In IJ muiden-W est staat een schip
voor de jeugd op stapel
rThalia^
Bram Rothe, baas van „de
mechanische" gehuldigd
Jeugdhonk
met allures
Een ontdekkingsreiziger
gaf zijn naam aan vele schepen
i Danslessen
Een landdag vormde het begin
van een actief verenigingsleven
Kennemer
Lantaarn
Visserij - varia
R. MARTENS
„Abel Tasman" en
de „borg" boten
Een werker met een gulle
lach in de bloemen
Old Clothes New
EIGENBOUW
WOENSDAG 8 SEPTEMBER 1954
8
LANGS SLUIZEN EN HAVENS
DANSSCHOOL
PDV „Oranje Nassau" en het
slechte weer
Kwart eeuw vrijzinnigen
Herdenkingsdienst op 26 September
IK DOODDE MIJN KIND
THE GLENN MILLER STORY
f
DRY CLEANING ONLY
Naar de VIMATO
Bom bij kooksovens
Propaganda-avond van
schaakclub „Weenink"
HET WAS EEN verheugde ambtenaar voor jeugdzaken, die wij gisteravond na afloop
van de Velsense raadsvergadering opzochten: „zijn" Jeugdhonk was door de heren
een-en-dertig goedgekeurd en na lange, lange jaren kan nu tenslotte in IJmuiden-
West met een stevige aanpak van het werk onder wat de heer G. Kwakkel zelf liever
niet „de massajeugd" noemt, begonnen worden. Een beter woord heeft ook overigens
hij nog niet kunnen vinden. Maar nu de kansen geboden worden, met een ruim
gebouw het vroegere R.K. „Zusterhuis" op de hoek Kanaalstraat-Kerkstraat
de ongebonden jeugd van dit deel der gemeente op tg vangen en wellicht terug te
brengen tot de fundamenten van gezin en eventueel vereniging, is er niemand
verheugder dan deze zelf nog jonge man, die het klappen van de Velsense zweep
in zulk een opvallend korte tijd heeft leren kennen en verstaan. „De plannen? Ze
liggen eigenlijk al lang klaar.
Ik wil hiervan met de Velser Jeugd-
centrale en een zo breed mogelijk opge
zette bestuursraad, die graag alle gezind
ten en richtingen moet omvatten, een
„eigen huis" voor de jeugd zien te maken.
Geen clubhuis, geen verenigingsgebouw,
maar een thuis, een doorgang naar het
normale, georganiseerde, als u wilt „ge
richte" jeugdwerk".
Ziehier in het kort de omtrekken van
dit plan. Maar de heer Kwakkel zou zich
zelf miet zijn, als hij de détails ervan geen
originele wending had gegeven, waarmee
dit nieuwe honk een unicum in den lande
belooft te worden.
Om de kinderen, die hij bereiken wil,
ook inderdaad langs de lijnen der vrijwil
ligheid te binden, moet het een huis voor
en door henzelf worden. Een huis, waar
de orde en de „tucht", om de grote woor
den heel voorzichtig te gebruiken, niet
merkbaar zijn. Waar iedereen welkom is
en iedereen mag gaan waar hij wil.
„KIJK: het leven is te vergelijken met
een schip", zegt de heer Kwakkel. „En de
mens zal het zeemanschap enigszins moe
ten beheersen, om zonder al te grote brok
ken dat schip te hanteren. Nu had ik het
me zo gedacht: ook ons honk wordt een
schip met een reder, een kapitein en een
staf van scheepsofficieren. Het enige ver
schil met een echt schip is evenwel, dat
daar de blinde passagiers geweerd en aan
de maréchaussee worden overgegeven; op
het schip, dat hier op stapel staat, zijn
juist die blinde passagiers welkom. Ze
krijgen een kans. Een kans om het tot
„jongen" te brengen en bij loffelijke vaart
tot „leerling" of „matroos". Dat ligt hele
maal aan het kind zelf, dat als versteke
ling aan boord komt, maar algauw moet
voelen, dat het alles met de gang van za
ken van doen heeft. Het kan opklimmen
tot een plaats aan dek, zelfs op de cam
pagne of naast de kapitein in de stuurhut".
DEZE aardige symboliek is, dunkt ons,
duidelijk genoeg voor de goede verstaan
der en ze past volmaakt in het beeld van
de massajeugd, die met een overmaat aan
vertrouwen van de volwassene tot posi-
tief-denkende mensen kan worden groot
gebracht of zo ge wilt, teruggebracht
naar de maatschappij, die haar nodig
heeft.
