Stil seizoen in kunsthandel
Het Huis
Studie wijziging gevangenissen zal
wellicht nog twee jaar vergen
Grossiers en détail listen willen
verloren terrein herwinnen
Eerste weken hebben me heel
wat zweetdruppeltjes gekost
.Clowntje Rick
Steeds spaarzamer gelegenheid om kennis te
nemen van groei der levende schilders
Norg krijgt met spoed
een waterleiding
van haar Dromen
ZATERDAG 4 JULI 1953
Examens
Kapitein Townsend naar
Brussel overgeplaatst
R.K. Harmonie „St.
Caecilia" Donderdag
in Rijkenspark
Aardappelleveranties aan grote bedrijven
Kamer van Koophandel steunt hun streven
Voor de kradcren
COR BRAASEM SCHRIJFT UIT SPANJE
Hond met zwembroek
FEUILLETON
door Dorothy Quentin
Dit loordt een stukje met een pessimis
tische ondertoon, dat handelt over de
teruglopende activiteit in de moderne
kunsthandel in onze grote steden. Het wil
de oorzaken van deze geleidelijke aftake
ling niet naspeuren: het zijn er vele en de
economische verschuivingen, die zich de
laatste decennia voltrokken hebben, spelen
daarbij een rol. Het feit mag geconstateerd
en het erdoor geleden verlies vermeld
worden.
Laten we eerst echter onze wandeling
door de hoofdstad aanvangen en als po
sitieve noot een tweetal exposities be
spreken, één bij Santée Landweer, waar
gouaches van Rafaele Castello te zien
zijn en vervolgens de tentoonstelling bij
Huinck en Scherjon op de Herengracht,
waar in de altijd zeer deftige zalen gedu
rende Juni en Juli schilderijen, teke
ningen en plastieken uit eigen bezit te
zien zijn.
Deze kunsthandel heeft een renommé:
bepaalde namen komen in de indrukwek
kende reeks van catalogussen steeds terug,
zoals Eduard Karsen, Odilon Redon, Vic
tor Vignon (de zeer fijnzinnige laat-im-
pressionnist), Vincent van Gogh (van wie
men drie tekeningen uit de Hollandse tijd
kan zien), Fantin Latour en vele anderen.
Als pièce de résistance figureert hier een
portret van dr. H. P. Bremmer in zijn
werkkamer, getekend door zijn zoon Ru-
dolf Bremmer. De mooi volgehouden zil
vergrijze toon geeft de tekening een grote
distinctie. De zeer bepaalde Bremmer-
geest is in deze tekening vastgelegd, zo
wel in de keurende blik van de kunstken
ner als in de hem omringende voorwerpen,
die op de typische ladenkast van de pren-
tenverzamelaar geplaatst zijn: beeldjes
van Mendes da Costa en Zijl, tegels van
Van der Leek en een stilleven van Brem
mer senior. Ieder onderdeel, zowel van de
poserende als van het hem omgevende, is
met een gelijkgestemde aandacht bekeken.
Het is een typische tekening van een teke
naar en niet van een schilder. Het is niet
de werking, die vlakken en partijen tegen
over elkaar bezitten, maar uitsluitend de
lineatuur die R. Bremmer boeit.
Van Bart van der Leek is er één van
zijn oude-mensentypen in een geel-grijze,
zwaar geëmpateerde materie geschilderd,
waaruit het sociaal gevoel van mededogen
snreekt, dat hem destijds (1906) bezielde.
Vermelden wij nog een prachtig „staand
naakt" in brons van Lambertus Zijl, die
'eigenlijk de enige impressionnistische
beeldhouwer van betekenis in ons land ge
weest is en wiens werk zich in de nabij
heid van Rik Wouters laat denken.
Over de gouaches van de Italiaan Cas
tello bij Santée Landweer kan men opmer
ken dat dit een vorm van naar het ab
stracte neigende kunst is, waarin het mo
tief nochtans herkenbaar blijft.
