HOE MOBBELTJE'
Agenda voor
Velsen
De Pseudo-
Echtgenote
Kerkdiensten
Twee zusters ouder het Lothuringse kruis
Heeft U iets te verzenden
Beverwijk
Van Gelder bang
voor streekplan
EEN LESJE KREEG
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1955
4
Dan belt U het beste even
Te weinig expansie
mogelijkheden
Zondag SVIJ-tournooi
Proefvaart trawler .,Emma
Wilhelmina", KW 135
Agenda voor Beverwijk
FEUILLETON
door MARY BURCHELL
Kind er dienst en
DE BESTRIJDING VAN DE TUBERCULOSE is van verwoed
bajonet vechten tot een strategische hoewel vreedzame oorlog
geworden. Zuster Anna Benus heeft in de ruim dertig jaren,
dat zij aan deze strijd in Velsen heeft meegedaan de hitte van
het gevecht nog wel gekend. In Oud-IJmuiden bijvoorbeeld,
waar zij een kroegje moest gaan bezoeken en waar de her
bergierster met de handen in de zij geplant de toegang ver
sperde onder het uitroepen van de strijdkreet „Geen potten-
kijksters over m'n drempel". Zij heeft de verbitterde eerste
strijd meegemaakt tegen de tuberkelbacil, die in de twintiger
jaren hele gezinnen naar de ellende en meestal verder
sleepte in Velseroord, in „de veertig", in de benauwde be
huizingen, die de woningpolitiek van die dagen tot verant
woorde onderkomens voor het menselijk geslacht verklaarde
en zij heeft menige bres helpen dichten. Thans is het een
stillere, een vreedzamere strijd geworden, die onder het sym
bool van het Lotharingse kruis wordt gevoerd. De middelen
werden effectiever en de resultaten onnoemelijk veel groter.
Zulks mede als gevolg van het werk van vrouwen als zuster
Benus en haar collega zuster Cornelia Haveman, die op de
eerste September hun zegenrijk werk zullen moeten vaarwel
zeggen, omdat er voor ieder werkend mens een tijd van gaan is.
Beiden hebben zij dit af
scheid al met een zekere be
klemming zien naderen, want
het valt niet mee een zo
vruchtbare akker als de
TBC-bestrijding te verlaten en
de contacten met al degenen,
die zij in een langjarige dienst
leerden kennen en waarderen
uit handen te geven. Maar
aan de andere kant lokt de
vrije tijd, de gelegenheid nu
eens eindelijk al die boeken
te lezen, waarvoor in de
„dienst" geen tijd was en de
steden ie gaan zien, die door
het werk voor het Velsense
consultatiebureau ongezien
moesten blijven.
HET ZIJN twee heel gewone
zusters, de zusters Benus en
Haveman vriendelijke, in
nemende vrouwen, overtogen
met de milde mensenkennis,
die een jarenlange praktijk in
alle lagen der bevolking
kweekt. En ze willen vooral
niet te veel in de hoogte ge
stoken worden, want hun werk
was niet belangrijk, vergele
ken bij het pionieren van een
dokter W. C. Kielstra, die
het consultatiebureau aan de
Briniostraat lange jaren leidde
en van een bestuur, dat altijd
weer paraat was, de lijdende
mens te dienen.
Maar toch weten wij heel
zeker, dat in brede kringen
een zo diepe waardering voor
de beide, aan het eind van
deze zomer verdwijnende ver
pleegsters is ontstaan, dat
velen hen niet zomaar zullen
laten gaan.
HET ZWARTE PAD, dat
vroeger van Velseroord naar
IJmuiden leidde, heeft in de
jaren, dat zuster Benus als
nog niet dertigjarige verpleeg
ster naar hier kwam, haar ge
stalte menigmaal langs zien
komen. Op weg naar haar
klantjes, haar moeilijke geval
len en de menselijke tragiek,
die daar meestal mee samen
hing. Gelukkig had de zuster
wel zoveel tact geleerd en van
de geboorte af mee-gekregen,
dat zij ook de droevigste pro
blemen in haar wijk de baas
bleef. Een wijk, die nog maar
een goede vijf jaar de TBC-
bestrijding kende en waar pas
een gloednieuw consultatie
bureau was neergezet aan de
Briniostraat.
De TBC-bestrijding was niet
populair in die dagen.
TBC had de angstige klank
van „tering" en de vreemde
bemoei-allen, die de patiënt
(om zijn eigen bestwil) kwa
men opzoeken teneinde het
gezin voor verdere narigheid
te bewaren, hebben vaak ver
wijten en zelfs beledigingen
moeten slikken, eer zij vaste
voet kregen en met de redding
konden beginnen.
Het kwaad van de TBC had
ook in Velsen toen diep inge
vreten.
