Weinig principiële tegenstand
tegen reorganisatie Voogdijraad
Duitse protestanten verenigd
op massale bijeenkomst
Agenda voor
Haarlem
Autoriteiten verlenen medewerking bij
eerste Kerkdag in de Sovjet-zone
Make-up/
Huidverzorging
&UtS
Raad voor Kinderbescherming
aanpassing aan andere eisen
is
Mongooltje
3
Huid
uitslag
Kerkelijk Nieuws
Internationaal werkkamp
op Schouwen-Duiveland
Canadees contract voor
Nederlandse filmers
TWEEDE KAMER
DONDERDAG 8 JULI 1954
BONN (A.N.P.) Gisteren is in Leipzig
de zesde Duitse Evangelische Kerkdag ge
opend. Het is lange tijd twijfelachtig ge
weest of de regering der Duitse democra
tische republiek haar toestemming tot deze
grootse protestantse manifestatie zou ge
ven. Na een aanvankelijke afwijzing heeft
die regering in Januari, kort voor het be
gin van de conferentie van Berlijn, haar
bezwaren ingetrokken.
Over de medewerking van de wereldlijke
overheid bij de voorbereiding van de mas
sale bijeenkomst heeft de leiding zich niet
behoeven te beklagen. Integendeel, de pre
sident van de Kerkdag, dr. Von Thadden-
Trieglaff, heeft het stadsbestuur van Leip
zig dank gebracht voor de hulp bij de or
ganisatie. Zo heeft de stad op zich genomen
te zorgen voor de maaltijden, die aan de
zestigduizend deelnemers worden verstrekt.
De Oost-Duitse spoorwegen hadden niet
minder dan tweeënzeventig extra treinen
naar Leipzig ingelegd, waarvan er dertien
uit het gebied der West-Duitse bondsrepu
bliek zijn gekomen. De bezoekers heeft men
kunnen onderbrengen dank zij de mede
werking van de bevolking der stad, die niet
minder dan vijftigduizend kwartieren ter
beschikking heeft gesteld.
Daar het de eerste maal is, dat zulk een
grote kerkelijke bijeenkomst in Oost-Duits-
land wordt gehouden, en daar niet minder
dan tienduizend deelnemers uit het Westen
naar Leipzig zijn gekomen, wordt de Kerk
dag beschouwd als een nieuwe demonstra
tie van het Duitse verlangen de beide
helften van het land herenigd te zien. De
kerkelijke leiding heeft er echter voor ge
waakt, dat deze omstandigheid niet zou
leiden tot het ontaarden van de bijeen
komst door een politieke inslag. De dis
cussies op de Kerkdag zijn gesteld onder
het thema „Weest opgewekt in hoop" en
zij zullen worden ingeleid door predikan
ten uit Oost- en West-Duitsland.
Bijzondere noden
Aan duizenden West-Duitse leden der
kerk zal deze Kerkdag de gelegenheid bie
den de bijzondere moeilijkheden te leren
kennen, waarvoor de kerk in Oost-Dudts-
land geplaatst is. Daarvan heeft de Ber-
lijnse bisschop dr. Otto Dibelius onlangs
voor de provinciale synode nog getuigd.
Hij verklaarde dat het de kerk niet eens
meer mogelijk is een juiste opgave te doen
van haar ledental in Oost-Berlijn en het
gebied der Duitse democratische republiek.
De gemeenten mogen daaromtrent geen
eigen statistische gegevens verzamelen.Men
is aangewezen op schattingen en die zeg
gen, dat in Oost-Duitsland drie millioen
kerkleden zijn. Daarentegen telt de kerk
alleen in West-Berlijn anderhalf millioen
leden, dat is 72 percent der bevolking.
