Bezint eer ge begint... lijm met VELP0N
Daily T elegraph
over Indonesië
Bulgaarse zang en dans
ja.,p
De blauwe
Gomboom
Voedselpakketten-actie viel
gedeeltelijk „in het water"
.Clowntje Rick
1000 BROEKEN
Noodlottig schot bij
bevrijdingsspel
Prinses Wilhelmina onthulde standbeeld
VRIJDAG 6 MEI 1955
5
Winnaars kwamen zich druipnat melden
Toeschouwster door hagel
getroffen en overleden
Hedenavond in Condertgebouw te Haarlem
Ruzie over Rotary-zegels
in Belgische Kamer
Voor de kanderen
FEUILLETON
Door Dorothy Quentin
"Twaalf vliegtuigen van de rijkslucht
vaartschool te Eelde zes zilverkleurige
Beechcrafts en zes hel-gele HtJrvards
vlogen op bevrijdingsdag boven ons land
•en wierpen boven elf plaatsen voedsel
pakketten uit, terwijl bovendien nog boven
deze oorden en enkele andere plaatsen tel
kenmale een honderd sigaretten werden
uitgeworpen.
Er stond een straf windje, de remous-
klappen waren „niet van de lucht" en de
vliegtuigjes hadden veel last van deining,
telkenmale opnieuw slachtoffers van de
luchtziekte eisend. Radioverslaggever Wim
Ruth, die de radio-leiding voerde bij de
Noordelijke ploeg, kon dan ook niet nalaten
al zag hij zelf ook wel een beetje witjes
de droevige ervaringen van een der ge
plaagde persbroeders te vermelden.
Er werd niet uitgeworpen vlak bij de
plaatsen, waar deze pr ij zen-brengende
bundels eetwaren volgens schema de grond
moesten bereiken, doch ongeveer een kilo
meter verder tegen de windrichting in. En
toch nog vielen er de spreekwoordelijke
brokken. Zo viel in Hoogeveen een der
parachutes in het water bij de Willems
kade. De 20-jarige Jaap Schuiling volgde
echter niet het voorbeeld van enkele jon
gens, die aan de kant van de vaart bleven
staan, doch smeet z,jn fiets neer en dook
het water in. Jaap won door deze duik de
eerste prijs, omdat hij als eerste een Wim
pel plus parachute inleverde bij de radio
reporter Ad. de Vries: een reis (voor twee
personen) naar Joegoslavië of Zuid-Frank
rijk.
In Zwolle viel een der parachutes ook
al in het water. De drenkeling werd hier
echter veilig en wel met een stok op het
droge gebracht. In Zutphen was er ook al
een duik nodig om een parachute in de
wacht te slepen. Hier was het de heer S.
C. Dierdorp, die een duik in het riviertje
de Berkel er voor over had om het be
geerde kleinood te veroveren. Hij bleef zelfs
langer dan noodzakelijk tot zijn middel toe
in het water staan om de achter hem aan
snellende operateurs van de televisie ge
legenheid te geven hem op het celluloid
vast te leggen. Misschien ging hierdoor
wel de eerste prijs aan zijn neus voorbij,
die ten deel viel aan de heer H. R. Lande-
weerd, die tijdens een wandelingetje zo
maar een parachute „uit de lucht plukte".
's-Hertogenbosch vertoonde geen ander
beeld. De tweede prijswinnaars, P. Smid
en Oswald Vink, meldden zich druipend en
wel bij de radioreporter Jan de Visser, daar
zij de Zuid-Willemsvaart in hadden moeten
duiken om de parachute te veroveren. In
Delft was ook al een plons in het koele
water nodig om tot de prijswinnaars te
behoren. Hier was het echter een vrouw,
mevrouw H. J. van der Meijden, die het
kloeke besluit nam, en haar overbuurman
bedachtzaam aan de kant van de buiten
water-sloot liet staan: een tweede prijs.
