Beverwijk opent de deur voor
bespreking slachthuiskwestie
KENNISGEVING
Zündapp-motoren
Motorcarriers
Zündapp-onderdelen
Zündapp Dealer
Motorenhandel
G. F. DICTUS
n
Er wordt STEEDS MEER met COLLALL plastic-lijm gelijmd
Heemskerk teleurgesteld over houding
van Beverwijk inzake IJmond-plan
De blauwe
Gomboom
Clowntje Rick
Met de condities er alvast bij
Crediet voor eigen abattoir
aangenomen, „om veilig te zijn"
„Les misérables" in
Hervormd wijkhuis
hoofdvertegenwoordiging en
de verkoop
T.V. Service
Burgemeester van Heemskerk vindt
ambtenaren te laag bezoldigd
01
Het tekort aan
ONDERWIJZERS
duurt nog minstens
tot 1958
„Looft den Heer" met
„Der Tod Jesu"
Het vergaan van de
Prins Willem V
Hierbij delen wij U mede, dat de
van de
en alle
alleen berust bij de
Meidoornstraat 1 - Tel. 4694 - IJmuiden-O.
DE SPECIALE MOTORZAAK
H. J. MAERTENS
N.V.
Voor de kinderen
Betaling
abonnementsgeld
per giro
FEUILLETON
Door Dorothy Quentin
ZATERDAG 26 MAART 1955
Er zal overleg gepleegd worden over de slachthuiskwestie met het gemeentebestuur
van Velsen, „zonder al te grote binding aan vooropgezette stellingen", aldus de voor
zitter van de Beverwijkse gemeenteraad, burgemeester mr. H. J. J. S c h o 11 e n s. Het
college stelde er echter desondanks zeer veel prijs op, om het crediet van 1.630.000
voor een Beverwijks abattoir goedgekeurd te zien, om „bij eventueel vastlopen der
besprekingen op te kunnen schieten". Zonder stemming ging de raad hiermee accoord
en kwam het slachthuis er door. Voor het zo ver was, waren er debatten over. en weer
gegaan, die kennelijk door het college waren uitgelokt om de stemming in de raad
aan die van het college af te wegen.
De heer D. Koger (A.R.), die gister
avond geïnstalleerd werd, had het al spoe
dig zeer druk in zijn nieuwe functie, te
meer, daar hij eveneens in de commissie
voor het openbaar slachthuis werd geko
zen en dus direct aan het werk kon gaan.
De fractievoorzitter van de K.V.P., de
heer De Weger, beet van het omvang
rijke „slachthuis-proces" het spits af en
hield een goed geformuleerd betoog over
de financiële consequenties die zouden
ontstaan, wanneer zowel Beverwijk als
IJmuiden een slachthuis gingen bouwen.
Hij meende te moeten vaststellen, dat er
van de zijde van de Beverwijkse slagers
nogal bezwaren waren verbonden aan een
mogelijke bouw van een slachthuis in
IJmuiden, waarvan de grootste wel waren:
de ex-centrische ligging en de wijze van
slachten. Ook voor de omringende gemeen
ten teh Noorden van het kanaal lag het
Velsense slachthuis naar zijn smaak on
juist.
De in Beverwijk gedachte manier van
zelf-slachten door de slagers had belang
rijke voordelen boven de „line-dressing"-
methode, die Velsen in gedachte heeft.
Overigens zou het bouwen van twee slacht
huizen „geldvermorserij" zijn, waartegen
ook Gedeputeerde Staten zeker zouden
ageren. De heer De Weger stelde voor, om
alsnog contact met Velsen te zoeken op
basis van de bouw van een slachthuis ten
Noorden van het kanaal en het handhaven
van het zelf-slachten, hetgeen beide ge
meenten behoorlijke financiële voordelen
zbu opleveren. Hij voerde hierbij aan, dat
als Velsen bij Beverwijk zou komen slach
ten, het geraamde exploitatie-verlies van
43.000 zou verdwijnen, terwijl in het
geval, dat Beverwijk bij Velsen zou komen
het Velsense exploitatieverlies van ƒ100.000
zou teruglopen tot ongeveer 50.000. Het
was volgens hem noodzakelijk om Gedepu
teerde Staten er van te berichten, dat deze
affaire wel degelijk uitvoerig door de Be
verwijkse raad was bëkeken.
