Wimbledon-tennistournooi begonnen
Dehnert door Nielsen uitgeschakeld
Wereldrecord op de mijl (3.58.0) en
op de 1500 meter (3.41.8) verbeterd
Oorlogsslachtoffers uit tien
landen in Juli naar Olympiade
Clowntje Rick
Een verraderlijk
complot
DINSDAG 22 JUNI 1954
4
„Rollende Leeuwen" gaan tiaar Engeland
Dwarslaesies oefenen
in Doorn en Leiden
A thie tick
Europees record 80 m.
horden geëvenaard
Geen verrassingen op eerste dag
Donner remise met
Duitser Unzicker
Boksen
Bep van Klaveren sloeg
Duitser Glaser knock out
Landy overtreft Bannister
V oor de kinderen
Zandvoort-estafette voor
voetballers op 10 Juli
FEUILLETON
door Richard K eve me
Op 27 Juli zal er van het vliegveld Soesterberg een toestel van de Koninklijke
Nederlandse Luchtmacht opstijgen met onder meer twaalf Nederlandse „dwars
laesies", oorlogsslachtoffers, gedeeltelijk verlamd door ruggegraatverwondingen, aan
boord. Dit groepje vrienden zal namelijk op 31 Juli in het Engelse plaatsje Stoke
Mandeville deelnemen aan een Olympiade, waarvoor ook is ingeschreven door
oorlogsinvaliden uit Finland, Frankrijk, Israel, Canada, Duitsland, België, de Ver
enigde Staten van Noord-Amerika, Joegoslavië en uiteraard Engeland. De deelnemers
zullen hun krachten meten in de takken van sport, die in een rolstoel kunnen worden
bedreven en dit zijn dan boogschieten, netbal, speerwerpen, kogelstoten en tafel
tennis. Bovendien zullen enkele invaliden nog meedoen aan de zwemwedstrijden.
Het Nederlandse team, dat naar de veelbelovende naam „De Rollende Leeuwen"
luistert is in geschikte conditie gebracht door de heer A. Prins uit de Scheldestraat in
Heemstede, die enthousiast vertelt over de resultaten, die de Nederlandse ploeg in de
vorige Olympiades, welke eveneens in Engeland werden gehouden, reeds heeft
bereikt.
Het idee voor het organiseren van der
gelijke sportwedstrijden is uitgegaan van
de Engelse arts Goodman, die zich sinds
1940 bezig houdt met de revalidatie van
diegenen, die door een of ander, meestal
door de oorlog veroorzaakt, ongeval een
verwonding aan de ruggegraat en daar
door aan het zenuwstelsel gekregen heb
ben waardoor zij het gedeelte van het
lichaam, dat onder deze verwonding ligt
niet kunnen gebruiken.
Dokter Goodman begreep, dat men der
gelijke invaliden niet aan hun lot kon
overlaten en reeds in 1940 begon hij aan
de revalidatie van dergelijke patiënten.
Hij bracht hen in een speciaal tehuis bij
een en daarbij maakte hij geen onder
scheid tussen de militairen en burgers.
Hij richtte een speciaal ziekenhuis en re-
validatie-centrum in, waar hij met een
aparte staf van medewerkers aan de
lichamelijke en ook aan de geestelijke op
bouw van zijn patiënten begon te werken.
Uiteraard stuitte hij daarbij op talrijke
moeilijkheden, maar de Engelse regering
verleende hem alle medewerking en de
resultaten waren zodanig, dat er reeds
direct van het begin af door langdurige
oefening, sportwedstrijden gehouden kon
den worden. Iets dat vroeger tot de onmo
gelijkheden behoorde.
Olympiade
Tien jaar geleden werd de eerste Olym
piade gehouden en in 1952 werd er door
de deelneming van een, zij het klein, Ne
derlands team een internationaal tintje
aan deze wedstrijden gegeven.
In Nederland had men namelijk ook
begrepen, dat men er niet verder mee
komt indien men de in de meeste gevallen
jonge mensen in een of ander tehuis een
goede verzorging geeft. De voor hun leven
gedupeerden moeten met eigen wilskracht
bewijzen, dat zij iets bereiken kunnen,
ook op sportief gebied en toen men, nu
twee jaar geleden, aan de training begon,
waren de resultaten zeker niet slecht te
noemen.
De vereniging van Limburgse boog
schutters stond namelijk een aantal pijlen
en bogen af en met dit materiaal begon
men op het militaire herstellingsoord
„Aardenburg" bij Doorn te oefenen. Het
ging goed en in datzelfde jaar trok een
groepje van vier man naar Engeland om
daar de krachten te meten met de Engelse
invaliden. Reeds direct werden er enkele
prijzen behaald.
