J
Een poging tot karakteristiek
van het Russische ballet
BIOLINE
Agenda voor
Haarlem
De verdachte houdt vol
dat hij onschuldig is
STOFZUIGERS
Manieren
Golden Fiction L qjj
f 1.25
De Grote Vier!
VERMAGERINGSMIDDEL
Geniet van de lente.
'grieven aan
de redactie
3
Jacques van Bijlevelt te
Amsterdam gehuldigd
Meisje viel uit trein
Over de vierde macht
Steeds avondvullend
PROCES TEGEN BERKELSE ARTS
H. J. MAERTENS N.V.
'n TIP VAN BOOTZ
Geschil McCarthy-Stevens
in de doofpot?
.„geniet van
Hen gulden genieting door 80'ct.
WOENSDAG 19 MEI 1954
Als u deze regels onder ogen krijgt, bevinden de Russische
Balletten zich ergens in Oost-Duitsland om daar in het uitleven
van hun dansvreugde vergoeding te vinden voor de teleurstel
ling, dat het met zoveel spanning tegemoet geziene en met zo
veel zorg voorbereide optreden in Parijs geen doorgang heeft
gehad als gevolg van een maatregel, die zo langzamerhand aan
iedereen wel duidelijk is. De teleurstelling was overigens van
de zijde van het publiek niet minder groot. Van heinde en verre
was men naar de Franse hoofdstad gekomen, uit alle delen van
Europa, bij honderden ook uit de Verenigde Staten, om getuige
te zijn van wat met de gebruikelijke overschatting, die zo
typisch des theaters is, het grootste artistieke evenement sinds
de tweede wereldoorlog werd genoemd. Voor „zwarte" toegangs
bewijzen betaalde men grif het tienvoudige van de gewone prijs,
die met ruim drieduizend francs toch al niet gering was. Over
het dientengevolge bij inwisseling aan de kassa ontstane geld
verlies hadden de Russen alleen maar leedvermaak, in de trant
van: ,;Als men er een kostbare reis voor over heeft, kunnen die
paar tientjes extra ook nog wel gedragen worden!"
Hoe moet deze enorme belangstelling de Opéra was in
minder dan geen tijd totaal uitverkocht voor alle dagen dat er
voorstellingen zouden plaats hebben verklaard worden?
Zeker niet alleen uit de nieuwsgierigheid, waarvan in ons land
het volksdansensemble „Berjozka" in zo ruime mate profiteerde.
Nee, het ging hier wel degelijk om een kunstzinnige aangelegen
heid. Om dat te beseffen moet men zich om te beginnen de
sensatie herinneren, die omstreeks 1910 door de Russische bal
letten van Serge de Diaghilew in deze zelfde stad werd gewekt.
Zijn thans op vergeefs bezoek geweest zijnde landgenoten heb
ben zich niets minder dan een herhaling van deze „verovering
van Europa" gedroomd, zij het dan misschien met andere
middelen. En juist daarom was het de balletomane toeschou
wers te doen. De renaissance van de „klassieke" balletkunst in
de Westelijke landen is mede aan deze artistieke invasie te
danken geweest. Nu zou men dan eindelijk een antwoord krij
gen op de vraag, tot welke resultaten de ontwikkeling in de
kort nadien ontstane Sovjet-Unie had geleid en in wiens voor
deel de vergelijking uitvalt.
Het is, jammer genoeg, een open vraag gebleven. Door middel
van enkele vraaggesprekken hebben wij onze speculaties daar
omtrent echter wel degelijk een funda
mentele ondergrond kunnen verlenen. En
hiervan zullen wij trachten thans iets weer
te geven, waarbij wij ons terwille van de
overzichtelijkheid bepalen tot een verslag
van het langdurige, exclusieve onderhoud
dat ons na veel moeite werd toegestaan
door professor M. Tsjoelaki, directeur van
Bolsjoi of Grote Theater in Moskou en
gedelegeerde van het ministerie voor
Culturele Aangelegenheden bij alle Sov
jet-schouwburgen voor opera en ballet,
vijfentwintig in totaal, verdeeld over
zestien republieken. De heer Tsjoelaki is
tevens hoogleraar aan het conservatorium
en de componist van drie balletten, waar
onder „Jeugd" een der paradenummers
van het huidige répertoire. Voorts schreef
hij de muziek voor „De gierigheid ge
straft" naar een thema van Poesjkin en
voor „De knecht van twee meesters" naar
de gelijknamige comedie van Goldoni.