Het was al vaak tè ver om
nog te stuiten, want deze
„volksziekte" liep immers toch
altijd verkeerd af en wat gaf
het dan, er een dokter bij te
roepen, laat staan het hele
nieuwerwetse apparaat van
een consultatiebureau in be
weging te zetten.
NU LIGGEN de kaarten wel
even anders: meer en meer is
de mensheid het gevaar van
de tuberkelbacil gaan onder -
Op de eerste September
nemen de zusters A. Benus
en C. Havekamp afscheid
van de TBC-bestrijding in
Velsen. Zuster Benus na
ruim dertig en zuster Have
kamp na bijna 25 jaar. In
nevenstaande reportage is
een poging gedaan hun be
tekenis voor dit werk te
schetsen en inmiddels heeft
zich onder hun kennissen
en oud-patiënten ee?i groep
je gevormd, dat het twee
tal verpleegsters maar niet
zo, met stille trom, wil laten
vertrekken. Want vrienden
zijn er gemaakt in al die
jaren, dat zuster Benus de
ene en zuster Haveman de
andere helft van de ge
meente voor haar rekening
nam. Contactadres is de
heer Nieman, Rijnstraat 153
In IJmuiden-Oost.
kennen en meer en meer is
een jaarlijkse controle voor
velen een gewone zaak, zo niet
een plicht jegens het gezin ge
worden.
Bovendien: de sociale voor
zieningen van een kwart eeuw
geleden waren niet bepaald
opwekkend voor een zieke:
moest er een TBC-patiënt
worden uitgezonden naar een
sanatorium, dan diende er
meestal verkapt gebedeld te
worden om de verpleegkosten
bij elkaar te krijgen. „Maar
nog nooit is er in Velsen om
het geld een patiënt, die opge
nomen moest worden om me
dische redenen, blijven liggen"
zegt zuster Benus en haar
trots over dit feit is begrijpe
lijk, want in hoevele andere
plaatsen gebeurde het toen
niet, dat om der wille van de
smalle beurs van de zieke een
langzame dood werd geprefe
reerd boven een snelle in
greep? En dat niemand daar
ook maar een hand naar uit
stak?
DE GEMEENTE is later
gaan steunen en de regeling
uit deze tijden, dat de zieke
slechts één vierde van de ver-
pleegprijs hoeft op te brengen,
die bovendien vaak nog uit de
kassen van zich op dit terrein
bezighoudende verenigingen
komt, heeft het werk een on
schatbare duw in de goede
richting gegeven.
Zuster Benus en zuster Ha
veman, beiden hebben zij de
evolutie zien gebeuren en bei
den zijn zij er dankbaar voor,
omdat zij óók de misère van
de dertiger jaren hebben mee
gemaakt. Van heel dichtbij,
want hun werk is immers het
„enquêteren". Dat wil zeggen,
dat zij op het spreekuur van
de dokter in het consultatie
bureau horen, wat er aan de
hand is en dan in het gezin
gaan kijken, in hoeverre er in
gegrepen moet worden: of er
gezinshulp moet komen, of er
een sanatoriumkuur nodig is
en daarna, later dus, als de
genezing allang een feit is, in
hoeverre het gezin nog onder
controle moet blijven en welke
moeilijkheden er verder nog
kunnen worden opgelost.
Daarom kennen zowel de
dienst voor Sociale Zaken en
het Huisvestingsbureau de
beide dames uitermate goed en
wordt er ook altijd aan die
kant direct geholpen, wanneer
dat werkelijk nodig is.
HET GAAT allemaal veel
makkelijker dan vroeger
het worde volmondig toege
geven. De preventie is uiter
mate groot, ook al dank zij
het vroegtijdig ingrijpen van
de overheid en de zorgen, die
de bedrijven veelal voor hun
personeel zijn gaan koesteren:
er wordt doorgelicht en pas-
beginnende gevallen kunnen
direct worden geconstateerd.
Vroeger kwam de dokter en
naN hem de zuster pas aan
bod, als het veelal hopeloos
was nu kunnen zij samen
met een bemoedigend gezicht
de waarheid zeggen de
waarheid, die elke zieke het
liefst hoort als zij in deze vorm
gegoten wordt: „Nog een paar
maandjes cn je bent weer
helemaal de oude.."
En dat heeft de arbeid van
de beide verpleegsters gedu
rende de tijd, dat de TBC-
bestrijding op moderne leest
werd geschoeid, ontzaglijk veel
lichter en zonniger gemaakt
dan vroeger, toen het vaak
„ellendig werk" was. Niet als
werk, maar vanwege de om
standigheden en de troosteloos
heid van vele gevallen. Er zijn
nu vruchten te rapen. En daar
voor is zuster Benus, de Drent
se, graag in dat allereerste be
gin op een barkruk voor een
IJmuidense tapkast geklom
men en heeft zuster Haveman,
de Overijselse, met alle soor
ten van plezier haar hoofd in
de nek gegooid, als er eens een
lastige klant onder de patiën
ten school.
