IJmuider Courant | 1955 | 21 juli 1955 | pagina 6

Tour-debutant De Groot eerste in
Albi na solovlucht van 150 km.

JAN VAN DER MEER

Willem II landskampioen

Dankzij zijn grote voorsprong ook
eerste in dag-ploegenklassement

LOGOMOTIEF

ftotlojHoh

t

Locomotief

De schimmen
van het duister

.Clowntje Rick

Groene trui van Wout
Wagtmans naar Van Est

Klassementen

Locomotief
Rijwielen

Tilburgers versloegen Eindhoven,
PSV bleef NAC de baas

Fa C. v. MAREN

&e.&ptViin.'t<zadz&

JAN TIMMERMAN

Ronde van Heemskerk

DONDERDAG 21 JULI 1955

4

j 1. Daan de Groot 5.52.41. 2. Darrigade

Hulp

Laatste loodjes

Onpartijdige waarnemers
op walvisvaarders

Tennistournooi
Eindenhout

loopt aliijd lichterI
Rijwielen voor sport, toerisme en dagelijks gebruik.l

Voor

NICO VAN SCHAGENZONEN

Gierstr. 42 - Haarlem - tel. 17768

naar

Voor de kinderen

NAC—PSV

Sport in 't kort

LOCOMOTIEF RIJWIELEN

LOCOMOTIEF-SACHS
BROMFIETS

Koninklijke onderscheiding
voor mevr. Van Beuningen

FEUILLETON

door Boilleau Narcejac

DE 22-JARIGE AMSTERDAMMER Daan de Groot heeft de dertiende étappe van de
Ronde van Frankrijk, van Millau naar Albi, gewonnen. Van de 207 km heeft hij
150 km alleen gereden. De Groot, die reeds dagenlang zat te loeren om weg te
komen, hetzij alleen, hetzü met een groepje, heeft daarmede op fraaie wyze revanche
genomen voor zyn zware tactische nederlaag tydens de Ronde van Italië, toen hij
op het circuit van Frascati eveneens alleen weg kon komen, maar de strijd verloor
in de laatste ronde van die étappe. Onervarenheid was toen de oorzaak van zyn
mislukte poging om een étappe te winnen.

Het peloton heeft het De Groot wel gemakkelyk gemaakt. Want enerzyds voelde
men niets voor een gevecht, na de zeer zware étappes van de laatste dagen en ander
zijds deden de vijf in het peloton zittende Nederlanders hun afstoppingswerk op
meesterlyke wyze. Op deze wijze kon De Groot een tijdwinst nemen van zelfs meer
dan 20 minuten.

De resultaten voor de Amsterdammer en voor de Nederlandse ploeg waren onge
twijfeld ingrijpend. Het dagploegenklassement werd gemakkelijk gewonnen. De Groot
zelf steeg meer dan 10 plaatsen in het algemeen klassement en hij veroverde natuur
lijk ook de prijs van de meest strijdlustige renner met 61 punten tegen 10 punten
voor Jan Nolten. En de Nederlandse ploeg steeg in de algemene rangschikking der
équipes tot de vierde plaats, achter Frankrijk, Italië en België. Financieel gezien deden
de Nederlanders het gisteren ook niet onaardig: byna zesduizend gulden.

Daan de Groot

In de étappe, die zich uitstrekte langs de
rijk beboste boorden van de Tarn, vocht de
Amsterdammer de strijd met de minuten en
met het peloton, dat achter lag, alleen uit.
Alle smalende opmerkingen ten spijt van
de wielerprofessoren, die nadat zijn solo-
rit op 50 km na de start in Millau onmid
dellijk na het passeren van de Col de La-
garde was begonnen met verveelde ge
zichten verklaarden, dat zo'n poging van
één-renneralleen met nog 150 km voor
de boeg, in 99 van de 100 gevallen toch op
niets uitliep.

