IJmuider Courant | 1953 | 28 november 1953 | pagina 6

Zilveren feest voor
Hoogoven-electriciën

Zie Boven:

IJmuidense kotter „Poolster"
IJm 11 aan ondergang ontsnapt

.Clowntje Rick

Een aarzelende
liefde

Vanmorgen in de
Vishal

Vonken vlogen er af

DCIJ behaalde
magere zege (4-6)

Hevige autobotsing
cp beruchte kruising

We zien van de maan meer dan de helft

Bexierwijk

Feuilleton

„Geloof in het ideaal
brengt Europa bijeen

4

Bemanning ontdekte tussen de pieren
twee meter water in vis- en nettenruim

op Amsterdamse dammers

Auto over de kop,
eigenaar gewond

Crematie oud-gezant
W. J. Oudendijk

Voor de kinderen

door Dorothy Quentin

„'t Karpertje" houdt
St. Nicolaaswedstrijd

ZATERDAG 2 8 NOVEMBER 195 3

De IJmuidense kotte „Poolster", IJM 11, een van de scheepjes van de rederij Drijver,
is Vrijdag, laat in de avond, aan de ondergang ontglipt. Toen de kotter tegen twaalf
uur op de IJmuidense pieren aankwam, om na de gebruikelijke weekreis de vis
te lossen aan de afslag, bleek het voorschip, bij het opkomen van de nieuwe wacht,
geducht lek te zijn. Het schip helde vrij ernstig voorover en begon steeds dieper
weg te steken. In het nettenruim en het visruim stond het water al tot een hoogte
van twee meter, maar bijtijds wist schipper Kees Drijver de „Poolster" nog droog te
varen op het strandje in de Haringhaven bij de resten van de Duitse bunker.

De „Poolster", die de hele week ten Wes
ten van Terschelling had gevist, begon
Vrijdagmorgen aan de thuisstoom. In de
middag, tegen half zes werd het vuurschip
„Texel" gepasseerd en heeft men niets
vreemds aan de gang van de kotter ge
merkt. Er stond een vrij stevige bries en
tamelijk wilde zee. De bemanning, die op
dit scheepje uit zes man bestaat, heeft tij
dens de tocht van het Texelse vuurschip
naar de IJmuider pieren niets gemerkt van
het binnendringende zeewater. Men ver
bleef in het logies, dat achter de machine
kamer in het achterschip is gelegen. Door
de zeegang heeft de wacht op de brug ook
geen ongewoon gedrag van de „Poolster"
waargenomen. Pas tussen de pieren, toen
een van de mannen boven kwam, zag men
op het stille water, dat de achtersteven van
het schip omhoog stak en dat de boeg van
de IJM 11 steeds meer naar de waterop
pervlakte zakte. IJlings werden de andere
leden van de bemanning gewaarschuwd en
werd naar de wal getelefoneerd om de ha
vensleper „Triton", die een pomp aan
boord heeft, te ontbieden. Men wist de
kotter de Haringhaven binnen te brengen
en intussen werd met emmers gewerkt om
het water uit de ruimen te hozen. Er was
echter geen werken tegen. Het water bleet
stijgen. Even nadat de „Poolster" om
twaalf uur op het strandje zat, kwam de
„Triton" langszij. Snel werd een slang
overgedragen en kon de pomp worden aan
geslagen. Men sleepte de „Poolster" daarna
langszij de IJM 228 en omstreeks half twee
waren de ruimen weer droog.

ADVERTENTIE

Omtrent de oorzaak van de lekkage tast
men enigszins in het duister. De beman
ning vermoedt echter, dat de houten, be
jaarde kotter is lek geslagen door het acht
tien uur achter elkaar beuken op de gol
ven tijdens de reis van de visgronden naar
IJmuiden. Het is ook mogelijk, dat de kot
ter op een drijvend voorwerp is gestoten,
maar hiervan heeft men aan boord niets
gemerkt. Over de schade was vannacht nog
niets bekend.

Postboy en Abraham brachten van
morgen respectievelijk 1900 en 1050 kisten
haring uit het Kanaal, de KW 168 had 350
kisten, de KW 40 300 en de KW 114 kwam
met verse vis.

De haring deed van 12.tot 10.50
en er is heel wat opgehouden.

De regels kabeljauw werden door de
Belg gekocht voor 73.tot 58.

Kleinmiddelschelvis ging naar het
binnenland voor 50.per kist, de
pennen deden 5040 en de piepers
3024, terwijl de grove braad 28
30 deed en de kleintjes 2425 golden.

