Speciale regeling voor enige
groepen van w oningen
Kerstmenu in de schouwburg
A.B.C.-cabaret „Bedriegertjes"
De huurverhoging
Vrachtauto reed in
Leiden 3 fietsers aan
met „Dertien aan tafel"
Met Wim Kan op de Veluwe
Nuttig Nederlands
werk in de UNO
8
Salarisverhoging voor
topfunctionarissen
en hoogleraren
Meisje omgekomen, vader
en broertje zwaar gewond
Bevolkingsdichtheid
en verkeersgevaar
Klachten over Nederlandse
touristen in het buitenland
Wateler-vredesprijs voor
Nederlandse Raad der
Europese Beweging
Geen staatsprijzen voor
goed-verzorgde boeken
toegekend
Onbekende pleegde
aanslag op politieman
Sukarno wijst ontslag-
verzoek van stafchef af
Russen veroorzaakten
incident
MAANDAG 28 DECEMBER 1953
De minister van Wederopbouw en Volks
huisvesting heeft enige besluiten genomen
welke betrekking hebben op de huurver
hoging voor drie categorieën woningen en
bedrijfspanden, namelijk voor herbouwd
onroerend goed, dat op of na 27 December
1940 maar vóór 1 Januari 1954 tot stand
is gekomen met een rijksbijdrage in ge
leden oorlogsschade; voor gebouwd on
roerend goed, waarvoor het rijk een jaar
lijkse bijdrage heeft verleend ingevolge de
financieringsregeling woningbouw 1947, en
voor gebouwd onroerend goed waarvoor
een jaarlijkse rijksbijdrage wordt ver
leend op grond van de financieringsrege
ling woningbouw 1948.
Herbouwpanden
Wat de eerste categorie, de zgn. her
bouwpanden betreft, heeft de minister be
paald, dat de thans geldende huurprijzen,
indien zij lager zijn dan de huurprijzen van
vergelijkbaar vóór 27 December 1940 tot
stand gekomen onroerend goed, kunnen
worden verhoogd.
De tot deze categorie behorende wo
ningen en bedrijfspanden worden in twee
groepen onderscheiden. Tot de eerste groep
behoren de panden, waarvoor voor het in
werking treden van de Wet op de Mate
riële Oorlogsschaden (24 Februari 1950)
boven de rijksbijdrage financiële tegemoet
koming in de bouwkosten is toegekend. De
huren van deze panden worden met de be
kende percentages (17, 20, 23, 26 of 29)
afhankelijk van de gemeenteklasse, ver
hoogd.
Als in de huurprijs op 31 December 1953
een verhoging is begrepen wegens minder
sobere bouw, wegens het aanbrengen van
bijzondere voorzieningen of wegens inrich
ting als duplexwoning, mag het percentage
van de huurverhoging niet over die even
tuele verhoging worden berekend.
Tot de tweede groep behoren de panden,
waarvoor na het in werking treden van de
Wet op de Materiële Oorlogsschaden boven
de rijksbijdrage financiële tegemoetkoming
in de bouwkosten is toegekend. De huren
van deze panden zullen op schriftelijke
aanvraag van een rechtstreekse belang
hebbende, indien zij lager zijn dan die van
een vergelijkbaar vooroorlogs onroerend
goed, door de minister op grond van het
Besluit Bijzondere Huurprijzen kunnen
worden verhoogd. Aan een dergelijke even
tuele verhoging zal, mits voor 1 Februari
1954 aangevraagd, in de regel terugwer
kende kracht tot 1 Januari 1954 worden
verleend. Deze aanvrage tot nadere huur-
vaststelling moet worden ingediend bij de
directies van de Wederopbouw en de
Volkshuisvesting in de provincie.
F. W. 1947-woningen
Voorts heeft de minister bepaald met
welke percentages de huurprijzen zullen
worden verhoogd van het gebouwd onroe
rend goed, waarvoor het rijk een jaarlijkse
bijdrage heeft verleend ingevolge de fi
nancieringsregeling woningbouw 1947.
Van een deel van deze wpningen en be
drijfspanden ligt het tegenwoordige huur-
peil op 125 van een ander deel op 130
ten opzichte van het huurpeil van gelijk
waardige vooroorlogse woningen. Op grond
van dit verschil in huurpeil zijn de gemeen
ten in twee groepen gesplitst, groep A en
groep B. De indeling van de gemeenten in
de groepen A en B is in de Nederlandse
Staatscourant van 24 December 1953 op
genomen.
