Troubadour zoekt huis
Voor doen valse aangifte voor
omzetbelasting 8 maanden opgelegd
Hoe één der armste gebieden
van Italië gesaneerd wordt
Een polder op zijn kop
Amerikaanse kolonel
onderscheiden
Russisch officier vraagt
asyl in West-Berlijn
Luidsprekers
12
De Ziekenfondsen
en de tandartsen
Maarten de Wit overleden
Voor zijn aandeel in hulp
tijdens Februari-ramp
Twee personen tot elk
een jaar veroordeeld
Anderhalf jaar voor
autodiefstal
„Potasch en Perlemoer
met vacantie" in Rex
Kort verhaal door Gerth van Zanten
Uitspraken Haarlemse rechtbank
„Hier is mijn pistool,
ik geef mij over'*
Twee Nederlanders te
Nice in arrest gesteld
DONDERDAG 31 MAART 1955
fVan onze correspondent in Rome)
De huidige Italiaanse regering is van
een ontroerende bescheidenheid wanneer
het er om giat te wijzen op de goede din
gen. die er worden gedaan. In de kranten
lezen wij over knokpartijen in Kamer en
Senaat, over schandalen van allerlei soort
en onwillekeurig gaat men denken, dat de
toestand chaotisch is en dat er wel niet
veel bijzonders tot stand zal worden ge
bracht. Het tegendeel is echter waar. Er
worden werken uitgevoerd, die bewonde
ring afdwingen. Dezer dagen hadden we
gelegenheid eens te gaan kijken hoe het
staat met de ontginningen, waarmee enkele
jaren geleden een begin werd gemaakt.
Het was een opeenvolging van grootse in
drukken.
De geschiedenis van Fucino
Ons eerste doel was het vroegere meer
van Fucino in de Abruzzen. Dat „bekken
van de Fucino" is eigenlijk een polder, die
hoog in de bergen ligt, omringd door top
pen van ruim 2000 meter, die vrijwel
steeds met sneeuw bedekt zijn.
Het is een grote polder, 16507 ha., dus
bijna zo groot als de Haarlemmermeer.
Eenmaal was er een waterbekken van
ruim twintig meter diepte. Die polder heeft
een boeiende geschiedenis: de voortduren
de oorlogen van de laatste twee eeuwen
voor Christus hadden de landbouwende
bevolking van het schiereiland dermate
doen afnemen, dat het steeds moeilijker
werd de toenemende stadsbevolking van
Rome te voeden.
Caesars tunnelplan
Om daarin te voorzien ontwierp Julius
Caesar enkele grootse plannen (doorgra
ving van de landengte van Corinthe en
aanleg van een zeehaven dicht bij Rome
om de aanvoer van levensmiddelen over
zee gemakkelijker te maken; drooglegging
van de Pontijnse moerassen en van het
meer van Fucino, om nieuwe vruchtbare
grond te winnen).
Caesar werd vermoord en van zijn plan
nen was er niet één uitgevoerd. Eerst kei
zer Claudius zou er een begin mee maken.
Het eerste, meest nuttige werk leek hem
de drooglegging van het meer. Daar kwa
men geen windmolens aan te pas en gema
len nog veel minder. Er werd een onder
gronds afvoerkanaal, een soort tunnel ge
graven. 5653 meter lang, met een doorsnee
van tussen vijf en tien vierkante meter.
Door die tunnel zou het water in een ri
vier wegvloeien. Om het werk sneller te
voltooien en om de lucht in het kanaal te
verversen, werden in de bergwand 32 put
ten gegraven, een soort luchtschachten.
Dat alles duurde elf jaar en er waren
22500 slaven en 7500 vrije arbeiders bij
betrokken. Toen de tunnel in het jaar 52
na Christus voltooid was, werd er op het
meer een schijn-zeeslag geleverd, waaraan
19000 galeislaven en zeelui deelnamen. Het
meer werd door dit alles niet drooggelegd,
maar het peil zonk toch wel zoveel dat er
6000 ha. grond werd gewonnen. Het af
voerkanaal van Claudius heeft tot in de
zesde eeuw dienst gedaan, daarna werd
het verwaarloosd, raakte verstopt en het
meer kreeg zijn oude omvang terug.
Prins, bankier en drooglegger
Pas in de Napoleontische tijd ging men
opnieuw aandacht aan de Fucino wijden
en dat eigenlijk alleen omdat het meer
steeds groter werd en de aangrenzende
dorpen keer op keer werden overstroomd.
Tenslotte gaf in 1852 de koning van Na
pels octrooi voor volledige drooglegging
aan de Fransman Thomas d'Angiout; die
een vennootschap oprichtte met prins
Alexander Torlonia, een bankier van Fran
se afkomst, uit de kerkelijke staat. Op den
duur werd Torlonia eigenaar van alle aan
delen en de drooglegging is zijn werk.
