mmt-
mkhraciet
Kroon geeft gemeente
Velsen geen gelijk
mnsAim
Westerse Unie is geen basis
voor Europese gemeenschap
Samenwerking „in gemeen
schap" ontbreekt
„Vurige" soldaat voor
de krijgsraad
Begraafplaats in Driehuis niet ten
koste van particuliere terreinen
Paus roept gelovigen in
China op tot verzet
Niet te hard en
niet te zacht
DONDERDAG 23 DECEMBER 1954
MINISTER BEYEN IN TWEEDE KAMER
N. VAN BREEMEN.& Co.
TEL. 10070
Agenda voor Haarlem
Vaandrig en sergeant met
losse flodders verwond
Nu ook Berlijns orkest
naar Amerika
Betaling
abonnementsgeld
per giro
Vliegtuig in luchtzak
Belgische vissers
in Argentinië
Een tunnel naar
Kerstmis
Communisten willen nationale
Chinese RK kerk stichten
ELKE DAME weet het:
verrrao/t Uw teint
(Van onze parlementaire redacteur)
In de Tweede Kamer heeft de minister
van Buitenlandse Zaken, m r. B e y e n, in
een van veel werkelijkheidszin getuigend
betoog het zijne gezegd over het vraagstuk
van Europese samenwerking. Het was
duidelijk, dat hier een man sprak, die een
buitenlands beleid tracht te voeren, waar
aan zekere idealen ten grondslag liggen en
dat hij geenszins behoort tot diegenen, die,
wanneer hetgeen zij voorstaan voorshands
nog niet te verwezenlijken blijkt, tot onge
loof in de gekoesterde idealen vervallen.
,,Er zijn mensen, die liever met feiten
dan met gedachten te doen hebben. Som
migen zelfs in die mate, dat zij zich meer
op hun gemak gevoelen met een onaange
naam feit, dan met een hoopvolle ge
dachte," zei de minister, die het een goede
eigenschap vindt voor wie zich met de
vraagstukken der politiek bezig houdt, oog
te hebben voor onaangename feiten.
„Maar," zo voegde hij er aan toe, „dat
is als uitrusting voor de politieke strijd
niet voldoende. De politiek is immers een
worsteling met gedachten en zij getuigt
niet van werkelijkheidsbesef als zij die
worsteling ontwijkt." De goede gedachte
is die van het tot stand brengen ener
bovennationale Europese Gemeenschap.
De werkelijkheid heeft ons echter geleerd,
dat, ofschoon het denkbeeld inzake een
Europese Verdedigings Gemeenschap, met
bovennationaal karakter aan een Franse
brein ontsproten is, het Franse gemoed het
verworpen had. Een reden om nu bij de
pakken te gaan neerzitten vond hij dit niet,
want ook in zijn ogen kunnen wij mensen
slechts leven indien wij geloven dat goede
gedachten gp den duur toch zegevieren.
Een werkelijkheid van feitelijke aard
noemde hij het, dat tegenwoordig geen
enkele Europese staat in isolement de
strijd om het bestaan kan blijven voeren.
Amerika en in mindere mate Engeland
kunnen zich misschien nog de „weelde"
veroorloven, zich in een beschermings-
politiek af te zonderen. Voor de landen van
het Europese vasteland betekent volgens
minister Beyen afsluiting stilstand en ten
slotte achteruitgang. Bij samenwerking op
bovennationale grondslag heeft men te
maken met de schepping van een gemeen
schapsorgaan, verantwoordelijk aan een
gemeenschappelijk parlement. Dat was ook
het geval met de voorgestelde Europese
Verdedigings Gmeeneschap, die op het
Franse verzet schipbreuk heeft geleden.
Die gang van zaken had zorgen veroor
zaakt. Tenslotte waren de protocollen van
Parijs uit de bus gekomen. Tegenover het
verlies van de bovennationale gedachte
stond als mogelijke winst een vernauwing
van de band tussen de Europese vasteland-
se statén en Engealnd, dat zich nu verpacht
heeft vier divisies op het vasteland 'te
houden. Voorts is er het zich onderwerpen
aan een meerderheidsbesluit van de Raad
van Ministers van de West-Europese Unie,
ingeval Groot-Brittannië troepen van het
vasteland wenst terug te trekken.
