Van Gelderss hout vormt een
stad
van stouwen. en stammen
Bij kostlopers en opstekers
Beverwijk
Auto- en Motorrijles
Autorijschool SUCCES
Beverwijk
Old Clothes New
Heemskerk
Meer wintergroente;
zakkende markt
ZATERDAG 16 OCTOBER 1954
11
Britse staking drukt
tomatenprijs
Eerste veiling van
schorseneren en sjalotten
DRY CLEANING ONLY
Huisvrouwen kregen
voorlichting
Zomerbloemen van de baan
HET HOUTPARK VAN VAN GELDER STAAT VOL
STOUWEN is dus volgestouwd in de meest letterlijke zin
des woords. Als de Nederlandse regering nu eens alle Zuider
zeepolders dicht met bos had laten beplanten, zou al dat
hout van al die bomen samen zo ongeveer de voorraad pa
pierhout van Van Gelder hebben opgeleverd. Honderd
duizenden kubieke meters hout. Aangezien de klei van de
polders voornoemd echter voor nóg betere zaken geschikt is
dan voor de houtvesterij, moet de grondstof voor kranten
papier van verre komen: uit Scandinavië, van de Veluwe,
uit Luxemburg, uit Canada. Vooral echter uit Scandinavië.
Met schepen tegelijk. En moeten er treintjes over smalle
sporen door het houtpark dokkeren, om al die stammetjes
netjes naar de plaats hunner opslag te brengen, waar ze een
half jaartje uitdrogen voor de holle-bolle-Gijs ze stuk voor
stuk opkauwt en als papier weer de wereld inrolt. In grote,
blanke róllen.
Eén stère hout is een kubieke meter gestapeld hout. Een sleng
is 1.9 stère hout. En op een rongen wagentje gaat precies een
sleng. Waarom het sleng heet, weet niemand meer, maar de
naam is even ingeburgerd als de naam „rongenwagen", waar
evenmin geen mens de herkomst van bevroedt.
Ze zijn overigens duidelijk genoeg, zelfs voor de leek, die
alleen maar met een vergrootglas aan zijn zoontje heeft laten
zien, dat er in het papier van de krat kleine houtvezeltjes te
vinden zijn, waarmee bewezen is, dat Van Gelders houtpark
niet als opslagplaats voor een grootbedrijf in aanmaakhoutjes
is bedoeld.
Aangezien elk schip, dat bij Van Gelder onder de kranen ligt,
een vijf tot zesduizend stère hout aanvoert (of, zo ge wilt 1000
vadem) en aangezien een goed-onderhouden bos elk jaar vier
stère hout per hectare kan opleveren, komt
er nogal wat bos binnen bij de papierfa
briek, zoveel bos, dat de bomen haast niet
meer te tellen zijn.
Millioenen en nog eens millioenen zijn
het er.
Netjes Opgetast in vakken A, B, C, D en
dan een mooi eind het alphabet in. Genum
merd en van houten naamplaatjes voorzien:
in park G bij lijn 1 (die één staat op een
ijzeren paaltje en bij elke stouw hout staat
zo'n paaltje) ligt een pluk van de vracht
van een schip, dat blijkens het houten
bordje van Finse origine was, daar al een
hele poos geleden zijn vracht heeft gelost
en nu alweer ergens tussen houtland en
VS -s
-
■M
$mfflÈÊËÈÊÈÊÈÈÈmPsÉsw5*iPlï
krom binnen blijft komen. Nee, alle hout
is geen papierhout, maar wel véél.
Bij Van Gelder ligt het netjes apart: het
grenenhout van de Veluwe op een klein
stapeltje, want zoveel hebben wij als hout-
land niet in de papierpap te brokken. Het
vuren uit Canada netjes op een stouw, het
vuren uit Luxemburg keurig afzonderlijk
en de aanvoer van de „Erna Oldendorff",
afkomstig uit de Finse bossen op een nette
stouw apart. Stammetje aan stammetje en
met maar weinig stammetjes uit de maat.
Allemaal met de hand gestapeld.
