de^Ür
Op de rommelmarkt bij
de Porte de Clignancourt
Jongenspyjama
Kerk en Wereld in Japan
9
Eetmogelijkheden bij
onverwacht bezoek
BRIEVEN VAN EEN PARIJSE HUISVROUW
Damestassen
van nylon
DIT MAKEN WE ZELF
Maakt u alles eens
extra lekker!
KERKELIJK LEVEN
Maand hechtenis geëist
tegen chauffeur
Griekse kapitein
wijst verwijt af
PUROIi «loet wonderen!
Nationale Energie
Manifestatie 1955
De plaats van de arts
in de sociale zekerheid
Heringa Wuthrich
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
ZATERDAG 31 OCTOBER 1953
oor
O uw
VOOR haar inkopen bezoekt een Parijse huismoeder zo goed als dagelijks een
markt, die meestal 's ochtends vóór dag en dauw in haar „quartier" als uit
de grond verrijst en waar het de hele dag een levendig vertier is van aanprijzende
kooplieden en critisch rondneuzende of biedende en lovende dames. Uit geheel
Parijs en ook van ver daarbuiten kan men echter bezoeksters aantreffen op de
grote week-end markt, die reeds meer dan een halve eeuw bij Porte de Clignan-
court wordt gehouden. Naast levensmiddelen, tenminste voor zover het provin
ciaalse specialiteiten en andere bijzonder hartige of zoetige lekkernijen betreft,
zijn daar echter vooral allerlei aantrekkelijke koopjes op ander gebied te vinden.
Zo ééns per week is er ook in een
Frans gezin, altijd wel weer wat nodig
op huishoudelijk of kledinggebied en
voor wie dergelijke artikelen in het
bezit wil krijgen tegen aanlokkelijke
prijzen, is deze schilderachtige en le
vendige markt een ideaal oord!
Ook tweedehands goederen zijn er
in een bont allerlei voorhanden en juist
die sorteringen, die hier reeds van vóór
de eeuwwisseling de voornaamste han
delswaar uitmaken, gaven deze typische
Parijse markt de naam „Marché aux
puces".
Deze titel, die aan duidelijkheid niets
te wensen overlaat, weerhoudt echter
geen enkele Parisienne, er vrij geregeld
eens een kijkje te gaan nemen. Ook al
behoort zij allerminst tot degenen, die
iedere franc meermalen om moeten
draaien, voor zij er toe besluiten die uit
te geven.
Erg gemakkelijk is het op deze markt
stellig niet, de portemonnaie dicht te
houden! Er is altijd wel iets te vinden,
waarvan de prijs dermate de kooplust
prikkelt, dat je het als vrouw voor je
het weet tot je bezit hebt gemaakt. Is
de prijs niet doorslaggevend, dan doet
het sprankelijk commentaar van de ge
wiekste kooplieden, waaronder heel wat
vertegenwoordigsters van het zwakke
geslacht die goed van de tongriem ge
sneden zijn, wel de rest.
Aan het vertier heeft men op deze
bonte markt evenmin gebrek en er is
zelfs steeds een complete kermis te vin
den, om zich na gedane zaken lustig te
vermaken. De straat-artisten weten te
gen het week-end de Porte de Clignan-
court eveneens wel te vinden evenals
de vele touristen die winter en zomer
Parijs bezoeken en deze „Marché aux
puces" als een speciale bezienswaardig
heid beschouwen. Zij komen vooral af
op de gevarieerde uitstallingen van de
„boutiquiers", waarbij men eerst aan
belandt wanneer men al een aardig
aantal meters marktvertier achter zich
heeft.
In een wonderlijke behuizing, opge
trokken uit oude benzineblikken en
schotten, hebben daar kooplui van al
lerlei" pluimage hun „winkeltjes" inge
richt. Met de week wisselen de sorte
ringen en ook wanneer men er alleen
om te kijken heen gaat, kan men er zijn
hart ophalen. Een meer gevarieerde uit
stalling van antieke of alleen maar oude
voorwerpen treft men zelden ergens
aan.