Zo is er op bevrijdingsmiddag gedoken,
gehold en nu en dan gebakkeleid om de
pr ij zen-breiende parachutes in de wacht
te slepen. Sneek, Zwolle. Zutphen, Veen-
dam, Hoogeveen, Zierikzee, Den Bosch,
ADVERTENTIE
Wij hebben keuze voor U uit méér dan
en desgewenst leveren wij U een
pantalon naar maat binnen 45 uur.
Keuze uit 12 moderne kleuren
Gen. Cronjéstraat 40-44 - Tel. 15438
Gennep, Vreeswijk, Delft en Amsterdam
waren de uitverkoren plaatsen voor de
pakketten met elf maal twee-persoonsrei-
zen naar Joegoslavië of Zuid-Frankrijk.
De Stichting '40-'45 en het Nederlandse
Rode Kruis zullen de vruchten plukken
van het doel van deze geschenkenregen
boven ons land: propaganda voor de
Zweedse vlaggetjes op het brood op 6 en
7 Mei, waarvan de baten voor beide in
stellingen zullen zijn.
Tijdens een opvoering van een bevrij
dingsspel in Langezwaag (Fr.) is een nood
lottig ongeval gebeurd. In een der bedrij
ven werd een „doodvonnis" voltrokken,
waarvoor met een jachtgeweer een schot
buiten de zaal zou worden gelost. Tijdens
de verandering van décors controleerde een
der medespelers, een jager, dit geweer,
dat niet goed bleek te functionneren. Plot
seling ging het met een jachtpatroon ge
laden geweer af. De hagel doorboorde het
voordoek en trof een dame, die op de voor
ste rij in de zaal zat. Deze, de 50-jarige
mevrouw E. de VriesDe Jong, werd in de
borst getroffen. Zij werd direct naar het
ziekenhuis in Heerenveen overgebracht,
maar bleek bij aankomst reeds te zijn over
leden. In de zaal, die nog in het duister
was gehuld, ontstond een paniek. Toen de
lichten wareii ontstoken bleek ook de be
jaarde E. Huisman door hagelkorrels in de
arm te zijn getroffen.
De politie heeft het jachtgeweer in be
slag genomen. Alle feestelijkheden in het
dorp zijn afgelast. Mevrouw De Vries zou
Zondag haar zilveren huwelijksfeest vieren.
De „Daily Telegraph" schrijft, dat de
langzame berechting van de 35 Nederlan
ders in Indonesië wijst op iets „bedenkelijks
en tegelijkertijd lachwekkends": een
politiestaat, die er niet in slaagt de open
bare orde te handhaven, zelfs ten koste van
de persoonlijke vrijheid. In een hoofdarti
kel schrijft het blad: „Over meer dan een
derde deel van Indonesië heeft de centrale
regering in Djakarta geen macht. Er is
voortdurend onrust in West-Ja va, in delen
van Sumatra, in Celebes en in de Moluk-
ken. In vele gebieden staat de bevolking
bloot aan eert dubbele tyrannie: overdag
van de regering en 's nachts van de terro
risten. Orde is een zeldzaamheid in Indo
nesië, en als geloof moet worden gehecht
aan recente verontrustende rapporten, is er
geen wet meer; 35 Nederlanders staan
thans in een proces, dat steeds wordt uit
gesteld, te Djakarta terecht op beschuldi
gingen van subversieve activiteiten, waarbij
ze geholpen zouden worden, aldus wordt
beweerd, door Engelse en Amerikaanse
fondsen en luchtmacht. Meer dan een jaar
geleden gearresteerd, werden zij lange tijd
vastgehouden. De Nederlandse regering
heeft thans een Britse advocaat verzocht
hen te verdedigen, daar de taak van de
Nederlandse verdediger onmogelijk wordt
gemaakt. Het feit, dat de 35 beschuldigden
Nederlanders zijn, is een aanwijzing, waar
Indonesië zijn zondebok zoekt voor zijn
falen. De buitenlanders worden de schuld
gegeven voor al de moeilijkheden van In
donesië," aldus de Daily Telegraph.