Het ruime gebouw, dat nu definitief
eigendom is geworden van de gemeente,
op de goedkeuring van Gedeputeerden na,
biedt mogelijkheden te over voor de reali
sering van deze idee: beneden de ruime
instuif, een keuken en een leidersvertrek,
op de eerste verdieping een zaal voor
„stille sporten" als schaken en dammen,
op zolder een heerlijk handenarbeid-wal-
halla, plus een filmzaal.
EN MISSCHIEN op den duur nog wel
een dépendance van de openbare leeszaal.
Allemaal niet alleen voor, maar nadruk
kelijk .ook v a n de kinderen. De inven
taris van de Thillant II inclusief de (de
fecte) radiocombinatie gaat er heen, open
bare werken zal het een en ander aan de
indeling veranderen en dan kan de zaak
rond Nieuwjaar gaan draaien.
DE GROTE ZORG is echter de leiding.
Het zou ideaal zijn in de bestuursraad van
dit jeugdhonk alle bestaande jeugdvereni
gingen vertegenwoordigd te krijgen, om
de eenvoudige reden, dat een kind, dat na
I.Iselmeervisserij. De aanvoer van kuil-
paling op Urk was ook vorige week weinig
bevredigend. De noteringen liepen nog iets
terug, van f 1,11 tot ongeveer f 1,03 per pond.
De vangsten per vaartuig varieerden per dag
van 70 tot 170 pond. Ook de aanvoer van
lijnpaling was heel gering. De vangsten per
vaartuig en per dag liepen van 30 tot 70
pond. Noteringen van f 0,68 tot f 1,14 voor
tweede soort en f 1,62 voor eerste soort. Ook
de aanvoer van snoekbaars en rode baars
loopt nog steeds terug; noteringen voor
snoekbaars van f 0,54 tot f 0,76, voor rode
baars van f 0,61 tot f 1,01 per pond.
In totaal werd ongeveer 112 ton nest aan
gevoerd; prijzen per bak van 75 pond van
f 2,60 tot f 2,80. De weekbesommingen van
de kuilaalvissers varieerden deze week per
vaartuig van f 300 tot f 900. Bij de lijnaal-
vissers was dit per vaartuig van f 120 tot
f2.40. Aangevoerd werd: 41.060 pond kuil-
paling; 2148 pond lijnpaling; 843 pond snoek
baars; 760 pond rode baars; 61 pond karper;
4 pond snoek en 223.275 pond nest. De totale
omzet bedroeg f51.645,42.
Aanvoer op Urk. Zaterdag werd door
108 vaartuigen op Urk aangevoerd 9135 pond
kuilpaling, prijs f 0,95f 1,10; 669 pond lijn-
aal, prijs f 0.9Óf 1,62; 106 pond snoekbaars
prijs f 0.54f 0,65; 145 pond rode baars, prijs
f 0.61—f 0,65 per pond en 564 bak nest, prijs
f 2,60f 2,80 per bak van 3714 kg.
Prijzen van Dinsdag. Heilbot 2,90; gr.
tong 3,903,70; grm. tong 2.582,48; kim.
tong 2,30—2.16; kl. tong I 2,06—1,82; kl. tong
II 1,90—1,70; tarbot I 3.00—2,70, per kg. Kl.
schol II 32—14; schar 18—16: bot 19—8; v,
haring 1910; makreel 23—10; gr. schelvis
42—36; grm. schelvis 36—30; kim. schelvis
3627; kl. schelvis I 2820; kl. schelvis II
16,50—12,50; wijting 1814; kl. gul 1712,50;
poontjes 16,50—8,00, per 50 kg. Gr. kabel
jauw 20080;, per 125 kg,
Aanvoer van Dinsdag. 15 kisten tong en
tarbot, 65 kisten schol, 14 kisten schar, 25
kisten bot. 4345 kisten haring, 960 kisten
makreel, 330 kisten schelvis, 10 kisten wij
ting, 50 kisten kabeljauw en gul, 6 kisten
poon, 20 kisten diversen. Totaal 5840 kisten.
Besommingen van Dinsdag. IJM 6
Norma f 11.330 (rest.); IJM 38 Zeelandia
f 15.770: IJM 54 Limburgia f 13.230; 1 trawler
met f14.510; KW 75 f5720; KW 24 f5715;
IJM 210 f 6000.
dit honk kennelijk thuishoort in C.J.M.V.,
A.J.C. of K.A.J. daar dezelfde gezichten en
personen terugziet, die hij eerder in het
jeugdhonk leerde kennen. Daaruit volgt
dus direct, dat het echte clubwerk aan
deze verenigingen voorbehouden blijft: al
zal het nieuwe honk bepaalde clubvorming
beslist niet tegengaan een damcompe-
titie is dat eigenlijk al, nietwaar? de
gerichte activiteiten van de groep blijven
het terrein van de daartoe competente or
ganisaties op het terrein van het jeugd
werk.
