„Fiscale afroming van verhoogde
huren zou onrechtvaardig zijn"
„Wijziging der richtlijnen tast
rechtzekerheid aan"
Bezorgdheid in mr F. H. A. de Graaffs
rede voor Werkgeversverbond
GROOT NIEUWS voor
rheumatiek-lijders
Weer onrust in vervoerbedrijf
Onze moeder
Prins Bernhard bezocht
Nederlanders in Durban
uet nuttKio oefoui/cu om/!
DONDERDAG 30 SEPTEMBER 1954
O
SLOAtH 'S LëNlMEMT
Agenda voor Haarlem
Slachtoffer misdrijf
gisteren gehoord
„Maatregel van minister Algera vormt
nieuwe groep gedupeerden
V
Overal
dreigt
besmetting!
Geschenken voor de prinsessen
CU (nu/
Crematie A. Peters
Geen concurrentie in de
familie Roosevelt
li
Door de harde Westenwind van de laatste dagen is de zee de duinenrij van IJmuiden dicht genaderd. De zomerhuisjes, die
er nog staan, dreigen weg te spoelen. Aan belangstelling voor de „hachelijke positie" der huisjes ontbrak het blijkens
de foto niet.
Op de algemene ledenvergadering van
het Centraal Sociaal Werkgeversverbond,
welke vandaag in het Kurhaus te Scheve-
ningen wordt gehouden, heeft hedenmor
gen de voorzitter, mr. F. H. A. de Graaft,
een belangrijke rede uitgesproken, waarin
hij een uitvoerige schets gaf van de velerlei
besprekingen, die hebben geleid tot het be
sluit van de regering van de 20ste Septem
ber vergunning te geven om, na bedrijfs-
taksgewijs organisatorisch overleg, de rech
tens geldende lonen met maximaal 6 per
cent te verhogen. Binnen een jaar tijds zal
hierdoor het Nederlands loonpeil gemid
deld waarschijnlijk rond 15 percent omhoog
zijn gegaan.
„Het is duidelijk," aldus mr. De Graaff,
„dat een lastenverzwaring in deze orde van
grootte voor tal van bedrijven, met name
die, welke veel exporteren of diensten aan
het buitenland bewijzen, moeilijkheden zal
kunnen opleveren. In een aantal gevallen
zullen deze moeilijkheden zodanig groot
kunnen zijn, dat de vergunning niet zal
kunnen worden toegepast."
In het verloop van zijn rede merkte
spreker verder nog op met betrekking tot
de passage uit de Troonrede, waarin ge
sproken wordt over „de mogelijkheid van
een bestemmingsbelasting.teneinde een
deel van de huurverhoging, wellicht via een
egalisatiefonds, ten bate te doen komen van
de financiering van nieuwe woningen
dat hij een dergelijke heffing een zeer on
rechtvaardige belasting van de in de afge
lopen jaren reeds zozeer getroffen huizen
bezitters acht.
Terecht noemde de spreker het, dat in de
onderhavige nota aandacht geschonken
ADVERTENTIE
Nu kunt U zien, waarom Sloan's Lini
ment zon opmerkelijke verlichting-
geeft bij rheumatiek, spit, jicht en
spierpijn. Op de tekeningen hierboven
(gemaakt naar infra-rood foto's) ziet
U hoe Sloan's Liniment zuiverend
bloed stuwt naar de pijnlijke plekken
om de zieke weefsels te helpen ge
nezen. Sloan's helpt U door de natuur
te helpen. Geen wonder, dat Sloan's
het oudste en meest gevraagde Lini
ment is. Haal daarom vandaag nog
GENEZENDE WARMTE
DONDERDAG 30 SEPTEMBER
Concertgebouw: „Die S'höpfung", Chr.
