Voorlopig Oranje-team had het niet zwaar
tegen zwak Stade Francais
Is „bevriezen van het spel
bij basketball onsportief f
Smyslov verloor van Kotov en
staat nu gelijk met Reshevsky
Thuiskomst
.Clowntje Riek
Productieve voorhoede
schiet zes maal raak
Sprint
Euwe schaakt remise
met Bronstein
DONDERDAG 8 OCTOBER 1953
4
Boksen
I I. Antonisse won
in Amsterdam
CANDID ATEN-SCHAAKTOURNOOl
kind eren
Bi Horten
Om de titel driebanden
Hockey
Jo Jurrissen blonk uit
in Nederland-Schotland
FEUILLETON
door Mevr. Byleveld-Gelinck
(Van onze sportredacteur)
TT TANNEER IS EEN VOETBALWEDSTRIJD eigenlijk aantrekkelijk voor cle
publieke massa op de tribune? We kennen mensen die bij een nul-nul resul
taat- van een technisch op hoog peil staande wedstrijd direct de opmerking maken
dat het allemaal sof was en eenvoudig niet om aan te zien; we kennen er ook die
bij een kat en muis spelletje met- een acht-nul uitslag hebben genoten als geen-
ander. Weer anderen bewandelen liever de gulden middenweg, dus een wedstrijd,
met goed voetbal en veel doelpunten, die dan zo veel mogelijk over beide partijen
verdeeld moeten worden.
Waarom wij u dat allemaal vertellen? Omdat alle categorieën gistermiddag
zo veel plezier hebben beleefd aan de tweede helft van de wedstrijd van-
het voorlopig Nederlands elftal en de Franse profclub Stade Frangais, die
in het Feyenoord-Stadion in Rotterdam werd gespeeld. Een tweede helft met
veelal Nederlands voetbal van de bovenste plank en glasheldere doelpunten van
een Nederlandse voorhoede, die na zo vele mislukkingen nu eens wel goed func-
twnncerde. Jammer alleen dat wij daar direct bij moeten vertellen dat de club van
Keesje Rijvers bijzonder tegenviel en ah sparringpartner dus vrij waardeloos was.
De thuisblijvers en dat waren er nog
al wat kregen dus ongelijk. Ongelijk,
omdat zij een over het algemeen genomen
plezierige wedstrijd misten en omdat zij
niet getuige waren van het feit dat er en
kele spelers waren in de voorlopige Oranje-
ploeg die blijk gaven van een zeer goede
vorm. Hetgeen met de moeilijke wedstrijd
tegen de Belgen in het verschiet niet an
ders dan tot tevredenheid kan stemmen.
Na het uiterst tamme begin, waarin geen
van beide partijen iets redelijks te zien
gaf. stootten de Fransen het eerst door
en bekroonden hun aanvalsspel al spoedig
met een doelpunt van middenvoor Arias.
Voor sommige mensen op de tribunes was
deze goal daarna een reden om van hun
misnoegen bij elke mistrap van een Neder
lander te doen blijken met gefluit of ge
hoon.
Gelukkig was voor dit onsportieve ge
baar al spoedig geen reden meer, want de
Nederlanders beten plotseling verwoed
van zich af. Vooral het positiespel in ach
terhoede (Odenthal, Van der Hoek, Lager
waard) en middenlinie (Klaassens en Bies-
brouck) werd veel beter.
De gelijkmaker
Een sei^fe verantwoorde en goed opge
zette aanvallen was er het gevolg var-
Maar deze liepen in de voorhoede (Over-
beeke, Dosko: Schouten, Excelsior; Bleyen-
becg, Rigtersbleek; Van Beurden, BW en
Gruijzen, Sittardia) vooralsnog vast op de
Franse back Grillon (12 x internationaal)
en de stopper Hon (9 x internationaal), die
veelal weg wisten met wat te nonchalant
aanvalsspei, dat bovendien zelden via de
vleugelspelers ging.
Toch kwam de gelijkmaker. Klaassens
plaatste de bal uit een vrije trap afgeme
ten op het hoofd van Bleijenberg, die met.
een ferme stoot de bal ver buiten bereik
van keeper Colonna in het net kopte. Van
dat ogenblik af waren de Nederlanders
beter en bleven beter voetbal spelen.
Vooral ook omdat men het tegenspel vond
op het spel van Stade Francais, dat steeds
in de breedte van het veld soeelde en lange
passes geheel achterwege liet.
