Uitgaan in Haarlem
Voor de Afrikaan
de weg omhoog
opent zich
Vijftig jaar geleden
Giulini en Arrau brachten
een onvermoede Brahms
Temperamentvolle meridionale
vertolking van Tweede Pianoconcert
is het ontstaan?^
J
Kiespijn
AKKERTJE
Partnershipen „Apart-nership"
VRIJDAG 1 JULI 1955
HOLLAND
FESTIVAL
Dit woord:
KARAKTER
Komend seizoen slechts
enkele voorstellingen
minder
Susana en José dansen
in Utrecht en Rotterdam
Maar als eerste hulp
Uit Haarlems Dagblad
van 1 Juli 1905
Fabo-kartel wordt van
overheidswege onderzocht
Legioen West-Irian gereed
voor veroveringsactie
O
ADVERTENTIE
Geen wonder! Shagretta is zo rijp - dank zij de
natuurgefermenteerde tabak, die bij het Clark Procédé EQ 7
wordt verwerkt. Koop en rook een pakje Shagretta en
vergelijk het met shag!
4 smaken:
Vi rgl
w»®
An*erl
lialf
Z%c*ar
Smaakt ook
beter in de pijp
Niet veel minder dan een sensatie was
Woensdagavond in de Kurzaal te Scheve-
het Piano-concert no. 2 van Brahms.
dit vertolkt werd door de Chileense
virtuoos Claudio Arrau tezamen met het
Residentie Orkest onder leiding van de
Italiaan Carlo Maria Giulini, en daarbij te
ervaren, dat dit machtige stuk een dartel
heid en een zonnige warmte bezit die men
er gewoonlijk niet in vermoedt. De execu
tanten maakten het ons duidelijk dat dit
concert de vrucht is van Brahms' verblijf
in Italië en dat de componist niet weinig
beïnvloed is geweest door de meridionale
sfeer, die hem zijn stroeve Noord-Duitse
ernst deed vergeten. Zij gaven- het werk
enerzijds een temperamentvolle vurigheid
mee zonder in ro
buuste krachtex
plosies te verval
len, en anderzijds
'n pétillante licht
heid en een gevoe-
lig-melodieuse in
nigheid, die in tere
nuances alle zwaarmoedig sentiment uit
bande.
Hoe driftig Claudio Arrau ook in de
toetsen wist te grijpen, er bleef een klaarte
in zijn spel die het geen ogenblik op
krachtpatserij deed lijken. Opmerkelijk
was de innerlijke spanning die hij in de
teerste nuances aan de melodische welvin
gen gaf en hoe licht en soepel, hoe veer
krachtig en gracieus hij het slotdeel wist
te Italianiseren. Het werd een Brahms die
wij niet kenden en die wij toch als levens
echt konden aanvaarden en ten zeerste
waarderen.
Bij dit alles speelde het orkest, onder de
op gevoelig klankevenwicht beluste opera-
dirgent Giulini, een lang niet geringe rol.
Het Residentie Orkest toonde zich vol
komen vertrouwd met deze warmbloedige,
maar het in delicate nuances zoekende
aanvoerder. Dit bleek al direct bij de ope
ning van de avond met een Concerto Gros-
so van Bonporti, een Italiaanse tijdgenoot
van Bach, die voor dilettant wenste door
te gaan, doch, zoals uit het van hem ge
speelde werk kon worden opgemerkt, tot
de voortrekkers van zijn tijd kon worden
gerekend. Giulini introduceerde verder een
Inleiding, Passacaglia en Finale van de in
1937 op dertigjarige leeftijd overleden Ita
liaan Giovanni Salviucci, een stuk modern
classicisme van verrassende contrapunti-
sche vaardigheid in fantastische orchestra-
Het Griekse werkwoord charasso be
tekent: kerven, insnijden, graveren.
Character is dus: het ingegraveerde, het
merkteken. "Vandaar is het: een afge
sproken, overeengekomen kenteken, in
het bijzonder: een schrijfteken. Men
spreekt nog van Hebreeuwse karakters
voor: Hebreeuwse klanktekens. Ook in
de zin van: toverformule komt het voor.