DAT OP de overgang van jeugdhonk
naar vereniging of club het gesprek tussen
het kind en zijn leider een uitermate be
langrijke schakel vormt, hoeft geen nader
betoog; dat dus de dagelijkse leiding een
verantwoording van grote omvang zal
krijgen te torsen nog minder.
Maar dat dit „schip" een behouden vaart
verdient en een groot aantal „verstekelin
gen" lijkt duidelijk. Wij zijn, met velen,
benieuwd naar deze frisse aanpak van een
urgent probleem. F.
VOOR DE OORLOG was er een coaster die „Abel Tasman" heette. Dit is niet zo
bijzonder omdat deze Nederlandse zeevaarder, die in 1642 Nieuw-Zeeland ontdekte,
het zeer zeker heeft verdiend, dat een schip naar hem werd vernoemd. De scheeps
naam „Tasman" komt trouwens al jaren achtereen voor bij de Koninklijke Paket-
vaart Maatschappij. Deze voor-oorlogse coaster „Abel Tasman" is hierbij afgebeeld.
Het is een schip van het raised quarterdeck-type, dat te zien is aan de kuil bij het
voorschip. Feitelijk is het een schip met een verhoogd halfdek in tegenstelling met de
motorkustvaartuigen van het gladdektype, die een doorlopend dek hebben.
Deze „Abel Tasman" werd in 1937 door
de N.V. Schèepswerf „Delfzijl" v./h. Gebr.
Sander te Delfzijl afgeleverd aan de op
drachtgever, de heer J. Bonninga te Gro
ningen. De bruto inhoud heeft 314 reg. ton
bedragen en netto 153; de afmetingen luid
den als volgt: lengte 38,53 m, breedte 7,34
m en holte 2,54 m. Een 4 cyl. Bronsmotor
van 240 pk. zorgde voor de voortstuwing.
Naar vooroorlogse begrippen was het
een modern schip, maar helaas heeft het
slechts drie jaar zijn taak kunnen ver
vullen. Hét bleef uit handen van de bezet
ter, doch ging ten onder in Britse dienst.
Bemand met Engelsen kwam de „Abel
Tasman" op 13 Juni 1940 nabij Poole tot
zinken.
De tweede
Vier jaar geleden is er een tweede coas
ter „Abel Tasman" gekomen. E. Wagen-
borg's Scheepvaart en Expeditiebedrijf te
Delfzijl verstrekte de bouwopdracht aan
de Scheepswerf Gebr. Niestern, eveneens
te Delfzijl. De tewaterlating vond plaats
op 26 April 1950 en een bijzonderheid
hierbij was, dat de doopplechtigheid werd
verricht door de voorzitter van de Abel
Tasmanschool te Delfzijl, welke school
dit jaar een eeuw bestaat. Wat de afme
tingen betreft is deze nieuwe „Abel Tas
man" vrijwel identiek aan zijn voor
ganger. Alleen de bruto inhoud is minder,
namelijk 281 ton. De 195 paards M.A.N.-
motor geeft het schip een snelheid van
8 y2 mijl.
Zonder evenwel van eigenaar te ver
anderen is dit vier jaar oude vaartuig de
vorige maand van naam veranderd. De
naam „Abel Tasman" verdween en de
naam „Fivelborg" is er voor in de plaats
gekomen. Deze naamsverandering viel
samen met die van de „Mercator", die
thans „Lauwersborg" heet. De firma
Wagenborg is een bekend bedrijf in de
kleine vaart. In 1898 opgericht heeft zij
over de honderd motorkustvaartuigen in
beheer, maar ook „eigen" schepen, waar
van de meeste namen op „borg" eindigen.
