Zuid-Italië is bewoonbaar
gemaakt voor toeristen
Belangrijke competitiedag voor
Beverwijk, DEM en CSV
Kennemer Vrouwenkoor vertolkte
Stabat Mater van Pergolesi
HART EN HAND VAN MILLIONAIR GING OPEN
Comfort en zindelijkheid in plaats van kakkerlakken
Groenten- en fruitmarkt
in de afgelopen week
Vanmorgen in de
Vishal
Russische dansers
in Amsterdam
VRIJDAG 9 APRIL 1954
lo
Wandelsport
Marine bereidt zich
voor op vierdaagse
veroverden het publiek
Nieuwe wegdek van
circuit vordert snél
Kennemer Lyceum won
schoolhockeytournooi
Rookzucht oorzaak
van diefstal
(Van onze correspondent in Rome)
,,A1 zouden er goudmijnen zijn in Zuid-Italië, dan zou er nog niets veranderen". Dit
was het oordeel van graaf Gaetano Marzotto nadat hij in 1950 een reis van vier maan
den had gemaakt door het Zuiden van zijn vaderland. „De streek is mooi, buitenge
woon mooi, maar dit dient tot niets. De inboorling ziet het niet en de vreemdeling
vindt er geen onderdak". Het zijn opmerkingen die u en ik ook kunnen maken, maar
zonder dat wij daardoor veel zullen veranderen. Graaf Marzotto, schatrijk wolfabri
kant, is in de benijdenswaardige omstandigheid dat wanneer hem iets niet bevalt,
hij over voldoende milliarden beschikt om het te verbeteren. Zo kwam de gedachte
bij hem op een serie hotels te bouwen, geen luxe-verblijven, maar hótels die aan
redelijke eisen voldoen en tegelijkertijd voorzien in de behoeften van de toerist en
van de zakenman.
Voor ons Noord-Europeanen is het
moeilijk te beseffen hoe nodig die hótels
waren. Ik wil niet zeggen, dat men in ons
eigen land in kleine plaatsjes altijd een
comfortabel onderdak vindt, maar waar
een herberg is, hoe klein ook, kan men er
toch op rekenen dat het verblijf zindelijk
en min of meer bewoonbaar is. Daaraan
ontbreekt in Zuid-Italië niet veel, maar
alles. Grote steden als Napels of Palermo
en vermaarde centra van vreemdelingen
verkeer als Capri en Taormina hebben
natuurlijk uitstekende hótels, waaronder
er zijn, die tot de allereerste in Europa
mogen worden gerekend. Maar wie per
auto van Napels naar Sicilië wil gaan,
moet dit traject (tot Messina 600 km) in
één dag afleggen, wil hij niet in onmoge
lijke gelegenheden belanden.
De belangrijkste plaats, die men na
Salerno ontmoet is Paola, een stadje
met 50.000 inwoners, een vermaard
heiligdom, bezienswaardige kerken en
andere gebouwen, een prachtig zee
strand en een onbeschrijflijk mooi
panorama. Er zijn drie „hótels". Het
beste vindt men op de derde étage van
een aftandse huurkazerne. De vensters
zijn zwart van dikke lagen spinrag,
de vele kapotte ruiten opgelapt met
papier. Vermoedelijk werd het huis
geschilderd, toen het werd gebouwd,
maar dit is tachtig jaar geleden. De
Het Centraal Bureau van de Tuinbouw
veilingen in Nederland deelt over het ver
loop van de groenten- en fruitmarkt in de
periode van 1 tot en met 7 April het vol
gende mede:
Met de bewaarproducten is het nog
steeds droevig gesteld, het merendeel van
de aangevoerde kool blijft onverkocht. Met
de andere producten als kroten, uien en
grove peen, gaat het niet veel Ijeter. Ook
hier waren de aanvoeren te grbot om te
worden opgenomen. De partijen'welke nog
worden verhandeld, brengen slechts lage
prijzen op.
De laatste noteringen voor gele Savoye-
kool lagen tussen 6.5015 per 10 kg.
Daar de beginvoorraden van gele Savoye-
kool gelukkig niet bijzonder groot waren,
dit in tegenstelling met rode en witte
kool, kon deze koolsoort de laatste maan*
den bijna zonder uitzondering tegen een
redelijke prijs verkocht worden. Voor witte
kool lagen de prijzen tussen 69 per
10 kg en voor rode kool tussen 710
per 10 qg.