Men herinnert zich wellicht uit ons ar
tikel over de ballerina Galina Oelanova;
dat deze hem haar directeur in tijd
schriftpublicaties beschuldigde van ver
heerlijking van het romantische tijdperk
van de Fransman Marius Petipa, de cho
reograaf van „Het Zwanenmeer" en „De
schone slaapster" onder meer, welke ver
stikkend zou werken op het creatieve ta
lent van de jongere generatie. Iedereen,
die de beide tot dusver vervaardigde Rus
sische dansfilms heeft gezien, zal beamen
dat deze inderdaad een duidelijk conven
tionele geest ademden. Deze indruk werd
bij ons nog versterkt bij het doorbladeren
in de kantoren van de Sovjet-Russische
voorlichtingsdienst in Parijs van stapels
foto's, waarbij wij telkens opnieuw wer
den getroffen door een onmiskenbare
ouderwetsheid ook in grime en costu-
mering.
De acteur Jacques van Bijlevelt is giste
ren zijn jubileumtournée te Amsterdam
begonnen in Theater Carré, waar hij met
zijn gezelschap een opvoering heeft gege
ven van „De kat en de strafschop". Als
speciale gast voor deze voorstelling is de
acteur Octave van Aerschot geëngageerd.
Van Bijlevelt speelde in dit uit het Engels
vertaalde blijspel van Glenn Melvyn de
hoofdrol. In de pauze kreeg de jubilaris
een bloemenhulde en werden hem ge
schenken en telegrafische gelukwensen
aangeboden van vele persoonlijkheden uit
kringen van revue, operette en toneel,
waar hij veertig jaar lang een rol in heeft
gespeeld.
Op het baanvak AlkmaarDen Helder
is het 13-jarige meisje F. van der Heide uit
Wieringerwaard uit de trein gevallen en
dodelijk verongelukt.
Zij kwam van school en zat alleen in een
coupé van het achterste rijtuig van de
Dieseltrein, die om 16.14 uur uit Alkmaar
was vertrokken. Ter hoogte van de be
waakte overweg aan de achterweg bij Koe
dijk heeft zij vermoedelijk de deur ge
opend. Hoewel zij zich, volgens enige arbei
ders op het land, nog aan de open deur
heeft vastgeklemd, is zij door de snelheid
van de trein er uit gevallen en met het
hoofd op de rails gevallen. In de trein heeft
niemand iets van het ongeval gemerkt. Het
kind is op weg naar het Centraal Zieken
huis te Alkmaar aan de bekomen verwon
dingen overleden.
Het behoeft wel geen betoog, dat wij
deze indruk aangrepen als punt van uit
gang voor ons gesprek. Heeft de maat
schappelijke omwenteling in Rusland ook
revolutionnaire vernieuwingen in het bal
let gebracht? Professor Tsjoelaki stond ons
te woord in zijn zitkamer in het Hotel
Commodore aan de Boulevard Haussmann,
gemoedelijk tronend tussen zeer veel kus
sens op een empirebank terzijde van een
met Franse krantenknipsels overdekte
wortelnoten schrijftafel. Hij toonde zich
niet verrast door onze vraag, die wederom
door tussenkomst van een waarschijnlijk
overbodige tolk tot hem doordrong. Hij had
ook bij de voor hem en zijn gezelschap on
aangename gebeurtenissen zijn filosofische
kalmte bewaard en dus nam hij gewillig
de handschoen op. Wij hebben niet de in
druk. dat hij pogingen aanwendde om
moeilijkheden te ontwijken, geruggesteund
als hij werd door een dogmatisch geloof,
waar hij steeds behagelijk op kon terug
vallen. Veel van wat hij en anderen op
merkten, was ons trouwens al uit de overi
gens nog altijd bijzonder schaarse littera
tuur bekend.
Inderdaad, aldus professor Tsjoelaki,
wiens woorden wij hier vrij en aangevuld
met andere gegevens herhalen, zitten wij
nog steeds met de Frans-Italiaanse erfenis
uit de tijd van wantrouwen in eigen
kracht. Het publiek heeft zijn smaak naar
de daarin heersende conventies gevormd
en dat maakt dat werken als Het Zwanen-
meer, Raymonda, Don Quichote en Esme
ralda zowel in Moskou als Leningrad nog
steeds de populairste nummers van het
répertoire zijn. Het ballet is nu eenmaal
ADVERTENTIE
BIOLAIN
het nieuwe biologisch
Zonder risico. - Succes verzekerd
Vraagt Uw drogist.