De reis verliep echter niet zo vlot. De
deelnemers, die uiteraard van hun inva-
lidenwagen afhankelijk waren hadden
namelijk tijdens het slechte weer niet en
kele moeilijkheden te kampen en het ge
Een groepje militairen op >rAardenburg"
bij Doorn tijdens een demonstratie: Niet
overal kan men echter in de openlucht
spelen, omdat voor de meeste sporten een
gelijkvloer noodzakelijk is.
volg was dan ook dat men het volgend
jaar, toen er weer een Olympiade gehou
den werd, gebruik maakte van een Dakota
van de Koninklijke Nederlandse Lucht
macht.
Uitgebreid programma
De Nederlandse ploeg bestond toen uit
tien afgevaardigden, die deelnamen aan
het gehele inmiddels uitgebreide program
ma van zwemmen, speerwerpen, kogel
stoten, tafeltennis, boogschieten en netbal.
Dit laatste spel is nauw verwand aan het
ook in ons land bekende basketball, met
dien verstande, dat er geen grote plank
achter de korf is aangebracht.
Ook nu weer waren de resultaten van
de Nederlandse oorlogsslachtoffers bij
zonder goed en de verwachtingen voor de
Olympiade van dit jaar zijn nog hoger ge- i
spannen.
Immers, op initiatief van de heer A.
Prins, die in het bestuur van de Neder
landse Bond van Militaire Oorlogsslacht
offers zitting heeft, werd de vereniging
„De Rollende Leeuwen" op 31 Januari
van dit jaar opgericht en van die tijd af
heeft men geregeld met elkaar geoefend.
In Leiden heeft men namelijk de be
schikking gekregen over een gymnastiek
zaal en omdat deze plaats zo cetnraal ge
legen is kunnen de leden, die vrijwel allen
over een autootje beschikken, vrij gemak
kelijk naar deze plaats toekomen. Er wor
den onderling wedstrijden gespeeld en
soms komt een team van deze „Rollende
Leeuwen" uit tegen een ploeg van het
oord „Aardenburg".
Ook bij Schiphol hebben de invaliden
de beschikking over een sportterrein en
binnen afzienbare tijd hoopt men meer
velden en zalen te krijgen zodat er sprake
kan zijn van een competitie tussen ste
den of districten.
Ook burgers
Sinds kort is men er namelijk toe over
gegaan om buiten de veertig oorlogsslacht
offers, die lid zijn van de bond en de reeds
genoemde ruggegraataandoening hebben,
ook burgers, die aan hetzelfde euvel leiden
in de vereniging op te nemen. Later hoopt
men dit aantal te kunnen uitbreiden met
diegenen, die door een ziekte, zoals bij
voorbeeld kinderverlamming, eveneens ge
heel of gedeeltelijk verlamd zijn.
In Engeland is men reeds zover en de
heer Prins vertelde ons, dat de resultaten,
die men met deze revalidatie heeft bereikt,
boven de verwachtingen zijn.
Immers, men kweekt mede door de spor
tieve prestaties bij de invaliden een gevoel
van eigenwaarde, welke zij vrijwel altijd
ten onrechte missen. En zij zullen begrij
pen, dat zij, indien de wilskracht maar
aanwezig is, zeer zeker nog iets kunnen
bereiken.
Ook ten aanzien van de huisvesting van
de militaire oorlogsslachtoffers wil men
een verandering trachten te verkrijgen.
Thans is de situatie zo, dat zij, die niet
over voldoende of geschikte woonruimte
beschikken in een tehuis worden geplaatst,
waar zij dan dikwijls aan hun lot worden
overgelaten. En wanneer men daarbij be
denkt, dat velen van deze invaliden ge
huwd zijn, dan is het te beerijpen, dat deze
toestand verre van ideaal is.
Men heeft daarom, ongeveer een jaar
geleden, het plan opgevat om in de toe
komst een woonoord te stichten, dat spe
ciaal voor deze invaliden ontworpen dien
de te worden. Binnen de kortst mogelijke
tiid maakte architect W. C. Gathier uit
Oegstceest een plan, dat naar de mening
van de deskundigen ideaal genoemd kan
worden.
Van alle kanten ontving men de mede
werking. De gemeente Doorn, waar de
bungalows cn het gemeenschappelijk oord
zullen verrijzen, wil de grond, die voor dit
project nodig is, tegen inkoopsprijs afstaan,
de regering zegde een bijzonder groot ge
deelte van het benodigde bedrag (in totaal
één millioen gulden) toe en de heer Prins
vleit zich zelf met de hooo, dat de bunga
lows, die volkomen van elkaar gescheiden
zijn en waarin veertien gezinnen gehuis
vest kunnen worden ondergebracht, nog
binnen de vastgestelde tijd van drie jaar
voltooid kunnen zijn.