ADVERTENTIE
Na het succes van enkele Joegoslavische
ensembles zijn achtereenvolgens ook
Griekse, Russische en Hongaarse volks
dansgroepen naar ons land gekomen. De
Roemenen hebben het niet verder gebracht
dan Parijs, waar een lid van het gezelschap
de communistische dans ontsprong en de
vrijheid verkoos, waarop de rest van de
tournée door West-Europa onmiddellijk
werd afgezegd. Daarna kwamen niettemin
de Bulgaren hun opwachting maken, hon
derdvijftien zangers en dansers in totaal,
eerst in de hoofdsteden van Engeland en
Frankrijk, gisteren in 's Gravenhage, waar
slechts enkele tientallen toeschouwers
in plaats van deel te nemen aan de be
vrijdingsfeesten in het kolossale Gebouw
voor Kunsten en Wetenschappen hun ken
nis omtrent de van overheidswege bevor
derde herleving van de folklore in de
volksrepublieken achter het ijzeren gordijn
kwamen verrijken. Een interessante bezig
heid overigens, waartoe hedenavond het
Haarlemse publiek in de gelegenheid wordt
gesteld. Voor dit optreden is de gemeente
lijke Concertzaal gekozen. In het geheel
hebben er slechts vijf voorstellingen in
Nederland plaats.
Dit nationale Bulgaarse ensemble werd
in 1951 opgericht en staat onder leiding
van de comnonist Philipne Koutev, die er
evenals de choreografe Marguerite Dikova
naar streeft in zang en dans zoveel moge-
liik de oorspronkelijke vorm te bewaren.
Wat nu de dans betreft: deze heeft in Bul
garije geen langdurig verleden. Een eieen
volkskunst ontstond pas na de Turkse
overheersing met de nationale ontwaking
in de achttiende en de negentiende eeuw.
Talrijke vreemde invloeden bleven erin na
werken. Er is speciaal voor degenen die de
Joegoslaven' en de Hongaren hebben ge
zien, dan ook weinig origineels in het on
geveer twee uur durende, maar zeer om
vangrijke programma te ontdekken. Wel
treft een gevoel voor verfijning, zonder
dat dit zoals bij de Grieken te spoe
dig tot verveling aanleiding geeft. De favo
riete „horo" doet sterk aan de Joegoslavi
sche „kolo" denken: enn kettingdans, waar
bij de deelnemers elkaar niet aan armen
of handen, maar bij riem of ceintuur vast
houden.
In de dansen komen allerlei facetten van
het gemeenschapsleven tot uiting, waarbij
de pantomimische nabootsing van verrich
tingen op het land of bij de jacht een merk
waardige grote rol SDelen. Zoals steeds is
er door het wedstrijdelement een ruime
gelegenheid tot het demonstreren van bij
zondere virtuositeit of behendigheid. Le
vendige staaltjes hiervan vindt men in de
..ratchenitza" uit de Dobroedzja en de vro
lijke bruiloftvierirvg met een effectieve af
wisseling van hurk wendingen en sprongen.
Naïef-komisch is het „HazensDel" uit Oost-
Bulgariie, waarin de (acrobatische) imita
ties van dieren ook de daarbij gebruike-
Mike geluiden omvatten. Aardig is ook de
Thracische volksdans, waarbij een jonge
ling gevangen wordt in een grote mand.
waaruit hij zich na hoog heen en weer
geeexvd te zijn met een geweldige sprong
bevrijdt.
Gelukkig is er geen poging tot soecia^
constructie van „balletten" of dansdrama's
ondernomen. Wel hebben de folkloristische
motieven de nodige bewerkingen voor het
theater ondergaan, zonder echter gedenatu
reerd te worden. Uiteraard worden terwille
van de toeschouwers de oorspronkelijke
kringen telkens doorbroken en daarbij
krijgt men gelegenheid tot bewondering
voor de samengesteldheid der groepsbewe-
c
gingen. De dansen worden met perfecte
discipline, levendig en met kennelijk on
geveinsde vreugde uitgevoerd. Zoals steeds
doet de gelijkvormigheid soms aan moder
ne revues denken, maar het is veelbete
kenend dat het daarbij de mannen zijn, die
steeds nieuwe en soms opwindende rhyth-
mische variaties bedenken. De vrouwen
(met haar robuuste charme) voeren voor
namelijk geometrische figuren uit of zor
gen voor gracieuze versieringen. Vele van
deze patronen worden als het ware her
haald in de borduursels van de zeer fraaie
costuums, soms opgesmukt met vergulde
lovertjes.
