Levenslang geëist tegen
opzichter van Waterstaat
Mr. Algera zette als minister door
wat hem als Kamerlid niet lukte
Agenda voor
Haarlem
Vervoerpolitiek op losse schroeven
tL,en nieuwe
gaat voor l
Tien helicopters voor
het leger
Nederlands „squadron"
blijft in Duitsland
De gifmoord in Oud-Beierland
Verdachte van moord
in Deventer bekent
Een glimlach
Werd Stalin weggeruimd
wegens krankzinnigheid?
DONDERDAG 23 SEPTEMBER 1954
Streekvervoerders protesteren bij de Kamers:
ln strijd met de wet
Geen bevoorrechting
wereld
„Begin van militaire integratie"
Audiëntie van Paus Pius
voor derde maal bekort
Directie der N.S.
uitgebreid
U geniet
langer en
intenser voor
Minister van vele zaken
van Laos afgetreden
De Nederlandse vereniging van trans
portondernemingen (N.V.TO.) heeft aan
de leden van de Staten-Generaal een adres
gezonden naar aanleiding van het konink
lijk besluit van 11 Maart 1954 waarbij eni
ge wijzigingen zijn aangebracht in de richt
lijnen voor de Commisie Vergunningen
Personenvervoer (C.V.P.). Aan dit adres
is het volgende ontleend:
De wijziging waar het hoofdzakelijk over
gaat en die onrust bij de streekvervoeron-
dernemers heeft veroorzaakt, is die van de
richtlijn luidende: „Indien bij een vergun
ningaanvraag strijdige belangen betrokken
zijn van verschillende aanvragers, die ieder
voor de vergunning in aanmerking zouden
komen, of van een of meer zodanige aan
vragers en andere vervoerondernemers,
wordt gestreefd naar een oplossing van de
ze belangenstrijd door overleg, gericht op
vrijwillige onderlinge samenwerking.
Bij de te nemen beslissing zal nochtans
het algemeen vervoerbelang en niet het be
lang der betrokken aanvragers of vervoer
ondernemers op de voorgrond moeten
staan".
De laatste zin is in het koninklijk besluit
van 11 Maart 1954 gewijzigd in: „Indien de
vrijwillige samenwerking niet tot stand
komt, geniet voorrang de aanvrager, die in
de bezettingstijd geen schadevergoeding
heeft aanvaard wegens het definitief ver
lies van de vergunning, tenzij deze aanvra
ger op redelijke gronden de samenwerking
heeft geweigerd dan wel verwacht moet
worden, dat hij zijn diensten niet op behoor
lijke wijze zal uitoefenen".
Het algemeen vervoerbelang dat volgens
de oorspronkelijke richtlijn de doorslag
moest geven wanneer de CVP uit meer dan
één aanvrager een keus moest doen Is uit
de nieuwe richtlijn verdwenen; het recht
\an voorkeur van de bevoorrechte aanvra
ger gaat vóór het algemeen vervoerbelang,
De N.V.T.O. acht deze wijziging in strijd
met de Wet Autovervoer Personen. Deze
wet toch gaat van het beginsel uit, dat een
vergunning voor het uitoefenen van een
autobusdienst aan de aanvrager alleen
maar geweigerd mag worden in het belang
van een duurzame en redelijke voorziening
in de vervoersbehoeften. De richtlijnen moe
ten binnen de grenzen van dit beginsel blij
ven. Zij mogen daarvan slechts een precise
ring en uitwerking zijn. Zij moeten de grote
lijnen aangeven voor het door de C.V.P. te
voeren beleid, maar zij mogen deze commis
sie geen beleid opdringen, dat in strijd is
met de wet. Dit laatste nu doet de nieuwe
richtlijn wel. Deze richtlijn beoogt niet het
algemeen vervoersbelang te dienen, maar
integendeel het particuliere belang van een
bepaalde groep van ondernemers.
Wanneer het voorkeursrecht in de prac-
tijk wordt toegepast en dat zal toch on
getwijfeld in de bedoeling liggen zullen
verschillende streekvervoerondernemingen
uit elkaar vallen. Voorlopig zal dit slechts
een paar streekvervoerondernemingen kun
nen betreffen daar de C.V.P. met de thans
aan de orde zijnde vergunningenverlening
de eerste na de bezetting goeddeels
gereed is. Wanneer echter de verlenging
der vergunningen in 1957 aan de orde
komt, zullen ook andere streekvervoeron
dernemingen getroffen worden.