En voorts heeft men het plan om, maar
dat ligt waarschijnlijk nog in de verre toe
komst, bij dit woonoord een speelgoed-
industrietje te vestigen, zodat de invaliden
in deze overigens ideale omgeving niet
voortdurend werkeloos behoeven toe te
zien.
Vooruit gegaan
En mede om aan te tonen, dat de inva
liden zeer zeker dank zij een grote wils
kracht tot iets groots in staat zijn, ver
trekken de twaalf „rollende leeuwen" vol
gende maand naar Engeland om hun lot
genoten uit andere landen te ontmoeten,
maar eveneens om met de buitenlanders te
spreken over de revalidatiemogelijkheden.
want er valt voor de Nederlanders vooral
in Groot-Brittannië in dat opzicht nog zo
bijzonder veel te leren. En wanneer men
bedenkt, dat het totale aantal dwarslaesies
in Engeland niet zo bijzonder veel ver
schilt met het aantal in ons land, dan be
grijpt men dat er hier in Nederland, on
danks het feit, dat men reeds, vergeleken
met vroeger, enorm is vooruit gegaan, nog
heel wat veranderd dient te worden, al
vorens men ook in Nederland van een
ideale toestand kan spreken.
Nederland bouwt thans opnieuw een
leger op, omdat het in een parate defensie
een voorzorg ziet tegen de bedreiging van
de zo kostbare vrijheid. Laat Nederland
ook de consequenties dragen van het ver
leden en de nazorg aanvaarden over hen,
die zich geheel en al inzetten voor de
Nederlandse zaak.
Op de tweede dag van de internationale
atletiekwedstrijden in Warschau heeft de
Russin Golubichnaja zij werd tijdens de
Olympische Spelen in Helsinki tweede op
de 80 meter horden het Europees record
op de 80 meter horden, dat sedert 19 Juni
1948 met 11.— sec. op naam staat van onze
landgenote Fanny BlankersKoen ge
ëvenaard.
De zomercompetitie van de K.N.Z.B.
De in Dordrecht gespeelde waterpolowed-
strijd, eerste klasse dames, tussen Merwede
en Robben is met zes—een door de Robben
gewonnen.
Het Wimbledon tennlstournooi 1954 is
begonnen. Kort na een uur werd gister
middag op het centrecourt het tournooi ge
opend door de titelhouder in het heren
enkelspel, de Amerikaan Seixas, die als
tegenstander de Engelsman Cass trof. Cass
won in totaal 2 games. Verrassingen waren er
niet op deze eerste dag. waarvoor de 64 par
tijen van de eerste ronde in het heren enkel
spel op het programma stonden. Geen der 12
geplaatste spelers werd uitgeschakeld al
heeft Ken Rosewall het tegen de Zuid-
Afrikaan Segal zeer lastig gehad. Onze land
genoot Dehnert, de enige mannelijke Neder
landse vertegenwoordiger, kreeg tegen de
Deen Nielsen, in 1953 finalist, geen kans.
Dehnert verloor met 63, 64, 64.
Dehnerts start was al heel zwak. Door zijn
vele fouten kon Nielsen punt na punt
scoren. Langzaam maar zeker kwam
de beheersing en vooral in de tweede en
derde set zagen de weinige belangstellenden
soms aardig spel van de Hagenaar. Vooral
op de baseline deed hij goed werk, maar de
Deen lokte zijn tegenstander steeds naar het
te passeren.
net om hem in die positie met diepe drives
In de derde set slaagde Dehnert er twee
maal in de service van Nielsen te doorbre
ken en zodoende op 42 voor te komen.
Toen Nielsen echter de lengte hervond in
zijn backhand drives was het met de Ne
derlander gedaan. Geholpen door een aan
het net missende Dehnert won Nielsen vier
games achtereen en daarmee de partij.
Enkele uren na het begin van het twaalf
daags tournooi was Nederland uit het heren
enkelspel verdwenen.
Uitslagen
De voornaamste uitslagen van de wed
strijden in de eerste ronde van het heren
enkelspel luidden:
Washer (België) sl. Soehol (Noorwegen)
6—1, 6—2, 6—3; Drobny (Egypte) sl. Arkin-
stall (Australië) 6—3, 6—3, 6—3; Vieira
(Brazilië) sl. Barry (N. Zeeland) 75. 36,
64, 61; Seixas (V. S.) sl. Cass (G. B.)