Pas later wordt het woord in figuurlijke
zin gebezigd voor: datgene waardoor
iets onderscheiden wordt van iets an
ders. Dan wordt het ook op personen
toegepast en wordt de betekenis: het ge
heel der geestelijke hoedanigheden van
iemand. Maar ook in de zin van: rang,
waardigheid komt het voor. Mevrouw
Kegge in de Camera „had wel het voor
komen een weinig je verlegen te zijn
met het karakter dat zij had op te hou-
De vermindering van het aantal voor
stellingen, te geven door de Nederlandse
Comedie, de Haagse Comedie en het Rot
terdams Toneel (met ingang van het vol
gend seizoen) is onderwerp van bespreking
geweest van het ministerie van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen met de Stich
ting Toneelcoördinatie.
Hierbij is komen vast te staan, aldus de
genoemde stichting, dat de vermindering in
optreden waartoe deze toneelgroepen zich
genoodzaakt hebben gezien wegens de
overbelasting van hun spelers, door de bij
de toneelcoördinatie aangesloten gezel
schappen (behalve de eerdergenoemden de
Toneelgroep Theater, de Toneelvereniging
en de Toneelgroep Puck) tot een minimum
is teruggebracht.
De vermindering van het aantal voor
stellingen (buiten die in de grote steden)
zal nog geen 3 percent bedragen, zodat van
een teruggang in de toneelspreiding slechts
in zeer beperkte mate sprake zal zijn, aldus
do Stichting Toneelcoördinatie.
Het Spaanse danspaar Susana Audeoud
en José Udaeta, zal met medewerking van
Paco Hernandez, guitaar, Armin Janssen,
piano en Antonio Cerezo, flamenco-zanger,
morgen in de Stadsschouwburg te Utrecht
en op 1, 2 en 4 Juli in de Rotterdamse
Schouwburg te Rotterdam optreden met
een groot aantal nieuwe dansen, onder
andere de „Ibiza", volksdans van het
Balearen-eiland Ibiza, de fabrucca, de
tanguillo, en een nieuwe Bolero-versie op
muziek van Antonio Robledo.
Voorts zullen zij de folias: dans in pom
peuze hofstijl van de zeventiende eeuw
dansen.
ADVERTENTIE
tie uitgewerkt en waarin zich een sterke
melodische kracht manifesteert.
Tenslotte werden wij vergast op de Suite
uit het ballet „El Sombrero de tres picos"
van Manuel de Falla, met bravour vertolkt,
niet minder dan voor de orale attractie,
ook een visuele aantrekkelijkheid voor het
publiek, dat zo graag in een dirigent cho
reografische eigenschappen waarneemt. En
voor het plastisch uitbeelden van de mu
ziek is men bij Giulini aan het juiste adres.
JOS. DE KLERK.
Dat is werk voor
Uw tandarts. jf
dat helpt direct
een
PETERSBURG. Berichten uit Odessa
maken melding van een oproer op de
nieuwste pantserkruiser van de Russi
sche Zwarte Zee-vloot „Potemkin". De
bemanning van ruim 900 koppen zou aan
het muiten zijn geslagen wegens het
slechte voedsel. Een der matrozen die
daarover was gaan klagen, zekere Omelt-
sjoek, werd door een officier doodge
schoten. De matrozen maakten zich
daarop meester van liet schip en lieten
slechts elf officieren in leven. De autori
teiten te Odessa durfden niets tegen de
oproerige matrozen te beginnen; uit vrees
voor hun bedreiging de stad te zullen
beschieten en omdat men de stemming
aan boord van de overige oorlogsschepen
niet vertrouwde.
Volgens latere berichten is het oproer
naar de stad overgeslagen. De bevolking
plundert pakhuizen en steekt deze in
brand. De „Potemkin" heeft de Keizer
lijke vlag neergehaald en de roode vlag
geheschen. Vele andere schepen hebben
inderhaast zee gekozen.
