Ab de Jong
TEKENMATERIALEN
HIET AVONTUUR
RADIO KOOI
7 /if s fif o !®J W |;f ti
Herinnering aan verwondering over uitslag
De Pseudo-
Echtgenote
12
14
15
Diverse
schoolagenda's
Terugblik op toneelconcours
Hockeyclub Eechtrop
breidt bestuur uit
van Piezviep en Pippie
ZATERDAG 3 SEPTEMBER 1955
4
Heringa Wathrich
CENTRALE VERWARMING
JOHNSON OLIEBRANDERS
Vier arbeiders zakten
door ondeugdelijke steiger
Kantoorboekhandel
Prof. Peeters over het ont
staan totalitaire staat
Toonkunst-programma
M. STRIJLAND - Schoterweg 7
Twee Russische medische
delegaties naar Nederland
Meisje onder motor
FEUILLETON
door MARY BURCHELL
Blijf niet langer achter.
Zie ook Televisie
CNV acht wetsontwerp
ouderdomsvoorziening
aanvaardbaar
ADVERTENTIE
DINSDAG 'WOENSDAG DONDERDAG VRIJDAG ZATERDAG ZONDAG
SEPTEMBER, 'SEPTEMBER WSEPTTMBFR# W SEPTEMBER Ma WSEPTEMBERM JMs&TEMBtR
MAANDAG
SEPTEMBER
WOENSDAG
SEPTEMBER
DONDERDAG
SEPTEMBER
EEN TERUGBLIK OP het afgelopen amateur-toneelseizoen in de IJmond zou aller
minst op de nagestreefde volledigheid aanspraak kunnen maken, wanneer hieraan
ook niet een uitvoerige nabeschouwing verbonden werd over het toneelconcours,
dat door de sectie toneel van de Velser Gemeenschap werd georganiseerd. Met deze
wedstrijd heeft de genoemde sectie bewezen, dat het haar ernst is met de voor
nemens het culturele leven in d<? gemeente Velsen zoveel mogelijk te stimuleren,
want de aan een concours deelnemende verenigingen zijn nu eenmaal altijd geneigd
een dergelijke opvoering met nog meer zorgen dan anders voor te bereiden. Het
geen uiterst logisch is met de zekerheid, dat de voorstelling straks door de critische
blikken van een deskundige jury zal worden gadegeslagen, wier oordeel uiteraard
beslissend is bij het toekennen van de ter beschikking gestelde prijzen. Bovendien
betekent dit vooruitzicht op een aan de uitslag verbonden ranglijst voor de deel
nemende verenigingen in zekere zin een prestige-kwestie, die allerminst schadelijk
behoeft te zijn voor een gezonde en sportieve rivaliteit, welke er alleen op dient te
worden gericht de artistieke prestaties te verhogen.
Een ander bewijs voor de activiteit van de Velser Gemeenschap was de cursus voor
amateur-toneelspelers, waarmee in Januari van dit jaar een aanvang kon worden
gemaakt. De leiding kwam in de alleszins bekwame handen van de bekende regis
seur en oud-acteur Willem van der Veer, waarbij de belangstelling van de zijde
der verenigingen in geheel Velsen bijzonder verheugend kon worden genoemd. De
animo voor deze cursus was zelfs zo groot, dat de organisatoren zich genoodzaakt
zagen tot het instellen van twee lesavonden per week over te gaan. En omdat ook
de tweede cursus vrijwel onmiddellijk was volgeboekt, heeft men uiteraard niet
zonder spijt nog verschillende gegadigden moeten afwijzen.
Over het verloop van de cursus, het en
thousiasme der deelnemers en de bereikte
resultaten heeft Willem van der Veer zich
tegenover mij met grote tevredenheid uit
gelaten; al bleken de dames dan ook om
de een of andere reden de meest trouwe
cursisten te zijn.
En wat de toneelwedstrijd betreft; ook
deze kan voor de Velser Gemeenschap on
getwijfeld als een succes worden aange
rekend, ofschoon er toch wel enige reserve
in acht moet worden genomen ten opzichte
van de uitslag en de manier, waarop de
jury haar beslissing in diverse rapporten
heeft gemotiveerd, of eigenlijk verzuimde
te motiveren.