Naast de namen die op dam, dijk,
kerk, fontein, stroom, land, gracht of
singel eindigen hebben we voor kort ook
„borg"boten gekregen. Als eerste kwam in
1950 de Egbert Wagenborg in de vaart,
gebouwd bij de Terneuzense Scheepsbouw
Mij. De Werf Amels, ook bekend op het
gebied van viskotterbouw, leverde in 1953
twee nieuwe schepen aan Wagenborg af,
de „Amstelborg" en de „Rijnborg". De
Amstel en de Rijn zijn overigens al meer
keren voor scheepsnamen gebruikt. De
Nederlandse koopvaardij telt nu al 11
schepen waarvan de namen met „Amstel"
beginnen en 6 met „Rijn". Het vorig jaar
verdoopte men de „Weltevreden VII" in
Hunzeborg, maar de kroon op het werk
van vele jaren op het terrein van de kust
vaart kwam in Mei toen de „Kroonborg"
bij Niestern in Delfzijl gereed kwam.
Zonder twijfel mag dit schip dat 499,33
bruto reg.ton meet en een draagvermogen
heeft van 1020 ton één der fraaiste kust
vaartuigen worden genoemd. Dit vlagge-
schip van Wagenborg is nog maar enkele
maanden oud. In die tijd is het enige
malen de IJmuider sluizen gepasseerd en
te zijner tijd zullen we de „Kroonborg" in
„Langs sluizen en Havens" naar voren
brengen.
ARIE VAN DER VEER
(Nadruk verboden)
ADVERTENTIE
INSCHRIJVING voor leerlingen,
gevorderden en gehuwde paren.
Leraar Eenheidsprogramma
EDISONPLEIN 1 - IJMUIDEN
Onder zeer slechte weersomstandigheden
hebben de duiven van. de Oranje Nassau
deelgenomen aan de wedvlucht van Duffel
(151 km.). Met N. O. wind werden zij om
12 uur 20 min. gelost. Als eerste meldde
zich een duif van Jac. Clots om 15.46.43.
De verdere uitslag was: Jac. Clots 1, 11,
19; A. Gravémaker 2, 12; B. Apeldoorn 3; A.
de Waard 4. 7, 13, 15, 18, 25; Joh. Broek 5,
21, 27; J. Wijker 6, 22, 26; D. Mantel 8; D.
Broek 9, 14. 20; S. v. Leeuwen 10; L. de
Waard lS, 17, H. Wanmaker 23; C. Zwanen
burg 24, B. Visser 28.
Op 26 September zal het 25 jaar geleden zijn dat te VelsenIJmuiden-Oost een
afdeling werd opgericht van de Vereniging van Vrijzinnig Hervormden, als resultaat
van een landdag, tot dat doel georganiseerd door de Provinciale Vereniging in de
Herenduinen, waar onder anderen wijlen ds. Horreüs de Haas een van zijn magistrale
toespraken hield.
Het eerste bestuur werd gevormd door
de heren dir. L. Limborgh Meyer (voorzit
ter), dr. A. J. van Leuisen, P. Harder, W.
C. Jantjes en mevrouw H. F. Cailkoen-Van
Thienen. Na een jaar al legde dr. Limborgh
Meyer zijn functie als voorzitter en be
stuurslid neer. Deze werd toen overgeno
men door d'r. Van Leusen, die met zijn
enthousiasme jarenlang die stuwende kracht
is geweest van de jonge afdeling. Eerst
een jaar na het einde van de oorlog ver
hinderden drukke bezigheden (naast zijn
dokterspraktijk bekleedde hij ook nog het
ambt van wethouder en raadslid van de
gemeente Velsen) hem, zijn krachten nog
langer in dienst te stellen van de Vereni
ging van Vrijz. Hervormden. Zijn opvol
ger was de heer Rolloos, die op zijn beurt
weer de voorzittersfunctie overdroeg aan
de tegenwoordige functionaris de heer J.
P. van Megchelen, oud-postdirecteur.
Veel ups en downs heeft de afdeling ge
kend in deze eerste kwarteeuw.
Omdat een eigen gebouw ontbrak, moest
er vele malen van behuizing verwisseld
worden. Begonnen in een vacantie-kolonie-
huis op „de heide" van het, voormalige Vel-
seroord, waar de bedden opgeklapt ston
den tegen de wanden en alleen een paar
petroleumlampen de avondfoijeenkomsten
verlichtten maar hoeveel sfeer was er
desondanks! hebben verscheidene loca-
liteiten als kerk moeten fungeren, zelfs
een bovenzaal van een bioscoop waar, om
concurrentie uit te schakelen, zoals de
voorzitter opmerkte, vóór iedere dienst
eerst snel alle portretten van filmhelden
die de wanden sierden, moesten worden
verwijderd.
