IJmuider Courant | 1954 | 21 juli 1954 | pagina 3

College krijgt zijn zin met
de gas-reserveringspolitiek

Raad dringt op spoed aan
inzake „Beeckenstein

Thalia

Met drie schepen begonnen,
nog drie schepen over

Kennemer l\ Lantaarn

GASPRIJS EN EGALISATIEFONDS

SCHOOLBOEKEN
bij VAN DORP

IJmuider dammers
wonnen in Luik

Grote investeringen op komst en
nieuwe prijsverhoging niet onmogelijk

Old Clothes New

Hoe de duiven vlogen

DRY CLEANING ONLY

11

„De senaat beraadslaagt, het buiten verpulvert"

Raad volgde minderheidsvoorstel gehuwde ambtenaren

LANGS SLUIZEN EN HAVENS

„Zeeland" heeft vele
wederwaardigheden achter de rug

Slecht weer had invloed
op IJselmeervisserij

WOENSDAG 21 JULI 1954

i

Het is een langdurige raadsvergadering geworden, gister
avond: Velsens vroedschap heeft zich een kleine vier uur
lang beziggehouden met oude onderwerpen als de gasprijs
(die Vermoedelijk binnenkort weer omhoog moet, al kan er
nog een uitweg zijn) en de gehuwde ambtenares. De raad
is dus in een traag tempo door de eigenlijke agenda heenge

gleden bij verrassing kwam echter de kwestie „Beecken-
stein" om de hoek dank zij een interpellatie van het raadslid
dr. A. J. v. L e u s e n (Arbeid). De reserveringspolitiek van
het gasbedrijf haalde een debat op, dat om de retributie van
de overwinst draaide en langdurige gedachtenwisselingen
opleverde.

De heer Den Hollander (Comm.)
was tegen het voorstel, de presentiegelden
voor de afdelingen van de raad en de com
missies te verhogen: zulke vergaderingen
zijn nogal zeldzaam en gebeuren altijd in
de avond, zodat er geen sprake van loon
derving is: de taak van de raad is boven
dien vrijwillig en de financiën mogen dus
geen rol spelen.

De voorzitter (mr. M. M. Kwint)
vond het een weinig steekhoudende argu
mentatie: de huidige 3 (die nu 5 zal
worden), is echt te laag en staat in geen
enkele verhouding tot de raadspresentie-
gelden.

Over de verhoging van de reserve van
bet gasbedrijf kwamen verscheidene stem
men los. Met de heer Nu ij ens (Kath.)
voorop, die dit „spaarpotje voor komende
investeringen" en de winststorting in een
egalisatiefonds, op zichzelf wel aangenaam
vond, onder meer omdat hiermee eindelijk
de nevelen over de gasbegrotingen zijn op
getrokken.

Vroeger was de gasbegroting naar des
heren Nuijens' mening teveel een harmo
nica: men kon er naar believen aan trek
ken en de begrotingen waren steeds aan
de voorzichtige kant. In December 1953
was blijkbaar nog geen ruw bedrag bekend
van de uitkomsten over 1954, terwijl ook
de laatste gasprijsverhoging niet gebaseerd
was op een welomschreven raming. De
huidige winstraming is 3 x zo hoog als
de taxatie in 1953, waaruit blijkt dat in
twee jaar tijds drie ton winst is gemaakt.
Voor 1954 kan dus minstens een winst van
150.090 worden verwacht, meende de
Katholieke afgevaardigde, die zich weer
royaal met cijfers weerde. De restitutie
aan de verbruikers is ook al niet helemaal
tot haar recht gekomen: het resterende
winstbedrag van 91.000 liet nog een cent
meer voor de verbruikers open drie in-
plaats van twee cent uitkering ware de
consequente uitvoering geweest van een
eenmaal verworven recht. Nu moét de
raad verder tornen aan dit recht: het egali
satiefonds tast de restitutie-regeling tot in
de grond aan en daarmee is de Katholieke
fractie het helemaal niet eens. Dat de re
serve tot 250.000 opgevoerd zou moeten
worden, is billijk, maar dat kan ook ge
beuren uit de winst 1954 en volgende jaren.
De geschatte winst over 1954 van 1600,
die de gemeente in haar berekeningen aan
neemt, was dan ook voor de heer Nuijens
een zeer aanvechtbaar bedrag niet al
leen als bedrag zonder meer, maar ook als
basis voor de vorming van een egalisatie
fonds. De fractie gaf het collage in over
weging het voorstel voorlopig terug te
nemen en de verbruikers in het nieuwe
voorstel het volle pond te geven.

