VAN NS EL
Sodaproject in Delfzijl basis
voor chemische industrieën
Agenda voor
Haarlem
Bert(je)
Een Eeuw Geleden
Antonio toont wonderen van
Spaanse dans in Carré
3
Twintig minuten toegiften
Jeudherbergcentrale
bestaat 25 jaar
Regering draagt 21 millioen bij
in totale kosten van 51 millioen
F. Damiaans Zn t
Ontslag van politiechef
voor Ambtenarengerecht
Hoe is het ontstaand
DINSDAG 13 APRIL 1954
PARFUMS
BDOUX
Schepping van Berlage
twintig jaar na zijn dood
gereed
„Training in democratie'
Frankrijk en de komende
Geneefse conferentie
Ex-premier Jagan van
Brits Guyana veroordeeld
5 Gaat U verhuizen? t
Zijlvest 41 - Haarlem
Burgemeester van Onstwedde:
toestand was onhoudbaar
Dit woord: KLA VIER
V
Aspirin
Uit de Opregte Haarlemsche
Courant van 13 April 1854
Wie destijds Antonio en Rosario in het Holland Festival heeft gezien, bewaart de her
innering aan het non plus ultra van de Spaanse dans. Sindsdien hebben neef en
nicht zulke heftige verschillen van inzichten gekregen, dat zij elk hun eigen weg zijn
gegaan: beiden vormden zij zelfstandig een groep. Die van (de het zakelijkst ingestelde)
Rosario met Roberto Iglesias als haar partner kregen wij verleden jaar te
aanschouwen en het werd een teleurstelling. Hoe zou Antonio, verreweg de be
gaafdste van de twee, zich ontwikkeld hebben? Dat was de vraag, die iedereen bezig
hield, die zich Zaterdag of Zondag naar het Amsterdamse theater Carré begaf om hem
als solodanser aan het werk te zien in het verleden jaar door hem samengestelde en
onder zijn artistieke leiding staande ensemble. Welnu, in de eerste plaats mag men
constateren dat hij als danser beter is dan ooit tevoren. Hij kon alleen zichzelf over
treffen en dat heeft hij gedaan. Vandaag en Woensdagavond kunt u zich daar nog
van gaan overtuigen. Binnenkort vertrekt het gezelschap voor twee jaar naar Ame
rika wie weet hoe zij vandaar terugkeren. Daarom moet u maken, als u houdt
van de Spaanse dans, hetgeen in de meeste gevallen en ook hier betekent: van
de Andalusische, dat u kunt zeggen: „In 1954 heb ik Antonio gezien!" Want het zou
wel eens zijn glansjaar kunnen zijn.
Toen Antonio hier
de vorige keer was,
meende deze overal
waar hij optrad door
het publiek buiten
sporig verwende
„kwajongen van Se-
villa" zich alles te
kunnen veroorloven,
maar men vergaf
hem zijn vertoon van
ijdelheid gaarne door
de zeldzaamheid van
zijn talent. Ook thans
speelt hij nog wel
eens wat teveel op
de zaal, doch men
merkt het nauwe
lijks op en vergeet
het direct. Het lijkt of
zijn dansen, meesle
pend en fascinerend
als steeds, bijzonder
muzikaal ook, zo dat
mogelijk ware nog
aan beheersing heeft
gewonnen. De wijze
waarop hij bij voor
beeld met een kleine,
langzame armbewe
ging een enkel ac
cent plaatst in de
tremolo-cadens van
de waarlijk sublieme
pauzefinale: Zapate-
ado van Pablo de Sa-
rasate, verhoogt op ongekende wijze de
spanning van dit staaltje van opwindende
virtuositeit. Nog treffender misschien is
zijn solo in de Martinete, de dans van de
smeden, niet uitgevoerd met begeleiding
van guitaren, zoals de andere flamenco
nummers, maar op het rhythme van hamer
en aambeeld, waar de magnesiumvonken
van afvliegen, door de zorgvuldig opge
bouwde expressiviteit. Ook in zijn verdere
optreden kan men zijn wonderbaarlijk
vermogen tot het combineren van vaart
en precisie bewonderen. In de suite van
Baskische dansen (eea bijzonder fleurig
onderdeel van het programma trouwens)
toont hij zich ook een vaardig springer.