Maar dat was juist alleen denkbaar bij
een organisatie van niet-bovennationaal
karakter waarvan Engeland lid is. Het
Franse nationalistisch gevoel was door de
plaats die Engeland in de West-Europese
Unie gaat innemen, namelijk op voet van
gelijkheid met Frankrijk, meer bevredigd
dan door een onderwerping van de Franse
Republiek aan een bovennationaal ver
dedigingsgemeenschap zonder Engeland,
dus zonder dat Engeland in dat opzicht een
stukje souvereiniteit offerde. Nadat minis
ter Beyen duidelijk had gemaakt, dat, ge
geven de Franse gevoelens en gevoelig
heden, Engeland de Europese Verdedigings
Gemeenschap niet had kunnen redden,
zwaaide hij minister Eden lof toe voor
diens initiatief, dat tenminste het tot stand
komen van de West-Europese Unie had
bevorderd.
De West-Europese Unie is een uiterst
belangrijke organisatie, vooral door de
samenwerking met Engeland. Doch men
moet niet binnen het kader dier Unie toch
weer trachten er iets bovennationaals van
te maken, omdat dit Engeland in een uit
zonderingstoestand zou brengen. De minis-
ADVERTENT1E
DONDERDAG 23 DECEMBER
Aula Christelijk Lyceum, Van Merlen-
straat: Kerstconcert, Die Haerlemsche Mu-
syckcamer, 8 uur. Minervatheater: Heem-
steedse Christelijke Oratoriumvereniging,
Weihnachtsoratorium, 8 uur. Lido: „Onder
wereld van Montmartre", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Luxor: „Het huis der stilte", 18 jaar, 7
en 9.15 uur. Frans Hals: „Als vrouwen be
geren", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Palace: „The
command", 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Roxy:
„Bwana duivel", 18 jaar, 7 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Carnival Story", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Studio: „Brood, liefde en fantasie", alle
leeft., 8.15 uur.
VRIJDAG 24 DECEMBER
Cultura: Kerstavond-bijeenkomst van de
Ned. Ver. van Spir. „Harmonia", 8 uur.
Zang en Vriendschap, Jansstraat: Kerstwij
ding van „De grotere Wereld", 8 uur. Studio:
„Brood, liefde en fantasie", alle leeft., 2.15,
7 en 9.15 uur. Bengaalse brigade", 2, 4.15, 7
en 9.15 uur. Luxor: „De avonturen van Ro
binson Crusoë", alle leeft., 2, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Ten Westen van Zanzibar", 14
jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Palace: „De levens
roman van Richard Tauber", alle leeft., 2,
4.15, 7 en 9.15 uur. Roxy: „Schatgravers van
Doodskopeiland", alle leeft., 2.30 uur. „Hon
do". 14 jaar, 7 en 9.15 uur. Rembrandt: „De
Zigeunerbaron", alle leeft., 2, 4.15, 7 en 9.15
uur. Minerva: Geen voorstelling.
ter noemde het daarom geen goede ge
dachte hetzij binnen de West-Europese
Unie gemeenschappen met bovennationaal
karakter te vormen, hetzij die van de
Kolen- en Staalgemeenschap in de West-
Europese Unie te brengen. Een voor de
Unie weggelegde zeer belangrijke taak is
de regeling van het Saarvraagstuk. Als
type van organisatie is de West-Europese
Unie voor deze taak wellicht niet ideaal,
zei de minister, die het beeld voor zich zag
van een celibatair die een weeskind moet
adopteren.
Tegen de te Londen van Franse zijde
ontwikkelde denkbeelden omtrent de in
stelling van een wapenpool ontwikkelde
minister Beyen een aantal bezwaren. Hij
merkte op, dat de West-Europese Raad van
Ministers niet als zodanig verantwoordelijk
is voor het leger en de bewapening daar
van. Zodoende zou er, hetgeen tot verwar
ring zou leiden, geen coördinatie van ver
antwoordelijkheden en bevoegdheden zijn.