De heer PI e ij Ier (Vrijheid) had in
principe evenmin iets tegen egalisatie- en
reservefonds, maar stootte zich eveneens
aan het eenmaal genomen besluit de ver
bruikers het volle bedrag uit te keren
zolang dit niet opgehelderd is, zou de ge
meente Velsen in rechte aangesproken
kunnen worden voor het ontbrekende be
drag van de1 winst over 1953. Hij behield
zijn stem dan ook voor.

Ook de heer Verbeek (Arbeid) bad
enige onverteerbare eigenschappen aan het
voorstel ontdekt, hoewel hij opmerkte, dat
de uitkering aan de verbruikers indertijd
eenmalig is bedoeld: voor het jaar 1952 en
dat deze bepaling opgenomen is, om de
begroting-1952 sluitend te maken via de
gasprijsverhoging.

Dat nam niet weg, dat het pijnlijk is, als
een bepaald jaar een veel hogere winst op
levert dan blijkbaar verwacht werd en het
college dan naar een bestemming zoekt.
Ook de heer Verbeek raamde de winst over
1954 op anderhalve ton, maar in het vraag
stuk der reservering kan dit bedrag buiten
beschouwing blijven.

Hij redeneerde ten aanzien van de resti
tutie andersom: de mogelijkheid is er in
deze kwestie, dat de uitgekeerde twee cent
over 1953 alsnog door de raad gefiatteerd
moet worden!

Niet meegegroeid

En dat de gemeente dat bedrag dus van
de verbruikers terug zöu kunnen vorderen.
De socialistische fractie was het niettemin
eens met het college: de directeur van gas
en water heeft uit een bedrijfsprognose in
een raadscommissie duidelijk laten blijken,
dat het Velsense gasbedrijf de groei van de
gemeente niet voldoende heeft bijgehou
den. Zodat een stevig overschot alleen maar
geruststellend kan zijn en een egalisatie
fonds een voortdurende stijging van de
gasprijs zou kunnen tegenhouden. Hij ried
de raad dus-aan, het college uit verstande
lijke overwegingen te volgen.

De heer De Jong (A.R.) voelde meer
voor een centrale reservekas voor ver
nieuwingen aan de gemeentelijke bedrijven

de te verwachten investeringen zouden
volgens hem een eerdere versteviging van
de reserve aanvaardbaar hebben gemaakt

hij behield dan ook zijn stem voor, tot
deze onderdelen opgehelderd zijn.

Tenslotte probeerde de heer Den Hol
lander (C.P.N.) de P.v.d.A. te vangen,
door deze fractie te verwijten de restitutie
te willen torpederen een restitutie van
91.000, die (met de rente) „aan de zak
ken der huisvrouwen wordt onttrokken".
Op deze gronden steunde hij de Katholieke
aandrang, het voorstel terug te nemen en
de 91.000 alsnog te restitueren.

Als lid van de C.H.U. wilde de heer
Van Dongen graag weten, waarom
over 1953 niet de volle drie cent geresti
tueerd werd, hoewel hij op grond van de
toekomstige prijsfluctuaties het egalisatie
fonds wel graag uit de overwinst gespekt
zag.

Wethouder De Boer (Bedrijven, Ar
beid) had nauwelijks kunnen denken, dat
na het gunstig advies van de gascommissie,
zoveel critiek uit de raad zou komen. De
aantijging van de heer Nuijens, als zouden
de gasbegrotingen te elastisch zijn geweest,
probeerde hij te weerleggen met te wijzen
op de zware schommelingen in dit bedrijf,
dat nu eenmaal onderhevig is aan plotse

linge pieken in verbruik of veranderingen
in de kolenprijs. De raad heeft overigens
het bedrag, dat het egalisatiefonds toe
vloeit, geheel in de hand, en daarmee de
tarifering van het gas.

Weer verhoging op komst

De heer Den Hollander kreeg te horen,
dat er heus niets in duistere potjes ver
dwijnt; de heer Verbeek kreeg geen gelijk
met zijn visioen van een terugvorderende
gemeente ten koste van de verbruikers:
„een eenzijdige publiekrechtelijke daad als
deze kan op elk moment worden terugge-

Er hangt inmiddels alweer een prijsver
hoging in de lucht, zei de wethouder met
troevend gebaar: het kan Januari 1955
worden of eerder, maar als er nu die
extra-cent gerestitueerd wordt, moet hij
straks weer teruggehaald worden: gaat de
cent naar het egalisatiefonds, dan is de
zaak wellicht in toom te houden.