Prijs verp. 50 dragees
WOENSDAG 19 MEI
Minervatheater: „Een nieuwe morgen", 14
jaar, 8 uur: Cultura: Ned. Ver. van Spir.
„Harmonia", bijeenkomst, 8 uur. Frans Hals:
„Zo begint het leven". 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
City: „Seminale". 18 jaar. 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Zij die van de zonde leven", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Roman Holiday",
alle leeft.. 7 en 9.15 uur. Lido: „Staatsvijand
No. 1", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Roxy: „De
charge aan de Rode Rivier", 14 jaar, 8 uur.
Palace: „Gevaarlijke ontvoering", 14 jaar, 7
en 9.15 uur.
DONDERDAG 20 MEI
Minervatheater: „Troubadour", 14 jaar,
8.15 uur. Zuiderkapel, Zuiderstraat: ds. S.
Zijlstra, 8 uur. City: „Seminole", 18 jaar, 2.15,
7 en 9.15 uur. Luxor: „Zij die van de zonde
leven", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Roman Holiday", alle leeft., 2, 4.15, 7 en
9 15 uur. Lido: „Staatsvijand No. 1 alle
leeft.. 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy: „De
charge aan de Rode Rivier14 jaar, 2.30 en
8 uur. Palace: .Gevaarlijke ontvoering", 14
jaar 2. 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans Hals: „Zo
begint het leven 18 jaar, 2.30 uur. Kleuren
film over Afrika met Jan P. Strijbos, o uur.
De volgens Russische critici meestbeloven-
de danseres voor de toekomst: Raissa
Stroetskova als Prinses Aurora in de finale
van „De schone slaapster". Evenals bijna
al haar kunstzusters is zij een leerlinge
van de onlangs overleden paedagoge
Agrippina Vaganova, wier beginselen nog
steeds de basis voor de techniek vormen.
Vijfhonderd dansers nemen deel aan de
grootste montering van „Het Zwanenmeer"
van Tsjaikofsky-Petipa in het Bolsjoi Thea
ter in Moskou, waaruit men hier een frag
ment ziet met (in het midden) Natalia
Doedinskaja als Odette.
traditioneel, reageert langzaam op van
buiten komende bewegingen. Het expres
sionisme van toneelregisseurs als Meyer-
hold, Tairov of Wachtangov is er zonder
enige noemenswaardige invloed aan voor
bij gegaan. Toch is er een verandering,
ondanks de voorkeur voor het sprookjes
achtige, waar de „academiscshe" techniek
zich zo gewillig toe leent. Petipa (op hoge
ouderdom overleden in 1910) maakte een
choreografie als kapstok voor virtuositeit.
Het Russische publiek echter heeft een
diepgeworteld verlangen, aldus de zegs
man, naar realisme. Daaraan proberen
onze danseressen, Oelanova voorop, tege
moet te komen door aan haar rollen een
zo groot mogelijke innerlijke waarheid te
verlenen. Het gaat nu in de eerste plaats
om de vertolking van een rol, om de uit
beelding van als echt en van alle tijden
herkenbare emoties.
Meer dan elders, mag men dus aanne
men en professor Tsjoelaki kan het niet
ontkennen heerst in het huidige Rus
land een voortzetting van de grote tradi
ties uit de negentiende eeuw, tot stand ge
bracht door buitenlandse balletmeesters.
De eerste pogingen tot vernieuwing op het
gebied der „losgeslagen" beweging ont
aardden spoedig tot clownerie en acroba
tisch vertoon. Dus vatte men de draad der
oude ontwikkeling weer op en zo kwam
men in het voetspoor van Tsjaikofsky te
recht bij het muzikale ballet ter ver
vanging van de holle divertissementen.
Het was het tijdperk van de grote compo
nisten, die de toon aangaven: Glazoenov,
Arensky, Prokofjev. Glière, Sjostakowitsj,
Krein en anderen. De choreografie werd
meer en meer een poging tot vertaling
van karakters en denkbeelden in door
muziek gedragen beweging. Toen dit mo
gelijk bleek, werd aan het triumviraat
van muziek, dans en beeldende kunst een
vierde macht toegevoegd: de litteratuur.
