Nachttrein door de Balkan
Hoedjes van veren in Volendam
Kerkdagen99
Het broekje
Weet u wel dat
Agenda voor
Haarlem
PRIJSVERLAGING
ZATERDAG 13 JUNI 1953
EEN VROUW OP AVONTUUR
DIT MAKEN WE ZELF
^z-pirvy-Zf? 2,
Recept voor spinaziesla
KERKELIJK LEVEN
<^£owojlc)
HAARVERVEN
thans 5.50
thans 5.50
thans 5.50
thans 5.50
<V
oor
de~V
rouw
,,Bent u communist?"
Voordat het tot me doordrong, had ik
er deze woorden uitgeflapt. De hoofd
officier met het partisanenkruis, die
naast me op de bank zat, keek me
enigszins onthutst aan en begon toen
onbedaarlijk te lachen.
„Enfant terrible", voegde hij me toe.
En dan, na enig stilzwijgen: „En u, bent
u communiste?"
Hierop kon ik slechts lachend ant
woorden, dat ik alleen maar een toeris-
te was, op zoek naar de romantiek van
Joegoslavië. „Van politiek heb ik geen
verstand".
„Ich bin nur ein Mensch", was toen
zijn reactie.
Wanneer we die koude nacht niet zo
broederlijk met zijn vieren onder de
warme officiersjas van de overste had
den gezeten - de passagiers tegenover
ons waren een zigeunerachtige jonge
man en een oude boer - zou ik niet zo
stoutmoedig zijn geweest om deze
vraag te stellen. Ik was bovendien al
enige dagen in Zagreb geweest en had
daar de mensen leren kennen, zodat ik
een beetje wist hoever ik kon gaan.
In die paar dagen had ik al vele
vrienden en vriendinnen gemaakt en
ik had werkelijk een brok in mijn keel,
toen ik bij mijn vertrek liefst vier van
hen aan de trein trof, allen met een
klein afscheidsgeschenk. Aanvankelijk
was ik dan ook wat weemoedig ge
stemd, maar op een treinreis in een
land als Joegoslavië duurt zoiets niet
lang. Je wórdt al spoedig geboeid en in
beslag genomen door de mensen in de
coupé en voordat je het weet, ben je
in een druk gesprek gewikkeld. Dat
gaat als vanzelf. Niemand onttrekt zich
er aan, zoals bij ons.
Het is een feest, zo'n treinreis door
de Balkan. De officier naast me zag er
goedmoedig uit en geen der andere rei
zigers liet zich blijkbaar door zijn aan
wezigheid beïnvloeden. Er werd druk
gepraat, maar natuurlijk niet over po
litiek. Het grote Partisanenkruis dat op
zijn borst glinsterde, had al direct mijn
opmerkzaamheid getrokken en ik vroeg
hem eigenlijk naar de bekende weg,
want men had mij al verteld, dat -alle
officieren, die dit onderscheidingsteken
dragen, speciaal door Tito zijn uitver
koren.
„U bent onze gast", had hij in ge
broken Frans gezegd, tóen hij zijn rui
me jas over onze knieën uitspreidde en
daarna hadden wij in een vreemd
mengelmoesje van Frans en Duits ver
der gepraat.
De trein rolde door de stikdonkere
nacht en in de coupé heerste een vrien
delijke stemming. Ik filosofeerde wat
over die vier verschillende mensenty
pen onder één officiersjas en wat ze nu
eigenlijk van elkaar zouden denken.
Aan de andere kant van het gangpad
zat een familie, man, vrouw en .jonge
tje. Het kind lag, gewikkeld in een mol
ton dekentje, rustig te slapen. Nu en
dan schikte de vader met een teder ge
baar het schamele dek beter om het
kind heen. De ouders namen af en toe
deel aan het gesprek of zaten tegen el
kaar aan te dommelen. Opeens stond
de vrouw op. Ze ging voorzichtig naast
het jongetje zitten: de heer gemaal
Wenste blijkbaar de ruimte te hebben
orn een dutje te doen. Maar eerst kamde
hij zorgvuldig zijn lang, golvend haar,
haalde vervolgens een grof groot haar
net uit zijn zak en bond dat om zijn
coiffure.
Wij in onze afdeling keken elkaar
grinnekend aan.
