EGYPTE: een sociaal-economisch
probleem van enorme omvang
ZWITSAL
CABALLERO
i
'N
Nasser's regiem ziet één oplossing:
De houw van 's werelds grootste dam
„Controle op Duitse her
bewapening totaal
onvoldoende"
Gezonde Bab/es
DRUKKEN
donderdag 31 maart 1955
3
Zenuwmst.
:mijnhardt's zenuwtabletten
Examens
Prof. Joliot-Curie:
Veiligheidsmaatregelen
voor conferentie
van Bandoeng
Ik verkoop weliswaar een hoop poespas,
maar zelfs een melkmuiltje als ik weet:
da's constante kwaliteit. J
Tracteer U zelf eens:
koop morgen 'n pakje!
Australië ingenomen met de
nieuwe emigratiemaatregei
Verzending van zeepost
Kerkelijk Nieuws
ïS"-
Bevan gehandhaafd
als Labour-partijlid
(Van onze reisredacteur)
Wanneer men zich een voorstelling wil
maken van het enorme sociaal-economische
probleem, dat Egypte heet, rangschikke
men slechts enkele cijfers: een bevolking
van 22 millioen mensen, die per jaar met
350.000 zielen toeneemt, leeft samengeperst
op één vijfendertigste deel Nijlvallei en
Delta, plus enkele steden van een land
dat verder uit woestijnen bestaat. Zij teert
in overgrote meerderheid op een achterlijke
landbouw, heeft schromelijk onvoldoende
communicatie-middelen en een industrie,
die nog in haar kinderschoenen staat. Drie
kwart van de bevolking is analfabeet en er
is een schreeuwend tekort aan technici en
geschoolde arbeiders. Het jaarinkomen per
hoofd van een meerderheid van zijn inwo
ners ligt beneden de zestig gulden. Ziedaar
de vrijwel failliete boedel die het regiem
van Gamal Abdel Nasser heeft overge
nomen. Het heeft één probleem overigens
met voortvarendheid opgelost.
Binnen tweeënhalf jaar zijn begroting
en handelsbalans in evenwicht gebracht en
is het Egyptische pond gesaneerd. Maar het
nijpende probleem van teveel mensen op te
weinig land blijft. Wil men de levensstan
daard van de snel groeiende bevolking ver
hogen en binnenskamers geeft men toe
dat handhaving al een heel ding zal zijn
dan zal men een bittere race met de tijd
moeten voeren.
Om die race te winnen heeft de Egyp
tische regering, daarbij rijkelijk profijt
trekkend van de adviezen van buitenlandse
experts, een aantal plannen opgesteld, die
het volgende beogen: Verbetering van de
landbouwmethoden, grootscheepse land
winning in de woestijn, winning van delf
stoffen en industrialisatie. Maar het is
voorlopig nog allemaal toekomstmuziek. Er
zijn plannen genoeg, maar de aanpak is te
traag.
Om de landbouw te moderniseren wil
men van onderaf beginnen. Onderwijs,
betere medische en hygiënische voorzienin
gen, moderner outillage, beter fokvee, zaai
en pootgoed en invoering van het coöpera
tief systeem. Over een jaar of tien zal dit
wel dividend gaan afwerpen. Met een
Amerikaans hulpprogram van veertig mil
lioen dollar is men doende het verbindings-
net te verbeteren. De energie-voorziening
zal met 354.000 kWu. per jaar worden ver
groot, wanneer in 1959 de hydro-electrische
centrale in de Nijldam bij Asswan gereed
zal zijn. Ook de landaanwinning is begon
nen: naast enkele kleinere plaatselijke
projecten is men gestart met de aanleg van
de „provincie van de bevrijding" in de
woestijn onder Alexandrië, die 250.000
hectaren zal toevoegen aan het bebouwbaar
areaal van tweeënhalf millioen. Men hoopt
daarna nog eens een stuk van gelijke
grootte aan de woestijn te kunnen ontruk
ken. Maar voorlopig bloeien er slechts
14.000 hectaren in deze provincie, die naast
haar economisch ook nog een sociaal en
politiek doel dient: symbool van de stoffe
lijke en geestelijke vernieuwing van het
land.
