Felle aanval van verdediger
op O's schoonmoeder
.BICKRFKN
D.K.W.
Drie vrouwen proberen de
verdachte „op te hangen"
Wereldnieuws
KEIP
PANDA EN DE MEESTER-BUIKSPREKER
De zaak van de Berkelse arts
m
Een nieuwe maag
De radio geeft Vrijdag
f6375»-
Minister Bei jen
beantwoordt vragen
KALODERMA
GELEE IUUU
IWITSMM
^och ió het
zo
De roos
J
GARAGE DEN HOUT
Over West-Europees
Unie-probleem
Kardinaal Bruno overleden
Medische dienst in grote
bedrijven verplicht?
ELKE DAME weet het:
verfraait Uw teint
Kerkelijk Nieuws
KOU GEVAT...
DONDERDAG 11 NOVEMBER 1954
(Van een verslaggever)
Gistermiddag is de behandeling van de
zaak tegen de Berkelse arts O. voor het
Haagse gerechtshof voortgezet met het
horen van O.'s schoonmoeder, mevrouw C.
J. van E.V., die in de morgenzitting nog
eens omstandig en met veel nadruk her
haald had, hoe de dood van haar dochter
zich op die 24ste September 1952 had toe
gedragen.
„Des morgens, toen ik op verzoek van
mijn dochter in Berkel aankwam, trof ik
haar nog opgewekt en kennelijk niet ziek
in O.'s huis aan," zo verklaarde zij. „Ook
na de eerste poeder, die zij om vier uur
's middags van haar man kreeg, leek ze mij
nog gezond en wel en daarna heeft ze sma
kelijk gegeten. Toen de kinderen naar bed
waren, hebben we zelfs nog een spelletje
halma gespeeld, maar nadat O. haar om
acht uuf 's avonds een tweede poeder had
laten slikken, werd zij direct onwel, begon
te vomeren, rolde met haar ogen en viel
tenslotte bewusteloos op de divan." De
schoonmoeder had O. toen gevraagd dokter
Hoedemaker er bij te halen, maar de arts
had geantwoord: Die is er niet.
Toen mevrouw E.V. hem daarop vroeg,
dan een andere arts te roepen, zei hij: ,,'t
Is toch al te laat" en had vervolgens de
pastoor opgebeld met het verzoek, zijn
vrouw te komen bedienen. Twee uur later
was mevrouw O? overleden.
„Mijn dochter was niet ziek"
De verdediger, mr. Huygens, onderwerpt
deze getuige aan een spervuur van vragen.
„Hebt u nooit geweten, dat uw dochter al
geruime tijd ernstig ziek was, een hersen
tumor had en aan toevallen leed?", vraagt
hij.
„Mijn dochter had alleen wat last van
haar gal en zenuwen, van iet^ anders had
ik nooit gehoord."
Mr. Huygens: „Ook niet, toen er gaatjes
in haar hoofd geboord werden tijdens haar
verblijf in een ziekenhuis in Rotterdam?
Wist u daar ook niets van en zei dat u niets
omtrent de ernst van haar toestand?"
Mevrouw E.V.: „Wij zagen daar niets
verontrustends in en O. heeft ons daarvan
ook nooit verteld."
Daarop valt de verdediger verontwaar
digd uit: „U probeert nog steeds de ernst
van de ziekte van uw dochter zoveel moge
lijk te verkleinen om de verdenking op de
arts te werpen. Is het soms ook niet waar,
dat u aan sectie gedacht heeft, toen uw
dochter in September 1950 na een bevalling
in levensgevaar verkeerde?"
Getuige: „Dat is waar!"
Mr. Huygens: „Waarom verzette li zich
dan wel tegen een lijkschouwing, toen uw
ADVERTENTIE
hebt U niet n°'
maag-cachets akker
i I smaakloos. El
HILVERSUM I, 402 M.
7.00 Nieuws. 7.10 Gewijde muziek. 7.30 Pla
ten. 7.45 'n Woord voor de dag. 8.00 Nieuws
en weerbericht. 8.15 Platen. 9.00 Voor de zie
ken. 9.30 Voor de vrouw. 9.40 Platen. 10.30
Morgendienst. 11.00 Altviool en piano. 11.35
Platen. 12.30 Land- en tuinbouwmededelin-
gen. 12.33 Platen. 12.53 Platen of actualitei
ten. 13.00 Nieuws. 13.15' Klein vrouwenkoor
en solist. 13.47 Platen. 14.05 Schoolradio. 14.35
Omroep-orkest en soliste. 15.25 Voordracht.
15.45 Platen. 16.00 Tuinbouwpraatje. 16.15
Platen. 16.50 Voordracht. 17.20 Viool en piano.
