J3cttct
Met VELPON zie ie er geen barst van!
Heemskerks begroting
voor 1955 sluit royaal
„Achter Wallen
en Poorten"
KALODERMA
GELEE
de nieuwe SENATOR
Gemeente verkocht grond aan bouwspaarders
De weg naar
elkander
,,'t Silver Stoepke"
Boze woorden tussen
EHBO en Roode Kruis
Sint Nicolaas
Haags matrozenkoor
concerteerde
Sm en af cweb
Geloof en zekerheid
Vogelshow heeft
aller medewerking
MEENK'
POEDERS
5
Zelfde taak wordt in Castricum
door twee behartigd
bij BATA
Aanvoer peen stijgt verder
Faillissementen
VOOR UW HANDEN
Avond over Frans Hals
V
Uitspraken rechtbank
Burgerlijke stand Beverwijk
FEUILLETON
yRIJDAG 19 NOVEMBER 1954
HEEMSKERKS BEGROTING, die waarschijnlijk de volgende week de raad zal wor
den aangeboden is gezond en levert geen bijzondere moeilijkheden op. Ze is zelfs
royaal sluitend, ondanks behoorlijke verhoging van de gemeentelijke uitgaven, die
voor een deel voortvloeien uit het enorm gestegen bedrag aan rente en aflossing van
de kapitaalswerken. Dit deelde gisteravond burgemeester H. N i e 1 e n aan de
Heemskerkse gemeentebestuurderen mee. Hij zeide verheugd te zijn, dat ten opzichte
van de gemeentezaken en het algemeen verzorgingspeil in 1955 een belangrijke stap
vooruit zal worden gedaan en dat men daarbij nog beschikt over de nodige reserves
in de begroting.
Tot leden van de commissie van onder
zoek naar de begroting werden benoemd
de heren Roozen, Wentink en Vessies.
In de soortgelijke commissie om de ge
meenterekening en de bedrijfsrekeningen,
alsmede de rekening Fonds Armengoederen
te bestuderen werden gekozen de heren
Duin, Muyen en Vendel.
Rest van de raad
De openbare zitting was in drie kwar
tier klaar, mede terwille van de nestor
van de raad, die in huiselijke kring zijn
verjaardag wilde vieren, maar die aan het
eind van de vergadering eerst nog de
hartelijke gelukwensen van de voorzitter
mocht incasseren. De heer Nielen sprak
zijn waardering erover uit dat de heer
Muyen toch geen verstek had laten gaan
en achtte dit een bewijs van hoge plichts
betrachting.
De vijftien agendapunten werden in snel
tempo afgehandeld en bijna geen der tien
voorstellen leverde commentaar op.
Het voorstel tot het garanderen van
rente en aflossing van een geldlening ten
behoeve van woningbouw vond waar
dering bij de voorzitter, die het bouwen
in particuliere sector door middel van
goedkeuring van dit voorstel wilde stimu
leren.
Grond voor bouwkasspaarders
Veertien bouwkasspaarders wilden grond
kopen van de gemeente en dit deed bij de
heer Beentjes de vraag rijzen of het ver
lenen van bouwvolume aan niet-ingezete-
nen ten laste komt van het gehele toe
gestane volume. De voorzitter antwoordde
hierop dat ten aanzien van de migratie
deze gevallen mogen worden voorgelegd
aan Gedeputeerde Staten om vermeerde
ring van het volume te verkrijgen.
De leden van de commissie tot wering
van schoolverzuim werden herbenoemd en.
zullen dus de komende drie jaren hun
werkzaamheden in dit opzicht voort kun
nen zetten.
Het herzien en aanvullen van een ver
ordening op de begrafenisrechten en een
beheersverordening voor de algemene be
graafplaats werd vanuit de raad toege
juicht met de opmerking dat een begraaf
plaats er niet mooi genoeg kan uitzien.