Na de rust kwam pr in de Nederlandse
voorhoede aanmerkelijk meer vaart toen
de keuze-commissie Van Melis het veld in
stuurde voor Bleüenbers: en Pennaars voor
de te nonchalant» en technisch onvoldoen
de geschooide Schouten, va twee minuten
was het al raak. Van Melis kon<e listig
naar Pennaars. die zich geen ogenblik be
dacht en hard inkonte. Tegen de naai.
Gruijzen had het daarna niet moeilijk.
Nóg meer goals
Even beien de Fransen daarna terug,
waarbij Rijvers de grootste onruststoker
was. Maar veel vruchten wiern dit verzet
niet af. Het Nederlandse offensief dat
direct daaroo volgde, wèl. Eerst een drie
tal schoten, dat CoMina met enorme
7weefduiken onschadelijk "mest maken en
direct daarna 'n sc^ot van Van Mehs uit
o»n voorset van Overbeeke waar de
Franse keener ?e°n raad mee wist. Nog
voor een ha't uur om was maakfp R»»->naarc
er met een hard en zuiver schot vier-een
van.
Te veel van bet goede9 Oeensz'os. A11°s
vlotte plntseUng zo goed teven de steeds
groter gebre'--n vertonende Tv-mse Mne».
dat al weer pennaars de slvnd in de 31s+e
minuut met pen fraeig Vnn^al nn V''f-P"n
bracht. TT^t /teel-on-'t dat Pd'ötii daarna
aan de >Tndev1a'->aCp kant mankte bleek voor
Van Meb's a"oen maar redpn om een mi
nuut voor t>id t>ot hp'vp do-nin vol te ma
ken met een aeMHpn karaats doeinnnt dat
terecht een stormachtig anolaus kreeg.
Maar straks
Fn de winst van deze oefenwedstrijd? De
uitslag kunnen we gerust buiten beschou
wing laten, omdat dp tegenstand van Stade
Francais inclusief Kees R.iivers. die wel
handig dribbelde maar toch verre van een
goede vorm vertoonde te gering was.
Jammer genoeg vielen daardoor de presta
ties van "PJpsbrouek en Klaassens goed
plaatspnd en positie kiekend Lagerwaard
en Odenthal zeer moei'ük nq<;sp»rhaar
voor rie veelal ranne en handige Franse
aanvallers en de spelers van de voor
hoede na de rust wat minder uit.
ooooooooooooooooocoooooccooocococxx>ooooooococcoocxx>ooco
We kunnen ons niet herinneren ooit
een interland- of 'semi-interlandwed-
strijd te hebben bijgewoond zonder in de
rust allerhande mededelingen te horen
voor bezoekers. Dè ene keer heeft een
toeschouwer de motor van zijn auto
vergeten af te zetten; de andere keer
wordt een bezoeker aangeraden naar
huis te gaan omdat er een tweeling ligt
te krijsen. Gistermiddag in het Feyen-
oord-sta-dion in Rotterdam had de om
roeper een mededeling voor een machi
nist van een schip dat in Hoek van Hol
land lag. Deze machinist werd verzocht
direct op de trein te stappen, omdat zijn
boot elk ogenblik kon vertrekken....
We hebben iemand plotseling heel hard
zien lopen!
Maar een feit bleef dat er na rust goed
en productief gevoetbald werd. Men moet
daarbij alleen wel bedenken dat Stade
Francais (middenmoot van de Franse eer
ste klasse) uiteraard niet te vergelijken is
met de kracht van de Rode Duivels, die
over ruim twee weken in Rotterdam tegen
over het Nederlands elftal staan.
Spelmoment uit de wedstrijd van het Voorlopig Nederlands Elftal tegen de Stade
Frangais, waarbij men Rijvers in actie ziet.
99
In de Haarlemse basketballcompetitie komen
nog steeds situaties voor vooral van tacti
sche aard waar de bezoekers vreemd tegen
over staan, doch in andere basketballcentra
reeds lang als normaal geaccepteerd zijn.
Een van deze situaties is het zogenaamd,e
„bevriezen". Zo hoorden wij op de eerste
avond van de competitie weer het onaange
name gejoel, doordat een der teams het spel
ging bevriezen. Ook verleden jaar merkten
wij dit reeds op en geloven derhalve dat ten
aanzien van het bevriezen bij veel basketball
bezoekers een verkeerde opvatting bestaat.
Men weet, dat „het spel bevriezen" wil zeg
gen dat een team de bal voortdurend in bezit
tracht te houden. Zet men dit nauwgezet
door, dan laat men zelfs de eenvoudigste
scoringskansen voorbij gaan. Dit alles om te
voorkomen dat de tegenstander de bal krijgt
en zodoende ook weer scoringskansen.