"Geen „Baarle Nassau"
Ook de heer M u s k e e (C.P.N.) vond
twee slachthuizen een beetje te gek en deed
het idee aan de hand om het maar op de
grens te bouwen, doch uit het antwoord
van wethouder Alberda bleek wel, dat
men geen „Baarle-Nassau-systeefrt" wlïde
toepassen.
ADVERTENTIE
Om dit schreeuwend tekort het
hoofd te bieden, worden er momen
teel allerlei middelen bedacht,
maar het eenvoudigste wordt vaak
over het hoofd gezien, n.l. de ge
legenheid die de Bekende Schrif
telijke Cursus Resa-Hilversura
biedt. Gelukkig geeft de minister
nu alle medewerking. Honderden
onderwijzers haalden reeds via dit
prachtige Instituut de zo begeerde
akte. Wilt ook Gy Onderwijzer
worden Vraag dan eens een pros
pectus aan. Opleiding voor het
Oude Examen (tot J957en het
Nieuwe Examen (vanaf 1958). Het
verplicht U tot niets en wellicht
is er een mooie toekomst voor U
weggelegd. Schrijf dus vandaag
nog: Resa-Hilversum. Bekende
Schriftelijke Cursus.
De slacht-rnethode van Velsen vond me
vrouw A 11 a n-S c h i 11 h u y s (V.V.D.)
uit den boze, temeer omdat de Beverwijkse
slagers baas in eigen huis willen blijven.
Alle mogelijke waardering had de heer
Koger (A.R.) voor het voorafgaande
werk en de royale opzet, maar hij dook
toch op die l'/t millioen, die hij wel aan
de lage kant vond, als Velsen beweerde
goedkoper te werken en ook l'/rmillioen
nodig had. Hij veronderstelde binnenkort
weer voor een extra-begroting te zullen
worden geplaatst. Overigens wilde hij wel
eens weten wat het oude slahcthuis de ge
meente jaarlijks kostte.
Hij betrok de IJmond-gedachte ten
nauwste met de bouw van het slacht
huis en vond het vreemd, dat eerst
thans getracht werd om iets samen te
gaan ondernemen, hoewel dat oude
slachthuis er al ruim 25 jaar staat.
Ook hij was van oordeel, dat men
thans moest doorgaan met de bouw
van het Beverwijkse slachthuis, al
hoewel hij samenwerking prefereerde
maar dan ten Noorden van het
Noordzeekanaal.
De Velsense slagers zouden niet in het
overleg betrokken zijn geweest en dat be
treurde de heer De Ruiter (C.H.) ten
zeerste. Hij vermoedde, dat het tussen Be
verwijk en Velsen een prestige-kwestie
wordt, hetgeen ook de heer S c h r e u r
(K.V.P. onderstreepte. Uitgaande van het
standpunt, dat men diende te overleggen
met „zo weinig mogelijk „mitsen"," wilde
de heer Schreur twee Beverwijkse eisen
schrappen, namelijk „ten Noorden van het
Noordzeekanaal en de wijze van slachten",
alhoewel hij zelf veel meer voor een Wij-
ker slachthuis voelde. Indien het niet an
ders kon zouden Gedeputeerde Staten moe
ten scheidsrechteren, alhoewel hij de kwes
tie liever entre-nous hield.
De Voorzitter was verheugd over
tic vele waardevolle en doordachte opmer
kingen en herinnerde no? eens aan het
ontstaan 'van de noodzakelijkheid van dit
nieuwe slachthuis, doordat namelijk de
nieuwe rijksweg over het gebied van het
slachthuis loopt, dat daardoor per 1956
verdwenen moet zijn. Een nieuw slachthuis
zal dan bedrijfsklaar moeten zijn, aldus cfe
burgemeester;: .-v-v'.
De wethouders Niesten en Alberda
kregen alle opmerkingen te verwerken,
doch waren zeer kort in hun antwoorden.
Inderdaad was de genoemde prijs van
1.630.000 globaal, doch wel aan de vei
lige kant, zodat niet verwacht werd, dat
er een aanvullend crediet nodig zou zijn.