En nu wordt de rustbank van professor
Tsjoelaki wezenlijk een praatstoel. Het sce
nario, zegt hij, is voor een goed ballet het
belangrijkste. Het is voor alles de inhoud,
die telt. Het thans nog voorkomende ge
brek aan stijlvariatie kan opgeheven wor
den, zo meent hij, door tot nieuwe bewe
gingsmotieven inspirerende onderwerpen.
Men acht reeds veel bereikt te hebben
dank zij het ontlenen van thema's aan
meesterwerken uit de wereldlitteratuur,
aan gedichten van Poesjkin, aan romans
van Gorki en Balzac, aan geschriften van
Lermontov, aan toneelstukken van Shake
speare en Lope de Vega, welke ook in vele
gevallen tevoren ongedachte toepassings
mogelijkheden voor folkloristische dansen
openbaarden.- Hierdoor met name hoopt
men de „aansluiting bij de volksziel" terug
te vinden.
Langs litteraire weg, door middel van
het scenario, is men dus in de realiteit van
het leven terecht gekomen, waarbij de
volksdansen een secundaire rol kunnen
spelen. Nu is men zoekende de banden met
de hedendaagse werkelijkheid te verster
ken. Want men wil niet alleen romantische
of historische balletten, maar ook tragische
of komische en voor alles dansdrama's met
een ideologische inslag. De „abstracte" be
wegingskunst, zoals die bij voorbeeld door
Balanchine in Amerika bedreven wordt,
heeft geen toekomst. Professor Tsjoelaki
is zeer stellig in deze overtuiging. Zoals hij
even positief gelooft, dat men met vol
doende intelligentie (de choreografie is een
wetenschap, verklaart hij) de problemen
van de actualiteit door middel van de dans
tot uitdrukking zal kunnen brengen.
Wij vroegen hem of het mogelijk is de
nieuwe Sovjet-balletten te volgen zonder
„het argument" te kennen, zonder de toe
lichtingen in het programma dus. Hij be
vestigt dit en gaat zelfs nog verder: men
kan ook denkbeelden duidelijk zichtbaar
maken, namelijk „a travers d'un sujet".
Dat wil zeggen: de dramatische behande
ling van een onderwerp doet mede door
de persoonlijke interpretatie een beroep op
het begrip. Voor wie ooit de geschriften
van Noverre (1727—1809) gelezen heeft,
zijn hier vertrouwde klanken bij. Ook in
dit opzicht is het „nieuwe" Russische bal
let dus in hoge mate „ouderwets". Want
om de „moderne gevoelens" gestalte te
geven in het theater is men meer dan an
derhalve eeuw in de geschiedenis terugge
gaan naar de grote „ballets d'action". In
Rusland begint dan ook de term „drama
turgie van het ballet" het v^oord „choreo
grafie" te verdringen.
Wij vinden dit bevestigd in het gezegde
van Leonid Lavrovski, die de bewerking
van „Romeo en Julia" voor Oelanova
maakte: ,Het ballet is een choreografisch
spel, waarin de dans natuurlijkerwijze
moet voortkomen uit gemimeerde actie en
omgekeerd. De uitbeelding van intense
hartstochten vraagt een fusie van dans en
mimiek. Wij zoeken geen alledaagse, tri
viale gebaren, maar een expressieve be
weging ter vervanging van het gesproken
woordVandaar dat de zevenjarige
opleiding van een balletschool nog gevolgd
wordt door een driejarige cursus in per
fectie van de mimiek!
Dit zijn slechts enkele conclusies, waar
toe de ingewonnen informaties ons hebben
gebracht. Helaas hebben wij deze niet aan
de practijk kunnen toetsen. Maar het is
goed en nuttig om althans enigszins te we
ten in welke richting de Sovjet-kunstenaars
zoekende zijn naar verbeelding van de
communistische beginselen op het dans-
toneel. De vraag is trouwens of wij veel
verder waren gekomen, indien wij de af
gelaste programma's wel hadden kunnen
zien. Want de Russen houden nu eenmaal
van voorstellingen a grand spectacle, zodat
andere dan aanvullende werken vrijwel
niet bestaan of uitgevoerd worden. Inte
grale vertoningen stonden er echter niet
op het répertoire voor deze tournée, om
dat men dan honderden dansers en een
trein vol décors had moeten meebrengen,
hetgeen veel te kostbaar zou zijn geworden.