Deze vorm van spelen wordt meestal
in de laatste twee tot drie minuten toegepast.
Voor degenen die van mening zijn dat dit een
opsportieve houding tegenover de tegenstan
der is willen wij nadrukkelijk vaststellen dat
het bevriezen in l.et geheel niet onsportief is.
Beschermd
Het wedstrijdreglement staat dit spel toe
en beschermt het zelfs min of meer. Verleden
jaar nog probeerde men door het moedwillig
veroorzaken van een strafworp het bevriezen
te breken. Om in het bezit van de bal te
blijven kon geweigerd worden om de straf
worp te nemen. Het weigeren van een straf
worp is nu niet meer mogelijk. Een nieuwe
regel om het bevriezen tegen te gaan. Het
moedwillig strafworpen veroorzaken geeft
thans echter meer risico's, daar in de laatste
minuten thans alle overtredingen met twee
strafworoen gestraft worden. Hier dus weer
een regel, die het bevriezen beschermt.
Is er dus sprake van onsportiviteit
Zeer zeker. Maar niet van het team dat
het bevriezen toepast, doch van de omstan
ders, die het gejoel veroorzaken. Het bevrie
zen vergt van een team uiterste concentratie.
En het gejoel verstoort deze concentratie
veelal. Ter informatie willen wij er ook op
wijzen dat in het buitenland, als daar een
team het spel de laatste minuten volkomen
weet te bevriezen, dit door het aanwezige
publiek hartelijk toegejuicht wordt.
ADVERTENTIE
Prestatie
Want goed bevriezen is een prestatie op
zich zelf en vergt heel wat oefening. Een
goed voorbeeld hiervan zag men Vrijdag
jongstleden bij de wedstrijd Oosterkwartier
S.C.H. Met nog ongeveer vijf minuten te spe
len had SCH een voorsprong van tien pun
ten. SCH besloot toen te gaan bevriezen. Dit
liep op een volledige mislukking uit. De
fout van de Sportclub was dat zij te duidelijk
liet blijken wat zij van plan was, wat gezien
de nog te spelen tijd eveneens een groot ri
sico betekende. Veel beter had men op bal
bezit kunnen spelen. Ook wel een vorm van
bevriezen, doch waarbij men gewoon door
blijft spelen en alleen van de makkelijke kan
sen gebruik probeert te maken. Door deze
vorm toe te passen blijft telkens een dreiging
bestaan en noopt men de verdediging op zijn
hoede te blijven.
V?.n groot belang
Nu nodigde men de O.K.'ers gewoon uit de
bal te komen halen, wat deze dan ook prompt
deden. Het werd hen zelfs zeer makkelijk
gemaakt, want in plaats van de ruimte, zoch
ten de spelers van SCH de bal op. Het ge
volg hiervan was steeds een kluwen van spe
lers, wat O.K. gelegenheid gaf do bal te be
machtigen en uit de daarna ontstane kansen
te scoren. Hieruit ziet men dus dat door het
niet beheersen van een onderdeel van het
basketball-spel in dit geval het bevriezen
men een practisch gewonnen wedstrijd
toch nog verliezen kan.
Wij hopen hiermede aangetoond te hebben
van hoeveel belang het beheersen van het be
vriezen kan zijn en wij hopen dat men het
in de toekomst meer waardering zal toe
kennen.
Het programma van de basketballcompe
titie in Haarlem voor deze week is als volgt:
Donderdag 8 Oct.: Dames: Antilopen 2—
J.H.J.; Jun.: ZBVSHHC. Dames: Antilopen
Oosterkw. Dames: HHC—Schoten; Heren:
Schoten 2BBC; heren: AntilopenIHJ-
D->mes: PSVIi 2Schoten 2. heren: HHC 2
ZBVS.
Vrijdag 9 Oct.: Meisjes: HOC—ZBVS: da
mes: HOC 3—ZBVS. Dames: HOC—Rapiditas.
■Tun.: HOC—I .TBC. Heren: HG A 3—IJBC.
Heren: HHC—Schoten. Dames HOC 2—HGA 2.
Heren: H. Tigers—SCH 2.
De resultaten van de Woensdagavond in.
Amsterdam gehouden amateursbokswedstrij
den luiden:
A-klasse. Weltergewicht: De Ruyter w. o.
p. van J. C. Antonisse; PI. Antonisse w. o. p.
van Sjouwerman.
