r VISSERIJ-VARIA"
Concert met „Jubelnoten
zette viering waardig in
Thuiskomst
.Clowntje Riek
Auto- en Motorrijles
Autorijschool SUCCES
„Wilhelmina's" veertigjarig feest
Beverwijk
AB DE JONG
Salarisregeling voor
leraren gewijzigd
ZATERDAG 22 AUGUSTUS 1953
Kinheim en WB in het
Wijkertorentournooi
FEUILLETON
door Mevr. Byleveld-Gelinck
^Voor de kinderen
K I a v e r's Boekhandel
Met terugwerkende kracht
van 1 Januari 1953 af
ADVERTENTIE
Gediplomeerde Instructeurs
ZEEWEG 275 - TEL. 4333
KENNEMERLAAN 136 - TEL. 5000
IJMUIDEN
Fleming als tegenspeelster. Zeer goed spel
geeft het Chineesje Danny Chang als het
weesje Wei Lin.
Eigenlijk een film die in het luchtige
vacantie-programma een beetje afsteekt
door het ernstige gegeven.
Zondagmiddag kan de jeugd haar hart
op halen aan de daverende geschiedenis
van „Mabok, de wilde olifant".
A.D.O.Kinheim (te Heemskerk) 18 uur:
Kinheim: Van Dijk; A. Paap en L. v. Hesse-
lingen; De Ruiter, W. Groeneveld en C.
Luntz; H. v. Vuuren, J. v. Hesselingen, Th.
v. Vuuren, J. Starreveld en J. H. v. d.
Wateren.
BeverwijkV.V.B. (te Beverwijk) 14.30
uur: V.V.B.Nieuwenhuis; J. Roos en K.
Kil; F. Bruinzeel, P. de Wolf en P. BÏeeker;
A. Both, J. v. d. Linden, F. Kooimans, J.
Kersbergen en De Koster.
Kinheim A naar v. d. Aart-tournooi
Aan het Zondag in het Heemsteedse
sportpark te houden Van der Aart-voetbal-
tournooi zal het Kinheim-junioren A-elftal
deelnemen. De jeugdige Kinheimei's zullen
wedstrijden spelen tegen Vliegende Vogels,
Waterloo en D.S.K.
„Artikel 251 bis, wetboek van Strafrecht"
(R e x, Vrijdag tot en met Maandag) Het
lijkt in het prille begin van deze film alle
maal erg luguber: een meisje wordt op
gruwzame wijze vermoord en de toeschou
wer installeert zich dan ook al knus voor
een perfecte grie
zelfilm van Fran
se huize, die de
nodige clair-obs-
cuur-trucs wel zal
willen opleveren
om het publiek een
aantal rillingen te
bezorgen. Maar het
drama zoekt dit-
keer een andere
ontknoping, want
het is gans geen
thriller in de nor
male zin des
woords met wilde
achtervolgingen
over daken en
vuurspuwende re
volvers. Het is een
betoog en een goed
en menselijk be
toog bovendien.
Op kiese wijze
laat de rolprent,
waarin een Parijse
gynaecoloog dr.
Thevenard de hand
heeft gehad, zien,
welke gevaren het
opgroeiende geslacht kunnen bedreigen,
wanneer de ouderen niet zo verstandig
zijn het tijdig voor te lichten omtrent be
paalde normale levensfuncties. Het jonge
slachtoffer van de moord verwachtte name
lijk een kind en min of meer is de opvoe
ding schuld aan de manier, waarop dit
probleem zich tot een tragedie gaat ont
wikkelen.
Dat de Fransen zich de gelegenheid niet
lieten ontgaan, bovendien een op diverse
punten bizonder knappe speurdersfilm
rond het verhaal te bouwen, is hen moei
lijk kwalijk te nemen en al stond „Morgen
is te laat" uit de Italiaanse school wellicht
een treedje hoger, dit Gallische product
heeft toch wel zoveel overtuigingskracht
meegekregen van zijn regisseur Thevenard,
dat het de moeite loont dit werk te gaan
zien. Temeer, omdat af en toe de Franse
luchtigheid door het verhaal breekt in de
persoon van de twee kostelijke politieman
nen Querneau en Dumont.