Gele Savoyekool werd in hoofdzaak ge
ëxporteerd naar West-Duitsland, Rode kool
naar West-Duitsland en België. West-
Duitsland, Engeland en Oostenrijk namen
witte kool af. Wel namen ook verscheidene
andere landen kool af, maar in verhouding
tot de reeds genoemde landen waren dit
slechts hoeveelheden van geringe beteke
nis.
Kroten en grove peen brachten niet veel
meer dan de ophoudprijs op, te weten voor
kroten 45 per 10 kg en voor grove
peen 5 per 10 kg.
België nam slechts een hoeveelheid peen
af. Voor het overige was er van deze pro
ducten geen export van enig belang.
De handel in uien was ook volkomen
lusteloos. Toonden voorheen Engeland en
West-Duitsland nog belangstelling voor
dit product, in de afgelopen week was de
export ook met name naar deze landen
onbelangrijk. Dit product werd verhandeld
tegen 1.503 per 10 kg.
Spruiten worden vrijwel niet meer aan
gevoerd. Od de veiling te Barendrecht werd
Woensdag 7 April nog een kleine hoeveel
heid spruiten aangeboden, welke 0.70
0.80 per kg opbrachten.
Witlof bleef vlot verkoopbaar, hoewel de
noteringen voor dit product lager liggen
dan in ons vorig overzicht. Wellicht is dit
een gevolg van de toenemende aanvoer van
voorjaarsgroenten. Witlof van goede kwa
liteit deed 0.500.58 per kg en de
mindere kwaliteiten 0.400.46 per kg.
Voor prei lagen de noteringen tussen
0.180.25 per kg. voor de A-kwaliteit,
en van 0.10—0.15 per kg voor de B-
kwaliteit. Van exportzijde was er naar
dit product een niet onbelangrijke vraag.
Knolselderij deed bij een aflopende aan
voer 0.250.55 per stuk. Waspeen werd
verhandeld voor 0.100.20 per kg.
Andijvie deed 0.45f 0.56 per kg op
de veiling te Rotterdam: dit product bracht
Woensdag 0.62f 0.82 per kg op.
Mede door de aanhoudende vraag van
exportzijde had de handel in sla een vlot
verloop. De A-kwaliteit noteerde van 0.31
tot 38 en de B- en C-kwaliteit respec
tievelijk van 0.210.28 en van 0.12
0.18 per stuk.
Bij een toenemende aanvoer deed spi
nazie 0.350.45 per kg.
„meubelen", in elke kamer een ledi
kant en een stoel met zelden meer dan
drie poten hebben sedert jaren geen
herinneringen meer aan een stofdoek.
Als wasgelegenheid vindt men een
verroeste ijzeren kom en een dito lam
petkan, beide bedekt met een dikke
laag vettig vuil. De tegels van de pla
vuizen vloer liggen los en zijn zonder
uitzondering gebarsten. Een leger van
kakkerlakken houdt de toerist gezel
schap. Toch is Paola een vrij aanzien
lijke plaats. In kleinere oorden in het
binnenland is de toestand nog slech
ter. Carlo Levi's „Christus kwam niet
verder dan Eboli" geeft er een goede
indruk van.
Graaf Marzotto heeft de zaak flink aan
gepakt. In drie jaar tijds heeft hij 44 ho
tels laten bouwen, strategisch verspreid
over het land. Al naar het belang van de
plaats tellen ze van 55 tot 200 bedden. Er
zijn twee soorten kamers, met eigen bad
en toilet, telefoon en behalve koud en
warm water, ook drinkwater met een tem
peratuur van 5 graden C. En daarnaast
eenvoudiger kamers zonder eigen bad en
telefoon. De prijzen zijn naar Italiaanse
begrippen laag.
Om dit mogelijk te maken, werden deze
hótels in serie gebouwd, zodat ze sterk
op elkaar gelijken. Uiterlijk zijn het nuch
tere, zakelijke bouwsels, maar inwendig
maken ze een verzorgde, vriendelijke in
druk. Elk hótel heeft een uitstekend
restaurant en een gezellige bar, zodat deze
„jolly-hótels" dit is de wat zonderlinge
naam die zij voeren in menig stadje
onmiddellijk het centrum van alle sociale
leven zijn geworden.