Bisschop Dibelius heeft verklaard, dat
maatregelen inzake de inning van de kerk
belasting, die in Januari van vorig jaar
door de Oost-Berlijnse magistraat zijn in
gevoerd, tot een massaal uittreden uit de
kerk hebben geleid. Achtduizend leden zijn
uitgetreden, omdat de kerkbelasting hen te
zwaar werd. In vele gevallen was het vol
gens dr. Dibelius merkbaar geweest, dat
het uittreden politieke oorzaken had. Ook
door de emigratie der bevolking naar het
Westen had de kerk veel trouwe leden,
vooral onder de jeugd, verloren. Met dat
al waren deze verliezen toch niet van dien
aard, dat zij het kerkelijke leven in de stad
in gevaar brachten. Dr. Dibelius heeft er
aan herinnerd, dat in de jaren tussen 1920
en 1930 het aantal uittredingen uit de kerk
vijfmaal hoger was dan thans.
Hoop en vrees
Wat de verhouding van kerk en staat
betreft, heeft dr. Dibelius de vrees uitge-
ADVERTENT1E
ADVERTENTIE
Krabben en peuteren maakt de
kwaal steeds erger. De helder
vloeibare D.D.D. dringtdiep in
de poriën door, doodt de ziek
tekiemen en geneest de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
VLOEISTOF
BALSEM
ZEEP
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Putten (3e pred.pl.) J. T.
Doornenbal te Oene te Ede (vac. J. v.
Sliedrecht) L. Blok te Kampen.
Geref. kerken
Beroepen te Hemelum H. D. Bakker,
cand. te Velsen.
Bedankt voor 't Zandt (Gron.) K. Mei-
ma, laatstelijk pred. te Enümatil.
Examens. Aan de Theol. Hogeschool te
Kampen slaagde voor het prop. examen de
heer W. Visscher te Niéuw-Amsterdam.
Aan de V.U. zijn geslaagd voor het cand.
sproken, dat de kleine verlichtingen, die
de kerk sedert medio 1953 zijn gegeven,
weer in gevaar zouden zijn. Hij meende
een aantal aanwijzingen voor een opnieuw
verscherpte instelling van de regering-
Grotewohl te zien. Een hoopgevend ver
schijnsel is volgens de kerkleiding de steeds
grotere deelneming van leken aan het werk
in de gemeenten, die het gevolg is geweest
van de noodzaak om leken op te leiden als
godsdienstonderwijzer, teneinde het uit de
officiële schoolprogramma's geschrapte
godsdienstonderricht te kunnen voortzet
ten. Duizenden van deze leken zijn daar- i examen theologie de herenJj. Bech te Wolf-
door actief ingeschakeld in het werk der
kerk en bisschop Dibelius heeft het 'dan
ook als een lichtpunt beschouwd, dat door
hun werk de organisatie der kerk leven
diger is geworden dan sedert lang het ge
val is geweest.
De Kerkdag der Evangelische kerk zal
aan het einde der week worden besloten
met een massale bijeenkomst in de Leip-
zigse Stalinallee, waar een kwart millioen
mensen worden verwacht. Daar zal ook het
Duitse rooms-katholicisme van haar be
langstelling doen blijken. Mevrouw Hedwig
Klausener zal er namens het comité der
Duitse rooms-katholieken-dagen een groet
brengen.
heze, C. v. d. Giessen te Rotterdam en A
C. Schaap te Haarlem.
Geref. kerken art. 31 K.O.
Beroepen te Grotegast-Gerkesklooster-
Stroobos en te Zwartsluis D. v. d. Boom,
cand. te Kampen.
Vrije Evang. gemeenten
Beroepen te Musselkanaal J. Moerland,
cand. te Goes.
PROMOTIE
Aan de Rijksuniversiteit te Leiden is de
heer H. A. Babel, geboren te Genève en
thans wonend te Utrecht gepromoveerd
tot doctor in de godgeleerdheid op een
proefschrift, getiteld „La pensee d'Albert
Schweitzer".
ADVERTENTIE
Filmproducer
Gabriël Pascal overleden
Te New York is op 60-jarige leeftijd over
leden de Britse filmproducer Gabriel Pas
cal, een groot vriend van wijlen George
Bernhard Shaw.
Pascal verfilmde indertijd Shaw's „Pyg
malion" en de grote dramaturg was met
het resultaat dusdanig ingenomen dat hij
Pascal aanwees al de enige man die zijn
werken mocht verfilmen.