Industrialisatie
Industrialisatie het toverwoord van
deze tijd, doet ook in Egypte opgeld. De
regering heeft maatregelen getroffen om
buitenlands kapitaal aan te trekken in de
particuliere sector. In Egypte gevestigde
maatschappijen mogen thans 51 procent
buitenlands kapitaal hebben in plaats van
49 procent. Er zijn belastingfaciliteiten en
overmaken van winst en salaris van bui
tenlands personeel is vergemakkelijkt. De
toeloop van buitenlandse industrieën is
.voorshands echter tengevolge van talloze
moeilijkheden beperkt.
Naast de particuliere sector heeft de
Egyptische regering zich mede geïnteres
seerd in enkele grote basis-projecten. Te
zamen met de Duitse Demag is men een
ijzer- en staal-industrie aan het oprichten
om de ertsen van Asswan, Baharia en de
Rode Zee-kust productief te maken. Men
hoopt in de nabije toekomst een papier
fabriek te bouwen die suikerriet en rijst-
stro zal verwerken. Een grote kunstmest-
fabriek, een bietsuikerindustrie, een jute-
fabriek, een chemische industrie en een
grootscheepse uitbreiding van de visserij
in de rijke Rode Zee staan mede op het
program. In de Westelijke woestijn ten
slotte wordt naarstig naar olie geboord om
de productie van dit vloeibaar goud, die
tot nu toe slechts voor 67 procent in eigen
behoefte voorziet, te verhogen. Tot zover
ADVERTENTIE
,Zwaarmoedige gedachten, tobberijen eg
'angstgevoel worden verdreven door
Versterken het zelfvertrouwen en
'stemmen U weer moedig en rustig.
Amsterdam. Gemeente universiteit. Be
vorderd tot arts mevr. G. A. IsraelsCohen
en V. Cejka, G. Schouwing, A. C. Ephraim.
J. C. J. Stolker, H. L. Meesen, A. J. M. Smals
(Amsterdam) en N. Bet (Limmen); arts
examen le gedeelte: mej M. S. Vogel, mej.
W. H. van Koten, mej. K. A. Schellenberg
(Amsterdam), mevr. M. J. C. van RijFlury
(Driehuis) en B. Koolhaas, J. A. van Dongen
en C. Dudok de Wit (Amsterdam).
Productie-verhoging is Egypte's wacht
woord: in de provincie van de bevrijding
draagt een Friese stier daar het zijne toe
bij. En zowel de jonge landbouwkundige
als de verzorger van deze mannetjesputter
uit het Bolswardse, raken niet uitgepraat
over zijn voortreffelijke kwaliteiten.
de industrialisatieplannen, die als neven
doel een vermindering van de bevolkings
toeneming beogen. De arbeider, die nauw
keurig weet hoeveel er in zijn loonzakje zit,
voelt minder behoefte aan familie-uitbrei
ding dan de boer voor wie ieder paar han
den er één is!
De dam
Naast al deze plannen, die worden uit
gewerkt door de permanente raad voor de
ontwikkeling van de nationale productie,
coördinerend lichaam van alle bij het pro
ductie-proces betrokkenen, hebben Nasser
en de zijnen nog een enorm project in petto,
een kaart waarop zij bereid zijn alles te
spelen. Zij willen zes kilometer bezuiden
de huidige Nijldam bij Asswan de grootste
dam ter wereld gaan bouwen.
Waarom? Wel, zij hebben becijferd dat
zij met deze hoge dam van Asswan het wa
ter van de zomervloed van de Nijl (tussen
de 35 en 50 billioen kubieke meter, die nu
in de zee vloeien) kunnen vasthouden,
daarmee vloedschade voorkomend, maar
tevens nog eens tenminste een derde aan
Egypte's bebouwbaar areaal toevoegend.
