f
3
We maken EEN GARAGE
Kersttijd in Australië
duurt van October
tot half Februari
L.
A
Honderd vijf tig jaar
Bijbelverspreiding
Elke Zaterdag acht pagina's bij alle edities van
Haarlems Dagbladj Oprechte Haarlemsche Courant
Tzveeduizend Kerstmannetjes
KERKELIJK LEVEN 8
T ik keltje ro m cm tick
Practisch Cli risten cl o m
KNOLLEN VOOR CITROENEN
De kettingbrief
Rat'onale Genootschappen
Kijk, daar komt Katinka aan
op de rug van Bastiaan.
Tinka is vandaag een boer
en liet paardje is haar broer.
Het is marktdag in de stad,
roept de boer, dus haast je wat
want ik moet voor etenstijd
al mijn kaas en boter kwijt.
Nou, zegt Bas, daar gaat ie dan;
hij wordt rood en hijgt ervan.
Hop, hop, roept de boer vooruit
en hij klopt hem op zijn snuit.
In de keuken bij de kraan
mag het paardje blijven staan.
Ondertussen gaat de baas
al z'n klanten af met kaas.
't Paardje drinkt, de boer verkoopt,
véél meer dan hij had gehoopt.
Met de geldzak op zijn rug
rijdt hij vlug naar huis terug.
Hola, kijk, ze zijn er al.
Maar waar is dan toch de stal?
O. het paardje en de boer
zijn opeens weer zus en broer
Mies Bouiiuys
Reeds in de eerste jaren van het bestaan
van het Brits Genootschap zag men iin dat
hel niet juist zou zijn vol te houden, dat
juist déze stichting uitsluitend geroepen
zou zijn tot verspreiding van de Bijbel
over de gehele aardbol. Daarom nam men
het besluit over te gaan tot stimulering
van nieuwe nationale genootschappen. Het
bleek toen al spoedig dat dp opgevatte ge
dachte ook elders wortel had geschoten.
Nog in de Franse tijd weiden dochter
organisaties geboren te Bazel, Berlijn en
Stuttgart en vervolgens onder meer in
1814 in ons land en in 1816 in Amerika.
Thans overkoepelt de Wereldbond van
Bijbelgenootschappen een aantal organisa
ties, die zelfstandig werken, niaar die vrij
wel alle uit het Erits en Buitenlands Bij
belgenootschap zijn voortgekomen.
Geen wonder dus. dat de oprichting hier
van niet alleen maar in Engeland zal wor
den herdacht. Het is alleen dit genootschap
dat gedurende zijn bestaan ongeveer 586
millioen Bijbels en Bijbelgedeelten in 818
verschillende talen uitgaf. In 1952 verzorg
de het uitgaven in 42 talen, waaronder 16
volledige Bijbels. Gedurende dat jaar wer
den meer dan een millioen Bijbels uitgege
ven. Dit laatste gebeurde trouwens ook
reeds in de drie voorgaande jaren!
Bij het zendingswerk hebben de Bijbel
genootschappen een zeer belangrijke rol
gespeeld. Vooral sedert i860 trokken velen
langs nieuw ontdekte wegen met de bood
schap van het Evangelie de wereld in en
het waren de Bijbelgenootschappen die
toen klaar stonden om te zorgen voor Bij
bels in de talen van hen, die de Bijbelse
boodschap voor het eerst zouden horen.
Bijna 150 jaar hebben de genootschap
pen zorg gedragen voor de Bijbelvoorzie
ning, 140 jaar ook van ons land. Geduren
de deze lange tijd is men er in geslaagd
om zich, wat de werkmethoden betreft,
aan te passen bij de tijd, waarin gearbeid
werd. En nog altijd werkt men door, hier
bij wetend, dat men nog steeds de plicht
heeft de Bijbelse boodschap door te ge
ven over de gehele wereld.
twee buitenste. Je kunt ze tegen el
kaar lijmen of spijkeren, maar zorg,
dat ze aan de onderkant goed vlak
zijn.