Dit gemeenschappelijke binnenpretje
scheen de tijdelijke band tussen ons
vieren, hoe ongelijksoortig wij ook wa
ren, te versterken. De zigeuner haalde
De vorige maal gaven wij u het pa
troon van een kinderjurkje met de be
lofte erbij dat we ook voor het patroon
van een bijpassend broekje zouden zor
gen. Als de rokjes van kinderjurkjes
wat kort gedragen worden, staat dit
kwiek, maar het is dan altijd mooier
als het broekje er onder in dezelfde
kleur gehouden wordt. Voor het broek
je hebben we 90 cm stof nodig, dan
houdt u hiervan nog enige resten over
die we voor het jurkje nodig hadden.
Als het patroon op de ware grootte na
getekend is leggen we de stof in de
lengte dubbel en knippen het broekje
uit. Onder en bovenaan knippen we een
zoom van 2 cm voor het elastiek. Het
naaien levert vast geen moeilijkheden
op,-dus hopen wij weer op een goed re
sultaat- van uw werk. L. S.
Een ondernemende journaliste trok
deze zomer naar een vacantieland,
dat nu niet algemeen als touristen-
centrum voor Nederlanders geldt:
Joegoslavië. Zij ging er zonder veel
voorbereidingen naar toe en ver
trouwde op haar goede gesternte. Zij
kwam terug met talloze kostbare in
drukken van Tito's land en vol be
wondering en vriendschap voor de
Joegoslaven. Hierbij geven wij haar
eerste verhaal: Nachtreis per trein
van Zagreb naar Split.
Enkele stations voor Split werd de trein overvol.
een fles slivovitch, de sterke Joegosla
vische pruimenjenever te voorschijn.
Ik griezelde een beetje bij de gedachte
ervan te moeten drinken en tegelijker
tijd begreep ik, hem te beledigen als ik
het niet deed. Hij reikte mij de fles met
een uitnodigend gebaar aan. Ik aarzelde
heel even.
„Vooruit maar", zei de officier, „dat
is gezond. Een van onze spreekwoorden
luidt: Op de nuchtere maag eerst een
glas water drinken, dat maakt de bac
teriën "actief, dan een stukje suiker eten,
daar komen ze op af en tenslotte een
paar slokken slivovitch om ze te do
den".
„Daar gaan ze dan", zei ik kordaat
en nam een klein teugje. Het vocht
gleed als vuurwater door mijn keel en
ik moet wel een vreemd gezicht hebben
getrokken, want de mannen bulderden
het uit.
Het zigeunertype bracht ook iets in
het midden, wat prompt door de offi
cier vertaald werd: „Hij vraagt of u
soms meer van wijn houdt". Daarop
kon ik volmondig „ja" zeggen, en nog
voor ik was uitgeknikt was ér al op de
een of andere geheimzinnige manier
een fles zwarte Dalmatische wijn er
gens vandaan gekomen. Ditmaal dronk
ik uit mijn kroes en sloeg alle aanbie
dingen mij nog eens in te schenken met
enige spijt maar met grote standvastig
heid af.
Buiten bleef de nacht zwart als een
boetekleed. In aangrenzende coupés
klonk gepraat en gelach, soms zelfs ge
zang. Een gelukkig volk, leek het, maar
dat was iets te veel naar de uiterlijke
schijn beoordeeld. In een land, waar
een arbeider hoogop honderd gulden
per maand verdient en waar een paar
schoenen minstens vijftig gulden kost,
kan wel natuurlijke levensvreugde be
staan, maar geen zorgeloosheid. De te
genstelling tussen de levensstaat van
het gewone volk en die van een kleine
bevoorrechte groep moet wel tot onte
vredenheid leiden. Het is de toerist
slechts zelden vergund achter de cou
lissen te kijken, maar soms stort men,
wanneer men onbespied is, maar wat
graag -zijn hart eens uit, en dat des te
eerder bij een vrouw.
Onze trein sloeg geen enkel groepje
huizen over en de reis van nog geen
driehonderd kilometer duurde dan ook
ongeveer tien uur. Na elke halte kwam
de conducteur, een man met een inge
togen gezicht, met een brandende lan
taarn aan zijn koppel door het gangpad
om na te gaan of er passagiers bij wa
ren gekomen. Hij sprak geen woord,
maar bewoog zich traag als een lui dier
heen en weer.