Over het algemeen is Antonio bijzonder
gelukkig geweest met zijn keuze van mede
werkers, die uit alle delen van Spanje af
komstig zijn. Niet dat men met allemaal
gerijpte, volleerde krachten te doen heeft.
Geenszins. Maar zij hebben voldoende stijl
gevoel en kennen de techniek van hun vak.
Van niemand wordt meer gevraagd dan hij
kan opbrengen en de meesten krijgen
royale kansen om hun vermogen te doen
uitkomen. Paco Ruiz, een neef van Antonio,
gMWMv. "mm.
ADVERTENTIE
Grote Houtstraat 92
Telefoon 12160
DINSDAG 13 APRIL
Gebouw Ged. Oude Gracht 104: Voordracht
over muziek en inhoud van de Matthaus
Passion. 8 uur. Grote Kerk: Lijdensmedita
tie. spreker ds. S. J. Kalf. 8 uur. Brinkmann:
Openbare vergadering V.V.D., 8 uur. Frans
Hals: „Jeugd in gevaar", 18 jaar. 8 uur.
Luxor: „Zij die van de zonde leven", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Strijd om het
heelal", 18 jaar, 7 en 9.15 ur. Palace: ..Tar-
zan en de duivelin", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Lido: „Het vonnis der kinderen", 18 jaar. 7
en 9.15 uur. Roxy: „Anna", 14 jaar. 8 uur.
City: „Zij was 17 jaar", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
WOENSDAG 14 APRIL
Concertgebouw: Matthaus Passion. Chr.
Oratorium Vereniging Haarlem, 19.30 uur.
Cultura. Jansstraat: Lezing van dr. A. L.
Constandse voor Ned. Ver. v. sexuele her
vorming, 8 uur. Grote Kerk: Lijdensmedi
tatie. spreker ds. R. H. Oldeman, 8 uur.
Frans Hals: „Jeugd in gevaar", 18 jaar, 7 en
9.15 uur. Luxor: „Zij die van de zonde le
ven". 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Strijd om het heelal", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en
9.15 uur. Palace: „Tarzan en de duivelin",
14 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „Het von
nis der kinderen". 13 jaar, 2. 4.15, 7 en 9.15
uur. Roxy: „Anna" 14 jaar, 2.30 en 8 uur.
City: „In donker Afrika", alle leeft.. 2.15
uur. «Zij was 17 jaar", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Antonio en Flora Albaicin in een fandango.
Terzijde staat de flamencozanger Antonio
Mairena (foto Lipnitzki).
is de enige die een solo te vervullen krijgt:
een knappe Farucca, waarbij de invloed
van de meester duidelijk kenbaar is. Meer-
belovend nog ljikt de jonge Antonio de
Ronda, cfie zich vooral in „Soleares" onder
scheidde.
Van de danseressen staat de naam van
Rosita Segovia, vroeger een eer eerste so
listen van het Lieeo Theater te Barcelona,
met de grootste letters cp het affiche. Zij
is een vaardige artiste met een klassieke
ondergrond, beschikt over veel routine en
de nodige kennis van het theatrale effect,
maar het valt gemakkelijk „Andaluza"
en „Soleares" lokken nu eenmaal een der
gelijke vergelijking uit namen van
kunstzusters te noemen, die haar verre
overtreffen. Het best vond ik haar eigen
lijk in de Baskische dansen. Veel meer in
druk wist de zigeunerin Flora Albaicin te
maken, door haar verbeten concentratie
niet alleen, maar ook door haar merk
waardige gelaatsuitdrukking. In haar solo
„Taranto" op muziek van Garcia Soler
kreeg men daar al een voorproefje van,
doch tot schier onophoudelijke ovaties
kwam de zaal na haar tezamen met Anto
nio vertolkte Seguidillas, een weergaloos-
fel duet van twee met hun hartstocht wor
stelende figuren, waarbij vooral de kat
achtige samentrekkingen van haar lichaam
de aandacht trokken.
