„BIMIJ": DE DURF VAN DE MIDDENSTAND
OOK „D
bommen^ vlooien en
somnard b u 1 e
Industrie fors aan het woord
BEURS BABBELS
Gemeentedag der
Doopsgezinden
Een week lang amusement
1
Iers Badminton op
Velsense vloer
Dankbare patiënten uitten hun gevoelens
jegens zusters Benus en Haveman
Onder de grond
Laatste uur
Nieuw gezicht
Watermerken
Voeding
Verkeer
Niet dubbel
Kinheimers in voetbal-
tournooien
Kampdagen van WB;
ook voor dames
Vit U DAG 2 SEPio.u,
II
ALS MORGEN DE LUIKEN worden weggehaald van de spiegel der Velsense
middenstand en de Beurs Voor Handel en Industrie in de IJmond haar fleurig-
bebloemde poorten wijd open zet, zal Velsens nijverheid in de meest uitgebreide
zin van het woord zichzelf terugzien. Groter en moderner dan tevoren, gedurfder
en sierlijker dan verleden jaar. In de twee reusachtige tenten, die terzijde van
het Marktplein in IJ muiden zijn verrezen en die dank zij kilometers board, cen
tenaren verf en witkalk en niet te vergeten hectoliters zweet, volgens een wel
overwogen plan zijn volgestopt met de kostbaarheden, die een neringdrijvende
middenstand haar klanten kan bieden, wordt een ieder, die daarvoor een luttel
bedrag over heeft, getoond, wat er van de stad aan de zee geworden is.
En dat is veel, wat tien jaar geleden voor onbestaanbaar werd versleten.
Dat Velsens middenstand na een periode van betrekkelijk-dorpse rust en een
striemende oorlog zou kunnen uitgroeien tot deze stedelijke allure, is voor een
goed deel te danken aan de mensen, die een week lang achter de toonbanken
van de BIMIJ staan en die daarvóór maanden lang hebben gerekend en ont
worpen, gepiekerd en getekend om hun visitekaartje ter beurze zo smetteloos
mogelijk af te geven.
Op de 3240 vierkante meters, waarmee deze BIMIJ durft uit te komen alweer
440 meer dan vorig jaar is in de beide ineenlopende chapiteaux getoond, hoe
sterk deze IJmond leeft Want het is Velsen niet exclusief, dat zich presenteert,
het is de hele IJmond en die nog niet alleen, want ook uit Amsterdam kwamen
er inzendingen voor deze wapenschouw binnen.
WAAR ER IN het algemeen een afnemende belangstelling te constateren Is voor dergelijke streekbeurzen, heeft IJmuiden de
zaken springlevend weten te houden, niet in de laatste plaats dank zij het streven van de Bouwcommissie van de Doopsge
zinde gemeente, maar toch ook vooral vanwege de strijdbare middenstand, die in deze snel-groeiende stad weet, dat zU een een
maal verworven plaats niet alleen moet zien te behouden en te verstevigen, maar ook moet weten uit te buiten met als
motto „koopt in eigen gemeente".
En dat is voorwaar geen gemakkelijke opgaaf in een stad zonder achterland, met aan haar horizon de grote stedelijke mag
neten en op haar eigen middenstandsterrein de zwarigheden, die enorme financiële offers met zich brengen. Niettemin heeft
de Kleine Jaarbeurs, die nu onder de roepnaam BIMIJ is herboren, haar bestaansrecht bewezen, want al anderhalve maand
geleden waren al die 3240 vierkante meters „uitverkocht" en nog elke dag zijn er de afgelopen weken sollicitanten naar een
plaatsje bij de organisatoren komen aankloppen.
Het bestaansrecht dezer beurs wordt al
leen al geïllustreerd door het karakter
van de meeste stands. Ze zijn permanent
geworden en wat in het begin van deze
jaarlijkse „markt" veel op een markt leek,
met kramen en stalletjes, is nu een ware
beurs geworden, een winkelstadje onder
tentlinnen, dat een eigen stem heeft gekre
gen en een eigen roep tegenover het pu
bliek.