Na de eerste September zul
len zij uit de dagelijkse doe
ning van Velsen verdwenen
zijn, maar vergeten zal menig
een hen nooit. Daar zijn al die-
lange jaren te vruchtbaar voor
geweest.
ADVERTENTIE
„Verborgen moederschap" (Thalia,
Vrijdag t/m Woensdag) Zij, die achter
deze titel weer een van die weinig oprechte
cinematografische zedelessen verwachten,
kunnen wij al dadelijk geruststellen met
de mededeling, dat deze film net zo goed
Sneeuwwitje en de dwergen zou kunnen
heten, want het is een hartveroverende
moderne versie van dit sprookje. Alleen
zijn de omstandigheden wat triester: een
dienstmeisje, dat een kind verwacht van
een jonge boemelende graaf, die zorgvul
dig buiten schot blijft, springt uit wanhoop
in een vaart en wordt gered door de aan
voerder van een troep opgeschoten jongens,
die overigens juist andere bezigheden heb
ben. Zij zijn er namelijk op uit om een
auto te beroven, maar het hele plan mis
lukt door de vele zorgen, die de bengels
zich geven voor het meisje. Zij brengen
haar naar een leegstaande villa op ver-
bodert terrein, waar deze jonge zwervertjes
al geruime tijd hun hoofdkwartier hebben
en gaan stelen als raven om het haar aan
niets te doen ontbreken. Een duistere rela
tie uit de onderwereld roept „deskundige"
hulp in bij de bevalling en het kindje
komt ter wereld. Moeder en kind worden
vertroeteld door de jongelui en door een
oude, wijze en nu en dan ook wel dronken
clochard, die op een dag is komen binnen
vallen. Maar uit de hoek van de onder
wereld, die gaarne geld met zulke meisjes
verdient, dreigt gevaar. Wanneer de ten
takels van de blanke slavinnenhandel zich
om haar dreigen te sluiten, komen de jon
getjes in actie en hun naïeve ridderlijkheid
zegeviert over het misdadig raffiment.
Deze film, waarvoor Jean Gourquet het
draaiboek schreef en die door Pierre Cau-
drelier geregisseerd werd, wordt „aangrij
pend, hard en ontstellend" genoemd, maar
door haar waarlijk hartveroverende idea
lisme blijft zij toch op het sprookje van
Sneeuwwitje lijken. H.B.
In de Zondagmatince draait „De Witte
droom".
„Modern Times" (R e x, Vrijdag t.m.
Maandag) Deze meesterlijke Chaplin-
paraphrase op de tirannie van de machine
over de mens is genoegzaam bekend, om
er nog veel nieuws over te kunnen ver
tellen. Een avond in Rex is deze week
zeker geen verloren avond, want dit fijne
kolderverhaal van Chaplin is voor ons nog
altijd een van zijn beste.
Zondagmiddag: Ridder zonder vrees.
ZATERDAG 27 AUGUSTUS
IJMUIDEN
Thalia, 19 en 21.15 uur: „Verborgen
moederschap".
Rex, 20 uur: „Modern Times".
Pieter Vermeulenmuscum, Cultureel Ge
bouw, geopend van 9.30—12 en van 14—
16.30 uur.
Gron. Ver. „Moushörn", 20 uur, Ned.
Herv. Jeugdgebouw, viering Groningens
ontzet.
VELSEN-NOORD
Sectie Muziek Velser Gemeenschap, 19
uur, Watervlietterrein: Muziekfestival.
SANTPOORT
Zomeravondfeest, 20 uur, Burgemeester
Rijkenspark.
Engels Kunstweekeinde, 11-24 uur: Ex
positie schilderijen Jan Maks jr. in „Zo-
merlust".
ZONDAG 28 AUGUSTUS
IJMUIDEN
Thalia, 15 uur: „De witte droom". 19 en
21.15 uur: „Verborgen moederschap".
Rex, 15 uur: „Ridder zonder vrees"
20 uur: „Modern Times".
SANTPOORT
Engels Kunstweekeinde, als Zaterdag.
MAANDAG 29 AUGUSTUS
IJMUIDEN
Thalia, 20
schap".
Rex, 20 uur: „Modern Times".
Pieter Vermeulenmuseum, als Zaterdag.
VELSEN
Raadhuis, 1012 uur, spreekuur burge
meester 1517 uur, spreekuur wet
houder van onderwijs.