Wat de onbewoonbaar verklaarde wo
ning van twee vrijgezellen aangaat, deze
heren kunnen gerust zijn, ook na 31 De
cember zullen zij dit huis mogen bewonen,
totdat een geriefelijk ander onderdak voor
hen is gevonden. Het is gemakkelijker
een gezin onder te brengen dan twee
kluizenaars, zo meende burgemeester
Nielen.
ADVERTENTIE
Ten slotte zal een verzoek van de bouw
commissie van de Hervormde Kerk om
financiële steun voor de bouw van een
Jeugdhuis om prae-advies in handen van
B. en W. worden gesteld en zal het ge-
meentepersoneel van Heemskerk de zes
procent salarisverhoging over het vierde
kwartaal van 1954 ineens in handen krij
gen. Zij nog vermeld dat het comité
Vluchtelingenhulp, dat als resultaat van
het afstaan van één uur loon van het ge-
meentepersoneel een bedrag van f 54.50
zou ontvangen, het dubbele kan incasseren
doordat een gelijk bedrag uit de gemeente
kas eraan toe wordt gevoegd.
ADVERTENTIE
hebt U gevonden. Nu wilt U zich
gaan verlovenl
U zult de weg naar 't SILVER STOEP-
KE ook gemakkelijk vinden en voor
VERLOVINGSRINGEN naar Uw wens
is dit de juiste weg.
Gaat daarom hand in hand
met het merk „CONSTANT"
GROTE HOUTSTRAAT 49
De kleine zaak met de grootste keuze
prijs F15.90
De onderlinge verstandhouding tussen de
besturen van de Castricumse EHBO-ver-
enlging „CITO" en het Nederlandse Rode
Kruis, die al jaren te wensen overlaat, is er
deze week bepaald niet beter op geworden.
Aanleiding hiertoe is een door het be
stuur van het Rode Kruis geplaatste ad
vertentie in het plaatselijke weekblad,
waarin staat vermeld „dat ook zij, die niet
het voornemen hebben zich bij de Rode
Kruis-colonne aan te sluiten, doch uitslui
tend een opleiding voor het EHBO-diploma
wensen te volgen, eveneens van harte wel
kom zjjn". (In deze advertentie maakte het
Rode Kruis bekend, dat het de opleiding
tot het EHBO-diploma ter hand zal ne
men. Red.). Het bestuur van de EHBO-
vereniging is van mening, dat de oproep
tot deelneming aan de cursus van het Ro
de Kruis in strijd is met het in December
1950 gesloten „gentlemen's agreement",
dat, behalve de neutrale en katholieke
EHBO-verenigingen, mede ondertekend is
door het hoofdbestuur van het Rode Kruis.
Het tweede punt van de richtlijnen luidto
„De opleiding voor EHBO der burgerbe
volking is primair de taak der EHBO-ver
enigingen; de opleiding der Rode Kruis-
functionarissen (leden van het Rode Kruis
Korps en anderen) is in zijn volle omvang
de taak van het Rode Kruis".
„In de adverténtie heeft het Rode Kruis
het gentlemen's agreement terzijde ge
legd", zei de secretaris van de EHBO-ver-
eniging, de heer N. v. Staveren, ons. Het
EHBO-bestuur beschouwt dit als een on
sympathieke daad en wjj zijn zo vrij ge
weest het hoofdbestuur van de gang van
zaken in kennis te stellen.
Ons hoofdbestuur staat achter ons en
heeft zich inmiddels met het hoofdbestuur
van het Rode Kruis in verbinding gesteld.
De secretaris van het Rode Kruis, de
heer J. A. Versteeg, vertelde ons over deze
kwestie het volgende; „Wij achten ons ont-
komst in verband met de anti-Rode Kruis-
houding van het Castricumse EHBO-be-
heven van de richtlijnen van de overeen-
stuur, waarvan wij reeds verschillende ke
ren hinder hebben ondervonden.".