Hoewel er in de afgelopen avonden ook
nog wel eens problemen moesten worden
opgelost, die het permanente karakter van
deze jaarbeurs lichtelijk logenstraften,
want er waren nog altijd inzenders, die op
het allerlaatste moment pas hun plannen
klaar hadden en daarvan de wrange
vruchten plukten, toen de zaken niet op
de beschikbare vierkante meters bleken te
passen.
Er is een nieuw gezicht aan deze jaar
beurs gegroeid. Want de industrieën aan de
Noordkant van het kanaal kwamen in
grote getale een unicum voor zulk een
manifestatie op. om op eigen bodem te
laten zien, welke betekenis zij hebben voor
de woon- en werkgemeenschap van de
IJmond.
Zfj deden dat in een serie op elkaar
doorlopende stands in de meest Westelüke
tent. Daar zijn de groten terug te vinden:
de Hoogovens, de papierfabriek, de Plaat-
wellerij, Beijnes, de HERA, het PEN,
Staalmeubel en anderen. Niet in de aller
eerste plaats om propaganda te maken
voor hun product, al wordt dat er op ple
zierige wijze tussen neus en lippen wel
bijgenomen, maar vooral om te wijzen op
de arbeidsmogelijkheden, die de moderne
industrie biedt.
En de scholingskansen voor de aanko
mende arbeider. Zodat bijvoorbeeld de
Technische School broederlijk zij aan zij
staat met de' leerlingenafdelingen der ver
schillende grote bedrijven en er een boei
end beeld wordt opgehangen van de le
vensmogelijkheden in een moderne fabriek.
De Hoogovens kozen daarvoor de direct
aansprekende manier van een aantal
draaiende machines, die bijvoorbeeld een
op beton gefundeerde draaibank laat zien
in volle werking. En een. Amsterdamse in
zender komt met model-slijpmachines en
een kolomboormachine.
Van Gelder, minder „zwaar" als indu
strie dan de Hoogovens, houdt het dan ook
in een lichtere toon: de stand van de pa
pierfabriek laat weliswaar de papierfabri
cage zien, maar vergeet aan de andere kant
de schoonheden, die in het papiermaken
verborgen zijn, bepaald niet.
En bovendien wordt daar een opmerke
lijke serie watermerken getoond: van de
alleroudste, die in het jaar 1290 het hand
geschepte papier waarmerkten tot de
fraaie staaltjes van papiermakerskunst uit
latere eeuwen met hele heiligenbeelden
in het vel en tot en met het moderne
watermerk, dat thans nog de waarborg
voor het gave product wil zijn.
Van Gelder laat dit zien in een onder
deel van haar stand, waar de belangstel
lende zelf het licht achter een bepaald his
torisch watermerk kan aansteken, zodat
het doorschijnend zichtbaar wordt en eer
bied afdwingt voor de vaardigheden van
de oude papierscheppers, die met zeef en
bak de mooiste vellen wisten te vervaardi
gen uit de troebele „stof".
Er wordt over het algemeen veel
meer gedemonstreerd dan vorige jaren.
De tentoonstelling heeft er door ge
wonnen, zoals zij zeker aan aantrekke
lijkheid zal hebben gewonnen door de
vele plaatsen, waar geproefd en gepro
beerd kan worden, al dan niet tegen
overlegging van wat pasmunt.
Met de minuut is de afgelopen dagen
deze jaarbeurs gegroeid dank zij een le
gertje werkers, dat pas laat in de nacht
hamer en zaag terzijde legde en dat de
cantine, die straks het buffet wordt van de
restauratiezaal, meermalen de eer van de
oprechte dorstige aandeed.
Er wordt meer gedemonstreerd, zeiden
wij.
Er dróóit meer.
Niet alleen de wasmachines en de ra
dio's, de modelkeuken van het PEN en de
stand van Gas en Water, maar ook de in
zending van het Voorlichtingsbureau van
de Voedingsraad, waar iedere huisvrouw
kan nagaan, of zij haar gezin wel de ideale
voeding geeft.
Zo kreeg deze BIMIJ meer allure dan
haar voorgangers, ook al omdat er inten
se aandacht is besteed aan de aankleding.