Algemeen
In de eerste plaats dan enige opmer
kingen in het algemeen. Het is nu eenmaal
onvermijdelijk, dat er na een toneelwed
strijd verschil van mening bestaat over de
prestaties van de verenigingen die hieraan
hebben deelgenomen en over de positie op
de ranglijst, die haar als gevolg hiervan
moet worden toegekend. Voornamelijk om
dat hierbij de persoonlijke smaak en
waardering van doorslaggevende betekenis
zijn en de een dus prijst, wat een ander
veroordeelt. Hier gelden immers andere
wetten dan bij een voetbal- of bokswed
strijd, waar de overwinnaars door het ver
schil in doelpunten of een knock-out voor
een ieder zichtbaar worden aangewezen.
De uitslag bij een toneelconcours is daar
entegen van zoveel verschillende factoren
afhankelijk; factoren, die de gemiddelde
toeschouwer gewoonlijk ontgaan, dat de
organisatoren voor de beoordeling een des
kundige jury aanwijzen wier uitspraak
bindend is en waartegen geen hoger be
roep meer mogelijk kan zijn. Een andere
regeling zou niet denkbaar zijn en iedere
vereniging onderwerpt zich bij haar in
schrijving reeds bij voorbaat automatisch
aan de uitspraak hoe teleurstellend deze
onder bepaalde omstandigheden ook zou
mogen uitvallen. Critiek van een vereni
ging op de jury of het betwijfelen van
haar capaciteiten naar aanleiding van de
uitslag is niet alleen bijzonder onsportief,
maar ook in hoge mate inconsequent. De
samenstelling van de jury wordt immers
altijd geruime tijd van tevoren bekend
gemaakt en wanneer men van mening
mocht zijn dat deze namen geen vol
doende waarborg bieden voor de nood
zakelijke integriteit en bekwaamheid, dan
heeft het bestuur zich eenvoudig van deel
neming te onthouden.
Afwijkende mening
Anders is de positie van een toneel
recensent. Hij is volkomen onafhankelijk
van beide partijen en werd eveneens ge
ïnviteerd de voorstellingen bij te wonen,
om hierover in het blad dat hij vertegen
woordigt, zijn persoonlijk oordeel kenbaar
te maken. Ook wanneer deze mening an
ders mocht luiden dan die van de jury.
Hetgeen thans in niet geringe mate het
geval is met ondertekenaar, over de to
neelwedstrijd van de Velser Gemeenschap.
Hierbij zij uitdrukkelijk vooropgesteld,
dat ik de verenigingen die op de eerste drie
plaatsen geëindigd zijn deze ee'rvolle positie
van ganser harte gun. Wanneer er een
zichtbare grenslijn bestond tussen goed en
ADVERTENTIE
Haarlem
slecht amateurtoneel, dan zouden „PAL-
VU", „Varia" en „KZOS" zich ruim
schoots aan de goede zijde bevinden; hier
over bestaat bij mij niet de geringste
twijfel. Even stellig ben ik ervan over
tuigd, dat zij daarnaast ook over het spe
lersmateriaal, artistiek enthousiasme en de
bekwame regie mogen beschikken, die haar
in staat zullen stellen deze topplaatsen ook
in menig concours te bezetten. Daarom
betreur ik het oprecht dat mijn persoon
lijk oordeel ditmaal zo zeer afwijkt van
dat van de jury, dat ik voor de eerste en
tweede plaats twee andere verenigingen
zou hebben aangewezen. Namelijk „Jan
van Dommelen" en „ADVENDO", wie door
de jury respectievelijk de vierde en zeven
de prijs werden toegedacht. En ik sta in
deze mening stellig niet alleen; ongetwij
feld zal een ieder die daarbij aanwezig
was zich de bijna tastbare verwondering
nog herinneren, die in de zaal optrad toen
de jury haar verrassende uitslag bekend
maakte.
Uiteraard behoorde ik tot de meest ge-
interesseerden naar de manier, waarop de
jury deze uitspraak in haar rapporten zou
motiveren, doch zelfs een aandachtige be
studering daarvan heeft mij geen enkele
opheldering kunnen verschaffen. Voor
namelijk omdat ik zelden vager oordeel
omschrijvingen onder de ogen heb gehad.
Zoals gebruikelijk heeft de jury aan elke
deelnemende vereniging een algemene be
schouwing toegezonden; wat echter niet
gebruikelijk is zijn de wazige termen,
waaruit dit stuk is samengesteld.
Men kan de schrijfster of schrijver hier
van allerminst als een outsider beschou
wen; integendeel, het getuigt stellig van
de nodige kennis van de problemen, die
met het amateurtoneel verband houden.
