Noorwegen in de zorgen over de
toekomst van een welvaartsbron
Ruige historie begon langs kust van Finnmarken
Agenda voor
Velsen
AAN DE WIEG DER WALVISVAART
Havenberichten
Visserij-varia J
En f 500.- voor
Brederodeduin
lazen
DONDERDAG 29 JULI 1954
Weer loodsdiensten van
zee geblazen
Burgerlijke stand Velsen
Wijziging van de wet op
de zeevaartdiploma's
Recordrit van rennersclub
Alweer groene kool
Prijzen voor snelvliegers
Voor jonge hersens
Ons nieuwe weekraadsel
D. Meyer veertig jaar
bij de P.T.T.
(Van een redacteur)
„De walvisvaart is één van Noorwegens belangrijkste bron
nen van welvaart" zegt het economisch jaarboekje, dat het
Noorse ministerie van Visserijen met enige trots op tafel heeft
liggen in zijn vele ontvangstkamers. Waarmee een stuk
machtige historie en een levend verhaal van durf en onder
nemingsgeest niet helemaal recht wordt gedaan, want de
walvisvaart is niet alleen een „bron" langs de mijlenlange
kust, die eens Larsen en Christensen naar de Zuidelijke IJszee
heeft zien vertrekken, maar zij is evenzeer een roeping zij
het op zakelijke grondslag. En dat is ze al vele ruige eeuwen
lang, sinds het moment waarop houten boten tot ver van de
Het is nog niet zo heel lang geleden, dat
de walvis vlak voor de kust van Finnmar
ken, Noorwegens Noordelijkste provincie,
zijn spuiters liet zien. Svend Foyn, een
stoere, grove kerel uit Tönsberg heeft in
die dagen men sdhreef 1872 de alleen
rechten verworven voor de jacht op wal
vissen, met de vuist op tafel en een paar
dikke woorden in het zachte idioom van
zijn geboortegrond, die zovele grote vissers
(en zelfs de huidige minister van Visse
rijen) opleverde. Sven experimenteerde in
zijn eentje met een scherf-harpoen en
plaatste een simpel harpoen-kanon op de
plecht van een stoombootje: de „catcher"
was geboren. Het heeft nog een halve eeuw
moeten duren, eer het eerste moderne
fabrieksschip zijn element opzocht.
Noordelijke kusten zwierven en acht man aan de riemen plus
een behendige harpoenier de ongelijke partij waren voor de
„blauwe" of de „pot". Daar zijn in die jaren veel tranen ge
vloeid in de kleine plaatsen aan de fjorden om de huikjes,
die nimmer teruggezien werden en het is dan ook geen won
der, dat Noorwegen vooraan stond, toen de kansen op ver
betering der vangstmethoden gelijke tred hielden met de
technische ontwikkelingsgang. Én een smeuïger opbrengst.
Thans echter rijst met toenemende nadruk de vraag, of door
de overbevissing deze bedrijfstak niet ten dode is opgeschre
ven.
Fabrieken aan de wal
In die tussentijd had de verwerking van
de vangst zich van zee teruggetrokken:
lang de kust verrezen in de tachtiger jaren
van de vorige eeuw tientallen traanfabrie-
ken, waar.de toen nog kleine zeilschepen-
vangers hun buit heen sleepten. Dat heeft
geduurd tot de walvis uit de Noordelijke
wateren was weggevangen. Ook door de
Noorse roofbouw ten koste van dit grootste
zoogdier, dat de aarde kent.
Dat tragische element is steeds terug te
vinden in de historie van de Noorse wal
visvaart: de overbevissing. Waren de No
ren in den beginne niet wijs genoeg bun
eigen belangen te beschermen, later zagen
zij verder en waren zij als grootste deel
genoot vooraan te vinden als het ging
om de bescherming van de walvisstand. Die
voorlopig nog wel overvloedig genoeg leek
in de Antarctische zeeën om Amerika en
Japan, Nederland en Duitsland en vele
andere landen te laten mee-eten van deze
vette tafelen, maar waar al gauw een re
gulatie nodig werd om de walvis niet naar
de rubriek der uitgestorven dieren te
helpen.
En op zee
Het jaar 1925 bracht een opzienbarende
Noorse ontwikkeling in de walvisvaart
mee: een maatschappij in Sandefjord zond
een fabrieksschip naar het barre Zuiden,
voorzien van een slipway en machtige lie-'
ren, een traanfabriek en enorme boilers.
