100% pdïuektieu mljnke&i!
Agenda voor
Haarlem
De Gids
Soepeler organisatie van de
aanvullende werkgelegenheid
BICRBPKN
DAMPO
Ook Spierpijn
Indruk maken
Radiotelescoop en FM-
zender te Dwingeloo
3
Minister Suurhoffs plannen
Geen sprake van verdwijningmaar wel van
gedaanteverwisseling van de D. U. W,
moethe, voedsel dïïheUichoa.m
Elk pakje ROXY dat mijn winkel verlaat kan ik als. 100%
fabriekvers garanderen, want ik verkoop ROXY regelrecht
uit dit kwaliteit-beschermende F.S. pack.
Als vakman weet ik hoe belangrijk versheid voor een Amerikaanse
sigaret is en daarom verkoop ik bij voorkeur ROXY: vers en
geurig uit deze nieuwe patent-verpakking.
Geen wonder dat mijn klanten zeggen:
Prinsessen wonnen derde
prijs in ski-wedstrijd
Kruiser ,,De Ruyter"
naar Osio
Kerkelijk Nieuws
KJeine Wfccelc/
W\f
Gemeenteraad heeft nu geen
bezwaren meer
Hoger tarief van huis
artsen voor particulieren
DONDERDAG 7 JANUARI 1954
Gevolg gevende aan zijn onlangs in de
Tweede Kamer gedane toezegging, heeft
minister Suurhoff thans in een brief aan
de Tweede Kamer een overzicht gegeven
van de maatregelen, welke zullen worden
genomen om op het terrein van de aanvul
lende werkgelegenheid tot een meer geco
ördineerd en meer efficiënt beleid te ge
raken. Uitvoering van deze maatregelen zal
tot gevolg hebben, dat met gelijktijdige op
heffing van het Commissariaat voor de
Werkgelegenheid, van bet Bureau Werk
gelegenheid en van de D.U.W., bij het
departement van Sociale Zaken en Volks
gezondheid een afdeling voor de werkge
legenheid zal worden ingesteld onder lei
ding van een directeur-generaal voor de
Arbeidsvoorziening. Onder deze nieuwe af
deling zullen behoren het rijksarbeids
bureau en een nieuw te stichten directie
aanvullende werkgelegenheid.
De bemoeienis met de D.U.W. liep over
meerdere departementen. De taken van de
D.U.W. worden na de reorganisatie voor
zoveel het de cultuurtechnische werken
betreft zowel voorbereiding als uitvoe
ring daarvan overgedragen aan het
departement van Landbouw. De voorberei
ding cn uitvoering van civieltechnische
werken zal worden opgedragen aan een
nieuw te stichten dienst, genaamd Dienst
Aanvullende Civieltechnische Werken (D.
A.C.W.).
Deze dienst zal ook worden belast met
de zorg voor het vervoer en de huisvesting
van de arbeiders, alsmede met de zorg ver
bandhoudende met de Ambonnezen, gere-
patrieerden, dijkherstel, landbouwherstel,
voorzover deze tot nu toe onder de D.U.W.
vielen.
De D.A.C.W. zal onder het departement
van Sociale Zaken ressorteren. Daarnaast
zal dit departement bemoeienis hebben met
het arbeidsmarktpolitieke aspect van de
aanvullende werkgelegenheid. Dat wil dus
zeggen, dat de beslissingsbevoegdheid over
de uitvoering van aanvullende werken, de
plaats en het tijdstip van uitvoering bij het
departement van Sociale Zaken zal berus
ten en dat het ook beslissingen zal nemen
met betrekking tot het tussentijds stopzet
ten of de opheffing der werken, zij het dat
deze beoordeling in eerste aanieg geschiedt
door het Coördinatie-college voor Open
bare Werken (C.O.W.). De directeur-gene
raal voor de Arbeidsvoorziening is ambts
halve voorzitter van dit college.
