Eigensoortige ontwikkeling der rassen:
naar „Bantoestan" en „Wit Suid-Afrika
met meII
r meer mans «3™
Radiotelescoop bij Dwingeloo
uitwendig gereed
De theorie der apartheid in Zuid-Afrika
Uit wensen en vrezen van blanke
minderheid werd ingrijpend
staatsprogram geboren
Clandestien zenden een
inbreuk op auteurswet
FRANSE PARAGRAAF
In de Provence
3
Verlossend woord
Harde pr act ijk
Groepsgebieden
Religieuze factor
Verkooplokaal NOTARISHUIS
INBOEDELVEILING 2/3 AUG. 1955
Tijdelijke regeling voor
Verkeersfonds wordt
nog gehandhaafd
Visa voor reizen
naar Berlijn
Boelganin zal zaak der
Franse gevangenen bezien
Inijmegen)
Baby's huidje altijd gaaf met
BABYDERM POEDER
Tegenzin der Duitsers in
bewapening groeit
Zomeravondconcert Grote
Kerk Beverwijk
Brand in meubelfabriek
Onderwijzersbenoeming
Kerkelijk Nieuws
ZATERDAG 23 JULI 19 55
(Van onze reisreclacteur)
KAAPSTAD, Juli
Apartheid, jawel. Maar ieder blank kind in de Unie
van Zuid-Afrika groeit op onder de koesterende
zorgen van een zwarte „nannie".
„De diepgewortelde kleurbewustheid van die blanke Suid-Afrikaners
'n verskijnsel wat bó die begrip van oningeligtes is spruit voort
uit die grondliggende verskille tussen die twee groepen: wit en swart.
Die verskil in kleur is bloot die liggaam-like openbaring van die kon
tras tussen twee onversoenlyke leuenswyses, tussen barbarisme en
beskaving, tussen heidendom en Christendom en tenlotte tussen
oorweldigende ge talie aan die ene kant en onbeduidende getalle aan
die ander. Geen wonder dus dat die instink van selfbehoud so sterk
in die blanke Suid-Afrikaner ingebore is nie. Hy het sy identiteit
deur al hierdie fare behou. Ily is nie bereid om dit nou prys te gee
nie".
Ziehier het uitgangspunt van de Zuid-Afrikaanse apartheidsleer,
In gespierd Afrikaans neergelegd door een van haar voornaamste
apostelen, de oud-premier dr. Daniel Malan. En waar Zuid-Afrika
op het ogenblik door de wereldopinie in de beklaagdenbank is ge
plaatst, heeft het, naar mij dunkt, recht op een onpartijdige uiteen
zetting. Meer nog, op een poging tot begrip van zijn fel aangevallen
rassenpolitiek. Want zoals dr. Malan zegt: „Die blanke Suid-Afri
kaners is normale menslike wesens. Hulle is 'n klein volkie wat met
een van die moeilijkste vraagstukke in die wereld worstel".
WAT IS APARTHEID? De theoretici van
SABRA (het „Suid Afrikaans Buro vin
Rasse-aangeleënthede" in Stellenbosch)
spreken liever van „eigensoortige ontwik
keling". Dat houdt in erkenning van de
fundamentele verschillen tussen Bantoe en
blanke en derhalve voor de toekomst een
territoriale scheiding op kleur-basis. De
reservaten, de voor de Bantoe opzijgezette
gebieden, die met de komende uitbreiding
ongeveer dertien percent van Zuid-Afrika
zullen beslaan, moeten agrarisch en in
dustrieel zover worden ontwikkeld dat zij
de totale Bantoe-bevolking van negen mil-
lioen kunnen dragen. Hierin zou de Bantoe
geleidelijk, op grondslag van eigen tradi
ties, kunnen opgroeien naar eigen verant
woordelijkheid en tenslotte kan er in het
ver verschiet een onafhankelijk „Bantoe
stan" ontstaan, dat bijvoorbeeld in federaal
verband zou samengaan met „wit Zuid-
Afrika", dat zich inmiddels door immigra
tie, mechanisatie en groter zelfwerkzaam
heid van zijn behoefte aan Bantoe-arbeid
moet hebben bevrijd. Alleen zo, meent SA
BRA, kan de blanke huid en de blanke
beschaving in Zuid-Afrika bewaard olij
ven.