De huurprijzen van de panden in groep
A zullen, naar gelang van de klasse waarin
de desbetreffende gemeente ingevolge de
Huurwet is gerangschikt, worden verhoogd
met respectievelijk 8, 11, 14, 17 en 20
De huurprijzen van de panden in groep
B zullen, naar gelang van de klasse waarin
de desbetreffende gemeente ingevolge de
Huurwet is gerangschikt, worden verhoogd
met respectievelijk 4, 7, 10, 13 en 16
Deze percentages worden berekend over
de z.g. „kale" huurprijs van 31 December
1953. Zij mogen niet worden berekend over
eventuële toegestane verhogingen, toesla
gen of vergoeding voor bijzondere voorzie
ningen.
Omdat door de huurverhoging de onren
dabele top van deze panden kleiner wordt,
zal de rijksbijdrage hiervoor met ingang
van 1 Januari 1954 worden verminderd.
F.W. 1948-woningen
Voor het gebouwd onroerend goed, dat
tot stand is gekomen met toekenning van
een jaarlijkse bijdrage ingevolge de finan
cieringsregeling woningbouw 1948, is het
percentage van de verhoging afhankelijk
van het tegenwoordige huurpeil van deze
panden en van de gemcenteklasse. Het
tegenwoordige huurpeil van deze panden
varieert van 110 tot 140 ten opzichte
van dat van vergelijkbaar vooroorlogs on
roerend goed. Belanghebbenden kunnen
het tegenwoordige huurpeil afleiden uit de
beschikking, waarbij destijds de jaarlijkse
bijdrage is toegekend.
Indien in deze beschikking de huur
waarde 110 bedraagt van de eveneens
genoemde basishuur, dan worden de huur
prijzen verhoogd met 23, 26, 29, 32 of 35
van de huurprijs van 31 December 1953,
al naar gelang de gemeente ingevolge de
Huurwet is gerangschikt in de 1ste, 2de,
3de, 4de of 5de klasse.
Indien de huurwaarde 120 bedraagt
van de basishuur worden de huurprijzen
verhoogd met respectievelijk 12, 15, 18.
21 of 24 boven de huurprijs, geldend
op 31 December 1953; bij 125 respec
tievelijk 8, 11, 14, 17 of 20 bij 130
respectievelijk 4, 7, 10, 13 of 16 °/o.
Bij 140 wordt de huurprijs in de
eerste, tweede en derde klasse gemeenten
niet verhoogd,'die in de vierde klasse met
4 n/n en die in de vijfde klasse met 7
Deze percentages worden berekend
over de z.g. „kale" huurprijs van 31 De
cember 1953. Zij mogen niet worden be
rekend over eventuele toegestande ver
hogingen, toeslagen of vergoedingen voor
bijzondere voorzieningen.
Omdat ook hier door de huurverhoging
de onrendabele top van de bewuste pan
den kleiner wordt, zal de rijksbijdrage
met ingang van 1 Januari 1954 worden
verminderd. Aan belanghebbenden zal
deze vermindering worden medegedeeld.
Bij de Tweede Kamer ls ingediend een
wetsontwerp tot vaststelling van een
nieuwe regeling voor de salariëring van de
vice-president en de leden van de Raad van
State en voor een kleine groep van top
functies.
Het maximumsalaris van raadadviseur
in algemene dienst en daarmee gelijkgestel-
den, dat. thans ƒ1117,72 bedraagt, wordt
verhoogd tot 1200 per maand. Deze ver
hoging met ruim 80 per maand is naar de
mening van het kabinet, alleszins verant
woord. Het is de bedoeling de verlening
van toelagen sterk te beperken.
Voor een secretaris-generaal en een di
recteur-generaal is het salaris gesteld op
1500. De verhoging bedraagt 190 per
maand, behoudens voor de secretarissen-
generaal, die tot dusver allen een toelage
op grond van het Bezoldigingsbesluit Bur
gerlijke Rijksambtenaren 1948 genieten
van 50 per maand. Deze toelage zal met
de salarisverhoging worden verrekend en
niet opnieuw worden verleend, zodat de
verhoging 140 zal bedragen.
Voor de hoogleraren is tot een extra-ver
hoging besloten van ongeveer 40 per
maand. De totale verhoging voor de hoog
leraren komt hierdoor maximum op 150
per maand.
Naar de mening van de regering zal deze
verhoging van het salaris van de hoog
leraren tot gevolg moeten hebben, dat het
salaris van de leden van de Raad van State,
hetwelk historisch in één vlak ligt met dat
van de hoogleraren, op hetzelfde bedrag
wordt gebracht als voor de hoogleraren is
vastgesteld. Voorgesteld wordt het maand
salaris vast te stellen op 1350. Voorgesteld
wordt het salaris van die leden, die zitting
hebben in de afdeling voor de geschillen
van bestuur en tevens in een der overige
afdelingen van de raad, te brengen, op hel
voor de secretarissen-generaal vastgestelde
bedrag. Deze salarisverhogingen worden
geacht op 1 Januari 1953 te zijn ingegaan.