Het oude slachthuis bleek (na enige strub
belingen) ongeveer vierduizend gulden per
jaar te kosten en de ...overcapaciteit" zou
niet op de slagers drukken, zodat de heer
Koger ook hierover gerustgesteld was.
In tweede instantie werd geen nieuw ge
luid gehoord en draaide men in een krin
getje rond, totdat de voorzitter tot
de uitspraak kwam, dat er, mede dank zij
„de waardige wijze waarop de zaak was
doorgepraat" tot overleg zou worden over
gegaan.
Voor de discussies een aanvang namen,
werden de heren J. C. Sturk (K.V.P.) en
D. Koger (A.R.) geïnstalleerd en werden
de volgende benoemingen gedaan:
Voor de commissie voor Ooenbare Wer
ken de heer Sturk. De heer Koger voor de
commissie Openbaar Slachthuis, de com
missie van overleg voor het gemeenteper-
soneel en de commissie van onderwijsza
ken, terwijl de heer Etfema in de commis
sie voor volkshuisvesting en stadsuitbrei
ding kwam..
Adder»'*»
Een reeks mededelingen zou het einde
van deze Raadsvergadering hebben be
tekend, als er niet een addertje onder het
gras had gezeten, waardoor de heer Van
R o m u n d e (P.v.d.A.) heftig werd ge
beten. Er was namelijk van Gedeputeerde
Staten bericht ontvangen, dat dit college
bezwaar maakte tegen een post van 100
die door de Beverwijkse Raad was goed
gekeurd als bijdrage voor getroffen Oos
tenrijkse gemeenten.
De heer Van Romunde vroeg zich af, of
men zich zo maar had neer te leggen bij
deze beslissingen van Gedeputeerde Staten,
alleen „omdat het buiten 's lands grenzen
was". Hij meende te moeten herinneren
aan de buitenlandse steun die Nederland
ontving bij de watersnood in 1953. Ook de
heer Schreur viel hem bij en vroeg, of
andere Gedeputeerde Staten er ook zo over
dachten. Op voorstel van de voorzit
ter werd besloten een afwachtende hou
ding aan te nemen, aangezien een soort
gelijk geval door de gemeente Bussum bij
de Hoge Raad aanhangig was gemaakt en
men deze beslissing wilde afwachten.
Op 6 April zal de raad opnieuw bijeen
komen.
ADVERTENTIE
Het Christelijk gemengd koor „Looft den
Heer" te IJmuiden geeft op Donderdag 31
Maart in de Ned. Herv. Kerk aan de Ka
naalstraat een uitvoering van „Der Tod
Jesu" van Ch. Graun. Medewerking verle
nen Leny Oelsen, sopraan; Paul Hameleers,
tenor; Frans v. d. Ven, bas; Herman Nie-
land, orgel en voorts het Amsterdams
Strijk-ensemble.
Ongeval bij Breedband
Vrijdagavond opende de hulpbankwerker
M. S. uit Beverwijk in de beitserij van oe
Breedband een put. Toen hij het deksel er
van had verwijderd, gleed hij uit en kwam
daarbij zo ongelukkig op de rand van de
put terecht, dat hij met een pijnlijke stuit
ter observatie in het Rode Kruis-ziekenhuis
te Beverwijk is opgenomen.
Agenda voor Heemskerk
Marquette-theater: Zaterdag 20 uur, Zon
dag 14.30, 16.30 en 20 uur: „De Wereld
zee'.
Waarschijnlijk als gevolg van de minder
goede muziekweergave bij de laatst ver
toonde Straussfilm voor de leden en be
langstellenden van „Alcura" en „IJ.B.B."
was gisteravond de belangstelling voor de
filmavond met de vertoning van het oude
bekende filmwerk „Les misérables" naar
het verhaal van Victor Hugo, niet zo groot.
De heer J. van Eijk, voorzitter, deelde
niede, dat op Vrijdag 22 April de laatste
filmavond van dit seizoen gegeven wordt.
Onmiddellijk werden de bezoekers ge
confronteerd met het meeslepende verhaal
van Jean Valjeau, die wegens het stelen
van brood voor hongerende kinderen tot
tien jaren galeislaaf werd veroordeeld om
met een als veroordeelde gewaarmerkt ont-
slagbewijs opnieuw in zijn land terug te
keren, waar hij door een reddende daad
het zelfs tot burgemeester brengt.