Niettemin groeide De Groot's voorsprong
gestadig: van 30 sec. tot 5 minuten. Daan
profiteerde in zijn eenzaamheid dankbaar
van de talrijke scherpe bochten in het par
cours, die hij stuk voor stuk afsneed, iets

De uitslag van de dertiende étappe,

van Millau naar Albi, over een afstand

van 203 km, luidde:

(Frankrijk) 6.13.12. 3. Gay (Zuid West)

z.t. 4. Schneider (Gemengde ploeg) z.t.

5. Caput (lie de France) 6.13.26. 6. Baroz-
zi (Italië) z.t. 7. Van Breenen z.t. 8. Po-
biet (Spanje) 6.13.50. 9. Ockers (België)
z.t. 10. Van Est z.t. 11. Van Steenbergen

(België) z.t. 12. Hinsen z.t. 13. het grote
peloton, met o.a. Nolten, Wagtmans, L.
Bobet, J. Bobet, Dotto, Rolland,

Géminiani (allen Frankrijk), Close, De
S Bruyne, Impanis (allen België) en Gela-
bert (Spanje). Allen in dezelfde tijd als

Poblet (6.13.50).

S Het algemeen klassement luidt thans:
1. Rolland (Fr.) 83.04.46. 2. L. Bobet (Fr.)
83.09.39. 3. Fornara (It.) 83.11.04. 4. Bran-
kart (Belg.) 83.15.30. 5. Astrua (lx.)
83.17.30. 6. Van Est 83.17.36. 7. Vitetta

(Zuid Oost) 83.18.32. 8. Gaul (Gemengde
ploeg) 83.18.49. 9. Close (Belg.) 83.23.27.
10. Géminiani (Fr.) 83.24.05. 11. Ockers
(Belg.) 83.26.51. 12. Quentin (West)
83.33.53. 13. Mahé (Fr.) 83.34.13. 14. J.
Bobet (Fr.) 83.39.57. 15. Gelabert (Sp.)

83.44.42. 16. Coletto (It.) 83.45.14. 17. Im-
panis (Belg.) 83.46.45. 18. Laurédi (Zuid s
Oost) 83.48.21. 19. Wagtmans 83.50.40. 20.
Huber (Zwits.) 83.55.06. 33. Hinsen
1 84.19.29. 34. Van Breenen 84.31.09. 35.

Nolten 84.32.35. 37. De Groot 84.34.18.
De Zwitser Meili heeft de strijd ge- j
staakt.

Het ploegenklassement van de der- S
tiende étappe luidde: 1. Nederland
18.18.57. 2. Frankrijk 18.40.22. 3. Ge-
mengde ploeg 18.40.52. 4. ex aequo Italië
18.41.06; lie de France z.t. 6. ex aequo
Zuid Oost 18.41.30; West z.t. Noord Oost

Centraal z.t. Zwitserland z.t. Spanje z.t.

België z.t.

Het algemeen ploegenklassement luidt:
1. Frankrijk 247.23.17. 2. Italië 248.15.59.
3. België 249.04.56. 4. Nederland 249.45.25.
5. Noord Oost Centraal 249.51.47. 6.
Spanje 250.36.15. 7. Zuid Oost 250.36.15.

7. Zuid Oost 250.47.05. 8. Zwitserland
251.27.54. 9. West 251.38.31. 10. Gemengde
E ploeg 252.05.13. 11. He de France
252.19.39.

Het puntenklassement na de 13e étap
pe luidde: 1. Van Est 227 pnt. 2. Wagt
mans 231 pnt. 3. Ockers (België) 232 pnt.
4. Poblet (Spanje) 245 pnt. 5. Bauvin (N.
O. Centrum) 285 pnt. 6. Rolland (Frank
rijk) 303 pnt. 7. Schneider (Gem. ploeg)
362 pnt. 8. Fantini (Italië) 363 pnt. 9.
Monti (Italië) 394 pnt. 10. Fornara (Ita
lië) 418 pnt. 11. Brankart (België) 422
pnt. 18. Hinsen 510 pnt.