Deze punten moeten ongetwijfeld op de
debetzijde van deze film, die als „Le vrai
coupable" een wat al te stroeve vertaling
kreeg voor Nederlands gebruik, geboekt
worden, maar daar staat tegenover, dat het
samenspel tussen sociale tendenz de
aanklacht, die dr. Thevenard er van wilde
maken en detectiverij niet altijd een ge
lukkig evenwicht oplevert. Het geforceerde
gelukkige slot bijvoorbeeld is daar een
„Limelight" (Rextheater, Dins
dag t/m Donderdag). Chaplin's laatste film
is door Rex voor het hele tweede weekge-
deelte in reprise genomen en deze boeiende
rolprent is zulk een herhaling ongetwijfeld
waard. Wij bespraken haar reeds tijdens
een eerdere voorstelling in Rex en volstaan
dus met de opmerking, dat dit triest-komi-
sche verhaal van de clown zeker niet de
klassieke acteur Chaplin recht doet weder
varen. maar hem in een nieuwe huid laat
zien, die niet minder interessant mag heten.
Waar Chaplin de oude jas aantrekt en zijn
kostelijke pantomimes ten beste geeft,
stijgt „Limelight" tot vaak verrassende
hoogtes. Overigens is de intrige van het
jonge actricetje, wier historietje verduis
terd wordt door een overmaat aan levens
moeheid wat gezocht en week, ondanks de
treffende vondsten van tegenspeler-regis
seur-componist Charles Chaplin.
„S.O.S. Held in nood!" (Thalia
Zondag t/m Maandag). In deze film heeft
Paleface Potter heel wat op zijn toch niet
al te vlekkeloos geweten, voordat hij zijn
zoon Junior („Televisie-Bob Hope") mil-
lionnair maakt. Pa Potter heeft namelijk
kort voor zijn droef verscheiden zijn op
Indianen verworven fortuin aan zijn zoon
uit rancune niet aan zijn vrouw, omdat
zij hem met zo'n malle zoon opscheepte
nagelaten en voordat deze de erfenis kan
toucheren, kan men anderhalf uur plezier
beleven aan een cocktail van aan „Hell-
zapoppin" herinnerende scènes en veel
vuldige grapjes uit Bob Hope's talrijke
„Road"-films. Geen bizondere vondsten
weliswaar, maar men kan er toch uitbun
dig plezier in hebben. Om van een en an
der een verhaaltje te maken, heeft regis
seur Frank Tashlin een bendeleidster, die
haar vrije tijd besteedt aan postkoetsover
vallen, in de (aantrekkelijke) vorm van
Jane Russell gegoten en om dit kwaad van
berovingen te bestrijden, werd de dank
bare hulp van Roy Rogers en zijn onaf
scheidelijke Trigger ingeroepen. Het slot
van de film is een verrassing en, zoals
Bob Hope terecht zegt, iets wat de televisie
niet kan bieden.
„Stad der gevaren" (Thalia, Maandag
t/m Woensdag), die voorheen als „Atoom-
stad" werd vertoond, is het verhaal van
7)
Een eigenaardig kriebelig gevoel, de
waarschuwing dat hij begon te „koken",
begon zich van de politieman meester te
maken. Verduiveld nog aan toe! Stond hij
hier voor gek of niet! Hij kon haar toch
waarachtig niet met zijn grote handen bij
haar schouders pakken en heen en weer
schudden; hij zou het anders graag genoeg
gedaan hebben! Maar hij zou haar vast en
zeker kraken voordat ze nog een woord
gezegd had!
„Sarinah, als je nu niet behoorlijk je
mond opendoet, zal ik ie vertellen wat er
gebeurt. Dan bel ik het politiebureau op
en komen er twee grote agenten om je te
halen. Die stoppen je in een donker hok.
En daar blijf je net zo lang totdat je aan
een heel strenge meneer, die ook Maleis
spreekt, alles verteld hebt wat we moeten
'veten. Begrijp je goed. Sarinah? Ik heb
ta*o tijd meer om lang te wachten".
Uij voelde zich in alle opzichten versla
gen. Om zijn kinderachtige dreigementen
en om zijn vruchteloos aandringen en zijn
betuigingen van haast. Een Oosterling was
fraai voorbeeld van een scherpe be
schouwing levert ook andere stukjes détail-
critiek op. Maar het is al een hele winst,
dat het requisitoir tegen de abortus provo-
catus niet terug viel tot de platte sensatie.
J. F.
een „kidnap" in de atoomstad Los Ala
mos in New Mexico.
De geleerde dr. Frank Addison, een ge
leerde voor atoomonderzoek, leeft met zijn
gezin tussen prikkeldraad, bewakers en
waarschuwingsborden. Bij dit gezin hoort
het zevenjarig zoontje Tommy, die tijdens
een kinderfeest plotseling verdwijnt en
blijkt ontvoerd te zijn. Zijn leven zal wor
den gespaard in ruil voor de uitlevering
van een atoomformule. De nodige chan
tage verhoogt de spanning in deze film en
door middel van een waardeloze formule
lopen de ontvoerders in de val. Het is een
spannende rolprent met „adembenemen
de" opnamen, zoals de redding van Tom
my uit de grot waarin hij wordt gevangen
gehouden en waarbij een knap staaltje
van bergafdaling en -beklimming ten
beste wordt gegeven.