Er zijn bij de sanering van het autobus-
dienstbedrijf slachtoffers gevallen, maar
dat kon niet anders. Voor de C.V.P. zal dit
ongetwijfeld de meest pijnlijke en onaange
name zjjde van haar taak zijn geweest. Er
bestaat echter geen enkele aanleiding om
de groep van ondernemers, die tijdens d®
bezetting zijn uitgevallen, een aparte plaats
toe te kennen Of een ondernemer de bood
schap, dat lijj voor een vergunning niet
ADVERTENTIE
:".A-
f- c;
w T
op onze
250 Modelkamers
i T-v-i
Vrij te bezichtigen
De grootste en
modernste
woninginrichting
WONINGINRICHTING BEVERWIJK
meer in aanmerking kon komen, vóór of
tijdens de bezetting ontving, maakt in we
zen geen verschil.
Er bestaat ook geen gegronde aanleiding
om onder de ondernemers, die bij het sa-
neringswerk der C.V.P. zijn uitgevallen, een
aparte plaats toe te kennen aan hen, die
tijdens de bezetting geen schadevergoeding
hebben aanvaard. Waarom zou iemand, die
zich door zijn financieel voordelige positie
kon permitteren de gang van zaken af te
wachten, gesteld moeten worden boven
iemand die uit nooddruft een vergoeding
heeft aanvaard? En waarom zou iemand,
die vóór of na de bezettingsperiode een
schadevergoeding aanvaardde, gesteld moe
ten worden boven iemand die zulks deed
tijdens de bezetting? Allen zijn immers ge
lijkelijk getroffen door de sanering van het
Nederlandse autobusdienstbedrijf
De huidige minister van Verkeer en Wa
terstaat is bij de behandeling van de wijzi
gingswet 1949, als lid der Tweede Kamer,
krachtig opgekomen voor de belangen van
de zogenaamde gedupeerden en heeft daar
bij een soortgelijke regeling voorgesteld als
thans is neergelegd in de gewijzigde richt
lijnen. Dat was zjjn goed recht. Hjj heeft
daarbij echter geen succes gehad.
Adressante acht het in strjjd met de con
tinuïteit van beleid, die algemeen als een
eerste vereiste van deugdelijk bestuur wordt
beschouwd, dat de minister thans van zijn
bevoegdheid als zodanig gebruik maakt om
alsnog, buiten de volksvertegenwoordiging
om, door te voeren wat hjj destijds als ka
merlid niet heeft kunnen bereiken.
De N.V.T.O. heeft ook als ernstig be
zwaar tegen de wijziging van de richtlijnen,
dat het georganiseerde bedrijfsleven daarbij
niet is gehoord.
De N.V.T.O. doet thans op de leden der
Staten-Generaal een beroep om de voor het
autobusdienstbedrijf in Nederland dreigen
de gevaren af te wenden.
Het Nederlandse leger zal waarschijnlijk
per 1 Januari 1955 over tien helicopters
kunnen beschikken. Zoals bekend is, is de
enige helicopter, die de militairen in Ne
derland thans bezitten, er een van de Ma
rine Luchtvaartdienst. Per 1 Januari zul
len dit er dus elf zijn. De machines komen
uit Amerika en een vertegenwoordiger van
de Nederlandse luchtmacht is op het mo
ment in de Verenigde Staten om de over
dracht te regelen.
Dit charmante Amerikaanse meisje, de
24-jarige Doris Dean uit New York City,
die in 1954 tot Nationale Tulpenkoningin
werd gekozen, was natuurlijk aanwezig,
toen de grootste lading tulpenbollen, die
Nederland dit jaar naar de States heeft
verscheept, in haar land arriveerde. Als
een levende reclame voor het Nederlandse
product streek zij neer op een gedeelte
van de lading van het Nederlandse schip
„Westerdam", dat de bollen naar de
V.S. bracht
Naar wij thans nader vernemen zal het
tactische verkennings-,.squadron." no. 306
van de Koninklijke luchtmacht, dat nu
deelneemt aan de oefening „battle royal"
in West-DuitsJamd na afloop van deze
manoeuvres in West-Duitsland blijven. Het
zal worden opgenomen in de Tweede ge
allieerde Tactische Luchtmacht, maar ad
ministratief blijven ressorteren onder de
chef van de Nederlandse Luchtmachtstaf,
luitenant-generaal-waarnemer A. Baretta.