WANT HOUT STAPELEN is een vak,
Velsens hoogste berg: 20 meter hout bij Van Gelder.
papierfabriek zwerft: een houtboot uit de
vele, die de Noordelijke wateren bevaren,
grondstof aanbrengend voor de eindeloze
stroom papier, die van de machines komt,
dag in, nacht uit als een witte baan, die
altijd vóór het nieuws en de geboorte van
nieuwe wereldburgers en de goedkoopste
stofzuiger uitloopt.
ER STAAT een berg aan het Noordzee
kanaal, plompverloren tussen de nette
rijen stammetjes. Er heeft eens iemand
gezegd, toen deze berg nog maar een berg
je was want twee millioen stammetjes
vurenhout op een hoop gooien begint bij
een hoop-„je" dat het een schandaal was
van Van Gelder: hadden ze het al die jaren
zo netjes in stapels gedaan en nu kwam
daar opeens een berg van klakkeloos neer
gegooid hout oprijzen ifi het keurige park.
De berg groeide echter onverstoorbaar
voort tot twintig meter hoogte en twee
millioen stammetjes, een bos van respec
tabele omvang bij elkaar. Want het hóórde
zo. De mensen, die de stammetjes over en
doorelkaar heen op een steeds rijzende
houten rijstebrijberg gooiden, wisten wat
ze deden: Het scheelde een niet te onder
schatten hoeveelheid werk. Dat het niet
zo opgeruimd stond als die lange rijen
„stouwen" wat deed het er toe?
De papiermaker vraagt naar hóut, liefst
zoveel en zo goedkoop mogelijk om goede
vezels te krijgen. Nouhet moet ook
weer niet te bar worden, want niet alle
hout is papierhout: als een specht in de
Finse wouden wat erg hard op een sparre-
stammetje heeft zitten hameren en er is
een wond ontstaan, die later zwart en
groezelig in de boom is gaan invreten,
wordt de papiermaker kwaad, want dat
geeft vlekken in het papier, dat hij wit wil
zien, smetteloos wit liefst. Zo'n stammetje
gaat er uit en als het veel voorkomt, krijgt
de houtboer, zijnde de leverancier, een be
leefd briefje. Dat er op neer komt, dat hij
wel naar een andere klant kan gaan om
zien, als zijn hout zo aangevreten of zo
oocooooooooooooooocoooocoooooooooooooooa^oooooooopoooooo
Het houtpark heeft zo zijn eigen bena
mingen, gegroeid in de loop der jaren,
vastgeworteld in het werk. Twee zijn
er helaas verdwenen, maar we willen
ze bij deze gelegenheid nog even terug
halen: het zijn de namen van de tafel
tjes, waarop de mannen, die het hout
op de lange, smalle stapels, die „stou-
wen" heten leggen, moesten staan. Te-
genwoordig worden twee lage tafeltjes
op elkaar gezet om één hoge te krijgen,
maar vroeger waren er lage en hoge
beide. De lage heettenkapelaans
De hoge? Pastoors natuurlijk. Een pas
toor was 1.25, een kapelaan 1.00 precies j
en een driekwart 0.75, een half 0.50 en
het ouwe-mannen-bankje 0.25 m.
een zwaar vak. Loop maar eens tussen de
stouwen door en zie naar de mannen, die
daar aan het werk zijn. Het trammetje met
nieuwe aanvoer uit een lossend schip komt
aangeschuifeld, duwt zijn rongenwagentjes
met een sleng op elk er van netjes met
tussenruimten langs de stouw en dan haalt
de afgrijper de stammetjes er af. Stam
metjes van aanzienlijk gewicht elk, want
dit hout geurt nog naar het water van een
Finse fjord en is er zwaar van doortrokken,
donkerbruin van het vocht. De ouwe-man
staat op een laag tafeltje en steekt de
stammetjes op naar de opsteker, hoger op,
die doorstuurt naar de top van de stouw:
de putter.
Die heeft er de juiste slag van. Met een
zwaai, die een langgeleerde gewoonte is,
deponeert hij elk stammetje naast het
vorige bovenop de stouw, zodat het met de
kop precies naast de kop van zijn buurman
komt. Geen centimeter verder. Tien in de
minuut. Als er eens één doorglijdt, komt
dat van de nattigheid, die de stammen
glibberig maakt en ze doet doorschieten,
zodat er straks wat stekels uit de stouw
gaan priemen. Onderaan de stouw is de
„kostloper" aan het werk. Die doet het
maar zo'n beetje op eigen houtje, om het
zo maar eens te zeggen.