Er zyn ernstige bezwaren gerezen tegen
het streekplan voor de IJmond Noord,
waaruit wij de afgelopen weken de be
langrijkste punten hebben gelicht. Een der
bezwaarden is N.V. Koninklijke Papier
fabrieken Van Gelder Zonen, die zich,
wanneer de suggesties van het streekplan
werkelijkheid mochten worden, hevig be
dreigd voelt in haar expansiemogelijk- j
heden.
Niet alleen, dat het „samenpersen" van
het voor de industriële uitbreiding be
stemde gebied VGZ onjuist voorkomt met
het oog op de toekomstplannen van deze
fabriek, maar bovendien zal de omlegging
van de spoorlijn voor de papierfabriek
ernstige consequenties hebben. De directie
is overigens reëel genoeg, om te erkennen,
dat haar bezwaren in het grote geheel van
de IJmond-problematiek nauwelijks van
belang zijn, maar voor de fabriek zelf kon
den het wel eens levensbelangen blijken te
zijn.
De voor rekening van de rederij N. Par-
levliet Jr. te Katwijk gebouwde trawler
„Emma Wilhelmina" zal Maandag 5 Sep
tember de scheepswerf „De Dageraad" te
Woubrugge verlaten. Na de gebruikelijke
nautische proeven in Rotterdam begint de
officiële proefvaart Dinsdag 6 September
om half drie te Vlaardingen.
De overdracht zal dan ergens op de
Noordzee geschieden, waarna de KW 135
in IJmuiden een ligplaats zal vinden. De
hoofdafmetingen bedragen 40,50x7,00x3,60
„De droom-fontein van Rome" (L u x o r,
Vrijdag t/m Donderdag,. „Three coins
in de fountain" is de officiële titel van deze
Amerikaanse film; de bekende song met
gelijkluidende naam wordt er in gezongen
door Frank Sinatra. De film speelt zich af
rondom de vermaarde Trevi-fontein, waar
van men zegt, dat iedere wens, geuit tijdens
het werpen van een munt in het fontein
water, in vervulling gaat. Men maakt ken
nis met drie Amerikaanse meisjes, die in
Rome de kost verdienen en er gedrieën
trachten ook het geluk te vinden. Het
heeft er aanvankelijk veel van weg, dat
zij daarin niet zullen slagen en er worden
dan ook diverse koffers gepakt, die de te
rugreis naar Amerika aankondigen. Maar
ook nu weer komt de kleine Amor als over
winnaar uit de strijd te voorschijn: de drie
De traditie getrouw houdt SVIJ Zondag
uur: „Verborgen moeder-'haar iaarliJks wisselbekertournooi, waar
voor inschreven de verenigingen Spaarn-
dam, Spaarnevogels en DSB. De wed
strijden vangen aan om 10 uur en worden
geleid door erkende HVB-scheidsrechters.
De beker is op het ogenblik in bezit van
SVIJ, die dus alles in het werk zal stellen
hem weer in IJmuiden te houden. De toe
gang tot de terreinen is vrij.
Jako snapte nog niet goed, hoe Mobbeltje met die garenklos uit het kasteel wou
vluchten. Maar Mobbeltje had een goed plannetje, al leek het wel wat gewaagd.
„Stil!", zei hij. „Kijk maar, wat ik doe, en dan moet jij me achterna komen!"
Nu knoopte Mobbeltje het einde van de draad garen stevig vast aan een stoelpoot;
toen ging hij in de vensterbank staan en gooide de klos naar buiten. De klos viel
recht naar beneden langs de muur en de draad wond af. En toen liet Mobbeltje zich
voorzichtig langs die draad naar beneden zakken! 41-42
meisjes ontmoeten tenslotte elkaar èn de
mannen harer dromen.... bij de Trevi-
fontein.
Ook hier wordt weer eens duidelijk ge
demonstreerd, wat men door een combi
natie van cinemascope en technicolor op
filmgebied vermag te bereiken. Vooral de
beelden van de fonkelende fontein en de
opnamen van het zonnige Venetië zijn een
lust voor het oog. Het tamelijk onnozele,
maar oer-gezellige verhaaltje èn het kleur
rijke en weidse schouwspel maken het zien
van deze film tot een waar genoegen.
„Vera Cruz" (Kennemer Theater,
Vrijdag t/m Maandag). Twee weken ge
leden hebben wij in deze rubriek ons oor
deel over deze mislukte opvolger van
„High Noon" gegeven: helaas is „Vera
Cruz" ondanks Cary Cooper in de verste
verte niet tot een aanvaardbare hoogte
gekomen door de zeer traditionele camera
behandeling en de onechte, gezwollen film
stijl.