17.45 Stemmen van overzee. 18.00 Platen.
18.15 Orkestconcert. 18.35 Tegenstellingen op
een emigranten-schip, causerie. 19.00 Nieuws
en weerbericht. 19.10 Regeringsuitzending:
Verklaring en toelichting, waarin o.m. op
genomen net emigratiepraatje. 19.30 Platen.
20.00 Radiokrant. 20.20 Platen. 20.30 De Jeugd
vliegt uit, hoorspel. 21.00 Mathis der Maler,
opera. 22.45 Avondoverdenking. 23.00 Nieuws.
23.15 Langs wegen van kunst en schoonheid.
23.45—24.00 Platen.
HILVERSUM II, 298 M.
7.00 Nieuws. 7.10 Platen. 7.15 Gymnastiek.
7.33 Platen. 8.00 Nieuws. 8.18 Platen. 8.45 Voor
de huisvrouw. 9.00 Gymnastiek voor de
vrouw. 9.10 Platen. 9.40 Schoolradio. 10.00
Avonturen met kinderen, causerie. 10.05 Mor-
gewijding. 10.20 Voor de kleuters. 10.40
Orgelconcert. 11.05 Radiofeuilleton. 11.25
Platen. 12.00 Metropole-orkest. 12.30 Land
en tuinbouwmededelingen. 12.33 Sport en
prognose. 12.48 Platen. 13.00 Nieuws. 13.15
Mededelingen en lichte muziek. 13.55 Beurs
berichten. 14.00 Voordracht. 14.20 Viool, alt
viool, cello en fluit. 14.50 Gevarieerd pro
gramma. 16.00 Orgel. 16.30 Voor de jeugd.
17.00 Platen. 17.20 Muzikale causerie. 18.00
Nieuws. 18.15 Actualiteiten. 18.20 Lichte mu
ziek. 18.45 De strijd voor meer welvaart, cau
serie. 19.00 Voor de jeugd. 19.10 Klankbeeld
over 't werk van het Nederlands Oorlogs
graven Comité. 19.30 Portretten en hun ach
tergronden, causerie. 19.50 Mededelingen.
20.00 Nieuws. 20.05 De dichter Adriaan Mor-
riën, causerie. 20.15 Voordracht. 20.30 Europa
een, causerie. 2.0.40 Leven in de cultuur, cau
serie. 21.00 Theaterorkest, klein koor en
solist. 21.35 Buitenlards weekoverzicht. 21.50
Spaanse volkliederen c dansen. 22.16 Lichte
muziek. 22.40 Vandaag, causerie. 22.45 Avond
wijding. 23.00 Nieuws. 23.15—24.00 Platen.
TELEVISIE (V.A.R.A.)
20.15 Actualiteiten. 20.30 Film. 20.55 Pauze.
21 00 De Brug, televisie-spel.
BRUSSEL, 324 M.
12.00 Omroep-orkest. 12.30 Weerbericht.
12.34 Platen. 13.00 Nieuws. 13.15 Platen. 13.30
Muziek voor millioenen. 14.00 Schoolradio.
15.45 Platen. 16.02 Platen. 17.00 Nieuws. 18.00
Platen. 18.10 Voordracht. 18.20 Platen. 18.30
Voor de soldaten. 19.00 Nieuws. 19.30 Volks
zang. 20.00 Symphonisch orkest. (Om 20.35
KunstLpieiHoscoopl20.50 Symphonie con
cert. 22.00 Nieuws. 22.15 Internationale Radio
Universiteit. 22.30 Koorconcert. 22.5523.00
Nieuws.
BBC
22.00—22.30 Nieuws. Hoe de weekbladen
het zien. (Op 224 m.).
schoonzoon die na het overlijden van
mevrouw O. voorstelde?"
„Omdat ik vond, dat zoiets van ons moest
uitgaan en hij er buiten diende te blijven."
Zo gaat het steekspel tussen de verdedi
ger en de schoonmoeder van O. geruime
tijd voort, terwijl beider toon steeds feller
wordt.
„Waarom hebt u nooit eerder gerept van
de bestiale wreedheid, die u mijn cliënt
aanwrijft, namelijk het uitdrukken van
sigarettenpeukjes op het been van zijn
vrouw dat deed hij volgens u toch al
voor de oorlog?", wil mr. Huygens weten.
Schouderophalend antwoordt mevrouw
E.: „Och, we hadden al zoveel dingen ver
teld.
„Daar was dan kennelijk geen aanleiding
voor," zegt de president. Maar onmiddellijk
riposteert mevrouw E.: „Ook daarvoor heb
ik getuigen mijn naaste buren waren er
eens bij toen O. zo'n wreedheid bedreef."