Vandaar zijn naam „kostloper", eigenlijk
„eigen kostloper." Hij zorgt voor zichzelf
en legt de basis voor een nieuwe stouw
naast de vorige. Want er zit een grondig
systeem in deze stapel hout.
Op de grond een „stoeltje", zijnde één
langsliggend stammetje, dikker dan de
andere, waarop twee dwarse komen te
rusten. Over de kopeinden van de langs-
liggende stam gaat straks een drager. Daar
op weer een steeltje, tot er een gelijk vlak
is ontstaan, waarop de voormalige bomen
netjes in het gelid ter ruste kunnen wor
den gelegd voor het eerste halfjaar.
De kóp van de stouw is een kunst apart.
En de hele stouw is in feite een duivels
kunst, want hij mag niet als een pudding
bezwijmen, al doet hij dat wel eens een
enkele keer als de grond gaat verzakken of
ergens in het binnenste een stam uit het
gelid schiet. Dan moet er gestut worden,
wil de hele zijgevel van het houten gebouw
niet met groot geweld instorten.
Het is dus een kunst, houtstapelen, daar
zijn we het over eens.
Zo'n berg van twintig meter hoog maken
is géén kunst. Dat is gooien en laten rollen
wat rollen wil. Maar een stouw, een goeie,
hechte stouw is net zo moeilijk als een
mooie, witte papierbaan of een stevig
bierviltje of de juiste dosering poulieren-
cellulose voor lekker, viltig boekdruk
papier.
Het is een enorm terrein, dat houtpark
van Van Gelder. Oude waterpijpen van
ketels vormen de omheining, waar het
Staatsbosbeheer zich nog niet eens over
Hout in de lucht stapelen met de kraan.
paaltjes van het PEN in het gras. Niet om
dat het PEN zo graag reclame maakt voor
de vele kilowatturen, die hier onder de
aarde flitsen, maar omdat de hoogspan
ningskabels, welkt daarvooi zorgen, beter
niet beschadigd kunnen worden en dus een
seintje van node hadden aan degenen, die
er boven werken. Het is bij die kabels dan
ook niet druk met hout. Ons te gevaarlijk.
ER STAAT EEN BOOMPJE temidden
van deze millioenen ontzielde stammen.
Een wat verwezen boompje, waarover het
verhaal gaat, dat het lange jaren terug ge
plant werd door een leidinggevend persoon
van de papierfabriek, wiens liefhebberij
het was, in het houtpark een net optrekje
te bouwen en daar een bloementuintje met
een boom omheen te creëren. Het optrekje
is allang verdwenen, maar het boompje
hcudt stand en het heet daai nu „het graf
van de onbekende soldaat". Zomaar, zonder
aanleiding, maar niemand kent het anders.
Er rijden vele trammetjes door het hout
park, oude electrische speeldingetjes die
een plaatje op hun flank dragen ten teken,
dat ze in 1908 of daaromtrent door een
Berlijnse fabriek werden gebouwd. Ook
nieuwe motortrammetjes, die de electrische
verdringen naar de sloper.
Het geurt er krachtig en kruidig tussen
het hout en het is er altijd wat koeler dan
gewoon-in-de-wereld, omdat het vochtige
hout aan de onderkant van de stouwen het
langste nat blijft.
Er is van alles te vinden.
Zelfs restanten van lucifers in grote op
maak: cirkelronde berkenstammetjes van
een Finse tandstickorfabriek, die haar
overschotjes nog dienstbaar maakte aan de
papierfabricage, een wingerd, die zijn
laatste dagen telt tegen de muur van de
PM 18, omdat de PM 21 er naast gebouwd
moet worden, een melkkan met een kraan
tje, waaronder putters en opstekers, eigen
kostlopers en al die andere mannen van
het houtpark hun handen kunnen wassen
en véél vriendelijke mensen, die hier tus
sen het vriendelijke hout, dat kleurt in alle
variaties tussen grijsbruin en lichtrose hun
werk doen, dat vlak aan de weg gebeurt
maar door slechts weinigen wordt gekend.