15e ETAPPE NARBONNE-AX-22 JULI 151 KM Officieel berekende gem snelheid 38km p u.
16e ETAPPE AX-T0UL0USE-24 JULI 123 KM Officieel berekende gem snelheid 32 km p u

wat de renners in het dicht opeengedron
gen peloton natuurlijk minder gemakke
lijk konden. Toch geloofde zelfs Pellenaars
niet, dat 5 minuten voldoende waren voor
de zege. Hij maande Daan tot voorzichtig
heid en herinnerde hem aan zijn teleurstel
ling in de Frascati-étappe van de Ronde
van Italië. Daan zei dat hij op zijn gemak
zat en dat Pellenaars zich niet ongerust
behoefde te maken. Hij bleef inderdaad
voorzichtig, forceerde niet, maar zorgde er
voor, dat zijn voorsprong niet slonk.

Zonder dat hij, het wist werd hy erbij
geholpen door zijn ploegmaats Jan Nolten
en Hein van Breenen, die een jacht van de
Italiaan Barozzï en de Fransen Darrigade
en Laurédi listig verhinderden.

Na de ravitaillering, toen er nog 90 km
waren af te leggen, schakelde De Groot
over naar een hogere versnelling om te
trachten definitief uit het keurslijf van het
knechtschap te treden en ook eens een flin
ke duit in de geldbuidel van zijn ploeg te
laten vallen.

Gestimuleerd door het applaus en de
aanmoedigingskreten van de sportieve be
volking, drukte hij steeds steviger op de
pedalen. Het tijdverschil tussen De Groot
en het peloton, waarin het maar niet tot
een uitbarsting kwam, groeide snel: 10, 11,
12 minuten. Tot 13 min. en 45 sec. in het
plaatsje Cassagnes, waar de roep „huup
hollaande" duizendvoudig van de gevels
weerkaatste. Daan behoefde nu eigenlijk
alleen nog te dalen. Slechts zou hij 10 km
voor de finish nog 150 meter omhoog moe
ten om over de puntige Foncouverte te
komen.

Voorlopig schakelde hij over op 52 x 14,
het grootste mes, dat hem ter beschikking
stond. Op de rechte stukken daalde hij met
een snelheid rond de 60 km per uur en het
was geen wonder, dat toen zijn voor
sprong tot 20 min. was opgelopen de
filmreportagewagens zich door de rijen vol
gers naar voren persten, om achtereenvol
gens het gezicht, de benen en het rugnum
mer 41 van de vrijwel zekere étappewin
naar al rijdend tot op een halve meter met
de lens te benaderen.

Na de laatste lastige klim over de Fon
couverte, die hem geen moeilijkheden op
leverde, kon de volhardende en zeker ook
niet onfortuinlijke Nederlander zich tussen
hagen van juichende mensen nog één keer
in een vrij scherpe daling werpen.

Op het circuit van Albi wilde De Groot,
begerig naar de bloemen, al afstappen. Ne
derlandse journalisten moesten hem toe

roepen, dat hy er nog niet was; dat hy
nog een ronde over de 2.9 km lange circuit
moest maken. Ook dat kippenendje kon er
echter nog wel by. En toen De Groot door
twee van de mooiste meisjes uit het land
van de Tarn onder stormachtig applaus
stevig werd gezoend, moest de jury toch
nog ruim 20 min. wachten op Darrigade en
het peloton.

MOSKOU (Reuter). Op de jaarlijkse bij
eenkomst van de uitzéventien landen be
staande commissie voor de walvisvaart te
Moskou heeft de Sovjet-Unie zich in be
ginsel accoord verklaard met het Noorse
voorstel om op de fabrieksschepen van
alle landen onpartijdige buitenlandse
waarnemers te doen plaatsen, die er op
moeten toezien, dat men zich aan de inter
nationale regels houdt.

De uitslagen van het gisteravond voort
gezette tennistournooi op de banen van
Eindenhout luiden:

Heren: Enkelspel: B: BloeminkW. van
Swaay 64, 61; H. GroenJ. Brunink
63, 64; A. DuvsB. J. Post 46, 63,
62; N. GroenH. Mellema 63, 63; J.
WijkhuizenP. Roodhart 64, 63.