Hij liet door Franse en Zwitserse in
genieurs een nieuw afvoerkanaal in tun-
nelvorm aanleggen, met een doorsnee van
twintig vierkante meter. Herhaaldelijk leek
het dat het grootse werk zou mislukken,
of dat de financiën ontoereikend zouden
zijn: „of Torlonia legt de Fucino droog of
de Fucino Torlonia", zei de halsstarrige
prins.
In 1870 was de tunnel eindelijk gereed,
6301 meter lang met een verval van 11
meter. Daarna werd een grote ringvaart
gegraven om het water op te vangen dat
door negen stroompjes uit de bergen naar
het bassin stroomt. Toen in 1875 het meer
volkomen leeg was, kon met de aanleg van
vaarten, dijken en wegen worden begon
nen.
Van de 16 507 hectaren, gaf de prins er
De ziekenfondsraad heeft in zijn Woens
dag gehouden vergadering beraadslaagd
over mededelingen van de Organisatie van
Algemene Ziekenfondsen en de Neder
landse Maatschappij tot Bevordering der
Tandheelkunde betreffende een voorlopige
overeenstemming in afwachting van het
resultaat van onderhandelingen over de
finitieve regelingen.
De raad heeft de volgende motie met
algemene stemmen aangenomen: „De raad
spreekt er zijn voldoening over uit, dat
partijen met een gezamenlijk voorstel zijn
gekomen. De raad constateert dat, gezien
de tijd die beschikbaar was, partijen geen
gelegenheid hebben gehad haar gezamen
lijk voorstel met nadere gegevens toe te
lichten. De raad verzoekt aan partijen dit
alsnog te doen. De raad zal, indien uit de
over te leggen gegevens naar zijn oordeel
blijkt, dat het gedane voorstel afdoende
gefundeerd en aanvaardbaar is, dit voor
stel goedkeuren".
Hiervoor komt de ziekenfondsraad op
Woensdag 13 April in een speciale ver
gadering wederom bijeen.
Woensdagmorgen is in zijn woning aan
de Westzijde te Zaandam in de leeftijd van opduikt.
2501 aan de bewoners van de omliggende
gemeenten. De rest bleef aan de Torloma's
en werd aanvankelijk verdeeld in 497
stukken van 25 ha. elk, die door boeren in
dienst van de prins werden bewerkt. De
grond was uiterst vruchtbaar en de toe
nemende welvaart was aanleiding dat de
bevolking (ook door het toestromen van
mensen uit het omliggende barre berg
land) bijzonder snel toenam. In 1880 een
rijk landbouwgebied, was de polder in
1950 verworden tot een der allerarmste
streken van Italië.
Het fascisme heeft deze streek volkomen
verwaarsloosd. De schrijver Ignazio Silone,
geboortig uit ae Fucino, schrijft daarover
in zijn beroemde roman „Fontamara".
In 1950 was de bevolkingsdichtheid in
het Fucino-bekken ruim 300 personen per
vierkante kilometer en er bestond geen
enkele industrie. De werkloosheid was er
schrikbarend. De versnippering van de
kleine stukjes grond, die de boeren be
werkten, was ongelooflijk: men had er
28853 akkertjes van gemiddeld 0.34 ha. elk.
Daarvan moesten ruim 10.000 gezinnen le
ven en ze moesten per ha. van vijftien tot
vijftig duizend lire per jaar (al naar ge
lang de grond) aan de Torlonia's opbren
gen.
Sanering
In 1951 werd, vooruitlopend op de wet-
Segni (landbouwhervorming), door het
kabinet-De Gasperi de maatschappij voor
de Maremmen en de Fucino opgericht on
der voorzitterschap van een beroemd
landbouwkundige senator Medici, die thans
minister van Landbouw is. In drie jaren
tijd is hier een wonder gebeurd. De 14.000
ha. die eigendom waren van de jonge
prins Torlonia, werden onteigend, waarbij
hem in staatspapieren een bedrag werd
uitgekeerd, dat gebaseerd was op de waar
de, waarop hij zelf de grond schatte vol
gens zijn belastingaangifte. Tevreden was
hij daar stellig niet mee!
Een rationele verkaveling maakte daar
op een einde aan de al te grote versnippe
ring. Door drainagewerken, aanleg van
nieuwe wegen en vooral door doelmatige
bemesting werd de grond aanmerkelijk
verbeterd en daarna ter beschikking ge
steld van de bevolking. De stukjes, die zij
krijgen., zijn klein, omdat de bevolking zo
uitermate dicht is. Tot nu toe zijn 13.327
ha. toegewezen aan 9049 gezinnen. Zij be
talen slechts een deel van de vroegere
huurwaarde en dan nog over een periode
van dertig jaar, waarna de grond hun
eigendom wordt.
De maatschappij voor de Fucino laat te
vens voor de allerarmsten huizen bou
wen: drie kamers, keuken, stal, varkenskot
en kippenren, waarvan de betaling is in
begrepen bij die van het land. Natuurlijk
is dit een onderneming, die alleen mogelijk
is doordat de staat het tekort dekt. De
kosten zijn namelijk aanzienlijk. Behalve
het aan prins Torlonia uitgekeerde bedrag
werden er kosten gemaakt voor verbete
ring van de bodem, wegenaanleg en wo
ningbouw. Alleen aan arbeidsloon werden
in drie jaar ruim een Milliard lire uitbe
taald. De Italiaanse burger betaalt deze
hervorming dus in de vorm van belasting,
maar het is tenslotte niet meer dan bil
lijk, dat allen bijdragen tot de bestrijding
van de armoede in gebieden, waar deze zo
ongekende hoogte heeft bereikt.
