Anjercollecte 1954
De U.N.O. doet, ondanks haar
gebreken, belangrijk werk
KMAcfe
Burgemeester Den Tex en Bloemendaal
nemen afscheid van elkander
Bijna een kwart eeuw in de bres voor de schoonheid
VIJF ORGANISTEN DINGEN
NAAR ZILVEREN TULP
Minister Luns in Tweede Kamer:
Genève werd een grote teleurstelling
M. A. Reinalda hield
laatste persconferentie
3
Zeldzame uil in
Zandvoort gevonden
Nederlandse orders aan
Hamburgse scheepswerf
Sla naar de mestvaalt
Joodse geestelijken bij
minister Donker
Helicopter van lijndienst
op Brussel aan de grond
Ongeoorloofd uitoefenen
der geneeskunst
Kernreactoren met
vloeibare brandstof
.56
Heringa Wuthrich
Voldaan over de
ontwikkeling van Utrecht
ZATERDAG 19 JUNI 1954
Op 1 Juli aanstaande zal jhr. mr. C. J. A. den Tex afscheid nemen als burgemeester
van Bloemendaal. Sinds 1931 heeft hij deze functie vervuld en op 1 Augustus zou
het precies 23 jaar geleden zijn, dat de rijzige figuur van jhr. mr. Den Tex in de
lommerrijke gemeente aan de duinrand zijn intrede deed. Deze 23 jaren hebben
burgemeester Den Tex niet gebogen nog altijd steekt hij met hoofd en schouders
boven de meeste van zijn gemeentenaren uit, wat echter niet zeggen wil dat deze
langdurige ambtsperiode niet vele zorgen op zijn schouders laadde. Hij heeft ze
echter met grote blijmoedigheid en onverwoestbare geestdrift gedragen, zodat hij
thans, aan het einde van zijn werk, nog zijn oude sprankelende humor bezit, en on
vermoeid de wederwaardigheden van Bloemendaal kan beschouwen, die deze ge
meente gedurende zijn burgemeesterschap danig van karakter hebben doen ver
anderen.
Wij brachten hem een bezoek op een van
de zeldzame zomerdagen van de afgelopen
week, toen Bloemendaal, als een sieraad
onder schijnwerpers, oplichtte in al zijn
groen-geel-gouden schoonheid onder de
milde zon.
Burgemeester Den Tex is een man van
zakelijke oorspronkelijkheid, die' geen
woorden verspilt aan af scheidsfrases of
sentimentele clichés, nu hij voor de beëin
diging van een groot deel zijner levenstaak
slaat. Dat hij met pijn afscheid neemt van
zijn functie, behoeft hij ons ook niet uit
drukkelijk te verzekeren: een man die zo
zeer zijn ganse persoonlijkheid wijdde aan
datgene wat hij als heilzaam voor zijn ge
meente beschouwde, kan niet anders dan
met weemoed midden in het werk ophou
den. Een werk dat niet voltooid is en ook
niet voltooid kan zijn, omdat hij de eeuwige
arbeid aan de eeuwige ontwikkeling der
menselijke samenleving is, die wordt over
gedragen van de een op de ander en door
gaat tot er geen menselijke samenleving
meer zijn zal.
Er zal ook na burgemeester Den Tex nog
een Bloemendaal zijn er zullen pro
blemen blijven en nieuwe vraagstukken
bijkomen. Maar het Bloemendaal van van
daag, zoals het onder deze zomerlucht
weelderig ligt te pronken, heeft in zijn
karakter de geest van Den Tex opgenomen:
Eurgemeester Den Tex, die onwrikbaar ge
waakt heeft voor de landelijke, voorname
schoonheid van zijn gemeente en haar meer
dan eens vastberaden heeft moeten ver
dedigen, om haar een van de mooiste woon
oorden van Nederland te doen blijven.