De ingang alleen al is stukken vriendelij
ker dan andere keren met een berkenhou
ten hekje en een vriendelijke bruid, die
bij de ingang wil symboliseren, dat deze
beurs ook (en zelfs vooral) de vrouw wil
boeien.
Nieuw is ook het Veiligheidsinstituut uit
Amsterdam, dat in een breed-opgezette
stand de gevaren toont, die in huis en be
drijf op de mens loeren. Kleinigheden als
onbetrouwbare stelen aan gereedschap,
een wat wankele electrische aansluiting
van een amateur of schoeisel, dat niet ge
heel veilig is bij het zware werk, dat de
grote industrie vaak vergt, worden hier
met grote nadruk getoond, samen met het
risico, dat de ondeskundige arbeider of
huisvrouw erdoor gaat lopen.
Een ander risico werd door de Velsense
verkeerspolitie in een op nieuwe leest ge
schoeide stand aangepakt: het risico van
de weg. Het „vragenspel", dat verleden
jaar zulk een succes werd, is gebleven,
maar de entourage werd herzien en er
ontstond aldus een smaakvol geheel, dat
beslist ook dit jaar weer vele duizenden
kijkers zal trekken. Zo zijn er meer inzen
ders, wie het niet in de eerste plaats om
materieel gewin is begonnen, want Kan
kerbestrijding en Hospitaalkerkschip Dr
Hoop, Rode Kruis en Dierenbescherming
zijn dit jaar sterker vertegenwoordigd dan
andere keren.
Het Rode Kruis zelfs met twee bijdra
gen: een ziekenhuisje, dat eventuele onge
lukjes ter beurze onmiddellijk kan opvan
gen en een propagandistische stand, waar
het werk van het Rode Kruis meer in het
algemeen wordt behandeld verlucht met
een serie prachtige foto's.
Foto's werden eveneens het medium van
de vereniging, die „De Hoop" exploiteert
Zondag houden de Doopsgezinden uit
Noordholland in IJmuiden hun jaarlijkse
„gemeentedag", waarvoor naar schatting
600 gemeentenaren naar Velsen zullen
komen ter versteviging van het onderling
contact. Om half twaalf wordt in de Her
vormde Kerk aan de Kanaalstraat de
eigen kerk aan de Helmstraat was te klein
een dienst onder voorgangerschap van
ds. W. Veen gehouden en daarna staat de
lunch klaar in het Cultureel Centrum. Des
middags wil men deze groep Doopsgezinden
een serieus ontspanningsprogramma aan
bieden met Inez van Dullemen als voor-
drachtskunstenaresse.
NADAT vorig jaar onder genomen door een reeks Zoals ook de aanpalende
ditzelfde hoofd een opmer- machines, die al dan niet automaat, die op vliegtuigen
king van vele bezwaarden versierd met lichtelijk ont- laat schieten,
werd weergegeven omtrent klede juffrouwen, voor één Het zal wel spannend zijn
het niet richtig functionne- dubbeltje vele knikkers en zo, maar dan zien wij
ren van een bepaald, nodig produceren, welke dan al- toch nog liever een paar
onderdeel ter beurze, heeft tijd zo rollen, dat het net gechroomde knikkers om de
men thans de toiletten zo lijkt, of men steeds rijker wespentaille van een lief-
drastisch gereorganiseerd, WOrdt, terwijl men echter tallige jongedame rollen in
dat de klagers haast wel voortdurend dichter bij het de overtuiging, dat het noch
terug moeten komen om faillissement geraakt. Het- met die jongedame, noch
zich te overtuigen van zo- geen overigens de heer Lu- met die knikkers iets wordt,
veel goede wil. Overigens meij en de Doopsgezinde dat in on
heeft de gemeente Velsen gemeente alleen maar deugd kunnen zijn.
haar rijdende toiletten nog kan doen. Als het tenmin-
niet, al wordt er wel stevig ste maar niet echt tot een Voor het overige hebben
op gestudeerd en als die faillissement komt, want zo °E~
een keer zijn aangekocht, zjjn zjj nu 00k weer niet.
in ons voordeel zou
wordt het helemaal van een
gedaan voor al degenen, die
hun nachtrust hebben ge-
één dezer apparaten echter Er worden geen namen ge-
droef gestemd. A noemd, maar eigenlijk
van een dubbeltje moesten er een stuk of vijf
bijkans ontroerende schoon- ONS PERSOONLIJK heeft offerd voor de goede zaak.
heid.