Als dit werk niet gedaan was, zou de
Fucino steeds meer zijn gaan kosten en
waren er steeds ernstiger sociale troebelen
ontstaan. Natuurlijk is het akkertje,
dat thans wordt toegewezen, niet voldoen
de om een gezin een redelijk bestaan te
verschaffen. Vele honderden gezinnen zijn
uit dit gebied dan ook al overgebracht
naar de Maremmen, die uiterst dun be
volkt zün.
De opbrengst van de bodem is sterk toe
genomen. Het gevolg is dat de beleggingen
bij de spaarbanken in drie jaar verdub
beld zijn en verdubbeld is ook de afzet
van radio's en motorfietsen.
In plaats van 50 werken er nu 200 trac
toren, die ten dele toebehoren aan de boe
rencoöperaties. De malaria, die eenmaal
dit gebied teisterde, is geheel verdwenen.
Men hoopt nu door industrialisatie een re
delijk welvaartspeil te bereiken.
In April zal op de luchthaven van Londen een nieuw passagiersgebouw in gebruik
worden genomen, dat winkels, kapsalons, post- en telegraafkantoren en zelfs een
consultatiebureau voor babies zal bevatten. Een doorkijkje op het vliegveld
van de galerij uit.
Amerikaanse kolonel onderscheiden
RAMSTEIN (Duitsland), United Press.
Kolonel Robert L. Rizon, commandant
van de twaalfde luchtreddingsgroep van
de Amerikaanse luchtmacht in West-
Duitsland, heeft Woensdag van de Ne
derlandse consul-generaal in New York
bericht ontvangen, dat hij onderscheiden
is met het commandeurskruis met de
zwaarden in de Orde van Oranje Nassau
wegens zijn grote verdiensten in de lucht-
reddingsactie, die de Amerikaanse lucht
macht in Europa tijdens de overstromingen
in Nederland organiseerde.
Vijf Amerikaanse militairen zullen hoge
Nederlandse onderscheidingen ontvangen
wegens hun aandeel in het reddingswerk
tijdens de Februari-ramp. De onderschei
dingen zullen morgen uitgereikt worden.
Rizon coördineerde tijdens de overstro
mingen de Amerikaanse hulpverlening
van uit de lucht, leidde de operaties van
meer dan 40 helicopters en verder water
vliegtuigen en lichte toestellen, die bij de
evacuatie van de slachtoffers der overstro
mingen hielpen. De toestellen, die onder
zijn commando stonden, konden meer dan
400 Nederlanders redden.
Uit latere berichten met vrijwel volledige
uitslagen van de Dinsdag gehouden Staten
verkiezingen is al komen vast te staan dat
de in het eenheidsfront verenigde opposi
tiepartijen met overgrote meerderheid de
overwinning hebben behaald op de coali
tiepartijen en de absolute meerderheid
hebben behaald in de nieuwe staten die 21
zetels tellen. Op grond van dit resultaat zul
len de partijen van het eenheidsfront,
waarin de Katholieken sterk zijn vertegen
woordigd, een nieuwe regering kunnen
gaan vormen.
Het eenheidsfront kan al rekenen op 13
van de 21 zetels. Het veroverde alle T0 ze
tels van het kiesdistrict Paramaribo en
legde daarmee de grondslag voor de ver
kiezingsoverwinning. In vroegere verkie
zingen had de, inmiddels sterk verzwakte,
Nationale Partij Suriname (NPS) die sa
men met de Verenigde Hindostaanse Partij
(VHS) een coalitie vormde, in Paramaribo
steeds de overwinning behaald. Het een
heidsfront was verder al zeker van de twee
zetels van het district Commewijne, die
werden veroverd door de KTPI (Kaun Tani
Persatoean Indonesia), en de enige zetel
van het kiesdistrict Marowijne.
Er heerste uitbundig enthousiasme onder
de aanhangers van de partijen van het
eenheidsfront toen het duidelijk was ge
worden dat de coalitiepartijen, die al ge
ruime tijd bloot stonden aan felle critiek,
de nederlaag hadden geleden. Hier en daar
kwamen kleine onbetekenende botsingen
tussen aanhangers van het Eenheidsfront
en aanhangers van de Coalitiepartijen voor.
De KLM-gouddiefstal
In de zaak van de acht staven goud ter
waarde van ruim 400.000 gulden, welke in
September uit een vrachtauto voor het
vrachtkantoor van de KLM in het centrum
van Londen werden gestolen, zijn Woens
dag twee mannen tot een jaar gevange
nisstraf veroordeeld.