Er zijn natuurlijk ook wel bezwaren
tegen zulk een Amerikaanse opzet. We
hebben vier „jollie-hótels" bezocht, alle
in Apulië, de hak van de Italiaanse laars
en.wisten na een paar dagen niet meer
in welke stad we wakker werden of lunch
ten. De kamers waren precies eender,
met dezelfde handbeweging konden we
uit ons bed, in Taranto, Lecce of Brindisi,
het electriseh licht bereiken en voor we
aan tafel gingen, wisten we dat we de keu
ze zouden krijgen uit drie wijnen, alle drie
herkomstig uit het Venetiaanse, waar de
Marzotto's hun feudale middelpunt heb
ben. De zware, hooggeroemde wijnen van
Zuid-Apulie hebben we zelfs niet gezien
en de lokale keuken bleef ons verre. Voor
de doorsnee-toerist en voor de zakenman
is dit van geen betekenis. In deze genivel
leerde tijden zal menig reiziger het zelfs
prettig vinden overal dezelfde overigens
uitstekende keuken, dezelfde wijnen, het
zelfde goede bed te krijgen en dezelfde
gordijnen voor precies dezelfde vensters,
die bijna steeds uitzicht bieden op de tuin
van het hótel met zijn keurig verzorgde
in blauw mozaïek uitgevoerd zwembassin
en daaromheen de bonte parasols boven
rood-en-wit gelakte tafeltjes. Voor wie als
schrijver dezes in onbekende plaatsen zich
verheugt op onbekende keuken, onbeken
de wijn en op alles wat de streek maar aan
eigens te bieden heeft, ook al voert die
zin tot avontuur niet zelden tot bittere
teleurstelling, zijn de „jolly-hótels" alleen
aantrekkelijk in plaatsen, die van behoor
lijk comfort verstoken zijn.
Wij juichen het toe dat Piazza Arme-
rina, in het hartje van Sicilië (tot nu toe
een hoogst onherbergzaam oord) zulk een
hótel heeft. Men heeft daar een oud-Ro
meinse villa opgegraven met duizenden
vierkante meters mozaïekvloeren een uni
cum in de ganse wereld voor wie iets we
ten wil over de kunst van de late keizer
tijd. Deze en soortgelijke plaatsen zijn dus
voortaan voor het toerisme toegankelijk.
Datzelfde geldt voor het schilderachtige
Matera, voor verscheidene plaatsen op
Sardinië, voor Apulische stadjes en Galli-
poli, Gioia del Colle, Lecce, Barletta, Tra-
nl, die hoogst bezienswaardig zijn en nu
eerst binnen het bereik vallen van wie ook
op reis enig comfort verlangt.
Maar Palermo, waar de weelderigste
hótels sedert jaren gesloten zijn, omdat de
huidige toerist, die enkele dagen blijft in
plaats van weken of maanden, geen be
hoefte gevoelt aan zulk een vorstelijke
omgeving, zou het naar onze mening wel
zonder „jolly-hótel" kunnen stellen. Er
zijn nog belangrijke en bezienswaardige
plaatsjes te over, die van alle comfort ge
speend blijven. Vermoedelijk zijn het eco
nomische redenen, die ertoe hebben geleid
ook in steden, die reeds goede hótels heb
ben, een „jolly-hótel" te bouwen Het is
een onderneming, waarin graaf Marzotto
tot nu toe vijf milliard lire heeft belegd en
men kan het hem niet euvel duiden, wan
neer hij van dat geld ook iets wil terug
zien.
Verdienstelijk is dit werk natuurlijk in
hoge mate. Het toerisme is in de Italiaanse
economie een post van bijzonder grote
betekenis. Het is zelfs de voornaamste
„industrie" van het land. In de laatste
jaren bezoeken gemiddeld vijf millioen
vreemdelingen per jaar Italië en zij laten
hier ongeveer 180 millioen dollar echter.
Dat zijn getallen, die iets te betekenen
hebben. Slaagt men er in naast Venetië,
Florence, Rome, Capri en Sicilië ook stre
ken als Apulië, Calabrië en de Abruzzen bij
het vreemdelingenverkeer te betrekken,
dan zou het gemiddelde verblijf der vreem
delingen met één of wellicht twee dagen
worden verlengd en dit betekent tiental
len millioenen dollars meer aan de goede
kant van de betalingsbalans. Natuur
schoon en bezienswaardigheden zijn
er in overvloed. De reiziger wil echter ook
een bed om op te slapen en een bad om
zich op te frissen. Dank zij Marzotto zijn
die er nu ook en de tweede, de Zuidelijke,
in zekere zin de mooiste, helft van Italië
licht open voor wie „ontdekken" wil zon
der ontberingen.
Garnalen
Eerst iets over gisteren, 's Middags wa
ren er nog 100 kg flauwe garnalen aan de
afslag, die verkocht werden voor 0.90.
Voorts waren er 2500 kg zoute garnalen.