Maar als rapport van een toneelwedstrijd
is het toch'totaal onvoldoende; inplaats
dat hierin de uitspraak wordt gemotiveerd,
heeft men de lezer verschillende algemene
wenken voorgelegd over decor, belichting,
regie en auteurs. Allerlei aanwijzingen die
op zichzelf van betekenis kunnen zijn,
maar die men toch eerder in een tijdschrift
voor toneel-dilettanten zou verwachten
dan in een jury-rapport.
Summier
De uiterst summiere rappox-ten die de
verenigingen over haar uitvoeringen af
zonderlijk werden toegezonden, houden
zich wel met de betreffende voorstelling
bezig, doch ook hierin heeft men met een
bijna opzettelijk aandoende zorgvuldigheid
vermeden de kern van de zaak te behan
delen. Nergens vinden wij de appreciatie
der jury over bepaalde onderdelen in cij
fers vermeld, waaruit de onderlinge sa
menhang van het door haar aangegeven
klassement verduidelijkt zou kunnen wor
den. Evenmin gaf zij aan welk punten-
stelsel hierbij als basis diende; of men de
voorstellingen als geheel of in détails be
oordeelde en welke factoren als de voor
naamste werden beschouwd.
Bovendien heeft het mij getroffen, dat
een der aan de verenigingen toegezonden
rapporten wat stijl betreft, een bijzonder
stuntelige indruk maakte.
Door dit alles is het mij nog steeds een
raadsel, waarom „ADVENDO" slechts de
zevende plaats werd toegewezen; nota
bene nog onder „De Hooger Geest Ghesel-
len", welk ensemble „De Zondaar" niet
anders dan matig heeft kunnen bezetten.
Ik heb al meermalen gewezen op de
uitstekende kwaliteiten van „Huis zonder
vensters", dat over een boeiende en ver
nuftig opgezette intrige beschikt. De be
klemmende sfeer die dit stuk vereist,
maakt het uiterst moeilijk speelbaar en bij
de opvoeringen die ik er dit seizoen door
diverse verenigingen van heb gezien, is al
leen „ADVENDO" er in geslaagd aan de
vereiste voorwaarden te voldoen. De ma
nier waarop spelers en i-egie bijvoorbeeld
x*eeds in het eerste tafereel het verdere
sinistere verloop wisten te suggereren,
vond ik niet minder dan subliem, evenals
het feit, dat deze beklemming ook in de
volgende taferelen bijna voortdurend kon
worden volgehouden. Dat de vereniging
naar mijn mening haar eventuele aanspra
ken op de eerste prijs verbeurde, was het
gevolg van een inzinking aan het slot, in
de scène van Eddie de Maar's ontmaske
ring en bekentenis. Dit falen moet worden
toegeschreven aan de vertolker van de
blinde Arthur, die hier aanzienlijk tekort
schoot in dramatische uitbeeldingskracht
en emotie. Het is bovendien merkwaardig,
dat juist deze speler zo ongeveer de enige
was, die in de ogen der jui-y genade heeft
kunnen vinden en daarbij zelfs nog een
compliment van haar in ontvangst te ne
men kreeg.
Geheel feilloos daarentegen was de op
voering van „Mensen in pension" door de
Toneelvereniging „Jan van Dommelen" uit
Santpoort. Naar mijn mening had deze
voorstelling absoluut voor de eerste prys
in aanmerking moeten komen, omdat hier
in heel weinig fouten te constateren
vielen. Tempo, rolkennis en samenspel
vormden met de waarlijk voortreffe
lijke typeringen een eenheid, die het vol
maakte in de meeste opzichten uiterst
dicht benaderd heeft. De verschillende ka
rakters waren door de regie niet minder
dan subliem tegenover elkaar geplaatst en
daarbij door de spelers prachtig omlijnd,
hetgeen een aantal uitbeeldingen oplever
de, zo natuurlyk en sprankelend van leven,
dat men dikwijls volkomen vergat „slechts"
toneelspel te aanschouwen.
Met verbluffend rake typeringen van
bijvoorbeeld de deerniswekkende klepto
maan, het zielige onderwijzeresje, de louche
journalist en de turbulente Bobbie heeft
„Jan van Dommelen" een zodanig knappe
voorstelling gebracht, dat het toch werke
lijk niet brillant geschreven „Mensen in
pension" een opvoering verkreeg, die met
de spreekwoordelijke streep aan de balk
kan worden aangetekend. Nogmaals, naar
mijn mening had deze voorstelling in dit
concours de eerste prijs volkomen ver
diend.