Oratorium vereniging „Door Zang Vriend
schap", 8 uur. Aula Eerste Chr. Luceum, Em-
maka .e: ds. G. P. Klijn over „Evanston,
Christus, de Open Deur 8 uuf. Zuider
kapel, Zuiderstraat: Zending op Nieuw Gui
nea", zendeling W. Könemann, 8 uur. Sprui-
tenbosstraat 9: Gem. v. Christus; Evangelist
G. B Adams, 8 uur. Remonstrantse Kerk,
Wilhelminastraat: dr. W. F. Golterruan:
„Jezus Christus, de hoop voor wereld en
kerk", 8 uur. Hotel „De Leeuwerik", Snel-
cursus patroontekenen, 4 en 8 uur. City: „De
vrouw die gelyncht moest worden", 14 jaar,
7 en 9.15 uur. Lido: „Manon van de bron
nen", 14 jaar, 8 uur. Frans Hals: ,.De Gestapo
mist een man", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace:
„Tramlijn Begeerte", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Luxor: „De terugkeer van de tweelingbroe
ders", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „De
wonderdokter", 18 jaar, 7 uur. Filmvoorstel
ling Haarlemse Kunstgemeenschap, 9.15 uur.
Minerva: „De duivel was de laatste gast",
18 jaar, 8.15 uur.
VRIJDAG 1 OCTOBER
Waalse Kerk: Orgelconcert door Hendrik
Lasschuit met medewerking van Gerda
Brands en Guus Spaan, fluit, 8 uur. Nassau-
plein 8: Theosofische Vereniging; „Vliegen
de schotels", spr. J. v. d. Schoot, 8 uur.
Minerva: „De rode Pimpernel", 14 jaar, 8.15
uur. City: „The quiet man", 14 jaar. 2.15,
6.45 en 9.15 uur. Roxy: „Gestolen liefde", 18
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Lido: „Manon van
de bronnen", 14 jaar, 2 en 8 uur. Frans Hals:
„Spartacus. de bevrijder der slaven", 14
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Palace: „Fernandel
weet 't té verkopen", alle 'eeft., 2, 4.15, 7 en
915 uur Luxor: „Lieveling der vrouwen",
18 'aar 2. 7 cn 9.15 uur. Rembrandt: „Rhap-
tohie'alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15 uur.
wordt aan de urgentie van een verdere
huurverhoging. Het kunstmatig laag ge
houden huurpeil is in 't raam van de na
oorlogse prijsstijgingen een onbillijkheid.
Op basis 1939 100 bewegen de prijs-
index-cijfers van het gezinsverbruik zich
thans rondom het cijfer 265. Indien de 6
percent algemeen zal worden gegeven, zal
het index-cijfer van de gemiddelde ver
diende lonen in de industrie (inclusief kin
derbijslag voor 2 kinderen), stellig de 300
percent overschrijden. Het index-cijfer van
de toegestane huren voor voor-oorlogse
woningen bedraagt momenteel -inclusief
de verhoging van 1 Januari dus nog
steeds niet meer dan 135 in de grote steden
van 148 in de laagste gemeenteklasse. Voor
na-oorlogse arbeiderswoningen bewegen de
huren zich tussen de 145 en 170 percent van
de voor-oorlogse huren. De bouwkosten
van zulke woningen liggen echter dichter
bij de 400 percent dan bij de 300 percent
van die van voor de oorlog. Een spoedige
verdere huurverhoging achtte de spreker
dan ook urgent, alleen reeds om recht te
doen aan de huiseigenaar, die nog immer de
dupe is van de nationale ldbn- en prijspoli
tiek der afgelopen jaren.
Mr. De Graaff merkte op dat het beta
lingsbalansoverschot van het goederen- en
dienstenverkeer met het buitenland een
daling te zien geeft over 1953. (Invoer en
uitvoer stegen respectievelijk met 19 pro
cent en slechts 14 procent), welke zich in
het eerste halfjaar 1954 heeft voortgezet.
„Verlaagde prijzen en stijgende kosten
kunnen, wanneer dan niet verhoogde pro
ductiviteit de moeilijkheden opvangt, licht
de situatie doen ontstaan, dat niet meer
lonend kan worden geëxporteerd". Een
andere zwakke plek in Nederland's econo
mie ligt volgens spreker in het investe
ringsniveau. „Ook al vertoont de omvang
der investeringen de laatste tijd weer enige
stijging, nadat de daling zich tot 1953 had
voortgezet, de cijfers voor de laatste beide
kalenderjaren blijven beneden de destijds
gemaakte taakstellingen".