Het heeft weinig zin om antwoorden te
bedenken op de vraag of deze twee part
ners erin slagen Rosario te vervangen,
want Antonio is als herboren en innerlijk
gesterkt uit de strijd te voorschijn geko
men en die ervaring weegt ruimschoots
tegen alle argumenten op. Als choreograaf
heeft hij zeker geen openbaringen te bie
den, doorgaans echter laat hij verant
woord groepswerk zien. Zoals ieder
Spaans programma bevat ook het zijne
één bijzonder zwak nummer: een eerbe
toon aan de nagedachtenis van Manuel de
Falla nog wel, waarin drie figuren uit be
roemde werken van deze componist ten
tonele verschijnen, met een uiterst lar
moyant slot. Wat „Het mysterie der ge
sluierde vrouwen" betekende, heb ik even
min kunnen oplossen, maar dat deed er
niet toe, want deze dans betekende slechts
en inleiding tot een brillante Sevillaanse
revue.
Er waren voor dit weekeinde twee pro
gramma's aangekondigd, maar door een
samenloop van omstandigheden kon deze
belofte niet worden ingelost. De hierboven
besproken nummers worden alleen nog
Woensdag herhaald, op Dinsdagavond
doet men gedeeltelijk een andere keuze
uit het nog beperkte, maar toch betrekke
lijk veelzijdige répertoire. Zaterdagavond
was het publiek zo geestdriftig, dat er nog
twintig minuten lang toegiften moesten
volgen voor de lichten gedoofd konden
worden. Zondag was het enthousiasme
niet minder, doch bleken de dansers na de
voorafgaande (slecht bezochte) matinée te
vermoeid om meer te geven dan twee im
provisaties. DAVID KONING
Twintig jaar na de dood van de Neder
landse bouwmeester dr. H- P. Berlage, komt
nog een van zijn scheppingen gereed in de
vorm en opvatting, zoals hij die had aan
gegeven. Dat het hoofdkantoor van „De
Nederlanden van 1845" niet eerder in defini
tieve staat kon worden vertooid, was te
wijten aan de tweede wereldoorlog. Maar
Maandag is in Den Haag het gebouw officieel
geopend.
In de jaren 1924—1926 werd het kantoor
van „De Nederlanden van 1845" gebouwd
als een gebouw van één verdieping. Berlage
ontwierp daarom een plan dat het moge
lijk zou maken het kantoor aan de Groen-
hovenstraat met één verdieping te vergroten.
Maar toen het zover was brak de oorlog uit.
Een der vleugels moest op last van. de Duit
sers worden afgebroken.
Na de oorlog kwam eerst de herbouw van
de afgebroken vleugel aan de orde en pas
daarna de uitbreiding volgens het ontwerp,
zoals Berlage dat zich had oorgesteld. Negen
jaar heeft het geduurd voordat dit werk kon
worden voltooid.
De Nederlandse Jeugdherbergcentrale,
welke op 5 April vijfentwintig jaar
bestond, vierde dit verheugende
feit met een herdenkingsbijeen
komst in de aula van het Koninklijk
Instituut voor de Tropen te Amster
dam, en 's avonds met een jubileum
avond in het A.M.V.J.-gebouw aldaar.
Onder de ere-gasten waren vertegen
woordigers van zuster-organisaties in
Vlaanderen, Wallonië, Duitsland,
Westfalen, Engeland, Frankrijk,
Luxemburg, Noorwegen, Saarland en
Schotland. De delegatie uit Duitsland
stamland van het jeugdherbergvak
werd geleid door de heer R. Schirr-
mann, grondlegger van dit zo belang
rijke werk.
Na een begroetingswoord van de heer
L. Meilink, voorzitter van de Raad van
Toezicht en Advies van de N.J.H.C., een
demonstratie van zang, dans en spel,
en het met jonge, heldere stem ano
niem voorgedragen „De Bruid" van Jan
Prins, sprak de heer A. Oosterlee, hoofd
van de afdeling vorming buiten school
verband. Hij bracht de felicitaties van de
minister van O. K. en W. over en gaf als
zijn mening te kennen, dat het zich na de
oorlog snel herstelde net van jeugdher
bergen van grote betekenis is. Het einde
van de ontplooiing hiervan zag spreker bij
lange na nog niet. Nadat „De Polder" van
Adema van Scheltema gedeclameerd was
en een viertal trekkers het jubileumge
schenk van de gehele Nederlandse trek
kers-gemeenschap: een jeugdherberg voor
Sittard, symbolisch hadden aangeboden in
de vorm van een maquette, sprak drs. J. F.