WAT IS „APARTHEID" nog meer? Wel,
zonder twijfel de pakkendste verkiezings
leuze, die ooit door iemand is bedacht.
Want voor de grote meerderheid der twee
driekwart millioen blanken in de Unie is
het een verlossend woord. Zij vreesden im
mers dat de emancipatie van de primitieve
zwarte man zou voeren tot gelijke politieke
en maatschappelijke rechten en waren be
ducht dat zulks zou leiden tot het wegvagen
van alle blanke privileges en het blanke
leiderschap, zelfs dat de blanke gemeen
schap verzwolgen zou worden door een
zwarte zee. Zij beseften ook dat men een
meerderheid niet eeuwig onder de duim
kan houden. En zo werd hun de morele
rechtvaardiging voor al hun wensen en
vrezen op een zilveren blad aangeboden:
apartheid, waaronder ook voor de Bantoe
tenslotte een gelukkige toekomst zou zijn
weggelegd.
HOE EN MET WELKE MIDDELEN?
Dat is een vraag die zij aan de nationalis
tische regering overlaten, die daarbij voor
een moeilijke taak staat.
Zij onderschrijft in beginsel wel de leer
stellingen van SABRA, maar moet deze
schone beginselen aan een bijzonder harde
practijk toetsen. En waar zij tenslotte bij
mandaat van de kiezers regeert, de kie
zers die zij met de woorden „apartheid" en
„blank baasskap" won, moet zij terdege
met hun verlangens rekening houden. Te
genstrijdige wensen, want de blanke be
volking wil aan de ene kant zielsgraag
van de dreigende zwarte aanwezigheid
verlost worden, maar aan de andere kant
wil zij even graag van goedkope zwarte
arbeid in huis, mijn, fabriek en boerderij
gebruik maken. De totale territoriale
apartheid mag dan het rechtvaardigende
doel zijn, de kiezers willen de vei-wezen-
lijking ervan liever aan komende geslach
ten overlaten. Niemand kan trouwens ont
kennen dat het ongedaan maken van de
huidige vervlechting een werk van bijzon
der lange adem zal zijn.
WELKE VOORBEREIDENDE STAP
PEN heeft de nationalistische regering tot
nu toe ondernomen? Zij is begonnen het
traditionele beleid van rassenscheiding
dat ook al onder haar voorgangster, de
Verenigde Partij, werd gevoerd, nader te
omschrijven. Onder de Verenigde Party
heette dat beleid „segregatie". Het was
naar Britse snit minder leerstellig en eer
der van maatschappelijke aard.
Thans, onder het bewind van de Afri
kaner nationalisten en men herkent
enig Nederlands streven naar volkomen
heid is hét uitgegroeid tot een vastom
lijnd staatsprogram, volledig met morele,
ja zelfs godsdienstige rechtvaardiging.
Waar de Verenigde Partij bijvoorbeeld een
einde zou maken aan hinderlijk bezoek
van Bantoes aan een dierentuin door op
Zon- en feestdagen geen bussen van de
zwarte woonwijken naar de dierentuin
meer te laten rijden, daar zouden de na
tionalisten het bezoek streng' verbieden,
echter met de troostprijs „over vijftig jaar
hebben jullie je eigen dierentuin".
Zo zijn de nationalisten begonnen de
kleurlijn recht te trekken. De Kaapse
kleux-lingen worden binnenkort van de ge
zamenlijke kiezerslijst geschrapt, er mogen
geen gemengde vakverenigingen meer
worden ingeschreven, alle vervoersdien
sten moeten worden „gescheiden", gemengd
geslachtelijk vex-keer wordt streng gestraft,
zelfs gemengde huwelijken zijn verboden.