Duizenden hebben Woensdag in Amers
foort het feest van de keitrekking gevierd.
Een bonte stoet van in zeventiende eeuwse
kledij gestoken schout, schepen en schutters,
blazoendragers en keientrekkers trok met
de elf ton zware kei drie uur lang door de
stad om tenslotte de steen in het plantsoen
Zuid op een betonnen voetstuk te plaatsen.
Daar droeg een nazaat van jonker Everhard
Meyster, die in 1661 poorters en poorteres
sen van Amersfoort bewoog, een enorme kei
binnen de stadmuren te slepen, kei en voet
stuk aan de burgemeester over.
De United Nations Association of Great
Britain and Northern Ireland organiseert
van 1822 Augustus, en zo nodig langer,
in samenwerking met de coördinatie com
missie hulpwerk, een internationaal werk
kamp te Nieuwerkerk op Schouwen-Dui
veland. De deelnemers zullen zich nu ver
dienstelijk maken voor de dorpsgemeen
schap met werkzaamheden, die niet door
de overheid worden gefinancierd of uit
gevoerd. Nederlandse jongeren, die aan
dit kamp willen deelnemen, kunnen zich
opgeven bij het secretariaat van de C.C.H.,
Spaarnestraat 57, Velsen.
De cineasten Gerard J. Raucamp en Ted
de Wit, van Carillon Films, die veel voor
het buitenland bestemde films maken voor
grote Nederlandse bedrijven en daardoor
herhaaldelijk in den vreemde vertoeven,
hebben een contract afgesloten met een
Canadese filmproductiemaatschappij voor
de vervaardiging van een serie van vijf
documentaire films in kleuren.
Het ligt in de bedoeling, een aantal Ca
nadese onderwerpen aspecten van het
leven in Canada, het leven van de India
nen aldaar, enz.te tonen, zoals Europa
ze ziet. Daarom deed de Canadese onder
neming een beroep op de beide Nederland
se filmers, die door hun werk in geheel
Europa en in andere werelddelen over een
grote internationale ervaring beschikken.
Raucamp en De Wit zullen tezamen op
treden als regisseurs en producers; zij zul
len de scenario's schrijven in samenwer
king met Canadezen. Een gehele Canadese
équipe zal te hunner beschikking worden
gesteld. De beide cineasten, die kort ge
leden zijn teruggekeerd van een reis naar
Japan en andere landen in het Verre
Oosten, vertrekken eind September naar
Canada, waar zij circa een jaar denken
te verblijven. Zij werkten reeds eerder in
dat land, toen zij de emigratiefilm „Mijn
Neef uit Canada" vervaardigen.
Op de oprichtingsdatum van de Garde regimenten Grenadiers en Jagers, die van
1 tot en met 17 Juli hun 125-jarig bestaan vieren, hebben Koningin Juliana en
Prins Bernhard een bezoek gebracht aan Den Bosch, waar zij de erewacht van
de Grenadiers inspecteerde en op het bordes voor het stadhuis een défilé van de
jubilerende regimenten afnamen. Foto boven: Inspectie van de erewacht van Grena
diers. Onder: overzicht van het défilé met rechts op het bordes van het Bossche
stadhuis Koningin en Prins.
(Van onze parlementaire redacteur)
Het Dinsdag gehouden overleg inzake de
Omzetbelasting is gisteren pas na de mid
dagpauze hervat. Hedenmiddag zullen dan
de stemmingen over de amendementen, de
artikelen en tenslotte over het voorstel in
zijn geheel plaats vinden.
Het wetsontwerp tot wijziging van de be
palingen in het B.W. betreffende de Voog
dijraden, dat ten doel had „het schip der
Voogdijraden grondig te herzien en niet
alleen maar wat op te kalefateren," zoals
mevrouw PloegPloeg (Arbeid) het
uitdrukte, ontmoette heel wat minder prin
cipiële tegenstand dan aanvankelijk ver
wacht werd. Het gaat hierbij om toepassing
van dit instituut voor de Kinderbescher
ming aan de eisen des tijds.