Enthousiasme
Het enthousiasme van de voorzitter be
zielde het bestuur (de voorzichtige pen
ningmeester incluis) zelfs om in 1932 een
eigen voorganger aan te stellen, weliswaar
maar een „halve" (n.l. voor de helft van
zijn tijd), want „half" kan dr. H. Faber
die wij hiertoe bereid vonden, grondig in
zijn werk als hij altijd is, zeker niet ge
noemd worden. De jaren onder zijn leiding
blijft de afdeling in zijn herinnering hou
den als één der beste perioden van de 25
jaren die sinds de oprichting zijn verstre
ken. Helaas bleek het bestuur in financieel
opzicht te optimistisch te zijn geweest. Er
kwamen crisisjaren en het salaris kon niet
meer worden opgebracht. Dr. Faber ver
trok naar Schiedam en alleen als catecheet
werd ds. J. Hanneman (toen te Uitgeest)
aan de afdeling verbonden.
Tijdens de oorlog moest helaas de gehele
gemeente evacueren. De zusterafdeling
Haarlem was zo vriendelijk het meubilair
zo lang op te bergen. Na de oorlog was het
aanvankelijk moeilijk het werk weer op
gang te krijgen. Maar na het eerste jaar
ging het beter, vooral toen Haarlem nog
maals te hulp kwam, nu door één van haar
voorgangers (eerst dr. J. de Graaf en later
ds. J. Heidinga) iedere week één dag af te
staan voor huisbezoek, catechisaties en
Bijbelkring.
In deze periode werd ook een begin ge
maakt met het kerkelijk gesprek, dat sinds
dien wordt voortgezet.
Ook die tijd ligt nu weer achter ons,
ADVERTENTIE
(het theater met de beste films)
DONDERDAG a.s. 8 uur
in één speciale voorstelling
het aangrijpende filmwerk
Mag een vader, zelf dokter, over jong
leven beschikken, óók als zijn eigen
dochter hem hulp komt vragen
Een zeer aparte film, die het probleem
van het ongehuwde moederschap en de
gevolgen van onwettige liefde zonder
schroom, oprecht en eerlijk durft aan
te snijden
Alléén toegang boven 18 jaar.
Voorverkoop morgenochtend van 11-12
uur aan het theater
HEDENAVOND 8 uur
laatste voorstelling
want tot haar vreugde heeft de afdeling,
dankzij de medewerking van het hoofdbe
stuur, nu weer sinds twee en een half jaar
een „halve" voorganger kunnen aanstellen
in de persoon van de heer J. B. Assendorp,
godsdienstleraar en oud-maatschappelijk
werker, die in de andtere helft van zijn
tijd te Amsterdam theologie studeert.
Natuurlijk komt dit het werk zeer ten
goede: de afdeling groeit voortdurend. Ge
zien het aantal nieuwe vestigingen in Vel-
sen-IJmuiden-Oost kon die grooi nog snel
ler gaan maar, die geloven, haasten
niet en de afdeling ziet de toekomst
met vertrouwen tegemoet.
Prof. dr. J. Lindeboom, die 25 jaar ge
leden de eerst dienst leidde, zal dit ook 26
September a.s. doen. Na afloop van de
dienst zal de gehele gemeente zich verza
melen aan een eenvoudige lunch in de
tegenwoordige plaats van samenkomst, het
gebouw voor culturele belangen in de
Abelenstraat te IJmuiden-Oost.
Er was veel belangstelling van familie
leden, collega's en vrienden in het schaft
lokaal van de afdeling hoogovens der Ko
ninklijke Nederlandse Hoogovens en Staal
fabrieken te IJmuiden, toen daar de heer
A. Rothe, baas van de mechanische afde
ling, werd gehuldigd ter gelegenheid van
7jjn zilveren jubileum
Namens de directie sprak prof. dr. F. ten
Doesscliate de waardering van dit college
uit voor de jarenlange trouwe plichtsbe
trachting, waarbij hjj de gebruikelijke ju-
bileumenveloppe overhandigde.
Hoofdingenieur J. Rijkeboer, die zelf de
voorgaande dag gehuldigd was, voerde het
woord en zeide, dat het aanspreken van de
jubilaris met „meneer Rothe" wat onwen
nig was; men kent hem als „Bram" en dit
tekent de plaats, die hij in de gemeenschap
van de afdeling inneemt. Hoewel de jubi
laris zijn loopbaan niet bij de afdeling
hoogovens is begonnen hij begon als
bankwerker bij de constructiewerkpaats
heeft men toch het gevoel „dat hij er altijd
is geweest" omdat hij uit de C.W. bij de
ADVERTENTIE
Koningsplein 10 - Telefoon 4886
De visserijvereniging „Samenwerking"
heeft het plan opgevat met haar 201 leden
en hun dames op Zaterdag 18 September
een bezoek te brengen aan de VIMATO -
visserij tentoonstelling te Amsterdam.