Het opnemen van het Nederlandse squa
dron in de „Second Allied Tactical Air-
force" in West-Duitsland kan ails het begin
van een militaire integratie worden gezien.
Een minder vérstrekkend blijk daarvan
was het feit dat deze zomer tweemaal een
squad'ron van de Noorse luchtmacht in
Nederland enige tijd heeft geoefend van
een Nederlandse basis af. Het ligt in de
bedoeling dat binnenkort een squadron
van de Deense luchtmacht op Eindhoven
zal komen en een Noorse squad'ron op Vol-
kel om met onze luchtmacht gezamenlijk
te oefenen.
-Sl.
ROME (Reuter) Paus Pius XII heeft
Woensdag voor de derde achtereenvolgende
maal zijn tweewekelijkse massale audiëntie
van bedevaartgangers bekort.. De Paus
stond bijna tien minuten lang op een bal-
con van zijn zomerpaleis te Castel Candolfo
en verscheen later vijf minuten aan een
venster.
ADVERTENTIE
Door een besluit van de te Utrecht ge
houden buitengewone algemene vergade
ring van aandeelhouders van de N.V. Ne
derlandse Spoorwegen is de directie der
vennootschap uitgebreid door de benoe
ming tot directeur van de huidige chef
van de dienst van de exploitatie, ir. J.
Wessels Boer.
Ir. J. Wessels Boer werd op 23 Februari
1901 te Veghel geboren. Na in 1927 aan de
Technische Hogeschool te Delft zijn diplo
ma van electrotechnisch ingenieur te heb
ben behaald, trad hij op 1 September 1928
als adspirant-adjunct-ingenieur bij de
toenmalige dienst van tractie op het hoofd
bureau te Utrecht in dienst van de spoor
wegen. Op 1 October 1932 werd hij inge
nieur bij de tractiegroep Amsterdam. Op 1
Januari 1941 keerde ir. Wessels Boer terug
naar het hoodbureau als afdelingschef bij
de dienst van tractie. Op 15 October 1947
werd hij benoemd tot ingenieur der trac
tie te Eindhoven en op 1 November 1948
tot hoofdingenieur. Op 1 Juli 1951 werd
ir. Wessels Boer benoemd tot chef van de
toenmalige dienst van tractie en mate
rieel, waarvan de naam later werd gewij
zigd in dienst van materieel en werkplaat
sen. Op 1 Juni 1953 werd hij chef van de
dienst van de exploitatie.
Levenslange gevangenisstraf heeft de
procureur-generaal bij het Haagse Ge
rechtshof geëist tegen de 31-jarige opzich
ter A. L. L. uit Gouda, die door de recht
bank te Dordrecht wegens moord op zijn
echtgenote, Maaike Neeltje van Waarden
burg, tot 18 jaar gevangenisstraf was ver
oordeeld. De man was ten laste gelegd, zijn
vrouw met arsenicum om het leven te heb
ben gebracht.
Op de vraag van de president, waarom
de verdachte in hoger beroep was gegaan,
antwoordde deze: „Omdat ik onschuldig
ben."
Als eerste getuige werd gehoord een
opperwachtmeester der Rijkspolitie. Om de
doodsoorzaak van L.'s vrouw te kunnen
vaststellen werden verschillende lichaams
delen door de toxicologe mej. prof. dr. A.
Steerahauer onderzocht. Op grond van dat
onderzoek was de hoogleraar tot de con
clusie van arsenieum-vergiftiging gekomen.
Een andere getuige, drogist te Moor
drecht, verklaarde dat verdachte bij hem
vergif was komen kopen, om naar zijn
zeggen, een hond te vergiftigen. L. had
verteld dat zijn vrouw op dat ogenblik bij
haar moeder in Oud-Beierland verbleef.
De drogist had hem toen calcium-airsenaat
gegeven. Toen de drogist later in de cou
ranten las dat L. gearresteerd was in ver
band met het overlijden van diens vrouw,
had hij de politie opgebeld.
De echtgenote van de drogist bevestigde
de verklaringen door haar man afgelegd.
Zij had L. er nog op attent gemaakt, dat
hij de hond beter door de veearts kon
laten afmaken.
Verdachte beweerde dat het vergif be
doeld was om de hond van zijn chef te
doden. Hij zou het pas gekocht hebben na
het overlijden van zijn echtgenote.