Niet het motief (vissen en vogels) zelve,
maar de beweging is uitgedrukt in een
rhythme van lijnen en kleuren. Enige ver
wantschappen met het Italiaanse futurisme
zijn te herkennen, maar de dramatiek en
de emotie, die stuwing aan dit „isme" ga
ven. zoekt men bij Rafaele Castello tever
geefs. Een zekere helderheid in de bouw
en een suggestieve aanduiding van de
ruimte tonen dat Castello. die in Parijs
woont, van de Fransen geleerd heeft.
Direct contact verbroken
Wat wij op onze tocht langs de Amster
damse kunsthandel zagen, gaf dus slechts
in geringe mate een beeld van de heden
daagse Nederlandse kunst. Naast de ver-
RIJKSKWEEKSCHOOL
Aan de Rijkskweekschool zijn geslaagd
voor het examen handwerken, de dames
R. Scheffer te Halfweg; A. Tinkelenberg, A.
Zeugner, M. Bronkhorst en H. Fijlstra te
Haariem; W. Vooren te Overveen en voor
handenarbeid: de heren K. Heymans. H. Ho-
vius, J. Prosée, W. Mauzrel en R. Reinalda
te Haarlem; P. Eriks te Velsen.
MULO-DIPLOMA
Te Haarlem zijn geslaagd voor het Mulo
examen, diploma A: H. A. Koese, G. van
Oei, C. C. Vollrath, H. Zuilhof, P. Roos, J. R.
Schipper. N. Kraak. J. G. Antonius, J P. Vis
ser, P. M. de Hart, J. C. Sparreboom, R. van
Wechem, A. L. Klein, A. J. Hart, S. Brink,
J. Martins, W. F- Dekker, N. Leonhardt, F.
Siekman en L. Smit.
Voor het diploma B slaagden: J. Ooster-
hoff, J. C. de Wit, P. J. Booy, J. W. van Til
burg. B. Mastenbroek, P. J. v. d- Voet, J. van
Maart, C. "Merik. D. W. Groeneveldt en P-
M. de Hart.
MTS TE AMSTERDAM
Geslaagd zijn voor het overgangsexamen
naar het tweede studiejaar van de Middel
bare Technische School, Dongestraat. Am-
ste-dam: H. J. van der Louw (bouwkunde),
R. F. de Lossantos Parola, R. Bax en J- P. M.
F.erdenburg (.werktuigbouwkunde) allen te
Haarlem; Th. J. Verheiden en C- A. A. van
Diepen (werktuigbowkunde), beiden te Sant
poort ei C. T. van der Weele (werktuigbouw
kunde) te Velsen. Voor het overgangsexamen
naar het practische jaar zijn geslaagd I-
Konings (weg- en waterbouwkunde) te Haar
lem en C. Naaktgeboren (werktuigbouwkun
de te Velsen.
Portret van dr. H. P. Bremmer in zijn
iverkkamer door Rudolf Bremmer
(tekening 1953).
enigingstentoonstcllingen van Ariti et Ami-
citiae, en de exposities in het museum Fo-
dor bieden de weinige moderne kunst
handels die er nog over zijn aan het
publiek maar spaarzaam gelegenheid om
kennis te nemen van de ontwikkeling dei-
levende kunstenaar.
Wij weten wel dat de economische toe
stand het bestaan van een particulier mae-
cenaat bijna onmogelijk heeft gemaakt en
dat rijk en gemeente op bescheiden wijze
deze functie aan het overnemen zijn. Het
directe contact tussen publiek en kunste
naar is daardoor echter verbroken. Zolang
de kunst in haar uitingsvormen zich nog
niet aan deze toestand heeft aangepast en
zolang er nog schilderijen gemaakt wor
den, die hun eigenlijke bestemming pas
vinden in de intimiteit van het woonhuis,
is dat te betreuren. Men kan de kunst
handelaren niet verwijten, dat zij niet vol
doende moed en ondernemingszin hebben
getoond. Maar heeft het publiek dat de
mond zo vol heeft over Van Gogh en zö
begaan is met die arme Toulouse Lautrec,
dat „Moulin Rouge" een bestseller is ge
worden, die zelfde moed ook opgebracht?