C: Ruyerlr. D. Enschedé 61, 62;
W. v. d. BreeE. Beentjes 75, 61.
K. BakkerJ. v. d. Berg 97, 75;
Frans SchiphorstW. v. d. Bree 46, 62,
6—4.

Dubbelspel: B: G. Groen/van Lent
Koelemij/Dekker 60, 60; Dirken/Wal-
therMuschter/Kottman 61, 63.

C: Vreeken/van Noordde Boer/Gaus
6—2; 6—0.

Gemengd dubbelspel: C: Mevr. Leen-
ders/van Duinenmej. v. d. Wal/Groot
6—0, 6—0.

Dames: Enkelspel: B: Mevr. W. v. d.
Werffmej. Fruitema 36; 64; 62;
mevr. C. van Poelgeestmej. C. Haselaar
61, 61. C: Mevr. Driessenmej. Van
Amerongen 64, 60.

Dubbelspel: B: Mevr. Westra/Mevr.
WoltersomMevr. Rekoert/Mevr. Melle
ma 75, 36, 62; mej. Goossens/mej.
VinkMevr. Ocenasek/Mevr. v. d. Fange
4—6, 7—5, 6—4.

ADVERTENTIE

„LOCOMOTIEF" rydt

steeds vooraan.
Vraag het maar aan

winnaar Daan!"

IEDER MODEL VOORRADIG BIJ

GEN. CRONJéSTRAAT 1, HAARLEM, op de hoek.

Zie ook onze toonkamers.

Zeven minuten na rust in de aantrekke
lijke kampioenswedstrijd tussen Eindhoven
en Willem H, werd de definitieve grond
slag gelegd voor de derde landstitel van de
Tilburgers. Toen kreeg Beckx op links een
vrije trap te nemen, die hij hard op een rij
van Eindhovenspelers schoot. L. van TuyJ
wilde de bal wegwerken, doch via zijn dij
been vloog de bal onhoudbaar voor Van
Gemert in het Eindhovense doel. Zo kwam
Willem II met drietwee voor te staan,
een voorsprong, die de Tilburgers niet
meer afstonden. En aangezien NAC verloor
van PSV, was het landskampioenschap een
feit.

Het was overigens voor Willem II toch
geen wedstrijd om over te klagen. De Eind-
hovenaren waren direct veel actiever de
strijd begonnen, waardoor in de tweede
minuut de eerste hoekschop was afgedwon
gen, die Van Kemenade overkopte. Even
later kopte Snoek net voor het doel langs
en kanjerde Louwers hard naast. Willem
II had het in die tijd niet verder kunnen
brengen dan wat middenveldspel, waaruit
de passes te laat naar voren gingen en
waardoor Van Roessel en De Bruyckere
steeds buitspel kwamen te staan.

In de 12e minuut verdwaalde de bal ver
vanuit het middenveld in de buurt van het
Eindhoven-doel, waar stopper Frans van
Tuyl en doelman Van Gemert beide wa
ren om te vededigen. Zij begrepen el
kaar niet en toen De Jong kwam toege
sneld, trachtte Van Tuyl nog weg te wer
ken. Hij schoot echter hard en onhoudbaar
in eigen doel.

Twee minuten later dreef Van Roessel
de bal op en centerde naar rechtsbuiten De
Jong. Frans Tebak bleef voor buitenspel
staan, maar vergat dat zijn stopper verder
naar achteren stond. De Jong kreeg hier
door de kans om een nieuwe aanval op te
bouwen. Hij berekende zijn pass, die bij

Ja, daar had die ondeugende Bunkie Rick aardig beetgenomen met dat popje
Rick keek eerst 'n beetje bedremmeld, omdat hij er zo ingevlogen was. Maar toen
lachte hij even hard als Bunkie.

„Leuk bedacht!", zei hij. „Ik meende heus, dat er iets met jou gebeurd was, toen ik je

zo klein naast me zag!"

Toen kreeg hij er zelf ook smaak in.

„Weet je watnou moeten we tante Liezebertha er ook eens mee voor 't lapje
houden!", stelde hij voor.