Uit de put
Achter ut? schermen ran ons
woelig wereldje werken een
paar van die „stillen" in den
lande, van wie de mens slechts
hoort als er een jubileum aan
te pas komt of er zoals in
dit geval eens per jaar een
nationale manifestatie uit hun
werk naar voren springt.
Als ge allen weet en dat
neem ik vlot aan wat re
classering beduidt en welk een
morele en materiële ellende de
werkers van het reclasserings-
apparaat weten te voorkomen
door hun voortdurende liefde
volle aandacht en het in de
werkelijke praktijk brengen
van dat schone gezegde over
die eerste steen en dat gooien
ermee, (een sport, die wij van
tijd tot tijd zo wreed weten te
bedrijven) dian zult ge verder
willen aanhoren wat ik op het
hart heb. Van 20 September
tot en met 2 October wordt
rond de „nationale reclasse-
ringsdag" een inzameling ge
houden voor dit werk der stil
te ook in de IJmond. Want
weet, dat duizenden gevange
nen en ex-gevangenen in nood
verkeren, de barre nood van
de mens-zonder-uitweg, die in
wanhoop kan verkeren en
daarna heel gemakkelijk in
recidive. En dat alleen geld
uitkomst kan brengen.
Mag ik u op deze plaats met
klem en nadruk de prachtige
doelstelling van de reclasse
ring nog eens op het hart bin
den? En uw beurs proberen
een klein kiertje open te peu
teren voor dit streven, dat alle
sympathie verdient. Juist, om
dat het zo stilletjes voortschui-
felt langs de zelfkanten van
het leven.
In de gouden Alex Bell
Anthonius Maasland, zoon
uit een langs het water opge
groeid en met dat water ver
weven geslacht en zijn gade
Grietje Zegel zijn op 15 Sep
tember een halve eeuw ge
trouwd. Daarmee komt een
van die doorgewinterdedJmui-
dense echtparen in de bloe
men, die het bewijs leveren
van de gezondheid van het kli
maat hier. Al is vader Toon
dan nog een jonge kerel met
zijn 72 jaren en al staat moe
der Grietje met haar 70 lentes
ook nog voor niets (en dus
nog kwiek voor de wastobbe),
het blijft een hele ruk: vijftig
jaar. En heus geen leven van
acht uur op en een boeren-
slaap, maar een hard stuk
werk op de trawler en in de
fabriek.
De bruigom werd in Vianen
geboren,op een zonnige Augus
tusdag van het jaar 1882, maar
trok al als tienjarige lefschop
per naar IJmuiden, waar zijn
vader aan de sluis kwam te
werken.
Alle remmingen van dat
toen wondergrote waterwerk
heeft Maasland-de-oude als
heibaas zien verrijzen uit de
put, die IJmuiden-Oost moest
worden en de kleine Toon
verdiende in de functie van
duvelstoejager-in-algemere
dienst zes trotse guldens in de
week er bij.
Zo ging dat toen.
Vader is, 46 jaar oud, op het
werk gebleven; kreeg een hei
stelling op zich en dit drama
heeft zich in het gezin vast
gebeten, naar zich laat den
ken.
De Maaslanders woonden in
deze dagen aan het eind van
de Zeeweg, waar nu het bootje
van Donkersloot de heen-en-
weer-dienst vaart. Vlakbij
huisden de Zegels en die wa
ren in het bezit van een lieve
jongedochter, waar Anthonius
méér aandacht voor had dan
goed voor hem kon heten.
Daar kwam een trouwtje
van.
Toon was inmiddels gaan
varen, ais tweede machinist
op d'e trawler, tot groot onge
rief van het meidje thuis, die
het nooit helemaal heeft kun
nen verkroppen, dat haar An
thonius de breeveertien koos.
Op z'n dirie-en-twintigste was
hij overigens al machinist,want
pit zat er genoeg in; de Oceaan,
de Marezaten en de Groentjes
hebben dat kunnen bewijzen.
Hij voer en voer en vloog in
de eerste wereldoorlog haast
nog een paar keer in de lucht,
„dank zij" een mijn. Maar in
1929 was het hem meer dan
welletjes in de fabrieken
van Oceaan en Sporn lag een
rustiger boterham dacht Toon.