J. F.
OOOGGOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOGOOOOGOOOOOOOOOOOOOOOOOCX)
De grondslagen voor dit, uw avondblad S
werden hoogstwaarschijnlijk een zestig
jaar geledervergens op de beboste hoog
vlakten van Scandinavië of langs één
der tienduizend Finse meren gelegd
door een sparreboompje, dat daar zijn
top in de vrieskou stak met een voor
gevoel, dat het het nog eens vér zouj
brengen: minstens tot avondblad. Het s
heeft zestig jaar of daaromtrent over s
deze voorbestemming mogen piekeren,
eer het gerooid werd door een gespierde I
Scandinaaf, het tuimelde vervolgens
van de takken ontdaan in een bruisen- j
de bergbeek, viel honderden meters f
langs een dunne, grillige waterval en
verzeilde toen met een paar duizend
broers en zusters bij een houtzagerij,
die er nette stammetjes van een meter l
van zaagde. In een schip is de reis naar
de lage landen begonnen. Daar hebben
grote kranen zich aan een kanaaloever i
over het stammetje en vele zijner lot-
genoten ontfermd, hem met een nette j
zwaai op een „rongenkarretje", gezet i
dat het houtpark van Van Gelder op-
stommelde enNee, dat is een ver-
haal apart, het verhaal van de hout
opslagplaats der Velsense papierfabriek.
Het verhaal, dat u hiernevens (op hout-
houdend papier) wordt geoffreerd door
één onzer redacteuren, die een middag
lang met een vriendelijke Van Gelder
gastheer langs de stammetjes heeft ge
zworven en daar een hoeveelheid stof i
verzamelde, waaruit de geschiedenis
van het hout-voor-krantenpapier ont
stond.
ÓOTOCOOOOOOOOOOOOOOOOOOOCOÖOOOOOCOOOOOOOCOOOOOCOOOCOOOOO
„Tussen de bedrijven door"
In het programma „Tussen de bedrijven
door" dat op Maandagmiddag 18 October
wordt uitgezonden door de NCRV, zal me
vrouw N. de Boek-Luiting uit Beverwijk
spreken over het onderwerp „Kinderen en
bessen".
MARKTBERICHT
15 October
Andijvie 713; spinazie 855; sla 2%12;
bloemkool 1258; bospeen 15—26; waspeen
1429; snijbonen 55136; sperciebonen
65143; pronkbonen 3273; prei 1221;
spruiten 3467; knollen 1223; groene kool
1223; rode kool 1025; tomaten 2065:
komkommer 943; druiven 6598; perziken
210; peren 534.
Duitse invoerrechten helpen
ook een handje
Op de Vrijdag in Beverwijk gehouden
exportveiling van tomaten waren de prij
zen heel wat lager dan in het begin der
week; er werd nu van 34 tot 65 cent per
kilo betaald. De oorzaak hiervan ligt bij de
verhoogde invoerrechten voor Duitsland
en de, stakingen in Engeland.
Donderdag 21 October wordt de eerste
speciale exportveiling van schorseneren en
sjalotten gehouden.
Deze veiling wordt hierna iedere week
gehouden.
ADVERTENTIE
Wij lessen uitsluitend met
nieuwe wagens.
Speciale lesmotor beschikbaar
Gediplomeerde instructeurs
ZEEWEG 275 - TEL. 4333
KENNEMERLAAN 136 - TEL. 5000
IJMUIDEN
KERKERINKLAAN 7 - SANTPOORT
TEL. 7086
NU OOK LUXE VERHUUR
hoefde te schamen en in de Westelijke
gx*xcmxmxcoocc<»ocooooocoooooocoococoo<xooooooooooo punt staan tientallen kleine witte betonnen
Woeste Hoogten (Thalia) (Vrijdag
t/m Zondag. De film „Woeste Hoogten"
is onder regie van William Wyler, die on
der de Amerikaanse regisseurs niet de
minste is, vervaardigd naar het boek van
een der zusters Bronte: Wuthering
Heights".