Hoewel de film al enkele tientallen jaren
oud is, boéit het toch altijd opnieuw we
gens de geschiedenis, die daarin wordt
verhaald en die door de bezoekers ook met
aandacht werd gevolgd.
"•CLEVELAND (United Press). Een
raad van onderzoek van de Amerikaanse
kustwacht heeft Vrijdag bepaald dat de
kapiteins van beide vaartuigen schuld
hadden toen het Nederlandse vrachtschip
„Prins Willem V" en de aak „Sinclair 12"
op 12 October van het vorig jaar in het
Michiganmeer met elkaar in aanvaring
.kwamen. Als gevolg van de botsing zonk
het Nederlandse schip en liep de aak scha
de aan de boeg op. Alle opvarenden kon
den gered worden.
Vice-admiraal A. C. Richmond, de be
vindingen van de raad van onderzoek
goedkeurend, zeide dat de kapiteins van
beide schepen hebben nagelaten voldoende
gebruik te maken van fluitsignalen om de
aanvaring te verhinderen, maar volgens de
bestaande wet kon hij geen civiele straf
fen uitspreken. Hij drong aan op wetsher
ziening „om in zulke leemten te voorzien".
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
Nassaustraat 5 - Haarlem - Tel. 15220
„Ik kan niet stoppen", riep Plop beduusd. „Ik heb het al geprobeerd, maar de rem
doet het ook niet.'"
Daar schrok oom Tripje van. Ze reden'met zo'n vaart, dat de mensen op straat
gillend naar alle kanten wegvluchtten
„Kun je dan de motor niet stilzetten?", riep hij.
Maar Plop schudde het hoofd.
„Dat gaat ook niet!", zei hij. „Ik heb al van alles geprobeerd, maar het ding gaat
steeds harder rijden, en ik weet niks te verzinnen, om 'm te laten stoppen!"
Nou, dat was wat mooishet wagentje stoof met steeds groter vaart over de weg.
De mensen maakten, dat ze opzij van de weg kwamen, en ze keken verontwaardigd
die twee wilde rijders na, die de weg onveilig maakten
„Wat moeten we nou doen?", riep oom Tripje ongerust. „Als het zo doorgaat, vliegen
we nog tegen 'n boom of een huis op!"
Tijdens de Vrijdagavond gehouden openbare vergadering van de gemeenteraad van
Heemskerk heeft de voorzitter van de Katholieke fractie, de heer R. Be e n t j e s,
bij de behandeling van het voorstel tot het bepalen van het uitbreidingsplan -voor
een gedeelte der gemeente, waarvan de vaststelling wordt voorbereid, de wens uit
gesproken dat dit in besloten zitting zou geschieden, daar dit voorstel verband hield
met het grote IJmond-plan.
Het is jammer, aldus de heer Beentjes, dat onze eerlijke en langdurige pogingen om
met onze grote IJmond-partner Beverwijk tot overeenstemming te komen, geen
ander resultaat heeft gehad, dan het houden van een persconferentie door de gemeen
te Beverwijk, die veel stof heeft doen opwaaien.
„Wij zullen deze'zaak hp beheerste wijze binnenskamers behandelen", aldus de heer
Beentjes.
De burgemeester van Heemskerk, de
heer H. Nielen, heeft tijdens de Vrijdag
avond gehouden raadsvergadering gezegd,
dat de overheid de ambtenaren tekort doet
door de lonen in vergelijking met het vrije
bedrijf te laag te houden.
Als de economische toestand van het
land slecht is, vormen de salarissen van
de overheidsdienaren de sluitpost van de
begroting. Zoals de toestand nu is worden
de ambtenaren misbruikt om dé loon- en
prijsspiraal, die volgens de heer Nielen
reeds lang in beweging is, in bedwang te
houden.
De regering neemt ten opzichte van
haar dienaren een zeer schriele houding
aan en als voorbeeld noemde de burge
meester de vergoeding voor overwerk,
waarvoor het particuliere bedrijfsleven
direct met toeslagen klaar staat om dit te
honoreren.