Hiervan werd slechts 145 kg verkocht voor
0.62 per kg. De rest werd opgehouden
(de opvangprijs is 0.60). De garnalen
stonden er vanmorgen nog, zodat men wel
licht zal proberen ze vanmiddag nog te
verkopen.
Eén trawler
De „Flamingo" was vanmorgen aan de
markt met 75 kisten schelvis, 100 gul en
koolvls, 175 radio, 500 makreel, 90 wijting,
10 diversen en 95 stuks stijve kabeljauwen.
Voorts waren er de KW 141 met 200 kisten
haring en 50 diversen, de KW 41 met 3500
kg tong, 25 kisten schol en 10 diversen en
wat kleine vaart met 4500 kg tong.
Makreel en haring
De makreel zat vanmorgen tussen 22
en 19 en de haring ging het land in voor
17 tot 14.50.
Kabeljauw en schollen
De rijen kabeljauw werden door België
gekocht voor 90 tot 85 de kisten kregen
van 125 tot 110. Schol ging naar Enge
land en was wat stijver. Grote schol haalde
20, middel 25, zetschol van 40 tot
45 en schol I van 35 tot 40. De
tweetjes gingen het binnenland in voor
25 tot 17 naar dikte. Drietjes maakten
van 20 tot 12.
Van zwarte kool tot tong
De zwarte koolvis haalde vanmorgen
65, grote gul 38, middel 32, torren
25. grote schelvis 48, middel 54, klein-
middel 60, pennen 57, braad van 30
tot 33 en de wijting van 33 tot 19.
De tong begon wat hoog, maar liep later
terug in prijs. Grote tong zakte van 1.80
naar 1.65, grootmiddel van 1.85 naar
1.70 en halve pondjes van 1.80 naar
1.70. De tong I zat tussen de 1.65 en
1.75 en tone II om de, 1.30.
Morgen en dagen en bedragen
Voor morgen is geen trawler bekend.
De „Polderman" haalde gisteren voor een
reis van twaalf dagen f 20.480 en de „Tho-
rina" voor een elfdaagse 29.000. Voor
Maandag komt de „Haarlem" met 340 kis
ten schelvis, 200 kabeljauw, 40 koolvis.
170 wijting, 650 makreel, 40 haring, 40
varia, 15 lever en 700 stijve kabeljauwen,
in totaal dus 1500 kisten. Verder kan men
voor die dag verwachten de „Mary", de
„Gelria" en de „Bergen".
Besommingen
Flamingo 23.600, KW 6050, KW 41
6980, IJM 11 1940.
De marine gaat zich voorbereiden op de
Nijmeegse vierdaagse, die zoals bekend van
Dinsdag 27 tot en met Vrijdag 30 Juli wordt
gehouden. De training loopt over een pe
riode van 15 weken, waarbij in de eerste
vier weken alleen met geweer gewandeld
zal worden.
Dezer dagen wordt begonnen met een mars
over twaalf kilometer, de daarop volgende
week staan twee tochten van elk twaalf kilo
meter op het programma, dan een van 20 en
vervolgens twee van twintig kilometer.
Daarna wordt op volle bepakking overge
schakeld.
Het schema is dan zo opgesteld, dat de
eerste oefenmars over twintig kilometer gaat
en de afstand vervolgens allengs wordt ver
groot. In de laatste weken zal men de ene
week vier marsen van elk 25 kilometer, de
andere week twee marsen van veertig kilo
meter en de laatste week een mars van 35
kilometer maken. Er wordt gewandeld in
pelotons van veertig man.
Ook de MARVA neemt aan de training
deel. Hier variëren de afstanden van twin
tig tot veertig kilometer.
Terwijl De Kennemers onbezorgd de ko
mende competitie-wedstrijden tegemoet
kan zien de rood-zwarten behoeven zich
nóch om de bovenste nóch om de onderste
plaats druk te maken verkeren twee van
de drie Beverwtjkse derde klassera mèt
CSV in grote spanning over het verdere
competitie-verloop in 3 A.
En daar in 3 B en 4 E respectievelijk
Velsen en WB nog hun kansen hebben,
staan er voor de komende weken nog in
teressante ontmoetingen op het programma.
Beverwijk beging de vorige Zondag een
misstap door met niet minder dan 5-2 van
KW te verliezen. En Zondag staat deze
Beverwijker club wederom een zware uit
wedstrijd te wachten, namelijk tegen ADO.
Het zou ons niet verwonderen, als deze
ontmoeting het ver Mespunten-aantal der
Beverwekere wederom vermeerderde.