Vandaar de mineurtoon, die ik u bij het
begin voorspelde.
OTTO B. DE KAT
Vlam van Prinses Margaret?
LONDEN, (AFP). De Britse pers,
en in het bijzonder de Labourbladen der
arbeidersbeweging, maken op opvallende
wijze melding van de overplaatsing van
kapitein Peter Townsend, voormalig offi
cier bij de luchtmacht en Koninklijk stal
meester, naar Brussel, waar hij wordt toe
gevoegd aan de Britse ambassade aldaar.
Kortgeleden werd Townsend nog benoemd
tot toezichthouder op de huishouding van
Koningin-moeder Elizabeth.
Volgens bepaalde commentaren zou deze
overplaatsing geschieden om een einde te
maken aan hardnekkige geruchten, dat er
een kans zou zijn dat Townsend, die ge
scheiden is, zou huwen met Prinses Mar
garet.
Het programma van het openluchtcon
cert op Donderdag 9 Juli in het Burge
meester Rijkenspark te Santpoort door de
R.K. Harmonie „St. Caecilia" te Velsen-
Noord, dir. Lou Tervoort, luidt: Sons of
the Braul, Mars, T. Bidgood; „Peter
Schmoll" ouverture, C. M. von Weber, arr.
Alb. Meins; Ballet uit „Rosamunde", a. In
troduction et Andante, b. Entre Acte, c.
Air de Ballet, Schubert. Pauze. „Death or
Glory, mars, R. B. Hall, arr. Tierolff; Nar
cissus en Echo (Dramatische legende) G.
Boedijn; Die schone Galathea, ouverture,
F. von Suppé, arr. P. J. Molenaar; Les Ca
dets de Brabant, mars, v. Turine.
In een nota van de minister van Justitie
van de begrotingscommissie uit de Tweede
Kamer over het wetsontwerp tot wijziging
van de begroting van Justitie 1953 wordt
onder meer gezegd, dat gedurende de laat
ste decennia de plaatsruimte in de gestich
ten inderdaad gelijke tred heeft gehouden
met de bevolkingsaanwas.
Op 1 Januari 1903 bedroeg de capaciteit
van de strafgestichten voor mannen (hui
zen van bewaring, strafgevangenissen en
rijkswerkinrichtingen) ongeveer 860 plaat
sen op een bevolking van 5.347.190 zielen.
Op 29 December 1952 was die capaciteit
6239 plaatsen bij een bevolkingsgrootte van
10.435.631.
Van deze 6239 plaatsen is nog een deel
aan zijn eigenlijke bestemming onttrokken
ten behoeve van de voorziening in het ern
stige tekort aan verpleegruimte voor ter
beschikking van de regering gestelde psy-
chopathen, terwijl een ander deel, hoewel
nog in gebruik, voor definitieve bestem
ming als strafgesticht is afgekeurd.
Bij een gehouden enquête is gebleken,
dat op 25 Juni 1953 slechts in één der ge
vangenissen en dan nog in zeer beperk
te mate meer dan één gedetineerde in
écn cel was geplaatst.
In de huizen van bewaring is de toestand
De Kamer van Koophandel en Fabrieken
voor Haarlem en omstreken heeft de bij
haar aangesloten bedrijven geadviseerd in
te gaan op een voorstel van de Vakgroep
Détailliandel in Aardappelen. Groenten en
Fruit, om de collectieve inkopen van aard
appelen via de grossiers en kleinhandel te
doen en niet meer rechtstreeks van de boer.
De vakgroep is van oordeel, dat deze col
lectieve inkopen door bedrijven en perso
neelsverenigingen schade berokkenen aan
grossiers en détaillisten.
Om tegemoet te komen aan het verlan
gen der bedrijven om tegen een voordelige
prijs te kunnen inkopen, hebben de betrok
ken handelaren zich bereid verklaard ge
noegen te nemen met een minimale winst
marge.