Dan richt de verdachte zelf het woord tot
zijn schoonmoeder: „Bij het vooronderzoek
hebt u gezegd, dat ik eens mijn zoontje de
tanden stukgeslagen heb. Maar het dienst
meisje heeft onder ede verklaard, dat de
jongen bij een stoeipartij zijn voortanden
brak."
Als mevrouw E. hierop slechts meewarig
haar schouders optrekt, werpt de arts haar
woedend in het gezicht: „En hebt u mij
niet driemaal verzocht telkens wanneer
mijn vrouw in verwachting was een
miskraam op te wekken?"
Zonder een spoor van opwinding ant
woordt de schoonmoeder: „Ach wel nee,
dat is niet waar!"
„Denk er om, u staat onder ede,", waar
schuwt de president.
Maar mevrouw E. houdt pertinent vol.
„Zoiets heb ik hem zeker niet gevraagd
ik ben R.K. en voel me nu ook gebonden
door mijn eed."
Bereidde mevrouw O. zelf recepten?
Mr. Huygens stapt dan over op de theorie
dat mevrouw O. zelfmoord gepleegd zou
kunnen hebben met vergift uit de apotheek
van haar man. Hij probeert aan te tonen
dat het argument van mevrouw E., dat
haar dochter niets van vergiften en medi
camenten afwist, onhoudbaar is. Maar de
getuige blijft volhouden, dat de dokters
vrouw eigenlijk een beetje bang was voor
O.'s apotheek en er zelden of nooit kwam.
Daarin wordt zij later bijgevallen door
mejuffrouw C. Mostert, ex-apothekers
assistente van O., die met veel stelligheid
volhoudt, dat de dektersvrouw niet wist
dat cyaankali een zwaar vergift is. Deze
getuige was het ook, die op O.'s verzoek,
enkele dagen voor de sterfdag van mevrouw
E., telefonisch die ene gram cyaankali be
steld had waarover tijdens de rechtbank
zittingen zoveel te doen geweest is. Zij zegt
dat mevrouw O. wel eens wat aspirine in
de apotheek kwam halen of een broom-
drank voor eigen gebruik verdunde, maar
dat zij stellig nooit recepten voor patiënten
heeft klaar gemaakt, hetgeen de verdachte
heftig bestrijdt. Volgens hem heeft zijn
vrouw wel degelijk vrij moeilijke recepten
bereid onder andere als de assistente met
vacantie was. Deze laatste echter houdt
voet bij stuk: „Als ik met vacantie was,
maakte de dokter zelf de recepten klaar en
zijn vrouw schreef ze in."
„Laat u dan het receptenboek getuigen",
vraagt O. de president. Maar de procureur-
generaal antwoordt: „Daar zouden wij niets
bij winnen, want da't bewijst niets: het is
uw woord tegen dat van uw assistente!"
Poeders voor de burgemeester
Dan beschuldigt de verdachte rnej. Mos
tert ervan, ietwat irrelevant, wel eens op
eigen houtje en zonder zijn voorkennis
medicijnen verstrekt te hebben aan patiën
ten.
Getuige: „Dat is niet waar. De dokter
was altijd van alles op de hoogte."
Verdachte: „Aan de burgemeester gaf je
poeders waarin cocaïne verwerkt was, zon
der dat ik daarvoor een recept had afge
geven."
Getuige: „Dat waren altijd herhalingen
van recepten."
Dan vraagt de president: „U hebt be
weerd, verdachte, de telefonisch bestelde
gram cyaankali nodig gehad te hebben voor
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
een reactieproef bij een nefritispatiënt.
Had dat zo'n bijzondere haast?"
„Niet zo heel erg," gaf de arts toe.
„Maar later heb't u nog eens 10 gram
besteld. Waar waren die dan voor nodig?"
„Ik wilde nog meer proeven en experi
menten doen."
Ook dit werd door de apothekers-assi
stente C. M. in twijfel getrokken. „Hij ex
perimenteerde nooit," verklaarde zij zeer
beslist.
„Heeft O. wel eens gezegd: stop de mor
fine voor mijn vrouw weg?" informeerde
mr. Huygens.
Dat gaf de assistente toe, maar hij had
tegenover haar nooit over zelfmoordplan
nen van zijn vrouw gerept.