MUZIEK
Vrijdag 1 Juli. Openluchttheater, Bloemen-
daal, 20.30 uur: De Nieuwe Rotterdamse
Operette voert onder regie van Victor
Colani op .Schandaal in Parijs" van Franz
Arnold, muziek van Erik Jagsch. Muzikale
leiding: Govert van Oest, décor van
Adriaan van der Lely.
Vrijdag 1 Juli, Concertgebouw, tuinzaal, 19.30
uur: Leerlingenuitvoering van Haarlems
Muziekinstituut.
Zaterdag 2 Juli, Openluchttheater, Bloe-
mendaal. 20.30 uur: .Schandaal in Parijs"
door de Nieuwe Rotterdamse Operette. Zie
Vrijdag 1 Juli.
Maandag 4 Juli, Concertgebouw, 20 uur:
Leerlingen uitvoering van Haarlems Mu
ziekinstituut.
Maandag 4 Juli. Grote Markt, 15.30 uur:
Gedurende een uur bespeling van het
carillon van de Grote Kerk door de stads-
beiaardier Arie Peters, die ook te beluiste
ren is op Donderdag 7 Juli van 20 tot
21 uur.
Dinsdag 5 Juli, Concertgebouw, 20 uur:
Zomerconcert van het Noordhollands Phil-
harmonisch Orkest onder leiding van Ma-
rinus Adam. met solistische medewerking
van de pianist Gerard Hengeveld. Het
programma vermeldt acht Russische
volksmelodieën van Liadov, het Tweede
Pianoconcert van Rachmaninoff en de
Zesde Symphonie van Beethoven.
Dinsdag 5 Juli. Grote Kerk, 20 uur: De orga
nist Klaas Bolt voert werken uit van
Buxtehude, Bach, Stanley en Helmut
Walcha.
Woensdag 6 Juli, Grote Kerk, 20 uur. Vijfde
internationale orgelconcours; improvisa
tiewedstrijd.
Donderdag 7 Juli, Grote Kerk, 15 uur: De
organist Klaas Bolt speelt werken van
Buxtehude, Bach, Helmut Walcha en Ernst
Pepping.
Donderdag 7 Juli, Grote Kerk, 20 uur: Vijf
de internationale orgelconcours, jury
concert.
DoTiderdag 7 Juli, Patronaatsgebouw, Zand-
voort, 20.15 uur: Voor leden van ,'t Helm"
sneelt de pianist Theo Bruins werken van
Chopin, Ravel. Haydn en Bach.
Vrijdag 8 Juli, Concertgebonw, 20 uur: Vijf
de internationale orgelconcours: concert
voor orgel en orkest. Met medewerking
van Albert de Klerk, orgel, het Noord
hollands Philharmonisch Orkest onder
leiding van Toon Verhey, de Nederlandse
Bachvereniging onder leiding van dr. A.
van Horst, Heieen Verkley, Aafje Heynis,
Paul Hameleers. David Hollestelle.
DIVERSEN
Woensdag 6 Juli Concertgebouw, 13.30 en
19.30 uur: Zomerfeest voor ouden van
dagen, georganiseerd door de stichting
Adootie-commissie Bejaarden. Medewer
kenden: bloem en-koningin en bloemenmeis
jes. de boerenka-pel „De Hooischelf", Ti-
rolerkaDel ,De Alpenjagers" en het caba
retgezelschap Ton-ny en Anita van Zwol.
Woensdag 6 Juli, Openluchttheater, Bloe-
mendaal, 14.30 uur: Voorstelling van
„Hans en Grietje" door het Aerden-houts
Kindertoneel ten bate van een groepshuis
voor de Caprcra-groep van de Nederlandse
Padvinders in Bloemendaal.
TENTOONSTELLINGEN
Frans Halsmuseum: Nieuwe opstelling van
de regentenstukken van Frans Hals. Ex
positie van poppenhuis anno 1750 met
inventaris. Het museum is geopend op
werkdagen van 1017 uur, des Zondags
van 1317 uur.