De huizen van Split baadden zich al
in de verwarmende stralen van de Dal
matische zon, toen de trein er met een
laatste zucht tot stilstand kwam. Ik nam
afscheid van mijn reisgenoten en riep
een kruier voor mijn bagage. Ik had
die nacht geen onvertogen woord ge
hoord en gfeen der mannen had zich een
enkele vrijheid tegenover mij veroor
loofd. Er waren geen namen uitgewis
seld en geen adressen gevraagd, laat
staan dat er een poging was gedaan een
afspraakje met me te maken. Iedereen
had zoveel mogelijk zijn best gedaan
mij de reis zo aangenaam mogelijk te
maken en me in te lichten over hun
land waar ze zo trots op zijn. De hulp
vaardigheid en beleefdheid van mijn
medereizigers hadden me getroffen.
Een beter compliment kan ik een volk
niet maken. Wat er, naar onze begrip
pen, in Joegoslavië ook nog verkeerd
moge zijn, de ziel van het volk is puur.
TINEKE RAAT
krantenpapier een afdoend middel
is tegen motten? Wanneer u uw wollen
winterkleding dan ook opbergt, is het
aan te raden de koffers of kisten met
krantenpapier af te sluiten.
u koperen voorwerpen goed schoon
kunt krijgen door een behandeling
met ammoniak?
,u zelf gemakkelijk een preparaat
kunt maken om taftzijde waterdicht te
maken? Hiertoe lost u 50 gr gelatine en
50 gr. huishoudzeep afzonderlijk op in
kokend water, waarna u de beide vloei
stoffen bij elkaar voegt. Vervolgens
doet u er 50 gr. aluin bij. Dit mengsel
van ongeveer 2 liter schenkt u dan door
een zeef bij 8 liter lauw water. De zijde,
die vooraf nat gemaakt dient te zijn,
laat u één uur in dit mengsel staan,
waarna de taftzijde gedroogd wordt
zonder te wringen.
.gordijnen na het wassen altijd nat
dienen te worden opgehangen?
„Het wordt onderhand eens tijd, dat we laten zien, dat Holland meer kan dan
kazen maken", het was de Volendammer Jonk, die ons bij een bezoek aan zijn
uniek hoedenbedrijf deze hartekreet toeriep en niet ten onrechte. De heer Jonk
heeft namelijk in enkele jaren tijd in Volendam, waar door de drooglegging van
de Zuiderzee steeds naar nieuwe bestaansmogelijkheden wordt uitgezien, een
industrie in het leven geroepen, die enig is in de wereld. Een industrie, waar
hoedjes van veren worden gemaakt.
„Het is het bekende verhaaltje", be
gon de man, die het vak van poelier
vaarwel heeft gezegd om zich helemaal
te gaan wijden aan een nieuw hoeden
bedrijf.
„Waar vissen zijn,, zijn eenden en
waar eenden zijn, leven poelieren en
waar poelieren leven, zijn ook veren.
Tijdens en vlak na de oorlog, toen we
zo weinig te doen hadden, zijn mijn
broer en ik die veren gaan verzamelen.
Aan de overkant van ons woonde een
huisschilder, die het in die tijd ook al
niet druk had en die wilde voor ons de
veren verven. In het begin maakten we
van die veren alleen maar wat garne
ringen voor hoeden en zo, maar na ver
loop van tijd groeide deze liefhebberij
uit tot een compleet bedrijf.
We lieten een deskundige uit Wenen
overkomen, die ons het nodige kon leren
over het hoedenvak in combinatie met
de zogenaamde verentechniek..En door
de jaren heen is er steeds meer perso
neel bij gekomen. We werken nu met
een staf van ongeveer 20 mensen, hoe-
denontwerper en modiste incluis.
En wanneer we nu eens een kijkje
gaan nemen in het atelier, waar alle
maal Volendamse meisjes achter lange
tafels zitten te plakken, te knippen, te
vormen en te naaien, gaan we de eerste
hartekreet van de heer Jonk beter be
grijpen.
In eerste instantie worden de model
len voor de nieuwe hoedjes weliswaar
ontworpen door een speciale ontwerper,
die zijn blik af en toe wel eens even gaat
verruimen in andere modegebieden,
maar het werk wort verder toch bijna
helemaal uitgevoerd door meisjes, die
geen enkele bijzondere opleiding heb
ben gehad, maar die het handwerken
als het ware in het bloed en in de vin
gers zit.