Bij de te volgen loonpolitiek kan men
uit twee mogelijkheden kiezen: een terug
keer tot het systeem van voor 1940, waarbij
de vrijheid van partijen voorop stond met
een zeer beperkte mogelijkheid van over
heidsinterventie, of wel een systeem, waar
bij met het oog op de bescherming van al
gemene sociale en economische belangen
een zekere coördinatie wordt gehandhaafd
en bepaalde daarvoor geëigende organen
met deze taak worden belast. Een sectors-
gewijze liberalisatie van de loonpolitiek
zag spreker als iets irreëels. Volgens zijn
mening dient men namelijk een oplossing
te zoeken in de richting van het tweede
alternatief.
Revaluatie?
Mr. De Graaff herinnerde aan suggesties
om een andere weg te volgen dan die van
loon- en prijsstijgingen één ervan, die
van dr. F. W. C. Blom in Economisch Sta
tistische Berichten, gaven wij reeds weer.
Bedoeld is de revaluatie van de gulden.
Het is inderdaad een opmerkelijk feit, dat,
na de devaluatie van 30 procent in Sep
tember 1949. het Nederlandse loonpeil
sindsdien met inbegrip van een op ruime
schaal toegestane 6 procent met ongeveer
33 procent zal zijn omhooggegaan. In de
periode van September 1949 tot Augustus
1954, steeg het interim prijsindexcijfer met
27 procent. Zonder de opgeworpen vraag
hier uitvoerig te behandelen, zei spreker,
dat de activiteit van de werkgevers „in
ieder geval niet gericht is geweest op
enigerlei maatregel in deze richting. In de
eerste plaats laat men terecht de waarde
van onze valuta niet in aanmerking ko
men als een instrument van economische
politiek. Bovendien zou elke maatregel van
deze aard het karakter van willekeur heb
ben en een beslissing hierover zou veel
tijd vergen".
Gistermiddag is de Haarlemse politie
voor het eerst in de gelegenheid geweest
de bewoonster van de Anna van Burenlaan
te horen, die verleden week Vrijdagmorgen
in haar woning met enige schotwonden
werd aangetroffen. Het slachtoffer heeft
de veronderstelling van de politie beves
tigd, dat de medebewoner van de villa op
haar heeft geschoten, doch wenste niets
te verklaren omtrent de aanleiding tot het
misdrijf.
De vrouw wordt nog in de Mariastichting
verpleegd. Direct levensgevaar schijnt te
zijn geweken.
„Nu minister Algera de richtlijnen voor de Commissie Vergunningen Personen
vervoer zo ingrijpend heeft gewijzigd zal dit tot gevolg kunnen hebben, dat er een
nieuwe groep gedupeerden in het autobusbedrijf ontstaat. Dat zullen dan de streek-
vervoer-ondernemers zijn, die na grote moeiten en kosten te hebben over gehad voor
de vorming van een streekvervoerbedrijf in het belang van het reizend publiek, be
dreigd worden door die ondernemers die tijdens de bezetting overigens niet op
grond van Duitse maatregelen, maar door de uitvoering van de in 1937 van kracht
geworden Wet Autovervoer Personen hun concessie verloren en daarvoor nog
geen schadevergoeding ontvingen. Deze ondernemers kunnen nu hun concessie
weer opeisen of voor het verlies daarvan een aanzienlijk hogere schadevergoeding
bedingen dan voor de wijziging het geval was. Voor een aantal streekvervoeronder-
nemers zal dit een catastrofale last kunnen betekenen. Erger nog is, dat door deze
gewijzigde richtlijnen een verontrustende rechtsongelijkheid ontstaat tegenover die
ondernemers welke niet tijdens de bezetting, maar daarvoor of daarna hun concessie
verloren of alreeds een schadevergoeding aanvaardden. Zij immers profiteren van
deze verandering van beleid niet mee".
In deze passages kan men de voornaam
ste critiek van de Nederlandse Vereniging
van Transportondernemingen (NVTO)
samenvatten. Zij werd gisteren op een in
het kantoor van de NVTO in Den Haag
gehouden persconferentie geformuleerd
door de voorzitter van de NVTO, dr. ir.