Met een meer zakelijk doel voor ogen
is hier echter eveneens menige huis
moeder, al of niet in gezelschap van
haar echtgenoot, te vinden. De prijzen
zijn hoog in Frankrijk en wanneer er
een bed, beddegoed of een meubelstuk
dient te worden aangeschaft, wordt een
tweedehands koopje dikwijls op prijs
gesteld.
Een spannende jacht
De kostbaarste juwelen, zilveren bi
belots, antieke koperen of tinnen voor
werpen, stijlmeubelen en oude weefsels
prijken echter zonder mankeren naast
de meest rommelige verzamelingen van
gebruikte en dikwijls reeds danig ver
sleten voorwerpen en juist dat onge
wone contrast in koopwaar maakt deze
markt zo aantrekkelijk. Langs de win
keltjes bewegen zich bovendien allerlei
kooplieden die hun waren al wandelend
aanbieden. De Marokkaanse matjes
verkopers trekken daarbij in hun kleu
rige uitdossing wel het meest de aan
dacht. 't Zijn de kunstenaars, van klad
schilders tot artisten die werkelijk iets
presteren, die verder de bevolking van
dit stukje Parijs zo afwisselend en boei
end maken. Zij trekken er meestal des
Zaterdags reeds voor dag en dauw op
uit om de standhouders die hier in schil
derijen doen, en dat zijn er heel wat,
hun nieuwste kunstwerken aan te bie
den. Reproducties van oude meesters,
met een eeuwenoud aanzien maar nog
vers in de verf, zijn daarbij talrijk.
Heeft men er 'n goede neus voor dan is
tussen al 't bric a brac echter eveneens
dikwijls iets te ontdekken, dat werkelijk
van waarde is. Menige kenner maakt
er dan ook een sport van hier koopjes
op allerlei gebied te halen in de stal
letjes vol antiek uit verschillende pe
rioden.
Aan de jacht doet ook menig jong
vrouwtje mee dat trouwplannen heeft
en voor haar huis graag een mooi antiek
voorwerp of meubelstuk wil hebben en
menige buitenlandse bezoeker of be
zoekster is daar eveneens op uit.
Heerlijk is het te rommelen in de
stapels oude bekledingsstoffen en an
dere weefsels die hier altijd weer te
vinden zijn en waartussen men dikwijls
mooie stukjes antieke kant, kleurige
oudé tapisserie en andere aparte dinge
tjes aantreft, waarmee een vrouw die
handig is met de naald en graag zelf
iets maakt altijd wel raad weet.
Met de Parijse mode heeft de „Mar
ché aux puces" meer te maken dan men
zo direct zou vermoeden! Carven, Hu-
bert de Givenchy en andere modeont
werpers kan men er op een rustige
ochtend nogal eens aantreffen, want
op de een of andere manier schijnt deze
bonte markt hun te inspireren. Boven
dien zijn er op deze vreemde markt
ook dikwijls aardige decoraties te vin
den, die in salon, boutique of étalage
van een mode-huis goed tot hun recht
komen.
De kooplieden die in dit rommelige
rijk de scepter zwaaien zijn bovendien
de moeite van een métro naar de Porte
de Clignancourt dubbel en dwars waard!
Men treft er de vreemdste types onder
aan en vrouwelijke neringdoenden zijn
daarbij zeer talrijk vertegenwoordigd.
Wat haar'kleding aangaat houden zij
er heel persoonlijke opvattingen op na
en hun uitdossingen zijn dan ook meest
al een extra bezienswaardigheid on
deze aan verrassingen zo rijke markt.
Yvonne, die haar meer dan omvang
rijke figuur in de honderden spiegels
welke de inventaris van haar „neder
zetting" op de „Marché aux puces" uit
maken, voortdurend ziet weerkaatst,
en haar overbuurvrouw Mimi, die in
oude stoelen handelt, krijgen het om
het minste of geringste met elkaar aan
de stok en dan gaat het er heftig aan
toe tussen de kraampjes.