Met deze mededelingen van minister
Suurhoff, waarop hij gisteren tijdens een
persconferentie toelichting heeft gegeven,
is een einde gemaakt aan de stroom van
geruchten, welke de laatste maanden met
betrekking tot de D.U.W. in omloop waren.
Wij hebben er destijds reeds op gewezen
vastknopend aan de verklaringen van de
minister in de Tweede Kamer dat van
een opheffing van de D.U.W. geen sprake
zou kunnen zijn, omdat er toch altijd een
mogelijkheid moet blijven bestaan om aan
hen, die buiten het normale arbeidsproces
zijn gekomen, passend werk te verschaffen.
Het gaat bij de thans aangekondigde maat
regelen dan ook in de eerste plaats over een
technische reorganisatie om het apparaat
voor de aanvullende werkgelegenheid soe
peler te doen functionneren.
Ook principiële wijzigingen
Men heeft kunnen lezen, dat met ingang
van 4 Januari de uitvoering van de aan
vullende werken zal geschieden in vrij
werk onder de regelingen cn ioonvoor-
waarden, die voor de betreffende bedrijfs
tak gelden.
Daarmede is in zekere zin al vooruitge
lopen op algehele reorganisatie op het ter
rein der aanvullende werkgelegenheid. De
reorganisatie, welke thans aan de Tweede
Kamer is medegedeeld, zal tegen de zomer
haar beslag kunnen hebben. „Nu de situa
tie op de arbeidsmarkt uitermate gunstig
is", zo zeide de minister, „kan de reorga
nisatie in een verantwoord tempo worden
bewerkstelligd".
Zij voorziet ook en de afgekon
digde loonregeling is daarvan de be
langrijkste in een principiële wij-
ADVERTENT1E
ziging. Men „heeft wat" tegen de D.
U.W. Tot op zekere hoogte is dat een
gevolg van ervaringen in het verleden
opgedaan. Want al is dan de geest van
de werkverschaffing uit de dertiger
jaren wel overwonnen, het oude zeer
werkt nog na. Al is er bij deze weerzin
veel kunstmatig. Men kan deze weer
zin niet terugbrengen op verzet tegen
de Heidemaatschappij en de Gront-
maatschappij die het bij de relletjes
in de dertiger jaren altijd hadden ge
daan want er zijn nu ook andere
instanties, die zich op het terrein van
de aanvullende werkgelegenheid bezig
houden. Ook in de toekomst zullen
werken door deze organisaties worden
uitgevoerd.
De oorzaak moet worden gezocht in de
D.U.W.-regeling van 1946, in de onttrek
kingsmogelijkheid en in het ambtelijk toe
zicht op de loon- en arbeidsvoorwaarden
op de D.U.W.-werken De maatregelen, die
met ingang van 4 Januari van kracht zijn
geworden komen aan deze bezwaren tege
moet. Er is geen D.U.W.-loonregeling meer,
er komt een andere subsidieregeling en de
ambtelijke D.U.W.-inspectie op de loon-
en arbeidsvoorwaarden zal, nu de vrije
loonregeling is ingevoerd verdwijnen. En,
zo bezien, kan men zeggen: de D.Ü.W. ver
dwijnt.
Het feit, dat door de toepassing van de
loonregeling van het vrije bedrijf het van
de ene op de andere dag onttrekken van
arbeiders aan de objecten niet meer moge
lijk zal zijn, zal aan de aanvullende werk
gelegenheid veel van haar onaantrekkelijk
heid ontnemen. Wanneer deze onttrekking
of stopzetting toch bij hoge uitzondering
zal plaats vinden, zal dat alleen gelden
voor objecten, die daarvoor te voren zijn
aangewezen. In dit verband heeft minister
Suurhoff uitdrukkelijk er op gewezen, dat
het bedrijfsleven zich er vertrouwd mee zal
moeten maken, dat het zelf ook verant
woordelijkheid draagt voor een goede ar
beidsvoorziening en dat op de aanvullende
werken uit sociale overwegingen geen
„druk-op-de-knop"-systeem kan worden
toegepast. In de toekomst kan op de aan
vullende werken bij toepassing van vrije
loonregelingen onttrekking en stopzetting
slechts plaats vinden met instemming en
met inachtneming van de in de regeling
vastgeslelcic opzegtermijn.