Na haar kwam een getuige-deskundige
dr. F. A. Nelemans verklaren, op
verzoek van de verdediging, dat het in ons
land een koud kunstje is om cyaankali te
bemachtigen. „Practisch is het bij elke dro
gist in elke hoeveelheid en voor iedereen
te krijgen," zei hij. En mr. Huygens vulde
aan, met een triomfantelijk gebaar naar de
tafel van het Hof: „En als nu een arts tele
fonisch een gram van dit goedje bij een
grote fabriek en op zijn eigen naam laat
bestellen, duidt dat dan op louche plan
nen?"
Er kwam geen antwoord op die vraag,
maar het Hof keek peinzend en gereser
veerd
„Dat heb jè mooi gedaan"
Ook Nellie A., de ex-dienstbode van het
doktersgezin, kwam voor de groene tafel
en ook zij werd danig aan de tand gevoeld.
Ja, zij had lange tijd een intieme verhou
ding met de arts gehad, eerst in diens huis
en later, na haar ontslag door mevrouw O.,
ook ten huize van haar zuster in Berkel en
bij haar ouders in Velp, waar O. haar dik
wijls opzocht. F;j verzekerde haar toen
vaak, dat het wel af zou lopen met zijn
vrouw en dat hij dan met haar, Nellie, zou
trouwen. Ook had hij haar eens. verteld,
dat hij zijn vrouw „niet meer zien kon."
Opeens valt mr. Huygens tegen deze ge
tuige uit: „Ik heb sterk de indruk dat u
met alle macht meespeelt in het algemene
orkest om de dokter „op te hangen". Is het
waar dat O.'s schoonmoeder en apothekers
assistente u, na uw vernietigende getuige-_
nis voor de rechtbank, begroet hebben met
kreten als „Dat heb je schitterend gedaan?"
Getuige: „Zij hebben me toen wel harte
lijk ontvangen."
Mr. Huygens: „Ik vind dat een misse
lijke houding van deze vrouwen!"
De oudere zuster van Nellie A., die het
meisje na haar ontslag nog enige tijd in
Berkel huisvestte, krijgt ook ae wind van
voren. Fel toornt de verdediger tegen haar:
„Eerst hebt u uw zusje weggehaald uit
het doktershuis en uit de verboden ver
houding, maar daarna stond u toe dat hij
haar elke avond in uw eigen woning op
zocht, zogenaamd voor medische behan
deling, maar u wist wel beter. Hij kwam
voor iets anders."
„Voor avondbehandeling," grapte een
der raadsheren.
„Ik dacht heus, dat het nodig was," ver
weerde de getuige zich.
Tenslotte verscheen als getuige a déchar
ge de pater G. C. Verhaas, dia tot het begin
van dit jaar aalmoezenier was in het Huis
van Bewaring waar O. gedetineerd geweest
is. De verdediger kondigde aan dat zijn
cliënt aan deze getuige enige vragen wilde
stellen, hetgeen het Hof toestond.
Toen vroeg O. de pater: „Heb ik u niet
altijd gezegd dat ik dacht dat mijn vrouw
zelfmoord gepleegd heeft en wilde ik niet
in het belang van mijn kinderen aanvan
kelijk de schuld op mij nemen?"
Zonder een ogenblik te aarzelen ant
woordde de pater: „Hierop kan ik geer,
antwoord geven!"
„Beroept u zich daarbij op het biecht
geheim?" vroeg de president.
„Neen," zei de getuige, „maar wel op
mijn ambtsgeheim als gevangenis-aalmoe
zenier. Ik kan hier niets over zeggen."
Met een moedeloos gebaar gaf mr. Huy
gens te kennen dat hij van deze décharge-
rin^spoging dan maar afzag.
„Laat maar notulen," vroeg zijn con
frère mr. Van 't Hoff Stolk nog: „Ver
schoond wegens ambtsgeheim van gevan
genis-aalmoezenier."
Huisarts als getuige
De eerste getuige die vanmorgen voor
het hof verscheen was mevrouw E. G.-M.
uit Den Haag, Zij was dóór de verdediging
opgeroepen „om iets aan te tonen", dat,
zoals mr. Huygens zei, pas in zijn pleidooi
zou blijken verband te houden met de
zaak. „Kunt u met een enkel woor*d het
verband, aangeven?" vroeg de president.
Mr. Huygens lichtte toe, dat deze getuige
de moeder was van het veertienjarige
meisjes Greetje G„ dat op 13 October 1938
dood in de ouderlijke woning werd aange
troffen. Hoewel sindsdien nooit een spoor
van een eventuele dader gevonden is,
heeft de moeder nog altijd de stelllige over
tuiging dat haar kind vermoord is. Toch
heeft de politie later met mevrouw G. over
de mogelijkheid van zelfmoord gesproken.