Talrijke Servische en Macedonische ele
menten (ook de grote trom en de meedan
sende muzikanten) ontmoet men in dit
programma, dat voor eentnoigheid wordt
behoed door een groot aantal zangnummers.
Het in een halve cirkel opgestelde koor met
zijn schelle sopranen brengt, meestal met
een klein ensemble van vocale solisten, zo
wel lyrische gezangen uit het Rhodopes-
gebergte als dramatische liederen uit Thra-
cië ten gehore, een wonderlijke mengeling
van Gregoriaans met Slavische muziek en
Oosterse rhythmen. Een overeenkomst met
de dansen blijkt uit de titels, die allerlei
tafrelen uit hét dagelijks leven suggereren:
Stoyan keert van Constantinopel terug,
Fida is in slaap gevallen, Dona stond aan
de deur, Kom aan het avondmaal, Theodora
met de zwarte ogen. Mamma heeft beslo
ten mij uit te huwelijken, Smeekbede aan
het gras en Theodora sluimert in, waarvan
vooral het laatstgenoemde veel bijval
oogstte, ondanks de schaarste aan toe
hoorders.
Het door Jivka Klinkova geleide orkest
bestaat uit folkloristische instrumenten:
herdersfluiten, driesnarige knievedels,
tamboura's en doedelzakken onder meer,
waarmee inderdaad een orchestrale samen
klank wordt bereikt, zonder dat de typische
mogelijkheden van deze speeltuigen ver
waarloosd of verwrongen worden. In mu
zikaal opzicht is alles veel ongecompliceer
der dan bij de Hongaren, maar men zal
met het genoegelijke karakter stellig te
vreden zijn.
DAVID KONING.
(Van onze correspondent in Brussel)
De Belgische kamer is Donderdag na een
hevige ruzie om Rotary-zegels op Dinsdag,
tot de orde van de dag overgegaan. Zij
stemde daartoe met 112 tegen 87 stemmen
en twee onthoudingen.
De minister van Verkeer, de Vlaamse so
cialist Anseele, werd door twee Rooms-
Katholieke kamerleden geïnterpelleerd
over het feit dat zijn vriend en raadsman,
die een eigen postzegelzaal heeft, enkele
duizenden vellen speciale Rotary-zegels
voortijdig heeft kunnen verwerven en hier
op in New York een winst van 100 per
cent heeft gemaakt. Leden van het kabi
net van de minister hebben in deze zaak
een aandeel gehad, aldus de interpellan-
ten. Rooms-Katholieke zowel als socialis
tische en neutrale organisaties yan liefda
digheid of culturele actie hebben, de Rota-
ry-zegëls ten bate van hun werkzaamhe
den met een bepaalde winstmarge kun
nen verkopen.
De interpellatie eindigde met een aan
vaarding van een motie van vertrouwen
in het kabinet Van Acker.
De bootsman ging verder met zijn verhaal.
„Daar hing ik te slingeren aan dat eind touw, tussen lucht en water... maar ik
kon het niet lang vasthouden, want m'n handen werden te moe. Gelukkig kwam ik
met m'n benen tegen een uitstekende rand vdn de rots, en toen liet ik het touw los
en klemde me vast aan de rots".
Die rots was erg glad van de golven, die er steeds maar tegenop klotsten, en ik
had de grootste moeite om me vast te houden... Dat moest ik wel, want als ik van
de rand af zou slaan, kwam ik in de wilde zee terecht!
Ik kroop dus voorzichtig op handen en voeten over de gladde steen en probeerde
'n veiliger plaatsje te vinden, om weer naar het schip te klauteren.
Maar dat viel niet mee; het was verschrikkelijk glad en ik had maar 'n smalle rand
om me vast te houden. En die harde stormwind blies me bijna van de voeten.