Maar ook is er een vorige ietwat
keer een mistroostig geluid raison
vernomen over de aanwe- kan de liefhebber namelijk zwoegers op het ere-podium
zigheid van apparaten, die blijkens het opschrift dezer komen om een médaille te
op gericht waren, de automaat, met atoombom- halen. Hoewel: als deze vijf
men gaan strooien en hier organisatoren van de BIMIJ
is de uitvinder van deze hun pluim te pakken had-
te kloppen teneinde zijn vernuftige goktoestellen zó den, stonden er onmiddel-
goklustige instincten te be- ver over de menselijke lijk vijftig anderen gereed
vredigen. Dat deze mis- schreef gegaan, dat wij hem om eveneens gelauwerd te
troostigheid niet heeft ge- het liefst een enkele reis worden, want voor al die
holpen, is meneer Lumeij Hiroshima zouden willen stands met een liefdadige
onmiddellijk in staat te aanbieden om al zijn geld inslag is ook „zomaar" ge-
bewijzen met zijn prachtige daar dan maar nuttig te be- zwoegd, vaak tot dicht bij
collectie overtuigingsstuk- steden. Wij hopen zelfs van het ochtendkrieken.
er
mensheid liefst zoveel mo
gelijk dubbeltjes uit de zak
ken: de helft van het res- harte, dat dit onding de
taurant wordt in beslag hele week erg kapot gaat.
BEURSBENGEL.
en daarvoor goeddeels is aangewezen op
de liefdadigheid. Fraaie prenten uit het
werk van het hospitaalkerkschip vragen
dwingend om de aandacht en als die aan
dacht er eenmaal is, komt de steun hopelijk
ook wel.
Dierenbescherming liet een geheel nieu
we stand neerzetten en haar gedurfd maar
zeer aantrekkelijk decoreren door een kun
stenaar van naam. Met deze prima blik
vanger als wapen kan de verloting ten
bate van het asyl niet anders dan uitver
kocht raken.
Zo zijn er legio aantrekkelijkheden op
deze BIMIJ te vinden. En zullen er elke
dag in de schouwburgtent nieuwe attrac
ties worden voorgeschoteld, waarover el
ders op deze pagina meer wordt verteld.
Dat het toegangsbewijs dit keer tevens
programma en plattegrond is, lijkt ons een
prachtige oplossing van het probleempje,
dat altijd weer op dergelijke manifesta
ties ontstaat, doordat er voor de bezoe
ker altijd zoveel bijkomstige kosten op
duiken: hier is alles tenminste voor één
geld afgedaan.
Wie de BIMIJ in de grondverf heeft ge
zien, zoals wij vannacht en vanmorgen, kan
slechts verlangend uitkijken naar het ver
nisje, dat er vanavond en vannacht over
zal worden uitgestreken en dat in deze
tijd van de gladiolen zeker nog eens extra
glans zal krijgen door een smaakvolle
bloemensier.
J. F.
OOOC!C>OOOCOOOOOXX)OCeoCOOOTO300CCOOOOCOOX!0(XCOaXXX>XX>OOCOOCOXlCOCOCXWCXOCOOOClCOOCOCOKXXXXXXXXCOCXXXX»OCCOMCOO
HET PROGRAMMA, dat gedurende de week, dat de BIMIJ haar poorten
geopend houdt, in de speciaal daarvoor ingerichte schouwburgtent wordt
gegeven, heeft een aantal der prominentste amusements-corypheeën op het
lijstje geplaatst.
ZATERDAGMIDDAG sluit op de opening een modeshow aan, Zaterdagavond
treedt Jan de Cler op met Cas Rus en diverse andere radio-artisten.
MAANDAG is er de hele dag modeshow.
DINSDAG komen de breisters aan bod met een brei-show.