J. G. J. C. Nieuwenhuis, en mr. M. van
Vugt, die als juridisch vervoersspecialist
geadviseerd had bij de opstelling van het
request aan de NVTO aan de Eerste en
Tweede Kamer der Staten-Generaal, waar
van wij verleden week reeds de belang
rijkste inhoud publiceerden.
Het voornaamste verwijt, dat de NVTO,
die spreekt namens ruim veertig streek-
vervoerbedrijven in Nederland (zowel par
ticuliere, publiekrechtelijke, overheids- als
dochterondernemingen van de-Nederlandse
Spoorwegen), de minister maakt is wel,
dat hij thans als minister zijn wil doorzet
op het punt van de zogenaamde „gedupeer
den", hoewel in 1948-'49, toen hij als
Kamerlid voor zijn zienswijze een meer
derheid poogde te vinden, daarin niet
slaagde.
Daarbij komt, dat minister Algera voor
deze wijziging niet het bedrijfsleven heeft
gehoord, terwijl hij het toch was, die in
1948-'49 bij het debat over de vergunning
verlening zei: „Het is de taak van het be
drijfsleven om de lijn voor het beleid aan
te geven. Waarom zou alleen de verant
woordelijke minister daarover een oordeel
kunnen hebben?"
Oeen continuïteit
Een ander bezwaar van de NVTO is ook,
dat met de continuïteit in het beleid werd
gebroken. De NVTO herinnerde er in haar
request aan, dat reeds in 1938-'39 bij de
debatten over de vergunningverlening door
het Kamerlid Krijger werd gezegd: „Zeker,
de minister die in de stukken toezeggingen
deed en richtlijnen trok, gaat te zijner tijd
heen. Maar wie ook na hem komen mag,
het controlerend parlement blijft".
Het is met het oog op deze controlerende
taak van de Staten-Generaal, dat de NVTO
in haar request de hoop uitspreekt dat het
parlement „de minister ter verantwoording
zal roepen".
Ter persconferentie heeft mr. Van Vugt
gesteld, dat men het request moet zien als
een cri de coeur van het bedrijfsleven. In
de streekvervoerondernemingen zijn grote
kapitalen geïnvesteerd en juist nu men ge
dacht had na de wijziging van de WAP in
1949 wat rust te krijgen in een sector,
waarin sinds 1926 altijd een emotionele
sfeer heerste, komt, op het ogenblik dat de
Commissie Vergunningen Personenvervoer
haar werk voor 85% heeft voltooid, de mi-
nisier plotseling met een essentiële ver
andering in de richtlijnen, essentieel daar
om ook, omdat het belang van de ge
dupeerde ondernemer in de nieuwe richt
lijn nadrukkelijk wordt gesteld boven het
algemeen vervoersbelang, dat in de oude
richtlijn praevaleerde.
Misvattingen
Mr. Van Vugt maakte van de gelegen
heid gebruik een aantal bij het publiek
vaak bestaande misvattingen recht te zet
ten. In de eerste plaats is de NVTO geen
vereniging van dochterondernemingen van
de spoorwegen, in de tweede plaats heeft gesteld
de Kamer reeds in 1949 uitgesproken, na
een uiteenzetting van minister Spitzen, dat
het beleid van de Commissie Vergunningen
Personenvervoer tijdens de bezetting vol
strekt integer was: de vervoersverhou-
dingen zijn toen niet in een geforceerd
tempo gesaneerd, er was geen wezenlijk
verschil met het beleid van voor de oor
log.
De NVTO geeft onmiddellijk toe, dat
deze vervoersanering een pijnlijk, doch
broodnodig proces was. Zij heeft dan ook
wel enige critiek op de wijze waarop de
Commissie haar heeft uitgevoerd, namelijk
door zelf de streekvervoerder in een gebied
te kiezen en de andere bedrijfsgenoten op
te dragen zich met hem in verbinding te
stellen voor de overdracht der vergun
ningen. Het ware beter geweest indien de
Commissie ook de keuze aan het bedrijfs
leven had gelaten. Het is echter de vraag
of dit in de resultaten wel een groot ver
schil had gemaakt; waarschijnlijk niet.