Hij kon dus goeddeels met de heer Ver
beek meegaan, betwistte de heer Nuijens
diens stellingen en verweet de heer Den
Hollander ronduit demagogie en de heer
De Jong moest horen, dat er één egalisatie
fonds zal worden gevormd, zulks mede als
uitvloeisel van de moeilijke procedure van
het contract met de Hoogovens; een even
tueel centraal reservefonds zou hem niet
lijken, omdat de structuur der gemeente
lijke bedrijven onderling verschilt.

De heer N u ij e n s liet het niet op zich
zitten: hij wilde nu wel eens weten, wat er
in de begroting 1953 voor het gasbedrijf
staat over de restitutie. Zo ja, dan zou
daarmee het eenmaal genomen besluit voor
de volgende jaren „doorlopen"; hij bleef
er voorts bij, dat de lage winstramingen
onaangenaam aandoen bij de werkelijkheid
der hoge bedragen; de uitkomsten zijn toch
wel bij benadering uit te vissen?

Er is nog uitvoerig geredekaveld over
de twee of drie cent restitutie, waarbij de
heer N u ij e n s andermaal zijn vertrouwen
in de gasbegrotingen opzegde. Hij bleek
overigens iets minder star geworden te zijn
na de argumentatie van de wethouder: hij
zou niet tegenstemmen, mits het college
het voorstel terug zou nemen en beter be
slagen op het raadsijs komt.

Er kwam wat verwarring in de raad,
toen wethouder De Boer in de boezem
van het college verweten werd, dat de
volle winst volgens het besluit van
1953 gerestitueerd moet worden en niet
een gedeelte, zoals thans het geval is
(althans de winst boven 30.090, die
automatisch in de reserve vloeit) en
daar knoopte de heer Verbeek bij
aan, door het oorspronkelijke raadsbe
sluit voor te lezen, waaruit de volledige
restitutie inderdaad bleek.

Alle verdere discussies leken dus verder
overbodig: deze zaak moet, zo zei de heer
Verbeek, overigens niet te formalistisch
worden gezien en als het geld naar het
egalisatiefonds gaat, komt het indirect de
gebruikers ook ten goede. En daarmee is
er in wezen weinig'verschil tussen restitu
tie en reservering in een egalisatiefonds.

Voorzichtig kroop de heer Tonino
(Kath.) in het juridische valletje, dat de
wethouder voor hem had opengezet ten op
zichte van de mogelijke terugvordering der
gemeente op de verbruikers. Dat wist hij
zo zuiver nog niet.

En er werd verder gediscussieerd: de
heer Den Hollander praatte door, ter
wijl de raad onderling de kwestie besprak
en er slechts drie man achter de college
tafel overbleven.Wat de situatie bepaald niet
duidelijker maakte. De heer Andries-
m a (Kath.) las tenslotte het tussenvoorstel-
Nuijens voor (wat de heer Van Leusen
de opmerking ontlokte: „waarom doet
Wagtmans dit niet zelf, waarom moet Van
Breenen dit doen?").

Duidelijke cijfers

Wethouder De Boer beloofde de heer
Nuijens binnenkort duidelijke gascijfers,
voorspelde nog eens grote investeringen
1.3 millioen of daaromtrent) en pleitte
met kracht voor het egalisatiefonds, dat
wellicht voor jaren een prijsstijging tegen
kan houden. Het tussen-voorstel-Nuijens
kon weinig genade bij hem vinden: de
overwinst ad 91.000 zal mettertijd tóch
in het egalisatiefonds worden gestort. De
raad bleek er echter zwaar aan te tillen,
wat voor het college reden was de ver
gadering te schorsen voor een kort beraad.

Wethouder De Boer deelde daarna uit
naam van het college mee, dat het college
geen reden zag, het voorstel terug te
nemen.

In een ietwat gespannen sfeer kwam het
tot stemming na twee uur debat: het tus-
senvoorstel-Nuijens (om het voorstel dus
terug te nemen) verwierf te weinig stem
men en werd met 11 voor verworpen; het
voorstel-Kruisman (Comm.) om de ƒ91.000
geheel te restitueren, ging roemloos ten
onder, terwijl de K.V.P. zich met V.V.D. en
eén deel van de C.H.U. geheel van stem
ming onthield om de nutteloosheid ervan
te demonstreren. Daarmee was het college
voorstel er practisch door: de stemming
wees uit, dat alleen de Katholieke fractie
met de communisten, de heer Pleyler en
de heer Walthuis (C.H.U.) stand hielden
in hun verzet.