Zij worden per 1 Januari 1954 verhoogd
met 5 percent. Bovendien wordt voorgesteld
de vice-president en de leden van de Raad
van State een tijdelijke toelage voor kinde
ren, alsmede een vacantieuitkering toe te
kennen.
Voorts is een wetsontwerp ingediend dat
beoogt de salarissen van de voorzitter en
de leden van de Algemene Rekenkamer in
overeenstemming te brengen met de voor
de topfunctionarissen geldende salaris
herziening.
Met een recital in Diligentiaheeft de zangeres Jo Vincent op Eerste Kerstdag
afscheid genomen van het Haagse concertpubliek. Na afloop van het recital werd de
zangeres op hartelijke wijze gehuldigd. Mr. G. A. van Haeften, voorzitter van de
Haagse afdeling van de Mij. tot- bevordering der Toonkunst, bood de scheidende
zangeres het ere-lidmaatschap in de vorm van de gouden kaart" van de Maatschappij
aan. Van links naar rechts: Mr. van Haeften. de zanger Willem Ravelli, Jo Vincent
en Felix de Nobel.
In de middag van de Tweede Kerstdag
heeft op de Haarlemmerweg te Leiden een
ernstig, ongeval plaats gehad, dat het leven
heeft gekost aan een 12-jarig meisje. Haar
vader en 13-jarig broertje werden ernstig
gewond.
Die middag fietsten omstreeks kwart
over twee de 47-jarige heer C. Lieversen
uit Hoogmade en zijn dochtertje en zoon
tje op de Haarlemmerweg, geheel rechts,
achter elkaar en in de richting van hel
viaduct. Een vrachtauto, die uit dezelfde
richting kwam en die bestuurd werd door
een 41-jarige ingezetene van Rijnsburg,
reed op de wielrijders in met het gevolg,
dat allen tegen de grond geslingerd wer
den. Het meisje, dat volgens ooggetuigen
voorop reed, werd zo ernstig gewond, dat
zij onmiddellijk overleed. De heer Liever
sen kreeg een hersenschudding en een
diepe hoofdwond, en zijn zoontje brak zijn
rechlerbovcnbeen en kreeg een grote wond
aan zijn linkerarm. De slachtoffers zijn
naar het Academisch Ziekenhuis te Leiden
overgebracht.
Hedenochtend bleek de toestand van zo
wel de heer Lieversen als van zijn zoontje
bevredigend te zijn.
Volgens getuigenverklaringen reed de
chauffeur van de vrachtauto met grote
snelheid, tengevolge waarvan hij vermoe
delijk uit de bocht is gevlogen. De vracht
wagen werd in beslag genomen en de be
stuurder gearresteerd. In de loop van van
daag is hij op vrije voeten gesteld.
Berekeningen van de KNAC hebben uit
gewezen, dat, voor zoveel de gegevens van
het CBS bekend zijn geworden, over het
eerste halfjaar 1953 in de grootste elf ge
meenten van ons land (34 procent van de
bevolking) 57 procent van de verkeers
ongevallen werden geregistreerd, 37 pro
cent van het aantal doden en ernstig ge
wonden en 60 procent van de lichtgewon
den. In de 68 middelgrote gemeenten
(20.000100.000 inwoners met 26 procent
van de bevolking) telde men 21 procent
van de verkeersongevallen, 27 procent van
de ernstige en 19 procent van de lichte
slachtoffers.
Voor de overige 936 kleinere gemeenten
met 43 procent van de bevolking bleek het
aantal verkeersongevallen slechts 22 pro
cent van het totaal te zijn, het aantal ern
stige slachtoffers 36 procent en van de
lichte 21 procent. De verkeersonveiligheid
daalt dus aanmerkelijk bij geringere be
volkingsdichtheid. De kans in een ongeval
te worden betrokken is in de elf grote ge
meenten twee maal zo groot als in de mid
delgrote gemeenten en 3 Vi keer zo groot
dan in de kleinere gemeenten.
Bij vergelijking met het overeenkostige
tijdvak van 1952 warén al deze verhoudin
gen ongeveer gelijk gebleven Het aantal
ongevallen bleek tot dusver in 1953 ten op
zichte van het vorige jaar het meest te zijn
toegenomen in Friesland en daarna in
Noordholland. Drente boekte een verlaging.
In Gelderland bleef de situatie onver
anderd.
De toeneming van het aantal ernstige
slachtoffers was het geringst in Noordhol
land. Gelderland en Overijsel maakten in
dit opzicht eveneens een gunstig figuur.
Wat aangaat de aantallen lichtgewonden
boekten Noord- en Zuidholland en Limburg
bepaald ongunstige resultaten.