De door de jury aangegeven volgorde
van „PALVU", „Varia" en „KZOS" leek
mij stellig juist, behalve dat zij dan „Jan
van Dommelen" en „ADVENDO" dienden
op te volgen. Het waren ongetwijfeld uit
stekende en voor de verenigingen bijzon
der representatieve opvoeringen, doch ik
miste er toch de kwaliteiten in, die de ver
kregen onderscheidingen moeten recht
vaardigen.
Uit het bovenstaande moge dus nog
maals blijken, dat de uitspraak van een
jury bijna altijd aan critiek onderhevig is,
hetgeen wellicht ook in de toekomst nog
meermalen het geval zal zijn. Doch vormen
dergelijke meningsverschillen misschien
niet juist een der meest interessante as
pecten van een toneelwedstrijd?
JAN VAN DAM
Bij repai-atiewerkzaamheden aan een der
reserve-deuren van de IJmuidense Noor-
dersluis zijn vier arbeiders van een Rotter
damse firma, die daar met emmers mastiek
aan het werk waren, door de steiger gezakt
en vier meter lager terecht gekomen.
De steiger, die door een Schiedamse
firma was gemaakt, bleek ondeugdelijk te
zijn: twee dwarsbalken hebben de last niet
kunnen torsen en knapten af.
Twee arbeiders moesten met brandwon
den als gevolg van de hete mastiek, naar
het Antoniusziekenhuis worden gebracht,
maar zij konden later naar huis gaan.
ADVERTENTIE
KLADBLOCS, TEKENMATERIAAL,
Prima KAFTPAPIER, 'vanaf 8 c. p. vel
CAHIERS, vanaf 12 cent, etc.
Alle SCHOOLBEHOEFTEN in grote
sortering verkrijgbaar bij:
Kennemerlaan 59, IJmuiden - Tel. 5326
M.O."leraren vergaderen
Tijdens de algemene vergadering te
Amersfoort van de Algemene Vereniging
van Leraren bij het Middelbaar Onderwijs
heeft tijdens de openbare zitting het woord
gevoerd prof. dr. F. Peeters uit Gent over
„Het proces van het ontstaan van de Tota
litaire Staat". Prof. Peeters, die zelf vier
jaar in Oraniënburg is geweest, werkt aan
een boek waarin het proces van het ont
staan van de totalitaire staat zal worden
uiteengezet. Uit zijn feitenmateriaal deed
hij ter vergadering van de A.V.M.O. een
greep.
De massamens, aldus de spreker, maakt
zijn eigen wereldbeschouwing. Hij heeft
zijn opvattingen over ieder probleem en de
uitzinnigste zaken worden door hem met
de grootste ernst verdedigd. Ook de leiders
van de totalitaire staten komen uit die
massa. Zij brengen hen de leuze die in
slaat. De massa zegt dan „zo dachten wij
er ook altijd over, we wisten het alleen niet
zo onder woorden te brengen." Die massa
aanvaardt de oplossing van de kwakzal
vers.
Er is een brede kloof tussen de weten
schappelijke theorieën en de wereldbe
schouwing. De wereldbeschouwing is een
instrument voor actie. De wetenschappe
lijke theorie echter is voor de correctie vat
baar. In de totalitaire staat zit ieder in de
stoel van de terechtgestelde. De mens
leeft daar 'in een permanente toestand van
angst en zorgvuldig geborgen in de fictie.
Prof. Peeters concludeerde, "dat elke ge
zonde democratie bacillendraagster is van
het totalitaire regime. Die bacillen zullen
de ziekte niet verwekken zolang er gezon
de krachten tegenwerken. In een democra
tische staat kan men via het onderwijs niet
alles bereiken. Maar in Nederland, aldus
prof. Peeters, ligt ongetwijfeld bij de leer
krachten de taak om de jeugd te vormen
tot persoonlijkheden, die zelfstandig kun
nen denken.
Het concertprogramma voor het seizoen
1955-1956 van de afdeling Beverwijk en
omstreken van de Maatschappij tot Bevor
dering der Toonkunst is nu definitief vast
gesteld.