Zwaanveltergewicht: Orlowsky wint door
disqualificatie van Mazurel; Van Achthoven
w. o. p. van Lucas.
De selectiewedstrijd in het weltergewicht
voor een plaats in de Amsterdamse amateur-
ploeg, die op 30 October en 2 November in
Londen uitkomt, tussen Zwaan (Amster
dam) en Antonisse (Haarlem) kon geen door
gang vinden. Aan Zwaan is namelijk door
zijn militaire commandant een boksverbod
opgelegd omdat hij waarschijnlijk gekozen
zal worden in de militaire ploeg, die tussen
2 en 10 November in Londen zal deelnemen
aan de wedstrijden om het Empire Shield.
De nek-aan-nek race tussen Smyslov en Reshevsky heeft tijdens cle 21e ronde om het
candidaten-schaaktournooi veel toeschouwers naar de tournooizaal gelokt. Natuur
lijk concentreerde de belangstelling zich in hoofdzaak op de partijen van de leiders,
die beiden hun best deden om de partij zo moeilijk mogelijk te maken. Want ook
Smyslov is zich thans terdege bewust van het steeds verder oprukken van de Ameri
kaan. Toen hij na zijn korte remise-partij in de 20e ronde het verloop van de partijen
vanuit de zaal volgde, zag men zijn gezicht betrekken toen Reshevsky wederom de
volle winst behaalde. Daarom ook speelde hij in de 21e ronde met zeer grote concen
tratie. Pas na zijn 20e zet begon hij met een glimlach op het gezicht door de zaal te
wandelen. Er was reden voor, want zijn tegenstander Kotov stond op dat moment
voor moeilijke problemen. Zo moeilijk dat zich een zorgelijke rimpel op het voor
hoofd van zijn concurrent Reshevsky vormde.
De Amerikaan had natuurlijk veel belang
stelling voor deze partij, hoewel hij zelf in
een fel duel gewikkeld was met Slahlberg.
Tegen zijn gewoonte had de Amerikaan de
Konings-Indïsche verdediging toegepast en
hij speelde voor zijn doen vrij vlot. Na 23
zetten had hij „slechts" 2 uur van zijn be
denktijd verbruikt, zodat hij nog een half
uur voor zijn resterende 17 zetten over had.
Stahlberg was bijna nooit bij het bord te
vinden. Hij speelde de meeste zetten vrijwel
a tempo en wandelde vervolgens steeds maai
been en weer. Op de 34ste zet gaf Reshevsky
zijn partij remise.
De wijze waarop Euwe de opening in het
middenspel behandelde tegen Bronstein,
deed denken aan zijn spel in de eerste helft
van het tournooi. Een toren van de Neder
lander waagde zich temidden van het strijd
gewoel en verkeerde voortdurend in gevaar.
Toen dit gevaar echter werkelijk acuut werd,
bracht Euwe een schijnoffer, dat na enkele
zetten tot een rustig eindspel leidde, dat
ongeveer gelijke kansen bood. Na 28 zetten
werd tot remise besloten.
Intussen hadden Petrosian en Najdorf na
15 zetten een grootmeesters remise gespeeld.
Ommekeer
Grote spanning kwam er in de zaal toen
de gebeurtenissen in de partij KotovSmys
lov een sensationeel karakter aannamen.
Smyslov liet zich namelijk tot een ogen
schijnlijk zeer sterke uitval van ziin paard
verleiden, maar werd toen door Kotov als
een tijger „besprongen". Kotov veroverde
twee stukken voor een toren en alles wees
er op, dat de tournooi-leider de eerste neder
laag tegemoet ging.
Met een lang en aanhoudend applaus werd
Kotov beloond toen hij zijn landgenoot
Smyslov op de 40e" zet tot overgave dwong.
Dit was niet eens zozeer een beloning voor
zijn slagvaardig spel in deze partij, maar veel
meer nog voor de sportiviteit waarmee
Kotov dit tournooi opvat. Want door zijn
overwinning bezet thans de Amerikaan
Reshevsky samen met zijn landgenoot
Smyslov de eerste plaats en is dus de strijd
weer volkomen open.
Het verloop van de partij Kotov (wit)
Smyslov (zwart) was als volgt:
Kotov Smyslov.
1. c2c4 c7c6; 2. Pgl—13 d7—d5; 3. e2—e3
Pg8—f6; 4. b2b3 g7—g6; 5. Lel—b2 Lf8—g7;
6. d2d4 0—0; 7. Lfl—d3 c6—c5
Smyslov wil scherp spelen om winstkan
sen te krijgen. Anders had hij wel het een
voudiger 7. - - - Lf5 gespeeld.