Zonder enige aanwijsbare oorzaak
wordt de vrede echter even onver
wacht weer gesloten en die gaat men
dan bekrachtigen in het even bouw
vallige restaurant, dat hier tussen de
uitstallingen is opgetrokken. Daar ko
men ook de straatmuzikanten samen
tegen het middaguur om handelaren en
kopers van deze wonderlijke markt te
vermaken. De binnenwandelende straat
honden luisteren de door hen geprodu
ceerde muziek op met lawaai naar hun
eigen aard, zodat horen en zien vergaan.
Huismoeders laten hier elkaar haar
koopjes zien of wijden daar lang en
breed over uit, terwijl de kooplui aan
dezelfde tafeltjes hun stand vhn zaken
bespreken.
Wie dit spektakel teveel is kan rusti
ger muzikaal genot zoeken bij de opera
zanger, die 't podium heeft verlaten om
hier tussen niet minder bonte coulissen
handel te drijven. Zichzelf begeleidend
op de oude piano die hij nooit verkoopt
geeft hij tegen lunchtijd enkele aria's
ten beste met een stem die er nog zijn
mag.
Veel belangstelling vooral van ae
vrouwelijke jeugd trekt de koopvrouw
die zich in oude poppen heeft gespecia
liseerd. Wanneer haar stemming op zon
nig staat kan zij rustig aanzien, dat de
kleintjes in haar kraampje met de pop
pen uit lang vervlogen tijden spelen.
Gaat er een te hardhandig met haar
troetelkinderen om, dan veegt zij met
een woedende uitroep in één slag de
helé tent schoon en blijft mokkend de
wacht houden bij haar schatten.
Dat doet ook het vrouwtje dat bij een
tafeltje onder een blikken dak altijd
maar weer kousen breit! Kousen van
een buitengewoon solide soort, die al
eeuwen uit de mode zijn en waarvoor
dan ook alleen enkele Amerikaanse tou
risten af en toe eens belangstelling heb
ben, hoewel ook die hen
meestal niet tot kopen
brengt.
Maar ze zit droog en
ziet veel mensen en
meer schijnt zij al
breiend niet meer van
het leven te verwach
ten. Er is altijd wel een
buurvrouw hier, die
haar een kopje koffie
of een hapje eten brengt,
want trouw aan de
„Marché aux puces",
kunnen de kooplui on
der elkaar waarderen.
Een Parijse huismoeder
weet van wanten op een
markt!
Loopt u ook wel eens even in uzelf te
mopperen als uw man onverwacht met
een gast thuiskomt op een ogenblik dat
er geen tijd meer is nog extra voorbe
reidingen te maken voor een wat uit
voeriger maaltijd? U kunt u echter dat
mopperen besparen door te zorgen dat
er in ieder geval allerlei blikjes in huis
zijn bv. met vlees, vis, groenten, vruch
ten en melk. Wie hiervan een kleine
voorraad maakt zal daar zeker te zijner
tijd plezier van hebben. Maar wat zet
u uw gasten nu op een ogenblik voor?
Er zijn natuurlijk verschillende mo
gelijkheden en ook het volgende menu
kunt u zelf variëren.
Zalmsalade, gebakken lever met ap-
pelcompöte, aardappelpuree, ananas met
slagroom of vanillevla, koffie.
Wilt u hier zelf aan veranderen dan
zou bv. de zalm vervangen kunnen wor
den door een goedkopere vissoort en de
appelcompöte door appelmoes (vers of
uit blik).
Ananas met slagroom of vanillevla.
1 blik ananas, 2 dl. slagroom, suiker,
wat rode geconfijte kersjes.
Snijd de ananas in gelijke stukjes.
Leg ze in ijsglazen of op diepe glazen
schoteltjes. Giet er iets van het vruch
tensap over. Leg in het midden van elk
glas wat slagroom en plaats hier en
daar voor garnering een half kersje.
Geef bij gebrek aan slagroom hiervoor
vanillevla in de plaats.