Bovendien zou men in het licht van de
hele opzet der Unie, öf voortdurend be-
moeiënissen van de Raad van Ministers
met de beslissingen van het uitvoerend
orgaan krijgen, waarbij de leden van die
Raad voor hun nationale belangen
opkomen, öf, als dat college slechts
achteraf, enige malen per jaar werd
ingelicht, zou het uitvoerend orgaan op
economisch gebied een zeer grote macht
krijgen zonder enige werkelijke verant
woordelijkheid. De minister wees er nog
eens op, dat zoals mejuffrouw Klompé
al had betoogd meerderheidsbesluiten in
een niet boven-nationaal lichaam ook de
verantwoordelijkheid tegenover het eigen
parlement lelijk in het gedrang brengen.
In de West-Europese Unie ontbreekt het
element van de samenwerking „in gemeen
schap." Daarom verdiende naar de mening
van de minister de vraag of de West-Euro
pese Unie de kern kan worden van Euro
pese economische samenwerking in niet-
supranationaal verband, voorshands ont
kennend beantwoord te worden.
In de West-Europese Unie, zoals die in
de NAVO geëncadreerd is, hebben we, wat
de militaire samenwerking betreft, de op
het ogenblik best bereikbare regeling. Er
komt nu echter wel een Duits nationaal
leger, maar de nationale legers zijn onder
geschikt aan een gemeenschappelijk com
mando, dat, voor de politieke beslissingen,
aan de NAVO-Raad onderworpen is. Een
niet te licht te schetsen verlies, geleden
door mislukking van de Europese Verdedi
gings Gemeenschap, is en blijft het ont
breken van een „gemeenschap" in de Unie.
Na enige waarschuwende woorden ten
opzichte van Franse-Duitse blokvorming
gaf minister Beyen nog eens duidelijk
blijk van zijn voorliefde voor de mislukte
Europese Verdedigings Gemeenschap. Deze
was niet praktisch uitvoerbaar gebleken
doordat men in de plannen niet geloofde
met name in Frankrijk maar niet ten
gevolge van het omgekeerde. Het allereerst
nodig is, dat de gedachte der supranatio
nale gemeenschap in de betrokken landen
begrepen wordt. Aldus de minister, die,
stilstaande bij de rol der parlementen in
de ontwikkeling van de Europese eenheid,
uiteenzette waarom het Comité van Minis
ters van de Raad van Europa nooit een ge
zamenlijke verantwoording aan de Straats-
burgse Assemblée kan hebben. In de West-
Europese Unie zal, door de daar nauwkeu
rig omschreven taken, de verhouding tus
sen de Raad van Ministers en het parle
ment een andere zijn.
De minister herhaalde, dat de ministers
verantwoordelijk zijn tegenpver hun eigen
parlement voor de door hen in de Raad
van Ministers der Unie uitgebrachte stem
en voorts, dat er geen gezamenlijke ver
antwoordelijkheid tegenover wie ook be
staat. „Er is geer; overdracht van nationale
verantwoordelijkheid, geen supranationaal
uitvoerend orgaan en daarom, staatsrech
telijk, geen plaats voor controle op de actie
van de Raad als zodanig.
De minister zag geen heil in een thans
weer gaan bestuderen van nieuwe plan
nen. Bij de huidige, utieenlopende, prin
cipiële standpunten zou dat toch geen
resultaten opleveren.
De krijgsraad te velde-West heeft de 21-
jarige dienstplichtige soldaat J. M. G. S.,
Ambonees van geboorte, veroordeeld tot
een gevangenisstraf van vijf maanden,
waarvan drie maanden voorwaardelijk. Hij
werd er van beschuldigd op 20 Juli te Rijs-
sen tijdens een nachtoefening een vaandrig
en een sergeant met een losse patroon ern
stig te hebben verwond.
De auditeur-militair, die vijf maanden
onvoorwaardelijke gevangenisstraf had ge-
requireerd, zeide dat deze soldaat een zeer
goede gevechtssoldaat was, maar in vre
destijd toch wel gevaarlijk omdat hij zich
teveel in het spel inleeft. Tijdens patrouille
Iepen bij deze nachtoefeningen ontmoette
een peloton waartoe deze Ambonese sol
daat behoorde, een vaandrig, die tot de
„vijandelijke troepen" behoorde. De vaan
drig werd gevangen genomen en tijdens
ondervragingen schoot S. met zijn geweer
op een afstand van ongeveer 15 cm. de
vaandrig met een losse patroon in het been.