Het eerste concert zal op 15 October ver
zorgd worden door het Nederlands Kamer
koor onder leiding van Felix de Nobel. Het
optreden van dit unieke ensemble zal on
getwijfeld één van de hoogtepunten van
het culturele seizoen vormen.
Op het concert „Jonge Kunstenaars stel
len zich voor" 17 November zullen
enkele jonge Haarlemse musici werken
voor piano en viool ten gehore brengen.
Op 1 Maax-t treedt de Nederlandse pianist
Hans Henkemans op, die internationaal
grote bekendheid geniet door zijn Mozart-
vertolkingen. Tenslotte hoopt het Toon
kunstkoor met medewerking van solisten
op 26 April een uitvoei'ing van de grote
Orgelmis van Mozart te geven.
ADVERTENTIE
HAARLEM TEL. 15444
In hotel Parkzicht in Beverwijk heeft de
hockeyvereniging „Eechtrop" Vrijdagavond
de jaarlijkse algemene ledenvergadering
gehouden onder voorzittex-schap van de
heer Th. Reynders. De bestuursleden wer
den bij acclamatie herkozen.
Ten einde het bestuur nog meer te ac
tiveren werd het bestuursvoorstel in be
handeling genomen om het bestuur uit te
breiden met twee leden voor de functies
wedstrijdcommissax-is senioren en idem
junioren. Hiervoor werden gekozen ir. J.
Edel en mej. I. Visser. Het bestuurslid de
heer J. Tukker zal zich vooral belasten
met de propaganda-zaken.
Ter gelegenheid van het feit, dat het op
1 November vijftien jaar geleden is„ dat
de Castricumse hockeyclub waarmee
Eechtrop enige jaren later een fusie aan
ging wex-d opgericht, hoopt men op deze
dag het nieuwe clubgebouw feestelijk in
gebruik te kunnen nemen.
De heer D. Honig had zich genoodzaakt
gezien door drukke werkzaamheden te
moeten bedanken als wedstrijdcommissaris.
Het wedstrijdssecretariaat zal in het ko
mende seizoen in handen zijn van de heer
H. Feuerstein.
Het jaarverslag van de secretaris herin-
nex-de aaix het succes van de junioren, die
voor de tweede achtereenvolgende keer op
de Onlandbeker beslag konden leggen.
Eechtrop IV (heren) werd kampioen van
de Ondei'bond-afdeling, maar faalde in de
pi-omotiewedstrijden, waardoor de hogere
klasse de vierde klasse van de hoofd-
bond K.N.H.B. niet werd bereikt. Het
ledental bleef schommelen om de 170, maar
mede door de viering van het derde lus
trum zal getracht worden het ledental tot
twee honderd op te voeren.
Wat de verdere toekomstpplannen be
treft, kan nog worden gemeld, dat van eind
October tot begin December de trainer van
het Nederlands elftal, de oud-speler van
India, Rex Norris, de leden van Eechtrop
gedux-ende zes of zeven Vrijdagavonden
een buitentraining zal geven, waartoe het
veld in een schijnwerpex-verlichting zal
worden gezet.
In het komende seizoen 1955/1956 komt
Eechtrop met acht elftallen in de senioren
competitie uit. Bij de heren vijf elftallen
in respectievelijk de promotieklasse, de
derde en viex-de klasse en twee teams in de
Onderbond Noordholland. Bij de dames
wox-dt in de derde en vierde klasse en in
de Onderbond competitie gespeeld. Verder
komen er twee meisjes- en twee jongens
elftallen ben de junioren in het veld, als
mede nog drie adspirantenteams.
Vrijdag zijn twee Sovjet-Russische me
dische delegaties uit Moskou naar Neder
land vertrokken. De leden van de eerste
delegatie professor Alexander Serebrow
en mevrouw Elena Pogosyants, biologen,
zullen deelnemen aan het internationale
symposion over borstkanker, dat van 5 tot
9 September in Amstex-dam wordt gehou
den, onder auspiciën van de Internationale
Unie tegen Kanker.
De tweede Russische delegatie zal deel
nemen aan het Wereldcongres van Anaes-
thesisten, dat op 5 September in Scheve-
ningen begint. Van deze delegatie, die on
der leiding staat van professor Fedor Oeg-
lov, maken deel uit de professoren Grogory
Zaitsev en Vladimir Psjenitsjnikov. (Tass).