„Meisjesslaapzaal" (Kennemer The
ater, Dinsdag en Woensdag). Een bijzon
der aardige „detective" met in de hoofd
rollen Jean Marais, Frangoisc Arnoul, De-
nise Grey en Katherine Kath. Een uit
stekend bezette film, die al even spannend
als ontspannend is, met esprit en tal van
vondsten. Als de makers overdrijven doen
ze dat bewust. De overdrijving is een
wapen in hun hand, een ironische zet in
het kunstige schaakspel, dat ze bedrijven.
Een goede Franse „detective" zal niemand
versmaden. „Meisjesslaapzaal" kan men er
toe rekenen. Ze heeft de moord op een der
leerlingen van een meisjespensionaat tot
uitgangspunt. Ze probeert die moord te
reconstrueren en met verhoren de schul
dige te ontdekken. Hoe dat geschiedt blijve
een geheim.
„De charge van de lichte brigade" (W B-
theater, Vrijdag t/m Maandag) is een
ietwat gemoderniseerde filmversie van het
befaamde boek over de strijd die de Engel
sen in de vijftiger jaren van de vorige
eeuw te voeren hadden tegen de oproerige
stammen aan de Noordwestgrens van het
toenmalige Brits-Indië. Het begin van deze
verbitterde actie is de opzegging, door de
legendarische khan van Soeristan, van het
vriendschapsverdrag met Engeland ge
volgd door een overval op het fort Chu-
koti, waar de aanvallers de gehele Britse
bezetting, misgaders de vrouwen en kin
deren uitmoorden. Het magere restant van
het 27ste lanciersregiment, dat aan dit
bloedbad ontkomt, zweert wraak en krijgt
tenslotte, ingedeeld bij de lichte brigade,
in de Krimoorlog zijn revanche. De laag
hartige Khan is namelijk naar de Russen
overgelopen en wanneer de Engelsen hem
daar bij Balaclava aan de zijde der Czaris-
tische troepen weten, kan niets hun offen
sief meer stuiten. De lichte brigade wordt
in haar beslissende charge grotendeels ver
nietigd, maar de Khan krijgt zijn gerechte
straf, in de vorm van een half dozijn lansen
in zijn verraderlijke borst. Erroll Flynn als
de majoor der lanciers overtuigt meer in
zijn romantische tête-a-têtes met Olivia de
Havilland dan als verbeten krijgsman, Da
vid Niven is een voortreffelijke jongere
officier, wiens ontijdig einde de film van
haar laatste goede acteur berooft. De bij
rollen zijn overigens van het vereiste mar
tiale type en de climax van de film, met de
cavalerie-charge, zo bloederig als de lief
hebbers zich maar wensen kunnen. H. C.
ZATERDAG 27 AUGUSTUS
Luxor-theater 19 en 21,15 uur: „De droom-
fontein van Rome".
Kennemer-theater 19 en 21,15 uur: Vera
Cruz.
W.B.-theater 20 uur: De charge van de
lichte brigade.
ZONDAG 28 AUGUSTUS
Luxor-theater 2.30 uur: Geschonden glo
rie; 4.30, 19 en 21,15 uur: De droomfon-
tein van Rome.
Kennemer-theater 2.30, 4.30, 19 en 21,15
uur: Vera Cruz.
W.B.-theater 2.30 uur: Jongensranch; 4.30
en 20 uur: De charge van de lichte bri
gade.
ADVERTENTIE
N.V. MIJ. „HOLSTER". OVERVEEN
Tel. K 2500 - 15597 en 19057
Centrale verwarming
Airconditioning
Aut. oliestook
(vertaald uit het Engels)
22)
„Ik weet het niet. Begrijp je.
„Morgenmiddag?"
„Nee! Natuurlijk niet!"
„Waarom niet?"
„Ik heb al een afspraak", antwoordde ze
op droge toon.
„Om met hem ergens heen te gaan?"
„Nee. Als je het per se wilt weten: ik ga
met een klein meisje naar de dierentuin."
„Allemensen! Zijn er ook kinderen?"
„Er is één kind. Een nichtje."
„Dus een soort nichtje, dat je meesleept
om de apen in Regent Park te gaan be
kijken
„Ik ga met haar naar Whipsnade."
„En wanneer heb je weer tijd voor mij?"
„Phil, ik weet het echt niet. Ik zal het
je laten weten. En ik moet er nu heus van
door. Het dringt nu pas tot me door, dat
het al laat is."
„Goed." Hij maakte geen bezwaren.
Maar toch wist ze, dat hij van plan was
haar heel spoedig weer te ontmoeten.