Hij werd flink gewond. Even later ont
moette S. een sergeant, die eveneens tot de
„vijand" behoorde. Hij kreeg van de
„vurige soldaat" een schot in de borst op
een afstand van 10 cm. Dit schot bleek
ernstig aangekomen te. zijn, want een ge
deelte van de long van de sergeant moest
worden weggenomen.
De drie raadslieden, die de dienstplich
tige soldaat terzijde stonden, betoogden dat
de houding van S. het resultaat was van
zijn verleden, waarin hij geruime tijd ge
vangen had gezeten in Japanse kampen.
Er was zeker geen opzet aanwezig, zo
meenden zij.
BERLIJN (United Press) De beroem
de Oostenrijkse dirigent Herbert von Kara-
jan zal in Februari met het Berlijns Phil-
harmonisch Orkest naar de V.S. vertrek
ken voor een concertreis door Amerika en
Canada. Von Karajan, nu vijfenveertig jaar
oud, werd in Salzburg geboren en is een
der beste dirigenten, waarover Europa be
schikt. Hij zal de plaats innemen van Wil
helm Furtwangler, die onlangs is overleden.
De honderdvijf musici van het Berlijnse
orkest zullen met hun dirigent op 23 Fe
bruari per vliegtuig de oceaan oversteken.
Het eerste concert zal op 27 Februari in
Washington plaats hebben. De concertreis
zal vijf weken duren, tijdens welke men
vijfentwintig keer optreedt.
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op
onze postgirorekening no. 273107 ten
name van Haarlems Dagblad. U
bespaart daarmee incassokosten en
vermijdt geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is 6.50, post-
abonnés f7.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij
behoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn for
mulieren op aanvraag gaarne ter
beschikking.
DE ADMINISTRATIE
Waarnemen, schatten, vooruitzien, dat
alles is geboden, maar op het ogenblik
moeten wij wachten. En dat is vaak moei
lijker dan handelen.
„Soms wordt men tijdens een bergtocht
teleurgesteld wat het uitzicht aangaat. Die
teleurstelling ondervinden nu allen, wie de
eenwording van Europa ter harte gaat.
Maar wij weten, dat het landschap, dat we
hoopten te aanschouwen, er is. Wij staan
niet voor het niets en daarom behoeven wij
niet ontmoedigd te zijn." Aldus het slot van
de rede van minister Beyen,de realistische
idealist.
ADVERTENTIE
20 stuks 80
Luxe dozen van
50 stuks I. 2.»
100 stuks f. 4.»
(Luxe dozen mei
extra teestverpakking)
KINGS CROSS IS AL JARENLANG DE SIGARET MET HET GROOTSTE AANTAL VASTE ROKERSI
Naar wij vernemen heeft de Kroon het
Velsense raadsbesluit nietig verklaard, dat
voorziet in de aanleg van een gemeentelij
ke begraafplaats te Driehuis, naast de be
graafplaats Westerveld. Daarbij werden
aanspraken gemaakt op gronden van de
families Cremer en Van Hoorn en tegen
deze aanspraken gingen de eigenaren in
beroep.
Inmiddels hadden de ministeries van
Landbouw, Visserij en Voedselvoorziening,
van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappep
zowel als van Wederopbouw en Volkshuis
vesting een afwijzend advies gehecht aan
de Velsense plannen, voorzover deze be
trekking hadden op stukken terrein van de
beide genoemde families. Daar de begraaf
plaats Westerveld, van wie eveneens grond
nodig geacht werd, indertijd niet in beroep
is gegaan, is het nog niet bekend hoe de
houding ten opzichte van dit perceel zal
zijn.
Een verkeersvliegtuig van de „Trans
Canada Air Lines" is kort voor de-landing
op Prestwick (Schotland) in een lucht
zak terechtgekomen, waardoor het toestel
300 meter naar beneden viel. Drie beman
ningsleden en twaalf passagiers werden
gewond. Veertig andere passagiers bleven
ongedeerd.