ADVERTENTIE
Bij het woonwagenkamp in Velsen is
Donderdag de 18-jarige Elisabeth M., af
komstig uit het kamp, bij het oversteken
van de Amsterdamseweg door een motor
aangereden en gewond. Het meisje werd
evenals de beide berijders van de motor
naar het ziekenhuis gebracht, maar zij
bleek slechts een vleeswond te hebben op
gelopen; de bestuurder en zijn duopassa
gier, waren eveneens licht gewond.
Beeldhouwer. Maandag hoopt de beeld
houwer John Radecker zijn zeventigste ver-
jaax-dag te vieren. Hij zal des middags tussen
15 en 17 uur een receptie houden in zijn
atelier aan het Zandpad te Amsterdam.
(vertaald uit het Engels)
28)
„Hmongetwijfeld wordt het nader
hand zó genoemd," zei Isobel wereldwijs.
„Die arme goeie Michael heeft de neiging
om jaloers te zijn, hè" voegde ze er aan toe.
„Wat mij betreft?" vroeg Patricia ge
amuseerd. „O nee, helemaal niet! Té laat
bedacht ze zich, dat dit niet de goede reac
tie was van een jong, pas getrouwd vrouw
tje. „Ik bedoel," legde ze haastig nader uit,
„dat Michael zeer evenwichtig en verstan
dig is."
„Ja, dat geloof ik wel," antwoordde Iso
bel. „Ik kreeg alleen de indruk, dat hij zich
zat op te winden over het onderwerp-Phil.
Maar je kunt 't bij mannen nooit helemaal
zeker zeggen, vooral des morgens vroeg
niet.
Patricia lachte. Ze veolde zich echter
niet op haar gemak en vroeg zich af, hoe
Isobel's reactie zou zijn, als ze de werke
lijke situatie te weten zou komen, als een
en ander haar zou worden uitgelegd
Waarschijnlijk zou ze er zich geen andere
mening over vormen dan dat 't niet hele
maal „netjes" was
„En misschien heeft ze daar gelijk aan,"
dacht Patricia. „O, ik wou dat het zover
was, dat we open kaart konden spelen!"
Ze besefte onmiddellijk, dat ze ondank
baar was, want tenslotte had ze toestem
ming gekregen om alles uit te leggen aan
de man, die voor haar het allerbelangrijkst
was
,,'t Is zoals ik Michael al zei: zodra je het
iémand gaat vertellen, krijg je de neiging
om het iederéén te zeggen
Even later werden haar gedachten afge
leid door een boodschap van mevrouw
Harnby, dat ze zich die morgen uitstekend
voelde en haar graag bij zich zou zien. Pa
tricia glimlachte toegeeflijk. Mevrouw
Harnby had een koninklijke manier om
mensen bij zich te ontbieden. Die had ze
stellig overgehouden uit de tijd, dat ze een
beroemde danseres was.
Terwijl ze de trap opliep, hoopte ze, dat
mevrouw Harnby geen toespelingen op
gistermiddag zou maken. Het zou kunnen
zijn, dat Michael's moeder zich geroepen
voelde om op dit punt enkele wijze woor
den tot haar te zeggen.
Patricia had zich geen zorgen behoeven
te maken. Mevrouw Hamby was er de
vrouw niet naar om zich met andermans
zaken te bemoeien.
Ze begroette Patricia met een charmant
lachje en begon op luchtige toon te babbe
len. En opnieuw kreeg Patricia het gevoel,
dat mevrouw Harnby werkelijk een ideaal-
schoonmoeder was.
De oudere vrouw haalde herinneringen
op uit haar jeugd en liet Patricia zelfs haar
juwelen zien. Op een gegeven ogenblik
merkte ze terloops op, dat al die kostbaar
heden later natuurlijk aan Patricia zouden
toebehoren. Het meisje voelde zich heel
weinig op haar gemak.
„Wat is er?" vroeg mevrouw Harnby ge
amuseerd, toen ze Patricia's onthutste blik
zag. „Houd je niet van juwelen? Je kunt
een en ander natuurlijk anders laten zetten,
als er dingen bij zijn, die je te ouderwets
vindt. Ik haat sentimentaliteit ten opzich
te van familie-sieraden. Degene, die ze
erft, moet ze met plezier dragen en ze zon
der gewetensbezwaren laten veranderen,
als ze niet gangbaar meer zijn."
„Odat is het niet."
„Maar wat is er dan?"
„Ik woudat u niet over zulke dingen
sprak!"