De provinciale commissies voor de werk
gelegenheid hebben in de afgelopen jaren
uitnemend gewerkt. Zij hebben een ver
trouwen gekweekt, waarvan bij de reorga
nisatie van de aanvullende werkgelegen
heid profijt kan worden getrokken.
Deze commissies kunnen de ontworpen
regeling in de provincie verfijnen, doordat
men daar een beter inzicht heeft in de
regionale en plaatselijke omstandigheden,
dan waartoe men in Den Haag zou kunnen
komen. De P.C.W.'s zullen worden gehand
haafd en het streven is er op gericht, aan
haar bevoegdheid uitbreiding te geven.
In zijn brief aan de Tweede Kamer
schrijft minister Suurhoff: verwacht mag
worden, dat met deze organisatie enerzijds
zo snel mogelijk en efficiënt ingegrepen
kan worden bij vermeerdering van de
werkloosheid en anderzijds, dat de aanvul
lende werkgelegenheidspolitiek zo goed
mogelijk op het algemene sociaal-economi
sche beleid en op de werkgelegenheids
situatie in het bedrijfsleven kan worden
afgestemd.
AnvrPTFWTTF
stand houdt, gron g gezonde
ten ÖOA met na elke maaltpd op;
maag, die niet drukkend
speelt met maagp I mlssehlkheid ot
g® um He?nieuwe maagmiddel
SpAN^verwimal Uw maog^
"'SSffiï-g over
uitvoerige bescnm vi.
MA AG-CACHt i
en rheumatische pijnen
wrijft U weg met
ADVERTENTIE
GRINDELWALD (Reuter) De prin
sessen Beatrix en Irene hebben in Grindel-
wald de derde prijs gewonnen in een ski
wedstrijd voor hotelgasten. Het was een
teamwedstrijd en de prinsessen vormden
met Trix Früh, de dochter van de eigenaar
van hötel Adler, een team.
De winnende ploeg, bestaande uit drie
heren, maakte een totaaltijd van 11 mi
nuten en 41 seconden, de prinsessen met
haar teamgenote noteerden 13 minuten en
22 seconden.
OSLO (N.T.B.) De Noorse regering
heeft haar goedkeuring gehecht aan de
plannen voor een bezoek van de Neder
landse kruiser „De Ruyter" aan Oslo. Het
is de bedoeling ciat de „De Ruyter" daar
van 21 tot 23 Januari verblijft. liet bezoek
aan Oslo zal een onderdeel zijn van een
grote reis, die op 18 Januari begint.
Geref. gemeenten
Bedankt voor Meliskerke H. Ligtenberg
te Rotterdam-W.
Tweede slachtoffer van
ongeluk op 2 December
Het spoorwegongeluk aan de Kleiweg in
Rotterdam op 2 December, waarbij een
trein, die door de mist door een onveilig
sein was gereden, op een overweg een auto
en een bromfietser meesleurde, tengevolge
waarvan de automobilist om het leven
kwam. heeft nog een slachtoffer geëist. De
51-jarige rijkstelegrafist G. H. K. Alers,
die op de bromfiets zat, is in het Wester
ziekenhuis aan de gevolgen van het onge
luk overleden.
smaakloos,
snel, zeker
DONDERDAG 7 JANUARI
Zuiderkapel: J. A. Bruijn, 8 uur. City:
„Gekooide furie", 14 jaar. 7 en 9.15 uur.