Marc-Gilbert SauvajOn, die op de een of
andere manier mede-verantwoordelijk ge
weest schijnt te zijn voor de tekst van „De
kinderen van Eduard" waarmee het Rotter
dams Toneel (met Lily Bouwmeester) in
het voorvorige seizoen zoveel lachlust wist
op te wekken, heeft sindsdien zelfstandig
een soortgelijk blijspel geschreven, dat op
Tweede Kerstdag in de Haarlemse schouw
burg veel hilariteit ontketende. De Haagse
Comedie gaf er onder de titel „Dertien aan
tafel of de man van Zapatapam" een amu
sante voorstelling van.
Nog altijd schijnen de toneeldirecties in
ons land bevreesd te zijn (en wellicht is
daar ook reden voor) clat de aanduiding
klucht" het zogenaamde „betere publiek"
afschrikt. Misschien had men dit bijna-
blijspel een farce kunnen noemen dat
betekent wel hetzelfde, maar het klinkt net
iets anders en juist daarin steekt het ver
schil met de producten van de erven Blu-
menthal en Kadelburg: de Franse pikante
rie, die geestig maakt wat in een andere
taal zo gemakkelijk grof zou zijn gewor
den. In Parijs gebruikt men sinds jaar en
dag voor dit genre de term vaudeville,
want al komen er g'cen liedjes in voor, de
toon maakt do muziek. En regisseur Jan
Ketel heeft bewezen, dat men hiervoor al
thans waarlijk geen Franse metteur-en-
scene hoeft te laten komen, zoals Ko Ar-
noldi meende, die voor „De kinderen van
Eduard" immers Jean Wall te hulp riep.
Er werd onder zijn leiding doorgaans in
zwierig tempo en slagvaardig gespeeld, ai
ging, vooral in het begin, een enkele keer
de verstaanbaarheid verloren. Laten de
spelers van de Haagse Comedie toch be
denken, dat er wat acoustiek betreft maar
één Koninklijke Schouwburg in Neder
land is.
Wat moet ik over de inhoud vertellen?
Het woord is al te groot. Alle verwik
kelingen draaien om het kerstdiner van de
rijke Madeleine Villardier weer zo'n rol,
waarvan Ida Wasserman het alleenverto
ningsrecht bezit: een vrouw met een wa
zige charme, zo ad rem onder haar uiter
lijke verstrooidheid, dat men haar schijn
heiligste verzinsels nog voor deugden
aanziet, omdat ze voortvloeien uit haar bij
de geringste aanleiding in romantische be
weging gezette verbeeldingskracht. Het
bekoorlijke blijft trouwens ongerept, om
dat zij zó onpractisch is, dat alles toch
steeds anders uitvalt dan het berekend
werd. Zo ook bij dit feestje onder de kerst
boom, waarbij de werkelijkheid telkens en
tot wanhopens toe de manoeuvres verijdelt
om hel aantal gasten boven of beneden het
fatale getal dertien te brengen.
De meeste consternatie wordt veroor
zaakt door een te elfder ure als reddende
engel binnengehaalde bezoekster, die zich
als een duivelse onrustslookster ontpopt:
Consuelo Dolores Koukouwsko, afgevaar
digde van de republiek Santa Rosalina,
waar de meisjes in haar trouwring laten
graveren: „Ik heb je lief beef!" Zij
komt, gewapend met revolvers, tijdbom-
In de afgelopen nacht is uit de étalage
van een uurwerkzaak aan de Wetering
schans te Amsterdam een partij gouden
horloges ontvreemd. De diefstal is door een
nachtwaker ontdekt. De dief had een steen
door de ruit gegooid en daarna voor een
waarde van ongeveer f 5000 aan horloges
weggenomen.
In het eerste nummer van het nieuwe
A. N. V. V.-blad „Vreemdelingenverkeer"
wijdt de directeur van de A.N.V.V., jhr. W.
Z. Boreel, een uitgebreid artikel aan het
euvel van de misdragingen van sommige
Nederlandse vacantiegangers in het buiten
land. Gelukkig maakt slechts een zeer
kleine minderheid zich schuldig aan deze
misdragingen, aldus de heer Boreel, maar
toch is deze minderheid zo groot, of roert
zij zich dermate, dat onder meer in buiten
landse bladen spotprenten over Nederland
se toeVisten zijn gepubliceerd, dat een Bel
gische restaurateur weigert Nederlanders
in zijn bedrijf toe te laten en dat zelfs van
Belgische officiële zijde destijds een
speciale bijeenkomst is belegd, waarin
klachten werden geuit, waartoe de gedra
gingen van sommige Nederlanders in het
land onzer Zuiderburen en Luxemburg
hebben geleid.
De heer Boreel ziet dit niet alleen als een
kwestie van innerlijke beschaving, maar
ook als een gevolg van het optreden van
sommige reisbureaux en touringcaronder
nemers, die in onderlinge concurrentie hun
tarieven zo laag houden, dat in het buiten
land bewezen diensten onvoldoende wor
den gehonoreerd.