DEM speelt eveneens uit en wel tegen
WSV. Zo op het oog hebben de DEM'ers
het niet zo lastig, maar toch lijkt ons waak
zaamheid geboden.
Meer spanning dan een blik op de rang
lijst zou doen vermoeden, zal ongetwijfeld
heersen bij CSV—HSV. Toch geloven we,
dat de Castricummers zich zullen weten te
handhaven.
Lastig
Velsen gaat tegen ZSGO ook een lastige
uitwedstrijd tegemoet. Het zou wel eens
Radijs voor export bracht tot 0.26 per kunnen zijn, dat de Santpoorters zich met
bos op, het binnenland besteedde minder.
Raapstelen werd aangekocht tegen 5
7.20 per 10 bos. Rabarber blijft ook goed
in de markt en werd verhandeld van 0.70
tot 1 per kg.
Komkommers waren goed te plaatsen
voor export. De A-sortering deed 0.90
1.16 en de B- en C-sortering respectieve
lijk 0.64—/ 0.80 en 0.45—0.55, alles
per stuk.
Van do soepgroenten brachten de selde
rij 0.16—0.20 oer bos oo en de peter
selie *?0—0.32 per bos.
Op de fruitveilingen behoudt de handel
een gunstig verloop.
een gelijk spel zullen moeten tevreden
stellen.
Terrasvogels krijgt JOS op bezoek. Deze
Amsterdammers hebben nog een behoor
lijke kaïns op de bovenste plaats. Toch ach
ten we de Terrasmensen in staat hun tegen
standers een puntje af te nemen, wat Vel
sen en Rivalen niet onwelgevallig zal zijn.
Kinheim moet in staat geacht worden
DEC een nederlaag toe te brengen.
Waterloo ontvangt in Driehuis De Me-
-or. WB hoopt natuurlijk, dat Waterloo
\msterdammers één of twee puntjes zal
ainsmen, maar we vrezen, dat het bij deze
:nsen zal blijven.
WB zelf speelt eveneens thuis en wel
tegen SEMO, dat in zeventien wedstrijden
slechts acht punten behaalde.
In de tweede klasse wordt Kennemers
AFC gespeeld. We geven de thuisclub een
goede kans op beide punten.
„Als de Russen komenZo vaak
heeft men dat in de laatste jaren al tegen
elkaar gezegd, dat de belangstelling, nu er
werkelijk Russen in ons land vertoeven,
ook al zijn het slechts eenvoudige volks
dansers, waarlijk overweldigend is. Drie
avonden lang wordt het theater Caré in
Amsterdam bestormd door een horde van
nieuwsgierigen: zelfs de anders onver
koopbare plaatsen zijloges boven en
gaanderijen zijn bij iedere voorstelling
uitverkocht. De toeschouwers die verwacht
hebben met wezens van een andere planeet
geconfronteerd te worden, komen nogal
bedrogen uit, want het (stellig zeer aan
trekkelijke) programma lijkt eigenlijk op
niets zozeer als op een Amerikaanse ijs-
revue.
De artistieke leidster van het gezelschap
Berjozka, hetgeen „Berkenboompje" be
tekent, de draagster van de Stalin-médaille
Nadezjda Nadezjdina, is bij het overplan
ten van de volksdans naar het kijkkast-
toneel verder gegaan dan strikt noodzake
lijk en bijvoorbeeld haar Joegoslavische
kunstzuster Olga Skovran deed. Het ver
toningsaspect is hoofdzaak geworden en
daaraan werd dan ook bij de voorbereiding
men zou van exercitie kunnen spreken
bijzonder veel aandacht besteed. Alle
bewegingen zijn haarfijn, tot op fracties
van centimeters en seconden, uitgekiend.
Het resultaat hiervan is in ieder geval bij
zonder spectaculair, al zijn de costuums
geschilderd in de kleuren waarmee in ons
land suikergoed tijdens de feestdagen
wordt bespoten en lijkt zelfs het kirren
van plezier op commando te geschieden.