Voor beide partijen is het te hopen dat
men er in slaagt de moeilijkheden uit de
wereld te helpen opdat men tot een vrucht
bare samenwerking komt waarvan beide
afdelingen de vruchten zullen plukken.
ADVERTENTIE
De traditie getrouw zal de Heilige Man
ook dit jaar een bezoek brengen aan
BATA in de Kennemerlaan.
Voor de kleine klanten heeft de Sint
leuke verrassingen. Bijzonder aardig
zijn de „GELAARSDE KAT"-spelen,
welke Hij uit Spanje speciaal voor ons
heeft meegebracht.
St. Nicolaas en zijn
Zwarte knecht
zijn bij BATA op bezoek
Zaterdag 20 November
Woensdag 24 November
Zaterdag 27 November
Woensdag 1 December
telkens van 2 tot 6 uur.
KENNEMERLAAN 66
Het Haags matrozenkoor „Hofstads
koorknapen" is Donderdag in het Castri
cumse „Corso"-theater opgetreden voor
bijna 500 leden van de Castricumse kunst
kring Elckerlyc.
Onder leiding van de heer Theo van
Elf eren zong het koor niet minder dan 14
goed in het gehoor liggende nummers, zo
als het Ave Maria, van P. Pièl, Sanctus,
van Francesco Durante en Salvum fac re-
gem, van Sacchim.
De jongens sopraan solo in Zum Namen-
stig, van Schumann, bracht het publiek in
extase, hetgeen niet te verwonderen is,
omdat vooral in dit werk de kwaliteiten
van dirigent en koor uitstekend tot hun
recht komen. De vocale comedie „De lan
delijke repetitie", van Frans von Suppé,
werd door de knapen in Tiroler costuum
uitgevoerd onder leiding van een hunner.
Al met al werd het een avond, die de
leden van Elckerlyc zich nog lange tijd
zullen herinneren.
De Kennemer tuinders brachten op de
speciale veiling van Donderdag in Castri
cum niet minder dan 50.000 kilo peen. De
prijs per ltfO kilo van peen, geschikt voor
export, bedroeg f 17.50f 21.30. Het bin
nenland kreeg ook een kwantum en be
taalde daar f 8f 17.50 per 100 kilo voor.
Uiteraard was deze peen van mindere
kwaliteit dan het exportkwantum.
Sjalotten besomden 4451 centen per
kilo. Eerste kwaliteit schorseneren liet
5465 cent afdrukken en de tweede soort
ging voor 2741 cent van de kar.
De Arrondissementsrechtbank te Haarlem
heeft op Dinsdag 16 November 1954 geen fail
lissementen uitgesproken.
Wegens gebrek aan actief werd op Dinsdag
16 November 1954 opgeheven het faillisse
ment van I. Philips, handelsagent te Over-
veen, Jan Willem Frisolaan 14, handelende
te Amsterdam, Herengracht 238 onder de
naam Philip's Textiel. Rechter-commissaris:
mr. N. Reeling Brouwer. Curator: mr. L. S.
Römelingh te Haarlem.
Bij arrest van het Gerechtshof te Amster
dam van 3 November 1954 is na hoger beroep
vernietigd het vonnis dezer rechtbank van
31 Augustus 1954, waarbij de Naamloze Ven
nootschap „Moutell" statutair gevestigd te
Amsterdam, feitelijk kantoorhoudende te
Zandvoort, Brederodestraat 160, in staat van
faillissement is verklaard, met benoeming
van mr. dr. F. A. Bijvoet te Haarlem, tot
curator.
Bij vonnis van de Arrondissementsrecht
bank te Haarlem van 16 November 1954, is
na gedaan verzet, vernietigd het vonnis dier
rechtbank van 2 November 1954, waarbij de
Vennootschap onder Firma H. Posch Zo
nen, aanneemster van straat- en grondwer
ken, te Beverwijk, de Visscherstraat 16, en
haar vennoten. H. Posch en C, Posch te Be
verwijk, de Visscherstraat 16, en J. J. N.
