Agenda voor
Haarlem
Herfst
Weerzien na veertien jaren
Perón was Argentinië's eerste
grondwettig gekozen president
Getuigen in de zaak-Schmidt
spreken elkaar weer tegen
Militaire opleiding na vrijgevochten
jeugd van zwerven in het Zuiden
Renate toren
gaat toch weg
Ambonezen moeten voor
zichzelf gaan zorgen
Manoch weifelt als Reynst volhoudt
niet in Bandung te zijn geweest
Die ene neus
Amsterdamse Raad vóór
tandheelkundig onder
wijs aan G.U.
3
Concert Marinierskapel
tot 1956 uitgesteld
President Perón van Argentinië en zijn vrouw Evita gefotografeerd tijdens een
autorit in de dagen van de milde dictatuur
LONDEN (Reuter) Generaal Juan
Domingo Perón, die op 8 October 1895
werd geboren, was de eerste grondwettig
gekozen president van Argentinië. Hij
werd in Februari 1946 gekozen na een
lange periode van militaire staatsgrepen.
Vier maanden tevoren was hij opgesloten
in een militaire gevangenis, waar hij vijf
dagen verbleef, tot duizenden arbeiders
optrokken naar Buenos Aires om zijn vrij
lating af te dwingen. Hij werd door dc
arbeiders, bij wie hij zich in voorgaande
jaren als minister van Arbeid, zeer gezien
had gemaakt, begroet als de redder van
het land.
Perón vatte na zijn verkiezing het
regeringsprogram samen in een zin, die
elke Argentijnse schooljongen uit het hoofd
moest leren: „Argentinië zal economisch
vrij, sociaal rechtvaardig en politiek onaf
hankelijk gemaakt worden."
Perón deelde zijn roem met Eva Duarte,
zijn in 1952 overleden tweede vrouw. Zijn
eerste vrouw was Aurelia Tizon, een onder
wijzeres, die in 1939 is overleden.
Peróns vader, die een klein landgoed in
de provincie Buenos Aires bezat, was
vrederechter. Juan en zijn twee broers
brachten een gedeelte van hun jeugd zwer
vend: door in een onvruchtbaar steenachtig
gebied in Zuid-Argentinië, waar Perón Sr.
een schapenfokkerij had. In zijn redevoe
ringen vertelde Perón later vaak anecdotes
uit deze tijd van zijn leven.
Juan koos een militaire opleiding. Op de
militaire school, werd hij beschouwd als
een model-student. Zijn belangstelling voor
sociale vraagstukken groeide, toen hem in
de periode na de eerste wereldoorlog werd
opgedragen, een einde aan stakingen te
maken. Hij studeerde sociologie/ strategie
en militaire geschiedenis.
Reizen
Hij werd eerst militaire attaché in Chili.
Van 1930 tot 1935 was hij particulier
secretaris van de minister van Oorlog. In
de jaren voor de tweede wereldoorlog be
zocht hij Italië, Spanje, Duitsland, Frank
rijk, Portugal, Hongarije en Oostenrijk,
waarna hij in het begin van de oorlog
enige tijd verbonden was aan een Italiaan
se infanteriedivisie in de Abruzzen. In 1943
werd hij directeur-generaal van burger
luchtvaart.
Hij trad pas op de voorgrond door zijn
deelneming aan een omwenteling in 1943
tegen president Castillo.
Eind 1943 werd hij verbonden aan het
secretariaat van Arbeid en Maatschappe
lijk Werk en aan het secretariaat van het
ministerie van Oorlog. Door zijn toedoen
ontstond een nieuw algemeen vakverbond.
De snelle verbeteringen die dit vakverbond
in het lot van de arbeiders bewerkte, droe
gen zeer veel bij tot de grote populariteit
van Perón bij de arbeidersklasse.
Met behoud van zijn functie als secre
taris van Arbeid en Sociale Zaken werd
ADVERTENTIE
W k,a'WS,
M u
En ma»
'<gS <gi ig) <@5 ><§5 @5
DONDERDAG 22 SEPTEMBER
Minerva: „Als de dauw hangt, komt er
regen", 18 jaar, 8.15 uur. Palace: „Terwijl
Parijs slaapt", 18 jaar, 6.45 en 9.15 uur. Rem
brandt: „Gejaagd door de wind",- 14 jaar,
7 uur. Studio: „Grazige weiden", 14 jaar, 7
en 9.15 uur. Luxor: „Versailles, vorsten en
vrouwen", 14 jaar, 8 uur. Lido: „Zolang je
nog een moeder hebt", 18 jaar, 7 en 9.15 uur.
Frans Hals: „Sex oppeal", 18 jaar, 7 en 9.15
uur. Roxy: „De mijnen van koning Salomo",
alle leeft., 7 en 9.15 uur. Vleeshal: „Nationale
en internationale architectuurtentoonstelling,
13.3017.30, 1922 uur. Kapel, einde Mina-
hassastraat, 8 uur. stichting „Petra". Zuider
kapel, 8 uur, Ds. H. F. Iluson. Stadsschouw
burg, 8.15 uur: Toneelgroep „Theater" voert
op „Bushalte". Nutsgebouw, Lange Veer-
straat, 20 uur, Psychometrische avond van
„Hoger leven".
VRIJDAG 23 SEPTEMBER
Cinema Palace: „Koninklijke Hoogheid",
14 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Rembrandt:
„Gejaagd door de wind", 14 jaar, 2 en 7 uur.
