De Noren varen in deze dagen
hun schepen „boven water"
Alesund leeft van en bij de
haring in deze koude dagen
Statenlid dringt aan op vermijding
vertraging door nieuwe plannen
Kennemer Lantaarn
„SILD" REGEERT
Anderhalve maand
rente van het kapitaal
„Gezinszorg en
gezinsmogelijkheden"
Old Clothes New
WOENSDAG 2 MAART 1955
8
Angst voor de stilte
DRY CLEANING ONLY
Het leven begon in het bad
Visserij in Spaarnberg
Motorrijders schudden
de kaarten
De oeververbindingen over het Noordzeekanaal
(Speciale correspondentie)
IN ALESUND, HET NOORSE VISSERSSTADJE, woedt de slag om de vis.
Neen, van „slag" mag men niet spreken: het is een zegevierende overwinning
op de milliarden spartelende, glanzende haringen. Van heinde en ver komen da
boten om de zilverwitte vis in de wateren van Alesund te verschalken. De Ale-
sundse vissers hebben hun lot uit de loterij getrokken dit seizoen: zij moeten
slechts een tien kilometer zeewaarts de fjord uitstomen en kunnen hun slag slaan.
En welk een slag. Was er ooit een rijkere oogst
ALS WE het stadje aan de kust van
Noorwegen tussen Bergen en Trondheim
binnenkomen valt ons op, dat allés bruist
van leven. Het ademt niet de rustige, kal
me sfeer van de Noren. Is eigenlyk ook
geen typisch Noorse stad met zijn vele hui
zen van steen; het doet veeleer aan een
Vlaamse plaats denken. Is dit de reden, dat
zovele Noren (niet de inwoners!) Alesund
met een „styggt by", lelijke stad, betitelen
BIJ AL de bedrijvigheid schikt zelfs de
natuur zich naar de „eisen" der mensen.
Nog maar net hebben wy het ijzige, witte
Gudbrandsdalen en Romsdal, de inmense,
besneeuwe bergmassieven tussen Vikebukt
en Alesund achter ons gelaten of we nade
ren de kust, van sneeuw ontdaan. Welk een
openbaring na enkele maanden óp, tussen
en onder de sneeuw geleefd te hebben; een
witte wereld, waar men ook keek: de ber
gen als van suikergoed, de huizen vriende
lijk en veilig uitblinkend onder hun dikke
mutsen, de bomen doorbuigend onder de
zware last, de weg, waar men gaat tussen
twee hoge witte muren, omdat steeds weer
gezorgd wordt voor althans één begaanba
re verbinding met de wereld
En hier aan de kust valt zowaar een
druilerige regen, de weiden zijn drassig,
geel-groen en de rotsen glimmen. Het kli
maat is mild als een Hollands voorjaar.
Waar blijft de reputatie van koud Noorwe
gen, die zich toch zeker in Februari nog
moet handhaven.
BLANKE visschubben glinsteren vrolijk
op de straten, verdwaalde haringen zwer
ven in een goot, op een trottoir. Het is
avond, maar de winkels zjjn helverlicht en
vol mensen, want in welke zaak verkoopt
men geen artikelen voor de visser? De rek
ken buigen door onder de zware lasten
oliegoed, op grote hopen zwerven de rubbe
ren en lederen hand: hoenen, lieslaarzen,
wollen truien
Vrouwen en kinderen gaan door de stra
ten met een maal haring aan ij ze rd raad ge
regen.
Zij hebben een familielid of bekende, bin
nenkomend van de vangst, verwelkomd en
deze zoekt graag de mooiste exemplaren
voor hen uit zijn buit.
In de huizen, op kantoren, overal staat
de hele dag de radio „by", die is afgesteld
op de visserflgolf, via welke de schippers
onderling en met de wal contact houden,
of één der Noorse stations, die doorlopend
visserijnieuws brengt.
Alles geschiedt per radio, zelfs sollicitan
ten voor vacante plaatsen op de schepen
worden op deze manier opgeroepen. In de
karakteristieke haven is alles in rep en
roer. Kleine motorsloepen schieten uitda
gend voor de houten logge kotters langs.
Overal tinkelen de lichten als geldt het een
groot, biy feest.