De ambtenaren mogen alleen gratis
overwerken, en als deze dan zeggen dit
niet meer te zullen doen, neemt de over
heid hen dit zeer kwalijk, aldus de heer
Nielen.
Ter zitting zijn enige voor de gemeente
zeer belangrijke besluiten genomen.
De vuilnisophaaldienst zal op ingrijpen
de wijze worden gemoderniseerd en in
gaande 1 Mei zal de bevolking in het be
zit worden gesteld van een uniforme
vuilnisemmer. Met de gemeente Castricum
is een overeenkomst aangegaan, waardoor
het vuil via een roltrommelwagen op zeer
hygiënische wijze zal worden vervoerd.
Ook de verlichting van het dorp zal
voortaan van prima kwaliteit zijn, door
middel van TL-buizen die in vrijwel
iedere straat zullen worden aangebracht.
„Men zal in de toekomst niet meer kunnen
zeggen dat in dit deel van de IJmond een
dorp in de duisternis leeft", zoals burge
meester H. Nielen het kernachtig uit
drukte.
Gratis vuilnisemmers
De nieuwe wijze van vuil ophalen zal
een bedrag van f 1156.meer vergen en
de heer Muyen (arbeid) informeerde er
naar of deze kosten op de aangeslotenen
zullen worden verhaald. De voorzitter
antwoordde dat dit niet het geval is, wel
zal voor een abonnement een bedrag van
f 4.per jaar per emmer moeten worden
betaald.
Deze laatsten worden gratis in bruik
leen verstrekt en er moet op worden ge
rekend dat deze emmers tien jaar mee
kunnen. Indien de emmer voor deze tijd
door onachtzaamheid onbruikbaar is ge
worden, zal vpor eigen rekening een
nieuwe moeten worden aangeschaft. B. en
W. overwegen om voor grote gezinnen, die
méér dan één emmer nodig hebben, een
bijzondere regeling te treffen, waardoor
voor het tweede exemplaar een lager be
drag verschuldigd is.
De heer Mulder (Kath.) informeerde
of de overeenkomst met Castricum voor
de tijd van acht jaar wordt aangegaan;
hier aangaande kon de burgemeester hem
gerust stellen, ieder jaar kan het contract
verbroken worden.
U kunt het Uzelf gemakkelijk maken
door het abonnementsgeld voor het
volgende kwartaal te voldoen op
onze postgirorekening no. 273107 ten
name van Haarlems Dagblad. U
bespaart daarmee incassokosten en
vermijdt geloop aan de deur.
Het te gireren bedrag is f6.50, post-
abonnés f 7.
U kunt het ons gemakkelijk maken
door Uw giro-opdracht te verzenden
vóór het eind van de maand. Wij
behoeven dan geen kwitanties uit te
zenden.
Voor automatische girobetalingen
(het allergemakkelijkste) zijn for
mulieren op aanvraag gaarne ter
beschikking. In dit geval dient men
wel voor voldoende saldo op de giro
rekening zorg te dragen.
DE ADMINISTRATIE
nooooocoooooronrv*
ADVERTENTIE
Sally Hughes stond voor het raam van
de spreekkamer en keek naar het drukke
en jachtige verkeer in Wimpole Street. Het
was begin September, maar men kon de
temperatuur buiten allesbehalve aange
naam noemen. Het bleke ochtendzonnetje,
dat moeite had door de wolken te breken,
was niet meer bij machte de vries-koude
te verdrijven. De zakelijke vitrage-gordij
nen, die ze terzijde had geschoven, wa
ren smetteloos wit en de vensters waren
een uur geleden gewassen, zodat ze glom
men en glansden dat het een lieve lust
was. Sally, die enkele straten verderop in
een kosthuis woonde, wist maar al te goed
waar de zo vaak smerige en deprimerende
Londense rook en mist toe in staat waren
en ze verwonderde zich er dus niet over hoe
mevrouw Baker het steeds maar weer
klaarspeelde om alles zo schoon en helder
te houden. Natuurlijk, het huis van een arts
moest zijn om door een ringetje te halen,
maar de dagelijkse schoonmaakbeurten
léken-haar toch een vechten tegen de bier
kaai. Sally £limlatcfcite vergenpegd, toen, ze
links en rechts de beroemde Londense
straat inkeek en de glimmende forse ko
peren deurknoppen, de wit-geboende hard
stenen stoepen en het frisse schilderswerk
zag.