Speciaal karakter
Het gesprek kwam al dadelijk op Bloe-
mendaals speciale karakter: een forensen
gemeente van weidse allure, ingebed tussen
de zee, de duinen en dichtbevolkte centra,
waarvan de bevolking een critischer zin
heeft dan in het algemeen in landelijke ge
meenten wordt aangetroffen en bovendien
weinig met haar geboorte- of woonplaats
verbonden is. Zij zwermt over de hele we
reld uit en verliest haar gemeenschapsge
voel ten opzichte van de plaats, waarvan zij
uitging. Burgemeester Den Tex ziet bij dit
nadeel méér voordelen: Bloemendaal is
geen broeinest van vetes (er is bijvoorbeeld
nog nooit op de burgemeester geschoten,
zegt hij stralend), er is een doorstroming
van bevolking en de mensen lopen elkaar
niet in de weg. De frisse zeewind, door de
lommerrijke lanen suizend, wordt niet muf
door kleinsteedse konkelarijen Bloemen
daal blijft de zuivere lucht ademen van een
met de natuur verbonden woonoord.
Sinds 1853, toen J. P. Lonbar Petri als
eerste burgemeester van Bloemendaal op
trad, heeft deze gemeente slechts vier bur
gemeesters gehad. Een volle eeuw, gedeeld
door vier. Een continuïteit dus, die de bur
gervaders en ook jhr. Den Tex gelegenheid
heeft gegeven zich tenvolle met de proble
men der gemeente te confronteren en ze tot
voorwerp van nauwkeurige, vooruitziende
zorg te maken. „Toen ik hier kwam," aldus
burgemeester Den Tex, „was Bloemendaal
eer. uitermate bloeiende gemeente met
ruime financiële mogelijkheden en grote
overschotten. De val van het pond sterling
kort daarna verzwakte de progressiviteit
der zakenmensen, men ging afwachten en
ook het gemeentelijk beleid werd noodge
dwongen gekenmerkt door terughoudend
heid, waardoor uitvoering van grote plan
nen achterwege bleef. De verlammende in
vloed van deze financiële terugslag culmi
neerde in de grote werkloosheid rond 1936,
die ook in Bloemendaal geduchte inwerking
had. Voor de oorlog was Bloemendaal nooit
noodlijdend. Na de oorlog was het moeilijk,
te wennen aan de beperking der gemeen
telijke onafhankelijkheid, in het bizonder
omdat Bloemendaal zijn vrijheid van han
delen als een traditie was gaan waarderen.
Er kwam daarom vaak heftig verzet tegen
de rijksmaatregelen, eens werd zelfs bijna
„dienstgeweigerd", doch langzamerhand
luwde de stroefheid, waarmee in Den Haag
soms voorbijgegaan werd aan het sportieve
karakter van deze gemeente.
Drie grote problemen
„Welke grote problemen zijn het speciaal,
waaruit u thans door uw aftreden moet
wegstappen?", aldus onze vraag. Het ant-
ADVERTENTIE
Succes
voor de rakenman
een kwartaal op proef voor 12,- op giro 13 63.00
Een Amsterdammer, logerende in Zand
voort, ving dezer dagen nabij zijn woning
im Zandvoort Noord een kleine uil, onge
veer ter grootte van een lijster, die zich
bijzonder mak gedroeg en weinig schuw
heid voor mensen toonde. Hij bracht het
diertje naar Arits in Amsterdam, waar
bleek, dat men hier met een in Nederland
zeldzaam voorkomende vogel te doen had,
namelijk de „dwergooruiT'.Deze vogel komt
in Midden- en Zuid-Europa vrij veel voor,
doch werd in ons land tot nu toe met ze
kerheid slechts waargenomen in Rotter
dam in 1890, in Wageningen in 1894 en in
1906 in Gulpen.
Het is zeer bijzonder, dat dit dier zo ver
van zijn woongebied is afgedwaald. Wan
neer het niet toevallig gevangen was. zou
de kans zéér gering zijn geweest, dat het
hier in de vrije natuur in leven zou zijn
gebleven. In Artis toonde men zich over
dit zeldzame exemplaar zéér verheugd en
men zul het de nodige verzorging geven, en
een beetje gezelscnap, zij het dan van wat
grotere soortgenoten.
woord kwam onmiddellijk burgemeester
Den Tex heeft nog geen afscheid genomen
van zijn werk kort en kernachtig: De
raadhuisbouw, de ontwikkeling van de Kop
Zeeweg en het Uitbreidingsplan.