Wijting is met 17.betaald.

De schol was duur: 1824 voor
de drietjes en 3032 voor de schol II.

Engeland kocht de schol I voor 45
en de grote voor 5055.

De tong hield dezelfde koers aan als
gisteren.

Voor Maandag komt de Hermes met
haring en men verwacht verder de Elie.

Er zijn drie visboten van de 19e No
vember op komst, de Polderman, de Vi-
kingbank en de Van Hatuum, die door het
slechte weer weinig succes hebben ge
boekt.

In een moeilijke uitwedstrijd is het DCIJ
gelukt een kleine overwinning op de Am
sterdamse damcomhinatie te behalen. Door
dit resultaat behouden de IJmuidense dam
mers de leiding in het ton mooi om de kam
pioenstitel van Noordholland dank zij het
hetere bordgemiddelde.

De Amsterdamse ploeg speelde met veel
elan, om toch vooral een gelijk spel te mo
gen noteren.

Het was Y.-de Jone. die in een vastgelopen
positie, zijn tegenstander na het derde
speeluur tot overgave dwong en daarmee de
score voor DCIJ opende. Dukel kon niet
op dreef komen met zijn korte vleugel-
aanval. Meer dan remise kon niet worden
bereikt. Roozenburg besloot met een stuk
voordeel in het eindspel, tot remise, waar
na ook Tommy Postma en Laros remise aan
boden. Bij de stand 64 voor DCIJ werd af
gebroken. Liethart, Suyk en G. Postma staan
gewonnen. Heime Langbroek heeft een
positie, waarin 75 winst aanwezig is.

Alleen J. v. Straten staat nadelig. Er zijn
ook in dit spel nog remisekansen aan
wezig. De uitslag wordt vermoedelijk 6—14
voor DCIJ, voorlopig echter 46.

De uilslag luidt:

Door Combinatie Groot DCIJ

1. J. A. de WeerdP. Roozenburg 11

2. P. Westra—A. Ligthart afgebr.

3. J. Fakeldij—B. Dukel 1—1

4. J. HuismanH. Laros 11

5. G. LoomansC. Suyk afgebr.

6. J. HolleTommy Postma 11

7. J. W. Slobbe—Yme de Jong 0—2

8. J. OverwaterG. Postma afgebr.

9. G. J. OverwaterH. Langbroek afgebr.
10. H. WestraT. van Straten afgebr.

De stand in de afdeling, waarin nog twee
of drie wedstrijden door verschillende clubs
moeten worden gespeeld, luidt:

geso. pnt. v. t.

1. I.Tmuiden 9 17 131—49

2. Gezellig Samenzijn 8 15 10754

3. Jozeph Blankcnaar 8 14 10258
Oosterkwartier uit Haarlem staat met 8

gespeelde wedstrijden 1 punt wel bijzonder
slecht onderaan.

DCIJ moet nog naar Weesp en Zaandam.

Om de Zeeburgbeker

Zondag zullen de Velsense politiehonden,
die de eerste tot en met de zevende plaats
bezetten in de competitie van de afdeling
Noordholland van de Koninklijke Neder
landse Politiehonden Vereniging een wed
strijd houden om de Zeeburgbeker. De
wedstrijd heeft plaats achter het zwembad
de Herenduinen in IJmuiden-Oost.

„Vijfentwintig jaar clectriciteit" werd ge
vierd in de versierde werkplaats van de
electrotechnische afdeling van de Hoog
ovens te IJmuiden, waar de heer B. J. Boer.
electro-monteur, op het gestoelte der ere
was gezeten. Het behoeft geen betoog, dat
in deze geladen atmosfeer de vonken eraf
vlogen.

De gelukwensen van de directie werden
overgebracht bij monde van directeur P. R.
Bentz van den Berg, die zijn woorden met
de jubileumenveloppe kracht bijzette. De
ch.ef der afdeling, ir. I. van Ees, hield een
huldigingsrede, waarin hij de loopbaan van
de jubilaris (een eerste klas vakman, die
zijn belangrijke plaats zelf verworven
heeft) schildei'de.

De gelukwensen van bedrijfsdirecteur ir.
F. W. E. Spies werden vervolgens overge
bracht, bij welke gelegenheid de jubilaris
in het bezit werd gesteld van het vei-erend
getuigschrift en het gedenkbord der Maat
schappij.