Sommigen spreken zelfs van twee derden.
De hydro-electrische centrale van deze
barrage zou jaarlijks acht millioen kwu
kunnen leveren, belangrijke bijdrage in de
energie-voorziening. De kosten van deze
dam zijn echter enorm: de schattingen va
riëren van anderhalf tot twee milliard gul
den en men kan daarbij gerust nog een ge
lijk bedrag optellen voor de verwezenlij
king van de projecten, die van het nieuwe
potentieel gebruik zouden moeten maken.
Egypte zelf kan dit bedrag niet opbren
gen en het heeft dus aangeklopt bij de
Wereldbank en bij particuliere financiers.
Technische experts hebben het plan uit
voerbaar gevonden. Maar daartegenover
twijfelen economen uit louter zakelijke
overwegingen aan zijn rentabiliteit.
Er is ernstiger nog een politieke
factor: de Soedan, die vermoedelijk binnen
een jaar onafhankelijk zal zijn, voelt niets
voor dit plan, dat het water van de Nijl te
eeuwigen dage ten gunste van Egypte zou
verdelen. In gunstige, want stroomop-
waartse positie gelegen speelt de Soedan
zelf met toekomstige irrigatieplannen. De
vraag is nu of de Wereldbank het crediet
van een half milliard gulden zal geven,
eer door internationale arbitrage het prin
cipe van de waterverdeling is geregeld!
Natuurlijk kan de Egyptische regering
voldoende particulier kapitaal aantrekken,
maar dat slechts op moordende condities.
Er zal dus nog wel heel wat water door
de Nijl vloeien, eer de eerste schop de
grond in gaat. Maar indachtig het motto
„een volk dat leeft, bouwt aan zijn toe
komst" zal men in het Nederland van Zui
derzeewerken en Delta-plan, toch sympa
thie hebben voor het stoutmoedige initia
tief van de Egyptische regering, die met
deze dam haar bevolkingsaanwas, ja de
toekomst zelf voor wil zijn en met energie
een nieuw Egypte „uit het Nijlwater wil
scheppen".
De huidige Nijl-dam bij Asswan, sleutel van Egypte's bevloeïings-systeem, in 1908
door de Britten gebouwd. Men is thans bezig met de installatie van een hydro-
electrische centrale. De zes kilometer bezuiden deze barrage geprojecteerde „hoge
dam" zou vele malen groter moeten worden.
LONDEN (United Press) De beroem
de Franse atoomgeleerde, prof. Frédéric
Jcliot-Curie, die sterke communistische
sympathieën bezit, heeft in een interview,
dat hij aan het Russische persagentschap
Tass verleende, gezegd, dat West-Duitsland
wapens, die in dat land niet geproduceerd
mogen worden, in het buitenland kan laten
vervaardigen en zodoende onder de bepa
lingen van de Parijse accoorden uit kan ko
men.
In het interview, dat over Radio-Moskou
werd uitgezonden, zeide Joliot-Curie verder,
dat de Westelijke mogendheden hun verbod
op de productie van bepaalde wapens door
West-Duitsland te allen tijde ondanks even
tuele Franse bezwaren hiertegen zouden
kunnen opheffen.
„Adenauers verplichting (zyn verklaring
van 3 October) om geen wapens voor mas
savernietiging te produceren is slechts for
meel van karakter en louter bedoeld om
mensen om de tuin te leiden, die niet in de
gelegenheid zijn om de tekst der documen
ten zorgvuldig te bestuderen", aldus de
Franse geleerde.
„Er is in die documenten geen woord te
vinden over een verbod voor de productie
van dergelijke wapens. Adenauer beloofde
het eenvoudigweg en zijn bondgenoten heb
ben nota van deze belofte genomen" in het
controle-protocol, waarin de Paryse accoor
den voorzien.