Van deze auto kun je er ook meer
dan één maken! Je geeft ze dan ver
schillende kleuren.
Van links naar rechts:
2. klaar
4. legt eieren
6. wordt brood van gebakken
7. jongensnaam
8. debrengt een brief
9. afkorting van stoomschip
12. klein ongedierte
14. een kous voor een man
16. de vierde muzieknoot.
Van boven naar beneden:
1. soort papegaai
3. vervoermiddel op twee wielen
5. eensklaps
6. grap
10. kan je je voeten op warmen
11. naamloze vennootschap
13. de 12e en 19e letter van 't alfabet
15. poes.
Tegen het voorjaar van het komende
jaar om precies te zijn op 7 Maart 1954
zal het Brits en Buitenlands Bijbelge
nootschap zijn 150-jarig bestaan herden
ken. liet zal in ditzelfde jaar 140 jaar ge
leden zijn dat hel Nederlands Bijbelge
nootschap werd opgericht.
In de loop van deze anderhalve eeuw
heeft deze machtige interkerkelijke orga
nisatie zich een naam weten te verwerven,
die welhaast over de gehele warel'd be
kend is.
Het is dan ook wel begrijpelijk, dat het
komende jubileum niet ongemerkt voorbij
zal gaan. In ons land zal op 16 Juni in de
Houtrusthallen te Den Haag een „Bijbel-
dag" worden gehouden. Verder zal een
fraaie jubileumtegel bij „De Porceleyne
Fles" in ons land worden vervaardigd en
een feestlied worden gecomponeerd. In een
door het Nederlands Bijbelgenootschap
uitgegeven folder lazen we verschillende
interessante gegevens omtrent het werk
der Bijbelvoorziening. We geven er in deze
rubriek graag het een cn ander uit door,
het wei k is het ten volle waard.
Reeds vóór de oprichting van het Brits
Genootschap werd tijdens een te Londen
gehouden vergadering de vragg gesteld, of
het niet juist zou zijn om een genootschap
voor de gehele wereld te stichten.
Deze wereld was destijds nog wel wat
kleiner dan de onze. Pas kort tevoren was
het door het uitvinden van het kompas
mogelijk geworden cm de Stille Zuidzee
te bevaren. Op Nieuw Zeeland waren nog
geen zendelingen geland, in Australië was
nog slechts een strafkolonie door de Euro
peanen gesticht. China, Japan en Korea
boden nog geen mogelijkheden tot Envange-
lieprediking, terwijl men van Afrika nog
maar zeer weinig afwist. Op liet land kon
men zich hot snelst verplaatsen per paard,
over de zeeën per zeilschip.
Het was dus wel een wat andere wereld
dan de tegenwoordige. Hiérbij mag verder
niet worden vergeten, dat Engeland in de
tijd der oprichting onder de dreiging van
Napoleon leefde.
Maai- hoever de wereld zich ook zou uit
strekken, hoe primitief de vervoersmidde
len ook waren en hoezeer de politieke toe
stand ook dreigend was, in Engeland be
sloot men de Bijbel over de gehele wereld
te gaan verspreiden, waarbij men er va/n
uitging, dat Christus voor de gehele wereld
op aarde was gekomen.
Hoeveel geloof en moed er bij de initia
tiefnemers aanwezig moeten zijn geweest is
niet te beschrijven.
DE MAN AAN DE WERKBANK. Denk
er om, deze tekening is moeilijk uit te
zagen! Pas op, dat je de poten van de
tafel niet breekt. Schilder alles netjes
en zet het ook maar op zo'n standaardje
als bij de tekening van de auto be
schreven.
DE VOORKANT van de garage staat
op de tekening maar voor de helft af
gebeeld. Het midden is aangegeven.
De tekening stelt de rechterkant voor;
de linkerkant is precies hetzelfde.