Hij diaoht verkeerd, want de
grote staking van de dertiger
jaren, toen IJmuiden dooreen
werd geschud tot op de fun
damenten, keerde zich tegen
hem: met vele anderen moest
Maasland verdwijnen. Hij
heeft menig jaar daarna nog
bij aannemers gewerkt en
kwam na de tweede oorlog op
non-actief.
Het leed is dit bruidspaar
niet bespaard gebleven: we
reldoorlog II en zijn gevolgen
ontnamen het gezin 2 van de
7 kinderen.
Een zoon bleef in Duits
land na deportatie, een ander
stierf aan de gevolgen van
een tropenziekte na zijn dienst
tijd in Indonesië. Deze dingen
zullen het feest van de 15e
September nog wel wat af
dempen, maar de vijf kinders.
hun kleinkinders en de 7
daaruit ontsproten achterklein
tjes kunnen niettemin rekenen
op een zware fuif bij Snijders,
want moeder en vader hebben
hun zinnen nog best bij elkaar
en het moet er nu maar eens
van genomen worden.
Onder de ereboog In de
Alexander Bellstraat door: ge
feliciteerd!
Onvolkomenheden
Deze nieuwe stad met al
haar schone eigenschappen telt
een aantal onvolkomenheden
voor hen, die er dagelijks in
verkeren, welke wel eens on
der luid gemopper de „andere
kant" uit het oog doen verlie
zen. Neem nu eens die Lange
Nieuwstraat, waar straks weer
aan gedokterd moet worden;
als bij de aanleg rekening was
gehouden met diverse practi-
sche oplossinkjes voor het ver
keer, hadden we de herzienin
gen niet nodig gehad en dat
had heel wat geld uitgespaard
zou ik zo zeggen.
Trouwens: aan het andere
eind, dan waar ik nu op doel,
is het ook niet gans gewiekst
opgezet. Wie in de richting van
het Moerbergplantsoen fietst,
stuit daar ter hoogte van het
vrindeiijke winkelgalerij tje
plotseling op een trottoirband,
waar zich het fietspad eigenlijk
had moeten voortzetten en
deze onlogica heeft al menig
fietser een velg gekost. Vrij
dagmorgen stond daar nog een
treurend man bij de restanten
van zijn rijwiel. Hij wist de si
tuatie daar niet zo best en ver
trouwde er dus in het donker
op, dat het fietspad zich nor
maal zou voortzetten, maar dat
deed het fietspad lekker niet.
Zelfs de porder van de vis-
lossers, die zijn stadje toch
heus wel kent na idem zoveel
nachtelijke omzwervingen,
heeft er al een paar keer bijna
de nek gebroken. Zou dat nu
echt niet anders kunnen, wel-
nenende voogden dezer nieuwe
stad, waar het goed moet zijn
om te werken en te wonen,
maar ook om te fietsen?
Als ge een rood, driewielig automobieltje door Velsen ziet
pruttelen met een 'vergenoegd man achter het stuur, komt dok
ter Boosman voorbij de aartsknutselaar, die een felle liefde
bezit voor de techniek. Zijn laatste product is opgemelde rode
driewieler. Om even de catalogusgegevens te noemen: 1 cylin-
der-kopklep BSA-motor met aandrijving op het achterwiel,
rubbervering, maximum-snelheid bij de 65. Koeling via een
tunnel, die van voren naar achteren dwars door het voituurke
heenloopt. Zilveren cabrioletdakje.
De dokter stond er gisteren mee op de pont en dan komen
er natuurlijk altijd een paar nieuwsgierigen om zo'n ding heen-
staan. Een pontwachter, het carrosserietje bekloppend, stelde
de vraag, wat daar voor materiaal voor gebruikt was. „Door en
door roestvrij" antwoordde de dokter eerlijk. „Aluminum"?
wilde de pontbaas weten. „Nee, hout" stelde de dokter naar
waarheid vast. „Kraakt niet, piept niet en roest niet."
„Dan lijkt u wel wat op dokter Boosman" zei de pontwachter
voorts, tevreden over deze vergelijking, „die knutselt ook altijd
zulke dingen in elkaar". LAMPENIER
hoogovens was gedetacheerd. Toen in 1940
de fabrieksbrandweer met het oog op de
oorlogshandelingen moest worden uitge
breid, aarzelde de heer Rothe niet met zich
als vrijwilliger op te geven; tegen het ein
de van de oorlog ging hij, nog immer als
bankwerker, over naar de afdeling hoog
ovens en thans is hij daar baas bij de me
chanische dienst. Zijn prettig, opgewekt
humeur maakt hem bij allen populair.