Mevrouw Harnby glimlachte en drukte
even Patricia's hand met een liefderijk ge
baar. „Doe niet zo dwaas, lief kind! Ik zeg
toch niet, dat ik je dit alles al de volgende
week of de volgende maand zal nalaten!
Om je de waarheid te zeggen, ik voel me
vandaag zó goed, dat ik ervan overtuigd
ben, dat ik die sieraden nog héél vaak zélf
zal kunnen dragen! Ik wilde alleen maar
zeggen, dat later al dit moois van jou zal
zijn! Ik beschouw je werkelijk als de eigen
dochter, die ik helaas nooit heb mogen
hebben
Patricia glimlachte op zo overtuigend
mogelijke wijze en dacht intussen aan de
wérkelijke schoondochterAlsof ze iets
Dit is het verhaal van het gevaarlijke avontuur, dat Piewiep en Pippie, twee mui-
zenkindertjes, beleefdenPiewiep en Pippie waren een broertje en zusje, die in
een aardig muizenhuisje onder de grond woonden.
Moeder Muis had boodschappen gedaan voor het huishouden en nu keerde ze terug,
met een volle tas aan haar arm. Daar zaten allerlei etenswaren in: kaas, worst
en kaakjes. Door een gat in de muur kwam ze in de lange gang die Vader Muis
gegraven had; aan het eind van die gang was de deur naar hun huisje. 1-2
van deze gedachten raadde, vervolgde me
vrouw Harnby: „Denk niet, dat ik ze zou
vexmaken aan een schoondochter, die niét
bij me in de smaak viel! Je kunt het dus
als een compliment opvatten, liefje! Jij zult
ze erven.peinzend hield ze een met
diamanten bezette armband in haar handen
niet alleen omdat je mijn schoon
dochter bent, maar ook omdat ik je erg
aardig vind."
„Odank u zeer!" mompelde Patricia
vex-legen. Tot haar grote opluchting werd
er op dat ogenblik op de deur geklopt en
kwam het dienstmeisje Julia de kamer
binnen.
„Goedenmorgén, Julia!" groette mevrouw
Harnby het meisje vriendelijk. „Wat is er?"
„Er is telefoon, mevrouw," antwoordde
Julia.
„Geef die hier maar dooi-," zei mevrouw
Harnby, terwijl ze het ivoorkleurige toestel
dat naast haar bed stond, naar zich toetrok.
,,'t Is voor de jonge mevi-ouw, mevrouw
Michael Harnby
„O, geef toch maar hier door. Mevrouw
kan het gesprek hier wel voeren."
Julia verdween en Patx-icia beantwoordde
een ogenblik later de telefoon met grote
aarzeling. Ze hoopte dat het Michael was.
Zo niet, dan zou er maar één persoon haar
hier kunnen opbellen. En om met Phil in
tegenwoordigheid van haar zogenaamde
schoonmoeder een telefoongesprek te voe
ren, was niet bepaald een pretje
Het was niet Michael's stem. „Spreek ik
het mevrouw Harnby?" hoorde ze Phil
zeggen.
Een nieuwe wereld gaat voor
U open met een
PHILIPS TELEVISIE
APPARAAT
4 van de
TELEVISIE-SPECIALIST
Oosterduinplein 8 - Tel. 4264
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Aan het slot van de buitengewone alge
mene vergadering te Utrecht van het
Christelijk Nationaal Vakverbond over het
wetsontwerp Ouderdomsvoorziening, heeft
de voorzitter van het CNV, de heer M.
Ruppert, enige conclusies getrokken die
door de vergadering werden overgeno
men. Hij meende, dat met uitzondering
van enkele punten het wetsontwerp aan
vaardbaar en ook verdedigbaar is. De me
thode van de berekening voor de uitke
ringen, waarbij deze blijvend gekoppeld
worden aan de ontwikkeling van het
loonpeil, is volgens het CNV verre te ver
kiezen boven het systeem van vaste be
dragen, die niet dezelfde koopkracht heb
ben.