Haeck, vice-voorzitter van de N.J.H.C., de
herdenkingsrede uit, waarin hij de historie
van het Nederlandse jeugdherbergwerk de
revue liet passeren.
ADVERTENTIE
Bij de Tweede Kamer zijn vier wetsont
werpen ingediend, die betrekking hebben
op het Sodaproject in Delfzijl.
Het eerste betreft een machtiging tot het
geven van een garantie voor de betaling
van rente en aflossing van een lening ten
behoeve van een te Delfzijl op te richten
Sodafabriek. Blijkens de Memorie van Toe
lichting zal deze lening 21 millioen gulden
bedragen en betrokken worden van insti
tutionele beleggers. Het tweede en derde
zijn wijzigingen van begrotingen van Eco
nomische Zaken en de Staatsmijnen. Daar
in wordt voorgesteld, de uitkering aan de
Staatsmijnen zullen deelnemen in het aan-
pitaal over 1954 te verhogen met vier milr
lioen gulden, het bedrag waarmee de
Staatmijnen zullen deelnemen in het aan
delenkapitaal van de nieuwe industrie.
Verder wordt voorgesteld aan de Staats
mijnen een uitkering van drie millioen gul
den te doen. omdat de voorgenomen soda-
productie daar niet door zal gaan.
Het vierde wetsontwerp is een wijziging
van de tussen de staat en de Koninklijke
Nederlandse Zoutindustrie N.V. op 13 Juli
1918 gesloten exploitatie-overeenkomst.
Het sodaproject zal worden uitgevoerd
door de participanten van het Nederlands
verkoopkantoor voor Chemische Produc
ten. zijnde: de N.V. Koninklijke Nederland
se Zoutindustrie, de Staatsmijnen in Lim
burg, de Maatschappij tot Exploitatie van
Kooksovengassen N.V. en de Koninklijke
Nederlandse Zwavelzuurfabrieken voor
heen Ketjer. N.V.
De soda-industrie behoort tot de grote
chemische basis-industrieën. Soda is een
belangrijke grond- en hulpstof, die in Ne
derland wordt aangewend in de glasindus
trie (26.5%); in de chemische, textiel- en
petroleumindustrie, alsmede in de zeepin
dustrie (40%); voor huishoudelijke doel
einden (24,5%); voor overige doeleinden
(9
De behoefte aan soda in Nederland be
draagt thans ongeveer 75.000 a 80.000 ton
per jaar en wordt geheel door import ge
dekt. Ook de hier te lande vervaardigde
kristalsoda wordt bereid uit geïmporteerde
ruwe soda. Het soda verbruik vertoont in
de meeste landen, ook in Nederland, een
jaarlijkse stijging van 4 procent, zodat
reeds binnen enige jaren het Nederlandse
verbruik een niveau van 100.000 ton zal
hebben bereikt.
Deze opgewekt kijkende en niet onchar
mante blondine is een verdachte persoon
lijkheid. Zij is door dc Amerikaanse
geheime dienst gearresteerd onder verden
king, dat zij als spionne de Verenigde
Staten is binnengekomen onder het mom
van vluchtelinge uit Shanghai. Haar naam
luidt waarschijnlijk Loedmilla Michailowa
en zij is Russin van afkomst. Haar zaak
wordt zorgvuldig onderzocht, aangezien zij
beweert een spionne voor de Amerikaanse
F.B.I. te zijn en tegelijk van Russische
zijde met spionnage-opdrachten te zijn
belast. In ieder geval is zij niet zo onschul
dig als zij op de eerste blik lijkt.
Uit het vorenstaande blijkt, dat het be
schikken over een eigen soda-industrie van
fundamentele betekenis moet worden ge
acht voor de industriële ontwikkeling van
ons land, aldus een der Memories van Toe
lichting.
Noch bij Boekelo. noch bij Hengelo, waar
steenzout in exploitabele hoeveelheid aan
wezig is, bleek een sodafabricage op basis
van de grondstoffen steenzout, kalksteen,
cokes mogelijk, wegens de grote hoeveel
heden afvalwater. Wegens het hoge chloor-
gehalte (calciumchloride),. waardoor de
landbouw en de drinkwatervoorziening
zouden worden bedreigd, mag dit water
niet op de bestaande kanalen worden ge
loosd.