WOENSDAGMIDDAG vertoont Henk Zoutendijk voor de kinderen een pop
penspel en 's avond wordt door hetzelfde theater „In den vroeden Sotscap"
het spel „Van den vos Reynaerde" gegeven.
DONDERDAGAVOND treden Thorn Erich en Johnny Meyer op.
VRIJDAGAVOND is er het radio-amateurs-concours en
ZATERDAGMIDDAG (10 September) zal de derde modeshow door mannequins
„gelopen" worden.
ZATERDAGAVOND sluiten Sylvain Poons en Harry Woodson, terzijde gestaan
door een lange reeks andere kleinkunstartisten de rij af.
»oco30ccoocoooococ>moo(xx)ocooocooodoccccoc«cioocccoococoocooc»xxxxxx>ocoooooooococx>3oo»oomomcoccc<xocoooc»
OOK OVER HET goede werk van het
hospitaal-, kerk (-en weer)schip „De Hoop"
vertelt dit jaar weer een stand op de
BIMIJ. Vooral voor de heer H. Spoelstra,
die zich er al jaren voor beijvert IJmuiden
meer bekendheid te brengen van het werk
van „De Hoop", zitten vele dagen werk
in deze stand. Thuisgekomen van nacht
dienst op het havenkantoor van het Staats-
vissershavenbedrijf aan de Vissershaven
ging hij deze week elke ochtend op stap;
dan weer om een gedeelte van de stand
te verzorgen, dan eens om prijzen op te
halen en medewerking te vragen van allen
in en om het IJmuidense visserijbedrijf.
Hij is er wel eens teleurgesteld van
thuis gekomen, want om met een grauw
en een snauw een rederijkantoor, dat drie
trawlers in de vaart heeft, uitgestuurd te
worden met de boodschap, dat Scheve-
ningen en Katwijk beter die medewerking
kunnen geven, is geen aangenaam iets.
Toch heeft deze IJmuidenaar doorgezet,
omdat hij wist dat de directeur van die
rederij ongelijk had. „De Hoop" helpt
tegenwoordig ook de trawler, gaat binnen
kort mee de Noord in en bouwt mee aan
opstellen van een juist weerbericht.
DE HEER Spoelstra heeft inmiddels een
naam gekregen in IJmuiden en bovenal
op de BIMIJ: „Johan Bodegraven van
IJmuiden", hij tracht zoveel mogelijk bij
een te krijgen voor „De Hoop". Daarom
heeft hij ook dit jaar in de stand een
flinke loterij op stapel gezet met tal van
lootjes en tientallen prijzen. Een aantrek
kelijke lokprijs komt daar nog bij, al wist
hij gisteravond nog niet wat dat precies
zou worden.
Die stand van „De Hoop" wordt zeer
interessant en zal vertellen van al het
werk, dat door „De Hoop" wordt verricht.
MEN ZAL er de als dokter van „De
Hoop" verklede pop aantreffen, de dominee
die via de zender van „De Hoop" de preek
uitspreekt en de vissers, die er naar zullen
luisteren.
De stand is voorts opgesierd met enige
schilderijen van de oude en de nieuwe
„De Hoop". De heer J. Bakker te IJmui
den heeft onder meer een schilderij ge
maakt van „De Hoop" tussen de loggers.
Voorts vervaardigde hij enige beschilder
de borden.
Ook een model van de oude „De Hoop"
en misschien zelfs een model van het
nieuwe schip zullen geëxposeerd worden.
Het was gisteren nog niet bekend of het
model van het nieuwe vaartuig op tijd
gereed zou komen.
De prijzen van de verloting zullen vol-
if t
Badminton Vereniging „Velsen" is van
daag met het nieuwe seizoen begonnen. De
vooruitgang der vereniging maakt het
waarschijnlijk, dat er dit seizoen met vier
teams aan de competitie van de Badmin
ton Bond kan worden deelgenomen.
Op 23 September zal een zeer sterke
Ierse ploeg als gast komen spelen en de
monstreren in de aula van het gemeente
lijk gymnasium „Felisenum".