MAAR HET i s ook feest! Wie wordt niet
vrolyk by het zien van zoveel bult Zij aan
zij liggen de schepen, tot sum de rand toe
gevuld met „sild", het woord, dat op ieders
lippen ligt. Zij wachten op hun beurt om
gelost te worden bij de olie- of vismeelfa-
briek, aan de kade van de „fryseri", het
koelhuis. En straks, als de lading met de
grote grijpers weggeschept is uit het ruim
en van het dek waar men zoveel moge
lijk van de rijke buit geborgen heeft
- wendt men de steven en gaat onvermoei
baar weer ter vangst Want de oogst is rijk
en de verdiensten zijn groot.
HET IS enkele dagen later. Uit een grau
we lucht dalen de sneeuwvlokken neer om
tezamen een dikke en geluiddempende
vacht over Alesund uit te spreiden. De- nu
en dan doorbrekende winterzon doet de ijs
pegels aan de dakgoten glinsteren en sug
gereert warmte aan de huiverende mensen,
die zich buiten de beschutting der doelma
tig verwarmde huizen wagen. Bij de aan
komst werd ons een groen welkom bereid
maar nu hernemen de elementen hun tra
ditie en steken de stad in een Noors jasje.
We begeven ons naar de haven om met
de vissers ter haringvangst te gaan. Aan
boord is het venijnig koud en we zoeken
dan ook spoedig een beschut heenkomen op
de brug. De weg naar zee voert door de na
tuurlijke haven. Het zijn eerst de pittoreske
huizen met de voeten in 't water die
de aandacht en bewondering ten volle
waard zijn.
Daarna stoomt het schip langs de grillige
rotsen, die als machtige eilanden willekeu
rig voor de kust neergestrooid zijn.
BUITENGAATS trekt het wolkendek op
en we worden geconfronteerd met een won
derlijk schouwspel. Aan de horizon tekenen
zich honderden silhouetten tegen de lucht
af. De vloot geeft een beeld als geldt het
een lange rij bomen en huizen. Waar men
ook kijkt overal zijn de schepen in agtie.
Met het echolood wordt door twee man-
•CCCOCOCOOCCO^OOCOClOCXXICClOCXXMOCXOOOOCXXlOOOOOOOOOOT'y
Het ringnct wordt gesloten de school
is verschalkt millioenen haringen in één
weloverwogen slag.
In het wijkgebouw van de Nederlands
Hervormde Gemeente te Beverwijk, hield
dr. A. J. van Leusen uit Velsen een lezing
over „gezinszorg en gezinsmogelijkheden"
voor de leden van deze gemeente.
Spreker ging uit van de sfeer in het ge
zin. Door de sfeer ontstaat de persoonlijk
heid r- in deze sfeer „zijn wij goed genoeg
zoals wij zijn", en deze is beslissend voor
ons verder geluk. Het vertrouwen dat de
kinderen in de ouders stellen hebben zij
nodig voor hun ontwikkeling in de
meest gevoelige periode van hun groei
geeft het vertrouwen de stoot tot het be
wust worden van de persoonlijkheid, het
individualisme dus, dat later, dank zij dit
vertrouwen, kan overgaan in de sfeer van
het wij-zijn het collectivisme en het ge
voel van saamhorigheid.
De moderne tijd geeft weinig gelegen
heid tot een vertrouwelijke sfeen Tegen
woordig is de jeugd en zijn ook wij zelf,
volwassenen, bang voor de stilte. Zodra
die jeugd thuis komt of als zij uitgaat naar
buiten, moet de radio worden aangezet of
de koffergramofoon gaat mee.
Dr. Van Leusen lichtte zijn rede toe
met vele voorbeelden uit zijn eigen ge
zinsleven en uit zijn praktijk.
Na de pauze kregen de aanwezigen ge
legenheid tot vragen stellen. Het was be
paald jammer te moeten vaststellen, dat zo
weinig „jeugdige ouders" op deze avond
aanwezig waren.
ADVERTENTIE
KONINGSPLEIN 10 - TELEFOON 4886
t
Het wordt bar
Ruim veertien dagen vorst
hebben de dieren, die hun
restaurant buitenshuis hebben,
al bedenkelijk reteisterd en
wie er oog en oor voor heeft,
kan telkens weer de sympto
men van de grote honger en de
bijtende kou ontdekken.
In het asyl huist al enige
dagen een thans weer zeer
spraakzame meeuw, die ver
steend werd binnengebracht.
En dat is één uit de duizenden
koulijders, waarvan er elke
dag een paar honderd sneven.
Nu alles toevriest, wordt het
werkelijk penibel, mensen, en
als we er met z'n allen niet
iets of liever veel aan doen,
wordt het een massale sterfte
onder de vogels.
De Santpoortse reiger heeft
het tenminste ook niet goed.