Het stadium, waarin eerstgenoemd plan
verkeert, maakt het moeilijk er veel van te
zeggen. De ontwikkeling van het strand-
hoofd van Bloemendaal is gericht op dag
verblijf, zeker niet op hötelbouw of de ves
tiging van permanente woongelegenheid.
Het verkeersvraagstuk, waarbij Haarlem,
Heemstede, Amsterdam en Zandvoort ge
lijkelijk betrokken zijn, speelt hierbij een
grote rol en schreeuwt om een goede op
lossing, die echter niet eenvoudig zal zijn.
Het uitbreidingsplan voorziet in beperking
van nieuwbouw door de autochtone bevol
king en het drukken van het bevolkings
getal, aangezien er geen bouwterreinen be
schikbaar zijn. Geruchten over „ruil" van
grondgebied met de gemeente Zandvoort
missen een redelijkheid, die toch vereist
zou zijn wanneer men tot een dergelijke in
grijpende stap zou overgaan. Overigens be
staat er behoefte aan overleg tussen de be-
stuurderen der gemeenten in deze agglo
meratie, een overleg dat bijvoorbeeld ten
aanzien van het verkeersvraagstuk in
het leven geroepen door de drang der mas
sa naar de zee ook al bestaat. Deze
samenwerking zal zich, aldus burgemeester
Den Tex, in de toekomst zeer zeker uitbrei
den. Dat zit in de ontwikkeling der dingen
besloten: waarbij in de eerste plaats de
overweldigende bevolkingstoeneming in het
hele land hét vraagstuk zal zijn. Bloemen
daal zit gevangen tussen de massa en de
zee. Het is daarom een der grootste zorgen
van burgemeester Den Tex geweest, Bloe
mendaal te behoeden voor een overstro
ming van mensenmassa's, waardoor het
ruime, landelijke karakter van deze mooie
gemeente zou worden aangetast. Dat bur
gemeester Den Tex in zijn lange ambts
periode voor dat karakter gevochten heeft,
is alom bekend. Dat hij thans, bij zijn af
scheid, kan terugzien op successen iri die
strijd, behoeft niet te worden betwijfeld
wanneer men van een der hoge Bloemen-
daalse duintoppen de bekoorlijke pano
rama's aanschouwt van rode daken tussen
overdadig groen, van romantische slinger
lanen onder hoge bomen en van onafzien
bare duinlandschappen, die duizenden
recreatie bieden.
Het moet de scheidende functionaris als
een grote en weldadige voldoening bij
blijven, dat hij voor deze streek en dit land
een sieraad van een woonoord heeft bevei
ligd. Hij moge de vreugde van de verdien
de-rust hier of elders nog lange jaren ge
nieten, in de schaduw van hetgeen hij hielp
opbouwen en behouden, met het uitzicht op
de zonnige Bloemendaalse toekomst, die hij
hielp grondvesten.
Afscheidsbijeenkomsten
in het Openluchttheater
De gemeenteraad van Bloemendaal zal op
Dinsdagmiddag 29 Juni om twee uur in een
openbare vergadering bijeen komen in het
Openluchttheater, ten einde afscheid te
nemen van de burgemeester. Voor de bur
gerij wordt de volgende dag. Woensdag 30
Juni, in het theater een afscheidsbijeen
komst gehouden.
Naar aanleiding van gepubliceerde be
richten in verschillende bladen als zou
burgemeester jhr. mr. C. J. A. den Tex ra
het neerleggen van zijn ambtsfunctie aan 't
einde van deze maand uit Bloemendaal
vertrekken en zich in Driebergen vestigen,
hebben wij heden uit bevoegde bron ver
nomen dat deze berichten absoluut onjuist
zijn. De heer Den Tex zal na zijn ambts
periode althans voorlopig in Bloemendaal
blijven wonen.
De deelnemers aan
het vierde Internatio
nale Orgelconcours in
de Grote Kerk te
Haarlem op Donder
dag 8 Juli in beeld.