Bovendien moet men wel in het oog hou
den dat de financiële schadeloosstelling
zeer royaal is geweest. Alleen al voor de
goodwill van een lijn. werd de bruto-op-
brengst van een jaar uitgekeerd of de
netto-ontvangsten van vijf jaar. De mees
ten kozen de bruto-ontvangst.
Wat zal het resultaat van de gewijzigde
richtlijnen in de praktijk zijn? Dat is nu
nog niet met zekerheid te zeggen. Men kan
verwachten dat sommige uitgeschakelde
ondernemers de streekvervoerders onder
zware druk zullen zetten. Daarbij doen zich
soms pijnlijke situaties voor, bijvoorbeeld
wanneer het om een gewezen politiek-
delinquent gaat waarmee de streekver
voerder de samenwerking weigert. In dat
geval, zo staat in de richtlijnen, moet de
„gedupeerde" de concessie krijgen.
Het is nog niet te overzien hoeveel „ge
dupeerden" zich in 1957 zullen melden
wanneer de nieuwe concessieperiode in
gaat. Zeker is, dat de vraagprijs van som
mige ondernemers voor hun lijn sinds de
richtlijnen zijn veranderd reeds begint op
te lopen. Dat heeft tot consequentie dat
alleen de financieel-sterke ondernemingen
daaraan kunnen voldoen, ook dat leidt tot
rechtsongelijkheid. Bovendien zal het pu
bliek uiteindelijk deze zwaardere lasten
moeten betalen.
Maar, zo werd uitdrukkelijk gezegd, al
is er maar één geval waarin een gedupeer
de terugkomt, dan nog is de zaak van zeer
groot principieel gewicht, het gaat hier om
de functionnering van de democratie.
Mr. Van Vugt wees tenslotte nog op on
billijkheid tegenover diegenen, die in de
oorlog geen schadevergoeding aanvaard
den, doch daarna wel, op grond van het
toen voor de hand liggende advies, dat er
toch geen kans was om de concessie te
herkrijgen. Die ondernemers staan er nu
naast.
Dit alles heeft ertoe geleid, dat de NVTO
in haar request heeft uitgesproken, dat
met deze verandering van richtlijnen geen
sprake is van het fair play, de zorgvuldig
heid, de zuiverheid van oogmerk, de even
wichtigheid en de rechtszekerheid, welke
als eisen aan de overheidsbemoeiing met
het maatschappelijk leven moeten worden
Er is iets in het onkreukbare
geduld der schepping, dat her
inneringen wekt aan een mens.
Aan een moeder in het bizon-
Ier een onverstoorbare, zelf
verzekerde en toch liefdevolle
moeder, die haar weg gaat en
haar werk doet in het besef
van haar plicht en haar liefde.
Er is iets in de regelmaat,
waarmee de seizoenen komen
en gaan, dat herinneringen
wekt aan de gestadige stap van
een moeder in haar huis, die
bij het ochtendgloren opstaat
en, op de uren die zij voor zich
heeft gesteld, uit de keuken
komt met de dampende scho
tels. Altijd weer, iedere dag,
omdat het zo zijn moet.
Er is iets in de aarde, dat
aan een moeder doet denken.
En nooit sterker is dat besef,
dan wanneer men haar stalen
rust ziet in een vroege morgen
of een late avond, als het werk
gedaan is en de nevelen als
zorgvolle gedachten van- haar
opstijgen.
Zij slaapt licht, omdat zij
slapend zorgt.
Niet voor niets spraken dich
ters van voorheen over Moeder
Aarde. De dichters van thans
gaan opzij voor een zo directe
sentimentaliteit, ofschoon het
lat in werkelijkheid niet is.
Bet is de vrees voor de waar-
lijke zielsberoering, de af
schuw van wat als vals gevoel
zou kunnen worden bestem
peld, doch wat in wezen een
vergeten gevoel is. Misschien
sok hebben zij de ouderwetse,
zorgende, lijdende en glim
lachende moeder niet gekend,
ïn nooit de rust bespeurd die
zij kon scheppen in huis, uit
niets dan haar zorgvolle aan
dacht en haar zekere liefde.