1 tons gesloten
bestelwagen,
oersterk, zeer zuinig
Wagenweg 164-168 - Haarlem
De verdediger wilde hiermee aantonen, dat
men bij elke onopgehelderde moord, de
mogelijkheid van zellfmoord niet verwaar
lozen mag.
President: „Er zijn talloze van dergelijke
onopgehelderde moorden. Ik zie gean ver
band met de zaak O. en dus ook geen re
den c*m deze dame te laten getuigen".
Vervolgens kwam dokter A. Hoedemaker,
arts te Berkel en huisvriend van O. voor,
die destijds de overlijdensacte voor de dok
tersvrouw getekend heeft. Als doodsoor
zaak heeft hij een hersentumor opgegeven,
afgaande op O.'s verklaringen. Het was
hem niet opgevallen, dat de vrouw van de
dokter iets ernstigs mankeerde.
Toen de president de verdachte vroeg,
waarom hij zijn collega niet had meege
deeld, dat hij zijn vrouw een kininepoeder
had gegeven kort voor haar overlijden, zei
de arts: „Ik heb wel degelijk alles aan de
getuige H. verteld." Dr. H. bestreed dit.
De getuige deelde daarop mee, dat hij
was afgegaan op de mededeling van de arts
O over een hersentumor.
„Later heb ik wel overwogen, dat een
sectie gewenst was, maar de omstandig
heden waren zo tragisch, dat ik daar maar
van afgezien heb."
President: „Waarom, achtte u een sectie
gewenst?"
Getuige: „Meer uit wetenschappelijk
oogpunt en om helemaal overtuigd te zijn."
President: „Dus u was toch niet zo héél
zeker van die tumor. Komt het overigens
wel meer voor, dat men om de tragiek van
zo'n geval van sectie afziet?"
Hierop gaf de getuige een ontwijkend
antwoord.
President: „U had dus aanvankelijk geen
vermoeden van een mogelijk onnatuurlijke
dood van mevrouw O.?"
Getuige: „Neen, ik had haar tien dagen
tevoren nog gezien. Zij leek me toen vrij
gezond en opgewekt."
Twee overlijdensverklaringen?
Even is er een klein incident als de ver
dachte verklaart, dat hij de overlijdens
verklaring nooit in handen gehad heeft.
De getuige Hoedemaker heeft deze volgens
hem rechtstreeks naar het gemeentehuis
gebracht. Tot ieders verbazing verklaart
de president, dat er nog een tweede getuige
zal worden gehoord, die ook een overlij
densverklaring heeft afgegeven.
„Zijn er dan twee overlijdensakten?"
vroeg hij.
De procureur-generaal, mr. Van Gilse.
vroeg daarop aan getuige dr. H.: ,,U hebt
dus op gezag van anderen aangenomen,
dat een tumor de doodsoorzaak was. Veel
waarde kan men aan die verklaring niet
hechten." De getuige gaf dit toe. „Naar de
tumor heb ik nooit een onderzoek inge
steld", zei hij.
De verdediger vroeg of dokter H. een
kininepoeder in het algemeen onschadelijk
acht. Getuige, na lang aarzelen: „Dat ligt
eraan, iemand kan ook alergisch zijn voor
kinine, dan kan het ingeven van zo'n poe
der allerlei vervelende gevolgen hebben."
Dr. H. zei voorts nog, dat hij ten tijde van
het opmaken van de verklaring niets wist
van huiselijke complicaties tussen O. en
zijn vrouw. Anders had hij misschien aan
leiding gevonden de mogelijkheid van een
andere doodsoorzaak onder ogen te zien.
ADVERTENTIE
Sierlijke Brilmonturen die flatteren
(Van onze parlementaire redacteur)
In het op de jongste Parijse conferentie
gesloten protocol inzake de West-Europese
Unie komt een nogal vage bepaling om
trent een te scheppen raadgevend West-
Europees Unie-parlement voor. Op schrif
telijk door de heer Ruygers (P.v.d.A.) ge
stelde vragen antwoordde de minister van
Buitenlandse Zaken, mr. Beyen, dat hij
over de nader aan dat vage verdragsarti
kel te geven uitwerking met de Kamer
commissie van Buitenlandse Zaken overleg
zou plegen, voordat er in het internationaal
beraad, waarbij het statuut of reglement
voor dat nieuwe parlement vastgesteld
moet worden, beslissingen zullen zijn ge
nomen. Deze positieve toezegging volgde
op het antwoord aan de heer Ruygers, dat
de regering niet voornemens is ons parle
ment op soortgelijke wijze in bedoeld in
ternationaal beraad in te schakelen als
indertijd was geschied bij besprekingen
over samenstelling en werkwijze van de
Raad van Europa. Destijds beschikte men
voor zulk een lichaam nog niet over voor
beelden, thans wel. Daarom achtte de mi
nister het geen gelukkige gedachte, het
recept van weleer te gaan toepassen. Mej.