Wat hier ook van zij, het programma is
rijk aan aangename, oogstrelende verras
singen. Het openingsnummer bijvoorbeeld:
in de fantasie op het volksliedje, waarnaar
de groep is genoemd, glijden de danseres
sen als het ware over het toneel, welk ef
fect door kleine schuifelpassen onder de
lange rokken bereikt wordt. Het lijkt of
de grond een draaischijf is, men wordt
herinnerd aan de gewaarwording die men
wel kent uit een stilstaande wagon als
een aangrenzende trein begint te rijden
en het lijkt of men zelf beweegt. Toch is
het jammer, dat men zo weinig van het
voetenwerk te zien krijgt. Sterker nog
moet men de eenzijdige samenstelling van
de groep betreuren, want niet alleen zijn
in de volksdansen de gedragingen der
mannen spectaculairder, waarbij nog komt
dat men, al ware het slechts van de films,
weet dat de Russen geduchte springers
zijn, bovendien gaat de elementaire wis-
Zesentwintig jaar was Giovanni Battista
Pergolesi toen hij 16 Maart 1736 in het
Franciscaner klooster bij Napels, waar hij
een toevluchtsoord gevonden had, stierf.
Zoals Mozart later met het Requiem zijn
zwanezang schreef, zo beschouwen velen
het Stabat Mater als Pergolesi's laatste
compositie. Het werk is bepaald geen kerk
muziek in de engere zin van het woord;
subjectief bezien is het muziek voor Goede
Vrijdag, geschreven voor een uitvoering in
kleine, „huiselijke" kring. Dit houdt in, dat
er voor een koor in dit geval sopranen
en alten maar heel weinig in te doen is;
eerder is het muziek voor twee solostem
men.
Dit is met de uitvoering, die het Ken-
nemer Vrouwenkoor er Donderdagavond
in de Hervormde kapel van gaf, weer eens
te meer bewezen. De leidster van genoem
de vereniging had zich veel moeite gege
ven deze klaagzang op de Moeder Gods
ter dege in te studeren met haar zange
ressen. De aard van het werk bracht ech
ter bepaalde tekortkomingen zowel als
prijzenswaardige kenmerken van de ver
tolking aan het licht. Het koor zang, wel
licht door de langzame tempi, de partijen
vrij mat, alsof er maar weinig animo voor
bestond. De hoge bes in „O quam tristis"
bleef een waagstuk, hoewel men dit deel
heel mooi ten gehore bracht. De triolen-
figuren in het eerste deel waren, wat
rhythme betrof, niet juist. Het begeleidend
kwartet had het niet gemakkelijk, daar de
stemming der strijkinstrumenten niet altijd
ideaal was.
Er was echter veel te waarderen: be
wonderend geluisterd heb ik naar de door
Lida Langerveld prachtig gestreken viool
partij. Niet minder subliem was Annie
Schoen's voortreffelijke vertolking van het
„Cujus animam", waarin haar fraaie so
praangeluid kleur aan Pergolesi's werk
wist te geven. Bep van Leuven, die op het
laatste ogenblik als invalster de altpartij
te zingen had, kweet zich van haar taak op
een loffelijke manier.
Met het Trio Opus 18 van Saint Saëns
bewezen de violiste, de cellist Bob van
Marken en Annie Schoen als pianiste, dat
zij uitmuntend op elkander waren inge
speeld. Vooral het Andante kreeg een ont
roerende schoonheid, dank zij een briUant
vallend sterke spel van mevrouw Langer
veld.
Het meisjeskoor had een aantal kinder
liederen voor te dragen, waarvan de Dal-
croze-werkjes het 't beste deden, al zongen
de jongelui alles wat plichtmatig en waren
de inzetten het zwakke punt.
De Franse componist Chabrier ging ge
heel op in de idealen van het impression-
nisme, dat zo sterk de kunstuitingen van
het Frankrijk van het laatst der vorige
eeuw beheerste. Dit weerhield hem niet
om een echt gezellig koorwerk te schrij
ven, dat een lofzang op de muziek inhoudt.
Geestige vondsten, wat de compositie er
van betreft en een originele stijl van schrij
ven, laten „A la musique" vlot zingen. De
zangeressen zullen aan het instuderen zeker
plezier hebben beleefd en hetgeen Annie
Schoen de dames aan muzikale waardering
heeft bijgebracht, hebben zij zeer zeker in
de vertolking van deze pittige ode tot uiting
gebracht. De leidster heeft door haar ar
tistieke eruditie de zangeressen de waarde
van de muziek als middel tot ontspanning
ongetwijfeld leren begrijpen.
Albert de Groot heeft de uitvoering met
een orgel-improvisatie ingeleid.
