niet
verdragen.
Maar ze moest spreken.
O, misschien niet, zei hij.
Lysou scheen diep onder de indruk.
Dat hangt er van af, zei hij.
Van wat, mijnheer Gilles?
Van jou, Lysou. Helemaal van jou.
Ze was op het punt in huilen uit te
barsten, ondanks al haar bravour.
Wat moet ik doen, mijnheer Gilles?
Het was werkelijk nog een heel klein
meisje. En Gilles geneerde zich bijna over
dit gesprek in het duister met een kind, dat
hij amper kende. Wat wist zij? Welk ge
heim had zij ontdekt?
Ondine haar debuut. Deze damesploeg
bracht het tot 71 punten en liet daarna de
vrouwelijke Leidse studenten met 86 pun
ten achter zich. D.D.S. (Delft), Het Spaar
ne en Argo (Wageningen) behaalden ech
ter 107, 104 en 94 punten en plaatsten zich
daardoor als de drie hoogst geclassificeer-
den in de finale.
De beginnelingen vier heren werd als
tijdrace geroeid, waarin de zestien deel
nemende ploegen telkens met een verschil
van 15 sec. werden gestart. De start vond
in alfabetische volgorde plaats. De baan-
lengte bedroeg 4000 m.
De Groningse studenten (Aegir) slaag
den er in om dit sterk bezette nummer te
winnen in 15 minuten en 16 seconden. De
wijze waarop dit nummer geroeid werd
moet gezien worden als een experiment.
Een van de doelstellingen is o.a. het on
dervangen van het grote aantal voorwed
strijden in dit nummer. En daarin is mén
zeker geslaagd.
(Verkort weergegeven)
Hierbij kom ik tot u met het verzoek om
enige inlichtingen inzake terugbetaling
van het veelbesproken gasgeld.
Heden, Donderdag 28 Mei 1953, vernam
ik op het Gem. Gasbedrijf dat dit eerst
nog in de raad behandeld moet worden.
Dit begrijp ik niet erg, want het afgestane
bedrag voor het rampenfonds is toch ook
afgedragen of komt dit eerst ook nog in de
raad?
Als er betaald moet worden is men altijd
precies op tijd met de kwitantie, maar
daar is dan iets voor geleverd.
Nu moet er terugbetaald worden en nu
duurt het allemaal zo vreselijk lang. Voor
dit geld is niets geleverd maar wel wordt
er steeds de rente voor ontvangen.
Zijn B. en W. niet' van mening dat in deze
een vlottere afhandeling als tot nu toe op
zijn plaats is?
P. HOEKSTRA
Bij informatie aan het gasbedrijf bleek
ons, dat er generlei ongerustheid hoeft te
bestaan over de uitbetaling der zogenaam
de restitutie op kookgas, maar dat de uit
betaling pas plaats kan hebben, zodra de
gemaakte winst volledig bekend is. De
raad heeft overigens al het besluit geno
men de wnist boven de f 30.000 aan de
gebruikers uit te betalen.
Redactie.
Naar aanleiding van uw stukje in de
IJm. Courant (Kennemer Lantaarn) over
vreemdelingenverkeer en lekke banden,
deel ik u mede, dat wij de afgelopen feest
dagen (Hemelvaartsdag en Pinksterdagen)
steeds geopend zijn geweest en dat menige
dorstige of door lekke banden geteisterde
bezoeker van IJmuiden op de been of op
de fiets is geholpen.
Hopelijk krijgen we nog vele mooie
Zondagen en veel bezoekers, wij zijn ge
opend. C. ZWIER
Je moet, zei hij met een ernst die
hem verdriet deed, je moet bekennen. An
ders.
Maar.
Het moet, Lysou.
Maar als u het nu al weet?
Dat doet er niets toe. De bekentenis
dat is de straf. Een straf die soms vol
doende is en die de gevangenis voor
komt
Lysou wierp zich plotseling tegen zijn
schouders, schokkend van het snikken.
Ik wil niet, dat Maria het weet, of
Jeanne of iemand anders.ik.wil
hetniet.
Gilles liet haar een ogenblikje uithuilen,
streelde haar zachtjes over de haren.
Kom, Lysou, kalmeer wat. Luister
eens
Hij sprak haar bijna in het oor, en nu
op een lieve toon.
Luister eensIk beloof je, dat als
het mogelijk is, ik niets tegen Maria of
Jeanne zal zeggen. Hè? We zullen probe
ren dat samen te regelen. We zijn toch
vrienden, Lysou, is het niet?
Ja....
Dan ga je me nu alles vertellen,
zachtjes, zoals nu. En dan zullen we het
wel eens worden en ik beloof je van te
voren, dat je niet naar de gevangenis gaat.
Is dat afgesproken?
Ja.
(Wordt vervolgd).