Kortstondig verdriet
Een hoofdambtenaar bij de Rijkswater
staat, eertijds chef van verdachte, zeide dat
L. na het overlijden van diens vrouw hui
lende bij hem was gekomen. L. had hem
te voren gezegd een specialist over zijn
vrouw te willen raadplegen, doch daarvan
was niets gekomen. Drie weken na de dood
van de vrouw had getuige zijn onderge
schikte met een meisje gearmd zien lopen.
Een wachtmeester der rijkspolitie te
Moordrecht had L. uit de drogisterij zien
komen. Dit was gebeurd voor het over
lijden van de vrouw.
De gewezen schoonvader van L. getuigde
dat de verdachte niet erg bezorgd was als
zijn vrouw ernstig ziek was. Midden in de
week, als verdachte niet in Oud-Beierland
was, was de toestand van de patiënte altijd
veel beter.
Nadat enkele getuigen met gesloten deu
ren gehoord waren, nam de procureur-
generaal requisitoir. Hij achtte het wettig
en overtuigend bewijs tegen verdachte ge
leverd. „Toen L. zij.n vrouw naar haar
ouders in Oud-Beierland bracht", aldius de
procureur-generaal, „was het huwelijk al
niet goed meer. Hij kreeg het plan haar te
vermoorden en knoopte een nieuwe relatie
aan. Tot driemaal toe heeft hij een poging
gedaan om zijn echtgenote van het leven
te beroven en de derde maal lukte het
hem. In koelen bloede heeft hij zich van
zijn vrouw ontdaan."
De verminderde toerekeningsvatbaarheid
van L., waarvan het psychiatrisch rapport
gewaagt, vond de procureur aanvechtbaar;
hij zag geen enkel excuus voor L.'s wan
daad en eiste levenslang.
De verdediger betoogde dat niet is komen
vast te staan dat verdachte het vergif
heeft toegediend en vroeg daarom vrij
spraak.
Uitspraak over 14 dagen.
De 38-jarige monteur Van de B. uit
Fijnaart heeft bekend, de 51-jarige gehuw
de lompenkoopvrouw H. van Elburg uit
Deventer te hebben vermoord. Van de B.
is, zoals bekend, Maandag in Didam aan
gehouden door de recherche van Deventer.
DONDERDAG 23 SEPTEMBER
Zuiderkapcl, Zuiderstraat: ds. S. Zijlstra, 8
uur. City: „Geneviève", alle leeft., 7 en 9.15
uur. Minerva: „Marie Antoinette", 18 jaar,
8.15 uur. Lido: „The Robe", alle leeft., 6.40
en 9.15 uur. Frans Hals: „De Gestapo mist
één man", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace:
„Meisjesslaapzaal", 18 jaar, 7. en 9.15 uur.
Luxor: „Vrouwen zonder vrijheid", 18 jaar,
7 en 9.15 uur. Rembrandt: „Hans Christian
Andersen", alle leeft., 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Rancho Notorious", 18 jaar, 8 uur.
VRIJDAG 24 SEPTEMBER
Concertgebouw: Noordh. Philharm. Orkest,
8 uur. Roxy: „De avonturen van O' Flynn",
14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. City: „De vrouw
die gelyncht moest worden", 14 jaar, 2.15, 7
en 9.15 uur. Minerva; „De blauwe Gardenia",
18 jaar, 8.15 uur. Lido: „Manon van de bron
nen", 14 jaar, 2 en 8 uur. Frans Hals: „De
Gestapo mist één man", 14 jaar, 2.30, 7 en
9.15 uur. Palace: „Rhapsody in blue", alle
leeft., 1.15, 4, 6.45 en 9.30 uur. Luxor: „De
terugkeer van de tweelingbroeders", 18 jaar,
2, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „De wonder
dokter", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
De kleine hond trok mijn
aandacht, omdat hij in gestrek
te draf over de stoeptegels liep,
alsof hij ergens zo snel moge
lijk zijn moest. Het is namelijk
een komische gedachte, dat een
hond op de manier der mensen
zou kunnen worden in beslag
genomen door een doel, waar
heen hij zich met haast en
ernst richt.Een mens moet om
twee uur in zijn kantoor zijn,
of hij moet om drie uur een
belangrijke zakenontmoeting
hebben of hij begeeft zich
met doelbewustheid naar de
krantenkiosk om een krant te
kopen. Maar een dier dat
geen kantoor, noch zakenrela
ties, noch belangstelling voor
krantennieuws heeft kan
geen enkele reden hebben om
zich steevast en met haast
rechtlijnig door het leven te
bewegen.