„Goed", zei Bunkie. „Tante Liezebertha is in de keuken bezigkom mee dan zetten
we 't popje bij de deur!"

Zachtjes liepen ze de trap af. In de keuken hoorden ze tante Liezebertha bezig met

de ontbijtboel. Toen legde Rick zijn vinger op zijn mond en keek naar binnen; tante

Liezebertha stond met haar rug naar de deur.

Nu zette Bunkie zachtjes het popje in de deuropening

„Tante Liezebertha!", riep hij toen, met 'n piepstemmetje

Tante Liezebertha keek om en staarde verbaasd naar de deur, waar 'n dwergachtige
Bunkie stond

Beckx terecht kwam, nauwkeurig en weel
was Van Gemert verslagen (02).

Willem II hervond hierdoor de rust. Er
werd door de Tilburgers doelmatiger en
beter gevoetbald dan in de eerste fase van
de strijd, maar Eindhoven gaf zich ken
nelijk nog niet gewonnen. Het bleef op
doelpunten aandringen. Vooral rechtsbui
ten Louwers maakte het alle Tilburgse
verdedigers in deze periode erg lastig.

In de 17e minuut kreeg Louwers op
rechts een vrije trap te nemen. Hij deed
dat zo verrassend en zo hard, dat de bal
haast onzichtbaar via de uitgestoken vuist
van doelman Feyt in het doel verdween
(12). Direct daarna brak Louwers weer
door om te scoren, doch de goed ieidende
scheidsrechter Horn had buitenspel ge
constateerd.

Dit was echter maar uitstel, want in de
32e minuut bouwde de gehele Eindhoven-
voorhoede aan een grote aanval, waarop
alle Willem Ilers wel moesten misgrijpen.
Tenslotte kwam de bal weer bij Louwers,
die opnieuw scoorde (22). Een minuut
later miste Schmidt een geheide kans vour
Eindhoven door over te koppen, waarop
direct weer een zeer hachelijke situatie
aan de andere kant ontstond, die door
Frans Tebak ten lange leste werd opge
klaard.

Pas na de rust werd weer gescoord. In
de 7e minuut kwam het noodlottige doel
punt voor Eindhoven, dat wij reeds noem
den. Een tweede treffer in eigen doel dus.
Maar het intimideerde Eindhoven deze keer
allerminst. Er ontstond een fraai voetbal
duel met wisselende kansen met snelle
heen en weer golvende aanvallen, doch er
kwamen geen doelpunten meer.

NAC kwam verzwakt tussen de lijnen.
Al deden de plaatsvervangers hun best, zij
konden de twee afwezigen geen ogenblik
doen vergeten.

Toch heeft NAC zich goed geweerd.
Steiger heeft in het PSV-doel alle krach
ten moeten inspannen. Een keer moest hij
vallend een kogel van Overbeeke weg-
stompen en een schot gelost door Hoogen-
huizen, die de bal had opgevangen uit de
hoek halen.

Het eerste kwartier was NAC sterker,
maar toen Dillen het middenveld in de
veilige handen van zijn ploeggenoten wist,
besteedde hij meer aandacht aan de aan
val. De PSV-voorhoede werd daardoor
aggressiever hoewel men in het doelge
bied van NAC te veel treuzelde.

Pas na 34 minuten kwam het eerste doel
punt voor de Eindhovenaren. Dillen was er
de maker van. PSV bleef gevaarlijk. Twee
minuten voor rust werd een corner dooi
Buenen goed genomen. Brusselaars ving
de bal op en schoot onhoudbaar in (02).

In de tweede helft kwam het verschil in
kwaliteit nog sterker tot uiting en het was
vooral aan de NAC-achterhoede te danken,
dat PSV de score niet kon verhogen.

De eindstand van de kampioenscompeti-
tie is als volgt:

1. Willem II 6 3 2 1 8

2. NAC 6 2 2 2 6

3. PSV 6 14 13

4. Eindhoven 6 12 3 4

FUSIE. Naar men ons meedeelt heeft
het sectiebestuur betaald voetbal van de
KNVB de fusie van Scheveningen met Hol
land Sport goedgekeurd. In de komende
competitie zal de vereniging uitkomen onder
de naam Scheveningen-Holland Sport.