„Ten tweede", zo zeide de Franse geleer
de, „geldt de belofte van Adenauer slechts
voor het West-Duitse grondgebied. Dit be
tekent, dat hij het recht heeft, wapens voor
massavernietiging voor de wehrmacht te
laten produceren in het buitenland bij
voorbeeld in Spanje of Portugal, waar zich
voorraden uraniumerts bevinden".
„Ten derde wordt er met geen woord ge
rept over een verbod op import van atoom
wapens door West-Duitsland. Dit houdt in,
dat Adenauer atoom-biologische of chemi
sche wapens uit andere landen, bijvoorbeeld
de Verenigde Staten, kan invoeren en de
West-Duitse strijdkrachten hiermee kan
uitrusten".
DJAKARTA (United Press) De Indo
nesische autoriteiten zullen scherpe veilig
heidsmaatregelen toepassen om te voorko
men dat een der gedelegeerden naar de
aanstaande Aziatisch-Afrikaanse conferen
tie in Bandoeng enig letsel zou overkomen.
Hoewel alle plannen hiertoe nog strikt ge
heim zijn, is reeds uitgelekt dat enkele dui
zenden Indonesische soldaten bjj deze voor
zorgsmaatregelen zullen zijn betrokken.
Vele soorten van passen en papieren zul
len nodig zijn om tot de conferentie te wor
den toegelaten.
De moeilijkste man om te beschermen zal
Tsjoe-en Lai zijn, want in Indonesië leven
2.000.000 Chinezen waarvan zeker de helft
aanhangers van Tsjang Kai-Tsjek zijn.
Bij toeval heeft Tsjoe een villa toegewe
zen gekregen tegenover de residentie van
het hoofd van de politie. De Chinese leider
zal waarschijnlijk een groep lijfwachten uit
Peking meebrengen.
In de bergen ten Zuiden van Bandoeng
verschuilen zich fanatieke benden van de
Daroel Islam. Weliswaar zijn zij nog niet
tot Bandoeng zelf doorgedrongen, doch om
iedere eventualiteit uit te sluiten worden
verscheidene wegen en straten in Bandoeng
afgezet en zal niemand mogen passeren,
die niet over speciale paperassen beschikt.
ADVERTENTIE
ADVERTENTIE
POEDER ZALF ZEEP OLIE LOTION
Uitsluitend bij Apothekers en Drogisten
De Australische minister voor de Immi
gratie, Harold Holt, is zeer ingenomen met
de nieuwe maatregelen van de Nederland
se regering, waardoor emigratie van Ne
derlandse gezinnen en vakarbeiders naar
Australië vergemakkelijkt wordt. Tenge
volge van het nieuwe schema is de situatie
niet meer zo dat het emigreren van een
Nederlands gezin naar Australië duurder
is dan naar Canada. Holt zet dat Austra
lië over het nieuwe plan reeds besprekin
gen voert in Den Haag.
Australië zal in de kosten tegemoet moe
ten komen, maar de Nederlandse regering
zal het leeuwenaandeel dragen, verklaarde
de minister. „Ik ben er zeker van dat
Australië thans de grootst mogelijke aan
trekkingskracht op Nederlandse immigran
ten uitoefent", liet hij er op volgen. Ter
wijl het een gezin van vier personen vroe
ger 1000 Australische ponden kostte om
naar Australië te komen, 625 pond om
Zuid-Afrika en 500 pond om Canada te
bereiken, zal het nu voor hetzelfde gezin
mogelijk zijn naar elk dezer landen te
emigreren voor een bedrag van 450 pond.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de cor
respondentie uiterlijk ter post moet zijn be
zorgd, zijn achter de naam van het schip
vermeld.