6—1, 0, 6—1; Trabert (V. S.) sl. Wooller
(G. B 60, 62, 62: Bergelin (Zweden)
sl. Guimaraes (Brazilië» 61, 62, 61;
Davidson (Zweden) sl. McDonald (Trinidad)
6—2, 7—5, 6—3; Mulloy (V. S.) sl. Lewis
(G. B.) 6—4, 6—0, 7—5; Patty (V. S.) sl.
Bucknell (G. B.) 6—1, 6—0, 6—0; Flam (V. S.)
sl. Shaw (G. B.) 6—4, 6—3, 8—6; Nielsen
(Denemarken) sl. Dehnert (Ned.) 63, 64,
64; Ulrich (Denemarken) sl. Knight (G.
B.) 2—6, 64, 36, 62, 61; Rose (Austra
lië) sl. Mottram (G. B.) 61, 62, 63;
Brichant (België) sl. Heldman (V. S.) 61,
6—4, 1210; Rosewall (Australië) sl. Segal
(Z. Afrika) 7—5, 4—6, 8—6. 8—6; Hoad
(Australië) sl. Fachini (Italië) 63. 62,
75; Hartwig (Australië) sl. Redl (Oosten
rijk) 6—0, 6—1, 6—3.
Het zóne-schaaktournooi
Ook Bouwmeester en Kramer
delen winst
De resultaten van de zestiende ronde van
het zóne schaaktournooi in München luidden:
Unzicker—Donner ViFuderer—Lokvenc
1—0; Rabar—Toran 1—0; Pirc—Wade
GolombckKramer Vy, CastaldiBouw
meester ttMulcahyRibeiro 0-1; Bhend
Lehmann VI-xh\ AitkenJacob Vj
DunkelblumBurstein xh.
De afgebroken partij uit de veertiende
ronde tussen Pirc en Lokvenc is door Pirc
gewonnen. De afgebroken partij uit de vijf
tiende ronde LehmannJacob won Lehmann.
Dc stand luidt na de zestiende ronde: 1.
Unzicker (Did.) 13 pnt.; 2. en 3. Donner
(Ned.) en Fuderer (Joegosl.) ieder 12 pnt.;
4. en 5. Pirc (Joegosl.) en Rabar (Joegosl.)
ieder 11% pnt.; 6. Golombek (G. B.) 11 pnt.;
7. Toran (Spanje) 10% pnt.; 8. Kramer (Ned).
9!a pnt.; 9. Castaldi (It.) 8 pnt.; 10, 11. en
12. Wade (G. B.), Lokvenc (Oostenr.) en
Bhend (Zw.) ieder 7% pnt.; 13. Lehmann
(Did.) 6% pnt.; 14. Bouwmeester (Ned.) 6
pnt.; 15. en 16. Dunkelblum (België) en
Aitken (Schotland) ieder 5'a pnt.; 17. en 18.
Burstein (Fr.) en Ribeiro (Portugal) 5 pnt.;
19. Jacob (Saarland) 3 pnt.; 20. Mulcahy
(Ierland) 2 punt.
In de hoofdpartij van het internationaal
boksprogramma, dat in de Ahoyhal in Rot
terdam is gehouden, won de weltergewicht
Bep van Klaveren in de tweede ronde van
de Duitser Herbert Glaser door knockout.
Deze overwinning van de Rotterdamse
veteraan was misschien wel de meest indruk
wekkende sinds zijn rentrée. Direct na de
gong trok Van Klaveren in bliksemtempo
ten aanval tegen de Duitser, die door enkele
harde rechtse hoeken op het gelaat volkomen
werd overrompeld. Glaser, die aan dit ge
weld niet kon ontkomen, trachtte nog Van
Klaveren te attaqueren, doch sloeg vergeefs
op de gesloten verdediging. Uit dekking
komende kwam Van Klaveren opnieuw met
een rechtse hoek en bracht de Diutser vol
komen van zijn stuk toen hij diens dekking
verbrak en vier rechtse hoeken op diens ge
laat plaatste. Twee hiervan waren voldoen
de om Glaser voor negen tellen neer te
krijgen.
In de tweede ronde ging Van Klaveren
aanvankelijk tot hetzelfde systeem over doch
schonk Glaser onmiddellijk de gelegenheid
om de aanval over te nemen. Met open ogen
liep Glaser in de voor hem opgezette val.
Toen hij Van Klaveren in de hoek had en
de aanval met rechts wilde aanvangen schoot
de Rotterdammer uit zijn verdediging en met
een ontzettend harde rechtse hoek op het
gelaat ging Glaser knockout.