14—11
14—12
10—10
9—14

in alle uitvoeringen voorradig.
Maarook de onverwoestbare

Bloemendaalseweg 234 - Overveen
Telefoon 23523

van z'n lichtlopende

ZANDVOORTSELAAN 158 - AERDENHOUT

Betaling desgewenst in overleg.

AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA

Verkrijgbaar bij

Rijksstraatweg 89 - Haarlem-Noord
4 Telefoon 25970

Y Y YY YY Y Y Y YY YY Y Y Y Y Y Y YYYTTTTT?

Op Zondag 24 Juli houdt de Beverwijkse
Rennersclub „Kennemerland" voor de twee
de maal de Ronde van Heemskerk, een
wielerwedstrijd voor amateurs en nieuwe
lingen. Ofschoon het veld amateurs niet
bijster groot is ongeveer veertig man
bevat het kwaliteit genoeg om van een
spannende strijd verzekerd te zijn.

Tot de favoriete deelnemers behoren o.m.
de sterke Haarlemmer Rusman (winnaar
Lentecryterium), Steenvoorden uit Heem
stede (winnaar Ronde Midden Nederland),
Stroomer (Wijk aan Zee), Weise (A'dam),
Kuitwaard (Velsen), de Beverwijkers De
Nijs en De Droog; Bloedjes (Alkmaar),
Appel (Hoorn), De Booy (A'dam), Tienstra
(Halfweg) etc. De af te leggen afstand be
draagt honderd kilometer en de start is om
kwart voor vier op de Marquettelaan.

Als voorwedstrijd wordt een koers voor
nieuwelingen gehouden over zestig kilome
ter, waarvan de start om twee uur Is.
Kanshebbers in deze categorie zijn de Be
verwijkers Niesten en Duinmeyer, de Haar
lemmers Koger en Mahöt, Markus (Half
weg), de Amsterdammers Lakeman, Du-
mernit, Marinus en Van Haagen, Jong
(IJmuiden) etc.

Mevrouw Ch. E. van Beuningen-Fentener
van Vlissingen die benoemd is tot ridder in
de orde van Oranje Nassau, is onlangs 75
jaar geworden. Zij bevindt zich thans te
Madras, waar zij deel uitmaakt van een
wereldmissie van Morele Herbewapening
naar de landen van het Verre Oosten.

De burgemeester van Wassenaar, dr. S.
baron Van Wijnbergen, zal de versierselen
aan mevrouw Van Beunngen uitreiken bij
haar terugkomst in Nederland. Mevrouw
Van Beuningen heeft zich in het bijzonder
verdienstelijk gemaakt tijdens de laatste
oorlog wegens een grootscheepse hulpactie
voor de gevangenen in concentratiekam
pen. Van haar huis gingen dagelijks hon
derden voedselpakketten uit.

Zij bezoekt thans op uitnodiging van
verscheidene regeringshoofden, tezamen
met een aantal staatslieden, de landen van
Azië en het Midden-Oosten.

(Les visages de l'ombre)

Uit het Frans vertaald

30)

Tot Laubret natuurlijk. Het graf be
vindt zich juist rechts van het kruis, naast
het familiegraf van de Durand-Brugets
Een heel eenvoudige maar mooie granie
ten steen, met een kruis.

En Hubert? Heeft hij de trein ge
mist?

Zou je gewild hebben, dat hij niet
bij de begrafenis was? Hij heeft de bus
van twaalf uur genomen en verder de
nachttrein.

Wie heeft er betaald?

HubertJe tekent maar een chèque
voor hem wanneer je wilt, er is geen haast
bij Hoe voel jij je?

Enigszins gebroken, hoe kan het an
ders.

Ik ben kapot. Ben je niet erg boos
op me?

Neen, Christiane. Eerder moet ik je

vragen heel wat te vergeten. Mijn humeur
vooral. Ik ben geen erg aangename metge
zel.