Ook de P. v. d. A.-fractie bleek van oor
deel, dat het zwaartepunt van het werk der
Voogdijraden bij het particulier initiatief
hoort te blijven liggen. Intussen draagt de
Overheid het leeuwendeel van de kosten en
dit maakt het logisch, dat zij toch wel een
vinger in de pap wil hebben. De afgevaar
digde vond het verlangen van een deel der
Kamerleden volstrekt onverantwoord om
thans accentverlegging tot stand te zien
komen, zodat er allerlei aan de Voogdij
raden ontnomen zou worden en in handen
van particuliere instellingen zou komen
bijvoorbeeld: de voorlichting en het voor
onderzoek.
Die leden willen zelfs de Overheid uit
gesloten zien van de verantwoordelijkheid
voor de zorg voor het kind. Zo viel uit het
Voorlopig Verslag op te maken, échter niet
meer uit het openbaar debat. Beveiliging
tegen subjectiviteit en centralisatie blijft
volgens mevrouw PloegPloeg juist drin
gend geboden bij hetgeen aan de rechter
lijke beslissing voorafgaat. Daar ligt haars
inziens typisch het werk voor een objectief
lichaam als de Voogdijraad en een verge
lijking met hetgeen bij reclassering door
particuliere organisaties enz. wordt gedaan,
gaat niet op, want daar heeft men te doen
met bemoeiingen nadat de rechterlijke be
slissing gevallen is.
Confessionele verenigingen laten zich,
naar zij zeide, nogal eens te zeer uitslui
tend leiden door de aanwezigheid van het
godsdienstig milieu, waarin een kind ge
plaatst is of wordt zonder voldoende acht
te slaan op allerlei andere factoren, die ook
van betekenis zijn voor het kind. Hét in
stellen van strafgedingen tegen minder
jarigen dient men tot het uiterste te be
perken. De spreekster bleef er bezwaar
tegen koesteren, dat de beslissing omtrent
al of niet vervolging in handen ligt van
officieren van justitie. In het ontwerp stond
oorspronkelijk, dat de officier van justitie
slechts met machtiging van de kinderrech
ter kan vervolgen, maar bij nota van wijzi
ging is dit veranderd en verzwakt. Hij zal
het nu kunnen doen „na overleg" met de
kinderrechter.
Er dient tegen gewaakt te worden, dat
DONDERDAG 8 JULI
Openluchttheater Bïoemendaal: Joegosla-
visch danstheater, 20.30 uur. Zuiderkapel,
Zuiderstraat: Ds. J. Visser, 8 uur. Palace:
„Salto des doods", 14 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „Thérèse Raquin", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Rembrandt: „Quo Vadis", 14 jaar, 8 uur.
Roxy: „De rode havik", 14 jaar, 8 uur. City:
„Bittere rijst", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Zij, die zich verkopen", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Minerva: „De verovering van de Mount
Everest", alle leeft.,, 8.15 uur. Frans Hals:
„Obsessie", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
VRIJDAG 9 JULI
Grote Kerk: Jury-concert, 8 uur. Frans
Hals: „Havenwijk", 18 jaar, 2.30, 7 en 9.15
uur. Palace: „Het meisje in kamer 17", 18
jaar 2, 4.15, 7 en 9.15 ur. Luxor: „Aasgieren
van New York", 18 jaar, 2, 7 en 9.15 uur.
Rembrandt: „Quo Vadis", 14 jaar, 2.30 en 8
uur. Roxy: „Biechtgeheim", 18 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. City: „Zij die zich verkopen",
18 jaar, 2.15, 7 en 9.15 uur. Lido: „De 5
Sullivans", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
Minerva: „Robinson Crusoe Co.", alle
leeft., 8.15 uur.
Dit zou een droevig en tra
gisch verhaal hebben moeten
worden het zou zelfs in het
geheel niet geschreven mogen
zijn, omdat het onderwerp er
van uit kiesheid genegeerd
pleegd te worden. Nochtans is
het geschreven en het is tot
mijn verwondering niet droe
vig en tragisch. Het is een
handvol leven, genomen uit de
volle rijkdom van het mensen
bestaan, zonder vantevoren
zorgvuldig te zien wat gegre
pen werd. Het raakt de scherpe
vraag van het menselijk ge
luk, die vraag met' duizend
antwoorden en tienduizend
misverstanden. Wat is mense
lijk geluk? Ik weet er geen
antwoord op maar het zou
kunnen zijn dat het rondom
ons waart in de dingen die wij
kies negeren.