Indonesië: m.s. „Willem Ruys" (5 April);
Ned. Nw.-Guinea: m.s. „Bintang" (7 April);
Ned. Antillen: m.s. „Adonis" (5 April);
Suriname: m.s. „Schie" (5 April); Unie van
Z.-Afrika en Z.W.-Afrika: m.s. „Boschfon
tein" (5 April); Canada: s.s. „Averdijk" (6
April); Argentinië: s.s. „President Peron"
(2 April); Australië: via Engeland (2
April); Nieuw Zeeland: via Engeland (9
April.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te St. Maartensdijk (toez.) J.
v. d. Haar te Waddinxveen.
Bedankt voor Ridderkerk-Bolnes J.
Wieman te Oudewater.
Beroepen te Ouderkerk a. d. IJsel G.
Boer te Gouda.
Geref. Kerken
Examens. Aan de Theologische Hoge
school te Kampen is geslaagd voor het
cand. examen teheologie de heer J. Boon
stra te Arnhem.
Beroepen te Amstelveen J. Wilschut te
Genderen (N.B.).
Geref. Kerken art. 31 K.O.
Beroepen te Gouda J. J. Arnold te
IJmuiden.
Evang. Luth. Kerk
Drietal te Amsterdam (vac. J. P. v.
Heest) dr. H. J. Jaanus te Rotterdam,
A. Johannes te Delft en C. M. de Vries te
Nijmegen.
ADVERTENTIE
@5 @5 @5 @1 @5
In een vlammend en harts
tochtelijk betoog had ik uit de
doeken willen doen, dat het
tijdstip gekomen is voor alle
mensen van goeden wille om
een krachtige stem te verhef
fen tegen d-e gevaarlijke
dwaasheden, die via de wegen
van wetenschap en techniek
ons bestaan als vijanden be
sluipen maar toen ik ertoe
gekomen was de sluizen te
openen voor de vloed van be
togende woorden, die ik had
opgespaard, werd ik op ern
stige wijze gestoord. Het is
niet prettig, midden in een
moeilijke, sierlijke en van
overschakelingen voorziene
zinsnede de deur te horen pie
pen. Wanneer achter mijn rug
een deur piept, weet ik dat
iemand voorzichtig binnen
glipt. Wanneer iemand achter
mijn rug voorzichtig binnen
glipt, weet ik dat zich binnen
enkele ogenblikken twee klei
ne handjes op mijn ogen zul
len leggen en dat een dun,
spottend stemmetje zal vra
gen: wie is ik?
Met twee handen hoe
klein ook voor de ogen kan
men niet meer schrijven over
wereldproblemen. Over niets,
overigens. Ik weet best wie
„ik" is. Dat weet die „ik" ook,
maar het is altijd een aardig
spelletje voor haar, wanneer
er op die vraag geantwoord
wordt: de buurman van de
overkant of: Sinterklaas.
Aardig spelletje of niet
maar die wereldproblemen lig
gen onafgemaakt te wachten,
de sierlijke zinnen vallen in
zinneloze woorden uiteen in
mijn brein en ik zal straks de
brokstukken weer moeten zien
te lijmen.
Krijg ik morgen een druk-
doos? vraagt „ik".
Dat is nu weer een van die
passies, waaraan zij bij tijd en
wijle lijdt en die haarzelf even
veel trammelant bezorgen als
mij. Zij heeft haar ziel en za
ligheid veil voor een drukdoos
zo'n gevalletje met rubber
lettertjes en een pincetje en
een stempeltje en een stempel-
kussen. Zij denkt dat zij daar
mee zelf boeken zal kunnen
drukken en er is geen macht
ter wereld die haar van het
nutteloze ener drukdoos over
tuigen zal, voordat zij het zelf
zal hebben geprobeerd en on
dervonden. Tegen die tijd
treedt er trouwens wel weer
een andere passie op.
Neen, zeg ik. Je
moet me trouwens nu niet sto
ren, want dit moet morgen
klaar zijn. Het gaat over heel
erge dingen en ik heb het erg
druk.
doos, zegt ze on
verzettelijk.