Men verwacht wederom veel belangstel
ling van degenen, die topklasse badminton
willen zien spelen.
gende week Zaterdag na afloop van de
beurs getrokken worden door de wethou
der van Financiën van Velsen, de heer
J. C. Aschoff.
Het is bijna onvoorstelbaar, dat uit deze I BIMIJ verrezen is. Maar toch lukt het,
chaos Zaterdagmiddag om 2 uur een ook dit jaar.
Bij zuster Anna Benus, wonende in
IJmuidens De Noostraat, was het Donder
dagmiddag ietwat feestelijk. Reeds eerder
maakten wij er melding van, dat deze
zuster en zuster Cornelia Haveman, per 1
September het werk voor de TBC-bestrij-
ding hebben neergelegd. Gisteren hebben
de patiënten alvast afscheid genomen en
mevrouw Nieman en mevrouw Zwart heb
ben namens de vele patiënten die in de
loop der jaren kennis met de goede zorgen
van beide zusters maakten, hun dank over
gebracht.
Het was voor de beide dames Nieman en
Zwart natuurlijk een hele toer om aan
adressen te komen, waar de scheidende
zusters hun heilzame arbeid hadden ver
richt. Maar had men zulk een gezin, dan
was de medewerking spontaan. Dagen ach
tereen hebben beide dames zich aan dit
werk gegeven en in Oud- en Nieuw
IJmuiden, Velsen-Noord en -Zuid met
Santpoort, hoorden zij slechts een en de
zelfde opmerking, „jammer dat zuster weg
gaat".
Van de voetbalvereniging „Kinheim"
zullen Zondag niet minder dan drie elftal
len in tournooien deelnemen. Kinheim 2
speelt op „Rooswijk" om 12 uur in de eer
ste ronde om de OHC-beker tegen Renova
met: Pigmans; H. de Boer, S. de Vries;
N. de Ruiter, W. Mol, B. v. Dijk; J. v.
Eijken, J. Noortman. L. v.Hesselingen, H*.
Prinssen, J. Starreveld.
Op „Schoonenberg" gaat een Kinheim-
adspirantenelftal proberen successen te be
halen en in Wijk aan Zee zal een tweede
jeugdelftal in het Wijk aan Zee-tournooi
deelnemen.
Het was natuurlijk voor de dames Nie
man en Zwart niet doenlijk, alle adressen
te vinden waar de scheidende zusters ooit
zijn geweest, maar de oud-patiënten kwa
men ook vaak zelf op de proppen, zoals
een, die een pot bramensap kwam bren
gen. Ze kon eigenlijk niets missen, maar
wilde toch wat geven.
Vol trots toonden de zusters ons verder
de mooie boeken, de mooie planten, een
prachtige grote tinnen vaas met donker
rode rozen en een rijkelijk gevulde cas
sette. In het boek stond geschreven dat het
een geschenk was uit dankbaarheid van
de patiënten, en van het bestuur der vere
niging tot bestrijding van de TBC hadden
de zusters elk reeds een mooi boek ont
vangen en een oude foto van het consul
tatiebureau. We kregen wel de indruk dat
ook deze laatste een goede plaats zou
krijgen in de huiskamers.
Vanmiddag (Vrijdag) volgt er een af
scheid van doktoren en personeel.
De voetbalvereniging „Breesaap" gaat
het laatste weekeinde voor het begin van
de voetbalcompetities gebruiken voor het
houden van de jaarlijkse zevenkampen.
Zaterdagmiddag komen op „Watervliet"
de welpen en adspiranten bijeen voor hun
wedstrijd om de kampioenstitel. De junio
ren en senioren zullen Zondag onder elkaar
gaan uitmaken wie de eerste prijs voor
zich kan opeisen in de zevenkamp.
De dames uit het WB-kamp krijgen,
evenals vorige jaren, ook weer een kans
om een kampioene uit hun midden aan te
wijzen, waarvoor een vierkamp wordt ge
houden. Zondagavond wordt de sportdag
besloten met een feestelijke bijeenkomst in
het Statenhuis, mede ter gelegenheid van
het behaalde tweede klasserschap. Dan
worden tevens de prijzen van de zeven
kampen uitgereikt.
WIE ONDER het jengelen
van een draaiorgel geboren is
of in de roef van een kermis-
schip, zal zijn hele leven ha
ken naar de rusteloosheid van
het Pallieterbestaan. Of zij.