Ook in November, als een kleiner ensem
ble ongeveer dertig personen, waaron
der naar verwacht mag worden alle eerste
solisten naar Nederland komt, krijgt
men slechts een bloemlezing van typische
fragmenten uit de grote balletten in drie
of vier bedrijven te aanschouwen. Niette
min zullen duizenden deze staalkaart met
belangstelling verwachten.
DAVID KONING
ADVERTENTIE
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15229
Op de negende dag van de strafzaak
tegen de Berkelse arts kwam eerst de broer
van verdachte, F. O., voor het getuigen-
hekje.
Hij wenste echter gebruik te maken van
zijn verschoningsrecht, hoewel O. zijn broer
toevoegde: „Frans, zeg toch de waarheid!"
Mr. Huygens legde vervolgens enige stuk
ken over, waaruit, naar zijn zeggen, zou
kunnen blijken, waarom F. O. indertijd het
hem ten laste gelegde, het schrijven van de
briefjes, had bekend. F. O. zou dit gedaan
hebben omdat hij zich in zijn detentie een
zaam voelde en omdat hij meende dat een
bekentenis hem de vrijheid zou hergeven.
De officier protesteerde er tegen dat op
deze manier weer getracht werd de zaak
tegen F. O. in dit proces te betrekken. De
officier zei over materiaal te beschikken,
dat hem aanleiding gaf te geloven, dat F.
O. inderdaad de auteur van de briefjes was.
Vervolgens werd een journalist gehoord,
die zei door de verdediging gesommeerd te
zijn een verklaring af te leggen. Hij zei
dat hij in de getuigenbank achter de
schoonmoeder van de verdachte, de apo
thekersassistente en de dienstbode Nellie
had gezeten. Het had hem verbaasd dat
de verstandhouding tifssen de drie vrou
wen zo goed was. De dienstbode had na
het afleggen van haar verklaring aan de
beide andere vrouwen gevraagd: „Heb ik
het goed gedaan?" Het antwoord luidde
toen: „Geweldig!"
Verhoor van de verdachte
Hierna werd de verdachte op punten ge
hoord, onder meer over zijn verhouding
met de dienstbode. Mevrouw O. had spoe
dig iets gemerkt en het meisje ontslagen,
dat naar Doetinchem was teruggekeerd.
Daar had verdachte haar meermalen be
zocht. Hij erkende het meisje verteld te
hebben dat zijn vrouw ernstig ziek was.
Hij had haar gevraagd met hem te trou
wen als zijn vrouw overleden zou zijn.
De president vroeg O. waarom hij overal
had verteld dat zijn vrouw een hersen
tumor had hetgeen helemaal niet was
vast komen te staan en dat zij wel zou
sterven. De verdachte zei dat de burge
meester dat had rondverteld. De president
vond het ook merkwaardig dat niemand
ooit geconstateerd had, dat mevrouw O.
aan stuipen leed, behalve de verdachte
zelf. Ook vond de president het vreemd
dat de verdachte één gram cyaankali liet
bestellen voor een urine-onderzoek, welk
onderzoek echter nooit had plaats gehad.
Op de vraag van de president hoe O.
verklaarde dat in het lichaam van zijn
ADVERTENTIE
ff
Er zijn er tegenwoordig zeer
velen,
Die vrij aardig bridge
kunnen spelen.
Maar pas goed wordt het spel
- En dat weet ge allen wel -
Als Bootz' TIP is gevloeid
door de kelen.
Inz. Mej. E. v. M„ Haarlem ontv.
1 fl. Tip en 1 fl. Bootz' Cherry Brandy.
vrouw cyaankali werd aangetroffen, ant
woordde hij, dat zijn echtgenote dit onge
twijfeld zelf ingenomen moet hebben, „ge
zien haar vroegere pogingen tot zelfmoord".
De president hield de verdachte voor, dat
hij bij de rechtercommissaris anders had
verklaard. De president ondervroeg hem
verder naar zijn vroeger afgelegde ver
klaring: „Ik ben onschuldig aan de dood
van mijn vrouw, maar ik weet wie de
moordenaar is." Verdachte verklaarde dit
thans aldus, dat hij wel aan zelfmoord had
gedacht, maar dit niet had willen zeggen,
om zijn vrouw niet te belasten.