De verhouding tussen het litteraire ge
geven en de filmische bewerking is in zo
verre verantwoord dat tenminste het
rompverhaal is overgebleven; dat van twee
kinderen die elkaar eeuwig trouw zweren
en hun leven lang gebukt gaan onder het
besef dat hun karakters en omstandig
heden geen blijvend geluk mogelijk maken.
Het is op een top een verhaal uit de ro
mantische school van de eerste helft der
negentiende eeuw (het boek verscheen in
1848). Wilde, stormachtige gevoelens over
heersen de werkelijkheid. De hoofdfiguren,
gekweld en voortgestuwd door een duiste
re, noodlottige liefde, bewegen zich afwis
selend in een sprookje en in een nacht
merrie. Zo hevig is de bewogenheid van
hun innerlijk dat zij nergens in harmonie
kunnen leven en zij zich zelf tenslotte ver
liezen in een heftig verlangen naar zelf
vernietiging.
De romantiek van dit geval trekt velen
aan en de goede verfilming van William
Wyler zal hen zeker boeien met een sug
gestief beeldenspel van de eenzame vlakten
van Yorkshire, waar een bouwvallig huis
en een sombere rots belangrijke onderde
len van de sfeer zijn.
De Boekanier der zeven zeeën" (Maan
dag t/m Woensdag). Het verhaal, dat U
van Maandag af onder de titel „Caribbean
Gold" op Thalia's linnen venster wordt
geboden, is een huzarenstukje van de
Paramountstudio's, dat berust op een fan
tasie-gegeven uit de achttiende eeuw. De
tijd van de piraten is wel zo goed als
voorbij, maar langs de eenzame kusten
van Amerika schuimt toch nog wel het
een en ander rond: kapitein Barclay on
der meer, de onversaagde commandant
van het schip „De Zwarte Panter".
Hij is niet altoos in het vak geweest,
maar na bedrog en corruptie steeg zijn
woede tegen de geregelde samenleving tot
een dergelijke hoogte, dat hij ongeregeld
en voor zichzelf begon, daarbij weinig
alledaagse middelen gebruikend om zich
op de maatschappij te wreken.
Met een pracht van een slavenopstand
en een moord van Barclay's dochter op de
vader aan het eind zijn alle elementen
aanwezig om een brok kleurige roman
tiek te garanderen, die anderhalf uur ont
spanning en wat huiveringen opleveren.
„Taza, zoon van Cochise" (Rex), Vrij
dag t/m Maandag).
Het Universal-product onder deze veel
belovende vlag schiet in geen enkele op
zicht tekort wat de montage betreft: in
forse halen wordt de historie van een
Apachenstam geschilderd, die uit een
jarenlange vreedzaamheid ontwaakt en
door de rivaliteit tussen twee broeder
opperhoofden tot een kruistocht tegen de
blanken wordt opgezweept. Er speelt een
liefdeshistorie doorheen, die uiteraard een
happy ending oplevert en dit alles werd
gefilmd in een adembenemende sfeer van
cavalerie, ruige naturen en diverse grootse
charges.
Dinsdag, Woensdag en Donderdag is
Rex bezet voor toneeluitvoeringen.
„Ouwe man", „opsteker
„putter" en „eigen kostloper"
papierhout.
aan
„stouw"
„Thérèse Raquin" (Lux or), Vrijdag
t/m Woensdag). Een bewonderenswaardig
gave verfilming van Emile Zola's gelijk
namige roman het eerste belangrijke
werk van de grote Franse naturalist
waarmee regisseur Marcel Carné weer
eens een overtuigend bewijs levert van
zijn goede smaak vooral, want hoe ge
makkelijk had dit sterke, maar gruwzame
verhaal van een „verboden liefde" tot een
stuk rauwe filmsensatie vol goedkope ef
fecten kunnen ontaarden. Carné heeft dit
gevaar omzeild en ons de tragische ver
houding van Thérèse met de vrachtrijder
Laurent geschilderd in een sfeer vol teder
heid en begrip, die zelfs de misdaad-uit
hartstocht, de moord op Thérèse's echt
genoot „aannemelijk" maakt.
Simone Signoret en Raf Vallone spelen
mét veel beheersing de beide gelieven,
daarbij vaardig geassisteerd door een
reeks van voortreffelijke tweede-plans-
figuren, van wie vooral Thérèse's verlam
de schoonmoeder een diep aangrijpende
creatie levert. Bijzonder suggestief licht en
een weldadige soberheid van décors schep
pen de vereiste achtergrond voor het
trieste burgermansdrama.