Met de wereldproblemen
halverwege uit de schrijfma
chine stekend heb ik haar te-
ruggeloodst naar elders, waar
de wanorde van vergeten pas
sies haar omringt: iegpuzzles,
voor altijd onsamenhangend
geworden door de wijde ver
spreiding der delen; poppen,
naakt en soms met afschuwe
lijke lichaamsgebreken, op hun
hoofd in een hoek staand. Half-
leeggelopen ballonnen, verrim-
peld als gedroogde appelen.
Zij zinkt moedeloos tussen de
rommel en vraagt of zij als
ze hier zoet blijft morgen
een drukdoos krijgt.
Nu is de inspiratie voor het
vlammend betoog weggeëbd
door haar, die mij aanvanke
lijk die inspiratie bezorgde.
Want haar klare ogen en haar
vreugdevolle aandeel in het
leven waren het, die de af
schuw van dreigende vernie
tiging door kilometershoge
vuurkolommen en ontbinden
de radio-actieve besmettingen
hadden aangeblazen tot dat
vuur van volzinnen, dat even
tevoren nog het papier in mijn
schrijfmachine had doen op
krullen.
En nu is dat met een druk
doos geblust. Het zal misschien
straks weer opsmeulen en ont
vlammen, doch waar zijn de
overtuigende argumenten en
de scherpe logica gebleven, die
zich kortgeleden nog zo keu
rig in slagorde hebben aange
diend? Zij zijn gevlucht bij
het piepen van een deur en
alle vraagstukken van dood en
leven hebben zich verscholen
achter die ene simpele vraag:
Wie is ik?"
Wat moet zo'n kleine meid
nu met een drukdoos doen? Ik
weet wel hoe het gaan zal.
Terwijl ik in de buitenlucht de
verloren strijdvaardigheid hoop
terug te vinden, weet ik pre
cies hoe het met die drukdoos
zal aflopen. Zij zal haar naam
in het stempeltje schuiven
zonder hoofdletters en zonder
ruimte tussen voor en achter
naam en dan een blank vel
papier voorzichtig bedrukken.
Er zullen inktvlekken ontstaan
op haar handen, op de tafel,
op alles in haar buurt. Haar
naam zal weldra kris-kras en
ondersteboven op onze meubel
stukken en ons behang prijken,
het stempelkussen zal inkt le
veren voor duizend oplagen
van die ene naam en verder
zal de drukdoos nooit of te
nimmer meer één verstandig
woord de wereld in zenden. De
rubber letters zullen overal in
huis worden aangetroffen en
reeds de eerste dag geen alfa
bet meer vormen. Haar pers
vrijheid zal spoedig zijn be
knot door gebrek aan mate
riaal.
En er zal weer een andere
passie optreden, nadat de per
sen zwijgen.
Teruggekomen achter mijn
schrijfmachine, zie ik de verge
ten wereldproblemen verwij
tend naar mij opzien. Er moet
een eind aan komen. Er moet
een conclusie getrokken wor
den. Er moet een apotheose
voor een aangrijpend artikel
worden geconstrueerd.
Ik blader in de vellen die
reeds beschreven zijn en tracht
mij te verplaatsen in de ge
moedstoestand, die deze vele
zinnen en woorden heeft voort
gebracht.
Ik lees:
De tijd lijkt thans te zijn
gekomen, waarop de politieke
leiders der wereld, terzijde ge
staan door de aan hen onder
geschikt geraakte mannen der
wetenschap en techniek, bezig
zijn de individuele verantwoor
delijkheid der mensen te an
nexeren op een punt, waartoe
zij nooit geroepen zijn. Wat
willen zij? EEN DRUKDOOS;
DOOS.
Hebben zij zich gerealiseerd,
dat de keuze, waardoor ieder
mens uit hoofde van zijn per
soonlijke levensopdracht eens
komt te staan, niet eenvoudig
met een politieke leuze kan
worden vervaagd door de po
litieke leiders voor éllen te la
ten kiezen? EEN DRUK-
DOOS?!?I/2%.