De heer A. Achterhof, werkmeester der
E.T.A., directe chef van de gehuldigde,
sloot zich van harte aan bij de woorden van
de heer van Ees en daarna betrad de heer
J. van Heyst, hoofdopzichter, het podium
en sprak tot de jubilaris als „man van de
buitendienst". Hij roemde de accuratesse

Op het beruchte kruispunt Romerkerk-
ueg-Groenelaan is Vrijdagmiddag om half
drie een ernstig auto-ongeluk gebeurd,
waarbij een materiaalwagen uit Noordwij-
kerhout over de kop sloeg en de eigenaar
een ernstige hoofdwond opliep.

De verongelukte wagen was van de uit
voerder Van D uit Noordwijkerhout, die
met een chauffeur uit Noordwijk een kabel
ging halen voor een werk in de Iepenlaan.

Toen de auto het kruispunt gepasseerd
was, werd het voertuig van achter nog net
aangereden door een zware zandauto van
de firma Nelis uit Heemstede.

De materiaalwagen kantelde om zijn as,
schoof nog tien meter door en viel op zijn
zijde. Omstanders schoten onmiddellijk toe
om de inzittenden uit de verongelukte auto
te halen. De chauffeur was er het beste af
gekomen en kon ongedeerd uit de cabine
gehaald worden, maar de heer Van D. was
door de cabine geslingerd en met het voor
hoofd tegen een obstakel terecht gekomen.
Met een diepe hoofdwond is hij naar dr.
Melchior vervoerd. Hier werden de won
den gehecht. Later kon hij zich huiswaarts
begeven. De auto werd weggesleept.

VANGSTBERICHTEN UIT ZEE

Engelse wal, volle vleet: KW173 12, KW
170 40, KW2 34, KW23 40, KW45 8, KW54
10. KW78 1, KW151 70. KW123 65, KW19
5. KW 14 20, KW25 10, KW22 60, KW32 24,
KW167 40; halve vleet: KW42 45, KW97 50,
KW3 30, KW140 20, KW49 25, KW95 70,
KW43 10, KW70 17, KW175 35, KW18 40,
KW130 10, KW37 30, IJM74 30, IJM 283
geen v angst. Kanaal: volle vleet: KW15
70, KW176 160, KW7 50, KW83 1, KW41
150, KW110 150, KW57 15„ KW67 70, KW
39 15, KW74 20; halve vleet: KW65 150;
gedeeltelijke vangst: KW163 150 nog 25
nelten, KW299 140 nog 30 netten.

Geen vangst hadden: KW16, 48, 86.

Gemiddelde vangsten: Engelse wal 28
kantjes, Kanaal 70 kantjes.

van de heer Boer - „een man zonder vijan
den en een oprecht karakter" - die de
naam van de electrotechnische afdeling
over het gehele bedrijf een goede roep
heeft bezorgd. De heer G. H. Bontekoe,
hulpmonteur, had de vererende opdracht
het geschenk van de collega's van de bin
nen- en buitendienst - een prachtig antiek
kastje - te overhandigen.

Een waardig slotnummer werd gebracht
door de heer C. Sluimers, electromonteur,
die de „Song of the Moulin Rouge" treffend
goed op een occarino - hem indertijd door
collega Boer geschonken - ten gehore
bracht.

Gistermiddag is het stoffelijk overschof
van de over'eden oud-buitengewcon gezant
en gevolmachtigd minister W. J. Oudendijk
in het crematorium te Velsen verast.

Weinigen bewezen de overledene de laat
ste eer en in de aula werden geen toespra
ken gehouden. Drs. C. Adriaanse, buitenge
woon gezant en gevolmachtigd minister ter
beschikking, vertegenwoordigde de minis
ters van Buitenlandse Zaken, die wegens
ambtsbezigheden verhinderd waren.

Mr. J. Bosch van Rosenthal, oud-collega
van de verscheidene en S. G. L. T. baron
van Fridagh schaarden zich eveneens in de
korte stoet. Nadat de met twee bloemkran
sen bedekte kist onder orge^nel was ge
daald, heeft generaal-majoor K. E. Ouden
dijk, zoon van de overledene voor de be
toonde belangstelling dank gezegd.

„De Nijverheid" speelt „de Meid"

De sport- en amusementsvereniging „De
Nijverheid" brengt op Zaterdag 28 Novem
ber in het Kennemer Theater het toneel
werk „De Meid" van Herman Heyermans.
De regie is in handen van Bert Pijpers.