Boven links: Piet Kee
uit Alkmaar, de win
naar van de Zilveren
Tulp 1953, en G. C.
M. Stoop uit Utrecht.
In het midden: Ho
Allen uit Troy (Idaho,
Amerika). Links on
der: dr. Hans Hasel-
böck uit Wenen,
rechts onder: Edwin
Peter uit Bern.
Zojuist vernemen wij, dat de organiste Ilo Allen uit Troy in de Amerikaanse staat
Idaho, die te Hamburg aan de muziekacademie studeert, zich van deelneming aan
het vierde Internationale Orgelconcours heeft moeten terugtrekken en wel om een
nogal romantische reden. Enkele dagen geleden kreeg zij namelijk een telegram van
haar verloofde uit de Verenigde Staten, dat deze een regeringsfunctie bij de
agrarische hulpverlening in Perzié kon krijgen, mits hij getrouwd was. Vandaar
dat hij gisteren het vliegtuig naar West-Duitsland nam om daar vandaag met Ilo
(voluit Elisabeth) Allen in het huwelijk te treden. De commissie ter organisatie
van het orgelconcours zal in haar plaats thans de Amerikaanse organist David
Pizarro uitnodigen, die in Detmold in Lippe muziek studeert.
De Stoomvaart Maatschappij „Neder
land" heeft opdracht gegeven tot de bouw
van twee vrachtschepen aan de Howaldts-
werke te Hamburg. Tegelijkertijd heeft
ook de Hollandse Stoomboot Maatschappij
een schip bij deze Duitse werf besteld. De
ze drie schepen zijn bestemd om te gaan
varen in de HollandWest-Afrikalijn Voor
deze dienst is een kleiner type schip ver
eist dan in het algemeen in de lijnen van
S.M.N, en V.N.S. gebruikt wordt. De sche
pen zullen een draagvermogen hebben van
ongeveer 4700 ton en een dienstsnelheid
van 14% knoop.
De hoofdmotoren voor de schepen van
de „Nederland" zullen worden geleverd
door de Koninklijke Machinefabriek Gebr.
Stork en Co. te Hengelo. Het schip bestemd
voor de Hollandsche Stoomboot Mij. zal
worden uitgerust met een Werkspoor-mo
tor.
De Howaldtswerke waren in tegenstel
ling met de scheepsbouwwerven in Neder
land in staat de drie schepen reeds in de
tweede helft van 1955 af te leveren.
Alleen de beste kropsla krijgt thans aan
de Venlose veiling nog het minimum bod
van 2'/» cent per stuk. Grote aanvoeren
worden doorgedraaid en gaan als waarde
loos product naar de mestvaalt.
Er is thans volop kropsla van de koude
grond en de Duitse markt is overvoerd met
dit product van eigen bodem. Alleen voor
de allerbeste kwaliteit bestaat nog een ge
ringe vraag.
J
3 De cultuur geeft U haast alles.
Geeft U uit Uzelf het mogelijke aan haar terug,
p Hoewel het nu de laatste maal is, dat ik mij als Voorzitter van het Anjer-
3 fonds Noordholland tot U wend, past mij bij dit persoonlijk afscheid in de
eerste plaats vreugde, want zijn ouders niet vreugdevol gestemd, indien
zij een kind na geslaagde opvoeding verder met gerust hart eigen wegen
kunnen laten zoeken? Zo is ook in de afgelopen jaren het Anjerfonds
Noordholland uitgegroeid tot een jongeling, die voor zijn jaren reeds zeer
daadkrachtig zich betoont.
5 Het is een jongeling, die zich, met de charme de jeugd eigen, zowel tot het
oud-eerbiedwaardige als tot jong-spontane nieuwe uitingen van ideëel
bestaan gevoelt aangetrokken.
i Deze jongeling mint de oudheid, omdat hij de klassieke dichter beaamt,
die sprak „Wie kan wat wijs bedenken, dat niet de voortijd reeds gedacht
Hij heeft het heden evenzeer lief en acht de kleinste uiting van nieuw
x kunstzinnig streven niet gering, omdat hij weet, dat toekomstige culturele
grootheid toch vaak uit schuchter begin moet ontstaan.