8. 00 c5xd4: 9. Pf3xd4 e7eö: 10. Pd4b5
a7a6: 11. Pb5—c3 d5xc4: 12. Ld3xc4 b7—b5;
13. Lc4e2 Lc8—b7; 14. Pbl—d2 e5—e4; 15.
b3b4
Wit staat gedrukt. Met de tekstzet hoopte
hij op de damevleugel tegenspel te krijgen.
15.Dd3e7: 1G. a2—a3 Tf8—dB: 17.
Ddlc2 Pb8c!7; 18. Pd2—b3 Ta8—cl; 19.
Tfl—dl Pf6d5?
Een ernstige fout. Daarentegen had zwart
door 19.Pe5 het beste spel kunnen
behouden.
20 Tdlxd.5 Lg7c3?
Op 20.Lxd5 voltg 21. Pxd5, Txc2;
22. Pxe7Kf8: 23. Lxg7j- enz. De tekstzet
is echter een tweede fout. Nodig was 20
Txc3
21. Td5xd7 Td8xd7
Na 21.Lxb2; 22. Txd8 en 23. Dxb2
heeft zwart een stuk verloren.
22. Lb2xc3 Lb7—dn; 23. Pb3—c5 Td7—dG
24. Lc3b2 f7—f6; 25. Lb2—d4 De7—f7; 26
h.2—h3 Tc8e8; 27. Tal—cl h7—h5; 28
a3a4
De beslissende doorbraak.
28.f6—f5; 29. Ld4—b2 Kg8—h7; 30
Dc2—c3 Ld5c4; 31. Le2xc4 b5xc4; 32
Dc3xc4 Td6—dl
Een laatste uitval.
33. Kglh2 Df7xc4; 34. Tclxc4 Tdl—d2
3
V-\
2192
35. Lb2—f6 Td2xf2; 36. Tc4—d4 f5—f4; 37.
Td4—d7+ Kh7h6
Op 37.Kg8 volgt 38. Tg7 Kf8; 39.
Pd7 mat.
38. h3—h4 g6g6; 39. Lf6xg5 Kh6—g6;
40. Lg5xf4.
Zwart gaf het op.
Opmars
Er was nog iemand die in deze ronde een
opmars begon naar de eerste plaats. Het was
de vroegere Estlander Keres, die via een
nieuwe zet in de Spaanse opening, zijn
tegenstander Boleslavsky in moeilijkheden
bracht. Keres kreeg aanval en wat dat be
tekent weten de insiders maar al te goed.
Er volgden elegante combinaties, en tot slot
een offeraanval zoals alleen Keres dat kan.
Na 33 zetten moest de totaal overspeelde
Boleslavsky zijn koning omleggen.
Wat er niet Averbach aan de hand was,
weet niemand. Tot nu toe heeft hij geen op
vallende dingen gedaan, maar in de 21e
ronde was hij niet te herkennen. Hij viel
Taimanov al in de opening met allerlei drei
gingen lastig en brak in het middenspel in
het centrum door. Zijn aanval was zo onstui
mig, dat Taimanov op een gegeven moment
meer dan een uur over één enkele zet moest
nadenken. Toen Taimanov tenslotte een
handvol pionnen was achter geraakt, gaf hij
zich gewonnen.
Ook Szabo trad ondernemend op tegen
Gligoric. Hij liet zijn pionnen op de konings
vleugel naar voren rukken. Wel slaagde de
Joegoslaaf er in om de ergste gevaren te
voorkomen, maar of dit voldoende zal zijn
moet worden afgewacht. In de afgebroken
stelling heeft Szabo nog steeds goede winst
kansen.
De stand luidt thans:
1. en 2. Smyslov en Reshevsky WA pnt.
uit 20 partijen: 3. Bronstein 11 pnt. en 1
afgebr. partij (20); 4. Najdorf 10'i pnt. (191;
5. Keres 10'ï pnt. en 1 afgebr. partij (20);
6. Petrosian 10 pnt. (20); 7. Boleslavsky 9'A
ont. 09); 8. en 9. Kotov en Geiler 9 pnt. en
1 afgebr. oartij (19); 10. Taimanov 9 pnt.