De walvisvaart was allengs verdeeld in
concessiegebieden, maar de Noren hebben
er nimmer tegenop gezien een eindje ver
der te gaan pionieren om der wille van
een nieuw gebied en zo ontdekte een Noor
se expeditie in diezelfde jaren een over
vloedige voorraad levend walvisvlees in de
Ross-zee, net buiten de Britse vangstge-
bieden.
Deze ontdekking heeft in feite de gereed
schappen en de moed opgeleverd voor een
nieuw begin: Noorwegen wrong zich verder
vooraan in de rij der landen, die hun wel
vaart zagen zwellen dank zij de vin- en
blauwe walvissen.
Het is bijna een explosie geweest, de
ontwikkeling, die op de „ontsluiting" van
de Ross-zee volgde: Noorwegen leverde de
wereld een deel van het gereedschap, goed
genoeg om uitermate kostbare schepen uit
te rusten, goedkoop genoeg, om een half
jaar en langer in de Antaretis te bliiven.
Schepen van 25.000 ton. die dertig millioen
kostten bleven geen uitzondering, vang-
schepen van 600 ton met meer dan 2000
paardekrachten op de schroef ze wer
den gewoon en elke expeditie kon rekenen
op een bemanning van zo'n 600 man, die
samen tot 200.000 barrels aan konden.
Tot de crisis
Andere landen bouwden eveneens
Japan verscheen op het strijdtoneel, Duits
land rustte expeditie na expeditie uit en
in 1931 beschikte de wereld over 41 mach
tige expeditieschepen met 240 „catchers"
een aantal, dat na de crisisjaren snel
terugliep tot grote vreugde van de walvis
gezinnen in de Zuidelijke wateren.
De gouden dagen van na de tweede
oorlog zetten Noorwegen tot de uiter
ste spoed aan bij het herstel van haar
deerlijk gehavende walvisvloot. Weer
ging het er op los. Tenslotte betaalde
de wereldmarkt in 1951 bijna 200 pond
Sterling voor een ton walvisolie en
daar moest van geprofiteerd worden:
behalve Duitsland kwamen dan ook
naast Noorwegen alle vroegere vrin
den terug in de wijdheid van de
vangstgebieden aan de rand van de
wereld. Weer ging het de verkeerde
kant uit met de walvissen.
Het jaar 1944 had inmiddels al een in
ternationale beperking der vangsten opge
leverd tot 16.000 blauwe walvissen per jaar
terwijl het seizoen van 8 December tot 7
April „open" was, maar niettemin neemt
de voorraad vangstdieren verder af. De
Noorse regering zelf heeft daar in natio
naal opzicht wat aan gedaan, door verdere
uitbreiding der vangstmogelijkheden te
verbieden, maar niettemin zien de opvol
gers van Svend Foyn de toekomst duister
in. Er is verleden jaar een nieuwe verla
ging van het aantal te vangen walvissen
tot 15.000 aangenomen, maar of dit vol
doende is, betwijfelt men eveneens.
De wetenschap
Wie een antwoord wil hebben op de
vraag, hoe het dan zou kunnen, hij zal zich
op een fabrieksschip op de hoogte moeten
stellen. Om te merken, dat de Noren hun
opbrengst niet opjagen door meer te van
gen, maar door elk gevangen dier zover als
maar enigszins mogelijk is, uit te mergelen.
Zelfs het water uit de boilers aan boord
van de fabrieksschepen in vergelijking
tot de vismeelindustrie zou dat „stickwater"
kunnen heten wordt gezuiverd en nog
eens gezuiverd om het te ontdoen van de
laatste traan-oogjes, die er op mochten
drijven. Diepgevroren walvisvlees is al te
koop, wordt evenwel nog verbeterd omdat
het nog geen succes wil worden. Vitamine-
A uit de levers, insuline, uit de pancreas-
klier: het zijn wetenschappelijke projec
ten, waarmee de rentabiliteit van de Noorse
walvisvaart gebaat is. Vandaar dan ook,
dat ergens benedendeks een comfortabele
hut op haast elk fabrieksschip is voor de
mensen der wetenschap.
Niettemin: Noorwegen vraagt zich met
angst af, of er over vijftig jaar nog wel
behoefte zal zijn aan al deze goedbedoelde
voorzieningen.