Ziedaar enige negatieve kanten van de
apartheid. Met de zoveel moeilijker posi
tieve aanpak is eveneens een begin ge
maakt: in de reservaten is aan een uitge
breid (maar nog geenszins geslaagd) pro-
gi'am voor verbetering der landbouwme
thoden en ex-osie-bestrijding begonnen en
als begin van hun industrialisatie is in
Zwelitsha in de Ciskei een gx-ote textiel
fabriek gebouwd. De nationalisten zelf be
schouwen de Bantoe-onderwijswet ook als
positieve stap. Onder deze hevig omstre
den wet wordt vrijwel het ganse gesub
sidieerde Bantoe-ondex-wijs aan missie,
provincie, stad en privé-instellingen ont
trokken, aan de staat gebracht en gereor-
ganiseex-d. Het doel: aanpassing van het
Bantoe-onderwijs aan de komende plaats
van de Bantoe in de Zuid-Afxikaanse sa
menleving.
I-Iet ingrijpendste programmapunt van
het kabinet is zeker de „groepsgebieden-
wet", want deze voert, zij het dan op
plaatselijke schaal, territox-iale apartheid in.
In de meeste steden van de Unie zijn
namelijk niet-blanke groepen „binnen
gedrongen" in voormalige blanke wijken
en zij hebben deze ovex'genomen. Deze
penetratie gaat men ongedaan maken, de
ontruiming van Sofiatown in Johannesburg
is het eerste voorbeeld. Zo gaat men
straks ook de Indiërs in Durban, de kleur
lingen in Kaapstad en de Bantoe in vele
andere steden overbrengen naar nieuwe
„groepsgebieden", doorgaans geheel buiten
de stad. Waar mogelijk wil men deze ge
bieden door bufferstroken (industriegebie
den bijvoorbeeld) van de blanke steden
scheiden. En in deze gebieden wil men de
gekleurde bevolking reeds een mate van
eigen bestuur geven. Dit is eigenlijk het
belangrijkste onderdeel van de apartheids
politiek, voorloper van de totale scheiding
die zonder volslagen ontwrichting van het
land nog niet is door te voeren.
Ik heb my in het bovenstaande bepaald
tot de hoofdlijnen van de apartheids
theorie en de voornaamste stappen van de
regering om haar ten uitvoer te brengen.
Er zyn vele verschillende uitleggingen en
zo mogelijk nog meer tegenstrijdigheden
in de practische uitvoering, hetgeen bij een
zo ingrijpend beleid nauwelijks te verwon
deren valt. Maar het ging nu vooral om
verduidelijking van het Zuid-Afrikaanse
standpunt dat zich moreel mede baseert op
het feit dat de Bantoe niet werkelijk „in
heems" is, maar vrijwel terzelfder tijd met
de blanke het land binnenkwam.
In honderden verschillende toonaarden
wordt het door de meerderheid van de
blanke bevolking gedeeld. Critici mogen
het een gerationaliseerde wensdroom noe
men, het feit blijft dat de blanke Zuid-
Afrikaner zijn zwarte landgenoot als een
vreemdeling en een mogelijke vijand be
schouwt en dat in dat licht gezien de
apartheid in theorie niet onlogisch is.
En er komt nog een religieuze factor bij.
Ik citeer weer dr. Malan: „Apartheid is
hoofdsaaklik 'n positieve en niet-onder-
drukkende beleid soos dit in ons verligte
dag toegepas word en is gegrond op wat
die Afrikaner as sy Goddelike roeping en
sy voorregt beskou: om die heidene tot
die Christendom te bekeer sonder om hul
nasionale identiteit uit te wis". Een teer
punt, waaraan men maar liever niet moet
raken. Trouwens, moraliseren door iemand
die niet met een probleem als dit behoeft
te leven, leidt gemakkelijk tot zelfgenoeg
zaamheid.
Gegeven echter de omstandigheid
dat voorlopig de meerderheid der
Zuid-Afrikaanse blanken deze politiek
wil volgen, zijn de grondvragen die
van beslissende betekenis zullen zijn
de volgende: is apartheid uitvoerbaar,
is de blanke bevolking bereid de no
dige enorme offers te brengen, zal zij
de tijd krijgen, gaat de zwarte bevol
king ermee accoord, wordt zij inmid
dels niet blootgesteld aan een regiem
van onderdrukking, kan dit beleid in
overeenstemming worden gebracht met
de nieuwe ontwikkelingen in de we
reld? Of: zal de bom barsten?