Nagegaan moet worden of met een wat
eenvoudiger systeem met algemene maat
staven betere resultaten bereikt kunnen
worden. Het opdi-agen van de inning van
de premie niet aan de organisatie, die de
wet uitvoert, doch aan de belastingdienst,
houdt volgens het CNV bezwaren in. Het
CNV zou een nader overleg willen om na
te gaan of een ander en beter systeem te
vinden is. Het CNV heeft overwegende be
zwaren tegen artikel 31 van het wetsont
werp, waarbij zelfstandigen wier inkomen
blijft beneden de tweeduizend gulden, vrij
gesteld blijven van premie. Het CNV wenst
hier, dat bijvoorbeeld de mogelijkheid
wordt geschapen, de betaling in twaalf
maandelijkse termijnen te doen. Het wordt
niet nodig geacht door het CNV, dat do
wet voorziet in de aanpassing van de be
drijfspensioenfondsen, omdat het bedrijfs
leven, aldus het CNV, tenminste zo goed
in staat wordt geacht als de wetgever deze
zaak te regelen. Wel bedacht moet worden,
aldus het CNV, dat de wettelijke en defi
nitieve regeling die straks komt slechts een
bodemvoorziening en basisregeling is en
het is onjuist te stellen, dat de zaak daar
mee af is. Tenslotte meent het CNV, dat
het noodzakelijk is, dat zo spoedig moge-
„O, Patricia, lieveling! Het duurde einde
loos voordat ik je aan de telefoon kreeg.
Wanneer zien we elkaar weer?"
„Ik weet het niet." (Wat moest ze in
hemelsnaam bedenken om hem af te poe
deren, zonder mevrouw Harnby's aandacht
te trekken? Deze was schijnbaar verdiept
in een tijdschrift, dat ze had opengeslagen,
maar natuurlijk wilde dat niet zeggen, dat
ze dit gesprek niet woord voor woord
volgde
„Wat scheelt eraan?" vroeg Phil, bezorgd
en dx-ingend. „Je stem klinkt alsof je het
niet prettig vindt om een afspraak met mij
te maken, terwijl je gisteren
Ze moest iets verzinnen. En in een plot
selinge inspiratie liet ze haar stem ver
baasd klinken en riep ze uit: „O, ben jij het
Marjorie? Ik herkende je stem niet dade
lijk. Heb je mijn briefje dus gekregen?
Gelukkig! Luister eens, wanneer zien we
elkaar?"
Het was even stil aan de andere kant,
maar dan hoorde ze Phil lachen, ,,'t Is in
derdaad Marjorie, liefje," antwoordde hij
met gedempte stem, zodat niemand anders
dan zij hem zou kunnen horen, „en we
treffen elkaar vanmiddag ergens!"
„VanmiddagWelik weet niet,
of ik dat voor elkaar kan krijgen."
„O jawel! Dat gaat stellig! Als je nee
zegt, ga ik schreeuwen en dan hoort ieder
een tot welke sexe die vriendin Marjorie
in werkelijkheid behoort."
Ze zou hem willen uitleggen, dat het niét
Michael was, die haar op dit ogenblik ver
hinderde om vrijuit te spreken. Maar dat-
was onmogelijk, ze zou tot vanmiddag moe
ten wachten om hem de situatie uiteen te
zetten
„Goed, vanmiddag dan. Ik zal het pro
beren. Waar zien we elkaar?"
„Ergens waar we in de zon kunnen wan
delen en samen kunnen praten, St. James
Pai-k is te dicht in de buurt van jouw huis.
In Hyde Park en Kensington Gardens lopen
we ook nog gevaar om Debora tegen te
komen. Wat zou je van Regent's Park zeg
gen, lieveling?"
„Wat? Wéér een dierenpark?"
„Nee, ik bedoel het gedeelte bij het open
lucht-theater. Vlak bij de hoofdingang. Is
dat afgesproken, om drie uur vanmiddag?"
„Ja, ik zal zorgen er op tijd te zijn."
Ze vroeg zich vol verwarring af, hoe
vaak hij haar gedurende dit gesprek lieve
ling had genoemd, en ze trachtte haar „Tot
vanmiddag dan" zo nonchalant mogelijk te
laten klinken
Toen ze de telefoon had neergelegd keek
ze tersluiks even naar mevrouw Harnby
om te zien, hoe haér reactie was op dit
gesprek. Ze kon er niets aan doen, maar ze
móést kijken hoe de uitdrukking van me
vrouw Harnby's gezicht was.
Uiterlijk was er aan de oudere vrouw
echter niets te zien. Het gesprek was inder
daad heel onschuldig geweest, maar toch
had Patricia de indruk, dat haar zogenaam
de schoonmoeder zich niet om de tuin had
laten leiden.
(Wordt vervolgd).