Er is tussen de bonte
uitstallingen heel wat te
vinden, waarnaar het
hart van een jong huis
moedertje uitgaat. Mi-
chèle probeert het met
de koopman eens te
worden over de aan
koop van enkele wand
versieringen. Maar over
de prijsdie zij wil be
talen, moet deze toch
eerst nog eens grondig
nadenken!
Steeds meer wordt
in de tassenmode
het leer vervangen
door andere mate
rialen, speciaal bij
de kleinere model
len. Nylon gaat een
grote rol spelen en
niet alleen als imi
tatie-leer. De foto
toont een schattig
tasje van nylon en
zijde gevlochten,-in
blauw en zilver.
Koken kan iedereen, maar goed en
lekker koken is een vak, dat geleerd
moet worden. Zó koken, dat de voe
dingswaarde zoveel mogelijk behouden
blijft en er weinig verloren gaat, kun
nen we uit artikeltjes en moderne kook
boeken leren; voor lekker koken is er
varing ook een goede leermeester.
Wat we verder nodig hebben, is liefde
voor het vak, een beetje durf, geduld en
zorg. Hoedt U voor haast bij de berei
ding van de maaltijden, hetgeen nu ook
weer niet wil zeggen, dat U urenlang in
de keuken moet staan om iets lekkers
op tafel te kunnen brengen. Misschien
helpen de volgende wenken U om de
kookkunst beter en gemakkelijker te
beoefenen.
Dompel het mes, waarmee U hard
gekookte eieren en harde boter of
margarine gaat snijden even in heec
water.
Is de pindakaas brokkelig gewor
den? Roer hem glad met een beetje
slaolie.
Deze maal geven wij u het patroon
voor een winterpyjama voor uw zoon
van 13 jaar. De benodigde stof is 4 m.
van 70 of 80 cm br. We kunnen hier
voor gestreepte flanel nemen, of effen
zwanendons. Het staat dan wel aardig
als we de kraag, broekspijpen en man
chetten van een afstekende kleur doen,
b.v. licht- met donkerblauw, licht- en
donkergroen etc. We gaan weer eerst
zoals gewoonlijk de patronen op ware
grootte natekenen en vergelijken de
maten even. Als deze goed zijn, begin
nen we met de broek en spelden die op
zoals de tekening dit aangeeft. Als we
de pyjama effen willen houden, knip-
•r~! m ,i rt
Dit is Madame Mimi, die al bijna een halve eeuw op de „Marché au puces" rond-
reddert. Zij doet in oude meubelen en snuisterijen. Het beeldje dat onder de
schemerlamp prijkt verkoopt zij echter nooit, want dat was het eerste wat zij zelf
inkocht voor haar „winkel", uit oude planken en benzine-blikken opgetrokken.
pen we onderaan een zoom van 10 cm,
zodat de broek verlengd kan worden,
als deze te kort worclt. Anders zetten
we biezen aan de pijpen van een af
stekende kleur. Midden voor knippen
we een extra stukje stof aan om het
split mee af te werken. Als we gaan
naaien, dan maken we eerst het split,
daarna stikken we de rest van de voor
naad dicht, dan de achternaad, vervol
gens de pijpen en de zoom bovenin. De
volgende week volgt het patroon van
het jasje, dus tot de volgende keer en
veel succes. L. S.
Het ernstigste probleem in het sociale
leven van Japan is de overbevolking.
Het land heeft 84 millioen inwoners en
ieder jaar worden er een millioen kinde
ren geboren, terwijl er millioen mensen
sterven. De armoede der massa is groot,
haar gezondheidstoestand slecht.
In 1927 waren er volgens de statistieken
178.000 prostituée's. Op het ogenblik is dit
aantal 600.000 De oorzaak hiervan moet
zeker ook gezocht worden in de oorlog, die
verloren is en wijzigingen in de sociale
structuur, die daarvan het gevolg zijn.
Boeren weten vaak geen andere weg, dan
hun dochter in de stad te verkopen als
prostituée.
Deze en andere mededelingen zijn on
langs in het Duitse blad „Kirche und
Mann" gepubliceerd door de zendeling
Paul Gerhardt Möller, die ook interes
sante mededelingen deed betreffende de
situatie van het Christendom in Japan. Hij
keerde uit dit land kort geleden terug.