ADVERTENTIE
Directeur W. N. WOLTERINK
Bilderdijkstraat bi.1 de Zijlwee
Haarlem Tel (K 25(101 1192P
Inzendingen van huisraad worden dagelijks
aangenomen Eigen afhaaldlensi
In 1954 is de wet van 1946, waarbij
werd bepaald, dat de inkomsten en uitga
ven van het Verkeersfonds gedurende een
aantal jaren ten bate van de rijksmidde
len zouden komen, verlengd tot 1955. Deze
verlenging was in 1954 noodzakelijk, om
dat de commissie in zake het herstel van
de financiële zelfstandigheid van gemeen
ten en provincies haar bestudering van het
vraagstuk van de financiering der wegen
toen nog niet had voltooid.
Het rapport van deze commissie is in
middels gereed, maar verschillende instan
ties zullen nog daarover moeten worden
gehoord. Het is daardoor uitgesloten dat
het vraagstuk van de wegenfinanciering
reeds in dit jaar tot een zodanige oplossing
zal kunnen worden gebracht, dat het ook
mogelijk zal zijn om, nog vóór 1 Januari
1956 de tijdelijke regeling voor het Ver
keersfonds door een definitieve wettelijke
regeling te vervangen.
In een wetsontwerp, dat thans bij £e
Tweede Kamer is ingediend, stellen de mi
nister van Financiën en de minister van
Verkeer en Waterstaat daarom voor de
thans bestaande regeling te handhaven tot
en met 1957.
Tot nog toe was Berlijn voor Neder
landers in de meeste gevallen alleen per
vliegtuig te bereiken, aangezien doorreis-
visa door het gebied van Oost-Duitsland
slechts bij uitzondering aan Nederlanders
werden verstrekt. Hierin is thans veran
dering gekomen. Naar de Nederlandse Ka
mer van Koophandel voor Duitsland in
Den Haag mededeelt, worden aan de
grensposten Mariënborn en Wartha thans
aan Nederlanders transitvisa voor Berlijn
afgegeven, zonder dat hiertoe tevoren een
aanvraag behoeft te worden ingediend.
Aan deze grensposten woi'dt slechts een
transitvisum voor de reis naar Berlijn ge
geven. Wanneer men in Berlijn is, kan het
transitvisum voor de terugreis naar Neder
land worden aangevraagd.
GENèVE. (Reuter). Premier Boelganin
heeft de Franse minister van Buitenlandse
Zaken, Pinay, beloofd persoonlijk een on-
derzoek te zullen instellen naar het aantal
Franse krijgsgevangenen, dat zich nog in
de Sovjet-Unie bevindt, en naar de toe
stand waarin zij verkeren, aldus wordt in
Franse kringen te Genève vernomen. Pi
nay verzocht Boelganin zijn invloed bij de
Oost-Europese regeringen aan te wenden,
opdat deze Frankrijk inlichtingen ver
schaffen over Franse onderdanen, die nog
in die landen worden vastgehouden.
ADVERTENTIE
NIJMEGEN
ïMk
11
Püblicotie Nederlondi Zuivelbureau, 's Gravenhoge
23
Bij verstek stond Donderdagmiddag
voor de politierechter te Assen terecht de
exploitant F. van de clandestiene zender
„Weerwolf". Voor het feit, dat hij een clan
destiene zender exploiteex'de was hij reeds
tot de hoogste straf, 6 maanden gevange-
nisstx-af, veroordeeld, maar tijdens deze
zitting moest F. zich verantwoorden we
gens het inbreukmaken op auteursrechten,
die bij het B.U.M.A. (Bureau voor Mu-
ziek-Auteursrecht) berusten. Het B.U.M.A.
ging hiermee voor de eerste maal tegen
clandestiene zenders procedex-en.
De getuige deskundige J. A. M. Douwes
te Zwolle, algemeen inspecteur van het
B.U.M.A., verklaarde dat de noi'male zen
ders tonnen gelds aan het B.U.M.A. beta
len en dat niet toegestaan kan worden dat
clandestiene zenders betaling ontduiken.