Is het dan verwonderlijk dat de jongeling, die de schone naam „Anjerfonds
Noordholland" draagt en die tot de familie van het Prins Bernhardfonds
behoort, zeker van een vriendelijke welkomstgroet, U tegemoet zal treden.
De Commissaris der Koningin
in de provincie Noordholland,
Voorzitter van het
6 Anjerfonds Noordholland
l E. DE VOS VAN STEENWIJK
8
00!>OC0030C»DOCCÖOOCOSOCOCOOOOOCOOOOOOGOOOOOe»XlCIOCOOCC00300CCOCOCOOOCCCO'JOCOCCiCOOOOOOOCOOOOOOOOOOOO(»30C>K5COOOeo3
Ook dit jaar zal in het gehele land omstreeks de verjaardag van Prins Bernhard, de
stichter en regent van het Prins Bernhard Fonds, de traditionele „Anjerdag" worden
gehouden, ten bate van het Prins Bernhardfonds en zijn regionale onderafdelingen,
de Anjerfondsen. De stichter en regent van het Fonds, Prins Bernhard,
temidden van zijn gezin.
(Foto Van der Rei.iken)
(Vun onze parlementaire redacteur)
Minister Luns heeft in de Tweede Ka
mer geantwoord op hetgeen over het UNO-
verslag te berde is gebracht. Hij erkende,
dat er helaas aan hetgeen er, in het bijzon
der op politiek gebied door de UNO en
binnen die organisatie gedaan wordt, maar
al te veel ontbreekt, maar gaf meteen te
kennen, dat de regering het toch gewenst
acht om Nederland opbouwende steun aan
die organisatie te laten blijven geven. Met
mr. Schmal kon hij zich zeer zeker verma
kelijker lectuur dan het verslag voorstellen,
maar overigens was hij het met die afge
vaardigde niet eens. Trouwens, tot zijn
genoegen kon de minister vaststellen, dat
het gedeelte van de Kamer, dat positief ten
opzichte van de UNO staat, het negatieve
gedeelte overtreft. Voorbereiding van her
ziening van het Handvest, gelijk onzerzijds
voorgestaan, achtte de bewindsman in elk
geval de moeite waard. Bij de samenstelling
van delegaties naar de algemene vergade
ring blijft de regering het lidmaatschap van
volksvertegenwoordigers op prijs stellen.
Het gevaar, dat Kamerleden zich als rege
ringsgedelegeerden voor een conflict ge
plaatst zullen zien, achtte hij niet groot.
Vrij uitvoerig stond de minister stil bij
het sociale en economische werk van de
UNO en bij het verlenen van de technische
bijstand aan minder ontwikkelde gebieden.
Verhoging van de voedselproductie noemde
hij van belang, want het is een betreurens
waardig verschijnsel, dat er in sommige
gebieden voedselnood heerst en er elders
daarentegen overschotten zijn.
In belangrijke mate was minister Luns
het inzake de problemen aangaande de
minder ontwikkelde gebieden met de heer
Ruygers eens. De voorkeur gaat uit naar
multilaterale regelingen en naar program
ma's op langere termijn. De regering is be
reid na te gaan of men zou kunnen be
sluiten om, zoals van de zijde van Israel is
bepleit, voor een aantal jaren met zijn
financiële bijdragen niet onder een bepaald
bedrag te gaan. Van de zijde van jonge
landen met een wel heel sterk nationalisme
wordt te New York veelal een politiek ge
voerd, die ons met beherende landen op
een hoop dringt als het gaat om mee te
werken aan toekening van zelfstandigheid
aan tot dusverre onder beheer gestaan heb
bende gebieden. Hier is geleidelijkheid ge
wenst. Aan de regels, die te dien opzichte
moeten gelden, houdt men zich in de UNO
niet; onze eigen ervaring, opgedaan ten
aanzien van Indonesië schijnt op minister
Luns' zienswijze wel een bijzondere invloed
uit te oefenen. De heer De Kadt, die er on
tevreden over was geweest, dat wij te New
York zwijgen als het om gerechtvaardigd
te achten grieven van Marokko gaat, kreeg
te horen, dat er tussen hem en de regering
op dat punt niet zozeer een werkelijk
meningsverschil bestaat als wel, dat het
meer een kwestie van nuances is. Minister
Luns was bereid te overwegen of wij ons
toch niet op een bepaald ogenblik met dat
probleem dienen bezig te houden.