De gehuwde ambtenares

Op een aanmerking van de heer T a-
bernal (Arbeid) antwoordde wethouder
De Boer, dat bekeken zal worden, of de
plaatselijke ijzerhandel ingeschakeld kan
worden bij de aankoop van onderwijsbe-
nodigdhéden voor handenarbeid; de vraag
punten, die nog altijd rond de positie der
gehuwde ambtenares zweven, werden
breedvoerig afgedaan met verwijzing naar
eerdere debatten over dit onderwerp en
hernieuwde afpaling der standpunten.
Tegenover de K.V.P., die de gehuwde
vrouw aan het huishouden wilde binden,
stond weer het principe der linkse fracties,

die de gehuwde ambtenares haar gelijk
stelling willen geven; de A.R. en C.H.U.-
fracties hielden de middenweg en lieten de
zaak voorlopig liever zoals ze is. Overigens
was dit een vrij onvruchtbaar debat, daar
deze materie thans in hogere adviserende
organen in studie is.

Wethouder Maas (Kath.) herinnerde er
aan, dat het in één jaar de derde keer is,
dat dit onderwerp in de raad komt en zag
de zin van een uitweiding dan ook niet in,
al deelde h'ij persoonlijk het Katholieke
standpunt (zijnde het meerderheidsstand
punt in het college), om de gehuwde vrouw
haar plaats in het gezin te laten.

De minderheid van het college vond haar
tolk in de persoon van de heer De Boer,
die de vrouw voor zichzelf wilde laten be
slissen. Er kwam zelfs een tweede ronde
van de temperatuur in de raadzaal steeg
door onvoldoende ventilatie, tot het on
draaglijke en de stemming volgde het
minderheidsvoorstel: 12 stemmen tegen 15.

De benoemingen van een hoofdleidster
aan de dr. Albert Schweitzer-kleuterschool
en van een leidster aan de Clara Stem-
kleutersehool werden gefiatteerd.

ADVERTENTIE

T)e postduivenvereniging „De Bonte Duif"
te IJmuiden-Oost heeft deelgenomen aan
de verste vlucht van het seizoen: van Bor
deaux af over een afstand van 931 km. De
eerste duif werd getoond bij de heer A.
Donkersloot om 7.58 uur en de laatste duif
meldde zich om 11.16 uur.

De prestaties waren als volgt: A. Donker
sloot 1, 10; C. Broek 2, 9; J. Verwer 3, 5, 6;
J. Minneboo 4, 7; J. Kaldenbach 8; H. v. d.
Poederman 11; G. W. v. Zutphen 12, 13.

De Snelvlieger

De vlucht van Bordeaux af over een af
stand van 930 kilometer welke lossing oor
spronkelijk op Zaterdagmiddag 12.30 uur
zou plaats vinden werd door de slechte
weersomstandigheden opgehouden.

Maandagmorgen om 7.15 uur werden de
duiven in vrijheid gesteld en de volgende dag
al meldde zich de eerste duif op het hok van
Fokke de Boer om een minuut over negen.

De uitslag was: 1, 2, 3, F. de Boer; 4, K.
Metzelaar; 5, A. J. Wal; 6, H. Freriks; 7,
Haver.

Hout aangevoerd

Voor de papierfabriek Van Gelder Zonen
is Dinsdagmorgen aangekomen het Duitse
s.s. „Lote Otten<s" met een lading van 608
vadem hout uit de Finse haven Hamina.

ADVERTENTIE

KONINGSPLEIN 10

TELEFOON 4880

De heer Van Leusen (Arbeid) heeft gisteravond een interpellatie over het veel
besproken buiten „Beeckenstein" in de raad gebracht. Hij noemde het een zaak van
zeer groot belang, die niettemin uitermate onzeker is. Het college heeft indertijd een
voorstel tot behandeling van de kwestie zonder motivering teruggenomen, maar de
heer Van Leusen meende, dat een groot deel van de raad zeer positief was:
voorlopig repareren en dan een studie over een eventuele exploitatiekans van een
geheel hersteld gebouw. Mocht dat laatst niet mogelijk zijn, dan zou de raad het ver
vallen huis liever zien omhalen. Voorlopig herstel zou volgens de commissie overigens
zeker de moeite waard zijn. Hij was ten zeerste verontrust over het feit, dat „terwijl
de senaat beraadslaagt, Beeckenstein verder verpulvert", zodat het een dubbeltje
op zijn kant wordt het gebouw voor de komende winter voorlopig te restaureren.