Gerard Hengeveld, die op het eerste N.Ph.
O.-zomerconcert op 5 Juli Rachmaninoffs
Tweede Pianoconcert zal vertolken.
(Foto: Godfried de Groot)
Huis Van Looy: Tentoonstelling van leden
van het genootschap „Kunst Zij Ons
Doel" tot Zondag 10 Juli. Geopend op
werkdagen van 10 tot 17 uur en des Zon
dags van 13 tot 17 uur, ingang Kamper
laan.
Woonhuis Van Looy: Het voormalig woon
huis van schilder-schrijver Jacobus van
Looy is geopend van 1012 en van 1417
Teylers museum: Schilderijen uit de negen
tiende en twintigste eeuw. Tekeningen
onder meer van Rembrandt, Michel Ange-
lo, Claude Lorrain; Fossielen en mineralen,
historische natuurkunde-instrumenten. Ge
opend op iedere werkdag behalve Maan
dag van 1117 uur en de eerste Zondag
van iedere maand van 1317 uur.
Bisschoppelijk Museum, Jansstraat 79: Mid
deleeuwse en latere schilderijen, sculp
turen, paramenten, kantwerk, handschrif
ten en munten. Geopend op werkdagen
van 10-17 uur, des Zondags van 13-16 uur.
Schotersingel 17 a: Palestina-diorama's
((Bijbelse voorstellingen). Geopend van
9.30—12.30 en van 14—17 uur.
Cruquiusmuseum, Heemstede: Historische
stoommachines en grote maquette van
Nederland met waterstanden en overzicht
overstromingsramp Februari 1953.
Vleeshal: „Madame", tentoonstelling van
costuums. waaiers, preciosa uit de acht
tiende en negentiende eeuw. Opening door
dr. Tjebbo Franken op Vrijdag 1 Juli om
20 uur. Dagelijks, ook 's Zondags geopend
van 10—17.30 uur; bovendien op Zaterdag
avond van 1922 uur.
Tuinzaal Concertgebouw: Milva-Luva-ten-
toonstelling, van 4 tot en met 8 Juli.
Opening door loco-burgemeester D. J. A.
Geluk op 4 Juli om 15 uur. Geopend op 4
Juli van 1722 uur, andere dagen van
1122 uur.
uur. Op Zondagen alleen van 11—17 uur.
(Van onze reisredacteur)
aan toe: „Wie de zwarte bevolking nume
riek wil bijhouden, zal erg zijn best moe
ten doen".
Het klinkt een Nederlandse perfection-
nist mogelijk wat vreemd in de oren, maar
als men de regeringsleiders vraagt, hoe zij
zich nu in concreto hun partnership in de
toekomst voorstellen, zeggen zij bedaard,
dat zij er zich geen voorstelling van kun
nen maken. Zij weigeren zich vast te leg
gen, meer te doen dan een algemene ten
dens aan te geven. Eén ding zal naar mijn
smaak in Rhodesië beslissend zijn: het land
is potentieel zeer rijk en staat op de drem
pel van een versnelde economische ont
wikkeling. Die is echter boven alles afhan
kelijk van zwarte arbeid*). Hogere pro
ductie eist betere materiële en hygiënische
condities. Die wekken op hun beurt weer
geestelijke belangstelling, die de huidige
politieke apathie zal doen verdwijnen.
Hechtere politieke en vakbonds-organisa-
ties zullen het hoofd opsteken. En deze
zullen met klem het deelgenootschap gaan
vragen, dat hen is beloofd.
Emancipatie voor de in ovex-grote meer
derheid nog in primitieve staat levende
Afrikaanse bevolking van zeseneenhalf
millioen, hoe kan die mogelijk zijn, zolang
zij op velerlei gebied haar hoofd stoot aan
discriminerende maatregelen en gebruiken
van de 225.000 blanken? Er bestaat een
landwetgeving in Zuid-Rhodesië, die dui
delijk ten ongunste van de Afrikanen is.