(19); 11. Euwe 9 pnt. (20): 12. Averbach
8V2 pnt. en 1 afgebr. partij (20); 13. Szabo 8
ont. en 2 afgebr. partijen (20); 14. Gligoric
VA pnt. en 2 afgebr. partijen (19); 15. Stahl
berg 5 'A pnt. en 1 afgebr. partij (20).
De uitslagen in de zesde ronde van het
tournooi om het wereldkampioenschap drie
banden, gespeeld in Antwerpen luidden:
Vingerhoedt (België) 50 36 5 1.388
Ventura (Sp.) 33 36 5 0.916
Carrera (Arg.)
Rudolph (Did.)
50
44
59
59
0.847
0.745
Het zonnetje was lekker warm en Bunkie was met een mooi boek in een hoekje van
de tuin gekropen, waar hij echt op zijn gemak tegen de muxtr zat geleund.
't Was het boek, dat Rick laatst voor zijn verjaardag had gekregen; een fijn boek
hoor!
„Jij mag het ook lezen, hoor. als je er zin in hebt", had hij gezegd legen Bunkie.
Nou, die wou het wel graag. En zo zat hij daar nu op z'n gemak te lezen en te genie
ten. Alleen. die vliegen waren vandaag zo lastig; die gonsden maar om z'n hoofd!
„Schiet op!" zei Bunkie en hij sloeg in de lucht, telkens als er weer zo'n lastpost om
hem heen vloog. Maar vliegen zijn eigenwijze beesten; die komen altijd weer terug,
al jaag je ze tienmaal weg.
Maar het zonnetje scheen warm. Bunkie kreeg er warempel slaap van; z'n ogen
begonnen zwaar te ioorden en vielen zelfs dicht. En nu moet je toch eens horen wat
Bunkie droomde!
Wat raar.dacht hij, „ik kan vliegen!"
Ja, hij droomde, dat hij zelf een vlieg was. Ilij was héél klein en hij had vleugeltjes.
En zo vloog hij door een kamer, waar alles heel erg groot wasToen zag hij een
theekopje, o, jee, véél groter dan hij gewend was.
Na de zesde ronde was de stand aan de kop;
1. Navarra (Arg.) 12 matchpunten, alg. gem.
0.936; 2. Tiedtke (Did.) 12 m.p., a. g. 0.923;
3. Siguret (Fr.) 12 m.p., a. g. 0.905; 4. Vinger-
hoedt (België) 10 m.p., a. g. 0.972; 5. Carrera
(Arg.) 10 m.p., a. g. 0.905; 6. Rombouts
(België) 6 m.p., a. g. 0.724.
De uitslag van de hockeywedstrijd 'Ne
derland—Schotland, 22 in het internatio
naal damestournooi in Folkestone geeft de
krachtsverhouding van beide ploegen juist
weer.
Frieda Brouwer, de Nederlandse rechts
binnen, opende na 17 minuten de score, toen
zij met een laag schot na een aanval over
de rechtervleugel de Schotse doelverdedig-
ster passeerde.
Daarna werd het oranjeteam in de ver
dediging gedrongen en liet onze landgenote,
Jo Jurrissen, zien, dat zij niet voor niets
voor liet Nederlandse team als doelvrouwe
was gekozen.
Na 23 minuten spelen scoorde de Schotse
voorhoedespeelster mej. Rankin de gelijk
maker door een misverstand in de Neder
landse achterhoede.
In de tweede helft werd (Je Nederlandse
ploeg omgezet, maar tegen een Schotse ver
dediging in topvorm kregen de dames geen
kans. Halverwege deze speelhelft kreeg Jo
Jurrissen het ongeveer 10 minuten achter
een zwaar te verduren. Zij weerde zich even
wel opnieuw op fraaie wijze. Op allerlei
manieren, met haar handen en legguards,
wist zij haar doel lange tijd schoon te hou
den. Desniettemin moest zij zich nog een
maal laten passeren. De gelijkmaker bleef
echter ook niet uit. want uit een korte
corner zorgde To Blom—Goeting voor het
tweede Nederlandse doelpunt, met een on
houdbaar schot.
De verdere uitslagen luiden: Zuid-Afrika
Australië 50; IerlandDuitsland 32;
BelgiëDenemarken 30; IndiaZwitser
land 41; WalesOostenrijk 21; Engeland
Nieuw Zeeland 71; Verenigde Staten
Frankrijk 3—0.
47)
„In het ziekenhuis moest ik lang wach
ten. Het was ernstig, vertelden ze mij. Een
leverfi actuur. Ze probeerden nog een
bloedtransfusie. Maar het heeft niet meer
mogen helpen. Na een half uur was hij ge
storven. Heel vredig, zei de zuster. Hii is
eigenlijk ingeslapen".