Overige resultaten
De partij in het bantamgewicht tussen Van
der Zee en de Fransman Pierre Gress werd
door interventie van de scheidsrechter in de
vijfde ronde door Van der Zee gewonnen.
De Nederlandse lichtgewicht kampioen Piet
van Klaveren behaalde een ondubbelzinnige
puntenzege op de Duitser Klaus Miska.
In het middengewicht won Leen Jansen
op punten van de Italiaan Gino Rossi na een
gevecht over tien ronden. De partij over
acht ronden in het weltergewicht tussen Frits
van Kempen en de Fransma Emile leverde
een puntenoverwinning op voor Van
Kempen.
Het roemruchte wereldrecord van Roger
Bannister op de mijl, de 3 min. 59.4 sec.,
waarmee de Engelsman op 6 Mei als eerste
onder de 4 minuten kwam en zodoende de
„droommijl" verwezenlijkte, heeft geen lang
leven gehad. Precies 46 dagen is Bannister
houder van het record geweest. Thans is het
tijdens wedstrijden in Turku (Finland) in
handen gekomen van de Australiër John
Landy, die er meteen maar 1,4 seconde vanaf
haalde door de mijl in 3 min. 58 sec. af te
leggen. En passant verbeterde Landy het
bijna even „beroemde" wereldrecord op de
1500 m., dat met 3 min. 43 sec. in het bezit
was van de Zweden Gunder Haegg, Lennart
Strand en de Duitser Werner Lueg. Landy
liet 3 min. 41.8 sec. voor zich afdrukken.
Haegg had de 3.43 op 7 Juli 1944 genoteerd.
Strand op 15 Juli 1957 en Lueg op 29 Juni
1952.
Toen de 24-jarige student aan de land
bouwhogeschool van Melbourne de baan
betrad voor de race over 1 mijl, zei hij tegen
een der officials: „mijn enige doel is van
avond Chataway achter mij te laten, wan
neer ik daarbij onder de 4 minuten kom, is
dat meegenomen".
En Landy. die de Brit Chataway op de
finishlijn ruim 25 meter achter zich liet,
kwam onder de 4 minuten. Landy was na
tuurlijk vermoeid na zijn schitterende presta
tie, maar in tegenstelling met Bannister, die
destijds uitgeput in elkaar zakte, binnen
enkele ogenblikken weer fris als een
hoentje.
De beste prestatie van Landy op de mijl
was tot dusver 4.01.6 geweest, een tijd, die hij
31 Mei j.l. op dezelfde baan in Turku no
teerde. Thans waren de omstandigheden
bijkans ideaal. De zwarte sintelbaan van
Turku, bekend als de snelste van Finland,
was droog en vast gerold en er stond een
lichte wind, die de lopers op het laatste
rechte stuk in het gezicht woei, maar die
nauwelijks van invloed was. De temperatuur
bedroeg 23 graden celsius.
Chataway, die op 6 Mei in Oxford als
„gangmaker" ook zo'n belangrijke rol had
gespeeld in de race waarin Bannister het
wereldrecord brak, werd tweede in 4 min.
4.4 sec. De Fin Vuorisalo werd met 4 min.
7 sec. derde.
1500 meter
In dezelfde volgorde werd de 1500 meter
gepasseerd: Landy in 3.41.8, Chataway in
3.45 en Vuorisalo in 3.50. Zoals men weet
noteerde de Amerikaan Wes Santee op 4
Juni j.l. tijdens wedstrijden in Compton
(V. S.) 3.42.8, waarmee hij dus 0.2 sec. onder
net wereldrecord van Haegg, Strand en Lueg
bleef, maar aangezien bij de tijdwaarne
ming niet aan de reglementaire voorwaarden
werd voldaan is het zeer de vraag of de tijd
van Santee als wereldrecord zal worden
erkend. In elk geval staat vast^ dat het
record thans op naam van Landy is komen te
staan.
De tussentijden van Landy wei-den na
elke 400 meter en na de 1000 meter opge
nomen. Zij waren: 400 m.: 58 sec., 800 m.: 1
min. 57.9 sec., 1000 m.: 2 min. 27.2 sec., 1200
m.: 2 min. 56 sec.
Sedert de eerste wereldoorlog ziet de lijst
van het wereldrecord op de mijl er als volgt
Met hun neus tot onder de dekens hadden de jongens 's nachts lekker liggen slapen.
Bunkie was het eerst wakker de volgende morgen, en hij liep naar het raam om
naar buiten te kijken. Toen schudde hij Rick wakker.
„Rick!...., Rick!Luister eens!"
„Brmmmjjjaaa?", knorde Rick, en hij keek slaperig op.