Het bestuur der Carnegie-stichling te
's-Gravenhage, belast met de toekenning
van de Wateler-vredesprijs beeft voor het
.jaar 1953 deze prijs toegekend aan de Ne
derlandse Raad der Europese Beweging
voor diens werkzaamheid strekkende om
de samenwerking der Europese staten te
bevorderen en aldus de vrede te dienen.
De Wateler-vredesprijs is ingesteld door
de heer J. G. D. Wateier, in leven directeur
der Oranje-Nassau-Hypotheekbank te
's-Gravenhage, die bij zijn overlijden in
1927 zijn vermogen heeft vermaakt aan de
Carnegie-Slichting. De heer Wateier heeft
zijn vermogen vermaakt, onder beding, dat
uit het revenu jaarlijks een vredesprijs zou
worden toegekend aan degene, die op
enigerlei wijze de zaak van de vrede het
beste zou hebben gediend of die zou heb
ben bijgedragen tot het vinden van de
middelen ter bestrijding van de oorlog. De
toekenning geschiedt beurtelings aan een
Nederlander en aan een buitenlander. Voor
het eerst is de prijs toegekend in 1931. Zij
bedraagt thans 30.000.
Jury volstond met enkele
eervolle vermeldingen
De minister van Onderwijs, Kunsten en
Wetenschappen heeft eervolle vermel
dingen voor goed verzorgde, niet-biblio-
fieie, in 1952 in Nederland verschenen
boeken toegekend, op advies van de jury,
bestaande uit Bert Bakker te 's-Graven
hage, H. Salden te Wassenaar en B. Wis
sing te Rotterdam.
In geen der vijf categorieën van boeken,
welke het reglement kent, kon een staats
prijs worden toegekend.
In haar rapport aan de minister zegt de
jury o.m.: het aantal ingezonden boeken
was in 1953 nog geringer dan in 1952.
De jury constateerde dat een vrij groot
aantal werken niet voldeed aan minimum
eisen, welke aan een goed verzorgd boek
mogen worden gesteld. Nog betrekkelijk
weinig uitgevers roepen regelmatig de hulp
in van deskundige boekverzorgers.
De jury heeft tot haar leedwezen geen
aanleiding kunnen vinden in een der cate
gorieën de toekenning van een staatsprijs
voor te stellen.
Het bedrag der niet-toegekende prijzen
blijft bestemd voor het doen van aankopen,
het verlenen van opdrachten en het toe
kennen van andere prijzen op het terrein
der beeldende kunsten.
Zaterdagavond omstreeks kwart over
tien is op de rijksweg van Wierden naar
Almelo door een onbekende een aanslag
gepleegd op een wachtmeester der rijks
politie, te 37-jarige heer C. van Barne-
veld. De politieman was van Wierden,
waar hij dienst had gedaan, per fiets op
weg naar zijn woning in Almelo, toen er
een wielrijder naast hem kwam rijden die
hem met een zwaar en scherp voorwerp
twee slagen in het gezicht gaf. De wacht
meester viel, trok zijn pistool en vuurde
op de wegvluchtende dader, die waar
schijnlijk niet weid getroffen.
De wachtmeester wist het politiebureau
in Almelo te bereiken van waar hij naar
het R.K. ziekenhuis werd vervoerd. Het
bleek dat hem nagenoeg aLle tanden uit
de mond waren geslagen en hij ook smij-
wonden had opgelopen. Nadat de wonden
waren verbonden kon de heer Kan Barne-
veld naar huis gaan.
Over de: aanleiding tot de aanslag tast
men in het duister. De wachtmeester was
tijdelijk in Wierden gedétacheerd.
Wim Kan en Corry Vonk hebben 23 De-
cember in het Leidseplein Theater te Am
sterdam de première van het nieuwe A.B.
C.-cabaret „Bedriegertjes" gegeven. Dat is
ongebruikelijk, want meestal neemt men
met een dergelijk programma eerst eens
een paar proeven in „de provincie" alvo
rens ermee in de hoofdstad te komen. De
reacties van het publiek leiden altijd tot
de nodige wijzigingen. Wat wij nu zagen,
was inderdaad nog vatbaar voor allerlei
verbetering, die stellig niet zal uitblijven.
Maar er is een essentieel tekort, dat niet
zo gemakkelijk te verhelpen zal zijn: aan
goede, pakkende teksten met substantie.