Ten derden male moesten gisteravond
diverse loodsdiensten de strijd tegen het
zomerweer opgeven: om kwart voor tien
gaf de loodsboot voor Vlissirtgen het op en
om half elf staakte die voor de Nieuwe
Waterweg de dienst als gevolg van de Zuid
wester, die later naar Noordwest ruimde.
Omstreeks middernacht werd ook de loods-
dienst voor IJmuiden stilgelegd. In de
vroege ochtend zijn alle diensten weer her
steld.
GEBOREN: G. M. GriekspoorKup, d.,
Rijnstraat 58, IJmuiden; J. SibumKorf, z.,
Warmenhovenstraat 83, IJmuiden; H. C.
OosterveerEeken, z. Grahamstraat 22,
IJmuiden; C. van der Gaagvan der Steen,
d., Scheldestraat 52, IJmuiden; J. A. Lameris
—Wezenbeek, d., IJsselstraat 23, IJmuiden;
M. TroostGroen, d., Lekstraat 21, IJmui
den; J. T. HamersPost, d., Fazantenlaan 48,
IJmuiden; S. KruizeSchreuder, z., Rijn
straat 80, IJmuiden; J. G. van Eekelen—
Keur, z., Reggestraat 29, IJmuiden; C. M.
van den BosDuin, z., Gladiolenstraat 3,
Santpoort; T. KramerFolmer, z., Kenne-
merlaan 216, IJmuiden; M. J. VisserBon
tenbal, z., J. van Heemskerkstraat 61, IJmui
den; P. C. KemperDuijves, d., Genieweg 1,
Velsen.
OVERLEDEN: G. Haasnoot, 75 j., weduwe
van J. C. Roskam, Lange Nieuwstraat 332,
IJmuiden.
Niet spekschieten maar speksnijden: een bar werkje op het flensdek van het
fabrieksschip
In de verre eindeloosheid der Zuidelijke
IJszee leven grote kolonies pinguins - vaak
de enige levende wezens, die de mens op
zijn toch naar traan tegenkomt
Verschenen is de door de minister van
Wederopbouw en Volkshuisvesting en de
staatssecretaris van Onderwijs, Kunsten
en Wetenschappen ondertekende Memorie
van Antwoord op het voorlopig verslag
van de Commissie voor de Scheepvaart
uit de Tweede Kamer inzake het wetsont
werp tot wijziging van de wet op de zee
vaartdiploma's.
Eén der in het wetsontwerp voorgestelde
wijzigingen heeft tot doel gelijkstelling te
verkrijgen ten aanzien van de motorver
mogens, welke voor schepen van minder
dan 400 ton worden genoemd in artikel 6
van de Wet op de Zeevaartdiploma's, arti
kel 6 van de Wet op op Zeevisvaartdiplo-
ma's en artikel 87 van het Schepenbesluit
1952.
De ministers kunnen de vrees, dat dien
tengevolge de veiligheid en sociale belan
gen in het gedrang zullen komen, niet
delen. Zij menen, dat op grond van de op
gedane ervaringen met zekerheid kan
worden aangenomen, dat de veiligheid
door de voorgestelde wijziging niet in ge
vaar wordt gebracht, terwijl de sociale
belangen van het personeel voldoende wor
den gewaarborgd door de regelingen om
trent de werktijden en de bemannings
sterkte in de bestaande collectieve arbeids
overeenkomst.
Wat. betreft de vraag of er wel aanleiding
is met minder gediplomeerden aan boord
van de schepen in de kleine handelsvaart
te volstaan, nu deze steeds meer worden
gebruikt voor grotere reizen, wordt er op
gewezen, dat de schepen met een kleiner
motorvermogen dan 225 pk, om welke het
hier gaat, in het algemeen niet voor reizen
buiten de Europese kustzeeën worden ge
bruikt.
Het diploma motordrijver zeevisvaart
eist gelijkwaardige kennis als het diploma
motordrijver voor de kleine handelsvaart.
De minister en de staatssecretaris achten
daarom geen reden aanwezig om bezitters
van het zeevisvaartdiploma te beperken in
hun arbeidsterrein. Gedurende de tijd, dat
de voorgestelde regeling in de vorm van
een ministeriële beschikking van kracht is
geweest, is niet gebleken, dat er een grote
aandrang bestaat bij de motordrijvers van
de zeevisvaart om over te gaan naar de
kleine handelsvaart. Er bestaat dus geen
aanleiding te vrezen, dat de zeevisvaart in
moeilijkheden zou geraken.