En toen kwam er opeens zo'n verschrikkelijke rukwind, dat ik me niet kon vast
houden en die windvlaag blies me toen gewoon van de rots af!
Prinses Wilhelmina heeft Woensdag in
Winterswijk een standbeeld onthuld, dat
de Amsterdamse beeldhouwer G. Bolhuis
vervaardigde ter nagedachtenis van me
vrouw H. Kuipers-Rietberg, in illegale
kringen beter bekend als „Tante Riek uit
Winterswijk", die op 27 December 1944 in
het concentratiekamp Ravensbrück het
leven liet. Als symbool van de Nederlandse
vrouw in het verzet schiep de heer Bol
huis een grote vrouwenfiguur, die een op
gejaagd hert streelt, dat bü haar beschut
ting zoekt. Op de steen is de volgende
tekst aangebracht: „Het geloof heeft haar
gedragen, de liefde gaf haar kracht, de
hoop deed niet versagen, tot redding was
gebracht".
Prinses Wilhelmina arriveerde te 10.40
uur op het station te Winterswijk. De re
gering was vertegenwoordigd door de mi
nister van Landbouw, Visserij en Voedsel
voorziening, de heer S. L. Mansholt.
Nadat aan de prinses was voorgesteld de
heer P. H. Kuipers, weduwnaar van me
vrouw Kuipers-Rietberg, sprak de voor
zitter van het comité tot oprichting van
het monument, de heer J. R. Verwers een
openings- en begroetingswoord.
Nadat enige zangverenigingen hadden
gezongen, sprak prinses Wilhelmina enkele
woorden. Zij zeide: „Waar de koningin
morgen zelf het woord tot ons allen zal
richten en waar wij haar stem bij de her
denking dezer bevrijding zullen beluiste
ren, wil ik graag kort zijn. Zij heeft mij
ADVERTENTIE
Vraag
de juiste
soort
opgedragen haar te vertegenwoordigen bij
de onthulling van het standbeeld voor me
vrouw Kuipers-Rietberg en u allen de
verzekering te geven, dat zij zich van
heler harte aansluit aan de hulde, deze
grote figuur uit het verzet gebracht.
Het geloof, de geestkracht, de taaie vol
harding en het beleid van „Tante Riek",
met zoveel verbeeldingskracht gevoerd,
zullen in onvergetelijke herinnering bij
ons blijven voortleven. Als vanzelf gaan
onze gedachten en dank daarbij over op
alle moeders en vrouwen die zich, mèt
hun gezin, hebben vereenzelvigd met het
geboden verzet, dat op zo verschillende
wijzen en op zo verschillend gebied werd
gepleegd." Vervolgens onthulde de prinses
het beeld.
Daarna volgde een toespraak door ds.
F. Slomp (Frits de Zwerver), die in sa
menwerking met Tante Rriek de lande
lijke organisatie oprichtte.
"Nadat de voorzitter van het comité het
monument had overgedragen aan het ge
meentebestuur van Winterswijk en burge
meester Vlam het standbeeld in dank aan
vaard had, werd het Wilhelmus gespeeld
en gezongen, kransen gelegd namens re
gering, provinciale en gemeentelijke autori
teiten, en door deputaties uit het verzet.
Daarna legden nabestaanden van verzets
strijders kransen, welke stoet werd vooraf
gegaan door prinses Wilhelmina, die als
eerste van deze groep een bloemstuk in de
vorm van een margriet bij het monument
legde. Na afloop van de plechtigheid on
derhield prinses Wilhelmina zich in het
nabijgelegen gemeentehuis met enige na
bestaande van Tante Riek. Om kwart over
een vertrok de prinses weer naar Apel
doorn.
33)
Ditmaal keek Luke naar buiten. Sally's
woorden hadden een nieuw gezichtspunt
voor hem geopend, maar hij durfde er
nauwelijks dieper op in te gaan.
Langzaam en enigszins verlegen zei
hij: Ik geloof dat ik zelf ook wat bang
ben. Ik heb er angst voor hem te veel te
laten doen. Ik waag het niet te riskeren
dat hij zich lichamelijk of geestelijk nog
erger verwondt. Ja, Saüy, misschien heb
ik hem inderdaad wel te veel als een baby
behandeld.