Wat is menselijk geluk? Een
ionge moeder die voor het eerst
met haar in wol verpakte bo
reling uit rijden gaat? Een
glanzende wagen, met chroom
en tierlantijnen, met een blan
ke vacht over het wriemelend
hoopje mens, dat met onge
oefende gebaren van handen
en voeten zijp levensvreugde
doet blijken. Een wagentje vol
geluk, waar eenzame oude
mensen op parkbanken glim
lachend en weemoedig naar
kijken, omdat het hun de pijn
lijke vreugde der herinnering
brengt. Zij weten dat het ver
gankelijk geluk is maar zij
weten ook dat niets beters in
het leven te krijgen valt.
Op een zonnige dag rijden
honderden van deze wagens
uit, doch er zijn er altijd en
kele bij waarachter de moeder
raar gang van gedurige ont
steltenis gaat. Want in die wa
gens kan men kinderen zien,
die volgens de mensen voor
het ongeluk geboren zijn. Hun
gebaartjes zijn langzaam en
kwijnend, hun hoofdjes heb
ben niet de vorm die voor
menselijke schoonheid is voor
geschreven. Hun ooigjes staan
wat scheef en hun onderlip
hangt.Zij zijn in dezelfde blan
ke, schone wol gewikkeld als
alle anderen, doch die wol
verbergt een lijfje dat nooit
tot een sterke, bevallige mens
zal uitgroeien. Een Mongooltje,
zeggen de kennissen medelij
dend. De moeder huivert bij
de meewarige blikken, die door
kies-zwijgende vrienden in de
wagen worden geworpen. Zij
huivert bij de herinnering aan
het moment, waarop het ont
stellende feit duidelijk werd.
Zij huivert bij de gedachte aan
de jaren die komen.
Maar het Mongooltje in de
wagen lacht voortdurend.
Ge ziet ze nu en dan lopen:
het hoofdje wat scheef, de ogen
dwalend naar de hoeken en de
mond half open, de knieën
vooruit en de voetjes naar
binnen. Zij hangen met hun
houterige armpje aan de arm
van moeder, en zij sjokken
met haar door het leven zon
der duidelijk te weten dat zij
werkelijk op aarde zijn. Zij
laten hun hoofd tollen op hun
hals om vreemde dingen na te
staren en zij trekken hun mond
in vreemde plooien bij het uit
stoten van hun armelijke taal.
Maar zij lachen gedurig.
Het is te begrijpen dat de
moeder indertijd gehuiverd
heeft in het kraambed dat
zij met dood in het hart door
de zonnige lanen heeft gewan
deld, en dat zij het opgroeien
de kind met hopeloze hoop
heeft bezien, tot het gewor
den was zoals zij gevreesd
heeft. Maar toen is er iets
groots gebeurd.
De verblindende glans van
haar liefde heeft een mantel
van goud om de onooglijke
leden van het kind gesponnen.
De dwalende blik uit de wate
rige ooghoeken is gedurig vas
ter op haar gericht geworden,
het kromme armpje heeft zich
met dagelijks meer vertrou
wen in de hare gehaakt. De
doorzakkende beentjes zijn
gelijke tred met haar stap gaan
houden, zij zijn bij het groter
worden van het kind tot een
geheel geworden in hun liefde
rijke aanhankelijkheid tot el
kander. Zij lopen nu samen
door het leven zonder veel
woorden, maar met de verbon
denheid van twee in alle een
voud aaneengesmede schepse
len. De eenvoud van die ver
bondenheid is het wonder van
dit ongeluk.
En het Mongooltje lacht
voortdurend.
Zij weet dat hij nooit zover
zal komen, dat hij tot tien telt.