En daar komt nog iets eigenaardigs bij:
Wim Kan weet telkens wel weer een paar
voortreffelijk bruikbare krachten aan te
trekken, maar daar houdt het vrijwel mee
op, omdat van hun talenten onvoldoende
profijt wórdt getrokken. Neem nu Lia Do-
rana bijvoorbeeld. Zij verleent haar mede
werking „als gast" en Wim Kan schrijft in
het programma niet precies te begrijpen
wat dat nu eigenlijk zeggen wil, hetgeen
bij haar optreden onthullend duidelijk
wordt. Iiet is net of zij zich hier niet goed
thuis voelt, hoe aardig zo'n liedje over de
beklimming van de Zijpenberg of navrant
een chanson van Prévert ook mag zijn.
Men weet haar tot net-iets-anders-dat-
meer-is in staat, maar dat blijft uit. En zo
zijn er nog een stuk of wat jongeren, waar
onder een drietal lieve meisjes en de tij
dens een auditie van Toon Hermans ge
dane „ontdekking" Max Anders, welke
men voorlopig alleen maar als draagsters
en dragers van beloften krijgt te aan
schouwen.
Belangrijk verbeterd in vergelijking met
vroegere programma's is het vertonings
element. Dat is vooral te danken aan de
mise-en-scène of liever de choreografie
van Albert Mol die zo langzamerhand een
internationaal export op dit gebied be
gint te worden. Door de kostelijke bewe
gingsmotieven (met de paraplu's bij voor
beeld) krijgt een onbeduidend afgezaagd
nummertje als „Pension in Ellekom" toch
nog een vermakelijke inslag. Bijzonder
komisch werkte ook het elkander toewer
pen van een schaal of schotel of wat het
geweest mag zijn, door het plotseling ver
breken van het rhythme. Van zijn vrucht
baar aandeel moet verder nog de inter
nationale parade van soldaten uit het we
reldnieuws worden genoemd. Het heeft
overigens weinig zin om al zijn burleske
vondsten op te sommen. Te vaak namelijk
moeten zij dienst doen ter camouflage van
een gebrek aan inhoud of achtergrond in
plaats van als „finishing touches".
Met de vermelding van deze bezwaren
ben ik begonnen om het beste voor het
laatst te bewaren, mede omdat de indruk
van de conclusie van een bespreking altijd
het langst blijft hangen En die luidt toch
bepaald gunstig, want men beleeft door
het meemaken van Wim Kan's excursie
naar de Veluwe (men moet toch ergens
heen!) werkelijk een heel plezierige avond.
Zijn eigen „spreekbeurt" ingeleid door
een rake imitatie van Meneer Hulot van
de film getuigt wederom van zijn on
verbeterlijke virtuositeit in het bespelen
van het gevoelige instrument „publiek".
Ik heb daar al het een en ander over ge
zegd naar aanleiding van zijn solistische
tournée ter aankondiging van zijn boek
„Corry en ik" en kan het daar wel bij laten.
Ook verder neemt hij een levendig aandeel
in de veroning met allerlei bizarre creaties.
Het lijkt moeilijk geworden om geschikte
teksten voor Corry Vonk te vinden. Zij
poseert nu als Madame Roulin in een
zwakke reproductie van het gelijknamige
merk van Van Gogh, als dorpsgek en
maar dat is dan ook werkelijk prima
als een honderdjarig vrouwtje met wat
cynische filosofie. Hoewel zonderling in
dit gemoedelijke programma verzeild ge
raakt vormt de scherpe persiflage „Herr-
liche Zeiten" (een nummer van 't Federal
Cabaret in Bazel) met tekst van Fridolin
Tschudi en muzikaal arrangement van
Otto Wcissert stellig een der hoogtepunten.
Deze wrange hekeling van de Duitser als
van nieuwe dromen van roem op oude pa
tronen van glorie bordurende militair in
de „Pfeffermühle"-stijl wordt door Joop
Vischer en Jaap Maarleveld in afgebeten
trant en met bijbehorende „Hahnenschritt"
met veel effect voor het voetlicht gebracht.
Als enkele nummers nog wat worden
toegespitst 'of door betere vervangen, het
geen heus wel gebeuren zal, dan staat u
een op z'n minst plezierige avond te
wachten. Reeds nu was het succes zeer
groot. DAVID KONING
DJAKARTA, (Aneta). President Su
karno heeft geweigerd de ontslagaanvraag
van kolonel Bambang Sugeng, de funge
rend chef-staf van de Indonesische land
macht te aanvaarden. Deze had dit ver
zoek ingediend naar aanleiding van een
controverse tussen hem en de nieuwe In
donesische minister van Defensie Kusuma-
sumantri. Het motief van de president om
het verzoek te weigeren luidde, dat Indo
nesië zich in deze moeilijke omstandighe
den geen ontslagen kan permitteren.