Ze kon nu niet langer blijven en een en
ander nader bespreken. Het zou bovendien
goed zijn, als ze dat bespottelijke gevoel van
„schuld" trachtte kwijt te raken. Er was
immers geen enkele reden, waarom ze Phil
Magerton niet weer zou ontmoeten.Er
was geen reden, waarom ze niet toe zou
geven aan haar gevoelens voor hem....
en het niet prettig zou vinden, dat hij van
haar ging houdenDat wilde ze toch!
Maar op dit ogenblik moest ze hem haas
tig goedendag zeggen en naar huis terug
hollen, waar Michael in de rol van echt
genoot op haar wachtte.
HOOFDSTUK V
Toen Patricia de voordeur openmaakte
met de sleutel, die Susan haar 's morgens
had gegeven, was het volkomen stil in huis.
Ze zag niemand en liep regelrecht door
naar haar kamer; toen ze mevrouw Harh-
by's kamer passeerde, kwam Debora te
voorschijn, in gezelschap van Isobel, die
klaarblijkelijk mevrouw Harnby goeden-
nacht hadden gewenst.
„Hallo" begroette het kleine meisje Pa
tricia, „heb je leuk met Phil theegedron
ken?"
Ondanks al haar zelfbeheersing kon Pa
tricia thans een blos niet onderdrukken.
„Heel plezierig, dank je", zei ze kortaf
en liep door naar haar eigen kamer, zonder
op een woord van Isobel te wachten.
Ze hoopte van harte, dat Isobel even on
opmerkzaam als altijd was geweest en haar
blos niet had gezien! En evenzeer hoopte ze,
Zondag 28 Augustus
IJMUIDEN:
Ned. Herv. Kerk, Kanaalstraat, 10 uur:
ds. D. C. van Wijngaarden, 19 uur: ds. B.
v. Gelder, jeugddienst. Gebouw Chr. Be
langen, 10 uur: de heer W. Kwak, jon-
gerendienst.
Geref. Kerk, Ichthuskerk, 9 en 10.45 uur:
ds. A. C. v. Nood; 15 en 17 uur: ds. J. A.
Tiemens.
Geref. Kerk (Art. 31 K.O.), 8.30 en 16.30
uur: ds. J. J. Arnold.
Chr. Geref. Kerk, 10 en 17 uur: ds. J.
Thijmes van Nunspeet.
Gemeente Gods, 10 uur, Cultureel Ge
bouw, bijeenkomst.
Doopsgezinde Gemeente, Helmstraat,
geen dienst.
Oud-Katholieke Kerk, 8 uur: Ochtend
gebed, 10 uur: Hoogmis, 19 uur: Vespers.
Woensdag 9 uur: Heilige dienst.
Leger des Heils, 10 uur: Heiligings
samenkomst, 16.30 uur: Jeugddienst; 19
uur: openluchtsamenkomst; 20 uur: Ver
lossingssamenkomst.
Baptiste Gemeente, Cultureel Gebouw,
IJmuiden: Voorg. H. Schouten Jr.
IJMUIDEN-OOST:
Ned. Herv. Kerk, Goede Herderkerk, 9
en 10.30 uur: ds. S. de Roest.
Geref. Kerk, Bethelkerk, 10 uur: ds. J.
A. Tiemens; 17 uur: ds. A. C. v. Nood.
Ver. v. Vryz. Herv., Abelenstraat 1, geen
dienst.
Evangelisatievereniging „Elon", Kapel
Vareniusstraat, 10 uur: E. M. Pera van
Den Haag. Woensdag 20 uur: openlucht
samenkomst Kennemerlaan, J. A. Visser
van Amsterdam.
DRIEHUIS:
Evang. Luth. Gemeente, koffiekamer
Westerveld, 9.15 uur: ds. J. A. Roskam.
Doopsgezinde Gemeente, koffiekamer
Westerveld, 19.30 uur: ds. H. Luikinga
van Zaandam.
VELSEN:
Ned. Herv. Kerk, Engelmunduskerk, 10
uur: ds. L. Brink.
VELSEN-NOORD:
Ned. Herv. Kerk, 10 uur: ds. H. P. Huis
man; 19 uur: ds. F. C. Willekes van Be
verwijk.
Geref. Kerk, geen opgave ontvangen.
Vrije Evang. „Emanuël", gem. ontsp.-
lokaal, Van Diepenstraat, Zaterdag 19.30
uur: openluchtsamenkomst. Zondag 10
uur: de heer A. Th. Besselaar van Am
sterdam. Donderdag, 20 uur: ds. J. v. d.
Schors van Amsterdam.
BEVERWIJK:
Ned. Herv. Gemeente, Grote Kerk, 10
uur: ds. J. O. Norel; 19 uur: ds. F. C. Wil
lekes. Irenekapel, 10 uur: ds. F. C. Wille
kes. Populierenlaan, 10 uur: ds. W. Oort-
huys. Jeugdkapel, Groenelaan, 10 uur:
heer A. L. Groeneveld.