Genève
Het interessantste deel uit het betoog van
de minister had betrekking op de confe
rentie te Genève. „Ik kan niet met de hand
op het hart verklaren, dat de constructieve
gedachten van Nederland voldoende tot
gelding zijn gebracht," zo zei hij. „Als wij
inderdaad enig gewicht in de schaal hadden
kunnen leggen, zou onzerzijds een nogal
straf beleid zijn bepleit." Het Westen dient
eensgezinde kracht aan de dag te leggen,
aldus de opvatting 4van de bewindsman, die
dan ook, in de hoop, dat het daarna met de
eenheid wat beter zal gaan, de door Chur
chill en Eden naar Washington te onder
nemen reis toejuichte. Ten opzichte van
Korea waren niet alleen resultaten uitge
bleven, er hadden ook zelfs geen zakelijke
besprekingen plaats gevonden. Kortom,
Genève werd als teleurstellend geschetst.
De Russische gedelegeerden waren kenne
lijk niet naar Genève gekomen met de be
doeling tot positieve resultaten te komen.
In het algemeen scheen de minister aan
overleg en besprekingen binnen de UNO
de voorkeur te geven boven dergelijke af
zonderlijke conferenties, waar de kleinere
mogendheden niet aan hun trek komen.
Gedurende zijn verblijf in Genève had mr.
Luns met zijn ambtgenoot van communis
tisch China contact gehad. Maar opnieuw
was gebleken, dat geen overeenstemming
bereikbaar is om tot normale diplomatieke
betrekkingen te komen. Rood-China wenst,
dat wij bereid zullen zijn het aan zijn zetel
in de UNO te helpen en dat wij dus onze
eis laten vervallen, dat er aan de aggressie
een eind komt. Dit achtte de minister een
onaanvaardbare voorwaarde.
Bij het begin der vergadering ging het
wetsontwerp inzake ruilverkaveling er zon
der hoofdelijke stemming door, evenals
de door minister Mansholt voorgestelde be
grotingswijziging, nodig voor aankoop van
een stuk grond voor het in De Bilt te bou
wen nieuwe veterinaire instituut.
Vertegenwoordigers van het Nederlands-
Israelietisoh en het Portugees-Israelietisch
Kerkgenootschap en de Joodse Voogdijver
eniging zijn Donderdagmiddag op audiën
tie geweest bij de minister van Justitie, mi-.
L. A. Donker. De aanleiding voor deze
audiëntie was het kortgeleden door de
Voogdijraad te Amsterdam genomen be
sluit het onder zijn toezicht staande Joodse
oorlogspleegkind Rebecca Mel j ado te
plaatsen in een Katholiek pleeggezin.
Vrijdagmiddag omstreeks kwart voor
drie heeft de helicopter, die van Rotter
dam op weg was naar Brussel, wegens
motorstoring een noodlanding moeten ma
ken op het sportpark Parkenoord te Rot
terdam. De zes passagiers zijn per auto
naar hun plaats van bestemming ge
bracht. De helicopter staat nog op het
sportpark omdat de onderdelen voor de
reparatie uit Brussel moeten komen.
Rotterdams echtpaar
voor het gerechtshof
Het gerechtshof te 's-Gravenhage heeft
een zaak behandeld tegen het echtpaar J.
van W.M. uit Rotterdam, dat de leiding
had van een tandheelkundig instituut,
waar patiënten onder narcose werden
behandeld. Het echtpaar stond terecht we
gens ongeoorloofd uitoefenen van de ge
neeskunst. De zaak had reeds voor de kan
tonrechter te Delft gediend en later in be
roep voor de Haagse rechtbank. Van W.
had later revisie van het vonnis gevraagd,
waarop deze zaak naar het hof werd ge
wezen.