Spreker bracht tenslotte de gelukwensen
over van bedrijfsdirecteur ir. F. W. E.
Spies.
De chef van de afdeling hoogovens, ir.
A. K. Vroege, ging in zijn hartelijke rede
eveneens diep in op de loopbaan van de ju
bilaris en aan het slot van zijn toespraak
reikte ir. Vroege de jubilaris het vererend
getuigschrift en het gedenkbord der maat
schappij uit.
Met een serie verhalen uit de praktijk
belichtte de heer J. van Vliet de loopbaan
van de jubilaris als vakman, die vlot aan
leerde en zelfstandig bleek te kunnen wer
ken. Namens het toezichthoudend perso
neel bood spreker tenslotte een schilderij
aan.
Nadat de heer Geyssendorffer een bloem
stuk had aangeboden, sprak de voorzitter
van het jubileumfonds, de heer J. A. van
Eden. De jubilaris, zo vertelde hij, is een
man die tot belangrijke dingen in staat is
en een baas die goed met zijn mensen kan
omgaan. Als lid van de kern heeft spreker
nimmer moeilijkheden met hem. Na, even
als de andere sprekers, ook mevrouw Rothe
in te hulde te hebben betrokken overhan
digde de heer Van Eden het geschenk: een
fraai polshorloge.
Een feestgedicht van de heer J. Baars
culmineerde in het aanbieden van bloemen
aan mevrouw Rothe, en vervolgens haalde
de heer W. F. Veneberg herinneringen op
aan de samenwerking, die hij in verschil
lende perioden met de jubilaris heeft ge
had, o.a. in de brandweer gedurende de
oorlog, toen de jubilaris bleek te beschik
ken over de teamgeest, die toen zo nodig
was. Op de hem bekende, onnavolgbare wij
ze bracht de heer S. de Vreese een feest
lied, dat daverend gelach aan de zaal ont
lokte. De gehele ploeg van de jubilaris had
zich tot een koor gevormd, dat een lied ten
gehore bracht onder leiding van de heer J.
Vosse.
Terwijl men aan het graven was voor\
de nieuwbouw van de kooksovens op
het Hoogoventerrein, kwam er een fikse J
bom boven, vermoedelijk een blindgan-
ger uit de oorlogsjaren, die daar dus 1
een kleine tien jaar gesluimerd heeft.
Gelukkig was het gevaarlijke ding
125 kilo springstof geeft een hele klap
wat zijn ontsteking betreft niet zó
gevaarlijk, want er was, naar de des-
kundigen zagen, een fikse tik voor no- j
dig om de plof te doen geschieden. Niet
temin zijn de mensen van de Hoogovens i
blij, dat de Hulpverleningsdienst voor
dit karweitje naar IJmuiden is getogen j
en de bom ter plaatse onschadelijk heeft
gemaakt.
0000000000000000000<XX>3000000000000000000000000000000000
Voor de jaarlijkse propaganda-avond van
de Beverwijkse schaakclub „Weenink" die
Dinsdag in het clubgebouw werd gehouden
bestond een grote belangstelling. De voor
zitter de heer J. C. Muyen verheugde zich
in zijn openingswoord hierover ten zeerste.
In de pauze reikte Je heer Muyen de prij
zen uit aan de kampioenen van het afgelo
pen seizoen. De wisselbeker was voor de
heer Ph. Bakker, terwijl de heer J. Reinhout
de tweede prijs in ontvangst mocht nemen.
Van groep II waren de winnaars 1 F. Piët;
2. H. Nyland; van groep III: 1. G. de Koter;
2. J. Sonneveld en van groep IV: 1. D. van
Vuuren; 2. J. Limmen.
Tevens reikte de voorzitter de prijzen uit
van het jeugdschaakkampioenschap Midden-
Kennemerland.
De grote beker was voor K. Steyn van
schaakclub „Santpoort", kleine bekers ont
vingen C. Gordijn van schaakclub „Kijk Uit"
uit IJmuiden en C. Koomen van „Weenink"
Op deze avond speelden Ph. Bakker en C.
Komen simultaan. De heer Bakker speelde
aan zestien borden en won negen partijen,
maakte drie keer remise en verloor van: H.
Schepel, J. Jimmink, J. v. Versseveld en D.
Duinmeyer.
Van de twaalf partijen die de heer Komen
speelde won deze er acht; speelde één keer
remise en verloor van: D. Duisenberg, R.
Meyer en C. Mostertman.