De Kamer merkt op, in overleg met de
Vakgroep Détailhandel in Aardappelen,
Groenten en Fruit, dat er bezwaren aan
deze collectieve inkoop kleven. De bezwa
ren laten geheel in het midden of het aan
beveling verdient de middenstand, die in
het maatschappelijk bestel een functionele
taak van grote betekenis vervult, uit te
schakelen, doch richten zich tegen de wijze,
waarop de inkoop zelve hier en daar ge
schiedt, zonder dat men zich wellicht de
gevolgen heeft gerealiseerd.
Het is voorgekomen, dat door de centrale
inkopen een plotseling vergrote vraag naar
aardappelen ontstond, waardoor de prijzen
met c.a. 3 cent per kg opliepen. Het voor
deel van de centrale inkopen werd hier
door fictief. Bij geleidelijke aankopen via
de beroepshandelaren wordt een gefor
ceerde aanvraag en daarmede een gefor
ceerde prijsstijging voorkomen.
Door de plotselinge grote vraag was het
moeilijk behoorlijk gesorteerde aardappe
len te kopen.
De uiteindelijke consumenten zijn voor
een deel niet ingericht voor het opslaan
van een wintervoorraadje. Door onoordeel
kundige bewaring kan een deel van de ge
kochte aardappelen of de voedingswaarde
daarvan verloren gaan.
De aardappelen werden hier en daar
vervoerd met transportmiddelen van de
ondernemingen. De vervoerskosten, welke
niet in de prijzen van de aardappelen ge
calculeerd werden, verhoogden niettemin
hoewel niet berekend de kostprijzen.
Uit de onderhandelingen, welke de Ka
mer van Koophandel heeft gevoerd met de
vertegenwoordigers van de Vakgroep, is
hun voldoende gebleken, dat de waarbor
gen, welke van die zijde worden gegeven, j
zeer zeker in het belang van de consument
kunnen worden geacht. Uit dien hoofde is
de Kamer van oordeel, dat zij het plan van
de Vakgroep zeker kan aanbevelen.
in dit opzicht minder gunstig. In deze ge
stichten verbleven op 25 Juni 2318 mannen
en 142 vrouwen. Van de mannen waren
935 alleen in een cel geplaatst, 460 met
tweeën en 120 met drieën. De overige ge
detineerden zijn ondergebracht in gemeen
schapszalen.
Van de 142 vrouwen verbleven 72 alleen
in een cel, 18 getweeën en 6 gedrieën, ter
wijl de overige 46 vrouwen op gemeen
schapszalen waren "geplaatst.
Over de aanleg van een waterleiding in
de strafgestichten te Norg zijn besprekin
gen gaande; dit werk zal met spoed worden
uitgevoerd.
Centraal vrouwengesticht
Een eventuele gehele of gedeeltelijke
concentratie van gevangenen zal uitsluitend
de mannen betreffen. De vrouwen zullen in
het nieuw te bouwen centraal vrouwenge
sticht worden opgenomen, waarbij het daar
te verwezenlijken paviljoenstelsel een vol
doende differentiatie mogelijk zal maken.
Door de Rijksgebouwendienst worden
onderhandelingen gevoerd over de aankoop
van het terrein, waarop in eerste instantie
de keuze is gevallen. Op dit punt kunnen
nog geen vei-dere mededingen worden ge
daan. De minister vertrouwt, dat daarna
met de bouw niet meer dan anderhalf of
twee jaar gemoeid zal zijn.
Verschaffen van werkgelegenheid in de
openlucht en in normale bedrijven acht ook
de minister belangrijk. Reeds wordt in ver
schillende gestichten te Norg door vele ge
detineerden werk in de open lucht verricht
en de ervaringen zijn gunstig.
Voor het overige is de gedachte, dat de
gevangenisstraf het karakter van straf zal
behouden, in de beginselenwet neergelegd.
Omtrent eventuele publicatie van het
rapport der studiecommissie zal pas een be
slissing vallen, wanneer na voltooiing zal
zijn gebleken of en in welke vorm publi
catie mogelijk is.