Palace: „Rechter Thomas'*, 14 jaar, 7 en 9.15
uur. Lido: „Salome", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „De dief van Damascus", 14 jaar.
7 en 9.15 uur. Roxy: „Met vliegende vaan
dels". 14 jaar, 8 uur. Luxor: „Het loon van
de angst", 18 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Puntje en Anton", alle leeft., 7 en
9.15 uur.
VRIJDAG 8 JANUARI
Lange Vecrstraat 16: „Stichting Psycho-
Synthese", B. v. d. Meer. 8 uur. Rambrandt:
„Rebecca", 18 jaar, 1.45, 4.15, 6.45 en 9.15 uur.
City: „Gele terreur", 18 jaar, 2.15, 7 en 9.15
uur. Palace: „Verboden verhaal", 18 jaar, 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Salome", 18 jaar,
2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Minerva: „Furie van de
Congo", 14 jaar, 8.15 uur. Frans Hals:
„Woestijnratten". 2.30. 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Klokslag twaalf", 14 jaar, 2.30. 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Het loon van de angst", 18 jaar, 2,
6.45 en 9.15 uur.
Toen we te Kleindingen im
Himmeltal aankwamen, was
de wereld niet groter dan
Kleindingen zelf. Het liefelijke
dorpje lag in de watten als een
kostbaar sieraad in de wat
ten vgn een dagenlange, stijve
mist. En de hellingen der ber
gen waren grauw, zonder
sneeuw en zonder zon. De be
woners van Kleindingen ge
neerden zich buitensporig, om
dat zij in de folders aan de
vreemdelingen beloofd hadden
„Een Paradijs van Witte Weel
de, een Oneindigheid van
Sneeuw en Zonneschijn, een
ideaal Vacantie-oord". Er was
geen sneeuw, geen vlokje. Er
was geen zon, geen snipper.
Er was wel een Oneindigheid,
maar dan een van nare, grijze,
gruwelijke mist.
Het hotel, naar de wens dei-
buitenlanders opgetrokken uit
ruwe bruine boomstammen en
van binnen rijkelijk behangen
met hertenkoppen en antieke
geweren, verzuimde het schit
terende uitzicht te geven, dat
het in de reclameschriften in
uitzicht had gesteld. Als men
uit het raam keek, zag men
geen „naar de Hemel reikende
Toppen onder een Azuren
Lucht" noch „een liefelijk Pa
norama van Eeuwige Schoon
heid" men zag eenvoudig
helemaal niets.
En dat mee te maken als ge
voor het eerst des winters uw
vacantie neemt alla, dan
maar biljarten en prentbrief
kaarten schrijven. En plannen
maken om volgend jaar in Juli
naar de Veluwe te gaan dan
weet ge tenminste vantevoren
dat er geen sneeuw te vinden
zal zijn.
Hoe kan een mens innerlijk
veranderen als het décor om
hem heen wordt gewisseld! Met
een humeur van oude lappen
naar bed, gewekt door een
zonnestraal die uit een blauwe
lucht weerkaatst op blanke
sneeuwvelden en daar zijt
ge dan de vrolijke, onbezorgde
vacantieganger in Kleindingen,
die in één klap vergeet dat er
op de wereld mist bestaat en
zich door het raam van zijn
hotelkamer vermeien kan in de
aanblik van een witgouden
vlakte, hier en daar onderbro
ken door zwarte berghellingen,
met in het hart van het dal dat
versbesneeuwde dorpje als een
nat schilderij vol vrolijke kleu
ren.
Erop uit, wordt er nu
met plezierig lawaai rondge-
schreeuwd. Tochten maken,
wandelen door de sneeuw, die
eindelijk voor ons gevallen is
als een tapijt waarover wij naai
de verre verten kunnen lopen
en terug! Erop uit! De mensen
van Kleindingen lopen met
hun neus in de lucht, alsof ze
zelf die sneeuw hebben laten
vallen voor ons plezier. En zij
zijn zo trots als een hond met
zeven staarten, omdat wij het
zo mooi vinden.