Het door de Staatsmijnen in Limburg
ontwikkelde procédé van sodabereiding, dat
uitgaat van de grondstoffen koolzuur, am
moniak en zout, stuit op het afzetprobleem
van een bijproduct (ammoniumchloride).
De laatstgenoemde productiewijze blijkt
slechts economisch verantwoord te zijn bij
een productiecapaciteit van niet meer dan
30.000 ton per jaar. waardoor in een te ge
ring gedeelte van de Nederlandse behoefte
zou kunnen worden voorzien.
Het aantreffen van steenzout in de nabij
heid van diepzeewater, zodat het afvalwa
terprobleem op eenvoudige wijze zou kun
nen worden opgelost, is derhalve noodzake
lijk om in Nederland op ruime schaal soda
te kunnen produceren.
Onderzoek
Bij haar onderzoek naar de aanwezigheid
van aardolie en aardgas in Nederland had
ce N.V. Nederlandse Aardolie Maatschap
pij aanwijzingen gekregen van het bestaan
van zouthorsten in het Noord-Oosten des
lands. De maatschappij verklaarde zich be
reid haar medewerking te verlenen bij de
opsporing van deze non-bitumineuze delf
stof. Door de Koninklijke Nederlandse
Zoutindustrie werd aan de Nederlandse
Aardolie Maatschappij in 1951 een desbe
treffende opdracht verstrekt. Medio 1952
loonde de maatschappij steenzout en anhy-
driet in exploitabele hoeveelheid bij Win
schoten aan.
Een ter zake verrichte studie leidde tot
de conclusie, dat bij Delfzijl op economisch
verantwoorde wijze soda zou kunnen wor
den geproduceerd. De zoutvondst bij Win
schoten bevindt zich op een afstand van
sléchts 25 km. van Delfzijl, zodat de grond
stof zout op goedkope wijze kan worden
aangevoerd. E)e noodzakelijke aanvoer van
de overige grondstoffen, kolen en kalk. kan
eveneens gemakkelijk en goedkoop over de
bestaande kanalen of over zee geschieden.
De sodafabriek is in staat haar afvalwater
(calcium-chloride) direct in zee te spuien.
De ligging in de nabijheid van de Scandi
navische markt maakt, dat de vrachtkosten
slechts een gering percentage zullen uit
maken van de prijs van het betrekkelijk
laagwaardige eindproduct van de soda
fabriek.
Voor de financiering van een fabriek van
zodanige omvang wordt een bedrag ge
raamd van ongeveer 51 millioen.
De combinatie die zoals gemeld het project
uitvoert, heeft de regering medegedeeld,
dat zij zich garant stelt voor het plaatsen
van een aandelenkapitaal van 30 millioen.
Gaullisten waarschuwen
tegen één Westelijk front
Gaston Palewski, een Gaullistisch woord
voerder, heeft Zondag de Franse regering
gewaarschuwd zich wel tweemaal te be
denken bij overweging van Amerikaanse
voorstellen voor een verenigd Westelijk
front op de aanstaande conferentie te
Genève.
De conferentie van de Grote Vier in Ber
lijn had een Westelijke eenheid te zien ge
geven, waarvan niet de belangen van
Frankrijk, maar die van West-Duitsland
de grondslag vormden".
De Franse regering had echter in haar
verklaringen getoond te begrijpen dat zij
niet de steun van een vastbesloten parle
ment had voor een geallieerd verenigd
front, aldus Palewski.
Dr. Tsjeddi Jagan, de afgezette premier
van Brits Guyana en leider van de Pro
gressieve Volkspartij, is Maandag veroor
deeld tot zes maanden gevangenisstraf we
gens overtreding van een verordening
waarbij zijn bewegingsvrijheid tot George
town beperkt werd.
Na zijn veroordeling zijn alle Britse troe
pen geconsigneerd.
Dr. Jagan glimlachte toen hij het vonnis
hoorde en verklaarde voor de rechtbank,
dat gouverneur Savage zich bediende van
fascistische methoden om de bevolking te
intimideren.
Jagan heeft geen rechtskundige hulp
trachten te krijgen en geen beroep aange
tekend.
ADVERTENTIE
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
J Wist U. dat een goede verhuizing af-
hankelijk is van 3 factoren?