De twee mannen, de 40-jarige Reginald
Edgar Crane en de 32-jarige Albert Ernest
Beech, hadden bekend, dat zij zich teza
men inet een derde man schuldig hadden
gemaakt aan een poging om door het ver
bergen van bewijsstukken ,.te verhinderen,
dat het recht zijn loop heeft". Zij ontken
den echter bij de diefstal betrokken te zijn
geweest en 1 000 en 200 pond te hebben
ontvangen. Deze verklaring werd door de
rechtbank te Londen aanvaard.
„Dit is een duistere zaak en het is moei
lijk te weten, waar de waarheid werkelijk
ligt. Ik vel geen vonnis over u op welke
verdenking dan ook, dat u iets te maken
heeft gehad met de diefstal", zo verklaar
de de rechter tot de beklaagden. Op grond
van hun bekentenis, dat ziï bewijsstukken
hadden verborgen gehouden en het onder
zoek hadden belemmerd, werden zij even
wel tot een jaar veroordeeld.
De procureur-generaal bij het gerechts
hof te 's Gravei.hage heeft bevestiging van
het vonnis vaa de rechtbank te Rotterdam
anderhalf jaar gevangenisstraf ge-
requireerd tegen de 46-jarige ondernemer
M. A. van S. uit Rotterdam en de 37-jarige
expediteur J. J. uit Harskamp die in de
nacht van 12 op 13 October van het vorige
jaar in de omgeving van Rotterdam een
zware vrachtauto hadden gestolen. De
banden van de auto elf stuks ver
kochten zij voor 100 per stuk aan een
koopman in Ambt Delden.
J. had de vrachtwagen nodig, zo bleek
ter zitting, omdat zijn eigen wagen on
bruikbaar was geworden door een ongeluk.
Van de gestolen wagen en zijn eigen auto
wilde hij één goede maken.
De procureur-generaal requireerde tegen
J. dat het voorarrest 5 maanden niet
in mindering van de straf zal worden ge
bracht, omdat J. naar de mening van de
procureur èn voor de rechtbank èn voor
het hof schandalig had gelogen.
Arrest 13 April.
Het toneelgezelschap „Johan Kaart"
geeft op Woensdag 13 en Donderdag 14
April voor de leden van de Velser Kunst
kring „Voor Allen" een opvoering in het
Rex Theater van „Potasch en Perlemoer
met vacantie".
Op de reclame-foto's zie je Serge Pragti
afgebeeld in een sporthemd met open boord,
krullend haar en een zorgeloze glimlach,
precies als je zou verwachten van de Ge
lukkige Troubadour. Pragti is het jengste
muzikale gevaar, een kwijnende buriton,
die slechts het gefluit van vogels en regen
op zijn hoofd nodig heeft om gelukkig te
zijn, volgens zijn liedjes tenminste. Het
publiek vindt het prachtig.
In werkelijkheid is hij wel even anders
merk ik. Harde, blauwe ogen. Een smalle
mond. En een donker costuum zoals mijn
bankier draagt. De Gelukkige Troubadour
heeft mij opgebeld omdat hij een huis wil
kopen. Om een en ander te bepraten heb
ben wij afgesproken op een terrasje aan het
Spui en nu sippen wij daar langzaam aan
onze drankjes.
„Ik wil dat je iemand vindt met een
mooi, groot huis," zegt hij. „En die in moei
lijkheden zit. Flink in de knoop. Niet
iemand die een paar duizend nodig heeft
om de belasting of een schuld te betalen,
maar die staat of valt met vijftig-, zestig
duizend gulden."
„Hoe vindt ik zo iemand?", vraag ik.
„Ergens," zegt Pragti. „Geef je ogen de
kost. Ik ben geduldig."
„Dat geloof ik," zeg ik en ik roep de
kellner. „Ik zal je laten weten of er iets
71 jaar overleden de heer Maarten de Wit.
Gedurende een lange reeks van jaren was
hij de stuwende kracht van het kruide-
niersbedrijf Simon de Wit N.V. Hij was
een zoon van de grondlegger van dit be
drijf. Toen Maarten de Wit in 1946 als
directeur aftrad, was het aantal winkels
uitgebreid tot 134. Sedert dit jaar was hij
commissaris van de vennootschap, een
nationale onderneming met 1100 employés.
De naam van Maarten de Wit was ook
bekend op sportgebied. Enige malen nam
hij deel aan internationale rallyes en als
ieiler behoorde de heer De Wit tijdens de
Olympische Spelen in 1928 tot de Neder
landse bemanning, die in de achtmeter
klasse de zilveren médaille voor ons land
won.
Op weg naar kantoor voel ik me niet
kiplekker. Ik mag die Troubadour niet. Hij
is te gierig, te geslepen. En ergens ook im
moreel, vind ik. Maar een commissie is een
commissie en een week of wat later bel ik
hem dan ook weer op.
„Het huis van Hermans in Laren is te
koop," vertel ik hem.
„Zijn contract met de regering is afge
lopen en hij wil kleiner gaan wonen."
„Hoeveel?", vraagt Pragti met die effen
stem.