Hij drong dus aan op een snelle beslis
sing, temeer ook, d'aar elk uitstel meer geld
gaat kosten. Het leek wethouder Visser
(Arbeid) niet wenselijk de kwestie van
avond in den brede te behandelen wel
wilde hij zeggen, dat het niet de schuld is
geweest van het college, dat het allemaal
zo lang duurt. Heemschut heeft namelijk
een -bezoek aan het gemeentebestuur toe
gezegd, om een plan toe te lichten op een
voor de gemeente voordelige manier het
buiten te herstellen. Maar het bestuur is
nooit komen opdagen, wel de administra
teur (op 18 Mei), waarna het college
Heemschut telkens achterna moest zitten
over het definitieve advies; overigens is
deze zaak nog niet ver genoeg om een
definitieve conclusie op te leveren. Prin
cipieel wilde hij wel zeggen, dat men geen
goed geld naar kwaad geld wil gooien: er
is weliswaar een rijksbijdrage toegezegd
van f200.000 (een normale, hogere bij
drage wordt door het rijk niet verant
woord geacht), maar dan blijft er nog
f 500.000 over. En het is de enige plaats,
die nog eens voor de bouw van een zie
kenhuis in aanmerking zou kunnen komen.
Burgemeester Kwint gaf toe dat de
contacten met Heemschut niet helemaal
gelukkig zijn geweest, maar dat deze bond
toch een serie waardeerbare pogingen
heeft gedaan het buiten te redden. En die
f 200.000 is wellicht nog niet het einde.

Waarom dan wachten?

De heer VanLeusen was daar niet te
vreden mee: waarom heeft het college in
dertijd dan het geval „Beeckenstein" zo
schielijk teruggenomen en nogmaals:
waarom laat de gemeente deze zaak nu
maar verder vervallen? Tenslotte berust de
verantwoordelijkheid bij college en raad
en niet in laatste instantie bij „Heem
schut". Als het college alleen wil herstellen
als er een „rendabele" bijdrage in de

restauratie met zekerheid te wachten is,
prefereerde de heer Van Leusen een dui
delijke uitspraak van de raad, om een
eind te maken aan deze onzekerheid. Wet.'
houder Visser protesteerde er fel tegen, dat
de heer Van Leusen zou hebben ge
zegd, dat het college de zaak terugnam
omdat er „een stroming in de raad was, die
het college niet welgevallig was" B.
en W. willen alleen geen risico némen met
het gemeentegeld.

Het gesprek werd zelfs algemeen. De
wethouder vond ook wel, dat uitstel niet
veel langer mogelijk zou zijn en de heer
H u y e n s kwam er ook bijzou de
f 25.000, die nodig is, om „Beeckenstein"
voorlopig op te knappen nog steeds door
de raad gevoteerd worden? De KVP is be
reid a fond perdu die 25 mille te spende
ren, want naarmate de weken vorderen,
kamt het moment steeds nader, dat herstel
helemaal onmogelijk wordt. Daar stond de
heer Lips (A.R.) volledig achter, maar de
communisten zagen er niets in: „de hele
zaak is verrot". De heer Van Dongen
(C.H.) had gehoord, dat alleen de voorge
vel te redden zou zijn, de heer Verbeek
(Arbeid) stelde nog even, dat de f 25.000
wel gebonden moet zijn aan een oorlogs
schade-vergoeding van f 12.000 van rijks
wege en dat het bezoek aan het buiten
nieuwe twijfel heeft gewekt. Maar van
avond is er toch geen uitspraak te doen
het zou al te schoon zijn, ails de slepende
,,Beeckenstein"-affaire door de interpella
tie weer wat geactiveerd wordt.

Wethouder Visser meende, dat uit
alles blijkt, dat B. en W. de eventuele res
tauratie zo spoedig mogelijk in de raad zul
len brengen. Waaruit de heer Van Leu
sen haalde: „het voorstel komt in de raad,
voor het te laat is". Men verlangt er naar,
buiten Velsen en in Velsen, zei de voorzit
ter ten slotte.

IN HET VERHAAL van de vorige week hebben we gezien, dat het de N.V. Stoom
vaart Maatschappij „Zeeland" bij de aanvang niet voor de wind is gegaan. Zou men
het in Rotterdam toch bij het rechte eind hebben gehad? Daar was men immers van
mening dat een stoomvaartverbinding tussen Vlissingen en Engeland nutteloos was.
De toenmalige leiding van de Mij. „Zeeland" was ondertussen niet zo gauw uit het
veld te slaan. Met de eerste schepen, die waren aangeschaft, de Stad Vlissingen, de
Stad Middelburg en de reserveboot Stad Breda was het niet mogelijk de dienst lang
vol te houden: stuk voor stuk waren het kolenverslinders.