Voor de verdwijning van cyaankali uit
het bestelde flesje kon O. geen verklaring
geven. Evenmin kon hij de vraag beant
woorden hoe het kwam dat in het tonicum
van zijn vrouw, in een arsenicumflesje en
in een voorraadfles cyaankali was aange
troffen. Hij meende dat zijn vrouw dit ge
daan zou hebben, hetgeen de president
uitermate ongeloofwaaniig voorkwam. De
president wilde niet aannemen, dat me
vrouw O., die zich zo weinig met de apo
theek bemoeide, tot zulke handelingen in
staat zou zijn.
Ook werd O. omstandig verhoord over
een vroegere zelfmoordpoging van zijn
vrouw door middel van morphinepoeders.
Mevrouw O. had daarbij een briefje ach
tergelaten, „dat zij in de apotheek duide
lijke sporen zou nalaten."
De verdachte hield zijn onschuld vol.
„Dat ik als dokter, die over een gehele
apotheek beschikte, een moord gepleegd
zou hebben met cyaankali, vind ik een
belediging. Mijn vrouw heeft tal van
vreemde dingen gedaan, die tijdens dit
proces niet eens ter sprake zijn gekomen.
Ik zal erover zwijgen".
Een der rechters vroeg hierop de ver
dachte: „U wordt dus liever veroordeeld?"
„Ik geef er niets om", antwoordde O.
De rechtbank heeft thans een aanvullend
psychiatrisch rapport van prof. dr. E. Carp
over de verdachte ontvangen. Zij besloot
dit Vrijdag te behandelen.
Maandag zal de officier van justitie zijn
requisitoir houden.
WASHINGTON (Reuter) Democra
tische Congresleden voorspellen dat het
onderzoek naar het geschil tussen senator
McCarthy en minister Stevens wellicht
nooit zal worden hervat. De zittingen van
de subcommissie voor onderzoek zijn
Maandag voor een week verdaagd, nadat
president Eisenhower functionarissen van
het departement van Defensie had verbo
den inlichtingen te verstrekken over ge
sprekken die op het departement over het
geschil zijn gevoerd.
Congresleden opperden, dat als dit ver
bod niet wordt opgeheven, de zittingen
wellicht niet zullen worden voortgezet,
doch senator Mundt, de republikeinse
voorzitter van de sub-commissie verklaar
de „zij dienen er mee door te gaan en de
mensen de feiten te geven". Hij is van
plan met de minister van Justitie, Brow-
nell, over dit verbod te spreken.
ADVERTENTIE
Het was in alle opzichten een onprettige
man, die ons in de trein was komen ergeren.
Dat bleek al meteen bij zijn binnenkomst.
Dat hij verzuimde ons goede avond te wen
sen was nog tot daar aan toe, maar de ma
nier, waarop hij zijn actetas in een hoek
van de bank gooide, konden wij niet in het
minst prijzen. Het achteloze gebaar, waar
mee hij zijn hoed in het net plantte, was
ons ook niet erg sympathiek. Dat de das
speld, die zijn lelijke groene das ontsierde,
een uitgesproken blauwe kleur had, kon
men hem bezwaarlijk in ernstige mate aan
rekenen, maar waarom moest hij nu zijn
ongepoetste sandalen op onze bank leggen?
Terwijl hij zijn kaartje liet knippen, hield
hij zijn ogen strak gericht op het moppen-
blaadje, dat hij in zijn handen hield en dat
hij doornam, zonder zijn gezicht met ook
maar een enkele grimas te tooien, hoewel
wij op enige afstand duidelijk zagen, dat er
verscheidene komische grollen instonden.
Het was echt zo'n man, die zijn vrouw nooit
eens zal helpen met de afwas, die, wanneer
hij bij familie logeert, nooit zelf zijn bed
zal opmaken en die er niet over zal den
ken, de vuilnisemmer van zijn stokoude
buurman buiten te zetten.
Hoe wij ook onze best deden, onze over
buur te negeren, telkens dwaalden onze
ogen in zijn richting. Hij griste een sigaar
uit zijn binnenzak, beet en spuwde net zo
lang, tot het puntje op de vloer lag, waar
even later ook het sigarenbandje en de
onthoofde lucifer arriveerden. Na een paar
trekken aan de sigaar haalde hij een zak
mesje te voorschijn en begon daarmee zijn
nagels de traditionele maandelijkse beurt
te geven.