„Veertig, maar het is zeker zestig waard."
„Wat gebeurt er, als hij 't niet kwijt
kan?"
Ik denk even na. „Hermans krijgt zeker
weer losse opdrachten uit het bedrijfsleven.
Als hij het niet kan verkopen, zal hij het
huis wel verhuren en duur genoeg om zijn
rekeningen te kunnen betalen."
Pragti's stem klinkt heel geduldig. „De
man heeft een beetje tegenslag," zegt hij.
„Ik moet niet iemand hebben, die een beet
je in moeilijkheden zit, maar werke
lijk
„Weet ik al!", kom ik tussenbeide. „Die
flink in de knoop zit."
„Precies. Blijf voor me uitkijken."
Gedurende de volgende maanden bel ik
Pragti zeker een keer of tien. Elk aanbod
gaat vergezeld van een lijdensgeschiedenis,
maar geen van de verhalen is droevig ge
noeg om de Gelukkige Troubadour enthou
siast te maken.
Op een middag rijd ik van Loosdrecht
naar Amsterdam, piekerend over Pragti. Ik
rijd zo hard, dat ik bijna een bordje „Te
koop" voorbij stuif, dat in de tuin staat
van een buitenhuis in Zwitserse stijl. Ik
rijd de tuin in en kijk eens rond. Het huis
is een vijfentwintig jaar oud, maar lijkt
nog in behoorlijke conditie. Er is een ten
nisbaan en een zwembad zonder water.
Enkele dagen later licht ik Serge Pragti
in.
„Dit huis is oorspronkelijk gebouwd voor
een Zwitserse familie, de Rothmanns," leg
ik hem uit. „Vijftien jaar geleden ging
alles scheef. De zaak failliet, Rothmann's
vrouw stierf en de oude heer alleen in die
grote tent. Hij heeft nog een kleine lijf
rente, maar verder heeft hij al die jaren
telkens van het meubilair moeten verkopen
om in het leven te blijven. Er staat bijna
geen meubel meer."
De Gelukkige Troubadour luistert tevre
den, zoals een kind dat over Sinterklaas
hoort vertellen. „En waarom gaat ie de boel
nu verkopen?"
„Hij heeft nog een zoon, een stuk ver
driet. Die heeft ergens in het Zuiden bij
een bank vijftig mille verduisterd. Uit
respect voor de familie hebben zij goed
gevonden de zaak geheim te houden, als
het geld direct wordt terugbetaald."
„Dus hij heeft die vijftig mille hard
nodig?
„Dat zou ik denken. Het is ook een spot
prijs. Maar we moeten er gauw bij zijn."
Dat zijn we dan ook. De oude Rothmann
wacht ons bij de deur. Hij is een slanke
heer met wit haar, zeer hoffelijk op een
ouderwetse manier. Terwijl hij ons rond
leidt, vergast hij ons doorlopend op her
inneringen aan zijn eigen leven in dit huis.
In de slaapkamer wordt het hem te mach
tig. Het is de enige kamer met meubilair.
Op het bureau staat een foto van een
knappe vrouw en een foto van een jonge
man in uniform.
„Mijn lieve Erna," zegt Rottmann aar
zelend. „En mijn zoon Heinrich."
„U zult wel trost op hem zijn," zegt hij,
want zo'n lummel is hij. De oude man staat
kaarsrecht. „Ik ben trots op Heinrich,"
zegt hij dapper. „Hij is een beste jongen."
Pragti rent door het huis, maar kijkt niet
naar de dingen, die het controleren waard
zijn. Ik maak hem niet wijzer. Ik vertel
hem niet, dat het allemaal hard zal tegen
vallen, dat hij duizenden aan reparaties zal
moeten uitgeven en dat het dak lekt.
„Ik neem 't," zegt hij, als we even alleen
zijn. „De volgende week zing ik in Brussel,
maar als ik terug kom, moet die oude knaap
het huis uit zijn."
Ik wacht enkele dagen tot de 50.000 op
mijn rekening zijn overgeschreven. Dan ga
ik zitten om zelf een p aar chèques te
schrijven. Eén gaat er naar mijn bank,
zijnde de terugbetaling van de 25.000, die
ik tien dagen geleden heb geleend om het
huis te kunnen kopen. De ander is duizend
gulden groot en die breng ik persoonlijk
naar het huis in Loosdrecht. Ook nu doet
de oude heer zelf open.
,,'t Is voor mekaar, Hugo," zeg ik en geef
hem de chèque. Je kunt weer terug naar
Amsterdam."
Rothmann bekijkt de chèque. „Je bent
gul. Je had me vijfhonderd beloond."
„Je hebt wel wat extra verdiend,' zeg ik
glimlachend. „Dat smoesje met de foto van
de jongen gaf mij bijna een stuip."
„Roep me gerust nog eens, als je me
nodig hebt", zegt Hugo. „Je weet dat ze bij
het toneel voor zo'n oude rot in het vak
toch geen rolletje meer hebben. Ik heb mijn
tijd gehad
Op weg naar huis draai ik de radio aan.