„Het wonder van Fatima" (K e n n e-
mer Theater, Maandag tot en met
Woensdag) Door middel van de Ameri
kaanse Warner-Bros productie „Het Won
der van Fatima" krijgt de bioscoopbezoe
ker de gelegenheid een tweede verfilmde
versie van het gebeuren in het kleine Por
tugese plaatsje Fatima te aanschouwen. De
eerste was een Italiaanse film, die in tegen
stelling tot de Amerikaanse niet in kleuren
was opgenomen. In menig opzicht strekte
haar dat tot voordeel. De Italiaanse Fatima-
film was veel minder geromantiseerd. Ze
zocht het in het innerlijk, daarmee een kans
verspelend, vat op de grote massa te krij
gen. De Amerikaanse Fatima-film zoekt
de massa bewust. Een meesterwerk is de
film dan ook niet- geworden, omdat zij nog
al gemakkelijk compromissen sluit, de con
trasten lichtelijk sentimenteel aanzet en de
kinderen, die in het gebeuren van Fatima
zo'n belangrijke rol spelen, effectvol uit
buit, zij het gerafineerd genoeg om er geen
verzoetelijke suikerprentjes van te maken.
Naar haar dramatische kracht is de film
geen openbaring. Dat zij nochtans uw aan
dacht gaande houdt, mag men toeschrijven
aan de belangrijkheid van haar inhoud, die
voor niet-katholieken op z'n minst interes
sant te noemen is, terwijl de filmliefhebber
benieuwd zal zijn, welke vorm de regis
seur John Brahm aan zijn onderwerp wist
te geven.
„Tea for two" (Kennemer Theater)
Een al enkele malen besproken film, die
ook in Kennemerland geen onbekende
meer is. Doris Day is hier de trekpleister
en zij moet het Kennemer Theater tot en
met Zondag vol boeken.
„De held zonder geld" (L u x o r) is een
vacantie-film, die geen tijd laat voor som
bere gedachten: Red Skelton's naam zegt
hierbij reeds genoeg. Eleanor Powell ver
toont haar charmante danskunst en het
orkest van Jimmy Dorscy soeelt de ene
schlager na de andere song. De filmdirec
tie vond blijkbaar de show iets te flauw
en heeft er daarom ter afwisseling een
spionnage-verhaaltje doorheen geweven.
Zouden er in deze prent werkelijk intelli
genter lieden aan het werk geweest zijn,
dan zou de meest on-intelligente, in dit
geval Red Skelton, niet helemaal zo flauw
zijn geweest, want dit hele geval is af en
toe wel erg zouteloos.
„Alina, de begeerde vrouw" (Woensdag
en Donderdag, Lux or) is de misleidende
titel van een knappe film, die onder deze
valse vlag een patente lading verbergt.
„Hong Kong' (W. B. theater) is de
stad, waarin een oorlogswees en een kost
baar beeldje het pad kruisen van een oud
militair, die zich daar best vermaakt. Ro
nald Reagan vervult deze rol met Rhonda
boven iedere haast verheven. Zij was ook I
ver boven hem verheven, dit armzalig fi- I
guurtje dat maar nauwelijks tot zijn
schouder reikte. Klein en sjofel onder haar
grauwe omslagdoek.
Maar hij was toch weer een stap verder
gekomen. „Ja", zei ze opeens duidelijk. Ze
had dus een stem! Het was tenminste iets.
En hij vervolgde haastig:
„Weet je wie de koffers heeft willen
leeghalen, Sarinah?"
„Nee, menirr".
Al twee woorden! dacht hij tevreden. Nu
gaan we verder. „Ben je de hele avond
thuis geweest, Sarinah?"
„Nee menirr. Niet hele avond".
Vijf woorden: „Niet de hele avond dus.
Ben je dan uitgeweest?"
„Ja menirr. Ik heb hond uitgelaten".
Zes woorden. „Prachtig. Je hebt dus de
hond uitgelaten. En hoe laat was dat?"
„Om tien uur. De toren speelde".
„En hoe laat was je terug?"
„Niet laat. Het was donker en koud".
„En toen; heb je niemand gezien hier op
't portaal?"
„Hier op portaal. Nee niemand".
„En in dit kamertje?"
„Dat kamer dicht. Ik ben daar niet ge
weest".
„Zo. Dus je weet niets. En waar was je,
de hele avond?"
„In mijn kamer Dat kleine achterkamer
daar".
„En je hebt toch niets gehoord of ge
zien?"