Het probleem van de atoom
bom en de oorlog in het alge
meen nu hij in het stadium
van grenzenloze vernietigings
kracht is gekomen raakt
onmiddellijk aan de persoon
lijke plichten en overtuigin
gen, die de mens in zichzelf
en los van alle politieke syste
men of interpretaties onder
houdt. EEN DRUKDRUKDO-
SOOS.
Zo gaat het door. De kleine
meid heeft haar passie niet
kunnen bedwingen en de ruim
ten in het manuscript opgevuld
met haar nadrukkelijke harte-
wens. Overal grijnst het kapi
tale woord mij tegen tussen de
ernstige zinnen van het betoog.
Het is merkwaardig, dat de
zinneloze tussenvoeging van
dat ene woord, niet zeer feil
loos getypt hier en daar, de
strekking van het ganse samen
spel der argumenten ontzielt.
Dat DRUKDOOS is als een
spottende uitroep van misprij
zen; als een vrolijke, onbe
zorgde minstreel tussen som
bere begrafenisgangers. Het
houdt de stijve, betogende zin
nen een spiegel voor en doet
hen de onmacht van hun som
berheid zien.
Zo is er van het vlammend
en hartstochtelijk argumen
teren niets gekomen. Het zou
immers toch de wereld en de
mensen niet herschapen heb
ben? Het manuscript is ver
snipperd in de papiermand en
zoals het daar ligt lijkt het ook
niet meer de moeite waard, er
nog over te denken.
We zullen nu samen, zij en
ik, een eerste-klas drukdoos
gaan kopen. Misschien komt
daar tenslotte toch nog méér
uit dan alleen haar naam. Wel
licht drukt zij er ergens op
het behang een woord mee
dat uit de kinderlijke vreugde
en de onverhulde blankheid
van haar gedachten het eerste
woord zou kunnen worden van
een nieuw betoog.
Een betoog, dat misschien
later nog ergens in een men
senhart wil blijven hangen en
daar, als een dauwdruppei, de
zon van het leven weerkaatst.
Dan heeft de drukdoos,
meer dan mijn verscheurde
manuscript, haar kosten opge
bracht.
LONDEN (United Press) „Rebel"
Aneurin Bevan is als overwinnaar te voor
schijn gekomen uit zijn strijd met de lei
ding van de Labour-Party.
Het nationale partijbestuur heeft op een
speciale zitting Woensdag besloten Bevan's
verzekering dat hij de partijleiders in de
toekomst niet zal tarten, aanvaard.
Bevan was ten laste gelegd, dat hij ge
rebelleerd had tegen Clement Attlee's be
sluit, goedkeuring te hechten aan het ge
bruik van de waterstofbom wanneer de
„vrije wereld" zou worden aangevallen.
Hij zal in de partijgelederen gehandhaafd
Aneurin Bevan houdt een vinger bezwe
rend omhoog tijdens de eerste toespraak,
die hij in het openbaar hield na zijn con
flict met de leiding van de Labour Party.
Bevan sprak in Yorkshire tot een vergade
ring van de nationale unie van
mijnwerkers.
blijven. Voor het ogenblik echter blijft hij
uitgesloten van het socialistische parlemen
taire lidmaatschap. Hij zal genoegen moe
ten nemen met de positie van onafhankelijk
socialistisch parlementslid.
De beslissing van de partij om Bevan nog
een kans te geven werd beïnvloed door
twee belangrijke factoren:
Tal van Labourleden vreesden, nieuwe
verkiezingen in onderlinge verdeeldheid
tegemoet te moeten gaan, iets waarvan de
„Tories" een dankbaar gebruik zouden
maken
Attlee zelf was gekant tegen een ver
stoting van Bevan, hoewel vooral hij het
mikpunt van diens critiek was geweest