Door de componist wordt tweeërlei schade
geleden, materieel, wijl populaire muziek
„stukgedraaid" wordt hoewel de compo
nisten dergelijke wei-ken gaarne lang op
het x-épertoire willen houden, terwijl voorts
ideële schade wordt geleden doordat de
muziek niet zo ten gehore wordt gebracht
als de componist heeft bedoeld.
De officier van Justitie zei de mening te
zijn toegedaan, dat de auteurswet hier in
derdaad wox-dt overtreden. Hij meende
eveneens, dat gramofoonplaten zo vaak wor
den gespeeld dat de mensen er beu van
worden, hetgeen een geringere verkoop
van de platen tengevolge heeft, hetgeen
schade voor de auteur betekent. Betreurd
werd dat op dit feit alleen maar boete
staat. Niettemin eiste de officier een boete
van 1200 of 6 maanden hechtenis, waax--
van 1000 en 5 maanden hechtenis voor
waardelijk. De verdachte werd conform
de eis veroordeeld.
Tot de apartheids-politiek behoort ook het opbouwen van een „Bantoe-beschaving",
gegrondvest op de oude stam-tradities. Dit is er één van: jonge Xhosa-mannen in
de Ciskei brengen na hun besnijdenis in traditioneel costuum enige maanden in een
afzonderlijke hut door, eer zij tot de stam terug mogen keren.
ADVERTENTIE
BONN (ANP) Het jongste opinie
onderzoek in de bondsrepubliek wijst op een
snelle afneming- van de populariteit der be
wapening. Op een door het EMNID-insti-
tuut in Bielefeld gestelde vraag of men het
juist achtte, dat de Duitsers weer soldaat
worden, antwooi'dde driekwart der onder
vraagden ontkennend. Slechts 22 percent
antwoordde met ja. De vraag of men „on
der bepaalde omstandigheden" voor een
militaire rol der Duitsers zou zijn, werd
door 53 percent der mannen en door 60 per
cent der vrouwen ontkennend beantword.
Dit is de eerste keer sedert jaren, dat de
meei'derheid der ondervx-aagde mannelijke
bevolking zich tegen de dienstplicht uit
spreekt. In 1952 wees 42 percent der Duit
se mannen de dienstplicht af. In 1953 48
percent en thans 53 percent.
Een vreemd ge
vaarte doemt tussen
de bomen op bij
Dwingelo in Drente.
Sinds, kort geleden,
de „spiegel" van de
radiotelescoop daar
op zijn onderstel is
gezet, heeft „Het
Radio-atsronomisch
Observatorium te
Dwingeloo", zoals
het voluit heet, zijn
definitieve aspect
gekregen, althans
uiterlijk.
In het inwendige
van het bedienings
huls moet nog alle
apparatuur worden
aangebracht, en het
zal zeker Septem
ber worden voordat
deze radiotelescoop,
de grootste van
Europa's vasteland,
in gebruik kan
worden genomen.
Maar de gestalte
van het ding is
klaar.
„Dat ding" zeggen
ze namelijk in het
dorp. Of ook wel
„die grote schep
emmer". dat laatste
scheldwoox-d is nog
niet eens zo erg
misplaatst: men
gooit er als het wa
re de uit het heelal
opgevangen radio
straling mee op een hoop, zoals een holle
scheerspiegel dat met lichtstralen doet.
Glad gepolijst hoeft zo'n radiospiegel niet
te zijn. Een lichtspiegel wel: die moet stra
ling weerkaatsen die een golflengte heeft
van enige tienduizendste millimeters. De
radiostraling die de zon en de sterren uit
zenden is „grover": hier in Dwingeloo
vangt men de straling op die een golflengte
heeft van 21 centimeter en een gepolijst
spiegeloppexwlak is dus niet nodig.
Een gazen net is voldoende. De hele spie
gel is dan ook bespannen met gaas, dat
openingen van anderhalve centimeter heeft.
Een gx-ove zeef dus. De vorm van de spie
gel is paraboloïdisch, zodat de weerkaatste
radiostralen tezamen komen in een brand
punt vóór de spiegel, waar een antenne ze
opvangt.