En wie zingt er? Natuurlijk Serge Pragti:
'k Zwerf eenzaam in de regen,
Maar ik kan er tegen
Ik hoop 't van harte, beste jongen. Want
het dak lekt als een zeef.
(Nadruk verboden)
De Alkmaarse rechtbank heeft Woensdag
de behandeling voortgezet van de zaak
tegen de drie hoofdambtenaren van de
Rijkswerf te Den Helder. Aan het woord
kwamen nadat nog enkele getuigen ge
hoord waren de officier van justitie en
de verdedigers der verdachten. Na een
requisitoir van twee uur kwam de officier
van justitie, mr. dr. J. Vcllinga, tot zijn eis.
Tegen de 31-jarige hoofdverdachte, ir. N.
H. M., bcdrijfsingenicur bij de bewape-
ningswerkplaatsen van de rijkswerf, eiste
hij drie jaar gevangenisstraf. Tegen de 45-
jarige technisch hoofdambtenaar, F. J. L.,
twee jaar gevangenisstraf en tegen de 35-
jarige ambtenaar bij de bewapeningswerk
plaats, P. II. F., anderhalf jaar gevangenis
straf; in alle drie gevallen werd het voor
arrest afgetrokken.
Mr. Vellinga begon zijn requisitoir met er
op te wijzen, dat de behandeling van de
zaak zo lang op zich had laten wachten,
omdat de zaak zo ingewikkeld was en op
gehouden werd door de wijze, waarop ver
dachten tijdens het onderzoek gemeend
hebben hun belangen te moeten verdedigen.
Vooral verdachte L. trok steeds weer in,
wat hij aanvankelijk verklaard had. Hij
besprak de positie van de N.V.'s, waar de
verdachten bij betrokken waren.
Voor de oorlog was de N.V. Navigator
een bescheiden firma in scheepsbouwbe-
nodigdheden. Na de oorlog leverde zij een
groot aantal artikelen aan de bewapenings-
werkplaatsen van de rijkswerf. In 1950
voor ƒ41.000, in 1951 voor 165.000, in
1952 voor 300.000 en in 1953 voor
776.000. „Een merkwaarig feit," noemde
de officier het, „dat met de omzet ook de
winstmarge steeg van 50 tot 80 De
winstmarge op artikelen aan de rijkswerf
bedroeg in 1952 88% en 1953 98%, ter
wijl de marges voor rechtstreeks aan de
marine geleverde artikelen respectievelijk
54 en 63 bedroeg. Naar globale schat
ting is het rijk door deze N.V. voor
450.000 benadeeld. In sommige gevallen
werd een winst van 300 450 ge
maakt." De officier gaf toe, dat de gelever
de goederen van goede kwaliteit waren,
maar dit hoefde dus geen punt van dis
cussie meer te zijn voor de verdediging; in
vele gevallen fungeerde de „Navigator"
slechts als doorgeefapparaat voor bestel-
BERLIJN (Un. Press) Een Russische
officier, vergezeld van zijn vrouw en kind,
heeft Woensdag in een Britse legerwinkel
in West-Berlijn om politiek asyl gevraagd.
De officier, die in uniform was, zou met
zijn echtgenote en zijn kind een winkel van
de Britse Naafi (Nacvy Army nad Air
Force Institute) binnengelopen zijn en zijn
pistool op een toonbank gelegd hebben,
met de verklaring: „ik geef mij over".
De jongen Lysikov
Inmiddels heeft de Russische Hoge Com
missaris, G. M. Poesjkin, in een nota aan
de Amerikaanse hoge commissaris James
B. Conant vandaag geëist, dat de 17-jarige
Russische jongen Valery Lysikov, die on
langs om politiek asyl in West-Berlijn
vroeg, naar Oost-Duitsland zal worden te
ruggezonden. In zijn nota zegt Poesjkin,
dat de jongen een zoon van een luite
nant-kolonel der Russische luchtmacht
naar zijn ouders wenst terug te keren,
maar dat de Amerikanen hem „vast hou
den".
Eerder op de dag had de Russische sta'ds-
commandant, generaal-majoor P. A. Dibro-
wa een bezoek aan het Amerikaanse hoofd
kwartier gebracht en van de Amerikaanse
commandant, generaal-majoor George
Honnen verlangd, dat Valery teruggestuurd
zou worden. Honnen wees dit verzoek ech
ter af, zeggende, dat de jongen volkomen
vrij was om terug te gaan, maar dit niet
wenste.
„Wij zijn Amerikanen
Een Nederlandse jongeman en een Ne
derlands meisje, die zich uitgaven voor
Amerikanen, zijn gisteren te Nice gearres
teerd en in de gevangenis gezet, daar zij in
Orleans enige kledingstukken zouden heb
ben gestolen.
De 26-jarige Petrus Jacobs en de 19-ja-
rige Huberdine Bekkars vertrokken op 15
Februari van dit jaar uit Eindhoven naar
België, waar zij werk wilden zoeken.