Wij huiverden? Ergens in ons ontwaakte
een gloeiend protest. Wij hoopten, dat de
sigaar, welke deze mens tussen zijn onte
vreden lippen geklemd hield, een klap-
sigaar zou blijken te ,.ijn. Maar ach, 5
December ligt al weer zover achter en voor
ons. Wij wensten vurig, dat hij zijn
broek zou schroeien aan de radiator onder
zijn zitplaats. Ach wat, het is bijna zomer.
Hij haalde een veel-kleu ren potlood uit
zijn jasje te voorschijn. Gedachteloos
bracht hij de groene stif naar boven. Toen
begon hij er mee tussen zijn tanden te
krabben
Er naderde een heertje op leeftijd. De
kwiekheid, waarmee, het zich door de trein
bewoog, werd enigermate geremd door een
storende bijziendheid. Deze oogkwaal van
de oude man èn het plotselinge remmen
van de trein waren er stellig de oorzaak
van, dat hij een van zijn bejaarde voeten
op de rechtersandaal van onze overbuur
zette. Deze stond, onder het uiten van een
ruw woord, onmiddellijk overeind. Het
moppenblad fladderde op de grond. „Hei
zeg. ken je niet uitkijke? Hè-jij helegaar
geen manieren?"
Rood van verontwaardiging hebben wij
toen pardoes de trein verlaten. Nu ja, hij
stond tóch net stil in Amsterdam.
N. K.
ADVERTENTIE
Elk tablet Chefarine „4" bevat 4 genees
middelen, die in de gehele wereld be
roemd zijn geworden en millioenen
mensen al baat brachten. m ft
jJ. in doet wonderen!
Fred Waller overleden
Fred Waller, die het driedimensionale
filmprojectiesysteem dat als Cinerama be
kend staat heeft uitgewerkt, is Dinsdag op
68-jarige leeftijd te Huntington in de staat
New York overleden. Waller kreeg voor
zijn werk een „Oscar".
Het Hoog Militair Gerechtshof heeft
de soldaat H. L. B. uit Enschedé veroordeeld
tot een hechtenisstraf van veertien dagen,
omdat hij schuldig was bevonden aan het
lager dan 500 meter vliegen boven Roosen
daal. De krijgsraad had B. op formele gron
den vrijgesproken. Van dit vonnis was de
auditeur-militair in beroep gegaan.
(Verkort weergegeven)
Vreemd? Het is niet zo vreemd als L.
v. d. Bos het (in dit blad) op 15 Mei stelt.
Het feit is er, en dat feit is niet oorzaak,
maar gevolg. Onze wereld, onze samen
leving, is in wezen dynamisch maar op en
kele belangrijke punten statisch en wordt
daardoor beheerst niet door wat zonder
twijfel de grootst mogelijke meerderheid
van het mensdom wenst, maar door „spel
regels" die dat mensdom noodzaken anders
te zijn dan het wil zijn.
In de vooroorlogse jaren moet eens een
predikant-minister hebben gezegd: „Een
dominee is iemand,die zegt hoe het moet en
een minister is iemand, die zegt hoe het
kan". En deze uitlating ontsluiert een we
reld, die zich maar al te dikwijls aan het
oog onttrekt.
Met alle eerbied voor het nobel idealisme
van L. v. d. B., lijkt het nodzakelijk een
oplossing te vinden van bestaande proble
men, die in wezen zakelijk zijn. Eén der
velen, die daarop geruime tijd geleden de
aandacht vestigden is b.v. Beverley Nichols
in zijn boek „De Dwaas Zegt".
Moge het initiatief van Prins Bernhard
voor de „conferentie tot wederzijds begrip"
ertoe bijdragen, dat men eindelijk eens tot
daden komt en onze samenlevingen met
nieuwe inzichten en idealen bezield wor
den. E. L.
Nadere informatie. In het artikel
„Zaalhouder contra Jehova's Getuigen" in
de krant van 15 Mei komt voor dat de
zaalhouder N. Stons heeft gezegd dat de
huurders „later Jehova's Getuigen waren
gebleken".
Bij nadere informatie mijnerzijds bleek
in het contract, dat in September 1953 is
getekend, te staan „Ondergetekende ver
klaart aan J. Brussaard, optredende voor
zóne 3 van Jehova's Getuigen, dat hij hem
zijn zaal verhuurt voor een Christelijke
bijeenkomst, die zal worden gehouden op
14, 15 en 16 Mei 1954".
Slechts korte tijd tevoren zijn er moei
lijkheden gerezen door ingrijpen van ker
kelijke autoriteiten. G. P.