En dat hij nooit het allermin
ste begrijpen zal van de won
deren der techniek. En dat hij
nimmer zal kunnen meepraten
over de problemen van het le
ven noch redevoeringen zal
houden om zijn eigen slimmig
heden aan anderen mede te
delen. Hij zal nooit een blik in
de toekomst kunnen slaan, om
dat hij niet weet dat er een
toekomst is. Hij zal nimmer
zorgen hebben over wat mor
gen gebeuren kan.omdat iedere
morgen voor hem een onver
moede verrassing is. Hij leeft
in één dag, die telkens weer
andere kleuren krijgt en an
dere dingen brengt waar hij
om lachen kan.
Daarom lacht hij voortdu
rend.
De moeder zal met kracht en
geduld hebben moeten gewen
nen aan het besef, dat haar
Mongooltje het ongeluk en ae
kommer nooit kennen zal, en
dat hij in zijn bekrompen her
sens geen zintuigen voor ver
driet heeft meegekregen. Er is
één ding, waarmede zij zijn
geluk volmaken kan: Met lief
de, die hij als eenvoudig we
zen direct en tastbaar waar
neemt, als een gloeilamp de
electrische stroom. Er is niets
dat hij verlangt behalve
aan haar arm door het leven
te gaan en te lachen om alles.
Wat moet er van hem worden?
zeggen de kennissen meewarig.
Wat er van hem worden
moet? Niets. In het geheel
niets, maar dat is geen reden
voor hem om ongelukkig te
zijn. Hij wenst volstrekt niets
te worden, hij leeft direct naar
zijn dood toe, waarin alle men
sen zich verenigen. Ook dage
nen die wel iets geworden zijn,
maar dan tot niets terugkomen
na een moeitevolle en zorge
lijke tijd. Hij zal nooit vrezen
voor de dood, omdat hij nooit
beseffen zal dat er een dood
bestaat.
Maar er moet een grote re
den zijn, waarom hij voort
durend lacht.
Het zou kunnen zijn dat dit
kind, door het leven stappend
als door een droom, lacht om
zijn geluk. Het is een raar
soort geluk, ontstaan door zijn
onvermogen om ongelukkig te
zijn. Maar het is een overwe
ging waard, te bedenken dat
hij zich nooit aan de onvol
komenheden van het leven er
geren kan. En dat hij als
weinigen in staat is de volle
smaak van een door niets ver
bitterde liefde te proeven, die
hem door zijn jonkheid leidt
en die hem als het ehige waar
devolle zal bijblijven, als hij
alleen staat.
Het leven zal voor hem een
korte spanne tijds zijn, waarin
hij voortdurend gelachen heeft.
Wat de dood voor hem zal zijn,
weet niemand maar dat
weet niemand van iemand.
Misschien weet hij er meer
van. Want men moet de aller
eenvoudigste eenvoud van het
bestaan kunnen zien scheme
ren door de ingewikkeldheden
des levens om daar iets meer
van te weten.
Men moet de ingewikkeld
heden des levens kunnen weg
vegen naar een vergeten hoek
zijner gedachten, om zover te
komen als hij van den beginne
al geweest is.
En daarom lacht hij zijn
leven lang. J. L.
het werk niet te veel in handen van amb
tenaren wordt gelegd, zo heette het verder.
Met het oog op een der nieuwe taken, be
vordering van reclassering van kinderen,
bestaat er naar de mening van mevrouw
PloegPloeg een noodzaak tot onderwer
ping van de ouders bij wie immers vaak
de oorzaak van de kwaal ligt, aan een on
derzoek door psychiaters en psychologen.
Anders zal die belangrijke taak niet goed
kunnen worden uitgevoerd. Nu de Voogdij
raad omgedoopt was, vond spreekster de
naam „Raad voor de Kinderbescherming"
een gelukkige vondst van de minister.