Eerst streek hij mismoedig
neer op een slootje aan het
Kerkpad, turend naar een
gaatje in dat nare ijs, om, toen
de onmiddellijk behulpzame
agenten van de politiepost met
een nabij-wonend schoolhoofd
dichterbij kwamen om te hel
pen, met langzame vleugelslag
op te wieken - richting Bos-
beek.
De brigadier, die van harte
met de arme vogel te doen had,
verzuchtte: „Je kunt zo'n stak
kerd toch maar niet aan zijn
lot overlaten" en dat méénde
hij. Drie kwartier later was de
reiger echter terug by het
schoolhoofd, gedragen door
twee jongetjes die de brood
magere knaap zorgzaam in een
zak hadden gerold. Ze hebben
stilletjes bU het hoogbenige
gevogelte gestaan, die de kop
nog eens hief en wat moe nog
eenmaal met de ogen knipper
de en vervolgens naar betere
gewesten vertrok.
De roodborst, die als kleine,
vermoeide fladderaar door een
passerende auto was geraakt
en door een daarachter komen
de automan werd opgenomen
om ook al by dat schoolhoofd
*e worden binnen gedragen,
heeft het er beter afgebracht:
na even op verhaal te zijn ge
komen, is hy tierelierend de
kou weer ingewipt. Overigens:
er zit deze dagen nog al eens
een vogel als 'n ineengedoken
hoopje veren op de straat en
ik zou de deelnemers aan het
verkeer óp het hart willen
binden dubbel voorzichtig te
zijn en goed op de weg te kij
ken naar donsballetjes, die
meestal aan het eind van hun
levensliedje toe zijn.
Als we er met z'n allen niet
iets nee véél aan doen,vrin
den, gaat het mis met al die
kleumertjes. Mevrouw Van
Tuyll strooit auto's vol vis en
brood en kanen op het ys bij
de tunnel elke koude na
middag weer en dat is alvast
wat.
Maar ze kan ook niet alleen
alle hongerenden spijzigen en
wat u en ik in onze tuinen
strooien, komt overeen met
die bekende druppel op die
gloeiende plaat.
Mag ik een plannetje oppe
ren: één gemeenteauto per dag,
één schoolklas per dag en één
voederplaats per dag, roule
rend over de gemeente?
De kinderen willen wel, daar
ben ik zeker van de ge
meente zal er ook vast oren
naar hebben en de vogels
nou, die hebben er zeker sna
vels naar, mag ik aannemen.
Na het verlichte schaap en Marietje Kok is er voor het Velser-
bad tenslotte ook een eerste gewone doordeweekse dag gekomen
zónder bloemen en een microfoon een dag, dat er moeders
kwamen kaartjes kopen en de eerste abonnementen door het
loket van eigenaar verwisselden. Het zijn die eerste Maandag
vooral de schoolkinderen geweest, die het heropende gebouw
vol lawaai hebben gekreten: 453 opgetogen Velsenaartjes, die
van kwart over acht af kennis maaxten met het lichtgroene
zoete element, dat ze al in geen jaren hebben gezien noch ge
voeld binnen eigen gemeente en onder zo'n mooi dak.
De allereerste in de vroege
Maandagochtendstond was in
middels een dapper duikertje
van VZV, die met zijn mede
leden een weddenschap was
aangegaan wie de eer van de
doop voor zich zou opeisen.
Hij wón dank zij het voor
dag en dauw opstaan en het
rappe fietsen door de winter
kou de „gloepende" kou,
ohi met een beroemd raadslid
te spreken.
Directeur C. W. van Schree-
ven heeft al die kinderen met
een vriendelijk woord opge
vangen en ze op het harte
gebonden het bad netjes te
houden.
Voetencontróle op de rand
van het bad.
De kleine Cornelia geen
badmuts?
Stok en stut
Meneer Y. J. Reitsma, de
man van de Stationsweg, die
voor zovele verenigingen als
een onmisbare schakel in de
keten van hun bestaan be
schouwd wordt, is iets kwijt,
dat hem al maanden dwars zit.
Meneer Reitsma is ondenk
baar zonder hoed, jas en stok,
maar sinds hij in „De Wey-
man" te Santpoort een verga
dering van ouden van dagen
toesprak heeft hy dat laatste
attribuut niet meer terugge
zien. Dat komt natuurlijk niet
op de ouden van dagen terecht,
maar meneer Reitsma is toch
maar zijn 'stok en stut kwijt
en het was nog wel een dier
bare gedachtenis. Meneer
Reitsma heeft hemel en aarde
bewogen, om die wandelstok
terug te krijgen, maar tot nu
toe vergeefs alleen een
vreemde stok verkeert nog
.onder de hoede van de gedu
peerde, die i)ij uitermate graag
voor het oorspronkelijke exem
plaar zou inruilen. Kan er ie
mand helpen?