Marianne de Vore zat daar als een ste
nen beeld. Alsof ze ook gestorven was, de
zelfde dood als haar broer. Alleen haar
ogen staarden. Toen vroeg ze ineens: „Wie
gaf zijn bloed?"
„Ik natuurlijk. Dat sprak toch vanzelf.
Ik was zijn vriend. Hij had niemand an
ders".
„En toenRichard
„Toen lag ik ook in bed in het zieken
huis. Ik was erg uitgeput van de reis en
werd na de bloedtransfusie meteen opge
nomen Ik kon je niet telegraferen, dat had
hij Immers niet gewild, en ik wilde het ook
niet aan de maatschappij rapporteren. Dan
zou je het toch gehoord hebben. Na drie
dagen stond ik op en heb hem begraven:
ik heb gezorgd voor een goede begrafenis.
Hij ligt op een oud kerkhof even buiten
de stad: heel mooi, heel vredig met hoge
bomen. Hij heeft werkelijk niet geleden,
Marianne, en ik wou dat je hem gezien
had. Een stille, zachte slaap, niet anders.
Jouw broer.en mijn enige vriend".
Er viel nu een langdurige stilte. Het ca
rillon kuiten was verstomd en ook de regen
was opgehouden, alleen lekten nog traag
de oude iepebomen langs het water van de
gracht. De hemel, boven de keizerskroon,
werd ijler en lichter. Het gehele huis leek
wel uitgestorven na de roezige afgelopen
nacht en er was geen enkel geluid. Alleen
het theewater begon te zingen op de ka
chel: een ijle, opstijgende melodie.
De twee mensen zaten daar aan weers
zijden van het venster, elk met zijn eigen
gedachten. Er was iets smekends in het ge
groefde gezicht van de man en een paar
maal was het of hij op wilde staan en naar
haar toe wilde komen om haar te steunen
en te troosten. Maar evenzovele malen
werd hij als het ware teruggehouden door
het versteende gezichtje, dat hèm niet zag
maar vèrweg vertoefde: in een ambulance
wagen door de drukke straten van Londen,
bij een stil sterfbed in een vreemd zieken
huis, op een vredig kerkhof met hoge bo
men. En dan vroeg ze ineens weer: „En
toenRichard
„En toen. er vloog ineens een vlam
mende gloed e- i zijn gezicht en hij kwam
meteen oven .toen heb ik de sme
rigste schurkenstreek uitgehaald die je je
maar bedenken kunt! Toen heb ik je be
drogen in het liefste, het hoogste dat je in
je leven had: je liefde voor Jean. Een
ploert, een schurk, een bedrieger! Ik ben
het niet waard. Marianne, dat je nog een
woord tegen me zegt, ik ben niet waard
nog een ogenblik onder je ogen te komen
of mèt jou re zijn in hetzelfde huis. Ik ben
eigenlijk niet waard om nog te leven. Ik
zal weggaan: er vertrekt spoedig een ex
peditie naar de Congo en daar zal ik me bij
aansluiten. Als ik daar aan malaria sterf,
des te beter. Ik zal je schriftelijk alle me
dedelingen doen clie je, nodig mocht heb
ben en ik zal je zoveel mogelijk met alles
helpen. Maar zelf ga ik weg: je hoeft me
nooit meer te zien".
Hij bleef nog één ogenblik staan midden
in het vertrek. Hij wierp nog een lange,
lange blik op het roerloze figuurtje bij het
venster dat hem verschrikt aanstaande,
dan sloot hij de kamerdeur achter zich.
HOOFDSTUK 10
Richard AJthing had zich in zijn slaap
kamertje, het kamertje van Jean de Vere,
teruggetrokken. Hij had eerst een poos
voor het raam gestaan, voor zich uitstarend
zonder iets te zien en diep ademhalend.
Toen had hij zich omgewend naar zijn
bagage. Zijn eigen koffers moesten maar
meteen naar een hotel overgebracht wor
den; hij zou opbellen. Marianne moest de
sleutels hebben van de bagage van haar
broer. Er was nog veel dat geregeld moest
worden. Maar het allereerst moest hij spre
ken met de politicman die hem zo genereus
de tijd gelaten had. De tijd, dacht hij bit
ter, om Marinanne's hart te breken. Hij
had haar de kamer horen verlaten, over
het portaal horen gaan en de deur van
Sarinah's kamertje openen. Zo had ze haar
troost gezocht bij de ouwe getrouwe. Wat
zou ze doen, sohreien? Of zou ze zo stil en
versteend zitten kijken als daareven in de
vensterbank, zo wit en onwezenlijk met
die grote, starende ogen? Hij rukte het
beeld uit zijn gedachten weg. Hij moest
niet meer aan haar denken, hij was haar
onwaardig en hij had haar voorgoed ver-
'oren. Hij zou Marianne de Vere nooit meer
tien.