In de Noord-Rhodesiaanse kopex-mijnen
drukt een Europese vakbond de Afrikaanse
werkers stelselmatig in de hoek van laag
betaalde ongeschoolde arbeid. Ook in som
mige andere bedrijfstakken in de federatie
verdedigen Europese arbeiders hardnekkig
een stelsel, waaronder zij tot elf of twaalf
maal zoveel verdienen als hun zwarte
broeders. Het zou wel eens aardig zijn
wanneer het Internationaal Verbond van
Vrije Vakverenigingen dat zich zo ijverig
tegen sociaal en politiek onrecht keert,
eens een diepgaand onderzoek instelde
tegen deze in strijd met alle vakbonds
principes zijnde practijken, die door zijn
eigen leden worden gehanteerd!
Verdere discriminatie: intellectuele Afri
kanen worden als elders stelselmatig ver
bitterd door de kleur-barrière, die hun
ieder sociaal of intellectueel contact on
mogelijk maakt. Afrikanen mogen geen
Europese sterke drank drinken, gezonde
ontspanningsmogelijkheden zijn er niet, zo
dat zij zich ieder week-end volgieten met
slecht inheems bier. Vele blanke boeren
behandelen hun zwarte arbeiders met een
De keerzijde van de médaille: voor de Afrikaanse stadsbevolking, die in haar aparte
wijken, de smerige „locations", samenhokt, bestaat nauwelijks mogelijkheid tot ge
zonde ontspanning. En voor deze mensen, die bij iedere poging om maatschappelijk
op te klimmen, hun hoofd aan de kleur-barrière stoten, is er maar één pretje: het
bierfeest op Zondagmiddag.
Salisbury: Cecil Rhodes kijkt van zijn sokkel uit over de straten, die op zijn bevel
zó ruim werden aangelegd, dat een wagen met een span van zestien ossen er rond
kon draaien. En achter hem verheft zich een van de wolkenkrabbers, die in deze
snel groeiende stad allerwegen uit de grond verrijzen.
SALISBURY, MEDIO JUNI De jonge,
zwarte journailst, die mij met zijn oude
auto door de zonnige, met kleurige jaca-
randa's beboomde straten van Salisbury
naar huis had gereden, zei het met trieste
berusting: „Ik moet mij verontschuldigen
over het feit, dat het mij in mijn eigen land
niet veroorloofd is, u uit te nodigen met
mij in een openbare gelegenheid een glas
te ledigen." Dat was het afscheid. Tussen
de lachende kleuren van de bloemen en de
vriendelijke witte bungalows, zich koeste
rend in de zon van Afrika, hadden twee
collega's zich hard en pijnlijk aan de kleur-
barx-ière gestoten. „Alleen voor Europea
nen" en „Inheemsen", deze opschriften
staan overal in Salisbury, hoofdstad van
de Federatie van Rhodesië en Nyassaland.
Op de postkantoren, de banken in de par
ken en de W.C.'s. Ik zag twee liften in één
gebouw. Op de ene stond „Europeanen".
Maar op de andere stond het ook! Alleen
op de trappen in deze wolkenkrabber stond
niets. Afrikanen hebben sterke benen. En
toch wordt er in deze Britse Federatie,
groter nog dan de aangrenzende Unie van
Zuid-Afrika, een politiek gevoerd, die naar
„partnex-ship'' streeft, naar deelgenootschap.
Men voelt na ervaringen als deze haast
neiging om van „apart-nership" te spre
ken!
De Federatie van Rhodesië en Nyassaland,
die eind 1953 tot stand kwam, is in.zekex-e
zin een spruit van de Unie van Zuid-Afrika,
vooral de deelstaat Zuid-Rhodesië, die te
gen d,e Unie aan ligt. De gebruiken, door
de nationalisten in de Unie tot wet ver
heven, heersen hier goeddeels nog. De
Boeren en er leven nog duizenden van
hun nakomelingen hier brachten ze op
hun „trek" naar deze Noordelijke gebieden
mee. Cecil Rhodes koloniseerde de Rhode-
siërs tegen het einde van de vorige eeuw
en legde de grondslag voor het Britse be
stuur, dat zich overigens zoals gewoonlijk
niet door een dogmatisch schema liet lei
den. Terwijl Zuid-Rhodesië zich ontwik
kelde tot een door de blanke bevolking zelf
bestuurde kolonie, bleven Noord-Rhodesië
en het Noord-Oostelijk gelegen Nyassaland
als protectoraten onder de vleugels van het
Colonial Office in Londen, hetgeen de Afri
kaanse bevolking zekere bescherming van
haar rechten vex-schafte.