Toosje Vermolen is zulk een
zij: zes maanden gehuwd met
de exploitant van de „vlieg-
bomsport", meneer Dauphin
en eeuwig en route. Van
IJmuiden naar Alkmaar en
van Alkmaar naar het verre
zuiden, nooit een eigen huis
met een eigen balconnetje,
maar wel een kleine caravan
achter de vrachtwagen met de
vliegbomsport-tent-in-onder-
delen. Nooit haar heer gemaal
om zes uur thuis, met de pan
toffels en de krant in de luie
stoel, maar wel gauw even
eten, want anders komt het er
vandaag niet meer van.
Toosje, vijfentwintig jaar
jong, is een echt kermiskind.
Geboren in een van die sche
pen, die vroeger met de spul
len van de oude Vermolen
door de vaarten en kanalen
trokken op weg naar de vol
gende kermis, -.schoolgegaan
tot en met de zesde klas en
daarna: meehelpen aan de
zweef- of de draaimolen, de
carroussel of de opbouw van
het vliegbomsport-établisse-
ment. Toch zou ze er nooit
„af" willen, want dit onrustige
bestaan heeft een diepe vore
vol bekoring getrokken door
haar jonge leven. Ze zou niét
eens de kans gekregen hebben,
want met welke jongen „uit
de burgermaatschappij", zoals
dat in haar caravan duidelijk
en zonder misprijzen heet, had
ze ooit tot hartelijke connec
ties moeten komen? De vol
gende avond stond vader Ver
molen allang weer ergens an
ders en welke jongen uit die
burgermaatschappij voornoemd
kan in een week tijds drie af
spraakjes honoreren in Leeuw
arden, Schiedam of Almelo?
Voor haar loopt het leven
van April tot October vol la
waai en drukte, om daarna
iets rustiger te worden, al wil
er dan voor het behendigheids
spel van haar heer gemaal
wel eens emplooi komen op
een fancy-fair of bazar. Hij
kan het zelf niet bevestigen,
want hij is naar de verpach
ting in Alkmaar en Toosje
moet dus alleen de IJmuiden
se jongetjes van repliek die
nen, die aan de deur van haar
rijdend huisje komen blèren,
dat zij hier niets te maken
heeft, omdat ze een kermis
meid is. Hetgeen Toosje koud
laat, en het is haar een éér
bovendien.
HENRY DILLEN staat als
naaste gebuur met zijn vlooi
entheater op het IJmuidense
Marktplein. Oók een beroep
als een ieder ander. Hij heeft
een heleboel vlooien, maar on
derhoudt zichzelf en zijn me
nagerie heus wel goed. „Van
mij zal hij ze niet krijgen",
zegt zijn jonge buurvrouw
overtuigd, maar dat wil niet
zeggen, dat zij dit even vreem
de als oude bedrijf tot de min
derwaardige kermisattracties
rekent: ze weet drommels
goed, hoe hard er gewerkt
wordt bij de Dillens, die elke
avond hun geëerd publiek la
ten zien, dat zo'n parasietje
een héél pietje kan zijn voor
een minuscuul wagentje of
op een akelig dun draadje,
waar het met een rokje aan
op koorddanst. Natuurlijk
voedt Henry zijn diergaarde
zelf. Wie zou het anders moe
ten doen?
ZE STAAN ALLEMAAL
graag in Velsen deze verte
genwoordigers van een oeroud
ras, dat in vroeger eeuwen
rond de kerken tanden en kie
zen trok, de zot uithing of de
toekomst voorspelde. Dat laat
ste gebeurt overigens nog.
Door madame Marone Boston,
wier schemerig bivak in de
Noordoosthoek van het plein
de gelovigen verbeidt. Madame
is Hongaarse, heeft heur echt
genoot ons in strikt vertrou
wen verteld, al klapt zij reeds
een aardig mondje Hollands
mee. Zij werd drie en dertig
jaar geleden, uiteraard met de
helm, geboren en velen heb
ben sinds zij als twaalfjarige
maagd in de toekomst ging
schouwen, paf gestaan over
haar paranormale gaven. Op
het bordje, dat de bezoekers
van deze fututristische gele
genheid onder de neus geduwd
wordt, terwijl zij hun vijftig
centen uittellen voor vier mi
nuten toekomst, staat dit alle
maal met enige spelfouten te
lezen. Maar meneer Mullens -
een volle neef van de Mul
lens uit het circus - wijt dat
aan de schilder hij weet
per saldo wel beter.