Posch te Beverwijk, Alkmaarsestraatweg 97.
in staat van faillissement zijn verklaard met
benoeming van mr. J. W. Crefeld te IJmui-
den-Oost, tot curator.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst is op 15 No-ember 1954
geëindigd het faillissement van Matthijs
Cornelis Zonneveldt, schilder te Heemstede,
Oosterlaan 20. Rechter-comissaris: mr. C. E.
Muller. Curator: mr. J. Jansonius te
Haarlem.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst is op 12 November 1954
geëindigd het faillissment van: A. Eikerbout,
zonder beroep, Kloppersingel 5 te Haarlem.
Rechter-commissaris: mr. N. Reeling Bou
wer. Curatrice: mr. H. Muller te Haarlem.
Wegens het verbindend worden van de
enige uitdelingslijst is op 13 November 1954
geëindigd het faillissement van Hubertus
Wilhelmus Josephus Maria Lammers, koop
man en winkelier in manufacturen te Be
verwijk, Breestraat 105, aldaar handelende
onder de firma Gebr. Lammers. Rechter
commissaris: mr. H. J. Ferwerda. Curator:
mr. L. Ali Cohen te Haarlem.
Santpoorts Bloei
ADVERTENTIE
maakt kanden zacht ali fluweel
In afwijking van vorige aankondigingen
deelt het bestuur van Santpoorts Bloei
mede, dat de heer H. P. Baard, directeur
van het Frans Hals-museum, Maandag 22
November een lezing zal houden over het
onderwerp „Hoe moeten wij Frans Hals
zien?" Deze avond wordt gehouden in het
Jeugdhuis aan de Burg. Enschedelaan.
De heer Baard heeft bij zijn werk in
het museum geconstateerd, dat de meeste
bezoekers aan de kunststukken voorbij
gaan zonder de schoonheid ervan ten volle
te genieten en zonder de betekenis van het
uitgebeelde te begrijpen. Zij zien de kunst
werken als „tafrelen", waarop mensen en
gebeurtenissen uit het verleden zijn afge
beeld, zoals de befaamde Schuttersstukken
van Frans Hals. Vooral deze geniale groep
portretten geven aanleiding tot misver
standen tussen kunstenaar en beschouwer.
De heer Baard wil met deze lezing ver
schillende dezer misverstanden uit de weg
ruimen, waarbij hij tegelijkertijd de ge
legenheid wil aangrijpen om aan te geven
op welke wijze kunst, in het algemeen be
naderd moet worden.
Èij de projectie van de schuttersstukke!)
zal gebruik worden gemaakt van de door
„Polygoon" vervaardigde gekleurde dia
positieven.
ADVERTENTIE
O
1
ro
•v*
S
T
Oepoetie en Rick trokken hun bovenkleren uit, en de vrouw hing die netjes buiten
in de zon aan een drooglijn.
„Ziezo, die zullen wel gauw droog zijn", zei ze. „Komen jullie nu maar mee naar
binnen, dan zal ik wat lekkere limonade voor je klaarmaken; dat heb je wel ver
diend!"
Ze nam de jongens mee naar binnen en gaf ze stoelen. Toen ging ze in de keuken
en kwam terug met drie bekers heerlijk frisse limonade.
„Smaakt het?", vroeg ze.
Nouhet smaakte best, hoor. En ze kregen er ieder ook nog 'n groot stuk koek bij.
„Ik ben toch zo blij, dat er zulke flinke jongens in de buurt waren, toen het ge
beurde", zei de vrouw. „Ik moet er niet aan denken wat er gebeurd zou zijn, als
jullie niet zo kranig in 't water gesprongen waren en mijn Jantje gered hadden!"
„O", zei Bunkie bescheiden. „We waren toch met zijn drieën, en het was maar een
klein stukje zwemmen!"