De feestweek, die de Christelijke mu
ziekvereniging „Wilhelmina" zich zelf be
reidde, bereikte met het jubileum-concert
in het Patronaatsgebouw een hoogtepunt.
Want ten overstaan van een volle zaal ge
nodigden, waarbij zich besturen der plaat
selijke muziek- en toneelverenigingen,
Christelijke vakorganisaties en verschil
lende predikanten bevonden, heeft de veer
tigjarige, na een geslaagd programma te
hebben uitgevoerd, het feestgeschenk in
ontvangst mogen nemen: veertig gloed
nieuwe uniformen.
Deze welkome aanwinst, geschenk van
de burgerij, heeft „Wilhelmina's" be
schermheer, F. C. H. baron van Tuijl van
Serooskerken, aan het slot van de feest
avond het corps aangeboden. Het geschenk
kan men beschouwen als het sluitstuk van
een verenigingscarrière, waar weliswaar
tegenspoed niet aan ontbrak, maar die
niettemin steeds het gestelde doel trachtte
na te streven.
Voorzitter Kalkman memoreerde dit nog
eens nadrukkelijk in zijn openingsrede. Hij
gewaagde van de erkentelijkheid jegens de
beschermheer, die op zo'n uitnemende
wijze de voorbereidingen voor deze her
denking geleid heeft.
„Wilhelmina" telt thans circa veertig
leden, benevens een tamboers- en hoorn
blazerscorps van 15 man. Het kan dus, wat
bezetting betreft, weer goed voor de dag
komen en heeft dit met het onder leiding
van de heer L. van der Hoef uitgevoerde
programma bewezen. Het ensemble is
vooruitgegaan in rhythmisch spelen en
fraseren, zodat het ten gehore gebrachte
aan waarde had gewonnen. Een nog betere
embouchure met de daaraan verbonden
toonvastheid zal men eerst na voortduren
de, dagelijkse zelfstudie kunnen verkrij
gen, waarmede een volgende uitvoering
zeker gebaat zal zijn.
De suite „Aquarelles" bewees, dat de
dirigent de blazers eveneens in de moei
lijkheden (en de voldoening) van het sa
menspel inleiden kan.
De erepalm, als men deze uitgedeeld zou
hebben, verdiende échter Martin Vlaming,
de ontwerper, schrijver en regisseur van
de revue „Jubelnoten". Wij hebben diens
originele vondsten in revueschetsen reeds
eerder met lof vermeld en ook bij het
„Nee menirr".
De politieman dacht even na. Het vrouw
tje trok nu haar hand uit de warme wol
len omslagdoek en bracht haar arm om
hoog naar haar kapsel om een loszittende
kam te bevestigen. Het polsje, smal en
grauw als van een vreemdsoortig dier, viel
bloot. Maar aan dat polsje trok onmiddel
lijk zijn aandacht een glinsterend sieraad:
een brede armband van verguld zilver en
versierd met een dubbele rij gekleurde
stenen die schitterden en flitsten in het
licht. Een lelijk, opzichtig ding. een bazar-
prul dat waarschijnlijk toch duur geweest
was. In ieder geval zeker geen Oosterse
armband en evenmin een geschenk van
Sarinah's meesteres met haar fijne, sobere
smaak. De politieman trok zijn wenkbrau
wen CD.
„Wat heb je daar een mooie armband",
zei hij onverwacht. „Een prachtig sieraad,
Sarinah! Van wie heb je die wel gekre
gen?"
Het oude vrouwtje wendde zich naar
hem om. Ze richtte het schrale kopje hóóg
op en even was het, of ze niet meer zo
klein en onaanzienlijk was als eerst. De
echte vrouwelijke trots om een bewonde
renswaardig sieraad, de Eva in dit ver
schrompelde stukje mens. En ze antwoord
de fier:
Van toewan Van Milsbeek gekregen.
Vanavond".
„Van toewan Van Milsbeek? Gééft hij je
dan wel eens wat?"
„Ja menirr. Toewan Van Milsbeek heel
samenstellen van deze revue heeft Vla-
ming's sprankelende humor hem niet ver
laten.
„Jubelnoten" zat uitstekend in elkaar en
heeft het publiek inderdaad geboeid doen
kijken en luisteren naar vijf kwartier spot
ternij en ernst.
„Het octet noten", vertegenwoordigd
door een achttal dames-gymnasten, was
uitstekend getraind en gaf kleur aan de
geestige muziek van het nummer. „Het
orkest op wielen" was evenzeer een leuke
vondst, evenals het groepje Alpenjagers.
Tini Vlaming jodelde ondanks haar on
ervarenheid in dit genre er lustig op los
en het duo Frans en Ger verwerkte even
eens een ware stortvloed jubelnoten, zodat
de feestelijke stemming rijkelijk geaccen
tueerd geworden is.