Het tekeningetje met het woord „ga
rage" er op maak je ook uit tripjex en
je schildert er de letters netjes op.
Door de gaatjes komt een dun touwtje,
waarvan het andere eind bevestigd
wordt aan de haakjes waar een a bij
staat. De garage is klaar! Speel er
maar fijn mee!
MET HET BENZINEBLIK doe je het-
relfde als met de pomp. Het gaatje van
het handvat maak je op de volgende
manier: boor een gaatje in het wit,
maak je figuurzaag aan één kant los en
steek het zaagje door het pas geboorde
gaatje. Dan maak je het zaagje weer
vast en kunt zo het handvat uitzagen.
Schilder dit ook netjes. Je kunt wel
meer van deze blikken maken.
DE AUTO tekenen we ook eerst over
met behulp van carbonpapier op het
triplex. De witte gaten moeten ook
worden uitgezaagd.
Het kleine tekeningetje laat een klein
standaardje zien, waarin je de auto
kunt zetten, zodat hij niet omvalt. Met
zijn drie reepjes triplex, waarvan de
8 middelste de helft smaller is dan de
WE GAAN SAMEN een garage maken
met alles wat er bij hoort.
We beginnen eerst met een benzine
pomp. Leg de tekening, met een stukje
carbon er tussen, op het triplex. (Car
bon is blauw doordrukpapier). Trek
dan met een potlood de tekening over
en het staat op het hout. Zaag het net
jes uit en schuur de kanten netjes met
schuurpapier. Denk je er om, als je
zaagt, dat je de figuurzaag goed recht
houdt!
Lijm het voetje met de gleufjes in
elkaar aan de pomp en schilder het
helemaal in een frisse kleur.
Twee meisjes en drie jongens schreven
elk hun naam op een blaadje cn knip
ten ze toen door. Pim, de taxhond,
heeft toen de kaartjes verwisseld. Weet
jü. hoe deze kinderen heten?
19 DECEM BE II 1953
iSÜ&L
(Van onze correspondent in Australië)
Australië is het enige land ter wereld, waar géén.witte Kerstmis wordt gevierd,
zo heeft een fabrikant van Kerstkaarten beweerd. Omdat er zovele mensen
woilen, die ouders en grootouders hebben uit Europa met herinneringen aan
sneeuwbedekte velden, koopt echter elke Australiër ten minste tien Kerst
kaarten met een sneeuwtafereel, het liefst door figuren uit de verhalen van
Dickens of door een dikke Kerstman geflankeerd. Er worden in Australië méér
Kerstkaarten verzonden, gerekend per hoofd der bevolking, dan in Amerika.
De Australiër is verzot op deze plaatjes, die hij in alle mogelijke afmetingen
kan kopen in winkels en warenhuizen, waarvan de étalages maandenlang in
kleurrijke paletten zijn omgetoverd.
Wanneer onze Sinterklaas een kijkje zou nemen aan de rand der wereld, dan
zou hij raar opzien als hij daar zijn naamgenoot Santa Claus ontmoet. Want de
Santa Claus van Australië heeft Spanje nooit gezien. De Sint van het vijfde
werelddeel is namelijk het Kerstmannetje van de rendiervelden uit Lapland, die
er niet tegenop heeft gezien om gekleed in z'n warm-rode winterse costuum,
afgezet met wit bont, 20.000 kilometer op zijn rendierslee door de lucht naar het
warme Zuiden te reizen en onder een gloeiend hete zon de kinderen verrassingen
te bereiden.
Onder de emigrantjes van de lauwe Westcrstranden aan de Noordzee, die hier
niet hun vaders en moeders zijn neergestreken, heeft deze Santa al veel verwarring
veroorzaakt. Er zijn er onder hen, die nog nooit eerder het Kerstmannetje in
werkelijkheid hebben gezien, toen zij nog in Nederland vertoefden en die nu
moeilijk kunnen wennen aan de gedachte, dat Sinterklaas van costuum is ver
wisseld. Bovendien wandelt deze Kerst-Sinterklaas bijna drie maanden lang rond.