De meeste Christenen behoren tot de
middenstand, weinigen tot de intellectuele
klasse en slechts zeer weinigen tot de boe
renstand. De Japanner is over het alge
meen burgerlijk, om niet te zeggen be
krompen. De meeste Christenen wijzen
het communisme af, omdat het „iets
slechts" is. Het brengt onrust, treedt me
nigmaal met geweld op, wil de vertrouw
de gang van zaken omvergooien. Daarom
heeft de burgerbevolking in de Japanse
kerk geen sympathie voor het communis
me.
De ernstige en bewuste Christenen zien
uit de gebeurtenissen in China, dat in de
communistische levensbeschouwing geen
plaats is voor God. Daar zij een religiositeit
hebben leren kennen, die niet werkelijk
met God err.st maakt, zijn zij bang dat het.
volk opnieuw prijs gegeven zal worden aan
de God-loosheid. De ongeveer 20 Christe
nen in het parlement zijn de meest vast
beraden tegenstanders van het communis
me, juist omdat het God-loos lis.
Bijna 50 van alle studenten hebben
communistische sympathieën, hoewel zij
niet bij de partij zijn aangesloten. Deze
laatste is trouwens zeer klein en heeft
slechts één vertegenwoordiger in het
parlement. I-Iet is hier hetzelfde als twee
jaar geleden in China: mocht het com
munisme in Japan aan betekenis winnen
dan zal de gestudeerde jeugd zich aan zijn
zijde scharen. En daar zullen dan ook
jonge chritenen bij zijn die het communis
me alleen theoretisch bestudeerd hebben,
maar het niet werkelijk kennen.
Men kan in het algemeen zeggen, dat
een Christen in Japan zich van de niet-
Christen daarin onderscheidt, dat hij be
reid is verantwoordelijkheid te dragen en
beslissingen te nemen. Wanneer men weet,
hoe de Japanner zich in het algemeen ont
trekt aan iedere beslissing, begrijpt men
dat het iets betekent, wanneer een mens
zelf wil beslissen.
Zo vraagt de Japanse Christen naar da
broeder in het dagelijkse leven. De
„naaste" is voor hem een opdracht, die
God hem gegeven heeft. Zo zijn de vele
De toen pa.s -aangestelde filiaalchef van een
coöperatie in Hoofddorp, de 35-jarige J. B.
uit Amsterdam, zat op 4 Augustus van dit
jaar zonder rijbewijs voor het eerst achter
het stuur van een bestelauto. Hij reed
daarmee over de Kruisweg in Hoofddorp
en maakte, toen hij bij zijn winkel was ge
komen, met de wagen een scherpe bocht.
Hij reed echter het voetpad op en trapte
in plaats van op de voetrem op het gas
pedaal. Toevallig liepen op dat moment
twee meisjes op hef voetpad. Een van haar
raakte tussen de auto en de muur van een
huis bekneld en overleed ter plaatse.
De officier van justitie mr. B. van der
Burg eiste Donderdagmorgen tegen de
filiaalchef, met verwijzing naar artikel 307
van het Wetboek van Strafrecht het
onoplettend, onvoorzichtig en roekeloos be
sturen van een motorvoertuig een hech-
tenisstraf voor de tijd van één maand.
De bedrijfsleider, de 45-jarige O., ver
klaarde Donderdag op de zitting, dat de
promotie van B. weer ongedaan gemaakt
was. Van autorijden zou ook in de toe
komst uiteraard niets meer komen.
De verdediger, mr. Hüffer. verklaarde
dat de verdachte zich weinig of niets van
het ongeluk herinnerde. B. moet in een
reflex gehandeld hebben en de verdediger
vroeg zich af of de verdachte wel roeke
loosheid verweten kon worden indien hij
zich niet van de handeling bewust is ge
weest.
Mr. Hüffer wees er tenslotte nog op, dat
de auto in goede conditie was, dat de toe
zichthouder, die in het bezit van een rijbe
wijs was naast de chauffeur zat en dat de
handrem, volgens de wettelijke voorschrif
ten bij auto's, waarin les gegeven wordt,
zich in het midden van de wagen bevond.