A. J. v. d. W.
ADVERTENTIE
Het wordt nu tijd voor Uw
als U ze nog niet besteld heeft.
Levering binnen enkele dagen als U ze
bestelt bij
Edisonstraat 11 - Tel. 5326 - IJmuiden
Waterloo ontvang Zondag O.G.
Het eerste elftal van Waterloo speelt
Zondag vriendschappelijk tegen OG 1 ctm
2 uur. De reserves der IJmuiden aren bin
den cm 12 uur de strijd tegen OG 3 aan.
Het elftal van Waterloo komt uit. met.
doel: W. Kok; achter: J. v. d. Steen en A.
C. v. d. Struif; midden: J. Budmg, J.
Sehaan en J. v. Sikkelerus; voor: J. C.
Stek, A. F. Broek. J. J. Schelvis, J. Zwa
nenburg en P. Dekker.
goed en vriendelijk. Een groot heer. Hij
geeft geschenken aan Sarinah. Sarinah
verheugd met mooie armband".
„Dat kan ik me begrijpen. Hij is ook
prachtig! Maar waarom heeft hij je van
avond die armband gegeven9"
„In zijn goedheid".
„Natuurlijk. In zijn goedheid. Maar
waarvóór, Sarinah? Ik bedoel: heb je van
avond speciaal iets voor hem gedaan?"
„Hij is uit geweest met nonna Marianne.
Toawan Van Milsbeek was óók verheugd"
„Ja. Maar heb je ook iets voor hem ge
daan?"
„Hij liet Sarinah delen in zijn vreugde".
Ze had de handen met de flonkerende
armband weer onder de wollen doek ver
borgen en stond daar weer als eerst: on
peilbaar, ondoorgrondelijk, met ronde
kraalogen als van een pop. Wist ze wat
of wist ze niets? Had zij in de koffers ge
snuffeld terwijl Van Milsbeek het meisje
mee naar de schouwburg had getroond?
Had zij dóór haar flonkerend juweel mee
verdiend? Hij zou het van haar niet te we
ten komen. Op het tanige gezichtje en in
de bruine ogen was geen enkele emotie te
bespeuren, geen onrust, geen vrees of enige
onzekerheid. Ze stond daar, onaantastbaar
en onverstoorbaar en ze zou daar zo blij
ven staan tot morgen als dat moest, maar
niets loslaten. Ze was volkomen negatief
en in haar passiviteit de meest onhandel
bare getuige die hij zich kon voorstellen.
Hij zuchtte even, nauw merkbaar, en ging
dan tot een volgend onderwerp over.
Alle hens aan dek. Ondanks alle in
geschakelde loskracht heeft de Tubantia
gisteren in IJmuiden niet kunnen lossen en
verscheidene loggers en kotters, die voor
een eerste losbeurt hadden gevaren, kwa
men voor de tweede beurt in aanmerking:
er was een overweldigende hoeveelheid vis
aan de markt. Ruim 7200 kisten stonden er
in de hal en daarvan waren 4500 gevuld
met verse haring. Veertig schepen hadden
deze oogst der zee aangevoerd. Desondanks
hebben de prijzen zich heel behoorlijk ge
houden, zodat ook de reizen goed waren.
Vooral de Tzonne maakte een mooie reis,
zoals gisteren in onze besommingenrubriek
reeds gemeld kon worden.
Om strijd. Er waren twee trawlers
en twee loggers met een grote partij verse
haring voor de Vrijdagmarkt. Uiteraard
hadden de beide loggers, de Vrolijk-boot
Onderneming II en de Wiron IJM 209 on
der schipper Buis een geduchte concur
rentie van de beide trawlers, temeer omdat
er „haring en haring" was en de handel
bij deze overvloed kieskeurig werd. De
loggerharing moest het loodje leggen en
verdween goeddeels naar de vismeel-
fabriek.
Mooie Petten-haring. Schipper Wij-
ker had met zijn Petten een lange reis
achter de rug en met een opgaaf van 1000
kisten verse haring zag het er maar som
ber uit: de kwaliteit kon niet veel zaaks
zijn dacht men zo aan de kant. Maar dat
is honderd percent meegevallen en de ha
ring. die onder de luiken van de trawler
vandaan kwam, kon de toets der critiek
in elk opzicht doorstaan. Bovendien waren
er geen 1000 maar 1200 kisten buitgemaakt
en de besomming werd dus eveneens een
meevaller.
Export. Zoals wij gisteren al konden
melden, komt de export van verse haring
door de firma Bertus Dekker naar Tsjccho-
slowakije nu op gang en in de markt was
dat gisteren al te merken voor uitvoer
werd een behoorlijk kwantum opgenomen
en er is 12 voor de kist betaald. De bin
nenlandse handel liet zich inmiddels niet
onbetuigd en betaalde prompt 12.80 voor
de beste kwaliteiten.