ADVERTENTIE
Koningsplein 10 - Telefoon 4886
AGENDA VOOR HEEMSKERK
Marquette-Theater, Zaterdag en Zondag
20 uur: „In de greep van de angst".
Geslaagd
Mejuffrouw L. Knaap te Heemskerk is
in Amsterdam geslaagd voor het praktijk
diploma machineschrijven. Zij werd hier
voor opgeleid door mevrouw H. Kochx-
Klok uit Beverwijk.
Georganiseerd door een Heeonskerkse
firma is in zaal Nijiman een huisvrouwen
voorlichtingsavond gehouden, waarvoor
een grote belangstelling bestond. De bij
eenkomst werd geopend door de heer W.
Reinders uit Lochem. die het doel van deze
avond uiteenzette. Om in de juiste stem
ming te komen werd hierna een gezellig
tekenfilmpje vertoond waarna een demon
stratie werd gegeven van de nieuwste mo
dellen stofzuigers.
Ook wollendekens stonden in het middel
punt van de belangstelling en hierover
hield de heer Van Wijk een interessante
causerie.
In de pauze werd de dames een con
sumptie aangeboden en hierna werden nog
enkele films vertoond.
Mr. Wong in Chinatown (W. B.-
theater, Vrijdag t/m Maandag). De be
kende speurder Mr. Wong, ditmaal van
Boris Karloff krijgt de moord op een
Chinese prinses te ontrafelen. Een mooi
moordverhaal vol onverwachte wendingen
en' kralengordijnen-met-schaduwen. -
„Warenhuis op stelten" (Kennemer
Theater, Vrijdag t/m Maandag). Ar
thur Rank bracht deze heerlijke kolder
film uit, om een nieuwe komiek, Norman
Wisdom de kans te geven zijn wijsheden
uit te kramen, want de achternaam van
deze meneer is beslist niet toevallig: hij
kent af en toe het geheim van de knappe
rige Engelse humor en maakt daar ruim
schoots gebruik van als étaleur in een
groot warenhuis, wiens toekomst geblok
keerd wordt door de meest onwaarschijn
lijke situaties. Zelfs de misdaad krijgt de
stuntelende jongeman in haar greep maar
het komt allemaal goed. Een opgeruimd
geval.
„Met eervol ontslag", (Kennemer
Theater, Dinsdag en Woensdag). Dit is
een film van één man: Michael Redgrave.
Alles wat aan acteurs- en ander materiaal
rond hem is gerangschikt zinkt beschei
den weg in de vervagende achtergrond,
terwijl de toch al zo definitief omlijnde
figuur van de humorloze, zure docent
Crocker-Harris, door Redgrave uitgebeeld,
onweerstaanbaar en imponerend naar vo
ren treedt. De cinematographie biedt tal
loze mogelijkheden, mits zij gevoerd
wordt door een kunstenaar. Hier is de
kunstenaar een acteur, die met Desusac
superioriteit de leiding van de camera
terugwijst en zelf het heft in handen
neemt. Sommigen menen dat dit niet de
hoogste roeping van de filmkunst is. Wel
licht hebben zij gelijk doch dan is het
de hoogste roeping van de acteur mis
schien om in een uitzonderlijk geval als dit
te bewijzen dat hij geen dood materiaal
behoeft te zijn.
Michael Redgrave heeft blijkbaar die
kans gekregen. De camera, anders zo vol
initiatief en zo dictatoriaal heersend over
de stof, houdt zich in dit geval deemoedig
en bijna star, in ieder geval gehoorzaam,
aan een voorzichtige en zorgvuldige ob
servering van Redgrave's handelingen, die
een evenwichtig opgebouwd drama op zich
zelf zijn. Dit drama heeft tragiek en hu
mor, doch het heeft boven alles een tref
fende analyserende kracht, waardoor een
mens ten voeten uit levend en denkend
naar voren treedt. Een alledaags levens
probleem dat van twee mensen die el
kander niet begrijpen en „als schepen in
de nacht" elkander in volkomen isolement
voorbijgaan, al schijnen ze in een huwelijk
verbonden wordt verteld, ontleed en
opgelost in de sobere gebaren, de slepende
en geaffecteerde woorden en de snel-
verborgen ontroeringen van de mens
Crocker-Harris. Een alledaags probleem
van een alledaags mens misschien, maar
beide in de onweerstaanbare duidelijkheid
van een eenvoudig filmbeeld zo indruk
wekkend weergegeven, dat niemand zal
kunnen ontkomen aan de ontroerende
greep ervan.