Toen de kleren helemaal droog waren en Oepoetie, Rick en Bunkie ze hadden aan
getrokken, namen ze. afscheid. De vrouw bedankte hen nogeens heel hartelijk en
wuifde ze na, tot ze om een hoek van de weg verdwenen waren
ADVERTENTIE
VRAAQ
DE JUISTE
SOORT
oocxxxooooooooooooccoooooooocoocooooccoocooocoooooooooo
In Le Monde van 17 November
schrijft Robert Escarpit:
„Ik wil niet iets beloven, waarvan ik j
niet zeker ben dat ik het geven kan"
heeft Mendès-France verklaard voor
zijn vertrek naar Amerika. Voorzeker j
kan men niet anders doen dan zijn in-
stemming betuigen met de geest die uit
deze verklaring spreekt. Maar wellicht
heeft de minister-president zich, te j
goeder trouw, geen rekenschap gegeven
van de gevaren die zijn houding in de i
praktijk meebrengt.
Ik denk niet zozeer aan wat vooraf
gegaan is. Men kan het niet afkeuren
dat staatslieden de gewoonte afleggen
waandenkbeelden te wekken. Ik heb er
iets tegen dat de verklaring van Men
dès-France op zichzelf een belofte is.
En is hij er wel zeker van dat hij die
kan vervullen?
In beginsel is een dergelijke macht
om zijn woord gestand te doen voor- j
behouden aan de godheid. Voor het
overige moet men zijn streven beper
ken tot het smalle gebied van de zeker
heden. En er zijn er toch zo weinig!
Alleen God kan het onmogelijke toe
zeggen in de volle zekerheid het te
kunnen geven. Mendès-France is slechts
een mens en het is zijn verdienste dat
hij zich daarvan bewust is. Is het dan
noodzakelijk dat hij het onmogelijkej
uit zijn streven uitsluit?
Dat zou jammer zijn. Dat zou ernstig
zijn. Wij zouden ons zonder twijfel nog j
in de tijd van de holbewoners bevin
den als onze voorouders zich niet het
onmogelijke hadden beloofd. Vaak is I
de belofte niet vervuld en zij zijn er
aan gestorven. Maar het is voldoende i
geweest dat zij af en toe vervuld is, op
dat de mens zijn overwinning kreeg
van het lot en de ontwikkeling een
schrede voorwaarts dee'd.
Niets beloven als men niet zeker is
zich er aan te kunnen houden, niets
ondernemen als men niet zeker is te j
zullen slagen, dat is het geloof offeren
aan de zekerheid. En het een gaat niet
zonder het ander.
'óxoooooocx)oooooocxxxx)ooooooooooooooooooooooooooo3ccooc>
Op 6, 7, 8 en 9 Januari zal in het St. Jo-
zeph-gebomv in Velsen (Noord), zoals reeds
gemeld is, een grote vogelshow worden ge
houden; de volière vereniging „Vogel
vreugd" organiseert deze 6how ter gelegen
heid van haar 20-jarig bestaan.
In een Donderdagavond gehouden ver
gadering heeft de voorzitter de heer P.
Nan de leden de plannen voorgelegd. Vele
toezeggingen voor inzendingen van zeldza
me vogels zijn reeds binnen gekomen. Men
ondervindt medewerking van alle kanten,
zodat de verwachtingen hoog gespannen
zijn. Vele besprekingen werden deze avond
hierover gehouden, waarbij de voorzitter de
medewerking inriep van alle leden om be
hulpzaam te zijn bij de inrichting en orga
nisatie der tentoonstelling.
De Haarlemse rechtbank heeft Donderdag
uitspraak gedaan in de zaak tegen de vier-
endertigjarige E. J. W. S. uit Rijswijk,, die
in hoger beroep was gegaan tegen het vonnis
van de kantonrechter te Haarlem, die hem
wegens te laag vliegen tijdens het bloemen
corso boven de Keukenhof had veroordeeld
tot f 2000 boete, waarvan f 100 voorwaarde
lijk. De rechtbank achtte het ten laste ge
legde niet bewezen en sprak de verdachte
vrij.