Hoewel de duur van de studie nog niet
met enige zekerheid kan worden vastge
steld, vertrouwt de minister, dat deze een
tijdvak van ongeveer twee jaar niet zal
overschrijden.
c
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
Dat was 'n geweldige dag geweest, maar nu ging alles weer zijn gewone gang. De
jongens gingen naar school om te leren en hun mombakkes moesten ze thuis laten.
Enkele dagen later waren Rick en Bunkie op weg uit school naar huis, toen Rick op
een ogenblik opeens bleef staan en 'n kwaad gezicht trok.
„Wat is er. Rick", vroeg Bunkie.
„Moet je daar 'es zien!", zei Rick nijdig.
Nu zag Bunkie, wat Rick zo kwaad deed kijken. Aan de overkant van de straat liep
een oude man, met een armoedig pak aan, die op een slok leunde. Daarachter kwamen
twee jongens, die de man aan zijn jas trokken en hem op alle manieren plaagden en
uitjouwden.
„Wat 'n fliike jongens!", smaalde Rick.
„Nou* zulke lafaards!", zei Bunkie, die ook kwaad werd, toen hij dat zag.
Ze bleven staan en keken, hoe die jongens maar doorgingen met plagen. De oude man
kon daar niet tegenop, hij probeerde door te lopen, maar telkens kwamen ze hem
achterna en dan trokken ze hem aan zijn jas.
„Dat bevalt me helemaal niet!", zei Rick. „Ik geloof, dat ik daar maar eens.
op af ga!" vulde Bunkie aan. „Ja, Rick, daar voel ik ook erg veel voor!"
Na lange besprekingen tussen de Russische minister van Buitenlandse Zaken en de
ambassadeur der V. S. in Moskou is vastgesteld, dat Russische vrouwen, gehuwd met
Amerikaanse onderdanen met hun kinderen vrij de Sovjet-Unie zullen mogen ver
laten. De Amerikaanse journalist te Moskou, Eddie Gilmore, ondernam na de afkon
diging van dit besluit met zijn vrouw Tamara en zijn twee dochtertjes, Susanna (3Vz)
en Victoria (9), de reis naar de V.S. De familie bij aankomst te Stockholm.
De eerste weken in Barcelona zitten er op. Weken, die me natuurlijk heel wat zweet
druppeltjes gekost hebben letterlijk en figuurlijk vooral ook omdat er naast
de normale moeilijkheden, die het aanvaarden van zo'n trainingsbaan met zich mee
brengt, heel wat taalmoeilijkheden te overwinnen waren.
Ik mag echter niet ontevreden zijn. Eerlijk gezegd is het begin me honderd procent
meegevallen. De hartelijkheid waarmee ik hier direct opgenomen ben in de kring
van de Club Nataqion Barcelona is enorm. Ik heb niet anders dan vriendelijkheid
ontmoet en iedereen slooft zich uit om me het zo prettig mogelijk te maken.
Ik had hoge verwachtingen wat betreft
het aanwezige materiaal, maar wat ik hier
gevonden heb, overtreft alles, wat ik me in
mijn stoutste dromen voorgesteld had. Voor
al bij de jongeren. Er is hier een zwem- en
waterpolojeugd, zoals geen enkele Neder
landse vereniging heeft. Jongens van elf,
twaalf jaar, die rustig anderhalve kilometer
per dag zwemmen en van wie je nu al kunt
zeggen, dat het geboren polospelertjes zijn.
Ook de oudere knapen, de juniores van
vijftien tot achttien jaar zijn in een woord
geweldig. Ik heb nog nooit zo iets gezien.
Tegenvallers
Het eerste zevental is me eerlijk gezegd
niet meegevallen. Een paar van de beste spe
lers zijn in dienst en omdat het studenten
zijn. die in hun drie maanden vacantie dienst
doen. is het onmogelijk hen vrij te krijger-
Verder zijn een paar spelers uit training en
ik betwijfel dan ook of dit zevental nog op
tijd op peil te krijgen is. Voor het volgend
jaar heb ik echter alle hoop een paar jeugd-
spelex-s in het vertegenwoordigend team te
kunnen opstellen.