Niemand? Dat is misschien teveel ge
zegd. Maar wie er aan ontkomt, moge zich
bezinnen of zijn' ontvankelijkheid wellicht
de grootheid van de eenvoud is ontwend.
J. L.
Op de Beverwijkse groentemarkt was
de afgelopen week voor enige producten
een kleine prijsdaling waar te nemen, voor
al in de sectoren waar de aanvoer ruimer
wordt. Andijvie komt nu in grote partijen;
er werd van 612 cent per kilo betaald.
Bospeen was eveneens ruim vertegenwoor
digd, hiervoor werd van 1530 cent per
bos geboden en waspeen ging tot 30 cent
per kilo. De aanvoer van bloemkool is nog
altijd groot: er is tot 57 cent per stuk ge
geven. Spinazie liep erg in prijs uiteen; nl.
van 858 cent per kilo. De aanvoer van
bonen is hard hard teruggelopen; pronk
bonen is hard teruggelopen; pronk-
naar de fabrieken voor prijzen van 5576
cent per kilo, snij- en sperciebonen uit de
kassen gingen tot 1.40 per kilo.
De aanvoer van prei is al groot: de eer
ste kwaliteit deed tot 22 cent per kilo. Er
zijn tot nu toe weinig spruiten aan de
markt; hier draaide de prijs rond de 60
cent per kilo. Rode en groene kool kwa
men tot 28 cent per kilo; de laatste kom
kommers brachten het nog tot 45 cent per
stuk. Er is een ruime aanvoer van drui
ven, die vlot verkocht worden. De prijs
varieerde van 6598 cent per kilo. Enkele
doosjes aardbeien (licht van kleur) kwa
men tot 65 cent per stuk.
De aanvoer op de bloemenveiling bestaat
nog voor het grootste deel uit buitenchry
santen, die ondanks het ruime aanbod
voor oplopende prijzen werden verkocht.
Voor soorten als Beryl, Chatwood, Gold
Flinder, Shirley White en Rose Précose
werd van 4679 cent per bos betaald; de
aanvoer van grootbloemige soorten gaat
iets minderen; hier liepen de prijzen tot
ruim 24 cent per stuk. De aanvoer van
zomerbloemen is zo goed als ten einde
voor de laatste dahlia's bestaat maar wei
nig animo meer.
Freesia's varieerden van 2375 cent
per bosje, cyclamebloemen brachten nog
64 cent per bosje op en enkele gerbera's
gingen voor goede prijzen weg evenals de
neryne, die van 12—43 cent per stuk op
bracht. Duindoorns werden voor 5 cent per
tak verkocht.
In Castricum
Van de groentesoorten, die driemaal per
week door de Kennemer tuinders op de
Castricumse groenteveiling worden ge
bracht, schommelt de prijs van spercie
bonen al enkele weken tussen de 70 en
1.10 per kilo. Voor de beste kwaliteit
sperciebonen werd Vrijdag echter 1.25
per kilo betaald, zodat zij, die hiervan een
kwantum op de markt brachten, met een
tevreden gezicht huiswaarts keerden. Als
of de winter nog niet voor de deur staat
kwamen sommige tuinders nog met enige
doosjes aardbeien op de proppen; de no
tering bedroeg 7084 cent. Een ander zo-
merproduct bij uitstek, spinazie, ging van
de kar voor 3547 cent per kilo. Tomaten
besomden 5095 cent en andijvie bjracht
718 cent per kilo op. De prijs voor bos
peen varieerde van 1219 cent. Pronk
bonen lieten 4558 cent afdrukken, sla
511 cent per krop en tenslotte kon bloem
kool voor 1645 cent per stuk een koper
vinden.