Geref. Kerk, Moensplein, 10 en 17 uur:
prof. dr. R. Schippers van Amsterdam.
Vrijz. Herv. Gemeente, Prinsesselaan, 10
uur: ds. A. C. v. Wijck van Alkmaar.
Maranatha, 10 uur: Jb. Klein Haneveld
van Bodegraven.
Leger des Heils, Jan Alsweg 32, 10 uur:
Heiligingssamenkomst; 12 uur: Zondags
school; 20 uur: Verlossingssamenkomst.
De samenkomsten staan o.l.v. kapt.ne J.
C. Steyger.
WIJK AAN ZEE:
Ned. Herv. Kerk, Julianaweg, 10 uur:
vie. J. A. Eekhof.
Geref. Badgastenkerk, Julianaweg, 10 en
16.30 uur: ds. C. Mak van Roden.
HEEMSKERK:
Ned. Herv. Kerk, 10 uur: ds. B. J. J.
Naessens.
CASTRICUM:
Ned. Herv. Gem., 8.45 uur: ds. A. Vis,
Doopsgezind predikant te Beverwijk.
Ger. Kerk, 10 en 17 uur: ds. A. A. Leen-
houts.
Ned. Herv. Evang. Ver., 10 uur: ds. Dik
hout, van IJmuiden.,
Provinciaal ziekenhuis Duinenbosch,
14.30 uur: ds. L. Cannegieter.
SANTPOORT:
Ned. Herv. Kerk, 10.30 uur: ds. W. B. A.
Smits van Rotterdam; 19 uur: ds. D. ter
Steege.
„De Toorts", 9 uur: ds. K. M. W. J. Ze
venboom van Heerenveen.
Chr. Geref. Kerk, (Ned. Herv. Kapel),
15.30 uur: ds. J. C. Maris.
Geref. Kerk, 9.30 en 17 uur: ds. M. de
Kluis.
Geref. Kerk (Art. 31 K.O.), 10.30 en 15
uur: ds. N. Bruin.
HAARLEM:
Church of Engeland, Kinderhuissingel,
Eveningservice, 7.30 p.m.
STRAND IJMUIDEN:
Uitgaande van het Comité van Samen
werkende Zondagsscholen te Velsen
Zondagsschool om tien uur in het strand
huisje „Zee en Duin" aan de Noordzijde
van restaurant „De Schelp".
IJMUIDEN-WEST:
Herv. Zondagsschool, Creutzbergschool,
10 uur.
Herv. Zondagsschool, Insingerschool, 10
uur.
Herv. Zondagsschool, Comitéschool, 10
uur.
IJMUIDEN-OOST:
Kinderkerk „IJmuiden-Oost", Emma-
school, 10 uur.
Herv. Zondagsschool, Julianaschool, 10
uur.
Geref. Zondagsschool, Lariksburcht, 11.30
uur.
Kinderkerk „IJmuiden-Oost", Theo
Thijssenschool, 10 uur.
dat mevrouw Harnby Debora's vraag niet
had gehoord, hetgeen ze betwijfelde. Debora
had zo'n schril stemmetje.Wel, hoe dan
ook, zowel mevrouw Harnby als Isobel
moesten dan maar begrijpen, dat „Phil"
een afkorting was van de meisjesnaam
„Phyllis"!
Het leven was wel angstig gecompliceerd,
als je door één woord in een zo vervelende
situatie kon komen!
Patricia verkleedde zich voor het diner
en was juist bezig met haar haar, toen
Michael de slaapkamer binnenkwam.
Ze glimlachte in de spiegel tegen hem en
zei luchtig: „Hallo!" Gelukkig behoefde ze
tegenover Michael tenminste geen houding
aan te nemen.
Even later piekerde ze er echter over,
of het niet beter was om haar ontmoeting
met Phil tegenover hem te verzwijgen. Zijn
antipathie en wantrouwen jegens Phil
maakten het onderwerp vrij pijnlijk. En
bovendien zou het moeilijk zijn hem uit te
leggen, dat ze een schuldig gevoel had ge
hadVoordat ze iets kon zeggen, begon
Michael echter over een geheel ander on
derwerp te spreken. „Ik heb vanmiddag een
ring gekocht, Patricia!" zei hij. „Ik bedoel
de ring, die wij beiden nodig vonden, dat
je zou dragen
„O ja, natuurlijk." Ze draaide zich van
de spiegel naar hem toe. Ze voelden zich
beiden verlegen, ook al trachtten ze uiter
lijk een nonchalante houding aan te nemen.
Hij nam de ring uit het etui, aarzelde even,
maar scheen dan tot de conclusie te komen,
dat hij de ring niet zelf aan haar vinger
moest schuiven.