dr. Klompé (K.V.P.) kreeg te horen, dat
minister Beyen het voorshands zeer waar
schijnlijk acht, dat ten onzent het statuut
ter goedkeuring aan de Kamers zal worden
voorgelegd. Aan de heer Fens (K.V.P.) kon
hij mededelen, dat het een afzonderlijk
lichaam zal worden, bestemd voor een af
zonderlijk orgaan; het zal dus niet neer
komen op toekenning van speciale be
voegdheden aan het Europese parlement
van Straatsburg. Wel is in het Parijse pro
tocol iets bepaald omtrent een samenkop
peling aan dat lichaam. Dit verdiende de
voorkeur, nu dat nieuwe „internationale"
parlement ook alleen raadgevend te werk
zal kunnen gaan. Daarom zou het onjuist
zijn die samenkoppeling met de Kolen- en
Staal-Gemeenschap te doen plaats vinden,
dat meer kan doen dan raadgeven, name
lijk beslissen. Wat de samenkoppeling be
treft, die zal hieruit bestaan, dat deeenen
van de zeven deelnemers aan de West-
Europese Unie, die zitting hebben in het
parlement van de Raad van Europa, te
samen het Unie-parlement zullen vormen.
Mr. Van der Goes van Naters (P.v.d.A.)
en zijn fractiegenoot mr. Burger konden
er zeker van zijn dat aandacht zal worden
besteed aan wat er uit het Straatsburgse
kamp aan denkbeelden zal worden ge
opperd. Aan zekere moeilijkheden ten op
zichte van de vertegenwoordiging der klei
ne landen zal aandacht worden geschon
ken. Men zal gaarne profijt trekken van
adviezen van op het gebied van Europese
samenwerking deskundigheid en ervaring
bezittende internationale ambtenaren.
ROME (Reuter) De Italiaanse kardi
naal Giuseppe Bruno, prefect van de Apo
stolische signatura, het opperste gerechts
hof en hof van appèl van de Rooms-
Ktholieke kerk, is in de leeftijd van 79
ir te Rome overleden. Door zijn over
lijden is het college van kardinalen, dat
onder meer een nieuwe Paus aanwijst, bij
overlijden van de huidige kerkvader, tot
65 geslonken. Het voltallige college omvat
zeventig leden. Van de 65 kardinalen heb
ben er 21 de Italiaanse nationaliteit.
Houtstraat 137 naast. Luxor
In het jaarverslag over 1953 van het mi
nisterie van Sociale Zaken en Volksgezond
heid wordt de wenselijkheid te kennen ge
geven, dat de preventieve gezondheidszorg
ook door de bedrijven zelf ter hand wordt
genomen. Nu sedert enkele tientallen jaren
de bedrijfsgeneeskundige diensten, welke
daartoe het geëigende middel vórmen,
steeds talrijker zijn geworden, acht de
overheid de tijd gekomen, hiervoor wette
lijke voorschriften uit te vaardigen.
Daarom wordt overwogen om .voor on
dernemingen van een bepaalde grootte de
oprichting en instandhouding van een ge
neeskundige dienst, eventueel in combina
tie met andere ondernemingen, verplicht
te stellen.
ADVERTENTIE
maakt handen zacht als Jluweel
ADVERTENTIE
48. „Kom, admiraal", sprak de barones
van Edelstein, „ik zal u aan mijn andere
gasten voorstellen. Zij zullen zeer vereerd
zijn, dat u ons feest wilt bijwonen". „Laat
ik maar aan die poppekast meedoen", dacht
de portier, „het is de enige manier om
straks die armband van haar los te krij
gen. Dat bandje is wel de moeite waard".
Dus nam hij een waardige houding aan en
schreed met de barones mee. Maar opeens
kwam Piedro, die eens over de verschan
sing had gegluurd, hem haastig achterop.
„Alarm", fluisterde de slangenmens, „ge
vaar in extremo. Pando en de buikprater
komen zwemmenti hiero. Zij komen na-
tuurlijkemente voor dat poppeti!" „Wat
is er aan de hand?", vroeg de barones.
„Twee schurken zwemmen naar uw boot",
antwoordde de portier met grote tegen-
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Brummen A. J. den Tonke-
laar te Buurmalsen.
Geref. Kerken
Aangenomen naar Gaastmeer P. Schra-
vendeel, cand. te Rotterdam.
Geref. Kerken ond. art. 31 K.O.