Het is de bedoeling binnenkort een com
missie, waarin alle partijen zullen zijn
vertegenwoordigd, in te stellen, welke in
het algemeen tot taak zal hebben te onder
zoeken in hoever wijzigingen moeten wor
den aangebracht in de Wet op de Zeevaart
diploma's en haar uitvoeringsbesluiten.
Woensdag 28 Juli kwamen de haven van
IJmuiden binnen: Atlas van La Palice.
Amstelpark van Port Said. Krautsant van
Bremen. Rijnstroom van Londen. Erna Ol-
dendorff naar Mantyluoto. Capella v. Kotka.
Croonenburgh van Bilbao. Ariadne van Rot
terdam, Berkelstroom van Par. Karl Kiehn
van Geffle. Hernö v. Hernösand. Admiralen-
gracht van Abo. Taormina van Dieppe.
Vertrokken zijn: American Defender naar
Rotterdam. Najada naar Antwerpen. Erica
L. Meenzen naar Brake. Graveland naar
Bremen. Aldebaran naar Rotterdam. Heems
kerk naar Bremen. Draco naar Duinkerken.
Theano naar Rotterdam. Plato naar Rotter
dam. Nyenburgh naar Rotterdam. Amstel-
stroom naar Portsmouth. Bacchus naar
Hamburg.
Negen voeren niet uit
Negen schepen hadden gisteravond in de
IJmuidense haven vastgemaakt. Het waren
alle „uitgaanders", die echter het weer te
slecht vonden en de zee buitengaats te on
stuimig, om de veilige beschutting van de
haven prijs te geven.
Aanvoer op Urk. Dinsdag werd door 80
vaartuigen op Urk aangevoerd: 5074 pond
kuilpaling, prijs f 1,20f 1,32; 1037 pond lijn-
aal, prijs f 1,51f 1,72; 33 pond snoekbaars,
prijs f 1,07; 126 pond rode baars, prijs f 1,11
f 1,33, per pond en 283 bak nest, prijs f 2,60
f 3,00 per bak van 3714 kg.
Prijzen van Woensdag. Heilbot 3,00
2,30; gr. tong 3,803,30; grm. tong 3,503.20;
kim. tong 3,00—2,70; kl. tong I 2,20—1,90; kl.
tong II 1.90—1,70; tarbot I 2,201,80, per kg.
Tarbot II 120; kl. tongschar 3328; schar-
tong 33; kl. schol I 4038; kl. schol II 379;
schar 2820; bot 1410; v. haring 22,5023;
makreel 2611; gr. schelvis 2826; grm.
schelvis 32—15; kim. schelvis 4012; kl.
schelvis I 3712; kl. schelvis II 169; wijting
17—9; gr. gul 35—25; midd. gul 25—20; kl.
gul 17-14; kl. haai 2824; ham 70; kl. kool-
vis zw. 26—13, per 50 kg. Gr. kabeljauw
26482; gr. koolvis zw. 7361; gr. leng 66,
per 125 kg.
Aanvoer van Woensdag. 83 kisten tong
en tarbot,3 kisten heilbot, 5 kisten tongschar
en schartong, 410 kisten schol, 36 kisten
schar, 15 kisten bot, 1565 kisten haring, 1355
kisten makreel, 810 kisten schelvis, 135 kis
ten wijting, 405 kisten kabeljauw en gul, 4
kisten leng, 14 kisten kl. haai, 2 kisten ham,
33 kisten koolvis, 35 kisten diversen. Totaal
4910 kisten.
De Beverwijkse rennersclub „Kennemer-
land" heeft Woensdagavond de zomeravond
competitie voortgezet met een recordrit.
De uitslag was:
A-klasse 44 km.: 1. J. Groot in 1 uur 13
min. 35 sec.; 2. T. Beentjes in 1 uur 16 min.
B-klasse 44 km.: 1. C. Niesten in 1 uur 11
min. 20 sec.; 2. M. Stuyt in 1 uur 14 min 50
sec.; 3. L. Braas in 1 uur 15 min. 40 sec.; 4.
L. Grapendaal in 1 uur 16 min. 35 sec.; 5. A.
de Graaf in 1 uur 19 min. 10 sec.; 6. C. L.