Het resultaat van de ontvangst wordt
„leesbaar" gemaakt, in die zin dat ergens
in het bedieningshuis een naald een lijn
trekt op papier dat op een langzaam rote-
x-ende trommel is bevestigd, zoals ook bij
een seismograaf. Door de aard van de ra-
(Van onze medewerker)
Een grote scheerspiegel, maar dan met
aluminium en gaas in plaats van glas - dat
is de eerste indruk die men krijgt als men
op de Kralose heide bij Dwingelo de radio
telescoop ziet oprijzen tussen de bomen.
diostraling is continue waarneming moge
lijk: weersomstandigheden noch de vraag
of het dag is of nacht oefenen invloed uit
op de ontvangst. Radiostraling dringt met
gemak door wolken of regenbuien heen en
zelfs door sneeuw.
De spiegel heeft een middellijn van 25
meter. Alleen Engeland is bezig met de
bouw van een nog gx-otere radiotelescoop,
die een spiegel van 80 meter middellijn
krijgt. Het waarnemen van de radiostra
ling van sterren opent een nieuw „venster"
op het heelal: hiermee worden dingen
waarneembaar die voor de optische ster-
renkunde ten enenmale vei-borgen blijven.
Studie van de structuur van ons Melk
wegstelsel is het hoofdpunt van het pro
gramma dat de Nederlandse radiotelescoop
krijgt uit te voeren.
G. v. W.
AIX-EN-PROVENCE, Juli - - ChS-
teauneuf-du-Pope is een van de Proven-
gaalse dorpjes, dat weinigen zouden bezoe
ken als er geen wijn naar heette: het ligt
tien kilometer naast de grote weg, in de
buurt van Avignon. Nu de wijn wèl be
staat, zijn er dagelijks auto's met buiten
landse nummerborden, die stapvoerts ma
noeuvreren op het kleine dorpsplein, aan
gestaard door de plaatselijke bevolking,
waarvoor zulk bezoek eenzelfde soort ver
strooiing is als een huis in aanbouw of een
opgebroken straat voor stedelingen. In de
café's is een uitstekende fles Chateauneuf-
du-Pope te krijgen voor dezelfde prijs als
in Parijs, maar de bezoeker vertrekt toen
niet teleurgesteld, als hij wat door de hel
lende, bonkige straten heeft geslenterd en
hier en daar tussen twee huizen of onder
de boog van een poortje door naar het
landschap heeft uitgekeken.
Tegen de avond zitten de inwoners voor
ie deuren van hun zandkleurig gepleisterde
huizen, met witte posten om deuren en
ramen, overal de grijsgeschilderde luiken
tegen de zon, zelfs als die onder is. Ze zijn
tevreden en welgedaan, zonder de gezapig
heid van hen die menen, dat hun goede
zorg voor zichzelf aanspraak geeft op de
algemene achting. Zij lijken voortdurend
zonder vooroordeel aan het waaxmemen te
zijn en moeten dat ook wel doen om stof
te krijgen voor hun onafgebroken conver
satie. Op de school, in een hoek van het
plein, staat een bordje: het is verboden hier
op de stoep te zitten keuvelen tijdens de
schooluren. Men moet zulke bordjes in
Frankrijk gezien hebben om te weten hoe
charmant verbodsbepalingen kunnen zijn,
niet alleen om hun verwijzing naar onge
regelde vrije uren, maar vooral om hun na
bootsende karakter ten aanzien van de gro
te wereld, waar dingen om redenen van het
hoogste gewicht verboden worden.
De dieren van Chateauneuf-du-Pape
tonen eenzelfde sociale bedrijvigheid. De
duizenden vliegen moeten telkens wegge
stuurd worden van broden en wangen. De
kleine bruin-en-witte hondjes met wappe
rende staarten draven straat-op straat-af,
snuffelend aan huizen, voorbijgangers en
elkaar. Alleen de poesen zijn zichzelf ge
noeg. Ze zijn maar half zo groot als een
stadspoes en hebben alleen ogen van de
normale afmetingen: wie hen te dicht be
nadert, zien zij schuw en woest aan, om
dan zonder omkijken weg te snellen. Er zijn
evenveel poesen als huizen, alsof een ge
heime organisatie hun posten had toege
wezen, waarop zij hun werkzaamheden
kunnen aanvaarden zodra het gekeuvel van
de bevolking voorgoed verstomd is. Maar
dat kan nog jaren duren. De indruk is nu
al, dat de poesen zich misschien teveel ge
wend hebben aan een clandestiene levens
wijze om nog geschikt te zijn voor een
openlijker verantwoordelijkheid.