Eerstgenoemd schip ging in 1879 door
stranding verloren. In 1883 verkocht men
de Stad Breda voor de sloop en de Stad
Middelburg zonk in 1889.

De oorspronkelijke vloot was dus spoe
dig verdwenen. Nadat de K.N.S.M. zich uit
de directie teruggetrokken had wist men
nieuw kapitaal aan te trekken en eigen
lijk ging men voor de tweede maal van
start met twee nieuwe schepen, de Prinses
Marie en de Prinses Elisabeth, die aan
merkelijk minder kolen verstookten dan
hun voorgangers. Tien jaar later bleken de
kinderziekten voorbij. De maatschappij
bestelde drie schepen tegelijk in Enge
land. De „Duitsland" en de „Engeland"
kwamen in 1886 gereed, de „Nederland"
kwam een jaar later in de vaart. Bouw
werf was de Fairfield Company te Glas
gow, die zich later met nog meer bestel
lingen van de Mij. „Zeeland" mocht ver
heugen. Het waren flinke orders want de
Vlissingse rederij hield ervan drie schepen
tegelijk te besteïlen. Zo waren het in 1895
de Koningin Regentes, de Koningin Wil-
helmina en de Prins Hendrik die de werf
in Glasgow verlieten om hun diensten
tussen Nederland en Engeland aan te
vangen.

Andere soort namen

Een belangrijke periode werd hiermede
afgesloten want de schepen, die daarna
nieuw aan de vloot werden toegevoegd
waren schroefstoomschepen. Deze kwa
men er in 1909 bij en weer drie tegelijk
bij de werf in Glasgow'. Zij droegen de
namen Mecklenburg, Oranje Nassau en
Prinses Juliana. Het moment brak aan dat
men van het oude materiaal afstand ging
doen en als eerste stonden op de nomi
natie de Duitsland, Engeland en Neder
land en inderdaad gingen de laatste twee
er in 1911 uit. De Duitsland bleef in.
dienst. Alleen wijzigde men de naam
toen de eerste wereldoorlog begon. Voor
een schip van een neutraal land deed die
naam niet prettig aan en sinds die tijd
heette deze boot, die er ondertussen al
heel wat jaartjes op had zitten, „Zeeland".
Het is een gelukkig schip geweest en bleef
zelfs na de oorlog nog trouw haar dienst
vervullen om in 1922 naar Duitsland te
worden verkocht. De ..Zeeland" bleef ge
durende de oorlog 19141918 behouden
en dat kan niet van alle schepen van de
Mij. „Zeeland" worden gezegd. De maat
schappij verloor er vier, waarvan drie in

ADVERTENTIE

(het theater met de beste films)
DONDERDAG a.s., 8 uur. op veler ver
zoek in een speciale voorstelling:

GRETA GARBO
Ramon Novarro Lionel Barrymore

M ATA H ARI

De verleidelijkste en beruchtste spion
ne der 20ste eeuw. Haar kus zpnd dui
zenden de dood in. De laatste kans om
de grootste actrice aller tijden te zien!

GRETA GARBO!
Toegang 18 jaar.

t

Gevonden

Meneer A. de Ruiter uit de
Ahornstraat heeft trouwhartig
een brief bij mij in de bus ge
deponeerd, die hij op straat
vond kennelijk verloren
door een juffrouw. Ik heb de
brief moeten openmaken, om
de afzendster terug te vinden.
Gelukkig geen billet-doux,
hoewel ik in die dingen erg
kies kan zijn. In elk geval:
Gatha, die aan Joke een epis
tel schreef en nu al dagen lang
naar haar pennevrucht zoekt,
weet, dat het terecht is. Als ze
me even heur adres geeft,
komt'ie terug. Anders wordt
het geschrift aan de vernieti
ging prijsgegeven.

Gevonden II

Het is mij een treurige
plicht, alle belangstellenden
mede te delen, dat de heer Par
Kiet, die vorige week op mijn
autootje neerstreek en vervol
gens door mij is opgehokt,
waarna via dees' rubriek om
de rechtmatige eigenaar werd
gezocht, aan de gevolgen van
zijn zwerftocht zacht en kalm
overleden is.