1. Vakkundig betrouwbaar personeel.
2. Goed materiaal (auto's, dekens, kis-
ten).
3. Een automatische transportverze- >-
kering.
Wij kunnen bewijzen, dat in ons bedrijf
deze. voor U zo belangrijke, 3 factoren
voorkomen
Een onderhoud bij U thuis met een
onzer verplicht U tot niets.
Vraag eens om een offerte.
Tel. 12456 - 14155 22279
Voor de vierde maal heeft het Ambtena
rengerecht te Groningen zich bezig gehou
den met het beroep, dat de politiecorpschef
van Onstwedde, O., heeft aangetekend
tegen het hem door de burgemeester van
de gemeente Onstwedde verleende eervol
ontslag wegens ongeschiktheid.
Zowel de burgemeester van Onstwedde,
de heer S. R. Knottnerus, als de raadsman
man O., mr. Koppius, hebben de verschil
lende grieven, die tegen O. waren aange
voerd, nog eens de revue laten passeren.
Mr. Koppius kwam tot de conclusie, dat
het ontslag niet gehandhaafd kon worden.
Burgemeester Knottnerus echter conclu
deerde, dat het ontslag van O. volkomen
gerechtvaardigd was.
Het ambtenarengerecht onder voorzit
terschap van mr. M. Bosboom bepaalde de
uitspraak over drie weken.
Mr. Koppius zei, dat de door de burge
meester van Onstwedde in zijn rapport ge
maakte opmerkingen over een onjuiste ver
houding tussen de garagehouder W. te
Stadskanaal en de inspecteur, als volkomen
ongerechtvaardigd moesten worden be
schouwd. Wanneer de burgemeester, aldus
de raadsman, bezwaren had tegen ontmoe
tingen tussen W. en O., dan had hij dit
moeten zeggen, maar daarop achteraf niet
het ontslag moeten baseren. Men heeft met
alle mogelijke kleinzielige middelen, aldus
de raadsman, getracht de corpschef het
leven onmogelijk te maken. De raadsman
zei, dat zijn cliënt er in geslaagd was, in
zijn uitgestrekt rayon een behoorlijk poli
tiecorps op te bouwen en de klachten, die
van de zijde der politie-agenten kwamen,
hadden in de meeste gevallen niets te be
tekenen.
Burgemeester Knottnerus verklaarde, dat
hij bij het aanvaarden van zyn ambt zowel
door de procureur-generaal als door de
Commissaris der Koningin in de provincie
Groningen was gewaarschuwd voor de ge
dragingen van de politiechef in de gemeen
te Onstwedde. Hij sprak er zijn verbazing
over uit, dat mr. Koppius deze ernstige
zaak zo weinig serieus behandelde. Ook
de voorganger van de heer Knottnerus, de
loco-burgemeester van de gemeente Onst
wedde, had burgemeester Knottnerus bij
zijn benoeming op de hoogte gesteld van de
toestanden in het politiecorps van Onst
wedde, die volgens hem onhoudbaar waren.
Het Latijnse woord clavis betekent:
sleutel. Nog noemt men de concierge
van een Gymnasium: claviger: sleutel
drager. In later Latijn noemde men ook
een toets: clavis. Zo ging het betekenen:
toetsenbord en een clavier is een instru
ment met toetsen. Tot zover is de zaak
eenvoudig. Maar nu! In Nederland nam
men het woord over uit het Frans. Maar
men deed dat op twee manieren. Het
Franse clavier werd hier: klavier èn
klauwier. Beide vormen bestonden lange
tijd naast elkaar De laatste toonde zo
veel gelijkenis met het woord: klauw
dat men zowel klauwier als klavier ook
ging gebruiken voor: grijpgrage, eigen
machtig toegrijpende handen. De vorm
klauwier is geheel verdwenen en men
gebruikt klavier dus thans in de wel
zeer verschillende betekenissen van:
piano en: hand.
Bij zijn geboorte woog hij negen volle
ponden en hij zag er nog onooglijker uit
dan de doorsnee pasgeborene. Het was
werkelijk geen verrassing geweest als zijn
ouders met wat reserve hadden gestaan
tegenover de mogelijkheid, dat hun zoon
nog eens een echt mens zou worden. Zijn
moeder vond hem echter een geslaagde
jongen en lette er niet op, dat zijn vader
soms bedenkelijk naar hem stond te
kijken.