Thans werd als getuige gehoord de 42-
jarige mondarts J. B. A. T. uit Rotterdam,
die in 1951 aan het instituut verbonden
was geweest. Hij verklaarde dat hij steeds
de narcose en de extracties had verricht en
dat het echtpaar voor de verdere techni
sche zaken had gezorgd.
De procureur-gneraal vond het niet ge
oorloofd dat de verdachten dat hadden ge
daan. Hij meende dat de vonnissen van de
rechtbank gehandhaafd moesten worden.
De rechtbank had Van W. veroordeeld
tot 180.boete en zijn echtgenote tot
1750.boete.
Het gerechtshof zal op 30 Juni arrest
wijzen.
Een aantal Nederlandse geleerden, dat
samenwerkt in de Stichting voor Funda
menteel Onderzoek der Materie (F.O.M.),
heeft als resultaat van een studie inzake
de ontwikkeling van kernreactoren voor
energieproductie plannen en ideeën op dit
gebied gelanceerd. Zij willlen een nieuw
type reactor ontwikkelen, waarvan men
hoge verwachtingen heeft. In deze reac
toren is de brandstof (uranium) in een
vloeibare of althans vloeiende toestand
aanwezig. Deze bijzondere toepassingsvorm
van de brandstof bezit een aantal techno
logisch belangrijke voordelen. Tot nu toe
wordt gebruik gemaakt van brandstof
(ook uranium) in vaste vorm (staven).
ADVERTENTIE
Wastafels
Douche-inrichtingen
ADVERTENTIE
Haarlem
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
De Commissaris der Koningin in de pro
vincie Utrecht, de heer M. A. Reinalda, zal
op 1 Juli zijn ambt overdragen aan mr. C.
Th. E. graaf van Lynden van Sandenburg.
Hij zal zich daarna in Den Haag gaan ves
tigen, waar hij na zijn heengaan als Com
missaris nog verscheidene functies zal blij
ven waarnemen.
Bij zijn afscheid van de pers heeft hij
tijdens een daartoe belegde bijeenkomst
verteld over zrjn ervaringen gedurende zijn
zeven en een half jarige ambtsperiode. Vol
gens de oude wetgeving wordt de Commis
saris der Koningin beschouwd als de door
Den Haag gezonden dwarskijker in het ge
west, zoals hij het noemde. Doch de heer
Reinalda hoopte dat deze oude opvatting
zich zou wijzigen met het gereedkomen van
een nieuwe wetgeving en hij verzekerde
dat hij zich nooit als zodanig heeft gevoeld.
Hij heeft er zich op toegelegd het provin
ciale leven te stimuleren en in de hand te
houden.
Er is hem gebleken, dat in alle gemeen
ten van zijn gewest behoefte is aan cultu
rele ontwikkeling. Er is door de Stichting
voor Maatschappelijk Werk in de provin
cie veel nuttig werk verricht. Daarnaast is
het economisch leven, dat zijns inziens een
Inspuiting behoeft, gestimuleerd. Het met
dit doel gestichte Economisch Technolo
gisch Instituut is in zijn opzet goed ge
slaagd. Zonder dolzinnige industrialisatie
dat heeft geen zin is de werkgelegen
heid in het gewest belangrijk vooruitge-
bracht, tot heil van de steeds toen* mende
bevolking. „Het is een heel moeilijk vak,
dat industrialiseren," aldus de Commissa
ris, die in de loop van het gesprek verder
zeide, zich er op te hebben ingesteld, dat
al zjjn bezoeken in de provincie werkbezoe
ken waren. En niet alleen aan de burge
meesters, maar aan de colleges van B. en
W. Zijn ervaring heeft uitgewezen, dat
men dit heeft gewaardeerd. Geslaagd te
zijn in het kenbaar maken van het inzicht
van de Provinciale Staten aan de gemeen
ten, zal voor de heer Reinalda een van de
mooiste herinneringen blijven aan zjjn
ambt