(Van onze correspondent in Washington)
Wanneer men dit jaar vergaderingen van
de UNO bijwoonde, kon men het gevoel
krijgen precies hetzelfde al eens vroeger
te hebben beleefd. Nooit tevoren warén de
herhalingen in de politieke debatten zo
veelvuldig als dit jaar en sommige afge
vaardigden schreven niet eens nieuwe re
devoeringen, maar citeerden eenvoudig uit
hun betogen van het vorige jaar. Duidelij
ker kon men wel niet demonstreren, dat
er in de politieke debatten in het algemeen
„pas op de plaats" gemaakt werd.
In deze omstandigheden ,kon er geen
sprake zijn van het bereiken van grote re
sultaten te. New York. Wel echter was het
mogelijk om intussen het apparaat van de
UNO te perfectioneren of nieuwe toe
komstmogelijkheden te scheppen. Hierbij
heeft de Nederlandse delegatie goed werk
gedaan en met name moet hier de activi
teit genoemd worden van de voorzitter der
delegatie, D. J. von Balluseck, van prof.
dr. A. J. P. Tammes en van het Tweede
Kamerlid G. Ruygcrs.
Von Balluseck heeft er toe bijgedragen,
dat de secretaris-generaal voortaan onaf
hankelijker dan tevoren zal kunnen staan
bij eventuele Amerikaanse of andere cri-
tiek op het personeelsbeleid; Tammes
heeft een belangrijke rol gespeeld in de
debatten over de herziening van het Hand
vest en Ru.ygers heeft krachtig bevorderd,
dat het plan voor een speciaal UNO-fonds
voor economische ontwikkeling van minder
ontwikkelde landen, serieus ter hand zal
worden genomen.
Het heeft uiteraard de aandacht getrok
ken, dat mr. E. N. van Kleffens, Neder
lands voormalig minister van Buitenlandse
Zaken en ambassadeur in de Vehenigde
Staten (hij is thans gezant te Portugal) aan
het einde van deze Assemblée zo vaak in
de kring der UNO werd opgemerkt.
Officieel heette zijn bezoek van particu
liere aard, maar al spoedig deed het ge
rucht de ronde, dat er kans op bestond dat
Van Kleffens voorzitter zou worden van de
volgende assemblée, en thans is het nau
welijks een geheim meer, dat zijn candi-
datuur ernstig overwogen wordt.
Men kan natuurlijk niet voorzien hoe de
internationale situatie over negen maan
den zal zijn, doch indien een West-Euro
peaan in September 1954 in aanmerking
zal komen voor het voorzitterschap, dan
maakt de Nederlander zeker een goede
kans.
BERLIJN, (AFP). Twee Russische
soldatea hebben, aldus cle West-Berlijnse
politie, "Zaterdagavond het vuur geopend
op een op de autosnelweg tussen Wesl-
Duitsland en West-Berlijn rijdende auto
van een West-Berlijnse transportonderne
mer, Wosniak, waardoor zijn zestienjarige
zoon werd gedood en zijn vrouw gewond.
De transportondernemer begaf zich van
West-Duitsland naar West-Berlijn, toen de
Russen tussen de Russische controleposten
te Babelsberg en de Westelijke te Dreilin-
gen bij Berlijn het vuur openden.
Na de vuurstoot bracht Wosniak zijn
auto op twintig meter afstand van de Wes
telijke controlepost tot stilstand. Wosniak
begaf zich te voet naar deze post om hulp
te vragen, die echter niet werd verleend,
omdat de auto op Oost-Duits gebied stond.
De drie Westelijke bevelhebbers te Ber
lijn hebben Zondagavond bij Dengin, ver
tegenwoordiger van het Russische Hoge
Commissariaat, geprotesteerd tegen het op
treden van de Russen.
men en een even moordende welbespraakt
heid, afrekenen met cle als „een doetje"
bekend staande heer des liuizes, die twaalf
jaar tevoren als heid-door-een-loevallige-
samenloop-van-omstandigheden president
van die denkbeeldige Zuid-Amerikaanse
staat en haar 'minnaar'is geweest. Myra
Ward maakte er een kostelijk type van,
met exotische allure, een gemengd Spaans-
Russische tongval en een vulkanisch tem
perament, dat bij iedere uitbarsting de zaal
deed schudden van vrolijkheid. Dick van
Veen leverde deze beide actrices aanvan
kelijk wat onduidelijk, maar al spoedig het
gewenste tegenspel van de tenslotte triom
ferende verliezer. De verdere, verdienste
lijke medewerkenden waren: Kathenka
van der Wcrff, Johan Valk, Pim Dikkers,
Gerard Hartkamp (eindelijk eens een an
dere dan de gebruikelijke butlers) en Wai
ter van der Kamp.
Een luchtig niemendalletje, met pikante
saus overgoten en met gepeperde aforismen
gekruid, stond aldus als nieuwe schotel op
het kerst menu in de schouwburg. Dreigde
het voor de pauze wel eens wat liflafferig
te worden, na de koffie volgden, zoals het
behoort, de verkwikkende surprises. Het
had allemaal niets te betekenen, maar hef
was toch wel gezellig. Het theater was uit
verkocht.