In Volendam worden tegenwoordig
dan ook hoedjes gemaakt, die in stijl en
smaak kunnen concurreren met de
meest exclusieve en succesvolle creaties
uit 's werelds modecentrum Parijs.
Natuurlijk vraagt het materiaal
van de hoedjes, de veren dus, een heel
apart werksysteem. Het is niet moge
lijk om bijvoorbeeld op het hoofd van
een cliënte even in bepaalde lijnen het
nieuwe ontwerp te modellei-en. En dit
zult u helemaal begrijpen, wanneer u
weet, dat voor een hoedje van bijvoor
beeld fazantensprieten duizenden var
deze kleine veertjes nodig zijn....
„Wat u daar ziet", wijst de enthou
siaste ontwerper ons, „zijn de kasten
met mappen, waarin al onze veren soort
bij soort zijn gesorteerd en opgeborgen.
Op kleur, op grootte enzovoorts. Nee, ik
heb ze nooit geteld", geeft hij lachend
toe, maar ik ben nooit goed in rekenen
geweest en het zou waarschijnlijk een
aantal worden, dat ik niet zou kunnen
uitspreken. Hoe ik mijn oorspronkelijke
ontwerp voor de verenhoedjes maak?''
Herhaalt de heer Berg onze vraag en
glimlacht daarbij ietwat geheimzinnig.
„Tja, dat werk heeft eigenlijk wel
wat weg van beeldhouwen of in ieder
geval van boetseren. Ik gebruik daar
voor heel speciaal materiaal, nee, geen
klei. En wat het wél precies is, vertel
ik u niet" komt er ronduit achteraan,
„dat is nóu dat bekende geheim van de
smid, weet u wel?"
„In ieder jjeval is het materiaal ge
makkelijk handelbaar en zijn er alle
mogelijke vormen mee mogelijk. Wan
neer het model dan naar mijn zin is,
laat ik het drogen. Het wordt dan hard
en sterk en dan kan het als basis dienen
voor het nieuwe hoedje. Het gaas ofwel
fundament van de hoed wordt er over
heen getrokken en daarop .worden dan
de honderden of soms duizenden veer
tjes stuk voor stuk geplakt in één be
paalde richting."
Door het grote succes met de vele
nieuwe modellen, is men er daar in
Volendam inmiddels toe overgegaan om
ook hoedjes van allerlei ander mate
riaal te maken, maar de veren exem
plaren hadden toch het meest onze sym
pathie en vooral in het buitenland lenen
deze zich, juist door het specifieke ma
teriaal, het beste voor een onverdeeld
succes.
Zo wordt ons een hoedje van veren
getoond met als garnering een vogel
kopje en daar komt de ontwerper aan
gedragen met een exemplaar, dat de
vorm heeft van twee uitslaande vleu
gels. Och, het is tenslotte maar een
kwestie van stijl.
„Tachtig nieuwe modellen maken we
steeds voor iedere nieuwe collectie", wordt
ons even terloops medegedeeld. „Die
hoedjes daar? O, die liggen klaar voor
verzending naar de Nederlandse An
tillen." Het duizelt ons eventjes. Zitten
we hier nu eigenlijk in het kleine, grij
ze houten gebouwtje in Volendam of in
een van de grote modehuizen in Parijs.
Maar wanneer we dan nog eens goed
om ons heen kijken zien we duidelijk
de onvervalste Volendamse meisjes met
de bekende kapjes, die ook al helemaal
naar de laatste mode worden uitge
werkt en gemodelleerd.
En dan weten we het zeker, dit is ons
bekende, vertrouwde Hollandse Volen
dam, maar niet zoals de meeste opper
vlakkige bezoekers het zien, maar zo
als het is. Een klein Hollands stadje met
een doortastende bevolking en daardoor
ondanks sombere voorspellingen van
pessimisten met grote mogelijkheden.
J. S.
100 g,spinazie, een stukje prei, een
bosje grote radijzen, een gekookte
aardappel, olie, azijn, zout (of aro
ma).
De groenten schoonmaken en wassen.
Olie, azijn, en zout of aroma dooreen-
roeren. De prei snipperen, de radijzen
op een paar na grof hakken en de aard
appel in blokjes snijden. Deze ingre
diënten met het sausje vermengen en
dit er enige tijd in laten trekken.