„Dank je wel, Michael" antwoordde ze,
toen hij haar dé ring overhandigde.
„Wat een beeld!"
„Vind je hem mooi?"
Hij kwam dichterbij en keek met een
zekere vergenoegdheid toe, hoe ze de ring
aan haar vinger schoof.
„Natuurlijk, hij is magnifiek! Maar
„Wat maar?"
„Het spijt me altijd weer op de finan
ciële kant terug te komen. Maar ik wilde
vragen, of saffieren niet vreselijk duur
zijn?"
Hij lachte. „Soms wel. Ik ben blij, dat je
de ring mooi vindt. Hij past echt bij je."
En voordat ze had kunnen vragen, waar
om hij dat vond, had hij zich afgewend.
Die avond, aan tafel, merkte Isobel de
ring onmiddellijk op.
„Had je hem nog niet gezien?" vroeg Pa
tricia nonchalant. „Het is mijn verlovings
ring. O. dat is waar, ik had hem gisteren
niet aan.Dat herinner ik me nu."
Ze hoopte, dat Isobel geen opmerking
zou maken over het gevaar om juwelen op
reis in koffers mee te nemen in plaats van
ze te dragen. Isobel scheen echter iets an
ders op het oog te hebben. „Ik heb gezien,
dat je geen trouwring draagt," zei ze vol
nieuwsgierigheid.
„Nee, die heb ik niet."
„Heb je geen trouwring?" Isobel keek
haar geshockeerd aan.
„Ben je soms een aanhangster van die
moderne ideeën, dat je niet het teken van je
slavernij of hoe die dwaze moderne men
sen het huwelijk dan ook noemen moet
dragen?"
„Nee," verzekerde Patricia haar, „dat
is het niet."
Ze had er graag aan toegevoegd, dat ze
het heel dwaas vond om geen trouwring
te dragen, als je normaal getrouwd was,
maar ze begreep dat het nu maar het beste
was enigszins vaag te blijven.
Men ging niet verder op het onderwerp
in en Isobel bedacht zich opeens iets anders.
„Debora vertelde me, dat je haar beloofd
hebt mee te gaan naar de dierentuin. Is
dat waar?"
„Ja, vind je het goed? Ik heb begrepen,
dat ze dolgraag naar de dierentuin wil. En
ik zou het leuk vinden, haar daarheen
mee te nemen."
„Wat ontzettend goed van je, Patricia!
Het is altijd zo warm en het stinkt er af
grijselijk. Het is haast te nobel. Maar het
is helemaal niet nodig jezelf zo op te offe
ren. Debora vindt het stellig even mooi, als
je haar meeneemt naar Richmond Park om
daar de herten te bekijken."
Patricia vroeg zich verwonderd af, hoe
het mogelijk was, dat Isobel, die nu al vier
jaar met Debora omsprong, nog zo weinig
begrip van het kind had.
Zij zelf was er van overtuigd, dat Debora
een hevige scène zou maken, wanneer ie
mand het zou wagen om haar, in plaats
van de dierentuin, Richmond of welk ander
park ook, voor te stellen.
Bovendien, waarom mocht het kleine
meisje niet naar de dierentuin, als dat zo'n
hartewens van haar was?
„Ik geloof niet, dat ze met iets anders
genoegen zou nemen", antwoordde ze Isobel.
„En ik vind zelf een dierentuin ook wel
grappig. Ik ben van plan haar mee te ne
men naar het dierenpark in Whipsnade. Het
is daar werkelijk kostelijk."
Patricia verzekerde dit met grote stel
ligheid.
„Laat je haar vooral geen gevaarlijke
dingen doen, Patricia? Ik weet zeker, dat
ze haar vingers door de tralies van de wilde
beesten-hokken zal steken, alleen maar
omdat het niet mag."
„Ik zal goed op haar passen," beloofde
Patricia. „En in Whipsnade is het heel
moeilijk om je vingers door de tralies te
steken."
Isobel scheen gerust gesteld te zijn. Maar
het was wel duidelijk, dat ze zich, zodra
ze haar dierbare dochtertje even niet onder
haar hoede had, de grootste zorgen maakte
en zich niet helemaal prettig voelde, voor
dat het kind veilig en wel was teruggekeerd.
Toen Patricia zich die avond ter ruste
had begeven, merkte ze, dat Michael niet zo
lang als de vorige avond wachtte; al vrij
spoedig, nadat ze zich had teruggetrokken,
hoorde ze hem op de deur kloppen.
„Binnen." Ze ging rechtovereind in bed
zitten. Michael kwam de kamer binnen met
een blaadje, waarop een dampende kop
stond.
(Wordt vervolgd).