Opmerkelijk is de discipline, die de jeugd
hier toont. Ik sta 's morgens van elf uur tot
's middags twee uur in het zwembad en ver
der 's avonds van een uur of zeven tot negen
of elf uur. Van klein tot groot komt dan in
badjas aangewandeld, geeft je een hand en
vraagt wat ze moeten zwemmen. Ik heb hen
deze week 400 m. „armen en benen", 400 m.
„alleen armen" en 800 m. „alleen benen"
laten zwemmen. Tot slot nog wat sprintjes,
wat starts en een half uurtje waterpolo-
training. Ze komen je dan nog bedanken ook,
omdat je zo mild bent geweest.
Taalmoeilijkheden
De taal geeft natuurlijk wel moeilijkhe
den. Soms weet ik zelf niet wat ik spreek.
Tegen de een is het Engels tegen de ander
Duits, tegen een derde Frans en als het niet
anders kan dan de paar woorden Spaans
die ik ken. Een enkele keer ontsnapt me ook
wel eens een Nederlands woord of uitdruk
king en het klinkt misschi m vreemd, maar
soms begrijpen ze het ook nog
De eerste weken zijn dus zeker geen te
leurstelling geworden en ik heb dan ook
alle hoop, dat hier iets goeds op te bouwen
is. Het materiaal is er en verder alle facili
teiten, die "k maar hebben wil. Op geld
wordt niet gekeken, want na afloop van de
drie keer per week, dat er waterpolotraining
is. gaat het hele gezelschap een man of
Cor Braasem
twintig op kosten van de club in een
restaurant eten.
Aan het Hoofdbureau van Politie, Tibe-
riusplein 1, kamer 4, zijn uitsluitend op
iedere werkdag van 11 tot 12 en van 16
tot 17 uur, met uitzondering van Zaterdag
middag, inlichtingen te verkrijgen over de
volgende gevonden voorwerpen:
Biljet van f 10, sleutel, portemonnaie,
rozenkrans, autoped, zwembroek en hand
doek, ketting met kruisje, biljet van f 2.50,
kinderlaars, hond, postzegelalbum, cein
tuur, capuchon, passer, stalbezem, baby
schoentje, bal, zadeldek, motorbril, regen
jas, kinderzadel, sleutels aan ring, bad
pak met strandpak en handdoek, jongens
broek, schoolétui, windjack, bril, kinder
schoentje, handfietspomp, kindervest,
duimstok, gewicht, handschoen, vergi-oot-
glas (plastic), paar handschoenen, reclame-
biljetten, badmuts, étui met; plaatjes, kin
derjasje, 2 biljetten van f 1, fietstas, arm
band, zonnebril, herenrijwiel, blouse, vul
potlood, damesrijwiel, schroevendraaier,
tube met levertonicum.
vertaald uit het Engels
18)
„Ik ben helemaal niet zo welopgevoed en
ik dacht helemaal niet aan uw eventuele
bedoelingen.... Maar het lijkt me, dat u
niet goed in rekenen bent!"
„Dat is inderdaad waar", gaf hij toe:.
„Hoé lang zou ik niet moeten doen over
de afbetaling van enkele jurken uit juf
frouw Clair's zaak", zei Elsie. „Bovendien
kunnen kleren me niet veel schelen, ik
koop liever boeken".
„Blauwkous!" Hij lachte plagend, maar
enigszins ontstemd antwoordd ze snibbig:
„In ieder geval zult u van mijn uiterlijk
geen last hebben en ik neem aan, dat uw
huishoudster geen aanstoot zal nemen aan
de eenvoudige kleren, die ik draag".
Mark streelde zwijgend de kat Oiiuudo.
Na enkele ogenblikken zei hij zacht: „Heb
je gehuild? En staan er op dit moment
weer tranen in je ogen? Ik kan zeldzaam
onhandig en tactloos zijn en het wordt er
door deze toestand met mijn ogen niet be
ter op. Maar ik heb stellig niet de bedoe
ling je te grieven, weet dat!"
„Hoe merkt u, dat ik gehuild hebt",
fluisterde ze beschaamd. „Ik huil haast
nooit, slechts een heel enkele keer wordt 't
me te machtig".