Wimpole Street, en Harly Street. Dit
was haar wereld. Ze leefde en werkte om
deze wereld te dienen en mocht het nu en
dan voorkomen, dat haar nog zo jonge fan
tasie haar rusteloos maakte, dat ze er soms
naar snakte de geriefelijke en comfortabele
medische samenleving te ontvluchten, dan
prentte ze zich zelf in hoeveel ze wel te
danken had aan haar werkgever. Sir James
Graven had haar uit een bijzonder saai en
vervelend weeshuis gehaald toen ze nog
maar net zeventien was om haar te laten
opleiden tot zijn secretaresse-assistente,
Eerst had ze drie jaar lang gewerkt in een
kinder-ziekenhuis, daarna een jaar cursus
sen gevolgd in stenografie en typenen
al die tijd had Sir James een warme be
langstelling voor haar getoond. Hij had
haar zakgeld gegeven en nu en dan was hij
met haar uitgegaan als ze toevallig beiden
niets te doen hadden. Hij had haar als een
dochter behandeld. Op de hem zo eigen
droge en grappige manier had hij haar
zelfs eens voorgesteld: Zou je 't prettig
vinden, Sally, als ik je ook wettelijk zou
adopteren? Ik zelf zal nooit meer kinderen
krijgen,
Hij was weduwnaar en had geen en
kel familielid meer. Sir James.stond, even
als Sally, alleen op de wereld en was dus
practisch gesproken ook een wees. Ze had
echter met haar hoofd krachtig van neen
geschud, zodat heur kastanje-bruine haar
wild was gaan golven. Nee, liever niet,
dokter Jim. Ik vind het prettiger om voor U
te werken en mijn eigen kostje te verdie
nen, had ze glimlachend geantwoord.
Iedereen, die hem goed kende, en vooral
zijn kleine en jonge patiëntjes, noemde Sir
James Graven „Dokter Jim". Hij gaf niet
veel om zijn titel of om formaliteiten en in
zijn werk als kinderarts was hij uitzonder
lijk begaafd geniaal zelfs. Omdat hij met
hart en ziel aan zijn werk hing, verwachtte
hij hetzelfde enthousiasme van zijn mede
werkers en assistentes en dat werd hem
dan ook zelden onthouden. Hij had Sally
uitgekozen om haar te laten opleiden, van
wege haar energie en haar grote eerlijk
heid en oprechtheid, maar vooral eigenlijk
wel omdat ze zo goed met jonge kinderen
van het weeshuis overweg kon. En ze had
hem niet teleurgesteld. Hij had waardering
voor haar onafhankelijke geest en betaalde
haar een alleszins redelijk salaris. Maar 't
meest opmerkelijke in hun verhouding was
wel dat hij zich gedurig de moeite getroost_
te haar tot in alle details op de hoogte te
houden van zijn interessante en moeilijke
gevallen, iets, wat de meeste specialisten
niet deden voor hun assistentes.
Je moet weten, Sally, dat wij artsen
onze diagnose stellen en de behandeling
voorschrijven, maar eigenlijk is het de ver
pleegster, die de patiënt helpt, of zijn het
de ouders van het zieke kind, die nauw
keurig toezien op de behandeling en die
de medicijnen geven. De mensen dus, die
steeds bij de patiënt zijn.
Dat had hij haar gezegd toen ze nog in
het bekende kinderziekenhuis werkte en
omdat ze wist dat hij vertrouwen in haar
stelde, was ze trots op elke vooruitgang,
die ze maakte, was ze buitengewoon dank
baar voor zijn belangstelling.
De opleiding in het ziekenhuis had ze al
lang achter de rug, ze werkte al achttien
maanden in de functie, waarvoor Sir James
haar had laten opleiden, maar zo nu en
dan dacht ze nog wel eens met weemoed
terug aan de gezellige drukte in het grote
hospitaal, miste ze de vele verpleegsters
om zich heen, met wie ze zo prettig had
samengewerkt.