Hij verliet liet kamertje en zag dan een
agent patrouilleren op het portaal. Voor
hem, begreep hij. Hij vroeg naar inspec
teur Renkevoort en er ging een seintje
naar boven. De politieman kwam dadelijk
;le zoldertrap af.
„Ik heb bet kantoor niet meer tot mijn
beschikking, meneereh....".
„Alting", zei de ander kort. „Ik ben u
°en uitvoerige verklaring schuldig, inspec
teur. Maar wij kunnen wel weer naar de
zitkamer gaan, ik geloofnee, Marianne
ts er niet meer. Komt u binnen".
Inspecteur Renkevoort sloot de deur
achter hen beiden en ze namen plaats aan
de gedekte ontbijttafel die daar nog altijd
onaangeroerd stond. De politieman instinc
tief met zijn rug naar het licht dat on
barmhartig het gezicht van de ander- deed
uitkomen. Een lijdend gezicht, nu zelfs met
een. diepe groef om de mond, maar toen
nog altijd krachtig en beslist met de ster
ke, lichte ogen.
„Vooreerst de geschiedenis van de in
braak", zei inspecteur Renkevoort. „Het
zal wel een verrassing voor u zijn te horen
wie de inbreker is: het oudste jongetje Ja
ger! Of liever gezegd geen inbreker, maar
een nieuwsgierig iog dat in uw bagage
kwam kijker, naar een stel Indianenveren
die u hem oeloofd had".
„Och, dat is waar! En ik heb mijn be
lofte niet gehouden. Het is mij totaal door
het hoofd gegaan! Het is erg; een belofte
aan een kind is iets, dat kostbaar is. Ik zal
hem zijn veren geven voordat ik wegga".
„Hij vond ze niet in de bagage van Jean
de Vere".
„Omdat ze in de koffers van Richard
Althing zaten. Ik vind het beroerd. Wordt
zo'n jog nu opgepakt?"
„Opgepakt in geen geval. Maar ik moet
de zaak natuurlijk wel rapporteren. Wat
het ernstiger maakt is, dat hij handschoe
nen er bij heeft aangetrokken. Dat heeft
hij van de sjentlemen-inbreker van de
film! Maar alle omstandigheden zijn
gunstig. Het gezin is goed, al is de moeder
overwerkt en kan zij niet voldoende toe
zicht houden op de zes, kinderen. Maar zij
gaat hertrouwen met een verstandige man,
die waarschijnlijk wel zal zorgen dat de
jongen voorlopig geen sjentlenfen-iuhie-
kers meer te zien krijgt. En het jog is ook
gunstig, aileen vol ondernemingszin en
fantasie. Een slim apetoetje. Ik denk dat
één van de dames van Pro Juventute eens
zal komen praten en een oogje in het zeil
zal houden. Verder niet. Ik heb alle ver
trouwen in de toekomst".
„Daar ben ik bJij om. Ik zal die veren
niet vergeten. En nu mijn verklaring, in
specteur. Wil ik dan nu maar van wal ste
ken?"
„Ik luister", zei inspecteur Renkevoort.
„Ik zal bij het begin beginnen", zei Ri
chard Althing. „Ik geloof, dat dat wel
noodzakelijk is. Maar ik weet niet of u de
tijd en de belangstelling daarvoor hebt".
„Ik heb èn de tijd, èn de belangstelling",
was het antwoord.
„Nu goed clan. Ik ben altijd een eenzaam
mens geweest, een zeer eenzaam mens. Die
eenzaamheid vond reeds zijn oorsprong in
het huwelijk van mijn ouders, Mijn vader
was Katholiek, wel vrijzinnig maar toch
een Katholiek; mijn moeder een boeren
dochter uit een streng-Protestants milieu.
Mijn vader kwam als architect in het Be-
tuwse dorpje waar mijn moeder woonde
om een nieuwe kerk en pastorie-complex
te bouwen. Daar leerde hij mijn moeder
kennen en voelden zij zich sterk tot ellkaar
aangetrokken.
(Wordt vervolgd).