Deze situatie is doox'bx-oken door de sa
menvoeging van deze gebieden in de fede
ratie. De economische x-edenen liggen voor
de hand, men zou wel willen dat Engeland
deze federale bewijsvoering ook in Europa
had toegepast. Maar politiek ligt de zaak
iets duisterdex-. Met het unanieme verzet
tegen federatie door de Afrikaanse bevol
king van Nooi-d-Rhodesië en Nyassaland,
die vreesde dat zij haar Londense bescher
ming zou vex-spelen en onder het juk van
de blanke politiek in Zuid-Rhodesië zou
raken is niet de minste rekening gehouaen.
In hoevei're is die vrees gegrond gebleken?
Naast de federale regering staan nog steeds
de territoriale besturen met een flink stuk
eigen zeggenschap en de constitutie bevat
waarborgen voor de zwarte belangen in de
Noordelijke deelstaten. Vast staat echter
wel, dat de federale politiek tenslotte door
slaggevend zal zijn. Zodat de vraag rijst of
daarin de Zuidelijke of de Noordelijke zal
triomferen. Het vermoedelijke antwoord
duidt voor de Afrikanen op een midden
weg: de Zuidelijken zullen wat sneller, de
Noordelijken wat langzamer emanciperen.
duidelijke verachting. Slaan mag niet meer,
maar is bij sommigen nog algemeen ge
bruik. i
Men kan niet ontkennen dat dit en nog
veel meer bitterheid en moedeloosheid zaait
bij de Afrikaanse bevolking, die bovei'idien
in geweldige meerderheid aan bilharzia
lijdt, Afx-ika's gevreesde ingewandsziekte,
waarvan het eerste symptoom is: algehele
lusteloosheid. Partnex-ship, jazeker, maar
steekt men de toekomstige deelgenoot wer
kelijk een sterke, helpende hand toe, sti
muleert men hem de grote stap van de
primitieve staat naar de twintigste eeuw te
maken? Ik wil niet afdingen op hetgeen de
Rhodesiaanse regering op sociaal, econo
misch en hygiënisch gebied doet of probeert
te doen. Haar handen zijn ten dele gebon
den door het blanke kiezerscorps, zodat zij
zich veelal moet bepalen tot het coi-rigeren
van onhoudbare toestanden. Maar als het
op doelbewust initiatief aankomt, kan zij
de vergelijking met bijvoorbeeld het ac
tieve Tanganyikaanse gouvex-nement niet
doorstaan.
Is de partnership-politiek derhalve
ïen blijvende wassen neus, in afme
ting vei-gelijkbaar met het reuk-or
gaan van Cyrano de Bex-gerac? Zal
de Rhodesiaanse federatie op den
duur de weg opgaan van de Unie van
Zuid-Afrika, de weg der apartheid,
der blijvende blanke dominatie?
Ik geloof het niet. Ten eerste is de
feitelijke apartheid van thans in
Rhodesië niet een wettelijk vastge
legd staatsevangelie, maar veeleer
een kwestie van geschreven en voor
al ongeschreven gebx-uiken, van vrees
en vooroordeel, die slijten kunnen.