Volgende, keer meenemen
Cornelia, want ook dat is een
kwestie van reinheid geen
haartjes in het bad.
Zo is het Velserbad na het
feest aan het „werk" gegaan
en de vermoeide zielen, die
maanden en maanden in touw
zijn geweest om dit én het
feest mogelijk te maken, heb
ben even kunnen uitpuffen.
En dan denk ik nu even met
waardering aan degenen, die
uit de rijen van VZV uren en
uren hebben besteed om alles
op de gewenste rolletjes te
zetten een nyver lid, dat
alsmaar gestudeerd heeft met
de microfoon, een ander lid
dat 112 uur heeft geploeterd
om de zwemwedstrijden te
laten lopen en een zekere Jo
hannes G., wiens streven al
toos en onvermoeibaar gericht
is op VZV's grotere groei en
t?loei.
Zonder verder namen te
noemen weten ze wel wie ik
bedoel.
Het leven is dus begonnen
in het bad armslag, been
slag en snoeksprong. Armslag
ook in ander opzicht, want die
komt men nu al te kort een
instructiebad is al eens op
dees' plaats gepropageerd,
maar de eerste dagen hebben
al bewezen, dat het nodig is.
Muizen onder tafel
Op een namiddag in deze
lentemaand wat zeg ik?
kropen de Lampeniertjes luide
roepend onder de tafel rond
ter bezichtiging van drie mi
niatuur-muisjes, die daar om
een paar kruimeltjes heen hip
ten of er geen kindersnoetjes
boven hen lagen te genieten
van deze plotselinge dierentuin
in huiselijke kring. Er was
kennelijk in deze lente
maand een nest muizen uit
gebroken achter een Lampe-
nierse plint en die borelingen
hadden natuurlijk niet naar
moeder geluisterd en de wijde
wereld opgezocht.
Toen een dier grijze balle
tjes met driftige pas by de
voor het haardvuur sluimeren
de hond was aangeland, heeft
moeder muis één harer sprui
ten vroegtijdig en tragisch
moeten missen, want met een
speels trapje maakte de hond
voornoemd een snel einde aan
het prille bestaantje. En een
verdriet van die oudste on-
beschryflijk. De jongste rea
geerde zakelyker: „Mam, koopt
u gauw een nieuw muisje?"
Er is nu maar een poes in de
kost genomen, die als een af
schrikwekkende leeuw langs
alle plintgaatjes snuffelt, maar
ik hoop niet, dat de uitdunning
van ons muizenbezit zich on
der d' ogen van de peuters
voltrekt, want dan is het huis
te klein. En moeten er tot
troost véle nieuwe muisjes ge
kocht worden. Waar haal je
die beesten zo rap vandaan?
Gistermiddag zat de grote zaal van „Spaarnberg" aan Santpoorts
Wüstelaan vol trouwe klanten van de commissie voor sociaal-
cultureel werk voor bejaarden, die kwamen luisteren en kijken
naar meneer H. J. Stuvel uit Voorburg.
Meneer Stuvel heeft verteld
over de haringvisserij en al
leek dat. zo dicht bij IJmuiden
op water naar de zee trans
porteren. het is toch een be
langwekkende middag gewor
den. Vooral vanwege de lan
taarnplaatjes. die in prachtige
couleuren het verhaal van de
Hollandse Nieuwe vertelden,
maar voor het overige heb ik
een paar bezwaartjes. Want
die meneer Stuvel was zo hele
maal op Scheveningen inge
steld, dat Katwijk en dus
IJmuiden nergens meer waren.
En over het werk van het hos
pitaalkerkschip dacht die
Voorburgse meneer, dat er
radar aan te pas kwam om een
ander schip te vinden. Zouden
ze willen, onze beste „Hoop"-
ers.
Overigens: niets dan lof voor
het verhaal van een „prenter",
die mee mocht op de logger en
het bedrijf van dichtbij zag
de spanning voelde en de ro
mantiek begreep onder schip
per „Gouwe Chiel" en zijn
kokkie, het afhouwertje dat zo
misselijk was a's een kleine
kat in oliegoed en rond de
sterke verhalen tijdens de
hondewacht op de brug het
was een mooi verhaal over de
visserij en de kleurendia's zijn
waard in breder kring beke
ken te worden.