Zoals wij dus in onze tijd de
traditionele moeder ontrouw
zijn geworden, zo hebben wij
de moederlijkheid onzer aar
de vergeten of verloochend
en het is waarlijk geen won
der. Want wat wij de aarde
aandoen, en wat zij des
ondanks en onverstoorbaar
voor ons is gebleven, zijn te
genstellingen van een scherpte
en navrantie die wij nog
slechts in onze gangsterfilms
weten te imiteren.
Iedere lente, iedere zomer,
iedere herfst opnieuw golft de
rijkdom van bloesem en vruch
ten uit haar schoot voor onze
voeten, zij voedt men en dier
met de overvloed van een gulle
behoedsters des levens. Zij doet
het koren en de gewassen snel
ler groeien dan de mens ze
oogsten kan, zij doet rode en
gele en blauwe vruchten ron
den en rijpen tussen het groen
waar handen tekort komen om
te plukken.
Dit. zijn zo de schoonheden
en dierbare dingen, waarvan
ouderwetse dichters zóveel
hebben gezongen, dat de mo
dernen er indigestie van heb
ben gekregen. Maar wat de
mensen misbruiken op veler
lei wijze, is daarom niet min
der van waarde.
En misbruiken is een kunst,
die de mensen bij uitstek ver
staan.
Moeder Aarde kan dat we
ten.
Ze hebben uit haar binnen
ste de mineralen geschraapt en
geperst, waarmee zij in de la
boratoria het proces der ver
nietiging tot in de kleinste con
sequenties hebben uitgedok
terd. In de verten der Stille
Zuidzee en op de vlakten van
Siberië wordt het lichaam der
aarde gemarteld met de explo-
*g\
sies, waarvoor zijzelf de grond
stof bereidwillig leverde.
Zij trilt van de slagen, doch
zij blijft geduldig.
De rijkdom van voedsel en
goede gaven wordt door zake
lijke genieën bijeengebracht en
opgestapeld en bewaard zo
regelt men de prijzen en zo
knecht men de hongerenden.
De duizenden kleuren van
bloemen zijn gerangschikt in
nette vierkanten en hun
schoonheid is het niet, die van
waarde wordt geacht. Want de
kleuren rotten op de vaalten
en de knollen zijn geld, devie
zen, macht.
De aarde rilt van de zake
lijkheid, doch zij blijft gedul
dig.
Zij doet het koren voor de
dictatoren even welig groeien
als voor de arme boer. en zij
geeft de bloemen voor de han
delsbalansen niet minder rijke
kleur dan die in het tuintje
van de kleuter.
Zoals een moeder niet min
der liefde schenkt aan haar
verdoolde zoon, dan aan haar
onschuldige zuigeling in de
wieg.
Er is iets in de aarde en de
schepping dat herinnert aan
een meedogende mens, aan een
van liefde overvloeiende en tot
in het oneindige vergevende
goedheid, die spot met zakelijk
recht en juridische formules,
en met een droeve glimlach de
beledigingen en ondankbaar
heden uitwist, zeggende: zij
weten niet beter.
Moeder Aarde ouderwets,
sentimenteel, doeh eeuwig in
haar evenwicht en gelijkmatig
in haar doen en laten, omgaand
met de regelmaat van de dag
en de nacht, nooit aflatend en
nooit falend, nimmer verander
lijk en toch iedere seconde
weer nieuw. Haar kinderen
alles gevend wat zij nodig
hebben om gezamenlijk te le
ven, gelaten zwijgend als die
kinderen elkander vernietigen
met hetgeen hun voor hun ge
luk geschonken werd.
Wij hebben haar gebeukt en
ondergraven, verwoest en met
bloed doordrenkt, stukgescho
ten met granaten en weggebor
gen onder beton en asfalt.
Ganse streken zijn vergiftigd
door radio-activiteit,gewonnen
uit haar ertsen. Uit haar stof
wordt de dodelijke materie ge
puurd, die dienen moet om
naar andersdenkende kinderen
tegen haar eigen boezem plat
te slaan.
Maar zij blijft geduldig.