Hij glimlachte. „Ik merkte het aan je
stem. Mijn beste Elsie, trek je in vredes
naam niets van mij aan. Er zullen nog
heel wat momenten komen, dat ik je tot
tranen zal orengen, maar doe vooral één
ding niet: loop niet weg! Ik kan je nu een
maal niet achterna lopen, zonder het risico,
dat ik mijn nek breek.En denk vooral
niet, dat ik het belangrijk vind, wat je
aan hebt, omdat ik je voorstelde enkele
jurken te kopen bij Yvonne".
„Het vervelendste vind ik, dat juffrouw
Yvonne mij niet uit kan staan", zei Elsie
langzaam. Ik wil geen strijdpunt tussen
u beiden worden.Juffrouw Clair vindt
mij te jong en te gewoon en denkt, dat
ik het werk bij u niet aan zal kunnen".
Mark fronste. „Je wordt mijn secre
taresse, niet die van Yvonne", zei hij met
nadruk.
„Dat weet ik", antwoordde Elsie, en
haar stem klonk verdrietig. „Maar er moet,
hoe dan ook, toch een prettige verhouding
komen tussen u en juffrouw Clair en mij.
Er» ziet u. juffrouw Clair gaf me opeens
het gevoel, dat ze gelijk had. Ik behoor
niet tot.uw wereld, meneer Hilary. Ik
ben niet gewend om in grote hotels te ver
keren en met dure mensen om te gaan, en
ik ben nog nooit in een groot, mooi buk
tenhuis geweest
Mark zweeg even. Hij vond het moeilijk
de juiste woorden te vinden om dit gevoe
lige jonge kind gerust te stellen.
„Laat je vooral niet van de wijs bren
gen, Elsie", zei hij tenslotte ernstig.
„Misschien zijn we niet helemaal tact
vol geweest in elk opzicht, maar bedenk,
dat Yvonne zich erg zenuwachtig maakt
over mijn toestand en daardoor uiterst
prikkelbaar is. Ze stond direct klaar om
me hierheen te brengen, omdat ik een en
ander met jou recht kon zetten", voegde
hij er niet geheel waarheidsgetrouw aan
toe.
„O", zei Elsie, terwijl ze haar best deed
zich Yvonne met gevoelens van spijt voor
te stellen.
Opeens lachte Mark hardop. „O, Elsie,
als je mijn buitenhuisje en mijn vrienden
daar maar eerst ziet! Ik kan je verzekeren,
dat ik me daar met in dure kringen be
weeg. Mijn vrienden zijn meest ex-RAF-
piloten. Je hebt me hier werkelijk in om
standigheden gezien, die niet helemaal bij
me passen. Ik haat luxe hotels maar het
hotel, waar ik logeer, paste nu eenmaal
in Yvonne's plannen en ik geef toe,
dat een modezaak, als Véronique, ieder
normaal mens enigszins van zijn stuk zou
brengen. Maar je moet bedenken, lieve
kind, dat ik een hardwerkende schrijver
ben, en zodra we op Willows zi,ha, gaan
we aan 't werk. Annie houdt bovendien
niet van wereldse fratsen".
„Ik ben blij dat te horen", antwoordde
Elsie. Haar stem klonk warm en ze maak
te er zich een verwijt van, dat ze zo
zwaartillend was geweest. „Het spijt me,
dat ik me zo heb laten gaan. Sir Leo zegt
altijd, dat het Snobisme van de armen nog
dommer en erger is dan dat van de rij
ken".
„Ik ben bovendien helemaal niet rijk",
merkte Mark met een glimlach op. „Wie
is die bron van wijsheid, die je Sir Leo
noemt?"
In 't kort vertelde ze hem iets over haar
oude vriend en beschermer. Ze was er zich
niet van bewust, dat ze Mark hiermee een
duidelijk beeld gaf van haar jeugd in het
weeshuis en haar karakter. Hij was een
goed luisteraar en vele dingen werden hem
duidelijk. Elsie was geen modern meisje,
dat roken en drinken en uitgaan belang
rijk vond. Ze gaf weinig om kleren en
hield van buitenleven en boeken. Haar
ideaal was: schrijfster te worden....