Beroepen te Amsterdam-W. G. Janssen
te Leeuwarden.
Bapt. Gemeenten
Aangenomen naar Muntendam M. de
Jong te Pernis.
Geref. Gemeenten
Bedankt voor Paterson (V.S.) M. Blok
te Rotterdam.
Messerschmitt. Volgens het in Madrid ver
schijnende blad „Mundo" wordt in
Spanje een straalvliegtuig gebouwd naar
een ontwerp van de Duitse vliegtuig
constructeur Willy Messerschmitt. Het
vliegtuig zal naar verwacht wordt, een
snelheid hebben van 800 km per uur.
Combinatie. Henry Hartung, een Duitse
ontwerper van oorlogsschepen, heeft
een ontwerp gemaakt voor een „duik-
boot-hefschroefvliegtuig", die in staat
zou zijn tot zevenduizend meter diepte
te dalen en dan gemakkelijk weer te
stijgen. Ook in horizontale richting zou
het vaartuig zich gemakkelijk kunnen
verplaatsen.
Toeval. Duikers te Southampton hebben
96 slagtanden van olifanten, die 73 jaar
op de bodem van de zee lagen, gevon
den. Het ivoor werd aangetroffen aan
boord van hef wrak van het stoomschip
„Benin", dat in 1881 na een aanvaring
was gezonken. De duikers waren op
zoek naar een ander schip.
Uitnodiging:. Keizer Haile Selassie van
Ethiopië heeft op een persconferentie
in hotel Petersburg bij Bonn de West-
Düitse industrie uitgenodigd nog meer
dan tot dusver deel te nemen aan de
economische ontwikkeling van Ethiopië.
De keizer heeft het grootkruis van' de
orde der drie-eenheid aan bondskanse
lier Adenauer verleend. President Heuss
heeft de versierselen, behorende bij de
orde van de koningin van Scheba, ont
vangen.
Sport. West-Duitsland zal binnenkort twee
opleidingsscholen voor parachutisten
hebben. Een centrum voor Noord-Duits-
land wordt Zaterdag op het vliegveld
Essen-Miihlheim geopend. Te Egelsbach
bij Frankfort, zal later een instituut
voor Zuid-Duitsland worden opgericht.
Op de scholen zal het valschermsprin-
gen als sport worden beoefend. Er zul
len echter ook parachutisten voor hulp
verlening bij rampen worden opgeleid,
terwijl tevens beroepsvliegers in het
gebruik van valschermen zullen wor
den onderwezen.
Onderzoek. De brand, die Zondagavond te
Beiroet uitbrak, toen ter gelegenheid
van het lyiohammedaanse Maloedfeest
georganiseerde optochten door de stad
trokken, heeft meer dan driehonderd
slachtoffers geëist, onder wie ruim
twintig doden. Er wordt een onderzoek
ingesteld naar de oorzaak van de brand
en de daarop gevolgde paniek, die, vol
gens de Libanese pers, in de hand ge
werkt is door wanordelijk en ongedisci
plineerd optreden. Zij zou begonnen
zijn in een optocht, waaraan kinderen
van elf tot vijftien jaar deelnamen. Het
dagblad „Aldahaf" maakt met dank
baarheid gewag van de hulp, die de
Libanese Christenen hun getroffen Mo
hammedaanse landgenoten onverwijld
hebben geboden.
Ongerustheid. De hoofden der UNO-dele-
gaties van Arabische landen hebben
een schrijven aan de secretaris-generaal
van de UNO gericht, waarin zij uitdruk
king geven aan hun „diepe ongerust
heid" over het feit, dat de Verenigde
Staten en Groot-Brittannië hun diplo
matieke vertegenwoordigers opdracht
hebben gegeven, hun geloofsbrieven in
Jeruzalem aan het Israëlische staats
hoofd aan te bieden en niet in Tel Aviv.
Het Amerikaanse en het Britse besluit
wordt een schending van de UNO-reso-
luties genoemd.
Leemte. De „Hamburger Echo" verneemt
dat de West-Duitse minister van Econo
mische Zaken, prof. L. Erhard, te Genè-
ve met de Italiaanse minister van Bui
tenlandse Zaken heeft gesproken over
de mogelijkheid 200.000 Italiaanse ar
beiders in de bondsrepubliek, hoofd
zakelijk in de landbouw, te werk te
stellen om de leemte te vullen, die
straks door de vorming van een leger
van 500.000 man zal ontstaan. Volgens
het blad wenst minister Erhard ook
wegens de verhoogde bedrijvigheid, die
van de defensie-opdrachten voor de in
dustrie zijn te verwachten, Italiaanse
arbeiders aan te trekken. De defensie
opdrachten zullen volgens de inlichtin
gen van het blad waarschijnlijk aan
700.000 arbeiders werk verschaffen.