Wij behoeven niet bang te
zijn, dat deze moeder zal los
barsten in woede en ons ver
nietigen zal, omdat wij met
haar geen erbarmen hebben
gehad. Wat doet een moeder
wier hart vertrapt wordt door
haar kinderen?
Zij sterft, als zij niet meer
verder leven kan.
Het moge de mensheid be
spaard blijven, dat zij haar
eigen moeder doodt, dat zij
naar aarde verstikt in de gol
ven van haar intelligente tech
niek. Men praat reeds over de
verantwoordelijkheid der ge
leerden, die noig slechts een
itap zouden behoeven te zetten
im de aarde te doen uiteen-
aarsten onder het geweld van
sen onstuitbare explosieketen
de triomf van het menselijk
runnen en tegelijk de zege-
araal van de menselijke on-
nacht. Het moge de aarde be-
;paard blijven, dat zij door
haar kinderen wordt vernield
sn verpulverd, waardoor de
mensheid zichzelf als een mis
lukt geslacht zou verstuiven in
het heelal.
Want het zou bewijzen dat
Moeder Aarde ten onrechte
geduldig en al te lijdzaam is
geweest. Het zou de mistroos
tige uitkomst brengen, dat lief
de ook aan haar eigen onma
tigheid ten gronde kan gaan.
Er is echter iets in de lank
moedigheid van de schepping
sn het onplooibare geduld der
aarde, dat de hoop doet leven
op een blijdere uitkomst. Dat
doet wachten op het voorbij
gaan van de boze atoomnacht
sn op het gloren van een nieu
we morgen, waarin moeder en
kinderen tesamen het geheim
van een gelukkig bestaan zul
len ontsluieren en koesteren
sn eerbiedigen.
Want de moeder is tot alles
bereid, zij schenkt wat zij
heeft van de ene minuut in de
andere zonder ophouden, zij
gaat van de ochtend tot de
avond met de gelijkmatige stap
van haar ze'fverzekerde een
voud voor het geluk van al
haar kinderen om en om.
Er moge een ouderwetse
dichter geboren worden uit een
suderwetse moeder. Hij moge
laar lof zingen in sentimentele
liederen onder de spotlach van
het moderne leven en hij
moge de eeuwige waarde van
sen moeder en van een aarde
met luide stem eren als een
snkeling.
Want zijn moeder niet, noch
de aarde, zullen hem verloo
chenen in eeuwigheid.
J. L.
ADVERTENTIE
In volle treinen,
trams of bussen,
loert de verkoud-
heidsbacil. Be
scherm Uw keel
en voorkom ver
koudheid met
DURBAN (ANP) 1 Prins Bernhard is
Woensdag uit Pretoria te Durban aange
komen. Onderweg had de Prins, die zelf
zijn „Dakota" bestuurde, een prachtig ge
zicht op het dal van de duizend heuvels
tussen Pietermaritzburg en Durban. De
vorstelijke bezoeker werd door ongeveer
dertigduizend mensen van alle rassen, d:e
zich langs de achttien kilometer lange weg
van het vliegveld naar de stad hadden op
gesteld, luide toegejuicht. De Prins was
vergezeld van de Nederlandse ambassa
deur, de heer J. van den Berg.
Na een kort bezoek aan zijn hótel begaf
de Prins zich naar het stadhuis, waar zich
honderden Nederlandse immigranten be
vonden, die de Prins begroetten met het zin
gen van het „Wilhelmus" Op een door gou
verneur Shepstone van Natal gegeven
noenmaal wenste Prins Bernhard Durban
geluk met zijn honderdjarig bestaan.
Op een receptie van de Nederlandse ge
meenschap heeft Prins Bernhard de mé
daille in brons van de Nederlandse Leeuw
uit naam van Koningin Juliana uitgereikt
aan de uit Arnhem afkomstige Nederlan
der J. B. Ubbink wegens bijzondere dien
sten gedurende de laatste oorlog bewezen.
Ubbink is nu verbonden aan het kantoor
van de HollandAfrikalijn te Durban. Te
voren had de Prins een receptie bijgewoond
aan boord van de „Bloemfontein" in de ha
ven van Durban, gegeven door de directeur
van de HollandAfrikalijn, de heer S. J.