De zestigjarige garagehouder A. van E.
te Beverwijk had naast zijn garage een
„showwagen" laten maken en wegens over
treding van de Woningwet was proces
verbaal opgemaakt. 7e kantonrechter legde
hem een geldboete van f 11 op; de garage
houder ging in hoger beroep en vandaag
heeft de rechfbank hem tot een geldboete
van f25, subsidiair 10 dagen hechtenis ver
oordeeld.
Wegens diefstal van handdoeken, zak
doeken, vrouwen- en kinderkleding en 5000
sigaretten uit een lading, die hij voor een
vervoersbedrijf in Zaandam moest vervoe
ren werd de drieentwintig-jarige chauffeur
J. P. uit Zaandam veroordeeld tot twaalf
maanden gevangenisstraf, waarvan zes
maanden voorwaardelijk.
De rechtbank veroordeelde de eenen
twintig-jarige Amsterdammer C. H. S. we
gens verduistering van een aantal wekker
klokjes, poederdozen en sigarettenaanste
kers, ten nadele van zijn patroon, die
kermis-exploitant is tot zes maanden
gevangenisstraf met aftrek van voorarrest.
GEBOORTEN: Trijntje E.. d. van M. Pruis
en S. Bakker; Johanna H., d. van A. Wernke
en J. H. van den Ende; Jacobus W. M., z.
van W. M. Kleine en M. C. Alles; Denée, d.
van A. J. Jansen en L. Jansen; Richard M. C.
G., z. van W. H. M. van Aalst en C. C. Knip
sel; Anna E. M., d. van J. M. van Langen
en M. J. A. van de Wijgaart; Agatha M., d.
van H. C. Sprangers en H. C. de Wit.
ONDERTROUWD: J. Middelkoop en R.
van Balen; G. Blinkhof en C. de Reus; W.
Slager en W. A. M. Bodewes; S. Appel en
M. Malgo.
GETROUWD: P. J. Durge en M. J. J.
Schelvis; J. P. Put en P. H. van Balen; G.
Rabbers en M. F. Engelhart; A. F. Inpijn en
J. C. van der Steeg; G. Sluiter en A. G. E.
Wisker.
OVERLEDEN: J. M. Hoogland, 83 j., wed.
van M. Bouwheer; M. J. S. Jansen, 68 j.,
echtg. van C. Mooij; C. A. Tromp, 49 j., echtg.
van B. P. Admiraal; P. Groen, 70 j., echtg.
van E. Dekker.
ADVERTENTIE
WfTTltPWW'f
speciaal iegen koorts, kiespijn,
hoofdpijn. en periodieke pijnen.
Historisch verhaal naar het gelijknamige
toneelspel van JAN VAN DAM
Bewerkt door A. Zwart
36)
Maar toen de bevolking dat hoorde, was
er bijna een oproer ontstaan, omdat vrou
wen en kinderen en ouden van dagen en
zieken achtergelaten zouden moeten wor
den. Toen had een kapitein voorgesteld om
ook deze mee te nemen, beschermd door
zestien vendels. Men zou dan zien de
Geuzenschepen te bereiken en te vluchten.
Maar gisteren was het berichc binnenge
komen, dat een overgelopen Waalse sol
daat het plan aan de Spanjolen had ver
raden, zodat er niets van kon komen, alle
voorbereidingen ten spijt.
De beide jongens keken mistroostig over
de binnenplaats. Er zaten veel soldaten uit
Everts vendel rondom, maar schieten
dieden zij niet: dat konden ze wel zo lang
zamerhand.
„Pieter! Kijk!" riep Evert plotseling, ter
wijl hij met een ruk overeind zat. Hij wees
naar de leeg gegeten duiventillen, die op
het dak van een schuur stonden. Klapwie
kend cirkelde er een duif boven en streek
dan sierlijk neer en wandelde met knik
kende kop naar binnen.