Arme Richard!

Zij streek hem over zijn haar en hij ver
gat zijn wrokgevoelens.

Doe ik je geen pijn? vroeg zij.

Neen. Het is vooral 's avonds dat ik
pijn heb. De zomer is dit jaar te heet.

Je doet er verkeerd aan zoveel sterke
drank te drinken. Ik heb je niet willen
dwars zitten, maar Lauthier zou niet te
vreden zijn als hij hoorde dat

Ach, Lauthier!Je moet wat gaan

rusten, Cchristiane. Ik kan nu wel alleen
blijven. Het zal me goed doen te denken
aan Maxime, aan vroeger.

Is dat waar? Heb je niets nodig?

Ze stond op, kwam van achteren naar
hem toe en kuste hem op zijn haar.

Tot straks, Richard.

Zij had hem gekust. Zonder afkeer. Met
een waar verlangen. Hermantier bleef
doodstil zitten, proberend de weldadigheid
van dit ogenblik te rekken. Hij had
Maxime verloren. Maar misschien zou hij
haar terugwinnen. Misschien zou het
leven weer kunnen beginnen zoals voor
heen. Zij kenden elkaar slecht, dat was
alles. Niemand zou hen meer scheiden.

„Je vergeet, dat je misschien gaat ster
ven, dacht hij. Je vergeet dat men je alleen
maar spaart, omdat je veroordeeld bent".

Hij stond op om die dwaze gedachten het
hoofd te bieden. Alsof hij al niet ongeluk
kig genoeg was! Nu Maxime verdwenen
was, was hij niet meer dan een oude man.

De smart en de bitterheid wierpen zich
weer op hem en zijn schouders zakten af.
Hij liep om de tafel, met één been slepend,
luidruchtig ademend, niet meer wetend,
waarop hij zijn gedachten moest richten.
Hij hoorde de auto die terugkwam, Marce-
line die om het huis heenliep om de vis in
de ijskast te leggen. En plotseling had hij
zijn beslissing genomen. Hij zou naar het
kerkhof gaan. Het was het heetste uur van
de dag, er zou niemand zijn. Hij nam zijn
tuinhoed, opdat niemand hem zou zien! Hij
trok zich overigens niets aan van de me
ning van de mensen uit het dorp. Met zijn
linkerhand voor zich uit, bereikte hij de
garage, waar Clément met emmers water
bezig was.

Wat doe je daar, Clément?

Schoonmaken, mijnheer. De vis geeft
zo'n onaangename lucht in de koffer
ruimte.

Daar ga je straks maar mee verder.
Ik heb de auto nodig.

Goed, mijnheer.

Hermantier ging op de voorbank zitten,
wachtte totdat Clément naast hem zat, met
zijn hand aan de starter.

Breng mij naar de begraafplaats.

Er volgde een korte stilte, zoals zoëven
op de veranda.

Goed, mijnheer, zei Clément ten slotte
met een toonloze stem.

Hij was niet dwaas. Ongetwijfeld dacht
hij dat Christiane, op van de zenuwen,
alles verteld had. Nu vreesde hij de ver
wijten van zijn baas. Toch reed hij even
soepel als anders weg. Hermantier mocht