De rechtbank bepaalde hierna de uit
spraak op 12 November.
De vorige week is het Griekse s.s. „Vo-
rios Hellas" in aanvaring gekomen met bjei
Belgische vissersvaartuig „Hoop op Ze
gen". De opvarenden van het Belgische
vissersvaartuig, die door het Griekse schip
werden opgepikt, verklaarden na aankomst
in Rotterdam aan boord van het s.s. „Vo-
rios Hellas" minder hartelijk te zijn ont-
gen.
Via de agent van de Griekse rederij
heeft de gezagvoerder van het Griekse
schip thans een verklaring toegezonden
aan het A.N.P.: „Tot mijn groot leedwezen"
zo zegt hij daarin, „heb ik gelezen dat er
critiek is geoefend op het gedrag van mij
en mijn bemanning bij de aanvaring met
het Belgische vissersvaartuig „Hoop op
Zegen". Wie de schuldige van deze aanva
ring is zal te zijner tijd door de daartoe be
voegde autoriteiten worden vastgesteld. Ik
kan slechts verklaren dat ik Griek ben en
dat in mijn land de gastvrijheid als een
zekere godsdienst wordt beleden. De be
manning van het Belgische vissersvaartuig
is niet 24 uur, doch slechts 8 uur bij mij
aan boord .geweesc en ik heb mijn collega's
behandeld zoals mijn menselijke plicht dit
voorschrijft. Wij hebben de opvarenden
van de „Hoop op Zegen" schoenen, sokken
en ondergoed aangeboden. De waarheid is,
dat zij allen hartelijk zijn ontvangen aan
boord van mijn schip en voorzover zij dit
wensten, direct ziin voorzien van eten en
drinken. Ik kan slechts hopen dat mijn
verklaring geloof zal vinden bij het Neder
landse volk", besluit de kapitein van de
„Vorios Hellas".
grote en kleine werken der liefdadigheid
ontstaan: blindentehuizen, ziekenhuizen,
weeshuizen, tehuizen voor ouden van da
gen, enz. Binnenkort zal het eerste Diaco-
nessenhuis in gebruik worden genomen,
waarin enkele Duitse zusters zullen gaan
werken.
Er zijn ongeveer 300.000 Protestantse en
175.000 R.K. Christenen in Japan. Met
deze kleine schaar van Christenen staat de
Japanse kerk numeriek op de laatste plaats
te midden van de Oost-Aziatische Christen
heid. De Gemeenten worden voornamelijk
in de grote steden gevonden. Er zijn tien
duizenden dorpen waar geen Gemeente en
ook geen Christen is. Het is ook gemakke
lijker te evangeliseren onder de stadsmen
sen, die niet meer gevangen zijn in de
oude Japanse bindingen, dan onder bewo
ners van het platteland. Doch de Christe
nen lijden er onder, dat zij niet sterk ge
noeg zijn om de Christelijke boodschap ook
in de dorpen te brengen.
De oproep van de Japanse Christen Ka-
gawa, drie jaar geleden, is bekend: „Wij
hebben 1000 zendelingen nodig, hlaar het
moeten inderdaad zendelingen zijn"; Hij
bedoelde daarmee, dat hij geen Amerikaan
se of Europese predikanten nodig had,
maar getuigen van Christus, die de sterke
gebondenheid aan de instellingen van de
kerk in hun eigenland achter zich hebben
gelaten. Nodig zijn mensen, die temidden
van de boeren en mijnwerkers willen le
ven en prediken.
Volgens schatting zijn er ongeveer 2000
Protestanse zendelingen in Japan (de
vrouwen van zendelingen zij hierbij mee
gerekend). Bijna ailen komen uit de Ver
enigde Staten, velen uit Canada en slechts
weinigen uit Europa.