Nog beter. De Tzonne is inmiddels
de hoogste besommer van deze Vrijdag ge
worden: schipper Van der Lek leverde
ruim 1700 kisten haring van goede kwali
teit af en de vismeelfabrieken hadden dus
geen beste klant aan dit schip. De korte
reis maakte het resultaat des te beter.
Jammer voor de Bloemendaal. Het
zal de mensen van de Bloemendaal wel
gespeten hebben, dat zij de tweede beurt
van eergisteren lieten schieten: de makreel-
prijs had ten opzichte van Donderdag een
flink deuk gekregen en voor zijn (1800
kisten) blauwpijpjes maakte het schip nu
ongeveer 12, terwijl er eergisteren rond
de 17 voor betaald werd. Dit viel temeer
tegen omdat de Bloemendaal nu de enige
verse vistrawler was. Het schip had bui
ten de makreel ook nog 60 kisten schelvis.
Kotters zorgden voor plavis. De een-
dagsvissers buiten beschouwing latend
het laatste etmaal is er maar 25 kist ge
vangen zorgden 30 kotters aan de Vrij
dagafslag voor flink wat platvis. Dit had
echter tot gevolg, dat de prijzen wat weg
zakten, waardoor de zes snurrevaadkotters
genoegen moesten nemen met een op
brengst, die per kist een gulden of één,
twee lager lag dan Donderdag. Niettemin
klaagde men niet, want alles is verkocht
en de arbeid werd dus gewaardeerd. De
fijnvisprijzen hielden zich echter goed en
waren, behalve voor de lappen zelfs iets
steviger. En dit ondanks het feit, dat er
door de andere kotters heel wat tong werd
aangevoerd. Lappen daalden bij grote aan
voer van de 4 tot ongeveer 3.75, maar
grootmiddeltong steeg tot 2.32, klein-
rniddel tot 1.80 en van kleine tong en
slips waren de prijzen gelijk.
Per auto. De vangst van twee kotters
is per auto naar IJmuiden gebracht: de
HD 72 zorgde voor 50 en de VD 9 voor 30
kisten.
Hele weck. Als hekkensluiter kwam
binnen de WR 33, die een vernielde kabel
had opgelopen en met zijn totale buit van
140 kisten vis na een week ploeteren toch
nog maar voor de Vrijdag marktte.
Helaas. De Tubantia heeft op de
thuisstoom nogal wat bries gehad en om
dat het schip diep geladen lag, moest de
deklast tot een totaal van ongeveer 100
kisten verse haring weer overboord gegooid
worden om het risico niet te groot te ma
ken. Schipper Dekker heeft het met bloe
dend hart moeten doen, maar in zo'n geval
is het wisse te verkiezen boven het onwisse.
Het geval had bovendien nog ten gevolge,
dat de Weimar-boot te laat voor de over-
vulde markt kwam en zoals gemeld tot
vandaag moest blijven wachten. Het schip
heeft aan de Zuidzijde zijn beurt afge
wacht.
Afgekeurd. Omdat de vangst van on
geveer 50 kisten kool, wijting, kabeljauw
en horsmakreel te lang zonder ijs had ge
legen in het ruim van de Bali (KW 129)
moest de keurmeester dit deel van de
vangst met nog wat verse haring afkeuren.
Een vangetje schelvis en wat kisten kabel
jauw werden goedgekeurd en konden ver
kocht worden.
Marktberichten. Noteringen: heilbot
2.65, gr. tong 4-3.40, grm. tong 1.84-1.58,
kim. tong 1.72-1.54, kl. tong I 1.32-1.14, kl.
„Sarinah, nu moet je me vertellen van
nonna Marianne en toewan Jean".
„Opnieuw een stilte. De bruine ogen wa
ren onbehaaglijk, dacht hij. Het was toch
jammer dat hij geen Maleis verstond. De
stilte hing weer in het trappenhuis.
„Nu Sarinah?"
„Ik weet niet wat vertellen".
„Alles. Maar dat is misschien niet dui
delijk. Ik zal je vragen stellen.
„Ben je de baboe van nonna Marianne?"
„Ja menirr".
„En ook van toewan Jean?"
„Ja menirr. Ik droeg hem op arm".
„Mooi. Je was dus lang bij de familie.
De Vere. Waren ze goed voor je?"
„Ja menirr".
„En toen ging toewan Jean naar Europa.
Hoe oud was hij toen?"
„Veertien jaar".
„En toen ging nonna Marianne ook naar
Europa en jij ging met haar mee. Heb je
toewan Jean toen weer gezien?"