Het is ook mooi. Het is scho
ner dan in de folders. Wij krij
gen waar voor ons geld en
kunnen onze nieuwe berg
schoenen inwijden.
Ons groepje staat in de hoge
sneeuw voor het hotel op de
gids te wachten, die besteld is.
Wij verlangen er naar, onze
benen te kunnen strekken en
eens te gaan zien wat er ach
ter gindse bergtop voor schoons
te vinden zal zijn.
Daar komt eindelijk de man,
die de bergen zeker op zijn
duimpje kent, hij zal ons de
vreemde witte wereld in gelei
den. Hij is dik en rond en vro
lijk, in wol van allerlei kleu
ren gewikkeld en gewapend
met een bergstok, die er zijn
mag. Hij komt met wijde pas
op ons toegestapt, terwijl hij
zijn reuzenhandschoenen aan
trekt.
„Also, gehen wir," zegt hij
opgewekt. En wir gehen, ach
ter hem aan, veilig in zijn voet
stappen. De dikke zakt tot zijn
knieën in de sneeuw en heeft
er kinderlijk plezier in. Als
wollen ganzen stappen wij
achter hem aan, zorgvuldig in
zijn spoor, om niet in afgron
den te vallen.
Zo raken wij het dorp uit,
het Paradijs van Witte Weelde
in, waar wij dra verloren
zijn in de Oneindigheid van
Sneeuw en Zonneschijn. De
dikke leider aarzelt geen ogen
blik bij de. scheiding van we
gen hij stapt onvervaard
door de witte dekens van
sneeuw, berg op. berg af. over
ravijnen en langs kloven, over
smalle bruggetjes en boom
stammen die over bergstroom
pjes zijn gelegd. Zijn stok prikt
voor hem uit en hij lacht
voortdurend. Hij is een benij
denswaardig man wellicht
vergroeid met dit dorp en van
kindsbeen af in de bergen
doende geweest.
Maar hoe is hij zo dik ge
worden?
Want het kan plezierig ver
maak zijn, door de besneeuw
de dalen en over de gladde
toppen te dwalen, maar men
moet het gewend zijn om niet
na een uur door de knieën te
gaan van vermoeienis. Wij hij
gen als locomotieven achter de
dikkerd aan, die van geen
rusten weet en steeds maar op
gewekt blijft lachen zonder
reden.
Bij de inspanning komt de
angst. Hij mag een 'goede gids
zijn. maar zijn route is geen
kinderspelletje. Hij voert ons
over gladde paden van tien
centimeter breed, waarnaast
een bodemloze diepte haar
muil verlangend naar ons
openspert.
„Scheun, niecht?" zegt de
dikke man en hij wijst met zijn
stok naar een kerkje, dat met
zijn witte muts ongeveer twee
duizend meter lager ligt. En
tussen ons en dat kerkje is
niets dan een afschrikwek
kende ruimte vol ijle nevels.
Wij bibberen iets van „ja" en
kijken in doodsnood de andere
kant op, maar hij wil ons weer
verder hebben en wij volgen
hem omdat liet niet anders
kan. Hij prikt met zijn stok in
een wal van sneeuw, die over
een bergwand steekt, en de wal
valt als een steen in de diepte.
„Hola," zegt hij „darauf kam-
meniecht laufen." Neen, daar
op kammeniecht laufen, daar
heeft hij gelijk in, maar hij had
dat als gids wel eerder mogen
weten.
Wij menen urenver van ons
dorp te zijn in een witte woes
tijn, als wij bij het omslaan
van een berghoek onverhoeds
naar' beneden blikken op het
dak van ons hotel. Na een
kwartier zullen we weer thuis
zijn, en we zullen er eens over
nadenken of we morgen weer
meegaan.