Het was dan ook maar co-
medie. De kleine hond speelde
dat hij mens was en ergens
vlug zijn moest, doch toen hij
merkte dat ik naar hem keek,
bedacht hij dat hij belachelijk
was en onmiddellijk verander
de zijn houding. Hij hernam de
gewone koers van een honde
leven, namelijk de koers van
kronkels en zigzag lijnen, die
nergens toe leidt dan tot de
avond.
Hij snuffelde eens aan mijn
broekspijp en stelde vast, met
een vriend te doen te hebben.
Ook in dat opzicht is de hond
een volmaakte mens. Hij heeft
geen particulier detective, noch
referenties op zegel nodig om
te weten wat hij voor vlees in
de kuip heeft, doch hij snuffelt
slechts en weet het.
Wij wandelden gezamenlijk
verder, want ook ik had geen
doel. Hij vertelde mij de laat
ste nieuwtjes uit zijn leven en
ik gaf hem een beeld van het
vriendelijke pincertje, dat bij
mij thuis op mijn terugkomst
wachtte. Dat vertellen is heel
eenvoudig over en weer, want
het gaat draadloos en woorde
loos, zonder de gebrekkige
techniek die de mensen nodig
hebben bij hun gebrekkig con
tact met elkander.
Hij besloot met mij mee te
gaan om het pincertje te be
zien, want hij behoefde zijn
tehuis niet op te zoeken voor
het schemeren zou. Onderweg
keek hij mij nu en dan slim
aan, alsof hij zich afvroeg
waarom een mens op dit uur
zo weinig haast vertonen kon.
Maar hij bleek het te begrij
pen, toen ik hem vertelde dat
mijn werk niet aam de tradi
tionele uren van fabriek en
kantoor gebonden kon zijn. Hij
snuffelde intussen opgewekt
aan de voorbijgangers, de
vuilnisbakken, de bomen en de
huisdeuren, waarbij hij gaan
deweg zeer duidelijk allerlei
interessante wijsheden ver
wierf.
Ik begon mij ietwat minder
waardig te voelen, aangezien
ik niet snuffelen en aldus niet
wijzer worden kon, zodat mijn
wandeling geen enkel voor
deel voor mijn geestelijk wel
zijn afwierp. Ik weet niet of
ik er dankbaar voor moet zijn,
dat hij mij onmiddellijk het.
bewijs van mijn meerderwaar
digheid gaf, door zo onver
hoeds en onbezonnen over te
steken ver van de veilige
zebrastrepen dat een bestel
auto hem uit zijn aardse be
staan wegrukte als een bloem
pje, dat wordt platgetrapt.
Hij stierf met een korte
kreet, en de chauffeur van het
moordende voertuig glimlach
te bij de dunne schok van zijn
rechterwielen.
Het gaf mij een grotere
schok dan deze glimlachende
chauffeur, dat plotselinge ster
ven. Want ik werd erdoor ge
confronteerd met een huive
ringwekkend vraagstuk, dat
ver uitging boven de belang
rijke dingen mijner dagen.
Waarom glimlachte de
chauffeur? Hij had met een
kleine zijwaartse beweging en
een druk op zijn remmen dat
leventje kunnen sparen, doch
hij zou er het groene licht
door hebben gemist en dertig
seconden voor het rode heb
ben moeten wachten. Mis
schien waren die dertig secon
den voor hem kostbaarder dan
het besef, een levend wezen te
hebben gespaard doch deze
kleine hond zou zulk een ar
gument moeilijk hebben kun
nen accepteren, aangezien de
kostbaarheid van seconden
hem als een belachelijke mis
vatting zou zijn voorgekomen.
Honden hebben nooit haast.
Zij behoeven nooit ergens snel
te zijn en als zij overreden
worden, komt dat niet doordat
zij hun leven wagen uit tijd
nood, doch doordat anderen
de tijd hoger waarderen dan
het leven van een dier. En
eigenlijk heeft het leven van
zulk een hond ook geen waar
de voor de mensen al vrees
ik dat misschien ergens in de
stad een kleine jongen dagen
lang met droefenis, doch
tevergeefs, gewacht heeft op
de terugkomst van zijn vrind.