„Spel met de duivel" (Thalia Theater,
Vrijdag tot en met Zondag). Met de
chaotische toestanden in het na-oorlogse
Duitsland als aanleiding, hebben de Ame
rikanen getracht aanvaardbaar te maken,
dat er goede en slechte Duitsers zijn. Jeff
is de Amerikaanse kapitein, die een dank
baarheidsvisite brengt aan een Duitse
familie, die hem in de oorlog het leven
redde. Vader en moeder vindt hij niet
meer, maar wel de dochter een beeld-

Pier Angeli en Gene Kelly in de film
„Spel met de duivel", die van Vrijdag tot
en met Zondag in Thalia draait.

schoon meisje die vaak in nachtclubs
vertoeft en in een complot zit, dat aan
smokkelen doet. Zij weet echter niet van
de smokkelarij van contrabande, waaraan
ze ook meedoet, en die een neo-fascistische
club in het zadel moet helpen tillen. Met
sneeuw, een kerstboom, wat muziek en
knallen uit een stengun kwam „Het spel
met de duivel" tot stand en uiteraard is
de kapitein maar wat verliefd op het
meisje. De man tobt echter met een dilem
ma, maar de climax van de voortreffelijk
gespeelde film geeft het he^ geval een
fascinerend verloop. Vrouwe Justitia komt
evenwel toch aan haar trekken.

-haYmiddag wordt in Thalia ont-
"vinitg jaar op wacht".

land van hea-eerfe" (Thalia

Maandag tot en met Woensdag).
meer u wilt weten, waarom Robin
son Crusoë het destijds zoveel jaren op
zijn eilandje heeft uitgehouden, dan kun
nen we u een bezoek aan Thalia adviseren,
aangezien in deze film is te zien hoe de
paradijselijke rust wreed kan worden ver
stoord. Een jong Amerikaans marinier en
een niet meer zo jonge verpleegster komen
na een schipbreuk in een onwaarschijnlijk
verhaal terecht op een onbewoond troDen-
eiland en geven elkaar na veel gekibbel
'och een hand- en een kus. Ze leven een
noosje lang en gelukkig, maar dan stort er
helaas 'n vliegtuig neer. De gewonde piloot
wordt hevig verliefd'en zijn leeftijd komt
beter overeen met de enige bewoonster
van het eiland. De vechtpartij tussen piloot
en marinier blijft bij een paar klappen,
want in kleuren glijdt er juist een schip
voorbij. Het probleem komt tot e^n op'os-
sing, geheel in de lijn van de heldhaftige
marinier. In deze film ligt een boeiende
climax en de verschillen in karakter komen

Bijgaande tekening
hoopt duidelijk ie ma
ken hoe het komt dat
de maan behalve haar
neen-schuddende ook
nog een ja-knikkende
beweging ten opzichte
vaji de aarde schijnt te
maken. Wij zien er twee
manen op getekend
links de stand van de
maan op laat ons zeggen
28 November (een wil
lekeurige gekozen da
tum), rechts de maan
stand veertien dagen la
ter. Wat wij zien is dus
sen doorsnee van de
maanbeweging om de
aarde (de A in het ?nid-
den). Overbodig te zeg
gen dat de werkelijke
grootte-verhouding weer
is veronachtzaamd; dui
delijkheid is hoofdzaak.
De maan draait om een
as. En die as heeft een
scheve stand ten op
zichte van het „loop-
vlak" van de maan om
de aarde. Door die sche
ve stand kunnen wij bij
voorbeeld op 28 Novem
ber de Noordpool van de
maan duidelijk zien, ter-
wijl de Zuidpool voor
ons onzichtbaar is (in
het gearceerd getekende
deel van de maan).
Veertien dagen later is
de situatie omgekeerd:

dan bevindt zich de
Noordpool juist, op de
van denaarde afgewende
(gearceerde) helft van
de maan; daarentegen is
nu de Zuidpo:ol zicht
baar. Zo scheef als de
zaak hier voor de duide
lijkheid is getekend is
zij in iverkelijkheid niet,
inaar dat doet er niet
toe.

Misschien komt dit
beeld u bekend voor.
Het is namelijk ook van
toepassing op de situatie
aarde-zon. Ook de aard
as heeft een scheve
stand ten opzichte van
het loopvlak van de aar
de om de zon: het. ene
halfjaar neigt het Noor
delijke halfrond zon-
waarts, het volgende
halfjaar is het zonaf-
waarts gekeerd. Inder
daad zou een waarnemer
op de zon de aarde dan
ook een soortgelijke ja-

knikkende beweging
zien maken als wij bij
het maangezicht waar

nemen.