Zij reisden eerst naar Antwerpen en ver
volgens naar Brussel, maar trokken toen
door naar het zonnige Zuiden. Eenmaal in
Nice aangekomen namen zij hun intrek in
een hótel, waar zij zich uitgaven voor Ame
rikanen, terwjjl zij verder voorgaven ouder
te zijn dan zij werkelijk waren.
lingen aan andere firma's. Zij bracht hier
voor hoge onkosten in rekening voor wei
nige diensten. Het aannemen van een
directeursbenoeming door ir. M. achtte de
officier in strijd met het ambenarenregle-
ment. Hij wilde niet geloven, dat het hier
een opvolgingskwestie betrof en nam aan,
dat bevoordeling van de „Navigator" het
doel was. Ook de L.K.M.-werken deden
zeer belangrijke leveringen aan de rijks
werf. De oprichting van deze N.V. be
schouwde mr. Vellinga als een afleidings
manoeuvre ten opzichte van De Navigator.
De orders werden aan elkaar uitbesteed.
De officier ging voorts na „hoe beide
N.V.'s door verdachte op verschillende
manier waren bevoordeeld, zoals in de dag
vaarding is omschreven. Doordat op het
aanschaffingsbureau geen krachtige figuren
de leiding hadden en de superieuren af
gingen op de adviezen van de onderge
schikten, konden verdachten hun bevriende
relaties aan orders helpen." De officier was
van oordeel, dat verdachten in strijd had
den gehandeld met hun plicht als ambte
naar, er op wijzend, „dat ambtenaren meer
verantwoording hebben te dragen dan bur
gers." Hij achtte het ten laste gelegde, met
uitzondering van een enkel détailpunt, be
wezen, nam aan dat verdachten bewust
hadden gehandeld en zeide tenslotte, dat
het hem was tegengevallen, dat de ver
dachten zo weinig sportief waren om, „zo
als echte Amsterdammers doen," royaal
voor de zaak uit te komen. Hij eiste hierna
tegen M., L. en F. gevangenisstraffen van
respectievelijk drie, twee en anderhalf jaar
met aftrek.
De verdedigers van de drie verdachten,
mr. dr. C. Berkhouwer, mr. J. Muller Mas-
sis en mr. H. Scholten, wezen er in hun
pleidooien op dat van het aannemen van
steekpenningen van zowel de N.V. Naviga
tor als van de N.V. „L.K.M." geen sprake
kon zijn. De drie verdachten hadden, naar
zij uiteenzetten, voor het ontvangen geld
werkzaamheden verricht. Verdachte ir. M.
deed dit in theoretisch-technische vorm,
verdachte J. F. L. had een zelf uitgevonden
slagwapen verschaft, terwijl verdachte Ph.
F. wetenschappelijke onderzoekingen had
verricht en uitgebreide adviezen uitge
bracht. Ook het uitoefenen van een neven
functie als ambtenaar achtten de verdedi
gers niet in strijd met het uitoefenen van
een rijksfunctie.
Tenslotte concludeerden zij gezamenlijk,
dat de dagvaardingen moesten worden ver
worpen en verzochten de rechtbank de drie
verdachten, die reeds een jaar in voor
arrest hebben doorgebracht, in vrijheid te
stellen.
Hierbij deed mr. dr. Berkhouwer nog
de mogelijkheid aan de hand de instructie
tegen de drie verdachten opnieuw te ope
nen, omdat zijns inziens was gebleken dat
de verantwoordelijkheid van allerlei han
delingen bij de hogere chefs had gelegen
en niet bij deze verdachten. Vrijspraak zou
hier, meenden de drie verdedigers, op haar
plaats zijn.
Nadat de rechtbank zich in raadkamer
had teruggetrokken om over de onmiddel
lijke invrijheidstelling van de drie ver
dachten te beraadslagen, maakte de presi
dent mr. A. D. van Regteren Altena be
kend dat besloten was alleen de 35-jarige
verdachte P. H. F. in vrijheid te stellen,
doch niet de verdachten J. F. L. en ir. N.
H. M.
De uitspraak is vastgesteld op Dinsdag
12 April.
OFFICIëLE PUBLICATIE
FACILITEITEN BIJ HERBOUW
OF HERSTEL.
Het ministerie van Financiën deelt het
volgende mede:
Voor gebieden waar voldoende gelegenheid
heeft bestaan voor herbouw of herstel van
aldaar door oorlogsschade getroffen gebouwd
onroerend goed, worden geen financiële
faciliteiten meer verleend, indien de aan
vrage daartoe niet is ingediend:
a. voor 1 April 1955 (zoals reeds eerder is
gepubliceerd: voorzover de bijdrage op
30 September 1954 reeds was toegekend of
ingeschreven in het Grootboek voor de
Wederopbouw, met betrekking tot ge
bouwd onroerend goed, gelegen in de pro
vincies Groningen, Friesland, Drenthe,
Overijssel, Utrecht, Noordholland en
Limburg, met uitzondering van de ge
meenten Groningen, Amsterdam, Bergen
(N.H.), Den Helder, Velsen, Zandvoort,
Susteren en Venlo.