Hij paradeert in en voor de grote warenhuizen en loopt even gemakkelijk met
z'n handen op de rug naar de tabakskiosk om z'n shag te kopen en gemoedelijk
een sigaretje te rollen. Fantasie hoort er niet bij, romantiek evenmin, maar wel
is deze Santa Claus heel bereidwillig: hij deelt keurige cn kleurige formulieren
uit aan de met stralende ogen kijkende jeugd, die ze maar heeft, in te vullen met
naam en adres qn hun geschenkkeuze. Dan gaat het formulier in een grote brieven
bus en even later neemt Santa ze van een „postbode" in ontvangst en leest ze
gewichtig en attent door.
Het cadeau komt dus beslist in orde (en pa en moe betalen inmiddels aan de
kassa de eerste termijn met de verplichtingen van een verdere wekelijkse afbe
taling
Naar ik uit betrouwbare bron verneem, wandelen er in Sydney 2200 Kerstmannetjes
rond. Het heeft me verwonderd, dat er in dit land, met z'n grote ontwikkeling
van de vakbonden, nog steeds geen Bond van Kerstmannen is opgericht om te
strijden voor betere arbeidsvoorwaarden. Vermoedelijk vindt dit z'n oorzaak in
het feit, dat deze Santa's bij het sluiten
spoorloos verdwijnen en er niet aan den
kon langer dan 40 uur per week te werken.
Santa houdt zich aan de wet en het Hof
van Arbitrage heeft afwijzend beslist op
het verzoek van de werkgevers om de
werkweek tot 44 uur te verlengen ter op
voering van de productie.
van de winkels om 5 uur 's middags
In de „Kersttijd", die hier tot begin
Februari duurt (zo van October af) als
ik tenminste naar de étalages kijk, die
hun versieringen van slingers cn sneeuw
dikwijls tot begin Maart behouden
wordt trouwens meer aandacht besteed aan
consumptie dan aan productie.
Die consumptie strekt zich niet alleen
uit tot zo groot mogelijke hammen, plum
puddingen in blik en zoveel mogelijk bier
(er is een tekort en er wordt bij voorbaat
al in de „pubs" onder de toonbank ver
kocht op bestelling), maar ook tot alles
wat onverteerbaar is. De Australiërs be
schouwen het Kerstfeest namelijk als een
welkome gelegenheid om elkaar zoveel
mogelijk en zo duur mogelijke cadeaux te
geven: ijskasten, wasmachines, grasmaaiers,
parelsnoeren, opalen, encyclopedieën, golf-
sticks (sinds de oorlog heus geen sport
meer voor de rijkelui alléén) en ameuble
menten.
De Australiër maakt van de Kerstweek
gebruik om zijn woninginterieur te ver
nieuwen en al die dingen aan te schaffen
(over en weer elkaar cadeau te doen),
die wij Nederlanders eigenlijk niet als pre
sentjes beschouwen omdat wij er. nuchter
als we zijn, merkwaardig genoeg te weinig
romantiek in vinden
De Australiër, hoe eenvoudig zijn levens
wijze ook is, houdt van een tikkeltje ro
mantiek, vooral de vrouwen en wie een
ander (familielid, vriend, kennis, arbeids-
makker) met Kerst iets cadeau geeft, doet
dat met gratie en fleur, hoe groot of hoe
klein het presentje ook is. Een electrische
ijskast of wasmachine bijvoorbeeld wordt
niet zo maar afgeleverd: doch netjes in
cellophaan gewikkeld, zo keurig mogelijk
en met gekleurde linten. De winkels maken
een omzet van millioenen ponden, de bank-
biljettencirculatie stijgt tot het meer
voudige, spaarbankboekjes worden geplun
derd. In dit land van overvloed, waar de
recessie van 1952 al lang is vergeten, pui
len de étalages weer uit van de goedkoop
ste en duurste uit Europa ingevoerde arti
kelen. Porcelein en kristal, uit Duitsland
(en Nederland!) prijken er in de schitte
rendste bewerkingen en trekken drommen
kijkers en kopers.