Intussen hebben wij aan
die beide soorten libra-
ties van de maan (die
tiLssen haakjes beide op
tische verschijnselen
zijn, te wijten aan onze
plaats van waarneming)
te danken dat wij meer
dan de helft van het
maanoppervlak in kaart
hebben kunnen brengen.
Wie van het bestaan van
de libratie (in lengte en
in breedte) niet weet,
denkt allicht dat ivij
slechts 50 procent van
het oppervlak van de
maanbol kennen. De
maan keert ons immers
steeds dezelfde zijde
(dat ..gezicht") toe. Dank
zij die beide soorten li
braries kennen wij ech
ter 59 procent van de
maan-oppervlakte. Hoe
echter de resterende 41
procent van het maan
oppervlak er uit ziet
heeft nog nooit een ster
veling waargenomen.

G. v. W.

bij allen goed tot uiting. De eerste verhou
ding die tussen marinier en verpleeg
ster blijkt hierbij geen gevolg van we
derzijdse liefde, maar van de omstandig
heden. De ware liefde tot elkaar behaalt
de overwinning, dat heeft deze film ons te
leren.

„Sirene van Atlantis" (Rex Theater,
Vrijdag tot en met Maandag) is een rol
prent., die generlei artistieke waarde bezit
en door Hollywood in elkaar is gezet met
de gedachte, och, er komen toch wel men
sen kijken. Maria Montez werd een draak
van een koningin van een verdwenen con
tinent,om haar eigen wetten van de liefde
te dicteren. Voorts is in deze ongelukkige
romance-aan-de-lopende-band een kamer
vol verschrikkingen zichtbaar, waarin de
standbeelden van tientallen minnaars van
de hartstochtelijke Maria prijken. Een film
die niet te verteren is.

„Rue Madeleine 13" (Rex Theater,
Woensdag en Donderdag). Met de nauw
keurigheid en de zakelijkheid van een do
cumentaire, behandelt deze film een spion-
nage-geschiedenis uit de tweede wereld
oorlog en toont de werkmethode van de
Amerikaanse contraspionnage, waarbij men
zoveel mogelijk van authentieke gebouwen
en omgeving en zelfs van de werkelijke
personen gebruik heeft gemaakt. Het koele
zakelijke karakter van de documentaire
stijl betekent geenszins, dat deze film niet
boeit en meesleept. Men volgt haar in
spanning. Jammer, dat men ook Duitsers
en Fransen de Engelse taal heeft laten
spreken.Er is geen happy-ending, in de
gebruikelijke enge zin des woords. De in
druk. die deze met raffinement en goede
smaak vervaardigde film nalaat, zal er
slechts des te sterker door zijn.

Maar als je nou dacht, dat Seppo met dat geval had geleerd, heb je 't toch mis, hoor.
Toen oom Tripje hem naar boven had gestuurd, was hij naar bed gegaan. Maar veel
geholpen had die straf niet.

Want de volgende dagen ging hij weer door met zijn ondeugende streken.

„Jou zal ik nog wel krijgen, Bunkie!", dacht hij, want hij was nog nijdig om de

klappen, die Bunkie hem had gegeven.

En daarom had hij weer iets verzonnen om Bunkie dwars te zitten. Toen Bunkie
op een avond even naar zijn kamertje was geweest om een boek weg te bergen, maak
te hij opeens in de halfdonkere gang een harde smak.Hij was over ie'.s gestruikeld.
„Wat kan dat nou zijn'.'", dacht Bunkie, toen hij was opgestaan.

Hij wou toch eens even zien, waarover hij was gevallen, want hij had duidelijk iels
tegen zijn been gevoeld. En toen hij zich voorover boog .om te kijken, ontdekte hij
een dun touw, dat even boven de grond divars over de gang ivas gespannen.
„O!", dacht Bunkie. „Is het dat?"

Hij begreep direct, hoe dat touw daar kwam; hij hoefde niet te vragen, wie dat had
gespannen

„Bah, wat een vervelende knul is dat toch!", bromde hij, toen hij het touw losmaakte.

5)

„Draag precies waar je zin ir hebt, lieve
meid, alles is goed. En ga nu zo gauw
mogelijk uil de keuken weg, anders kom
ik nooit klaar! Ik hoor de jongens al ko
men.

„Allemachtig, de uitgehongerde wolven!
Ik zal wel tafeldekken". Rosemary, die nu
weer opgewekt was, pakte messen, vorken
en lepels. Ze zong zelfs.