Volgens Sally die nog geen drie en
twintig was moest Sir James al heel oud
zijn, zéker wel zestig! Ze was e.g op hem
gesteld, ze vereerde hem zelfs als een held
om zijn buitengewoon grote bekwaamhe
den, maar soms verlangde ze er wel eens
naar om nog écht jong te zijn en nog dwaas
te mogen doen, verlangde ze naar vrienden
van haar eigen leeftijd, wilde ze reizen. En
dit gevoel, dit verlangen, was deze morgen
wel erg sterk. Ze voelde zich onrustig,
maar ze wist niet waarom. Het leek wel
alsof het geen herfst was maar lente! Ze
wilde verliefd worden! Fred, een medisch
student, die in het ziekenhuis had gewerkt,
was eens op haar verliefd geweest
maar wie kan romantiek verwachten van
een jongen met vlammend rood haar en
lachende blauwe ogen? Ze moest onwille
keurig glimlachen nu ze aan hem dacht.
Sally wachtte op deze kille September-
ochtend op de grote zwarte wagen, die Sir
James terug zou brengen van het zieken
huis, waaraan hij was verbonden. Hij zou
direct met zijn particuliere spreekuur be
ginnen en 's middags weer naar het zie
kenhuis gaan. Tenslotte zou hij thuis zijn
post gaan behandelen. Drie avonden per
week kwam Sally, nadat ze in haar kost
huis gegeten had, terug om het dictaat op
te nemen van een boek over kinderver
lamming, dat Sir James aan het schrijven
was.
Daar was hij in gespecialiseerd en Sally
leerde over deze ziekte héél wat tijdens
het dicteren.
Goeie morgen, Sally! Wat sta je te
dromen? Wil je liever uitgaan en wat in
het park wandelen?
Dokter Jim's droge stem verraste haar
en ze draaide zich gauw om, met een glim
lach op het gelaat.
Goeie morgen, dokter Jim! Ik keek
naar U uit. De medicus met zijn reeds dun
nende grijze haren lachte ondeugend.
Ik ben achterom gereden. We hebben
de wagen meteen in de garage gezet. Van
middag hebben we niets te doenmaar
dat vertel ik je wel als ik met mijn spreek
uur klaar ben. Vraag maar of de eerste
patiënt wil komen.
Hij bestudeerde reeds de kaarten, die
Sally op zijn bureau klaar had gelegd. Ze
liep direct naar de deur, alhoewel ze dol
graag nog even had willen praten over de
onverwachte vrije middag. Dit was zó iets
ongewoons in de dagelijkse routine.
In de wachtkamer stelde Sally bezorgde
ouders, die daar met hun kinderen zaten,
gerust en iedereen begon zich wat meer
op zijn gemak te voelen door de vriende
lijke en hartelijke woorden van de slanke
en jonge verpleegster in haar heldere wit
blauwe uniform. Haar glimlach op zichzelf
was al geruststellend en op de een of andere
manier bracht ze haar eigen grenzeloze
vertrouwen in dokter Jim over op de ner-
veuse ouders. De kinderen gaven haar
steeds zonder aarzelen een hand en liepen
rustig met haar mee de spreekkamer in.
Sir James prefereerde het namelijk zijn
kleine patiëntjes zonder dat hun ouders er
bij waren te onderzoeken. Alleen als de
kinderen érg zenuwachtig waren vroeg hij
of ook de ouders mee wilden komen.
Ze werkten samen vlug en consciëntieus
en in prettige harmonie, de bekende spe
cialist en zijn verpleegster Sir James zei
altijd dat hij van de kinderen zélf meer
te weten kon komen dan van hyper-zenuw
achtige moeders!
Gewoonlijk vloog voor Sally het spreek
uur voorbij, maar vanmorgen kon ze nau
welijks tot één uur wachten Toen het laatste
kind onderzocht was en Sally het weer
aangekleed en onder de hoede van de vader
had gesteld, liep ze snel terug naar de
spreekkamer om een en ander op te ruimen
en de notities, die Sir James gemaakt
had, te rangschikken en op te bergen. Later
in.de middag, wanneer hij terug zou zijn
gekomen van zijn tweede bezoek aan het
ziekenhuis, zou hij zijn bevindingen schrij
ven aan de huisartsen, die de peuters naar
hem hadden toegestuurd.
r Wordt vervtrttjd).