LAMPENIER.
In hótel „Parkzicht" hield de Kennemer
Motorclub Zaterdag een contact-avond,
waarop door de leden naar hartelust het
kaartspel werd beoefend. De prijsjes, die
door tijdnood al om 12 uur 's avonds wer
den uitgereikt, kwamen in handen van de
winnaars:.
Klaverjassen: 1. Koppel H. Schuurman-
Bruinenberg; 2. G. Massee-P. Langendijk; 3.
W. v. Gappellen-J. Gelens.
Hartenjagen: mej. W. Nap.
Vlotbruggen: 1: mevr. Bijl; 2. G. Schelle-
vis; 3. P. Langendijk; 4. P. Massee.
Uit een pension aan de Weteringschans
te Amsterdam is een bedrag van f 15.897 ver
dwenen dat door een van de bewoners aan
de hospita in bewaring was gegeven en in
een kistje in een muurkast was opgeborgen.
schappen van een schip in een motorsloep
een school opgespoord. Daarna worden de
overige sloepen twee of drie over
boord gezet.
De bemanning, circa negen vissers per
sloep, werpen nauwgezet volgens de aan
wijzingen het ringnet,' dat met één zijde be
vestigd is aan het moederschip, in een w\jde
boog te water. Is de school gevangen, dan
wordt de onderzijde van het katoenen- of
nylonnet toegehaald en het „opscheppen"
kan beginnen. De laatste phase is stellig
de mooiste. Met koude maar oh zo voldane
gezichten zien de manschappen op naar de
boks, die steeds weer gretig inhapt op de
woelige, zilverwitte massa.
Vele duizenden spartelend-weerstrevende
haringen zweven in de lucht en blinken in
de voor de gelegenheid verschenen zon. Het
zeewater valt terug uit de boks, een enkele
vis weet te ontglippen, maar dan is de la
ding veilig aan boord.
ALS we langs varen wenden de mannen
een ogenblik af en wuiven ons uitgelaten
de overigens zo kalme Noren!! gedag.
Niet lang echter wijden de in vrolijk-gele
oliekleding gestoken figuren hun aandacht
aan iets anders dan de haring. Het ringnet
wordt geleidelijk toegehaald maar de buit
schijnt oneindig. Het ruim is dra gevuld en
men begint met het onderbrengen der vis op
het dek en in de gangboords. Maar zelfs
als het schip tot aan de rand toe gevuld is
is de voorraad nog niet uitgeput en men
tracht zoveel mogelijk van de vangst te be
houden door de plaatsruimte der kleine
hulpboot te gebruiken.
Zo heeft men met een school ln om en
nabij drie uren het ruim vol. Een schip met
de gemiddelde inhoud van 2000 hectoliter
heeft daarmee ongeveer 40.000 kronen (cir
ca f20.000) binnen. Op „goede" dagen
brengt de vloot van Alesund en haar dis
trict Sunnmöre circa een half millioen hec
toliter sild aan land wat een waarde verte
genwoordigt van acht tien millioen kro
nen.
LOONT HET NIET DE moeite om ge
durende deze topweken dag en nacht in
touw te zijn, zowel op zee als aan de wal?
Vijf van deze tochten en de verdienste per
schip heeft een totaal-bedrag bereikt, dat
uitkomt boven de waarde van het schip. Dc
kosten van een moderne boot van staal,
volledig uitgerust met apparaten en netten,
„Zyn Gedeputeerde Staten niet van oordeeCdat thans de volgende gevaren dreigen
voor spoedige en volledige uitvoering van de oeververbindingen van het Noordzee
kanaal: het verbreken van het onderlinge verband tussen de oeververbindingswerken
van Hem en IJ; het onmogelyk maken van een tunnelbureau voor beide projecten,
zodat de voordelen van het rapport van de commissie-De Vos van Steenwijk, te
weten ononderbroken uitvoering door een nieuw, rechtspersoonlijkheid bezittend
lichaam, van een compleet plan met inschakeling van deskundigen van Rijk, hoofd
stad en grote maatschappijen voor waterbouwkundige werken, verloren dreigen te
gaan of althans niet meer volledig tot hun recht kunnen komen; het ontstaan
van een vertraging van jaren, indien niet tot uitvoering van het IJtunnelplan 5 wordt
overgegaan? Zijn Gedeputeerden bereid deze gevaren met de minister van Water
staat te bespreken?"