HOOFDSTUK II

De repetitie-lokalen in Gray's Inn Road
waren zo kaal, vuil en deprimerend als
maar mogelijk was. De magere herfst-zon
die door de vuile ramen naar binnen viel,
scheen de sombere lokalen nog triester te
maken dan ze al waren. Maar voor Rose
mary waren de irappen, die schamel be
dekt waren met een versleten loper, de
met een gouden kleed belegde trappen

naar het Paradijs. De grote, holle zaal bo
ven in het gebouw, waarheen de portier
haar verwezen had was voor Rosemary
de hemel zelf: stralend, vol verwachtingen,
vol kleur en beloften.

Lege toneelruimten, stof, kaptafels en
tochtige kleedkamers waren haar niet
vreemd. Nieuwsgierig keek ze snel om zich
heen en zuchtte verlicht: ze was de eerste.
Mijnheer Logan had haar gezegd om tien
uur, of iets eerder, te komen en het was
pas kwart voor tienen.

Langs de muur liep een oefenbar met
verweerde spiegels er achter, achter in het
zaaltje was een podium en ergens in een
hoek stond een oude. gammele piano, la
gen sigarettenpeukjes op de grond, meestal
vertrapt tot vormloze plakjes papier en
tabak. Het leek wel alsof er de vorige
avond een feestje was geweest en niemand
zich enige zorgen had gemaakt om de rom
mel weer op te ruimen. Alle ramen waren
potdicht, de atmosfeer was niet bepaald
fris.

Rosemary trok onwillekeurig haar neus
even op maar liep dan resoluut naar een
van de vensters en deed het raam open.
Dit was voor Val Herrick wel een bijzon
der naargeestige ruimte om te repeteren!
Ze wist natuurlijk dat acteurs en actrices
overal konden repeteren, maar ze kreeg
toch een niet te onderdrukken aandrang
eens goed de bezem over de vloer te halen
en met een stofdoek te gaan werken. Het
gevoel voor netheid en gezelligheid, dat

„Moord aan de Seine" (L u x o r Theater,
Vrijdag tot en met Dinsdag) is een intrige-
verhaal van een sadist, die schone vrou
wen kwelt voor zijn genoegen. Het is een
vrij doorzichtig verhaal en de toeschouwer
kan al gauw zeggen wie de dader is. De
actie die dit zou moeten compenseren is al
met al ook maar povertjes, al kan niet
worden ontkend dat de sfeer van een Parijs
politiebureau goed getroffen is. Hier en
daar wordt een zakelijke indruk gegeven
van de macht van het politieapparaat dal
beschikt over tal van specialisten om de
misdaad te bestrijden. Hoe er verschillende
vrouwen verdwijnen, die allen op dezelfde
wijze ziin toegetakeld, is een verhaal op
zichzelf. Het enige waarin men zich af en
toe vermeit is de schoonheid van een reeks
Franse vrouwen, de intelligentie van de
secretaris van de „baas" en het flegma
van de Parijzenaars.

Zondagmiddag is te zien: „De bandieten
van Cimarron", een Wiid-West-verhaal.

„Een doorsschandaalt.je" (Kennemer
theater. Vrijdag tot en met Woensdag)
speelt zich af in liet Zuid-Franse dorpje
Valorgue. De gebruikelijke Zuid-Franse
heftigheid is met het nodige élan in de
film verwerkt. Het geheel is een charmante
comedie rond een bekend thema. Het ver
haal heeft weinig diepte en is ietwat op
Pagnol afgestemd, maar de optimistische
toon van het geheel en het spel van Fer-
nandel maken dat het een goede ontspan
ningsfilm is geworden.

„Treinrovers" (W. B. theater, Vrijdag tot
en met Maandag) geeft de liefhebbers van
Wild-West-prenten en verhalen gerede ge
legenheid hun hart op te halen. Er zijn
echter in deze beelden van treinrocf, cow
boys, misdadigers, ontsnapping uit rijden
de treinen, enzovoort zoveel toevalligheden,

In het Hervormd Jeugdgebouw aan de
Rembrandtlaan heeft de vrouwengroep van
de Partij van de Arbeid gisteravond Vrou
wendag gevierd. De belangstelling hiervoor
was dusdanig, dat de zaal overvuld was.

Mevrouw N. Kranenburg, presidente van
de Rotterdamse vrouwengroep en lid van
het hoofdbestuur van het N.V.V. heeft ge
sproken naar aanleiding van de leuze:
Vrouwen beseft uw kracht, bouwt aan een
wereld zonder vrees.