Sally durfde nauwelijks te ademen, zo
verrast was ze door zijn woorden. Hij
begreep wat ze bedoelde en hij zag ten
slotte de waarheid in.
Luke, zei ze zachtjes, mag ik pro
beren hem wat te helpen? Maar je mag
er niet bij zijnBarry zou het ver
schrikkelijk vinden als jij zou zien dat
het misschien mislukte.
Hij keek haar aan.
Hoe komt het dat je al zo veel van
ons afweet terwijl je ons nog maar zo
kort kent?, vroeg hij verbaasd.
Mischien wel omdat ik al eens pre
cies zo'n geval heb meegemaakt, Luke. Ik
weet het echter niet precies. Maar ik
geloof vast en zeker dat Barry weer zijn
benen zal kunnen gebruiken. Dat gaat na
tuurlijk niet zo vlug, het zal heel wat tijd
kosten.
Toen hij haar vroeg wat ze zich voor
stelde te doen, vertelde ze hzm in het kort
over haar plannetje voor het Kerst-spel.
Ik zal Barry vragen of hij wil regis
seren, indien jij het tenminste goedvindt..
Natuurlijk ik vind het uitstekend!
Vraag het hem maar.
Luke had vrij kortaf gesproken en stond
op om naar de waranda te gaan, maar hij
draaide zich vlak bij de deur nog even
om en keek Sally strak aan.
Dat God hem moge bijstaan als hij
nog meer moet lijden. Hij heeft al genoeg
te dragen.
HOOFDSTUK XVII
Sally was enigszins verbaasd dat ze de
Daniels, die toch als vrij koppig bekend
stonden, zo gauw voor haar plannen had
kunnen winnen. Luke had het goed ge
vonden dat ze met haar eigen methode
zou proberen Barry beterschap te schen
ken alhoewel ze er terdege van over
tuigd was, dat ze van Luke een doods
vijand zou maken als bleek dat ze bij
Barry valse hoop gewekt had en Barry
zelf had zich ogenblikkelijk enthousiast
getoond voor het Kerstspel.
Na de thee zou Luke weggaan om nog
een en ander met Bill en Tom te be
spreken.
Ik zal je straks thuisbrengen, indien
je het tenminste niet erg vindt met de
melkauto mee te rijden, zei hij en trok
daarbij vragend een wenkbrauw omhoog.
En over een paar dagen zal ik het
pad door het bos schoon laten kappen.
Als jij en de Barrs dan hier willen komen,
kunnen jullie daar langs rijden.
Sally kan toch niet rijden, herin
nerde Barry zijn broer. En waarom
zouden Mike en de anderen naar „Te
Arama" willen rijden? Ze kunnen toch
net zo goed lopen?, voegde hij er aan toe.
O, dat zal ze je nog wel eens uit
leggen, antwoordde Luke lachend.
Toen hij halverwege de boerderij was,
draaide hij zich nog even om en keek naar
de kleine groep op de waranda, Het meisje
stond over Barry's stoel gebogen en
tekende of schreef met vlugge bewegingen
wat in een schrift. Barry keek belang
stellend toe en de professor, die een pijp
had opgestoken, stond er bij met een trek
van berusting op zijn gezicht. Het deed
Luke goed dat Barry zich zo enthousiast
toonde en opgewekt liep hij verder. Over
Sally dacht hij op dat moment al heel wat
vriendelijker dan enkele dagen geleden.
Ze had er zo triest uitgezien toen hij
haar straks had gevonden en het was een
ontroerend gezicht geweest hoe ze haar
armen om Silk geslagen had. Het was
dwaas om te verwachten dat zo'n meisje,
dat eigenlijk nog 'n kind was, zou kunnen
slagen waar de artsen gefaald hadden,
waar hij met zijn toewijding gefaald had.
De jongen had haar slechts twee keer ge
zien, maar na ieder bezoek had Luke een
verandering in hem opgemerkt. Hij was
levendiger en opgewekter geweest en was
niet weer teruggezonken in zijn gebruike
lijke onverschilligheid.