Zoals men zich zal herinneren is reeds
verscheidene jaren om deze gronden een
strijd gaande tussen de gemeente Vel
sen en de eigenaren, waarbij argumenten
aangaande de natuurbescherming, het
landschapsschoon, de wildstand en de re
creatiemogelijkheden in West-Nederland
werden aangevoerd tegenover die van de
uitbreiding der gemeente en de daaruit
voortvloeiende toenemende behoefte aan
begraaf ruimte.
Uit brieven die te Oostende van de in
1049 naar Argentinië geëmigreerde vissers
ziin ontvangen, blijkt dat de Vlaamse vis
sers zich daar thans geheel hebben aange
past en goede zaken doen. Zij hebben zeer
rijke visgronden gevonden, waar de zgn.
bacalao. een soort fijne kabeljauw wordt
gevangen, die onder de Argentijnse bevol
king zeer gewild is en waarvoor hoge prij
zen worden betaald. De Flandria met ka
pitein Neuville, die in Augustus 1949 Bel
gië verliet, vangt in drie dagen soms 1800
kisten van deze vis en het is geen uitzon
dering wanneer in een week een besom
ming van een millioen pesos wordt ge
maakt, zo heet het in deze brieven.
Het is een ingewortelde
traditie geworden, dat tegen
eind December het openbare
en persoonlijke leven als het
ware zich vrijwillig laat van
gen in een naar het devote en
ingetogene zwemende bezin-
ningssfeer, die zich, naar ge
lang van het milieu, op tradi-
tioneel-verschillende wijzen
uit: het zakenleven vervangt
zijn schreeuwende reclame
symbolen door bedaagde
Kerstmannen en engelen van
nylongaas, de tijdschriften
vergaren Kerstverhalen en
artikelen over oude Kerstge
bruiken in Scandinavië of
elders, de fotobureaux komen
met afbeeldingen van zingen
de koorknapen, onder flat
terend kaarslicht opgenomen
en in de wereldpolitiek wor
den redevoeringen en bood
schappen geredigeerd, waarin
vrome wensen tot durende
wereldvrede en verdraag
zaamheid kunstig zijn ver
weven met het oude patroon
der politieke oogmerken.
Voor zover het persoonlijke
leven nog de kans krijgt tot
eigen initiatief bij dit alles,
volgt het in grote lijnen de
voorgeschreven koers via
kersttakken, rode papieren
klokken, hulst en de compo
sitie van het kerstmenu. Dit
alles geschiedt met de tradi
tie-getrouwe gelaatstrek van
het heilige welbehagen en de
goede wil. Men bereidt zich
terdege voor op het feest van
de vrede, dat volgens gebruik
op 25 December zal worden
gevierd en op welke dag men
de roerende glimlach der wel
willendheid en naastenliefde
op het gezicht bevroren zal
dragen tot de doodgewone dag
weer aanbreekt.
Wanneer dit alles wat iro
nisch klinkt, wat gans niet de
bedoeling is, moge men be
denken dat er inderdaad een
zee van nutteloze tierlantijnen
is gegraven tussen 23 en 27
December een zee die ieder
jaar opnieuw meer afbijt van
haar zwakke oevers en steeds
wijder wordt, zodat op zekere
dag de ganse mensheid gevaar
loopt in de woelige golven
van het vredesfeest te ver
drinken. Wat toch nimmer de
bedoeling van het vredesfeest
kan zijn geweest.
Het leidt tot vreemde ge
dachten, wanneer men, door
de warwinkel van de moderne
kerstpraktijk heen, zich een
tunnel graaft naar de oor
sprong en de aanvankelijke
betekenis van een dag als
kerstmis, van een nacht als de
kerstnacht. Want hoe langer
men de eenvoudige gedachte
aan deze oorsprong wijdt en
hoe meer men de sier en de
snufjes van het openbare
feest in de mist der onwezen
lijkheid kan wegdenken, des
te sterker gaat het verbazing
wekkende feit spreken, dat er
van feest in de practische
zin eigenlijk geen sprake zou
mogen zijn. Feest, het open
bare en gezamenlijke gezel
ligheids- en vrolijkheidsver-
toon, is een absolute tegen
stelling van de gedachte, die
door de allereerste kerst op
de wereld werd geïntrodu
ceerd. Sterker nog, de kerst-
gedachte is in werkelijkheid
en wezen een gedachte,
een eigendom van de enkele
geest dus, een beleving in de
diepste diepte van de ziel, die
slechts gestoord en vertroe
beld kan worden door alles,
wat wij in de wereld om ons
heen als „kerstfeest" krijgen
opgediend.