dan al verscheidene dagen weten, dat
Maxime dood was, zijn hart wist het nog
niet. Maxime was in zijn geest nog altijd
springlevend. Is het leven van anderen
voor een blinde niet altijd een herinnering?
Hij hoorde de saxofoon. Hij zag het gezicht
van Maxime terug, zijn gezicht van ver
leden jaar, dat wel erg ingevallen, maar
nog altijd spottend was. Maxime was altijd
een kwajongen geweest. En Hermantier
moest zichzelf bekennen dat hij nooit iets
had gedaan om zijn broer te verbeteren.
Egoïstisch had hij, de man ontbloot van
fantasie, de in zaken harde industrieel, die
niets van kunst wist en het schone min
achtte, genoten van alles wat Maxime zo
goed incarneerde: de zorgeloosheid, het
plezier, de vrijheid, de teugelloze verkwis
ting! Maxime was voor hem een gril en
weelde geweest. Hij had geld uitgegeven
voor Maxime zoals anderen het doen voor
'n jacht of 'n stel renpaarden. Hij had zich
flink moeten tonen. Hij had soms, maar te
zelden, getracht die vriendelijke en wispel
turige natuur te temmen. Maar Maxime
was ondoorgrondelijk en als hij voelde dat
hij met de rug tegen de muur stond, vond
hij uitingen van tederheid, die zijn oudere
broer altijd weer in de war maakten. Men
moest hem wel vergeven en er de spons
over halen. Maxime wierp zich opnieuw
in allerlei excessen. Hoe vaak had Herman
tier hem niet met geweld naar een dokter
willen slepen! Het was voor allen duidelijk,
dat Maxime niet oud zou worden; die witte
gelaatskleur, die holle wangen, die korte
ademhaling waren evenveel tekens. En die

teugelloze zinnelijkheid, die Hermantier
ontzette! Op tweeën twintigjarige leeftijd
was een longontsteking Maxime bijna
noodlottig geworden. De doctoren hadden
hem gewaarschuwd, dat de geringste on
voorzichtigheid hem duur te staan zou
komen. Een week nadat hij voor de eerste
keer naar buiten kwam, werd hij de min
naar van een zangeres, die hij naar Oosten
rijk vergezelde. De lijst van zijn liefdes
avonturen, van zijn reizen, van zijn be
rouwvolle terugkeer, gevolgd door nooit
gehouden beloften, was lang. Maxime gaf
niets om zijn gezondheid. Hij was geboren
om zowel zijn krachten als het geld van
zijn broer en de liefde van zijn vriendin
nen te verspillen. Hermantier had altijd
een of ander plotseling einde gevreesd. En
nu ontdekte hij dat hij ontroostbaar zou
blijven. Clément raakte zijn arm aan.

Mijnheer.

Wat is er?

Wij zijn er. Wilt u uitstappen?

Hermantier had de begraafplaats verge
ten. Clément liep al om de auto heen en
opende het portier.

U moet me maar een arm geven. Men
is bezig het pad te begrinten.

Ondanks zijn afkeer stemde Hermantier
erin toe door Clément ondersteund en ge
leid te worden. Hij voelde dat zij eerst naar
rechts en toen naar links gingen. Het
kostte hem helemaal geen moeite zich te
oriënteren op deze kleine begraafplaats, die
werd onderhouden als een tuin, trillend van
het licht, ritselend van alle cypressen

Hier is het, mijnheer, zei Clément.

Hermantier stak een voet naar voren en
stootte tegen de rand van de grafsteen. Toen
voelde hij voor de eerste maal het hevige
verdriet van de scheiding en ondanks het
bijzijn van Clément kon hij de zucht niet
onderdrukken, die zijn borst verscheurde.
In stilte riep hij in het diepst van zichzelf:
„Maxime, Maxime". Twintig jaar lang had
hij gedacht dat hij zijn broer beschermde,
en hij bemerkte nu dat hij de zwakste van
de twee was, de meest losbandige. Hij huil
de zonder tranen, met zijn hele vertrokken
gezicht. Hij bewoog zijn hand om Clément
te laten weggaan en toen de chauffeur
hem niet scheen te begrijpen bracht hij er
met moeite uit:

Clément.naar huis.een boe
ket.

Maar er zijn al veel bloemen, zei
Clément.

Ik wil.... zelfenkele bloemen

neerleggen.

Clément aarzelde. Hij vergat niet het
voorschrift zijn werkgever nooit alleen te
laten.

106 107 108

Vooruit! zei Hermantier.

Goed Mijnheer.

De stappen van Clément verwijderden
zich op het grint en de auto maakte rechts
omkeert. Hermantier wachtte nog even
voordat hij zich bukte en vluchtig de
steen betastte. Die was van een heie fijne
korrel, even glad aan de vingers als een
vacht, en lauw als een levend dier.

(Wordt vervolgd).