Met een paar passen waren de beide
soldaten er bij. Pieter gaf Evert een zetje
en hij zat op de schuur. Voorzichtig nam
hij de duif, en jawel! Er zat een briefje om
zijn poot. Behoedzaam haalde hij het er
vanaf, liet het triomfantelijk aan Pieter
zien, sprong van de schuur en zij haastten
zich naar binnen om het aan Ripperda te
brengen. Evert had nog de tegenwoordig
heid van geest om ook de duif mee te ne
men; een lekker hapje waaraan de gou
verneur zich te goed zou kunnen doen met
zijn kolonel.
Zo begon het.
„Een bericht van de Prins!" riep Rip
perda, toen hij het gelezen had. „De duif
moet afgedwaald zijn, 'want hier staat dat
we Batenburg vandaag of morgen kunnen
verwachten. Hij geeft een code voor vuur-
seinen, zodat we berichten kunnen uitwis
selen". Ripperda stond op. Zijn vermagerde
gezicht straalde. „Evert", zei hij, „Evert
Talesius, nu krijg je toch nog de kans om
voor Haarlem te vechten".
Zander kloppen werd de deur openge
worpen en een opgewonden soldaat ver
soheen.
„Excellentie!" begon hij meteen, zonder
verlof tot spreken af te wachten. „De to
renwachter van de Bavo zegt dat de Span
jaarden in de hout een kunstmatige nevel
maken. Ze verbranden denkelijk nat stro.
Of u onmiddellijk wilt komen kijken!"
Zonder nog een woord te wisselen ren
den de vier mannen naar buiten. Toen zij
op de Botermarkt waren, zagen zij het
al. Er was veel volk verzameld en allen
keken naar de dikke witte rookwolken, die
in het Zuiden opstegen.
„Excellentie!" riep Evert. „Ik begrijp
het, geloof ik!"
„Spreek!"
„De troepen van Batenburg naderen na
tuurlijk al. Ik denk dat ze de duif gevan
gen hebben, het bericht gelezen, en haar
toen weer hebben laten vliegen. Die rook
maken ze, dat wij de vuursignalen niet
kunnen zien en geven!"
Ripperda stampte op de grond.
„Onze laatste hoop vervlogen!" riep hij
radeloos.
Evert beet zijn tanden op elkaar.
„Excellentie", zei hij dan. „Geeft u mij
verlof om met. mijn vendel een uitval te
doen en contact met bevelhebber Baten
burg op te nemen! Dan kan het misschien
nog gered worden!"
Terwijl zij snel terugliepen naar de Doe
len, Schudde Ripperda zijn hoofd.
„De mannen zullen weigeren", zei hij,
„en dat kunnen we hun niet kwalijk ne
men. Het zou zelfmoord zijn".
„Ik ben er van overtuigd, excellentie",
hield Evert aan, „dat ze niet zullen weige
ren. Integendeel! Bij Hedligerlee en Jam-
mingen hebben we met elkaar gevochten.
De maninen en il^ zijn aan elkaar ver
knocht! Ze zullen zeker meegaan!"
Ripperda bleef staan en legde een hand
op Everts schouder.
„Probeer het", zei hii met ontroering in
zijn stem. „Het is een daad van wanhoop,
maar probeer het!"
„Aantreden!" beval Evert op de binnen
plaats.
De soldaten sprangen op en gingen in
rijen achter elkaar staan. Ook zij hadden
elkaar opgewonden op de rook gewezen.
„Mannen!" begon Evert. „Met de rook,
die jullie zien, wil de vijand de laatste
ontzetüngspoging van de Prins verijdelen.