Hun huwelijk was volmaakt, maar in
hun gedachten over hem gingen zij huns
weegs: zijn moeder met de overtuiging,
dat hij een bijzonder mens zou worden,
zijn vader met hoop en steunend op de ge
dachte, dat alles eens terecht zal komen,
en hij glimlachte een beetje.
Het zoontje werd Bertje genoemd. Even
snel als ieder ander kind wurmde hij zich
door de huiljaren, de zeurjaren, de
schreeuw- en krijsjaren, totdat hij zijn
vijfde verjaardag was gepasseerd. Hij
werd een beetje stil. Hij werd stiller naar
mate hij zich sterker bewust werd, dat
men ook zonder rumoer ouder kan worden.
Zijn verstillen viel ongeveer samen met
een vermogen, dat hem in staat stelde
zichzelf aan - en uit te kleden. Hij zag er
niets meer in om als protest tegen kinder
bedtijd om zich heen te trappelen en te
roepen: „Ik wil niet naar bed! Ik wil nog
helemaal niet naar bed!"
Na tafel borg hij zijn blokkendoos weg,
ging naar zijn kamer en draaide de sleutel
om in het slot. Zo verklaarde hij zijn ka
mer tussen acht uur 's avonds en acht uur
's ochtends ontoegankelijk voor zijn vader
en moeder.
's Ochtends at hij bijna timide zijn brood
en ging naar school.
„Die jongen heeft iets", zei zijn vader.
„Ja", zei zijn moeder. „Het is een bijzon
dere jongen", en ze glimlachte, terwijl zijn
vader toch nog wel hoop had.
Op zijn tiende jaar werd Bertje Bert.
En daar hij er zelf om vroeg kwam er een
rimpel boven het linker oog van zijn moe
der, en ze wilde er niet aan denken, dat
hij tenslotte toch geen bijzondere jongen
zou worden, want alle jongens wilden
mannen zijn.
En zijn vader dacht, dat ook in de hoop
de aanhouder zal winnen, in zijn glimlach
was iets meer zelfbewustheid.
Bert ging piano studeren. „Hij is een
heel ijverige leerling, en hij speelt heel
zacht en heel gevoelig. Als hij eenmaal
bezig is weet hij bijna van geen ophouden
meer", zei de pianolerares.
Zijn ouders zagen dat ook, maar als het
acht uur werd bleven zijn vingers op de
toetsen rusten, stond hij op en ging naar
zijn kamer. Zijn vader en moeder keken
elkaar aan.
Toen moest Bert in dienst, er werd niet
veel gesproken. Na drie weken mocht hij
een weekend naar huis.
„Een beer van een vent, onze overste!",
riep hij en smeet zijn plunjezak in een
hoek. Hij praatte veel over kanonnen en
drietonners en over de overste. „Een beer
van een vent", zei hij nog eens. en pas laat
in de avond kloste hij naar zijn kamer en
zong een luidruchtig lied, terwijl zijn
ouders elkaar aankeken.
Zondagmorgen werden zijn vader en
moeder gewekt door een krachtige mars.
„Alles goed en wel", zei zijn vader,
„maar dit op Zondagmorgen", en hij klom
uit zijn bed. Bert's moeder volgde hem
naar beneden.
Toen ze in de kamer kwamen zagen ze
hun zoon in ondergoed achter de piano
zitten, met zijn voet gaf hij de maat aan.
En zijn vader dacht: het is een bijzon
dere jongen, maar zijn moeder had geen
hoop meer.
J. V.
ADVERTENTIE
~1
Natuurlijk niet, dat ziet U zo?
Op dezelfde wijze kunt U
zier» wat wel en wat geen
ASPlRlN-tabletje is. Op ieder
Aspirm-tablet staat 't Bayer»
kruis.
Dit geeft U de waarborg,
dat het beproefde middel
heeft tegen
hoofdpijn Griep
Rheumatische pijnen
Verkoudheid
WEENEN. Alhier zijn de huwelijks
contracten tusschen Z. M. Keizer Frans
Joseph I en H. K. H. Prinses Elisabeth
Amalia Eugenia van Beijeren geratifi
ceerd. Voor de te vieren huwelijksfeesten
worden reeds groote toebereidselen ge
maakt.