Luke neuriede opgewekt toen hij in de
stal meehielp met het melken van de
koeien. Bill knikte naar zijn zoon Tom.
Het was goed om de baas tijdens het werk
weer eens te horen zingen! Zelfs de koeien
vonden het prettig. Koeien vinden trou
wens muziek tijdens het melken steeds
een aangename gewaarwording! Tom had
in de stal zelfs een radio neergezet en als
Luke er niet was, liet hij het toestel zo
hard als maar mogelijk was spelen. De
dansmuziek harmonieerde steeds uit
stekend met het gesis van de melk, die in
de emmers gespoten werd door de elec-
trische melkinstallatie en het rhytmische
gestamp van de voeten van de jonge
Maori. Hij hield van dansen. De Zaterdag
avonden ging hij altijd graag naar de Dans
zaal in Thames. En Luke vond het steeds
goed dat hij met de melkauto ging, als hij
er maar voor zorgde dat eerst de melk
bussen waren weggebracht.
Ditmaal luisterde hij met een blij ge
zicht naar Luke's zingen en glimlachte
naar zijn vader. Iedereen op „Te Arama"
vond Luke een fidele werkgever en ieder
een vond het jammer dat hij de laatste
twee jaren zo in afzondering had geleefd.
Ik zal het zelf schrijven, zei Barry
plotseling toen Sally in ruwe lijnen had
verteld hoe zij zich het Kerstspel had ge
dacht.
Sally glimlachte.
Ik had gemeend, dat we 't de profes
sor moesten vragen, zei ze enigszins aar
zelend, of misschien zou ik in een boek
handel iets geschikts kunnen vinden.
O, Barry's literaire kwaliteiten kunt
u hoger aanslaan dan de mijne, zei pro
fessor Martin, maar ik zou het prettig
vinden als ik een oogje in het zeil mocht
houden voor de historische juistheid.
Ik zou 4 scènes kunnen schrijven.,
nee, 5.... over het leven van de mensen
in de loop der tijden, waarbij de Kribbe
steeds dezelfde blijft.
Barry's ogen glansden en hij was al een
en al enthousiasme. Hij zag het spel al
voor zich. Hij had het potlood en op
schrijfboek van Sally overgenomen en tel
kens als hij een idee kreeg schreef hij het
haastig op.
Zullen we beginnen en eindigen met
de geboorte van Christus.... met de
herders en koningen?
De klassieke eenvoud, merkte de pro
fessor statig knikkend op. maar Sally voelde
aan dat hij het maar half eens was met
de centrale thema van het Kerstspel.
En daarna een rijk Romeins gezin
dat zou bekeerd kunnen worden ge
volgd door de vroege Brits-Italiaanse Re
naissance misschien kunnen we dan
Sint Franciscus wel inlassen. We kunnen
ook een scène maken over de eerste neder
zettingen van de missionarissen.... Muria
en de andere Maori's zouden daarin kun
nen spelen.
En eindigen met onze eigen tijd?,
vroeg de professor lachend, terwijl hij zijn
pijp uitklopte op het hek van de waranda.
Dat is nogal ambitieus voor een Kerst
spel, Barry.
De jongen schudde het hoofd.
Het hoeft toch niet bepaald een spel
te worden, Sally? We zouden er een
een Kersttableau van kunnen maken. Hoe
denk je daar over?
Sally knikte. Ze was bly dat Barry nu
al helemaal vervuld was van het plan,
en vond het jammer dat de professor
lichtelijk jaloers bleek te zijn. Het viel
echter wel enigszins te begrijpen. Barry's
belangstelling had zich verruimd, hij had
nieuwe interesse gekregen. En misschien
was de profesor wel bang geworden, dat
hij uiteindelijk zijn betrekking zou kun
nen verliezen. Sally poogde dan ook de
oude man weer bij de opvoering te be
trekken.
Fiona heeft me beloofd dat ze me
met het maken van de costuums zal
helpen, maar we kunnen uw hulp niet
missende costuums moeten toch his
torisch juist zijn.
(Wordt vervolgd).