Het mag dan zijn, dat de regering
de Afrikaanse emancipatie nog r.iet.
actief aanmoedigt, zij legt haar ook
niet veel in de weg. Zij heeft de
Afrikanen niet de hoop ontnomen,
dat zij uiteindelijk de maatschappe
lijke ladder kunnen beklimmen, die
naar het volledig deelgenootschap
leidt. Mannen als de federale minis
ter-president Lox-d Malvern, een ge
wezen arts, de premier van Noord-
Rhodesië Sir Roy Weleixsky, oud-
bokser en oud-stoker, en de premier
van Zuid-Rhodesië Garfield Todd, een ex-
zendeling, zijn verstandige, redelijke en li
berale mensen. Zij weten dat het een econo
mische en politieke noodzaak voor hun
land is. dat de Afrikaanse bevolking een
hoger stoffelijk en geestelijk levensniveau
bereikt. Ontwikkeling van de Rhodesiaanse
rijkdommen is andex's niet mogelijk. Zij ge
loven volstx-ekt niet in de droom van een
„blank Rhodesië" die vele Europeanen hier
nog koesteren en onlangs een zekere meneer
Cleveland, president van het particuliere
Rhodesiaanse Instituut voor Immigratie,
deed vex-klaren dat men moest streven naar
een blanke bevolking van drie millioen in
1980 en van 20 xnillioen in het jaar 2C09.
De regering houdt zich met zulke war
hoofdige ideeën niet op. De federale pre-
miex-, Lord Malvern, zei mij: „Wie bang is
voor een toenemende civilisatie van de
zwarte bevolking, doet beter nu maar vast
het land te verlaten." En zijn dokterscar-
rièi-e niet verloochenend voegde hij daar-
De eerste tekenen daarvan zijn er al: de
Afrikaanse vakbonden in de kopermijnen
staken er lustig op los, aanduiding dat de
atmosfeer niet altijd even vriendelijk zal
zijn. Maar ja, dat is mede de prijs, die de
blanke gemeenschap zal moeten betalen
voor de kleur-barrière, voor het feit dat
zij liever een stapje op de ontwikkeling
achter- aan voorbleef. Doch al mogen ex-
onder de 225.000 blanken nog altijd men
sen zijn, die met afgunst naar hun drie
millioen kleurgenoten in Zuid-Afrika
kijken, er is geen twijfel aan, dat de Rho
desiaanse regering uit verlicht eigenbelang
haar belofte tenslotte waar zal maken. En
haar partnership-politiek mag dan vaag
zijn, zij is mogelijk elastisch genoeg om al
te hevige schokken op te vangen.
De jonge Rhodesiaanse industrie weet dat
drommels goed. begint zelf reeds betere sociale
condities te scheppen en dringt voortdurend bij
de regering aan op vooruitstrevender sociaal
beleid.
Om de thans in de kerftabakindustrie
van kracht zijnde bedrijfsregeling, het
„Fabo-Kartel", aan het algemeen belang
te toetsen, heeft de minister voor Publiek
rechtelijke Bedrijfsox-ganisatie, in overeen
stemming met zijn ambtgenoot van Econo
mische Zaken in de Nederlandse Staats
courant bekend gemaakt, dat hij de com
missie-bedrijfsregelingen heeft verzocht
hem te adviseren over de vraag, of er aan
leiding bestaat op grond van het kartel-
besluit tegen bedoelde regeling op te tre
den.
Dit kartel kent onder meer een stelsel
van functionele kortingen voor de afne
mers, een ex-kenningsregeling voor grossiers
en regelingen tot uitsluiting van bepaalde
afnemers.
DJAKARTA (PIA) De leider van het
„Legioen voor de bevrijding van West-
ïrian" heeft te Semarang medegedeeld, dat
het corps thans paraat is, duidelijke voor-
bereidingen te treffen voor de verovering
van West-Irian, indien de regering hiex-toe
ppdracht zou geven. Alle leden kregen de
opdracht op te tx-eden tegen hen, die wan
orde veroorzaken en tegen Westerling, in
dien hij naar Indonesië zou komen.
Tienduizenden leden van het „revolu-
tionnaire volksfront" te Bandung en oud-
strijdex-s van Zuid-Celebes hebben volgens
hun leider Sugianto, verzocht zich bij het
legioen te mogen aansluiten.
Kleur-barrière: het staat met vette letters op
deze bank in een van Salisbury's parken:
„Europeanen".