Na het ontstaan van de Vrouwendag,
waarvan de oorsprong in Denemarken is te
vinden, belicht te hebben, merkte spreek
ster op, dat deze feestdag tevens een dag
van het zich bezinnen op de grote maat
schappelijke vraagstukken moet zijn.

Spreekster wees op de invloed die de Ne
derlandse vrouw a!s gelijkgerechtigde kie
zer op het politieke leven kan hebben,
maar tevens op de invloed, die zij in het
gezin en de omgeving uitoefent. Nog
steeds, zo zei zij, leven wij in een maat
schappij vol angst en het zijn juist de
vrouwen die het ideaal van eenheid kun
nen verwezenlijken. Aan de hand van
voorbeelden wees zij op de vele sociale
verbeteringen van de laatste twintig jaren,
waardoor een groot deel van vrees was
weggenomen. In verband met, zoals zij het
noemde, het ideaal waar het nu om gaat,
namelijk de Europese eenheid, memoreerde
zij de woorden van Koningin Juliana, die
onlangs zei: „Het komt er in de komende
25 jaren op aan een Europees huis te bou
wen, of onder te gaan in een Europese
ruïne".

De Europese kolen- en staalgemeenschap
en de Europese defensiegemeenschap zijn
beide sprekende voorbeelden van de moge
lijkheid tot eenwording. Ook buiten Europa
ligt een taak op dit gebied. Dit ideaal kan
slechts dan werkelijkheid worden, aldus
spreekster, als wij ieder persoonlijk er in
geloven en er propaganda voor maken.

Deze rede werd omlijst door declamatie
van mevrouw De Man, door zang van
Marry Brits en mevrouw Kievit en na de
pauze door de opvoering van een toneel
stukje en zang van een koortje.

De leden van de Beverwijkse hengel
sportvereniging ,,'t Karpertje" gaan Zon
dagmorgen de traditionele St. Nicolaas
wedstrijd houden. Waar dit zal gebeuren
woi-dt tot het laatste ogenblik geheim ge
houden.

MARKTBERICHT

27 November

Andijvie 6—12; bloemkool 2146; bospeen
16—26; waspeen 7—20; sla 3—9; spinazie
3649; tomaten 2777; knollen 619; prei
7—13; spruiten 22—54; boerenkool 6—12;
groene kool 610; gele kool 512; rode kool
5—9; ramenas 9; peen 3—6; uien 47; drui
ven 125.

dat de geloofwaardigheid van het geheel
hierdoor ernstig wordt geschaadt.

Vooraf draait een Red Ryder-film over
een moedige cowboy-boekanier, die zich
onledig houdt met het bestrijden van die
ven en boeven en deze film draagt tot titel
„Het spook van de prairie".

Zondagmiddag wordt de tricolorfilm
„Een Yankee in Texas" vertoond.

Rosemary's moeder in zulk een hoge mate
bezat, verloochende zich niet in de dochter.

„Mijn dank voor je geveeg.... Ik ben
blij dat tenminste iemand van frisse lucht
houdt!"

Rosemary kende de stem met 't typische
timbre; ze draaide zich snel om, glim
lachte en stak haar hand uit.

„Ik ben Rosemary Combe. En mag ik u
meteen bedanken voor uw uitnodiging om
hier te komen?"

Gavin Logan was een lange, enigszins
stroeve man met een prettig aandoende
twinkeling m zijn ogen, die al naar zijn
stemming kon opflikkeren of verdwijnen.

Hij drukte ernstig Rosemary's hand en
zijn handdruk deed stevig, vriendelijk en
prettig aan.

Zijn dikke, slordige haardos en zijn grijze
ogen gaven hem iets aantrekkelijks, maar
een groot litteken op zijn linkerwang dat
van zijn slaap naar de mond liep, gaf hem
daarentegen een enigszins sinister uiterlijk.
Later merkte Rosemary dat je dat litte
ken niet meer zag: de rustige ernst van
zijn persoonlijkheid deed je dia rode streep
niet eens meer opmerken. Na, bij deze eer
ste ontmoeting, moest Rosemary er wel
naar kijken.

„Jammer van dat ongeluk, je Portia was
veelbelovend", zei hij nuchter. En zijn
stem klonk zó ernstig en zó zakelijk, dat
Rosemary voor de eerste keer over het on
geluk kon spreken, zonder alles te drama
tiseren.