Jong in 1 uur 20 min. 56 sec.
C-klasse 33 km.: 1. J. Stet in 56 min. 48
sec.; 2. J. Beentjes in 56 min. 55 sec.; 3. A.
Dekker in 1 uur 2 min. 30 sec
Junioren 22 km: 1. A. Lute in 20 min. 21
sec.; 2. H. Koomen in 41 min. 20 sec.
Woensdag werd aan de Beverwijkse
groenteveiling de eerste groene kool aan
geboden, waarvoor 26 cent per kilo is be
taald.
Uit Vilvoorde in België hebben dus bijna
dertienhonderd duiven van de leden van de
gezamenlijke IJmuidense en Santpoortse
duivensportverenigingen Zondag een lief-
d'adïighektevludht gemaakt, waarvan de
netto-opbrengst, welke meer dan vijfhon
derd gulden bedraagt, geheel ten goede zal
komen van de lighallen „Brederodeduin"
te Santpoort. Voor deze vlucht stelde de
gemeente Velsen een ere-medaille, plaatse
lijke middenstanders en enkele bedrijven
prijzen in geld en natura beschikbaar. Aan
de wedvlucht namen niet alleen duiven
van de IJmuidense en Santpoortse vereni
gingen deel, doch ook die van de meer dan
20 Haarlemse verenigingen, zodat het to
taal bijeen gevlogen bedrag veel hoger zal
blijken te liggen. Daarnevens is in Haar
lem een inzameling gaande, welke geani
meerd wordt door een geluidswagen, ter
wijl op de Grote Markt een duivenhok op
gesteld staat.
Als eerste prijswinnaar kwam aan een
duif van de heer J. Oldendorp in de El
zenstraat te IJmuiden-Oost. Deze duif
vloog de afstand van Vilvoorde naar
IJmuiden ongeveer 170 km. in de tijd
van 2 uur, 17 min. en 31 sec., wat een ge
middelde snelheid is van 1242.36 meter per
minuut. Tevens kreeg hij de tweede ver-
rassingsprijs.
De tweede hoofdprijs viel ten deel aan
de heer E. Apeldoorn, welke zijn kolen-
voorraad met een mud anthraciet vergroot
zag, wat in deze zomer zeer welkom zal
zijn. Daarnaast kreeg hij de eerste verras-
singisprijs. Zijn duif vloog de afstand in de
tijd van 2 uur 18 minuten en 10 sec. De
heer H. v. d. Pieterman noteerde 2 uur,
18 min. en 30 seconden. Hij kreeg de derde
hoofdprijs.
Het beschikbaar gestelde radiotoestel
werd gewonnen door de heer F. Schaap,
Velserduinweg, IJmuiden-Oost, met een
tijd van 2 uur, 18 min. 14 seconden, ter
wijl hij tevens voor zijn vrouw een per
manent cadeau kreeg.
Een servies ging als vijfde prijs naar de
heer J. Struys, welke de eerste viif z.g.
TBC-duiven binnen had. Ook raadde hij,
welk koppel van zijn duiven het eerst op
BESTE KINDEREN,
Natuurlijk praten we vandaag niet over het weer, want julie horen daar elke dag
genoeg over mopperen en dit hoekje is nu eenmaal geen mopper-hoekje. Nee, we
gaan in deze vacantia veel liever eens op bezoek in Artis. Het is er heerlijk beschut
tussen de hoge bomen en als je maakt, dat je net tijdens een bui in één of ander huis
bent om naar de apen, de vogels, de krokodilten of de slangen te kijken, dan kun je
minstens een hele dag in die mooie dierentuin doorbrengen, zonder veel nadelige
gevolgen van het slechte weer te ondervinden. Om een beetje in de stemming te ko
men heb ik maar vast een plaatje voor jullie uitgezocht, waarop je Moeder Leeuw
met haar beide jongen ziet.
vallen is. Het was dan ook een mooie tocht,
die jullie gemaakt hebben. Prettig, dat het
weer zo meeviel. Wanneer ga je nu naar
het kamp?
HARDLOPER vermaakt zich ook liever
thuis, dan dat hij gaat zeilen bij zo'n storm.
Ja jongen, het weer houdt nu eenmaal
geen rekening met vacantie-gangers, jam
mer genoeg. Gelukkig dat je je nogal ver
maakt hebt op die auto-tocht.