b. voor 1 Juli 1955: voorzover de bijdrage
op 31 December 1954 reeds was toegekend
of was ingeschreven in het Grootboek
voor de Wederopbouw, met betrekking tot
gebouwd onroerend goed, gelegen in de
provincies Gelderland, Noord-Brabant en
Zuid-Holland, met uitzondering van de ge
meenten Arnhem, Nijmegen, 's-Graven-
hage en Rotterdam.
c. uiterlijk zes maanden r.a de datum van
inschrijving of toekenning van de bijdrage
voor onroerend goed in de genoemde ge
bieden: voorzover de toekenning of in
schrijving later is geschied dan onder a.
en b. is vermeld en, voorzover tegen de
vaststelling van de bijdrage beroep of
hoger beroep is aangetekend, uiterlijk zes
maanden na het tijdstip, waarop de uit
spraak in kracht van gewijsde is gegaan.
In andere beschikkingen gestelde termij
nen blijven onverlet.
K.msenfabrieken Hin N.V.
heeft plaats voor SORTEER-
STER. Aanm. dagelijks, Afd.
Personeelszaken, Zijlweg 138,
Haarlem.
NETTE KOSTGANGER ge
vraagd (bij halte Hoog
ovens). Brieven L 3825.
RUILEN: vrije woning voor
2e etage met 4 kamers, L.
Nieuwstr. 1, 2, 3, blok. Te
bevragen bur. v. d. blad.
PASTA MUURVERF voor
uw plafonds en muren, ha
gelwit, 70 ct. per kg. Drogis
terij, Verf- en Glashandel
Joh. v. Reeuwijk, Willems-
beekweg 92, IJm.-O.
HUIS Wijk aan Zeeërweg,
kamer en suite, 3 slaapkam.,
ruilen voor groter huis Wijk
aan Zeeërweg, 4 slaapk. en
zolder. Omg. Melkfabriek.
Brieven L 3827.
NET DAGMEISJE gevraagd
lft. 15 jaar. Adres te vern.
bur. van dit blad.
VERLOREN: lange zilveren
oorbel met gouden haakje
Terug bezorgen Wijk aan
Zeeërweg 86, IJmuiden.
LOMPEN, METALEN, OUD
PAPIER worden tegen de
hoogste prijs bij U gehaald
door Fa. Max Gosschalk,
Kanaalstraat 48, TeL 5852.
MEISJE GEVR. voor de mor
genuren. Mevr. Camman,
Leeuweriklaan 48, IJm.-O.
ROOKSTOELKUSSENS
dubbelverend, met 10 jaar
garantie, v.a. f 22.50 p. stel
Eigen meubelstoffeerderij,
Zaanenstraat 63, Haarlem-N.
NET MEISJE gevr. van 8.30
tot 14 uur. Leeftijd pl.m. 16
jaar. Aanmelden tussen 8 en
9 uur 's avonds. Mevr. Blee-
ker, Brederoodseweg 91,
Santpoort.
2 AVROS BROMFIETSEN te
koop, z. g. a. n. Hoflaan 13,
Velsen-Noord.
TE KOOP: 4 houten stoelen,
divanbank, gr. eik. tafel of
uitschuift., pianomuziek v.
beginn. m. muziekstandaard
pianokruk, enige dameskle
ding, spinnewiel, clubje,
Velo wringer. Hofdijklaan
53, Driehuis.
DIRECT VAN FABRIEK aan
publiek. U betaalt nu bij ons
geen omzetbelasting meer!
Profiteert hiervan! Jongens-
en Herenkledinghuis Klum-
pers, Rijksstraatweg 39 hoek
Zaanenlaan, H.-N. (Voor
zorgzegels).
VIRGINIA-SIGARETTEN
Erftemeyer's Twenty-Five
20 voor u 5 voor uw vrien
den. 25 sigaretten 75 cent.
Vraagt uw winkelier!
BROEDE1EREN. D. Legbar
waarbij onverwante haan
(gegarandeerd) a 30 ct. Spar.
renstraat 5 IJmuiden-O.
WOONHUIS te koop, IJmui-
derstraatweg, leeg te aan
vaarden. Inlicht. W. de Groot
Brederoodseweg 92, Tel. 8539
Santpoort.
RUILEN: voor- en achter
kamer, k. v. en a. tuin, 2 gr.
sl.kamers, gr. overl. met pl.
Huur f 5.80 voor vrije wo
ning IJm.-O. Princestraat 39
Velsen-N.
Bij aankoop van een paar
kinderschoenen een PAASEI
CADEAU. Koop goede kin
derschoenen, hun voeten
hebben het nodig. D. van
Buuren, Schoenmagazijn
„Brabant", Frans Naerebout-
straat 64.
DIVAN MET KLEED
koop en eikenh. plank f 25.
Brieven L 3826.
WONING RUIL. Klein huis
voor groter in Gem. Velsen.
Brieven L 3824.
Z.g.a.n. KINDERWAGEN te
koop. Gijzenveltplantsoen T9
IJmuiden,