Bij een bezoek aan een land als de Pro
vence wordt men telkens weer gesteld voor
de vraag, wat er voor leven in het snerpen
de Noorden als redelijke rechtvaardiging
aan te voeren kan zijn. Zonder die behoor
lijk te beantwoorden, trekt men gewoonte
getrouw toch weer verder, in plaats van
aanstonds een bovenkamer te huren in
Chateauneuf-du-Pape en de kansen op een
solide betrekking in de wijnbouw onder de
loupe te nemen. Voor straf volgt daar een
nacht op in een verder gelegen plaatsje,
waar het bal van de voetbalclub tot twee
uur duurt, met een vrolijk en slordig spe
lend orkest op een estrade voor het stoffige
dansterrein. Dit alles is zo aardig als het
maar zijn kan, totdat de feestvierders naar
huis terugkeren op honderden motorfietsen,
die razende lawaaibliksems slaan door de
droge warme nachtlucht. Het Provengaalse
lawaai is niet te versterken, nergens zijn
motorfietsen luidruchtiger: maar open
knalpotten verbieden, dat is veel te ge
wichtig.
Dinsdagavond geeft de organist Geert
Jurjen Moed in de Grote Kerk het vijfde
zomeravond-orgelconcert met medewer
king van de Haarlemse altzangeres Dien
Toeset-Vrij. Het programma bevat werken
voor orgel van Buxtchude (Praeludium en
Fuga g moll), Pachelbel (Ciacona f moll),
Widor (Allegro cantabile uit Symphonie
V), Dupré (choralen) en César Franck
(Choral III). De zangsoliste zingt werken
van Schiitz (Geistliches Konzert), Bach
(Agnus Dei uit Hohe Messe), Fauré (En
prière) en Caplet (Pie Jesu). De toegang
is vrij. Deze concerten beginnen om acht
uur precies.
In de spuiterij van de meubelfabriek der
firma Swart en Van der Hoeven aan de
Oosthavenkade te Vlaardingen is Vrijdag
middag brand ontdekt. Onmiddellijk wer
den alle deuren van de spuiterij afgesloten
en werd groot alarm gemaakt, daar men
geen kans meer zag de vuurhaard te be
reiken. De brandweer was binnen tien
minuten met veel materiaal aanwezig om
het vuur met vijf stralen te bestrijden, zo
dat de brand tot de spuiterij beperkt is
kunnen blijven. Het fabriekspand is ver
zekerd.
Ter voorziening in de vacature aan de ir.
L. P. Krijgerschool in Velsen-Noord, ont
staan door de overplaatsing van de onder
wijzer E. Hutter naar de Clara Sternschool
in IJmuiden, stellen B. en W. de raad voor,
met ingang van 1 Augustus 1955 in vaste
dienst te benoemen H. A. van Os, die tot
nu toe tijdelijk aan deze school werkzaam
is geweest.
Ned. Herv. Kerk
Beroepen te Nieuwpoort K. Exalto,
cand. te Linschoten.
Beroepen te Rotterdam-Delfshaven (vac.
H. G. Abma) J. v. Rootselaar te Wijk bij
Heusden; te Putten J. J. Poot te Delft.
Aangenomen naar Waal en Koog (Texel)
(toez.) A. W. Waardenburg, vic. te 's-Gra-
venhage.
Bedankt voor Kockengen R. D. Steur
te Ouddorp.
Benoemd tot vic. te Didam G. J. Drop
pers, vic. te Winterswijk, die deze benoe
ming ook aannam.
Chr. Geref. Kerken
Beroepen te Maarssen C. Langbroek,
cand. te IJmuiden.
Bedankt voor Driebergen H. v. Leeuwen
te Zaamslag.
Doopsgezinde Broederschap
Beroepen te Den Helder Da. J. M. Eel-
man te Winterswijk.