Puzzelen

De jeugd van IJmuiden is
door de meneren van de

Velser Jeugdcentrale maar
mooi opgeknapt met een aan
tal diepzinnige vragen. Vra
gen, die wel op te lossen zijn,
maar je moet er wat moeite
voor over hebben om deze
„puzzletocht" als onderdeel
van het vacantiebestedings-
programma tot een goed eind
te brengen. Zodat twee bin
ken dezer dagen om de vijver
van het Cultureel Gebouw
struinden om op te meten,
hoe groot dat ding wel was
en uit welk materiaal de wan
den waren gemaakt. Op de

knieën erbij en met de neus
er op.

Twee jongedames kwamen
kalm het Cultureel Gebouw
binnenstiefelen met hun deel
nemingsformulier in de
handjes om de meneren van
de Velser Jeugdcentrale zelf
even te vragen hoe dat en dat
zat. Dan kwam het altijd goed
dachten ze, maar de meneren
hebben zich door deze twee
toetjes niet laten vermurwen.
Moesten ze zelf maar uitzoe
ken. Hebben ze gedaan.

Ik vind het een machtig

VERGETEN

De Zeeuwen zullen wel zeggen: die Velsenaren hebben een
grote mond, maar als het op daden aankomt, ho maar. En ze
hebben nog gelijk ook. Want weet u, hoeveel gezinnen zich in
totaal hebben opgegeven om een kind een poosje in huis te
nemen, waarvan moeder en vader nog niet eens twee jaar ge
leden in de grootste misère van hun leven zaten? Ik durf het
haast niet te vertellen.... vijf. Vijf gezinnen in Velsen willen
dan wel een kind in huis hebben, zeiden ze tegen de Velser
Jeugdcentrale, die deze vacantie-adoptie regelt. Vijf van de
tienduizend gezinnen, dat is niet eens in een percentage uit te
drukken. Vergeten we nu zo gauw of zijn we zo laks en
makkelijk?

verschijnsel, dat vacantiebe-
stedingsprogramma. Het

scheelt ons een boel ruiten en
voortuintjes, duinschade en
ander kattekwaad.

Klacht

Er stijgt een rauwe klacht
op naar de Lantaarn van een
ongeruste middenstander, die
het wél met zijn klanten
meent. Hij heft waarschuwend
de wijsvinger en zegt: „men
sen pas op, koop u niet over
de kop". Daarbij doelt hij op
het toenemend gebruik der
„gemakkelijke betalingsvoor
waarden" waarbij van de
kinderbijslag twee wasmachi
nes, drie radio's en nog wat
kleingoed gekocht kunnen
worden. En dat gebeurt, zegt
hij vol onrust. Niet twee van
elk natuurlijk, maar wel één
en dan meestal één te veel. Dat
dit systeem zijn t gevaarlijke
kanten heeft, hoeft hij u allen
niet te vertellen, dat kunt gé
op de tien vingeren natellen.
En dat de leverancier er ook
geen plezier in heeft, als het
klanten betreft, die verder
springen, dgn de financiële
polsstok lang is zal evenzeer
duidelijk zijn. Vandaar, dat ik
me graag bij deze ont
hutste middenstander aan
sluit en de matigheid wil pre
diken op afbetaling.

LAMPENIER

het jaar 1916. Op 1 Februari 1916 liep de
Prinses Juliana op een mijn, op de 27e
van dezelfde maand was het de Mecklen
burg en op 31 Juli onderging de Koningin
Wilhelmina hetzelfde lot. De „Koningin
Regentes" die heel wat meegemaakt had,
onder andere een keer opgebracht is ge
weest naar Zeebrugge, was de vierde die
haar einde vond op 6 Juni 1918.

Dit verlies van vier schepen kon pas in
1920 worden aangevuld. Voor de eerste
maal bestelde men een schip in ons land
en wel in Vlissingen bij de Koninklijke Mij.
De Schelde, welke de naam „Prinses Ju
liana" kreeg. Het zusterschip, de tweede
„Mecklenburg" kwam twee jaar later
klaar. Een foto van een dezer schepen is
hierbij afgedrukt. De bruto inhoud van de
„Mecklenburg" de „Prinses Juliana" is
verloren gegaan bedraagt 2998 reg. ton
bij een lengte van 106,80 m, breedte van
13,01, diepte van 7,29 m. De machines, die
10.000 pk ontwikkelen geven het vaartuig
een snelheid van 21 mijl.

Bijna twintig jaar achtereen heeft de
Mij „Zeeland" de dienst met drie schepen
uitgevoerd. Pas in 1939 ging men er toe
over het bezit met twee schepen uit te
breiden, de Koningin Emma en de Prinses
Beatrix als eerste, die met motoren zijn
uitgerust, fraaie schepen, die 21 mijl lopen.