„Maar 't hoeft je werk nog niet hele
maal kapot te maken; denk maar eens
aan.... en....". Gavin noemde twee be
kende sterren uit Hollywood, die al jaren
lang, gekluisterd aan een rolstoel, speel
den. „Heb je overigens veel last van dat
been?" Zonder een woord te zeggen liep
Rosemary door de kale ruimte op en neer.
Ze probeei-de noch haar kreupelheid ster
ker te doen uitkomen, noch het trekken
van haar been te verbergen.

„Nog zo gek niet. Doet het je overigens
pijn als ie loopt? Als mijn assistente moet
je heel wat afdraven, hoor....".

„Ik heb helemaal geen pijn en ik zal u
er heus niet boos om aankijken als ik veel
moet lopen.... gelooft u werkelijk, mijn
heer Logan, dat ik dat werk kan doen?"

Rosemary stond nu voor Logan; haar
gezicht had een levendige en hoopvolle
uitdrukking.

„Ik zou toch zo graag bij een toneelge
zelschap werken, 't Doet er niet toe wat
voor werk ik krijg, maar als ik aan een
kantoor denk, dan griezel ik".

Ja, 't zou mogelijk zijn, dacht Gavin en
hij lachte inwendig. Ze was één bonk vuur
en enthousiasme, dat meisje; jammer van
dat been! Ze zou een actrice ver boven de
middelmaat geworden zijn: verstandig, in
telligent en knap.

„Weet je ook iets van kantoorwerk af?",
vroeg hij en er speelde weer een twinke
ling in zijn ogen. Hij zag in zijn gedachten
Rosemary al achter een bureau zitten,

ijverig bezig met het tikken van brieven..

„Ja, mijn moeder heeft me een secre
taresse opleiding laten volgen, voordat ik
naar de Toneelschool ging,' maar ik ben
in dat werk niet erg goed", zei ze open
hartig.

„Mijn moeder is werkelijk een engel ge
weest om me naar de Toneelschol te la
ten gaan, maar ik kan toch niet blijven
klaplopen.

„Natuurlijk kun je dat niet".

Gavin zag er plotseling weer streng en
érg Schots uit.

„Maar je zult aan dat secretaresse werk
voor een baantje bij het toneel heus wel
wat hebben, als je tenminste behoorlijk
leunt typen en stenograferen. Ik zou er
tenminste veel steun aan hebben, erg veel.
Ons gezelschap is maar klein, juffrouw
Combe en bijna iedereen heeft meer te
doen dan alleen maar te spelen. Voel je
er voor om op onze tournee hard te wer
ken, een heleboel vreemde baantjes op te
knappen, een klein salaris te krijgen en
bijna nooit eens „dank je" te horen?"

Rosemary lachte hartelijk. Gavin werd
getroffen door het volle, vrolijke geluid.
Haar stem had hij al eerder gehoord, op
de slotavond van de Toneelschool, en ook
toen was hij getroffen door 't fascinerend
timbre.

Rosemary kon er geen hoogte van krij
gen hoe hij over haar dacht. Hij sprak nu
en dan erg kortaf, maar er lag toch een
vriendelijke ondertoon in z'n stem. Ze ver

moedde dat hij even sterk aan het toneel
hing als zij zelf. Dat klonk wel in zijn
woorden door. Maar zo'n enthousiasme
had iedereen die in een toneelgezelschap
was opgenomen.

„Dolgraag", antwoordde ze, eenvoudig
en oprecht.

Gavins glimlach was enigszins twijfel
achtig. „Ik vraag me af of je dat over
zes maanden nog steeds zult zeggen".

Rosemary staarde Logan aan, DijKans
ademloos, terwijl haar hart in de keel
klopte. Ze vergat dat ze eigenlijk gekomen
was om Val Herrick en de leden van zijn
troep te ontmoeten, ze vergat alles. Gavin
Logan scheen haar werkelijk een baan te
willen geven! Hij zag wat in haar! Ze kon
haar emotie en opwinding nauwelijks on
derdrukken. Een baan bij het toneel! Ja,
bij het toneel! Ze wist dat Logan haar kon
aannemen zonder hier eerst met Val Her
rick over te praten. Hij was zijn rechter
hand en feitelijk véél meer dan een toneel
meester!

„Bedoelt u, wilt u zeggen dat u het met
mij wilt proberen?" vroeg ze tenslotte een
beetje benepen, ondanks haar blijde ge
dachten.

De „Old Vic" behoort tot de meest
befaamde toneelgezelschappen in Enge
land.

(Wordt vervolgd).