„Das iest ja gans nett, ja,
wier ziend sjon da," stelt de
dikke gids vast, met een blik
op het dak. Hij wil ons doen
geloven dat het toeval is. Dat
is een leuk grapje, maar we
zijn te moe en te bang om te
lachen.
Na een laatste dodentocht
over een steil dalend pad, zo
smal als een spoorrail, is het
alsof wij in de hemel aanko
men. Hier op het marktplein
is de bodem plezierig vast, hier
gapen geen kloven en kan men
zijn voeten verzetten zonder
bibberen en beven.
De dikke man trekt blazend
zijn trui uit In de hal van het
hotel en zegt: „Es war ent-
zückend, niecht?"
Das war es, ja. wij knikken
sprakeloos en bleek. En wij
zinken met een appelflauwte
op de vloer, als hij verder
brabbelt: „lek bien hier auch
zoem ersten Male, iek woon in
Köln. Es iest so scheun das
man hier ohne gieds wandelen
kann; man lauft noer, man
kommt immer wieder zuhause.
Jaja, man lauft noer."
Ohne gieds, jaja. Geen wonder
dat hij zo dik was. Hij woonde
in Köln. Daar heeft men zozeer
geen bergen met sneeuw.
Wij waren hier in Kleindin
gen ook, net als hij, zum ersten
Male. En zum letzten tegelij
kertijd. J. L/
„Kom liever Dinsdag eten", zei de tele
foon. „Niet Donderdag. Dan komt onze
werkster en dan is Charlotte 's avonds
doodop".
Dinsdags vroeg ik om toelichting. „Het
is heel eenvoudig", zei Max. „De werkster
komt om acht uur en dus moet Charlotte
om halfzes opstaan."
„Om wat te doen?"
„Om het huis in orde te maken, natuur
lijk. Eerst poetst zij de bel tot die glimt...."
„Waarom?"
„Om een goede indruk te maken, snap je
dat niet? Een goed begin is het halve werk,
nietwaar? Dat zeiden de Ouden al. En de
enige ouden die niet oud worden...."
„Ja, dat weet ik allemaal".
„Val mij nou niet telkens in de rede. De
indruk die wij op de werkster maken be
gint bij de bel. Nu, daarna maakt Charlotte
dus de brievenbus schoon cn de vestibule
en de gang, en dan gaat zij stofzuigen in de
kamers. Ik moet ook vroeger opstaan dan
anders. Ik hang de schilderijen recht en
maak het ontbijt klaar en was de ontbijt
boel af. En natuurlijk maak ik de bedden
op. Charlotte doet de wastafels. Het is wel
veel, bij elkaar, maar als de werkster komt
is altijd alles keurig in orde. En Charlotte
heeft nog een leuke jurk aangetrokken.
Soms is het wel op het nippertje: dan hijgt
zij ervan".
„Maar ik dacht dat werksters juist kwa
men om
„Dan denk je verkeerd".
„Ik dacht
„Denk niet".
„Jij komt op die dag zeker niet koffie
drinken".
„Niet koffiedrinken? Juist wel. Op Don
derdag hebben wij alleen van die lekkere
broodjes. En mandarijnen. De werkster
houdt van mandarijnen. En van haar neef
jes. Zij is niet getrouwd, maar wel tante.
Zij heeft kleine neefjes. Daar koopt Char
lotte brandspuitjes voor en autootjes en
treintjes. Die betaal ik natuurlijk. Laatst
ben ik bijna over zo'n treintje gestruikeld,
maar het was mijn schuld. Ik dacht aan
iets anders".
„Waaraan?"
„Aan mijn werk, geloof ik".
„Wees toch niet zo verstrooid!"
„Nee, dat zou beter zijn".
„Denk toch niet altijd aan je zelf".
„Jij begint het te begrijpen. Ik hoop
maar dat de werkster zal blijven komen.