Bevelhebber Batenburg nadert op het
ogenblik met negen vendels, maar door het
rookgordijn kunnen wij geen contact met
hem opnemen! We moeten snel handelen,
mannen. Zijn jullie bereid een uitval met
mij te doen? Er is weinig kans dat jullie
er levend vanaf komen, maar als maar één
van jullie hem bereikt is het genoeg. Dan
kan hij zeggen, dat Haarlem gereed is om
hem te helpen en ook tot de aanval over
te gaan. Maar, zeg ik jullie, het is niet zé
ker, dat Batenburg er al is. Misschien is
het een list en dan zijn jullie reddeloos
verloren. Jullie kunnen weigeren, als je
wilt!" Evert zweeg en gespannen namen
hij en Pieter en Ripperda de soldaten op.
Maar nog geen tien seconden later klonk
het uit alle kelen;
„Present, luitenant!"
„Maak jullie dan terstond in orde! En
dankjewel, mannen, ik wist wel dat ik op
jullie kon rekenen!"
In koortsachtige haast begonnen de sol
daten hun geweren na te zien en ook Evert
controleerde onmiddellijk of hij genoeg ko
gels in zijn zakken had.
Met een gelukkige glimlach op zijn ge
zicht klopte Ripperda Evert weer op de
schouder. Maar eer hij uiting van zijn
dankbaarheid kon geven, zei Pieter:
„Excellentie, mag ik met Evert mee? Hij
is mijn vriend!"
Ripperda knikte zonder een woord te
zeggen. Nog steeds glimlachte hij.
„Jullie zijn dappere jongens", zei hij ont
roerd. Dan vermande hij zich. „Ik zal nu
snel alle andere vendels in gereedheid
brengen, zodat wij op het eerste teken
kunnen uitvallen om jullie en Batenburg
te helpen!" Hij verdween snel naar bin
nen.
Nog geen kwartier later verlieten het
vendel en Evert en Pieter de stad. Door
een deur vlak boven het water van de
Grote Houtpoort gingen zij naar buiten.
Plat liggend met het musket in de aanslag
peddelden zij naar de overkant. Doordat
de vette witrook iedereen het uitzicht be
nam, konden zij de Spanjolen niet zien,
maar de Spanjolen hen natuurlijk even
min. Daardoor werd niet geschoten en was
de overtocht, met het ene vlot dat er was,
na twintig minuten ordelijk voltooid.
In gebogen houding, de een na de ander,
Evert voorop en dan Pieter, slopen zij
voorwaarts naar de Hout. Het was dood
stil. Er zongen wat vogels. Toen zij vijf
minuten hadden gelopen, gaf Evert het
sein tot stappen, en allen gingen plat op de
grond liggen.
„Begrijp jij waarom er niet geschoten
wordt?" vroeg Evert aan Pieter.
„Het is me een raadsel", fluisterde deze.
„En dan die stilte! Je kunt hier ook bijna
geen hand voor ogen zien!"
Verwonderd schudde Evert zijn hoofd.
Dan gaf hij een sein en voort ging het
weer, hoewel steeds langzamer Voetje voor
voetje schuifelden zij tenslotte voort. En
plotseling doemden de eerste Spaanse ten
ten uit de witte nevel op. Evert liet zich
onmiddellijk vallen, gevolgd door alle an
dieren. Hij beduidde dat iedereen op zijn
plaats moest bliiven en begon langzaam
naar voren te kruipen.
„Pas op!" fluisterde Pieter hem achterna.
Pieter kende deze omgeving op zijn duim
pje, sinds zijn tocht naar Delft.
Nog steeds was het doodstil. Evert was
bij de tent aangekomen en lichtte voor
zichtig het zeil op en keek van onderen
met één oog naar binnen.
„Leeg!" fluisterde hij dan. Hij kroop te
rug, angstig gadegeslagen door Pieter en
de mannen die hem door de mist nog kon
den zien. „Ik denk dat het kamp verlaten
is", zei hij zacht.
„Zouden de Spanjaarden de benen heb
ben genomen bij de nadering van Baten
burg?" vroeg Pieter, zijn gezicht lachend.
Evert haalde zfin schouders op.
„Ik weet het niet", zei hij. „Ik vertrouw
het niet. Laten we verder gaan".
(Wordt vervolgd).