De „Oranje Nassau", het oudste schip
van de rederij, die er 45 jaar op heeft zit
ten, is dezer dagen voor de sloop ver
kocht, zodat de Maatschappij „Zeeland"
thans drieschepen over heeft, hetzelfde
aantal waarmede men in 1875 zo moedig
begon.

ARIE VAN DER VEER
(Nadruk verboden)

Er bestond van de zijde der Belgische dam
mers grote belangstelling toen de vier
IJmuidenaren achter hun borden in Ant
werpen plaats namen, tijdens hun tournée
door België. Wereldkampioen Roozenburg
kwam uit tegen de Belgische nationale kam
pioen Oscar Verpoest, en hij was best in
vorm. In een gesloten hekstelling-partij
werd door gebrek aan tempo de Belgische
kampioen gedwongen het kerkhof-ruit te
bezetten. Volgens de regelen der damkunst
werd Verpoest gedwongen op te geven, ter
wijl er nog aardig wat stukken op zijn bord
stonden, Dukel speelde aan bord twee met
broer Hugo Verpoest. Het was een degelijk
positie-partijtje waarin de punten heel nor
maal werden gedeeld.

Yrtte de Jong, aan bord drie, behaalde
tegen de derde Verpoest belangrijk positie-
voordeel. Het staat nog niet vast, maar ver
moedelijk heeft De Jong winst verzuimd.
Het resultaat dat DCIJ-voorzitter K de
boekte, viel tegen. Tegen de Belg Van
Wijk ging het spel van de IJmuider praeses
verloren en zo werd de uitslag dan ook niet
meer dan een 4-A gelijk spel.

Voor het begin van de wedstrijd, nadat
de voorzitter van de Belgische dambond de
heer v. Deelen de IJmuidense dammers een
welkom had toegeroepen,, zegde de heer
K. de Jong als voorzitter van DCIJ dank
voor de gulle ontvangst. Hij rekende er vast
op, zo zei hij, dat over enige tijd een viertal
sterke Belgische dammers een bezoek aan
IJmuiden zullen brengen, een aanbod dat
gaarne door de Zuiderburen werd aanvaard.

Voor het IJmuider kwartet was de wed
strijd in Luik succesvoller. Roozenburg, De
Jong en voorzitter K. de Jong speelden
remise, en Dukel won van Vaesseb. Ook de
dammers van Luik brengen een tegenbezoek
aan het DCIJ-clubhuis.

Wegens het ruwe stormachtige weer kon
de visserij bij Urk de vorige week maar
matig worden uitgeoefend. De motorloze zeil-
vaartuigen visten globaal slechts twee
etmalen met gemiddelde vangsten van 50
pond per etmaal. Door de geringe aanvoer
bleef de prijs hoog. De kuilaal werd gemid
deld verkocht voor f 1,30 per pond. De week-
resultaten varieerden van f75 tot f 155 per
zeilvaartuig. De motorvaartuigen brachten
vangsten aan de markt van hoogstens 80
pond per etmaal. Hier lag de gemiddelde
prijs f 1,25 per pond. Weekbesommingen
schommelden van f200 tot f500 per motor
vaartuig. Nog minder gunstig was het ge
steld met de lijn- of beugaalvisserij. Deze
kon slechts één etmaal worden uitgeoefend
Deze vissers hadden gemiddelde vangsten,
tot 40 pond. Er was heel wéinig aanvoer van
dikke lijnaal. De prijs bedroeg gemiddeld
f 1,50 per pond en de besommingen noteer
den f 50 tot f 90 per lijnaalvisser.

Met de staandnetvisserij ging het ook heel
slecht. Zowel de vangsten van snoekbaars
als van de rode baars Waren zeer gering.
Daardoor liepen de prijzen van de rode baars
hoog. Zij lagen veelal boven de f 1,30 per
pond.

Van de staandnetvissers waren de be
sommingen niet hoger dan f50 per vaartuig.
De nestvisserij bleef stabiel. Per etmaal
waren de vangsten 6 tot 15 bak van 37% kg.
per vaartuig.

De vorige week (12 tot en met 17 Juli)
werd aangevoerd: 26.559 pond kuilaal; 675
pond lijnaal; 358 pond snoekbaars; 1152 pond
rode baars; 12 pond karper; 9 pond snoek
en 255.525 pond nest.

De totale aanvoer bracht op f45041,24.

Geslaagd voor costumière

Mej. L. van der Pijl slaagde na afgelegd
examen van de Modevakschoolvereniging
in Den Haag als costumière. Zij genoot
haar opleiding bij mej. A. Wagenaar in
IJmuiden.