,JWoet je horen, zeg!", zei Bunkie bedrukt. „Ik keek daarnet uit het raam, en....
„En?"
„Het dooit, zeg!"
Rick was opeens klaar wakker.
„Wat?!", zei hij, en hij staple vlug het bed uit.
Samen stonden ze voor het raam. En ja, hoor. Bunkie had gelijk... het regende! De
sneeuw op straat en op de daken der huizen was bijna helemaal weggedooid en 'n
vieze, natte pap geworden.
Ze keken elkaar bedrukt aan.
„Wat jammer, zeg!", zei Rick. „Nou kunnen we dus niet meer schaatsen".
„Nee", zei Bunkie. ,Dat is natuurlijk afgelopen. Wat verschrikkelijk jammer, hè?"
uit:
1923 Paovo Nurmi (Finland)
1931 Ladoumègue (Frankrijk)
1933 Lovelock (Nw Zeeland)
1934 Cunningham (V. S.)
1937 Wooderson (G. B.)
1942 Haegg (Zweden) en
Andersson (Zweden)
Haegg (Zweden)
Andersson (Zweden)
Andersson (Zweden)
Haegg (Zweden)
Bannister (G. B.)
4.10.4
4.09.2
4.07.6
4.06.8
4.06.4
1942
1943
1944
1945
1954
4.06.2
4.04.6
4.02.6
4.01.6
4.01.4
3.59.4
Na de prestatie van Bannister hadden
enkele vooraanstaande Britse sportartsen als
hun mening te kennen gegeven dat 3.58 de
absolute grens was voor het menselijk
lichaam. Bannister zelf verklaarde dat hij
3.57 mogelijk achtte. „Maar sneller zeker
niet".
De historie van de 1500 meter
De historie van het wereldrecord op de
1500 meter ziet er sedert het einde van de
eerste wereldoorlog als volgt uit:
1923 Paavo Nurmi (Finland) 3.53.-
1924 Paavo Nurmi (Finland) 3,52.6
1926 Peltzer (Duitsland) 3.51,-
1930 Ladoumègue (Frankrijk) 3.49.2
1933 Beccali (Italië) 3.49.2
1933 Baccali (Italië) 3.49.-
1934 Bonthrow (V. S.) 3.48.8
1936 Lovelock (Nw Zeeland) 3.47.8
1941 Haegg (Zweden) 3.47.6
1942 Haegg (Zweden) 3.45.8
1943 Andersson (Zweden) 3.45.-
1944 Haegg (Zweden) 3.43-.
1947 Strand (Zweden) 3.43.-
1952 Lueg (Duitsland) 3.43.-
1954 Santee (V. S.) 3.42.8
(Indien deze prestatie als wereld
record wordt erkend).
Voor de negende achtereenvolgende maal
wordt dit jaar op 10 Juli Zaterdagavond om
halft acht de „Zandvoort Estafette" gelopen.
Dit sportevenment ziet zich elk jaar op
nieuw in een grote belangstelling geplaatst.
Deze hardloopwedstrijd voor voetballers,
die in het centrum van de badplaats plaats
vindt, gaat over een parcours met een totaal
lengte van 2150 meter. Deze afstand moet vijf
maal afgelegd worden.
De route is evenals voorafgaande jaren:
start, Grote Krocht, Haltestraat, Kostverlo-
renstraat, Haarlemmerstraat, Grote Krocht
finish.
Elke loper die deze afstand van 2150 meter
binnen de 7 minuten aflegt ontvangt een
fraai prestatie-speldje. A- en B-klassers,
geklasseerd door de KNAU mogen aan deze
estafette niet meedoen. Alle deelnemers
moeten zich vooraf medisch laten onderzoe
ken. Het geheel staat onder toezicht van de
KNAU.
Na afloop worden deze prijzen uitgereikt
door burgemeester, mr. H. M. van Fenema.
De wisselbeker, destijds beschikbaar ge
steld door het gemeentebestuur van Zand
voort, bevindt zich in handen der plaatselijke
vereniging v.v. Zandvoortmeeuwen.
ADVERTENTIE
=SUCCES
voor de rakenman
een kwartaal op proef voor f 2,- op giro 13.63.00
19)
Bert Argent glom van enthousiasme. Hij
had zeer gedecideerde ideeën over de
kunst van verkopen. „Met eerijkheid kom
je 't verst," placht hij te zeggen. „Meneer,
ik laat die wagen zichzelf verkopen, zei
hij, Jim met een verrukt gezicht aankij
kend. „U mag mijn boeken inzien en U er
zelf van vergewissen, hoeveel deze wagen
gereden heeft, sinds ik hem kocht. U mag
'm zelf proberen, als U wilt. Hij is eigen
lijk pas weer binnen, na vier dagen ach
ter elkaar verhuurd te zijn geweest. Een
Amerikaan, die hier in de stad logeert,
huurde 'm voor een tocht door de streek,
Kijk, daar staat-ie, meneer?"