Is dat niet een conclusie, die
verbijstert? Men kan met een
goedmoedige glimlach deze
overweging wegstoppen in
het archief van de „interes
sante doch nutteloze over
peinzingen" en zich opge
ruimd weer zetten tot datgene,
wat de wereld van de kerst-
vierder wenst doch men
kan ook het wereldbeeld
van heden en dan speciaal
het beeldvan onze „chris
telijke wereld", die tegen
woordig volgens deskundigen
door dikke zwarte lijnen op
de atlas begrensd is toet
sen aan de ontdekking, die
men zo-even gedaan heeft.
Dan komt men tot de
huiveringwekkende volgende
stap: een stap die leidt in een
duizelingwekkende dis-orde,
een onharmonische werveling
van botsende feitelijkheden,
die als een ziedende oceaan
rondom de enkele mens brult
en dreigt en aanvalt.
Want de enkele mens met
zijn zuivere kerstgedachte in
de diepte zijner ziel de
christenmens met de onsplijt
bare atoom der christelijke
overtuiging in zijn binnenste
is een vreemdeling in deze
wereld geworden, een een
zame in een woestijn van on
waarachtigheden.
Noch de kerstmannen met
hun watten baarden, noch de
nylon-engelen, noch de kerst
klokken van crêpe-papier,
noch de kerstboodschappen
der staatslieden vormen een
accoord met zijn innerlijke
kerstmis. Hij staat verloren
en verblind temidden van wat
de ganse mensheid als kerst
mis schijnt te accepteren en
waarmee zelfs de groten der
wereld volkomen tevreden
lijken te zijn.
Hij zou luide willen protes
teren tegen de machtswellust
der feestelingen, die zich op
slimme wijze van de jaardag
der kerstgebeurtenis hebben
meestergemaakt om hun eigen
oppervlakkige en materialis
tische glorie te dienen. Doch
dat is even nutteloos als het
feestgedruis zelf en on
nodig. Want hij is niet zo
alleen als hij denkt Hij weet
het niet en merkt het niet,
doch om hem heen in het ge
woel zweven de enkelingen
die zijn zoals hij. De mensen,
die in een natuurlijke afkeer
van het „kerstfeest met de
feestneus" zich des te dieper
nog keren tot hun eigen ik,
om de innerlijke vrede te
koesteren die zij daar en
nergens anders vonden. Zij
blijven enkelingen, al zijn zij
met millioenen. Zij haken
niet de armen in elkaar om
van hun vreugde al hossend
en zingend blijk te geven. Zij
lopen niet in rijen naast en
achter elkander achter vlag
gen en spandoeken. Zij zijn
geen massa, geen vereniging,
geen macht, geen partij.
Zij zijn niets dan de desem
in het brood.
Wanneer een staatsman u
in een kerstboodschap spreekt
van wereldvrede, en van ver
dediging der christelijke be
schaving, en van bedreiging
van het materialisme wel,
toets zijn woorden aan de
praktijk der dingen. Neem
zijn boodschap verstandelijk
in u op, en zie of hij weet wat
christelijke beschaving in
werkelijkheid is, en wat
vrede, en wat materialisme.
Zie of hij niet, met de rech
terhand de papieren zijner
kerstboodschap houdend, met
zijn linkerhand het materia
lisme in zijn meest funeste
vorm decreteert en bevordert;
zie of hij met vrede niet de
massale gelijkschakeling be
doelt, het dwaze en onophou
delijke feest van hossende
mensen, die nutteloze dingen
doen om te laten zien dat zij
vrolijk gestemd zijn volgens
de datum.