Wonderlijk was 't, dat hij tegen dit meisje
aan was gelopenHij glimlachte bij
haar enthousiaste besenrijving van Sir
Leo. Ongetwijfeld een man van fijne
smaak en grote ontwikkeling.
Mark voelde zich gesterkt in zijn over
tuiging, dat hij met Elsie een goede keuze
had gedaan.
„Ben j;: wel eens bij hem thuis geweest?"
vroeg hij.
„Nee.... er was daartoe nog geen ge
legenheid", antwoordde Elsie. „Begrijpt u,
Sir Leo woont in Dorset, en hij kon mij
moeilijk mee naar zijn huis nemen, toen ik
nog in het weeshuis was hij was regent
van het weeshuis en het zou een beetje
vreemd geleken hebben...."
Mark knikte begrijpend. Hij was Sir
Leo er dankbaar voor, dat hij dit fijne, ge
voelige kind zo'n goede opvoeding gegeven
had. Hij was er stellig van overtuigd, dat
Elsie deze extra zorg ten volle waard was.
„Sir Leo is héél fair", voegde Elsie er
aan toe. „Hij gaf ook andere kinderen spe
ciale kansen. Zijn vrouw is al jaren ziek en
daarom nodigde hij waarschijnlijk nooit
één van ons bij hem thuis uit Bovendien
is Dorset niet bepaald in de buurt".
Van Willows is Sir Leo niét zo ver ver
wijderd, dacht Mark, maar hij zei niets.
Hij lachte en stond op. „Ik geloof, dat ik
beter kan maken dat ik wegkom, voordat
die juffrouw Brown terugkomt", zei hij
vrolijk. „Ik heb begrepen, dat ze niet ge
steld is op mannelijke bezoekers. Zou je
me terug willen rijden naar het hötel? Óf
zal ik een taxi nemen en iemand anders
de wagen laten halen?"
„Natuurlijk breng ik u. Ik zal even een
mantel aan gaan doen".
Rustig en met veel meer zelfvertrouwen
dan voorheen reed Elsie Mark naar zijn
hotel terug. Toen ze voor het hotel stil
hielden, zei Mark: „Hartelijk bedankt. Wat
denk je, zou je Maandag a.s. mee naar
Devon kunnen rijden?"
„Ja.natuurlijk", antwoordde Elsie,
die opnieuw het gevoel had, dat ze droom
de en Maandagmorgen wakker zou wor
den in de kille realiteit van juffrouw Car-
michael's klas, tussen haar medeleerlingen
met ratelende schrijfmachines.
„Dat is dan afgesproken", zei Mark.
„Het lijkt me 't beste om vroeg te ver
trekken. Zullen-we zeggen: negen uur? Er
liggen kaarten in dat vakje daar. Als je
die mee v/ilt nemen om gedurende het
weekend de route te bestuderen, ga dan je
gang. De weg is aangegeven met rood".
„Graag, ik zal de kaarten meenemen.
Tot Maandagmorgen dus!"
Hij legde even een hand op haar arm.
„Geen enkele twijfel meer?" vroeg hij
ernstig.
„Nee, integendeel, ik verlang naar
Maandag", antwoordde ze zacht. De glim
lach op zijn gezicht verbreedde zich en
een warm gevoel doorstroomde haar. Ze
keek hem na, toen hij naar de draaideur
van het hötel liep. Hoe vreselijk moest hij
't vinden steeds afhankelijk te zijn van de
hulp van andere mensen! Elsie nam zich
stellig voor alles te doen om voor hem de
komende zes maanden beter te dragen te
maken. Nadat ze de auto had toevertrouwd
aan de zorgen van een hótel-bediende, liep
ze met de kaarten onder haar arm in de
richting van haar bushahe. Ze bedacht zich
echter, dat het nauwelijks de moeite waard
was om nog naar het Tehuis te gaan, aan
gezien ze om half zes een afspraak had
met juffrouw Carmichael.
(Wordt vervolgd