Nederlandse Comedie
Op de avond van de Eerste Kerstdag gsi
de Nederlandse Comedie de Haarlemse
première van „De Vuurproef' van Arthur
Miller, door de zelf medesnelende Albert
van Dalsum geregisseerd. Na de eerste
voorstelling in Amsterdam hebben wij over
deze documentaire van de historische hek
sen processen in de Amerikaanse plaats
Salem reeds uitvoerig geschreven, aankno
pend bij het standpunt van de auteur, dat
hij boven ieder ..toevallig" parallelisme uit
de aandacht wilde vestigen op het zoge
naamde „diabolisme" het onverdraag
zame denken in tegenstellingen van zwart
en wit. Een talrijk publiek volgde de sterke
voorstelling met intense aandacht, zodat
stellig van een groot succes gesproken mag
worden. Fascinerend spel gaf Han Bentz
van den Berg in de hoofdrol van John
Proctor, met diens vrouw de enige ..ver
zonnen" figuren, te zien. Ank van der Moer
demonstreerde, men mag haar daar dank
baar voor zijn, een enigszins \an de tekst
afwijkende opvatting door de laatstge
noemde een wat warmer, dat is normaler
liefhebbend karakter te geven. Het ont
breekt thans aan ruimte op dergelijke
problemen dieper in te gaan, doch men
kan zeggen dat wat aan authenticiteit in
deze opvoering verloren ging. aan actuali
teit gewonnen werd. Overigens moet men
de waarde van „De Vuurproef" hierdoor
niet overschatten.
Gisteren stond een eveneens goedbe
zochte reprise van „Hart tegen hart" (Ba-
taille de Dames) van Scribe en Legouve
in de vertaling van Bert Voeten en onder
regie van Fons Rademakers op het pro
gramma. Mary Dresseihuys is teveel zich
zelf gelijk blijvende actrice voor een rol,
die eigenlijk een comédienne vraagt en bo
vendien nooit op haar best in een
costuumstuk, maar wist niettemin met
haar fleurig talent en scherpzinnige into
naties haar getrouwe publiek te charme
ren. De verrassing van deze voorstelling,
ik schreef het reeds, is de openbaring van
de begaafdheid voor het komische van Al-
lard van der Scheer, die als de schutterige
Gustave de Grignon een kostelijke type
ring gaf. Ert ook moet nogmaals 'net décor
van Friso Wiegersma worden genoemd. In
Januari volgen nog meer herhalingen, ook
voor scholieren.
„Puck" in St. Bavo
Voor kinderen van leden van de Haar
lemse Kunstgemeenschap gaf de toneel
groep „Puck" uil Amsterdam een aantrek
kelijke opvoering van „Het geheim van de
prins" door Cas Baas, naar een verhaal
van Diny Heynes en Lenie Reurop, door
Egbert van Paridon geregisseerd en door
Niels Hamel fleurig aangekleed. Naar mijn
gevoel is de Haagse Rolf Petersen (leider
van „De witte vogel") er beter in geslaagd
het fantastische aan de kinderlijke realiteit
te verbinden, in zekere zin artistieker ook,
maar niettemin verdient deze poging om
het amusement voor de jeugd te veredelen
onze hartelijke waardering.
Het stuk gaat over een buitensporig ver
wende en daardoor onuitstaanbaar verve
lende prinses in het verre land Tartaturkia,
die eindelijk de zo begeerde afleiding vindt
door de komst van prins Armetos van
Persiania, die een boek met „kinderspelen
uit Nederland" bij zich heeft er haar daar
mee tot een natuurlijke levenslust weet te
bewegen. De nodige en gemakkelijk te
volgen verwikkelingen ontstaan, doordat
de ingebeelde wijsgeer Betweterius een
gewone hinkelbaan voor een heksenkring
aanziet en daardoor meent een samenzwe
ring op het spoor te zijn.
Met veel toewijding vervulden Cecilia
Lichtveld, Dick Scheffer en Wim van den
Heuvel deze hoofdrollen, even voortvarend
bijgestaan door Karin Haagc, Sepha Die-
rikx, Frans 't Hoen en Ab Abspoel.
DAVID KONING
De passagiers in de stadstram van Milaan
kunnen thans „genieten" van „muziek op
verzoek" zeer zachte muziek, welke ge
produceerd wordt door middel van in de
„lussen" ingebouwde luidsprekers. Om de
muziek te kunnen horen, moet een veer in
de „lus" worden ingedrukt, waardoor con
tact wordt verkregen met een gramofoon,
geplaatst onder de „lessenaar" van de
cortüucteur.