Wij doen ons best. Het zou vervelend zijn
als zij tegen haar zuster moest zeggen dat
ons huis niet keurig is als zij komt".
„Maar waarom zou dat vervelend zijn?"
„Dat weet ik niet".
„Kan het jou iets schelen wat de zuster
van de werkster van je huis denkt?"
„Nee. Schei nou uit. Vraag niet meer".
Op dit moment kwam Charlotte binnen.
„Heeft Max weer over de werkster ge
praat?" vroeg zij. „Geloof hem niet. Het is
allemaal onzin".
Ik dacht dat dit geval een uitzondering
was. Maar het schijnt dat niet te zijn.
H. R.
De gemeenteraad van Dwingeloo heeft
zich thans in een besloten zitting uitge
sproken voor het plan tot oprichting van
een radiotelescoop in die gemeente door de
stichting „Radiostraling van zon en melk
weg". Dit heeft de burgemeester van
Dwingeloo medegedeeld in een bijeen
komst, waarin de directeur der stichting
enige nadere mededelingen over de radio
telescoop heeft gedaan.
De burgemeester herinnerde eraan dat
de gemeenteraad zich indertijd in een
motie tegen de plannen had uitgesproken.
De raad is thans van mening veranderd.
Dit unieke project, de grootste instal
latie van deze aard op het vasteland van
Europa, zal geleerden van overal en ook
vele toeristen naar Dwingeloo doen ko
men cn de naam der gemeente grote be
kendheid geven. Wij moeten de onplei-
zierige reclame die Dwingeloo's houding
aanvankelijk heeft gemaakt, slechts be
treuren, aldus de burgemeester, die be
sloot met de woorden van de Commis
saris der Koningin in de provincie Drente,
„Een gemeente moest er voor vechten
zoiets binnen haar grenzen te krijgen".
Ook een FM-zender
Bij de bespreking werden voorts mede
delingen gedaan over de bouw van een fre
quentie-modulatiezender nabij Dwingeloo.
Deze zal in overleg met P.T.T. tien km ten
Noorden van Dwingeloo verrijzen en op
deze afstand niet storend op de ontvangst
der radiotelescoop werken.
Ook kwam ter sprake de stiching van
een goed geoutilleerd kampeercentrum te
Dwingeloo. Dit was oorspronkelijk gepro
jecteerd nabij de plaats waar nu de tele
scoop zal komen. Het gemeentebestuur had
de gemeente Rotterdam voor dit project
weten te interesseren die belangrijke fi
nanciële steun had toegezegd.
Er wordt thans echter in overleg met de
Planologische Dienst van de provincie
Drente naar een nieuw terrein in de ge
meente Dwingeloo gezocht.
De huisartsen hebben besloten de
tarieven voor de behandeling van parti
culiere patiënten te verhogen. Deze ver
hoging betekent dat de artsen voor patiën
ten beneden een inkomen van f 5300 een
tarief van f 2.50 voor een consult op het
spreekuur zullen rekenen en van f 3 voor
een consult thuis.
Deze bedragen stijgen met twee kwart
jes voor inkomens van f 5300 tot f 7000 en
opnieuw met twee kwartjes voor inkomens
van f 7000 tot f 10.000. Daarboven is een
adviesschaal opgesteld.
In de meeste plaatsen werden reeds der
gelijke tarieven berekend. De bedoeling
van deze verhoging is dan ook de tarieven
in het gehele land gelijk te trekken.
Bespreking met minister gevraagd
Vertegenwoordigers van de organisaties
van algemene ziekenfondsen en van de
Landelijke Huisartsenvereniging hebben
Woensdag besprekingen gevoerd over de
moeilijkheden, ontstaan door het besluit
van de minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid, waardoor de tussen par
tijen getroffen overeenkomst is opgeschort.
Deze besprekingen hebben er toe geleid,
dat partijen gezamenlijk aan de minister
een onderhoud hebben verzocht.