ADVERTENTIE
Bedek keel en borst met de pijn
stillende Thermogène; de weldadi.
ge warmte verjaagt verkoudheid.
woordigheid van geest. „Maar wees niet
bang, ik zal dat wel even fiksen. Je bent
admiraal of je bent het niet!" Dat de por
tier aan zijn zogenaamd admiraalschap
heel wat macht ontleende, moesten Panda
en de buikspreker even later ervaren, toen
zij aan boord trachtten te komen. „Orders j drinkers hun voorhoofd met rozen, wijl
WANNEER DE BOTANICUS ons vertelt
dat er op het N. halfrond slechts een hon
derdtal verschillende soorten rozen worden
aangetroffen, zijn we geneigd ons wat
teleurgesteld te gevoelen. Want in welver
zorgde tuinen, vrolijke bloemenstalletjes
en statige bloemenwinkels hebben we in
de loop der jaren héél wat rozen van aller
lei vorm en kleur gezien, zodat we het aan
tal soorten toch zeker op vele
honderden meenden te kun
nen schatten. Geheel ongelijk
hebben we niet gehad, want
de rozen mogen dan in g,en
beperkt aantal soorten zijn
onderverdeeld, het aantal
variëteiten daarvan bedraagt
ongeveer 6000, zodat er inder
daad voldoende keus is. De roos heeft
de mens getrouw op al zijn wegen verge
zeld. Sprookjes, sagen en legenden wemelen
van rozen. Het is de bloem van liefde,
trouw, reinheid en het onbedorven geloof.
Reeds Homerus noemde de godin van de
dageraad „de rozenvingerige", en Aphro
dite zalfde het lijk van Hector met naar
rozen geurende oliën. De Schone Slaapster
sliep achter de rozenstruiken, de rozentuin
van de dwergkoning Laurinus bloeide één
maal daags bij het dalen van de avondzon,
en de varkenshoeder uit het sprookje van
Andersen bezat een roos, die zo heerlijk
geurde, dat zij alle zorgen en verdriet deed
vergeten. Rozen werden in de oudheid ge
strooid voor de voeten van zegevierende
veldheren, rozen hebben brandstapels om
kranst, en onder het embleem van de rode
en de witte roos dunden de Engelse baron-
nengeslachten elkaar uit. De roos heeft de
mens niet alleen vergezeld in zijn edelste
momenten, maar ook bij zijn kwalijkste
ondeugden. In de oudheid omkransten de
van de admiraal", zei een matroos, hen
met grote kracht weer in het water smij
tend, „niemand mag aan boord komen".
hierdoor de dronkenschap gebannen, of ge
temperd zou worden. Keizer Nero betaalde
uit de belastinggelden der uitgezogen win
gewesten onmetelijke kapitalen voor de
rozen die hij midden in de winter uit
Egypte liet komen, welke bloemen dienden
als omlijsting van zijn liederlijke feesten.
In die dagen werden de rijken van de wieg
tot 't graf door rozen vergezeld en voor dit
doel was bijna de gehele benedenloop van
de Nijl in één rozentuin herschapen, waar
door een groot deel van de beste bouw
grond aan de voedselvoorzie
ning was onttrokken. Cleopatra
liet de grond een halve meter
dik met rozen bestrooien,
waarover een net gespannen
werd, opdat de voeten van de
schone Egyptische koningin
veerkrachtig over het bloemen-
bed zouden dansen. En de
Romeinse keizer Elagabalus, die door zijn
verregaand wanbewind en zijn los
bandig karakter genoopt werd zijn neef
Alexianus tot mede-regent te maken, liet
tijdens een feestmaal zoveel rozenblaadjes
uit het dak van de eetzaal neerdalen, dat
de gehele ruimte van het vertrek manshoog
met bloemen was gevuld en de gasten
inclusief de neef en mede-regent dreig
den te stikken. Doordat één der gesloten
deuren van de zaal onder de druk der in
paniek gebrachte, waanzinnig worstelende
en vechtende drinkers bezweek, mislukte
deze aanslag op het leven van de mede
regent, niet echter zonder de nodige men
senlevens te hebben geëist.
We hadden ons voor de heerlijke
rozen uit Fayum en de weelderige, donker
rode bloemen uit Paestum een minder
laffe en laaghartige bestemming kunnen
denken!
We moeten het thans toch ook eens over
de rozenolie hebben, een product dat bijna
even duur is als goud
Daarover morgen.
(Nadruk verboden).
H. PéTILLON