Argent was Jim voorgegaan langs een
hele serie wagens, die in de garage ge
stald waren en waaronder zich ook zijn
eigen Fowler bevond, helemaal achterin
stond de Roman. Hij zag er vuil uit, als
was er de laatste dagen veel mee gereden.
Argent legde uit: „Hij is feitelijk nèt bin
nen, meneer. Hij moet alleen even een
schoonmaakbeurt hebben. Sinds Maandag
j.L heeft hij eventjes 700 K.M. gereden!
Maar rijdt U er zelf in! Die Amerikaanse
meneer, een zekere mr. Cass zei, dat hij
de hele weg als een engel was geweest. U
kunt 't hem zelf vragen. U hoeft niet al
leen op mijn woorden af te gaan".
Woodstone bekeek de wagen critisch en
vroeg nonchalant: „Woont die Amerikaan
hier?"
„Nee meneer, hij trekt rond in het land,
zoals Amerikanen dat doen. Begrijpt U
hij wil 't oude moederland zien. Hij logeert
in het Old George Hotel, een eerste klas
gelegenheid. Alles in oude stijl, Dickens-
achtig en zo, begrijpt U. Hij kreeg opeens
zin om in een auto wat in de streek rond
te toeren en hij was verrukt over deze
wagen".
Jim dacht snel na. Het leek haast te
mooi. Zo'n gemakkelijke prooi kon die
Italiaan toch niet zijn! Inderdaad was dat
grote aantal kilometers, dat in de afgelo
pen dagen gereden was, een zéér posi
tieve factor! Jim opende een portier en
keek naar binnen. Op dezelfde onopval
lende wijze vroeg hij: „Meneer Cass wilde
zeker een bezoek brengen aan de huizen
van zijn Engelse voorvaderen...."
Argent barstte in lachen uit.
„Engelse voorvaderen' U laat me
lachen! Er zijn geen Engelsen aan zijn af
komst te pas gekomen, meneer. Eerder
Spanjaarden of Italianen, zou ik zeggen.
Maar 't is een erg aardige man".
Jim Woodstone bekeek met quasie-
nandacht het interieur van de wagen. Hij
voelde iets van triomf in zich. Hij was er
dus toch niet naast geweest!
„Ja, ja", zei hij geanimeerd, „de naam
.Amerikaan" dekt een hele serie oorspron
kelijke nationaliteiten. Wat zegt U meneer
Argent?
Argent knikte ijverig.
„Wilt U de wagen naar buiten rijden
opdat ik 'm eens kan proberen?" vroeg
Woodstone, op de eigenlijke zaak terug
komend. „Ik rijd even rond en voordat
ik terug ben, moet U een beslissing ge
nomen hebben inzake de prijs, die U vra
gen wilt. Denkt U er aan, ik houd niet
van pingelen ik ga er op in of ik wijs
Uw prijs af".
„Goed meneer", antwoordde Argent met
een niet geheel overtuigende klank in zijn
stem, „dat is mijn principe ook. Rijdt u
hem zelf maar naar buiten. Er hoeft nie
mand met u mee te gaan. Die wagen ver
koopt zichzelf." Met enige voldoening dacht
meneer Argent daarbij aan zijn verzeke
ringspolis welke de risico's, die hij bij deze
manier van verkopen liep, dekte
„Dank u zeer", antwoordde Woodstone,
maar Argent hoorde hem al niet meer. Hij
riep een garage knecht om enige wagens
terzijde te duwen, opdat de Roman kon
passeren. Ook Jim's eigen Fowler werd
van zijn plaats geduwd.
Matt Tarrant begon intussen ongeduldig
te worden. Hij wandelde verveeld door het
stadje: hij had alle antiekzaken en andere
boeiende étalages al bekeken en stond
thans stil op de brug, zich afvragend, wat
voor prachtige vissen in het water bene
den hem te vangen zouden zijn. Al twee
keer was hij teruggewandeld r;aar de grote
kerk, waar Jim en hij afgesproken hadden
elkaar weer te ontmoeten. Jim kwam ech
ter nog steeds niet opdagen.