Het vraagstuk is echter van
andere aard: Ik had zojuist
de uitzonderlijke gaven van
mijn kleine, viervoetige bege
leider leren kennen en bewon
deren. Hij kon mij dingen ver
tellen zonder woorden, hij kon
met snuffelen mij als zijn
vriend herkennen, hij kon met
zijn hondengeest uitzwerven
.boven de terreinen des levens
waarop wij mensen ons
krampachtig en met behulp
van ingewikkelde instrumen
ten bewegen. De natuur had
hem begiftigd met gaven,
waardoor hij zich kon hand
haven temidden van duizend
gevaren. Doch in één ding was
die natuur ten opzichte van
hem jammerlijk gefaald: hij
had geen wapen meegekregen
tegen de haast der mensen.
De natuur moet bij de
schepping van dit dier glim
lachend hebben gezegd: Ge
kunt ruiken waarheen ge u
keren moet om vrienden te
vinden. Ge kunt zien wat ge
vermijden moet. Ge kunt
voelen wat anderen van u
willen of met u willen. Ge
kunt merken wat ge eten moet
en wat ge niet eten moet, ge
kunt weten wat ge doen moet
als ge ziek zijt. Ge kunt weten
wanneer ge sterven zult. Wat
wilt ge meer?
Maar de natuur heeft daar
bij niet aan de dodelijke haast
der mensen gedacht.
Iets, waaraan de natuur niet
gedacht heeft, is onnatuurlijk.
De haast der mensen is een
waandenkbeeld en een gif, een
gevaarlijke misvatting en een
moordend wapen.
Zo zal althans die kleine
hond ons streven hebben ge
kwalificeerd, waarmee niet
gezegd wil zijn dat hij gelijk
heeft.
En toch het zou mij een
klein geluk gegeven hebben,
als die chauffeur wat minder
haast had gehad.
Zijn glimlach was als een
vloek tegen de hemel zelf.
J. L.
NEW YORK. (United Press). De vroe
gere correspondent van de „New York
Times" iin Moskou, Harrison E. Salisbury,
die lange tijd in de Sovjet-Unie vertoefde,
acht het „geheel niet onmogelijk", dat Sta
lin vermoord werd. Salisbury gaf toe, dat
hij zijn veronderstelling niet kan bewijzen,
maar, zo zeide hij, „vele mensen in Mos
kou geloven, dat de bejaarde dictator wel
licht op 5 Maart 1953 de wereld „uitgehol
pen" werd".De drijfveer voor de moord on
der de groep van naaste medewerkers, die
nu de Sovjet-Unie regeren zou volgens Sa
lisbury zijn, dat zich steeds duidelijker
verschijnselen van krankzinnigheid bij
Stalin voordeden, en dat daardoor het land
bedreigd werd met een terreur regiem,
waarbij de periode van de dertiger jaren
kinderspel zou lijken.
Salisbury merkt op, dat Stalin in de
maand voordat hij stierf de Argentijnse
ambassadeur, de ambassadeur van India en
de leider van de Jndiase „vredesbeweging"
had ontvangen, die alle drie getuigden, dat
hij er lichamelijk goed en gezond uitzag.
De stuntrijder Kenneth Adams zou voor
enige filmopnames met een auto in de
buurt van Verona van de rotsen storten
(maar niet dan nadat hij er nog tijdig was
uitgesprongen). Tot ontzetting der toe
schouwers slaagde hij er niet in op tijd
weg te komen. Hij maakte een val van
vijftig meter en vond daarbij de dood.
PARIJS (Reuter). Phoei Sananikone,
vice-premier en minister van Buitenlandse
en Binnenlandse Zaken, is volgens berich
ten, die in Parijs uit Vientiane zijn ont
vangen, afgetreden. Hij zou zeer geschokt
zijn door de aanslag waarbij zijn ambtge
noot, de minister van Defensie, om het
leven kwam en hij zelf licht gewond werd.
Premier Soevanna Phoema heeft onmid
dellijk koning Sisavang Vong, die op het
ogenblik in Frankrijk is, op de hoogte ge-
gesteld en hem verzocht, onmiddellijk de
Nationale Vergadering in buitengewone
zitting bijeen te roepen. Prins Soevanna
overweegt de vorming van een nieuwe
regering op bredere basis, met het oog op
de vele moeilijkheden, die uit de wapen
stilstand in Laos voortspruiten.