ADVERTENTIE
Puur geneeskracht, gezondheid
en zuiverheid voor Uw huid
Rotterdamse raad
keurde plannen goed
„Wij hopen, dat wij met deze manifes
tatie een stimulans kunnen geven om onze
stad en ons land een waardige plaats te
kunnen laten innemen in het toekomstige
Europa".
Deze woorden sprak de burgemeester
van Rotterdam, mr. G. E. van Walsum,
gisteren tot de leden van de raad, die heb
ben gesproken over de nationale energie
manifestatie 1955, Ë-55, de landelijke ten
toonstelling, die in 1955 in Rotterdam zal
worden gehouden.
De gemeenteraad besloot na een beraad
slaging van ruim twee uur zonder hoofde
lijke stemming tot de oprichting van de
Stichting Nationale Energie Manifestatie
1955 en keurde het daarvoor benodigde be
drag van 100,goed. Verder hield het
besluit in, dat de raadeen werkkapitaal
van een millioen gulden ter beschikking
stelde, zich in beginsel bereid verklaarde
een garantie te verlenen van nóg een mil
lioen en te besluiten tot vergroting van het
AHOY-complex door de bouw van een
nieuwe hal, waarvoor een bedrag van twee
millioen gulden door de raad werd gevo
teerd.
Tevoren hadden sprekers van alle frac
ties zich in gunstige zin over de voorstellen
van B. en W. uitgelaten.
De directeur-generaal van de Volksge
zondheid, prof. dr. P. Muntendam, heeft te
's-Gravenhage voor de federatie van be
drijfsverenigingen een rede gehouden over
de taak en de plaats van de arts in de
sociale zekerheid.
Prof. Muntendam merkte op, dat voor elk
stelsel van sociale zekerheid de volksge
zondheidszorg van fundamenteel belang is.
Iedere arts heeft daarom zijn aandeel in
dit maatschappelijk stelsel. In ons land mag
echter noch van de socialisering van de
geneeskundige zorg, noch van die van het
geneeskundige beroep gesproken worden.
Niettemin valt er ook in ons land een
zekere ontevredenheid bij vele geneeskun
digen tegenover het stelsel van de sociale
zekerheid te constateren.
De huisarts, die zijn werk goed wil doen
heeft een zeer zware taak. Door de over
belaste spreekuren kan hij zich niet meer
geven aan zijn patiënten zoals hij dit graag
zou willen. Artsenspreiding door middel
van beperking van het aantal ingeschreven
patiënten per arts zal slechts langzaam
kunnen doorwerken.
Prof. Muntendam besprak vervolgens de
uitbreiding van de kring der verzekerden.
Het is hem bekend, dat van de zijde der
geneeskundigen wordt gesteld dat de uit
breiding niet gewenst is, omdat reeds bij
de huidige omvang er misstanden bestaan,
die het peil der geneeskundige verzorging
drukken. De artsen willen dat de groep,
welke men nu onder de sociale verzekering
wil brengen, zelf een deel van het risico
draagt. Prof. Muntendam wilde echter de
vraag of een huisvader met een loon tussen
5000.en 6000.het risico kan dragen
van een langdurige ziekte in zijn gezin
ontkennend beantwoorden.
Ook het argument, dat ten onrechte zie
kenfondsverzekering aan ziekengeldver-
zekei'ing is gekoppeld, achtte hij niet juist.
Na het probleem van de scheiding van
behandeling en controle te hebben aange
roerd belichtte prof. Muntendam de positie
van de controlerende geneeskundigen. Aan
deze artsen worden hoge eisen gesteld. Ook
zij zullen het vertrouwen der patiënten
moeten hebben. Helaas worden zij ten on
rechte veelal met een gevoel van wantrou
wen tegemoet getreden. Een goede oplei
ding tot de functie van contröle-arts is een
gebiedende eis. Met name voor de genees
kundige controle van ongevalsletsels .voor
ons land met zijn achterstand in het onder
wijs in de ongevallengeneeskunde en met
zijn volledig gebrek aan ongevallen
klinieken behoort een zo effectief mogelijk
gebruik van de op dit gebied deskundige
artsen de voorrang te hebben.
ADVERTENTIE
Haarlem