Opnieuw begon Matt langs dezelfde win
kels te slenteren, niet wetend of Jim's
wegblijven goed oi kwaad nieuws beteken
de. Opeens hield een vuil-uitziende auto
vlak naast hem zijn vaart in en van ach
ter hel stuur riep Jim Woodstone hem toe:
„Ik ben in vijf minuten bij je, Matt!",
waarna de wagen snel doorreed. Voor de
derde keer begaf Matt zich thans naar de
grote kerk. Hij begreep er niets van, maar
Jim Woodstone's doen en laten was vaak
enigszins raadselachtig. Toen Jim zich on
geveer een kwartier later bij hem voegde,
deed deze niet veel moeite hem een uitleg
te geven.
„Zou die Siciliaan jou herkennen?" was
de vraag waarmee hij Matt begroette.
„Nee, ik zou niet weten, hoe hij dat zou
kunnen", antwoordde Matt even kortaf als
de vraag gesteld was.
„Toch mogen we geen risico's nemen",
zei Jim.. „We logeren vannacht in het Old
George Hötel, een heel oud. historisch
etablissement. We zullen ons daar als vol
komen vreemden tegenover elkaar gedra
gen. Het is beter, want
Jim vertelde thans uitvoerig wat hij te
weten was gekomen. Toen Matt die avond
tegen zeven uur in de Fowler bij het hótel
voorreed, scheen Jim Woodstone zich daar
inmiddels al vólkernen thuis te voelen. Hij
zat op zijn gemak in de met eikenhout be
timmerde hal een glas sherry te drinken
en babbelde genoeglijk met de eigenares.
Er zaten nog enkele andere gasten te
wachten tot het moment, dat men aan ta
fel zou gaan, en onder hen was een jonge
man, met een opvallend donker, enigszins
dik, gladgeschoren gezicht.
Hij riep een kellner, juist op het moment
dat Matt langs hem heen liep, op weg naar
zijn kamer; zijn stem was zacht en een ty
pisch Amerikaans accent was onmisken
baar. Matt nam hem tersluiks op. Hij was
er zeker van, dat hij hier de eigenaar van
de zachte, muzikale stem, welke hij in de
duisternis in de haven van Martle gehoord
had, in levende lijve voor zich- zag. In ze
kere zin stelde de man hem teleur. Hij zag
er eerder dom dan gemeen uit. Zijn ogen,
met de zware oogleden, hadden iets slooms
en in zijn slordige kleren leek de man op
een doodgewone handelsreiziger.
Toen Matt enige tijd later beneden kwam
om zich aan tafel te begeven, zag hij bij
het betreden van de eetzaal tot zijn ver
bazing, dat Jim Woodstone en de Italiaan
aan eenzelfde tafeltje zaten en in een ge
animeerd gesprek gewikkeld waren.
Matt sloeg hen op enige afstand met
verwondering gade. Jim was inderdaad
wel uitzonde; lijk. Vaag drong iets van hun
gesprek tot hem door: ze spraken op dat
moment kennelijk over vissenNader
hand hoorde Matt Jim's diepe stem iets be
weren over het „public-school"-systeem.
Cass scheen zeer geïnteresseerd te zijn en
maakte drukke gebaren, terwijl hij ant
woordde.
Nog steeds in gesprek, verlieten de twee
mannen samen de eetzaal. Bij de deur
draaide Woodstone zich echter heel onop
vallend even om, knikte vaag in Matt's
richting en deze stond even later op en be
gaf zich naar zijn eigen kamer. Tot zijn
verwondering zat Jim daar al op hem te
wachten.
„De dingen lopen prima, Matt, ouwe jon
gen", zei Jim opgewekt. „Ik kan je nu niet
alles vertellen, daarvoor is geen tijd, maar
wel kan ik je zeggen dat meneer Cass de
vriendelijkheid zelve is en vanavond naar
de bioscoop gaat. Ga jij achter hem aan en
houd hem in de gaten; hij kent je niet,
we hebben 't aan tafel over je gehad en
kwamen tot de conclusie, dat je waar
schijnlijk een officier was".
Mat: glimlachte. „Wat is je plan?" vroeg
hij.
„Mijn bedoeling is, dat meneer Cass in
het eerste uur niet onverwacht terug
komt. Als hij daartoe aanstalten zou ma
ken, zorg dan hoe ook. éérder dan
hij hier te komen en klop op deze manier
in het langslopen op de deur van kamer
no. 7." Jim liet een duidelijk klopsignaal
horen op het hout van de slaapkamertafeL
„No. 7 is aan het einde van de gang".
„Jouw kamer?" vroeg Matt, zich ver
wonderd afvragend, wat hiervan de bedoe
ling kon zijn.
„Nee, zijn kamer", antwoordde Jim met
een onbeschaamde grijns. „Ik wil daar eens
even rondneuzen. Ik zelf logeer op nr. 9,
vlak er naast".
(Wordt vervolgd).