Mook.
Op een partij aan het eind van de dag,
die door honderden Nederlanders werd bij
gewoond, vertelde de voorzitter van de Ne
derlandse club, Hendrik Lith, dat de Neder
landse gemeenschap in Durban van in het
geheel tien personen in 1925 was uitge
groeid tot het huidige aantal van twee dui
zend. Prins Bernhard antwoordde hierop
te hopen, dat de Nederlandse gemeenschap
in de volgende twintig jaar tot twintigdui
zend zou uitgroeien. De Prins kreeg ge
schenken van kinderen van aanwezige Ne
derlanders voor de vier prinsessen, waar
onder een Zoeloepop voor prinses Marijke.
Prins Bernhard drukte alle aanwezigen de
hand en sprak met velen.
In Kaapstad heeft de administrateur van
de Kaapprovincie, R. J. Olivier, erop aan
gedrongen, dat kinderen Zaterdagmorgen
de onthulling van het beeld van Maria de
Quellerie, de echtgenote van Jan van Rie-
beek, voor het gebouw van de Zuid-Afri
kaanse nationale galerij in Kaapstad zullen
bijwonen. Hij zei, dat de Prins veel van
kinderen houdt en gaarne velen van hen
bij de plechtigheid zou zien.
ADVERTENTIE
BARTELJ0RISSTR. HAARLEM' TEL. 13439
FERD B0LSTR. 48 A DAM - TEL. 717162
WOLLEN TRUIEN - VESTEN
Gisteren is in het crematorium te Velsen
het stoffelijk overschot verast van de
grondlegger van het U.L.O. in De Bilt, de
heer A. Peters. In zijn herdenkingswoord
memoreerde burgemeester K. Fabius dit
feit en voegde hieraan toe dat de over
ledene een man was geweest met een ver
vooruitziende blik. Het verlies voor onze
gemeente, aldus spreker, is des te groter
omdat de heer Peters met zijn brede sociale
opvattingen een bindend element in De Bilt
was.
Ook de inspecteur van het lager onder
wijs in de inspectie Breukelen, de heer J.
Bierling, die namens het rijksschooltoezicht
het woord voerde, roemde het overleden
hoofd om zijn begaafdheid en zijn grote
toewijding.
De heer J. G. Janssens uit Groningen
uitte woorden van waardering namens het
hoofdbestuur van de N.O.V., het christelijk
U.L.O., de regelingscommissie voor de
examens en het U.L.O.-verband.
De Utrechtse afdeling van de Vereniging
voor U.L.O. was vertegenwoordigd in de
persoon van de heer H. Dell.
Namens personeel en leerlingen sprak de
heer P. Paar, uit naam van de oudercom
missie voerde de heer J. C. Compeer het
woord en tenslotte sprak de heer G. Luk-
kien als oudste collega van de gemeente
scholen.
De plechtigheid werd door velen bijge
woond. Ook uit Velsen waren er vertegen
woordigers van het onderwijs.
Nadat de met bloemen bedekte kist on
der orgelspel van een fragment uit „Pavane
pour une infante défunte" van Maurice
Ravel was gedaald, heeft de oudste zoon,
de heer A. Peters uit Bloemendaal voor de
betoonde belangstelling dank gezegd.
WASHINGTON (AFP). John Roose
velt, de jongste zoon van wijlen president
Roosevelt, is benoemd tot vice-voorzitter
van het „Nationale comité van burgers
voor Eisenhower", dat zal ijveren voor de
verkiezing van een republikeins Congres
in November. Twee broers van John heb
ben zich dit jaar candidaat gesteld voor
de democratische partij. James is candidaat
voor een zetel voor Californië in het Huis
van Afgevaardigden, terwijl Franklin D.
Roosevelt jr. zich verkiesbaar heeft gesteld
voor de post van procureur-generaal van
de staat New York.
John Roosevelt verklaarde na zijn be
noeming, dat hij geen propaganda voor de
republikeinse partij zal maken in de twee
staten, waar zijn broers zich candidaat
hebben gesteld.