A. J. VAN DER WEIJDEN.
Het nieuwe wegdek op het Circuit van
Zandvoort nadert snel zijn voltooiing en wan
neer de regen niet al te veel als spelbreker
optreedt alleen bij droog weer kan ge
werkt worden zal men in het begin van
de volgende week met de werkzaamheden
gereed zijn. Dat wil zeggen, dat de Ko
ninklijke Maatschappij voor Wegenbouw uit
Utrecht kans heeft gezien om binnen drie
weken het circuit in een toestand te bren
gen, die niet alleen hemelsbreed verschilt
van die. waarin de baan verkeerde toen
deskundigen vorig jaar het circuit afkeurden
voor het houden van auto- en motorraces,
maar dat de deelnemers aan deze snelheids
wedstrijden ook bewondering kunnen hebben
voor de nieuwe baan.
Met de Barber Greene wegenbouwmachine
was men in staat dagelijks tussen de 3000 en
3600 vierkante meter wegdek aan te brengen
of wel ongeveer 400 meter lengte. Bij de ver
nieuwing is tevens gebruik gemaakt van de
gelegenheid om de vele oneffenheden in de
selwerking (en daardoor een zekere span
ning) verloren.
Wegens de lange duur van het pro
gramma ieder nummer wordt door een
Russische spreekster van Hollands com
mentaar voorzien heb ik niet alles kun
nen zien, zodat ik nog op deze vertoning
terugkom na de Maandag in Haarlem te
geven voorstelling. Een van de mooiste
onderdelen was stellig de Tsepotschka, de
kettingdans, met prachtige golvingen van
de in elkaar vervlochten armen en een
zeldzaam geraffineerd slot, waarbij het
lijkt alsof een lange kabel langzaam wordt
ingepalmd. Over het algemeen is trou
wens de choreografie uitzonderlijk goed,
vooral als men bedenkt hoe weinig pas
sen er ter beschikking staan. Daar is wer
kelijk een bijzonder grote variatie mee
bereikt dank zij de sierlijke groepsbe-
wegingen.
In de dans der Kozakkenvrouwen krijgt
men ook fraaie staaltjes van virtuositeit te
bewonderen, waarbij men vooral getroffen
wordt door de enorme vaart bij het ge
hurkt ronddraaien. Grote behendigheid
wordt gedemonstreerd in het kermista-
freeltje „Caroussel". Het publiek klapte te
pas en te onpas, vaak dunkt mij
om redenen die met de danskunst als zo
danig weinig te maken hebben, zodat vele
nummers gebisseerd werden, waarbij het
dan weer opviel hoe nauwkeurig er tij
dens de voorbereiding gedrild moet zijn.
Met „spontaneïteit" heeft dit alles niets
meer te maken, maar men krijgt toch een
indruk hoe het vroeger moet zijn toege
gaan. Toch vormt deze geperfectionneerd-
heid nog net geen belemmering, soms zelfs
integendeel.
Het is in ieder geval een plezierige ken
nismaking, al had men misschien iets heel
anders verwacht. Maar daar hebben we
het de volgende week nog wel eens over.
Muzikale medewerking wordt verleend
door L. Wladimirow (balalaika) en J.
Kouznetsov (harmonica).
DAVID KONING
De schoolhockeywedstrijden tussen de
middelbare scholen, die voor meisjesploe-
gen elk jaar in de weken voor Pasen worden
gehouden onder auspiciën van de afdeling
Haarlem van de vereniging van leraren in
de lichamelijke opvoeding, kan men verge
lijken met het jaarlijks in het najaar door
BMHC georganiseerde hockeytournooi om
de Zilveren Mus voor jongens, leerlingen
van de middelbare scholen in Haarlem en
omgeving.
Op het terrein van BMHC aan de Ael-
bertsbergweg in Bloemendaal werd Woens
dagmiddag de finale van dit schoolhockey
tournooi voor meisjes gespeeld tussen de
elftallen van het Kennemer Lyceum en het
Jac. P. Thijsse Montessorilyceum. De ploeg
van het Kennemer Lyceum won de ontmoe
ting met eennul en werd daarmede voor
een jaar eigenaar van het wisselschild, dat
het vorige jaar was gewonnen door het team,
dat nu tegen de Kennemer Lyceisten een
nederlaag lead. De voorzitter van de ver
eniging van leraren in de L. O., de heer Ch.
de Bock, heeft het wisselschild aan Loes van
Leeuwen, de aanvoerdster van het winnende
schoolelftal overhandigd.
De acht ploegen speelden volgens ófval-
systeem. De Uloscholen hadden voor dit al
jaren terugkerende tournooi niet ingeschre
ven. De vorige wisselprijs, een beker, werd
in 1952 definitief door de meisjes van het
Kennemer Lyceum gewonnen.