En vraag uzelf of het nut
heeft, deze kerstboodschap
pen door de radio de wereld
rond te bazuinen, zolang de
eerste en enige Kerst-Bood
schap niet wortel heeft kun
nen schieten in de zielen van
millioenen enkelingen.
Dat alles kunt ge, als enke
ling, doen zonder woorden te
verspillen. Omdat ge als en
keling alleenheerser zijt over
een oppermachtig koninkrijk,
een rijk van eeuwige veilig
heid, een rijk van volmaakte
vrede en vreugde:
Het rijk van uw binnenste,
gelegen in de diepste diepten
van uw eigen ik. J. L.
VATICAAN (Reuter)^— Paus Pius XII
heeft een dringend beroep gedaan op de
Rooms-Katholieken van China zich te ver
zetten tegen communistische pogingen om
een „Chinese nationale R.K. kerk" te
stichten. Het beroep was vervat in een
encycliek, gedateerd 7 October en gericht
aan de R.K. bisschoppen, geestelijkheid en
gelovigen in China. De Paus verklaart dat
het onmogelijk is twee heren te dienen als
deze met elkaar in conflict zijn. „Het is
soms onmogelijk zowel Jezus Christus als
de mensen te behagen." ,„Wie trouw wil
blijven aan de Goddelijke verlosser, zelfs
tot in de dood, moet soms ernstig lijden.
Laat hij dat dragen met een krachtige en
rustige geest." De Paus deed een beroep
op de gelovigen die uit lafheid of opportu
nisme in hun Christelijk geloof waren
tekort geschoten, naar de kerk terug te
keren. En hij wenste anderen, die „krach
tig en onverschrokken voortgaan op hun
weg" hartelijk geluk.
Radio-Vaticaan heeft na de uitzending
van de tekst van de encycliek de,lijst van
vervolgingen, waaraan leden van de R.K.
kerk in dit land slachtoffer zijn geworden,
bekend gemaakt. De apostolische internun
tius Riveri werd verbannen, evenals 49
aartsbisschoppen, bisschoppen en apostoli
sche prefecten. Zeventien bisschoppen en
apostolische prefecten zitten gevangen. Zes
aartsbisschoppen en bisschoppen zijn in de
gevangenis gestorven; 2.645 priesters en
missionarissen werden verbannen en
negentig andere buitenlandse priesters ge
vangen genomen. Tenslotte zijn ruim twee
honderd priesters en gelovige Chinezen
door vervolging om het leven gekomen.
De drie R.K. univeristeiten in communis
tisch China waren verbeurd verklaard en
de R.K. pers was verboden, aldus radio-
Vaticaan.
ADVERTENTIE
Niet te hard en niet te langzaam, dat is
de beste stelregel voor de deelnemers aan
het snelverkeer. Slechts voor zware mo
torrijtuigen gelden, bij het gebruik van
aanhangwagens, maximum snelheden; de
rest van het motorverkeer regelt zijn
eigen tempo Betoon u het vertrouwen
van de wetgever waardig en regel uw
snelheid naar die van het overige ver
keer. Blijf steeds meester vaar uw voer
tuig, ergo: rijdt niet
sneller dan uw rijkunst
u veroorlooft. Zcrg uw
auto of motorfiets tij
dig tot stilstand te kun
nen brengen binnen de
afstand, waarop de weg
vóór u kan worden
overzien en waarover
deze vrij is. Matig dus uw snelheid bij
beperkt uitzicht, kruispunten, onover
zichtelijke bochten, bij mist, rook op de
weg en dergelijke. Houdt bovendien op
buitemvegen zoveel afstand tot uw voor
ligger, dat een inhaler zich kan invoegen.
Wie daarbij een afstand in meters aan
houdt, gelijk aan de snelheid in kilometers
per uur, is altijd goed.
Er zijn enkele beperkingen op de „vrije
snelheidskeuze": binnen bebouwde kom
men kan een maximum van 15 km/u, voor
bruggen en viaducten van 6 km/u, en bij
onafgesloten overwegen van 20 km/u wor
den vastgesteld.
Aan de andere kant geldt: bij snelver
keer geen slakkengang! Rijdt dus op
autowegen niet langzamer dan 50 a 60
kilometer per uur!