Volendams meisje aan .het werk.
i
WAGENWEG 29 - HAARLEM
TEL. 20518
Institut de Beauté - Haute Coiffure
Bijoux Fransais
MAANDAG 15 JUNI
Spaarne: „Storm over Bengalen", 18 jaar,
2.30, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Getuige ver
moord", 13 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Minerva:
„Van een_ bruiloft komt een bruiloft", alle
leeft., 8.15 uur. Luxor:- „Verdorven- jeugd",
18 jaar, 2. 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Ver
boden spel", 14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Palace: ..Elizabeth is koningin", alle leeft.,
10, 1.1 en 12 uur; „De-pirgtenkoningin", 18
jaar, 2, 4.15. 7 en 9.15 uur. Lido: „Een ko
ningin wordt gekroond", alle leeft.. 11 2'
4.15, 7 en 9.15 uurJcity: „Tramlijn .Begeer
te", 18 jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uüf.
In 1949 heeft de Evangelische kerk in
Duitsland een zogenaamde Kerkdag geor
ganiseerd. Nadien deed ze dit ieder jaar
weer opnieuw en zo zal in deze zomer, van
12 tot 16 Augustus in Hamburg, de vijfde
Kirchentag gehouden worden.
Vele duizenden Duitse Protestantse chris
tenen komen dan bijeen, terwijl ieder jaar
het aantal buitenlandse gasten toeneemt.
Het geheel eist "een grootse organisatie en
een intense voorbereiding. De organisatie
is in de handen van enkelingen, maar aan
de voorbereiding doet iedereen mee, die
aan de bijeenkomsten deelneemt. Wat dit
laatste betreft, in 100.000 exemplaren wordt
een boekje over geheel Duitsland verspreid
waarin de onderwerpen en vele discussie
vragen worden opgesomd. Het wordt in de
eerste plaats toegezonden aan de predikan
ten, ouderlingen, mannen- en vrouwen
verenigingen, jeugdgroepen, studentenge
meenschappen, kortom haar allerlei kerke
lijke personen en verbanden.
De bedoeling is dan, dat men in' groeps
verband zich bezint en discussieert over' de
vragen, die straks in Hamburg aan de orde
zullen worden gesteld. Om een voorbeeld
te noemen, het zal dit jaar onder anderen
gaan over de vraag: „wat is de plaats van
het gebed in de kerk, zowel in de samen
komst van de gemeente, als in het persoon
lijk leven van de christen?" Om dit onder
werp heen worden de volgende problemen
aan de orde gesteld: Is het juist, dat wij
ons in het bidden oefenen naar inhoud,
tijd en methode? Moeten Evangelische
Christenen ook biddden voor bijvoorbeeld
de Paus, de Patriarch van Moskou enz.?
Moeten wij ook bidden voer de overheid
wanneer dit de staat en de politici koud
laat? Bestaat er een duivelse overheid, voor
welke het gebed verstommen moet?
En zo gaat het boekje maar door met
onderwerpen en vragen. De opzet is nu
dat dit alles in honderden kleine kringen
wordt overwogen en doordacht. Het bureau
van de Kirchentag ontvangt dan de resul
taten van de besprekingen en deze worden
verwerkt in de grote lezingen, die straks
worden gehouden. Deze lezingen zijn dus
voortgekomen uit maandenlange gemeen
schappelijke bezinning, omdat men over
al in Duitsland reeds vanaf April alles in
bespreking heeft.
Ongetwijfeld zullen het, evenals in de
vorige jaren, weer uitermate boeiende
dagen worden straks in Augustus. Ook nu
worden weer veel buitenlanders verwacht.
Voor Nederlanders ligt Hamburg niet on
gunstig. Zij, die er zich voor interesseren
kunnen het bovengenoemde boekje, het
Vorbereitungsheft, verschenen onder de
tit el „Werft euer Vertrauen nicht weg",
verkrijgen bij het bureau van de Oecume
nische Raad van kerken in Nederland,
Janskerkhof 15, Utrecht.
Overigens bestaat iets dergelijks, maar
dan op veel bescheidener schaal, streeks
gewijs, ook reeds in ons land. We kunnen
daarbij denken aan de jaarlijkse Limburg
se Protestantendag, die kort geleden voor
de 36e maal reeds werd gehouden. Walen
en Luthersen, Remonstranten en Gerefor
meerden, Hervormden en Doopsgezinden
komen dan uit heel Limburg bij elkaar,
samen met de afgevaardigden van de Bel
gische Kerk. Maar zulk een Protestanten
dag is toch voornamelijk gesteld in het
kader van een toogdag.