„Vaderschapsactie"
Sprekende over de op zichzelf gewenste
bevoegdheid van de Raad voor de Kinder
bescherming om zelfstandig te beslissen
over het instellen van een vaderschapsactie,
ook tégen de zin van de moeder, verklaar
de mevrouw PloegPloeg met die bepaling
accoord te gaan. Overigens moest men
daaromtrent verder niets in wet of alge
mene maatregel van bestuur vastleggen. In
de praktijk zal hier zowel met grote voort
varendheid als tegelijkertijd met zeer veel
takt moeten worden opgetreden. Daarom
viel er alles te zeggen voor het denkbeeld
van de minister een mogelijk te ver gaande
ijver van 's Raads ambtenaren te voor
komen, door met deze taak liever een
speciale Kamer van de Raad te belasten.
Tot besluit gaf spreekster uiting aan haar
mening, dat minister Donker er in geslaagd
was om door dit ontwerp de Voogdijraad
van een bij deze tijd passend kleed te voor
zien.
De particuliere instellingen kunnen alles
wat er bij de kinderbescherming te pas
komt, niet voldoende aan en daarom is het
goed, dat de Raad voor de Kinderbescher
ming op de wijze als het ontwerp inhoudt
wordt ingeschakeld, zo meende de heer
Van der Feltz (CH), die met.het wets
voorstel ten volle kan instemmen. Om
andere redenen dan de vorige spreekster en
dan de minister kon deze afgevaardigde
zich toch wel verenigen met de aan de
Raad toekomende bevoegdheid om een
vaderschapsactie in te stellen, behalve
wanneer de moeder daartegen bezwaar
heeft.
Nu, dit laatste was ook mr. Van
Itijckevorsel (KVP) van mening, zo
dat hij een daarop gericht amendement had
ingediend. Volgens hem duidt men het
aanhangige voorstel wel aan, als een ont
werp tot reorganisatie van de Voogdijraden,
maar in feite geschiedt die reorganisatie bij
algemene maatregel van bestuur. Dit zou
beter door een wet kunnen gebeuren. Zowel
de leden als de ambtenaren van de Raden
zullen vooral over de nodige deskundigheid
of ervaring moeten beschikken. Bezwaar
zou hij er tegen hebben als er veel delegatie
aan de onderzoeks-ambtenaren zou plaats
vinden. Te betreuren achtte hij een ontwik
keling, die tot uitholling van de verant
woordelijkheid der leden zou leiden. Deze
afgevaardigde was ingenomen met de, ook
in het ontwerp te bespreken erkenning van
de waarde van het particulier initiatief op
het gebied van de kinderbescherming. Als
wij allemaal in eigen kring er naar streven
labiele gezinnen bescherming te verlenen,
dan is de overheidsbemoeiing niet of nau
welijks nodig meende mr. Van Rijckevorsel.
Na hem gaf mr. Verkerk (A.R.) als
zijn mening te kennen, dat voor zover het
vooronderzoek een persoonsonderzoek is,
dit op de weg van particulieren ligt, doch
waar het om milieu-onderzoek gaat een
taak voor de Overheid is weggelegd. Met
mr. Van Rijckevorsel achtte de A.R.-
woordvoerder het juister datgene, dat in
een algemene maatregel van bestuur zal
worden bepaald in een wet vast te leggen.
Prof. Lemaire (KNP) vond, dat
het plan der regering niet aan zijn toe
komstdromen beantwoordde, speciaal wat
de grotere invloed aangaat, die het levens
beschouwelijke hoort te krijgen. Toch
meende hij, dat er op het ogenblik wel vol
staan kan worden met de uitbouw van de
Raden zonder principiële functieverande
ring. Algehele verbetering van de Kinder
bescherming is in zijn ogen slechts dan te
verwachten als de subsidiëring der parti
culiere instellingen op grotere voet zal ge
schieden. Gaarna zou de spreker van de
minister van Justitie vernemen, hoe deze
daartegenover staat.
In tegenstelling tot mevrouw Ploeg
Ploeg vond prof. Lemaire juist, dat de be
slissing over strafvervolging bij de officier
van justitie blijft berusten. Met het amen
dement-Van Rijckevorsel op het punt van
de vaderschapsactie ging hij accoord.
De Valkenburgse kabelbaan naar de
Wilhelminatoren trekt grote belangstelling.
Tot nu toe vervoerde zij reeds meer dan
100.000 passagiers.