„Ja menirr".
„Waar was dat?"
„In grote stad. Aan een station".
„En heeft hij toen nog met je gepraat?"
„Ja. Maar met haast".
„Haast? Ging hij dan weer weg?"
„Ja. Met de trein. Hij ging naar Indië
terug".
„En nonna Marianne?"
„Ze was samen met hem. Maar met
haast".
„Was ze bedroefd dat hij zo gauw weer
wegging?"
tong II 1.10-0.92, tarbot I 2.55-1.90, zalm
7.50, alles per kilo; tarbot IV 16.50, kl. griet
15, tongschar 50, gr. schol 55-44, grm. schol
53-44, kim. schol 47-42, kl. schol I 39-32,
kl. schol II 25-8, schar 18-11, verse haring
13.50-11, makreel 21-10.70, gr. schelvis 40-
37, grm. schelvis 43-38, kim. schelvis 45-26,
kl. schelvis I 43-19, kl. schelvis II 24-8,
wijting 16-8, gr. gul 30-22, mid. gul 22-16,
kl. gul 16-9, kl. rode poon II 13, alles per
50 kilo; gr. kabeljauw 144-60 per 125 kilo.
Aanvoer: 440 kisten tong en tarbot, 10
griet, 3 tongschar en schartong, 920 schol,
21 schar, 5035 haring, 795 makreel, 315
schelvis, 210 wijting, 165 kabeljauw en gul,
6 poon, 20 diversen, totaal 7940 kisten.
Vangsten urk. Donderdag werd door
105 vaartuigen aangevoerd: 13294 pond
kuilpaling, 72-90 ct., 122 pond lijnaal 80 ct.
tot 1, 396 pond snoekbaars 55-67 ct., 156
pond rode baars 50 ct. per pond en 550 bak
nest, 2.75 per bak van 75 pond.
Na een desbetreffende toezegging van de
minister van Onderwijs, Kunsten en We-
terfschappen op 15 December 1952 aan de
Tweede Kamer heeft een uitvoerig overleg
plaats gehad met de lerarenorganisaties
bij het voorbereidend hoger en middelbaar
onderwijs over een herziening van de sala
risregeling. Nadien hebben zij nog enkele
vergaderingen zowel van het georganiseerd
overleg voor de leraren als van de centrale
commissie voor georganiseerd overleg in
ambtenarenzaken gehouden, die de rege
ring aanleiding hebben gegeven in haar
voorstellen enige wijzigingen aan te bren
gen. Met deze gewijzigde voorstellen heeft
de centrale commissie voor georganiseerd
overleg in ambtenarenzaken zich ver
enigd.
De regering heeft besloten op korte ter
mijn enige wijzigingen van het bezoldi
gingsbesluit te bevorderen. Ook het salaris-
besluit middelbaar nijverheidsonderwijs
en de salarisschalen van de kweekschool
leraren zullen dienovereenkomstig worden
herzien.
Het ligt in de bedoeling de regeling te
rugwerkende kracht te geven tot 1 Januari
1953. Voorts zal in afwachting van de tot
standkoming van de Koninklijke Besluiten
in September een voorschot op de verho
ging van de salarissen worden uitbetaald.
De wedden van de leraren in volledige
betrekking, thans lopende van 320.tot
620.per maand, zullen worden ge
bracht op 340.— tot 720.
De volledige betrekking, die thans 26
lessen omvat (waarbij de leraar verplicht
kan worden 29 uur te geven), zal wor
den gesteld op 2429 lessen. Voor de lera
ren in lichamelijke oefening zal de volle
dige betrekking in plaats van 32 lessen
2932 lessen omvatten.
De lessen boven de 29 zullen tot een
maximum van 3 bij een salarisanciënni-
teit van 9 of meer worden bezoldigd met
f 15, f 15 en f 10 per maand.
Aan de leraren, die een doctoraal of in
genieursexamen hebben afgelegd, zullen
3 verhogingen worden toegekend (thans 2).
De diensttijd bij het lager onderwijs tot
ten hoogste 20 jaren zal voor alle leraren
meetellen voor deel (thans voor de
helft).
Het maximum van de wedden van direc
teuren en rectoren van scholen met minder
dan 10 klassen zal worden gebracht van
f 720 op f 800 per mnd.; voor die van scho
len met 10 of meer klassen zal het maxi
mum worden verhoogd van f 740 tot f 840
per maand. Voor de groep van directeuren
met meer dan 18 klassen zal het maximum,
dat thans f 740 is, op f 870 per maand
worden gebracht. Deze maxima zullen in
afwijking van de bestaande regeling zowel
voor gepromoveerden als voor niet-gepro-
moveerden gelden.