Dit in tegenstelling tot de Groningse
Kerkedag, die onlangs voor het eerst in
Baflo werd gehouden. De organisatie en
voorbereiding hiervan waren, in het klein,
een navolging van de Duitse Evangelische
Kerkedagen. De slagzin was: „Wij zijn
er voor elkaar". Honderden Hervormde
Groningse plattelanders zijn alleen of in
groepen, met de fiets en met de plof, per
auto en per bus bijeengekomen. De leiding
berustte bij een architect uit Winsum, de
heer K. G. Olsmeyer. Zijn inleidende
woorden op deze dag waren belangrijk
genoeg om hier aan te halen: „Als het niet
goed gaat in uw gemeente, geef dan nooit
de dominéé de schuld. Niet hij is verant
woordelijk, maar u bent het. U, leden van
de kerk van Jezus Christus. En dan wor
den er van u helemaal geen grote dingen
gevraagd, u behoeft niet te spreken, noch
ook te vertroosten. U behoeft er alleen
maar te zijn, telkens weer. In blijheid en
in trouw. U vormt de gemeente en de do-
minée is uw dienaar. Laat hem dan ook
niet alleen staan in grote eenzaamheid.
Draag samen het leven der gemeente. Maar
uw verantwoordelijkheid reikt nog verder,
namelijk eveneens tot de- Gereformeerden,
want ook zij behoren bij ons, bij de ge
meente van Christus".
Een tweetal inleidingen werden verder
in Baflo gehouden, door ds. Krop uit Gro
ningen en door zuster U. Kolopita uit
Bolaang Mongondow op Noord-Celebes.
Alles onder het thema: „Wij zijn er voor
elkaar". - -
Tussen de lezingen en besprekingen
door werd de dag gevuld met een gemeen
schappelijke maaltijd, met spel en muziek.
Het welslagen van deze kerkedag was
zo duidelijk,' dat in Groningen herhaling
zal geschieden en in andere delen van ons
land waarschijnlijk navolging.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
DAMES,
De nieuwste en snelste methodes.
A MOLENDIJK - DAMESKAPPER
Santpoorterplein 1 Haarlem Tel. 19706
Buslijn 3-4.8
ADVERTENTIE
door vermindering weeldebelasting
SKIN FOOD
SKIN TONIC
VELVA
ANTI WRINKLE.
ZATERDAG 13 JUNI
Openluchttheater Bloemëndaal: Weens
ballet, 8.30 uur. Spaarne: „Storm over Ben
galen" en „Dö Spookstad", 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Frans Ilals: „Getuige vermoord", 18
jaar, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Van een brui
loft komt een bruiloft", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Verboden spel", 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Palace: „De piratenkoningin",
18. jaar, 7 en 9.15 Uur. Luxor: „Verdorven-
jeugd?, 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido: „Een
konnigin wordt gekroond", alle leeft., 7 en
9.15 uur. City: „De dodenrit in het spook-
gebergte", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
ZONDAG 14 JUNI
Wilhelminastraat 43 a: Rudolf Steiner-
school, 10.30 en 12 uur, bijeenkomsten. Open
luchttheater: Weens ballet, 8.30 uur. Stads
schouwburg: Opera „Martha" (Oratorium-
en operakoor „Haarlem"), 8 uur. Spaarne:
„Storm over Bengalen", 18 jaar, 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Frans Hals: „Getuige vermoord",
18 jaar, 2, 4.30, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Van
een bruiloft komt een bruiloft", alle leeft.,
2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: Zondag-
morgenvoorstelling „Eroïca", 11 uur. „Ver
boden spel",- 14 jaar, 2. 4.15, 7 ert 9.15 uur.
Palace: Ochtendvoorstellingen „Elizabeth is
koningin", 10, 11 en 12 uur. „De piraten-
koningin", 18 jaar, 2. 4.15, 7 en ,9.15 uur,
Fuxor: „Verdorven jeugd",. .18 jaar, 2, 4.15,
7 en 9.15 uur. Lido: Zonda'gmorgenvoorstel-
ling „Ave Maria", 11 uur. „Een koningin
wordt gekroond", alle leefd., 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. City: „De dodenrit in het spook-
gebergte", 14 jaar, 2.15, 4.30, 7 en 9.15 uur.
ADVERTENTIE