Tot slot is hier nog WIELRENNER, die
de vorige week zijn raadsel niet op tijd
klaar kon krijgen. Jammer jog, want je
had misschien ook wel de veertig punten
gehaald. Wat duurt het nog lang voordat
moeder thuis komt. Maar wat zal het een
feest zijn als ze er weer is, denk daar maar
veel aan! Leuk, dat je haar zo kon verras
sen met die viooltjes. Daar kijkt ze natuur
lijk steeds naar als jij weer thuis bent.
Veel plezier op je tocht naar Bergen en
Schoorl!
Dit was het laatste briefje deze week.
Tot volgende keer!
TANTE ELS
Briefjes vóór Dinsdag Kennemerlaan 186
IJmuiden of aan de bezorger meegeven!
Merk je wel hoe de leeuwin zich quasi
afzijdig houdt van haar jongen en de
vreemde meneer met het fototoestel?
Maar o wee, als die man eens te dicht bij
kwam, dan zou haar reactie razend snel
zijn. Want zij zou dan haar jongen be
dreigd voelen door die vreemde ep zij
zou haar kinderen onmiddellijk verdedi
gen. Wee degene, die dan in haar klauwen
valt! Maar natuurlijk wagen jullie je nooit
te dicht bij de roofdier-kooien, er is im
mers een hek tussen, dus je mag de tralies
niet dichter dan een meter ongeveer na
deren.
En zo is het eigenlijk met alle dieren in
Artis. Je kent ze niet en vooral zij kennen
jou niet, dus: handen thuis, want anders
kan het wel eens mindër goed met je af
lopen. Ik vergeet nooit de meneer, die zul
ke beste vriendjes was geworden met de
lama in een paar minuten tijd. Hij voerde
het dier brood en stukjes kaas (terwijl er
uitdrukkelijk op een bord aan het hok
stond: niet voederen s.v.p.) en klopte het
goedmoedig op de hals. De lama liet alles
rustig toe, tot zij er op eens genoeg van
bleek te hebben, haar bek opende en de
meneer van onder tot boven vol spuwde
met de pas ontvangen lekkernijen.
Je kunt je het gezicht van deze heer
voorstellen en ik hoop ook dat hij zijn les
geleerd heeft, namelijk zich niet te be
moeien met de hem onbekende dieren die
onze Artis herbergt.
En na dit verhaaltje gauw naar de brie
ven.
MARIANNEKE is weer helemaal her
steld. Gelukkig, kind, je vacantie hoeft dus
niet helemaal „in het water" te vallen, al
doet ze dat tot nu toe wel een beetje. Veel
plezier hoor, volgende week!
ZEEMEERMIN is de gelukkige winnares
van deze raadselronde. Goed zo, meisje, je
hebt je boek wel verdiend, want je hebt
de veertig punten netjes gehaald. Wat
leuk, dat het schoolreisje je zo goed be-
De oplossing van het vorige puntenraad-
sel is: ZOMERMAAND (zoel of zijde, Oost,
mand of mars, egel, ramp, mist, adel, aard,
neef, dorp).
Puntentelling: Clematis, 10, 10; Bütter-
blómke: 10, 5, 10; Zeemeermin: 10, 10, 10,
10; Wielrenner: 10, 10, 10; Marjanneke:
10, 6, 9, 9; Hardloper: 10, 10, 9, 10.
Zoals je ziet heeft ZEEMEERMIN de
meeste punten, zodat zij onbetwist eigena
resse wordt van het uitgeloofde boek. Je
krijgt het zo spoedig mogelijk thuis, meisje!
We beginnen weer vol moed aan een
nieuwe serie raadsels. Het eerste volgt
hieronder en jullie kunnen allemaal een
regenachtige middag gebruiken om het op
te lossen en in te zenden. Wie geen fouten
maakt krijgt tien punten. We zullen aan
het eind van vier weken eens zien wie de
meeste punten bij elkaar geschraapt heeft!
Doe je best.
X drijvende plankenvloer.
X tussen middag en nacht.
X opzichter.
X politieman.
X bewoner van Scandinavisch
land.
X hoogmoed.
X bloem en deel van het oog.
X om te beginnen.
X gierigaard.
X tour.
X watervogel.
X bewoner van Urk.
X groene weide-plant.