Deze bedragen worden nog verhoogd
met de gebruikelijke toelagen, zoals die
zijn opgenomen in het Toelagenbesluit
1953, derhalve ook met de zogenaamde
denivellering.
Aan de volledige betrekking van 24-29
lessen zal een nieuwe interpretatie worden
gegeven, waardoor het mogelijk zal zijn
tot een betere taakverdeling te komen.
Het ligt in de bedoeling bij de vaststel
ling van het aantal lessen volgens de les
rooster, dat aan de leraar in volledige be
trekking wordt gegeven, rekening te hou
den met bijzondere omstandigheden en ta
ken. De nadere uitwerking van deze nieu
we interpretatie zal nog in de commissie
voor georganiseerd overleg der leraren
worden besproken, evenals een aantal
detailwijzigingen.
VEILINGBERICHT BEVERWIJK
21 Augustus
Andijvie 526; bloemkool 1229; bospeen
10—22; waspeen 817; postelein 49; spi
nazie 818; sla 520; komkommers 614;
tomaten 1436; sperciebonen 2037; snijbo
nen 2041; spekbonen 16—21; pronkbonen
12—15; rentegevers 28—56; meloenen 3864;
perziken 2—18; peren 6—26; soep 2—12.
„Ze schreide".
„En toen reisden jullie door naar Am
sterdam. Naar de tante van nonna Marian
ne. Is die tante ook gestorven?"
„Ja menirr".
„En nu woon je hier samen in dit huis.
Hoe lang is dat?"
„Twee jaar, menirr".
„Zo. En hoe vind je het dat toewan Jean
is teruggekomen?"
„Nonna Marianne is gelukkig".
„En jijzelf?"
„Sarinah ook gelukkig".
„Heb je wel eens in zijn koffers geke
ken?"
„Nee, menirr".
„Vind je ook iets bijzonders aan hem?"
Op dat ogenblik ging de deur open en
kwam Jean de Vere naar buiten. Hij zag
de twee mensen aan de trapleuning in ge
sprek. Het vrouwtje, totnogtoe zo onemo
tioneel en automatisch als een sprekende
pop, maakte een duidelijke beweging van
schrik. De politieman trok zijn wenkbrau
wen op. En dan slifferde 't kleine figuurtje
onhoorbaar schuifelend over de planken
vloer, naar een deur waarachter zij
meteen verdwenen was. Er klikte een scha
kelaar van het'electrisch licht.
„Goedenavond inspecteur", zei Jean de
Vere. „Ik hoorde van mijn zuster dat u
hier was. Een rare geschiedenis! Ik vrees,
dat u een zonderlinge indruk hebt gekre
gen. Een storm in een glas water!"
„Toch niet helemaal, meneer De Vere,
(Wordt vervolgd).
Het onderzoek in de boeiende thriller „Le vrai coupable" (Rex
theater) wordt geleid door de inspecteurs Querneau en Dumont
twee listige rotten uit het speurdersvak.
Het Zwartje vertelde verder:
„Ik had alles al klaar voor de vlucht", zei hij. „Ik heb stilletjes een kano gemaakt,
en daarmee wou ik op een nacht wegvaren, terug naar Palmeiland. Maar vandaag
zag ik opeens, hoe de Bimaboemoe's u gevangen genomen hadden en hier aan land
brachten en opsloten. Toen ik u zag, herkende ik u direct. En ik keek goed, waar
ze u heen brachten, want ik dacht: ik zal proberen, Tiripia le redden en ook mee te
vemen! En daarom moeten we nu zien, weg te komen!
Oom Tripje was blij, dat hij nu met een vriend te doen had.
„Dat is mooi van je!", fluisterde hij blij. „Maar zeg eenshoe ben je hier gekomen?
Wordt de hut niet bewaakt?"
„Jawel", zei het Zwartje. „Maar daarom moest ik heel voorzichtig zijn, want als de
schildwachten me zagen, zou het verkeerd aflopen. Kijk, ik ben op het dak geklom
men, heb een gat in de nok gemaakt, en toen liet ik me naar beneden zakken, langs
die paal daar!''
„Prachtig!", zei oom Tripje. „Dat heb je knap gedaan!"
„Nu moeten we weer langs 'die paal naar boven klimmen", zei het Zwartje. „En dan
maken we, dat we weg komen! Kom, maar voorzichtigwe mogen geen leven maken!"
Op hun tenen liepen ze naar de paal, en toen klom eerst het Zivartje naar boven.
„Ik zal zien of alles veilig is", fluisterde hij. „Komt u maar achter me aan, Tiripia!"
Toen hij boven was, pakte ook oom Tripje de paal stevig vast, en hij klauterde naar
boven.