Zijn somnabulerende echt
genote heeft het vak tot in de
perfectie bijgeslepen in haar
twintig jaar praktijk en ze
weet precies, welk publiek zij
voor heeft op de kermissen
van Nederland. Niettemin
leest zij zonder dralen de on
verbloemde toekomst uit de
lijnen van elke linkerhand
met alle familie-omstandighe
den, problemen en mogelijkhe
den er bij.
EN OVER DIT ALLES waakt
een oud, maar monter man:
de 79-jarige manager van
Vermolens amusements-be-
drijven, de heer H. de Win
ter. Hij is dus bijna tachtig, en
loopt nu 50 jaar mee in het
kermisvak, dat tegenwoordig
„amusementsbedrijf" heet en
zijn beschaving vond in steeds
sterkere versterkers en ook
steeds grotere ondernemingen.
Een halve eeuw terug begon
deze „manager", die zijn vak
tot in de fijnste détails ver
staat en die niet alleen over de
kleine Vermolen-gemeenschap
vadert, maar ook voor alle
mogelijke klusjes buiten-uit
zorgt, als kermisfotograaf.
Hij kwam in dienst bij Hom-
merson en Vermolen, die zich
later met die andere schilder
achtige kermisfamilie ver
bonden: de Janviers, hij werk
te in Parijs met een eigen ro
delbaan en maakte die hele
halve eeuw lange dagen en
korte nachten.
En Velsen staat bij hem, mana
ger over 33 bedrijven, hoog
aangeschreven vanwege het
feit, dat hij elke keer weer de
gunning voor zijn mensen
krijgt.
Er is eens een stoutmoe
dig man op het Velsense
Raadhuis aan komen dra
gen met een fantastisch
plan voor een ondergrond
se ruimte onder het
Marktplein.
De gemeente Velsen heeft
nog altijd het vroede voor
nemen op „het zand" een
kantoorgebouw te planten,
dat niet alleen vele ge
meentelijke diensten tot
riant onderdak moet die
nen, maar bovendien het
nieuwe postkantoor aan
huisvesting zal moeten
helpen.
De plannenmaker, die
nauw bij de jaarlijkse
beurs op dit Marktplein is
betrokken, heeft toen voor
gesteld, onder het kanto-
renpand een reusachtige
kelder te construeren, die
natuurlijk allereerst de
BIMIJ zou kunnen bergen,
maar bovendien onder te
verdelen ware in gymnas
tiek- of sportzalen, te ge
bruiken zou zijn voor to
neel- of filmavonden en
desgewenst zelfs als kleine
schouwburg.
De tenten op het Markt
plein kunnen daar niet ten
eeuwigen dage de tot tra
ditie uitgegroeide „jaar
beurs" bevatten: eens zal
er een permanent onderko
men voor gevonden moeten
worden. Is het geopperde
plan dan, bij nader inzien,
werkelijk zo onuitvoerbaar,
als de planoloog bij het op
peren ervan te horen kreeg?
Morgenmiddag barst het los.
De „tête a queue", de rups, de
zweef, de autoscooter (van
Sipkema) en het hele luid
ruchtige samenlevinkje naast
de grote samenleving, dat zich
alleen op dit nevenspoor vei
lig en vertrouwd voelt.
Een week lang zal IJmui
den de kermis binnen zijn
poorten hebben. Met slapeloze
nachten voor de kinderen van
de winkeliers rond het Markt
plein, met jolijt voor de kinde
ren van degenen, die niet aan
het Marktplein huizen en met
de vluchtige geur van het bo-
hémien-leven, waar de „nette"
mens op neer pleegt te zien in
het verborgen besef, dat hij
het óók wel eens heel even zou
willen meemaken.
J. F.