X stekel.
Het opstel van Bütterblömke volgt hier
onder.
OOOOOOOOOOOOOOOCOOOOOGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
g Tante Els feliciteert:
g MEIBLOESEM, die vandaag jarig is.
8 Van harte nicht, veel plezier en veel
8 zon!
oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooo
de til zou zijn en kreeg daarvoor een mooie
asbak met zilveren duif.
De duivenliefhebbers hebben met deze
wedvlucht weer eens blijk gegeven van
hun groot liefdadigheidsgevoel. Jaarlijks
wordt door de 55.000 leden van de Ne
derlandse Posbduivenhouders Organisatie
meer dan een ton aan diverse verenigingen
afgedragen, een resultaat, waarop niet
iedere tak van sport bogen kan.
Zondag 1 Augustus hoopt de heer D.
Meyer, Hagelingerweg 100 te Santpoort
zijn veertigjarig ambtsjubileum in dienst
van de P.T.T. te vieren. De heer Meyer
begon zijn loopbaan als hulpbesteller te
Santpoort. Hij klom op tot besteller eerste
klas, in welke functie hij thans nog werk
zaam is. Ook in het verenigingsleven is de
heer Meyer geen onbekende. Hij is een
enthousiast supporter van de voetbalver
eniging „Terrasvogels", terwijl het honkbal
eveneens zijn warme belangstelling heeft.
Op de ranglijst van de klaverjasclub „Zo-
merlust" is hij steeds in de bovenste re
gionen te vinden.
Houtaanvoer
Voor de papierfabriek Van Gelder Zonen
is Woensdagmorgen aangekomen het Duitse
s.s. „Erna Oldendorff", dat van de Finse
havens Lapaluoto en Yxpila een lading van
924 vadem hout aanvoerd.
DONDERDAG 29 Juli
IJMUIDEN
Thalia, 20 uur: „Anna".
Rex, 20 uur: „Dubbel spel".
VRIJDAG 30 JULI
IJMUIDEN
Thalia, 20 uur: „De grote Caruso".
Rex, 20 uur:
VELSEN
Raadhuis, 10.3011.30 uur, spreekuur
wethouder van Financiën.
Rainbouw round my shoulder.
een verhaal van ,,'t Bütterblömke
Toen we nog in Friesland woonden,
woonden we naast een boer, die in een ge
woon huis woonde maar zijn boerderij een
eindje verder had staan. Eens op een mor
gen, toen we zaten te eten, keken we door
het raam naar het dak van de buren en we
zagen twee mussen voor een gat onder een
dakpan zitten. Ze maakten bewegingen ais-
of ze iemand zaten te voeren. Even later
vlogen ze weer weg. Toen we goed keken
zagen we een nestje met drie jonge musjes
er in onder de dakpan. Toen het wat lang
naar de zin van de jongen duurde kwamen
ze alle drie met hun kletine kopjes voor
het gat en tuurden naar links en naar
rechts of vader en moeder er nog niet aan
kwamen. En ja daar kwamen ze aan. Elk
met een vette worm in de snavel. De
jongen gingen te keer als ik weet niet hoe
want iedereen wou het lekkerste hapje
hebben. Dat ging zo door van 's morgens
vroeg tot 's avands laat. Elke dag. We kon
den er niet genoeg van krijgen. Tot op
een middag de buurman met een ladder
kwam, hem tegen de muur aan zette en
er op klom. Hij had ook nog iets in zijn
hand, een glazen dakpan. Hij nam de ge
wone dakpan er uit en zette de glazen er
in. Toen nam hij nog een stuk glas daar
sloot hij het gat mee af. Nu konden de jon
gen er niet meer uit en de ouders er niet
meer in. Toen de ouders weer met een
wormpje terug kwamen schrokken ze ge
weldig, ze pikten tegen het glas maar het
hielp niets, elke dag kwamen ze terug,
maar ze konden er niet in. Tot de jongen
van honger gestorven zijn en vader en
moeder misschien wel van verdriet want
ze kwamen niet meer terug. Toen we aan
de buurman vroegen waarom hij dat ge
daan had zei hij: „Ze pikten 's nachts zo
tegen de dakpannen .en ze piepten zo". We
vonden dat allemaal erg gemeen, want hij
hod best even een paar weken kunnen
wachten tot ze uitgevlogen waren en dan
het gat dicht maken.