Deze vragen heeft de heer W. T h o-
inclusief brandstof en andere onkosten be
lopen circa 170.000 kronen f 85.000).
In de belangrijkste haringvloot van Noor
wegen, die van Alesund en Sunnmöre is een
kapitaal van ongeveer 32.000.000 kronen
geïnvesteerd. Een bedrag, dat slechts ge
durende anderhalve maand per jaar rente
afwerpt! Maar de rente is dan ook enorm
en vormt een stevige pijler voor de Noorse
export, de Noorse welvaart. Deze „sild"-
visserij levert jaarlijks zo'n 150.000.000 kro
nen op, waarvan Alesund er 45.000.000
van voor zijn rekening neemt.
En voor wie al gedacht mag hebben, dat
door deze grote aanvoer de prijzen moeten
kelderen, klinke ter geruststelling, dat ook
in dit opzicht men alles geregeld heeft. Het
In Alesunds natuurlijke haven hebben de
schepen het grote moment van de voor
jaarsharingvangst afgewacht tegen het
décor der rotsen - eind Februari, begin
Maart brandt de vloot los: in enkele weken
tijds wordt de welvaart voor een heel jaar
vergaard.
zijn alweer de vissers van Alesund, die vijf
en twintig jaar geleden het initiatief geno
men hebben tot het vaststellen van een ge
middelde prijs per hectoliter, die slechts
enkele malen per seizoen gewijzigd wordt,
overeenkomstig.de kwaliteit, die binnenge
bracht wordt. Vóór deze periode leidden de
prijzen werkelijk tot een chaos en konden'
per dag variëren van 25 tot 2 kronen per
hectoliter, voor éénzelfde kwaliteit haring.
MEN WERKT hard en veel in deze paar
eerste maanden van het jaar. Slechts Zon
dags is er rust, want dan vaart de vloot
niet uit. In de haven, die tot diep in de stad
doordringt, is het dan een groot spel van
kleuren en silhouetten. Na de ingehaalde
nachtrust bevolken de duizenden vissers de
straten van Alesund en bespreken de week,
die achter hen ligt.
En de komende week.
Die nieuwe sild brengt.
m a s s e n (Partij van de Arbeid) Dinsdag
gesteld bij het begin van de tweede
gewone zitting van Provinciale Staten van
Noordholland.
De heer Thomassen vroeg dit naar aan
leiding van de berichten, dat een onderzoek
zal worden ingesteld naar een tracé voor
de Hemtunnel waarby het Noordzeekanaal
loodrecht wordt gekruist juist ten Westen
van de Amsterdamse Westhaven en van de
gedachtenwisseling welke gaande zou zijn
tussen technische hoofdambtenaren van
Rijkswaterstaat en van de gemeente Am
sterdam over een brug en een ten Noorden
van het IJ aan te leggen kanaal enerzijds
en het Amsterdamse tunnelplan anderzijds.
Welke motieven?
De heer Thomassen vroeg voorts:
Is het aan het college bekend wat de mo
tieven zijn om voor de Hemtunnel en de op
die tunnel aansluitende wegen en spoor
baan een ander tracé te onderzoeken dan
is geprojecteerd in het Streekplan voor de
Zaanstreek, kan het college die motieven
aan Provinciale Staten bekend maken en
is over dat tracé overleg gepleegd met Pro
vinciale Waterstaat?
In het algemeen vroeg de heer Thomas
sen of Gedeputeerden bereid zijn te pleiten
voor het vermijden van vertraging in aan
sluiting op de in de vergadering van 26
Januari aangenomen motie-Westerman,
waarin de Staten als hun oordeel uitspre
ken, dat de in het rapport-De Vos van
Steenwijk genoemde conclusies ter zake
van de oeververbindingen van het Noord
zeekanaal en het IJ zo spoedig mogelijk
verwezenlijkt dienen te worden en waarin
zij Gedeputeerde Staten verzoeken al het
mogelijke te doen om dat doel te bereiken.
Gedeputeerden zegden bij monde van de
voorzitter, dr. M. J. Prinsen, toe in de
Statenvergadering van 22 Maart mondeling
te antwoorden of op een suggestie van
de heer Groen (KVP) eerder schrifte
lijk.
Voor het overige bevatte de agenda wei
nig belangrijks.
De heer S. Doek (Arbeid) uit Haarlem
werd in de plaats van mr. J. Roelse tot lid
van de Algemene commissie voor onder
wijszaken gekozen.