De gedétailleerde uitslagen van de aan de
finale voorafgaande wedstrijden, die werden
gespeeld op de sportterreinen aan de Zeeweg,
de Kleverlaan en het terrein op Bleek en
Berg, luidden als volgt:
Eerste ronde: Jac. P Thijsse Mont. lyceum
Gymnasium 30; Meisjes HBSChriste
lijk lyceum 2—0; Kennemer Lyceum—
Sancta Maria 2—0: Coornhert lyceum—Lo-
rentzlyceum 10. Halve finale: Kennemer
LyceumCoornhert lyceum 40; Thijsse
Mont. lyceum—Meisjes HBS 50. Finale:
Kennemer lyceum—Jac. P. Thijsse Montes-
sori lyceum 1—0.
musiceren onder aanvoering van het op- baan weg te werken. Zo verdween ook aan
WEEKABONNEMENTEN
dienen uiterlijk op Woensdag te worden
betaald, daar de bezorgers op Donder
dag moeten afrekenen.
DE ADMINISTRATIE.
Een gebied ten Noorden van de 38ste breedtegraad, dat was bezet door Zuid-Korea, werd door de regering van de Zuid-
Koreaanse republiek vrijgegeven voor de vroegere bewoners. Achthonderdvierentwintig mannen, vrouwen en kinderen zullen
mogen terugkeren naar hun geboortegrond. Doch voordat het zover is moet er een zeer belangrijk werk worden verricht. Het
land is frontlinie geweest en verbergt nog vele landmijnen, die door een Zuid-Koreaans mirnenopsvoringspeloton
worden verwijderd.
het einde van de Tarzanbocht en voor de
Hunserug een put, die meermalen moeilijk
heden voor de coureurs opleverde. Hier
moest zelfs het wegdek 18 centimeter om
hoog gebracht worden.
Ongeveer driekwart van het circuit is
thans gereed. Naar het oordeel van een der
sportcommissarissen der K.N.M V. stuurt het
nieuwe wegdek bijzonder gemakkelijk, Is de
stroefheid uitermate groot en blijkt het zeer
snel te zijn. Aangenomen mag worden, dat
bij de internationale motor- en zijspanraces,
die de K.N.M.V. op 16 Mei as. organiseert,
betere tijden en dus grotere snelheden zullen
worden gemaakt dan ooit tevoren.
Als practische verbetering kan nog ver
meld worden, dat men over een flinke breed
te voor de pits een speciaal wegdek heeft
gelegd, dat bestand is tegen olie en hoog
waardige benzine of alcohol.
Haarlemse politierechter
Gistermorgen, een dag nadat hij het
eindexamen van de Rijkstuinbouwschool
te Lisse had behaald, stond voor de Haar
lemse politierechter een negentienjarige
inwoner van Heiloo terecht, terzake van
diefstal van een geldkistje, inhoudende
ongeveer vierhonderd gulden, en een da
mes-polshorloge, ten nadele van zijn pen
sionhoudster. Ter camouflage van deze
diefstal had verdachte ook een portefeuille
van zichzelf ontvreemd en had daarvan
aangifte gedaan bij de politie.
„Hoeveel geld zat er in die portefeuille",
vroeg de politierechter. „Eén gulden", ant
woordde verdachte min of meer glim
lachend. Hij zou tot deze daad gekomen
zijn uit een grote rookzucht, die hem een
schuld bezorgde van acht gulden bij een
tabaks-winkelier. Toen hij niet meer wist
hoe deze schuld vereffend moest worden,
had hij zijn toevlucht tot deze diefstal ge
nomen. Voor het geld werden dure ge
bruiksvoorwerpen gekocht, als een vulpen,
een cigarettenkoker en een aansteker, gra-
mofoonplaten en een scheerapparaat. Het
polshorloge had hij in het water gegooid,
omdat hij niet wist wat hij er mee aan
moest vangen.
De officier van justitie eiste een ge
vangenisstraf van zes maanden, waarvan
drie onvoorwaardelijk en terbeschikking
stelling van de regering.
De raadsman van verdachte mr. H.
Scholten qualificeerde het feit als ernstig
en tegelijk dwaas. „Het geld werd niet
verbrast", zei hij,, „hij kocht er onder an
dere Tsjaikofsky en Mendelsshon voor".
Mr. Scholten kenschetste zijn cliënt als een
verwende, nerveuze en ietwat eenzame
jongen, die erg veel rookte, maar nu op
dat punt al meer beheersing aan de dag
legde. Hij bepleitte, mede in verband met
de jeugdige leeftijd van verdachte, een
algehele voorwaardelijke veroordeling. De
uitspraak zal op Donderdag 22 April ge
geven worden.