Op de kantoren worden in de Kerstweek
Kerstmaaltijden gearrangeerd, waar ont
zettend veel cake wordt verorberd en bier
en limonade gedronken. De reisbureaux
worden overstroomd met vacantiegangers
en de luchtvaartmaatschappijen arran
geren honderden extra vluchten. T.A.A.
(de overheidsluchtvaartonderneming) ver
voert in die ene week al 20.000 passagiers
meer dan gewoonlijk en serveert op 7000
voet hoogte gebraden kalkoen en kip.
Men ontvliedt de huizen en wijkt naai
de bergen, de bossen en stranden, want in
de Kerstweek ligt de temperatuur dichter
bij de 100 dan bij de 80 graden en wie on
der de 45.000 Nederlanders (en de 13.000
Duitsers) chocoladekransjes aan de pijn
boom hangt (zoals een Nederlandse immi
grante deed) vindt ze de volgende ochtend
gesmolten en in bruine plasjes op de grond.
Daarom gaan de gedachten van de vele
Nederlandse immigranten in de Kerstweek
sterker uit naar Nederland dan ooit. Het
Australische Kerstfeest is veel meer een
feest van de natuur dan van Christus. In
zijn uiterlijkheid is het een groot Sint-
Nicolaasfeest, met een onvolprezen lief
dadigheid waarin alle charitatieve ver
enigingen delen ten behoeve van oorlogs
slachtoffers, weduwen en wezen, zieken en
behoeftigen. Er wordt met gulle hand ge
geven.
De kerken zijn misschien iets drukker
bezocht dan gewoonlijk, maar veel méér
is het niet. De Australiër is daarom ove
rigens niet onchristelijk. Hij beoefent het
practische Chris
tendom door zijn
gulheid. Hij is al
zovele maanden
achtereen herin
nerd aan Kerstmis
(„Betaal nu weke
lijks uw bijdrage
voor de Kerst
gans" en andere
dergelijke aankon
digingen) en hij
heeft in October al
zovele Kerstkaar
ten naar Europa
verzonden nu
eindelijk ook eens
kaarten, waarop
een kangeroe of
koalabeer staat af
gebeeld), dat hij
de Kerstweek
dringend nodig
heeft om uit te
rusten tijdens een
picnic.
om behoeft u zich niet te verbazen,
dat hij zijn bier meeneemt in de auto op
weg naar de kerk. De „pubs" (café's) zijn,
gesloten en als men de Australische bier
drinker wil veroordelen, dan dient men
toch te bedenken, dat in Nederland het
cafébezoek na kerktijd een normaal ver
schijnsel is.
Innerlijk voelt de Australiër wel iets van
een gemis van wijding in de Kerstweek,
want de sinds slechts enkele jaren geleden
gearrangeerde bijeenkomsten in openbare,
parken om bij kaarslicht in de avond
Kerstliederen 'te zingen, trekken steeds
meer deelnemers. Duizenden mannen,
vrouioen. jongens en meisjes dragen een
brandende kaars bij zich en zingen vol
overgave het „Stille, Heilige Nacht'
Het is bovendien
zó warm. dat hij
zijn biertje be
langrijker acht
dan de kerk. Daar
Een heer kreeg laatst groot ongerief
door 't woeden van een kettingbrief,
die hem aleer hij het bemerkte
haar ketting om de benen werkte
en urenlang met vals gerinkel
hem honen bleef: „Jij domme kinkel!"
13e heer, van grote teen tot knie
gekweld door deze tyrannie,
werd eindelijk, na lang gebed,
genadig uit de klem gered.
Wat bleek hem toen? De kettingbrief
was een epistel van zijn lief.
Piet Zoethout