Studio: „Le rouge et le noir", 18 jaar, 2.15,
6.45 en 9.15 uur. Luxor: „Mannen zonder
mededogen". 12 jaar, 2, 7 en 9.15 uur. Lido:
„Oase", 18 jaar, 2, 4.15, 7 en 9.15 uur. Frans-
Hals: „De sneeuw was vuil", 18 jaar, 2.30, 7
en 9.15 uur. Minerva: „Young at heart", alle
leeft., 8.15 uur. Roxy: „Vertwijfelde speur
tocht", 14 jaar, 2.30, 7 en 9.15 uur. Wilhel-
minastraat 22, 7.30 uur, Trance-wijdings-
dienst van de Ver. van Spir. „Het Licht".
Stadsschouwburg, 8 uur, „De Plankeniers"
voeren op „Fataal geheim". Vleeshal: Natio
nale en internationale tentoonstelling van
architectuur, 13.30—17.30 en 19—22 uur.
Perón in Mei 1944 minister van Oorlog en
een maand later vice-pretsident.
Volksman
Op 9 October 1945 werd de regering
verdreven door een militaire beweging, die
Perón in de gevangenis bracht. Dit leidde
evenwel, mede door toedoen van de actrice
Eva Duarte, die in hetzelfde jaar Peróns
vrouw zou worden, tot zulk een verzet van
de vakbeweging, dat de nieuwe machtheb
bers onder druk van een algemene staking
Perón vrij lieten. Deze stelde een nieuwe
regering samen, waarvan hij zelf geen deel
uitmaakte. Hij wijdde zich aan de voorbe
reiding van de presidentsverkiezingen in
Februari 1946. Hij legde de grondslag
voor de Perónistische beweging die hem als
constitutioneel president aan de macht
bracht.
In de loop van zijn regering is Perón's
positie vele malen bedreigd. In September
1951 werd een militaire opstand tegen hem
gericht, die evenwel evenals de opstand
van een deel van de marine op 16 Juni
1954, mislukte.
Het traditionele najaarsconcert te Haar
lem van de Marinierskapel der Koninklij
ke Marine onder leiding van de kapitein
der Mariniers G. Nieuwland ten bate van
het Marine Sanatorium fonds, dat zou
plaats hebben op 5 October 1955, moet
worden uitgesteld, daar de kapel medio
September 1955 naar de Nederlandse An
tillen is vertrokken om aldaar de feeste-
lijkhëd'erf'op te luisteren ter gelegenheid
van het bezoek van Koningin Juliana en
Prink Bërnhard.
Het concert zal nu plaatshebben op 1 Fe
bruari 1956.
Bij de goud-bergingstoren van de co-
operatieve bergingsvereniging „Renate
Leonard" U.A. is men op het ogenblik
druk bezig met het gereedmaken voor het
vertrek naar het wrak.
De sleepboot „Cycloop" van bureau
wijsmuller is langzij gekomen, om een
duiker naar beneden te sturen om een
sleepdraad die bij het transport door het
Noordzeekanaal is geslipt boven te halen.
Men schijnt nu het plan weer te hebben,
Vrijdag, dus morgen definitief naar de
„Renate" te vertrekken, omdat de weer
berichten ook op langere termijn gunstig
zijn voor een goudbergingspoging.
De toren is nu wel leeggeblazen maar
volgens onbevestigde berichten zou het ge
vaarte dermate diep in de modder van de
Noordzeekaaalbodem zijn gezakt, dat het
niet drijvend te krijgen is.
Vanmiddag komt de Scheepvaart-inspec
tie teneinde te beoordelen of het gevaarte
een certificaat van zeewaardigheid krijgen
kan.
Minister Van Thiel deelt in de toelich
ting op de begroting van Maatschappelijk
Werk voor 1956 mee dat naar verwachting
het aantal Nederlanders, dat in 1954 van
Indonesië uit in Nederland arriveerde
(ongeveer 16.500), in 1955 verre zal worden
overtroffen (ongeveer 20.000). De minister
meent dat de drang Indonesië te verlaten
in 1956 niet zal verminderen.
Het vraagstuk met betrekking tot de
toekomst van de Ambonezen zal in het
algemeen zijn uiteindelijke oplossing moe
ten vinden in een vertrek uit Nederland
en vestiging in Indonesië of elders. Het
beleid ten aanzien van de zorg voor de
Ambonezen zal er echter mede rekening
moeten houden, dat dit vertrek niet spoe
dig zal kunnen plaats vinden.
Dit is voor de minister aanleiding ge
weest om zich opnieuw ernstig te bezinnen
op de wijze van verzorging, welke ten aan
zien van de Ambonezen wordt toegepast.
Het thans gevolgde systeem gaat uit van
een massale en totale verzorging. Op zich
zelf is dit verklaarbaar, Het betrof immers
mensen, die hier te lande geheel vreemd
waren en slechts zeer tijdelijk hier zouden
blijven. De woongelegenheden, waarin zij
werden gehuisvest, lieten een andere ver
zorging niet toe.
De minister is van oordeel, dat het nood
zakelijk is hierin thans verandering te
brengen. Hij acht het nodig, dat een zoda
nige opzet wordt gemaakt, dat verant
woordelijkheid voor eigen persoon en ge
zin tot haar recht komt. Het kunnen dra
gen en uitoefenen van deze verantwoor
delijkheid zijn, waar te zijner tijd ook de
definitieve verblijfplaats zal worden ge
vonden, noodzakelijke voorwaarden voor
een zelfstandig bestaan.
Het beleid zal er daarom op gericht wor
den, dat ieder gezin zijn eigen huishouding
gaat voeren, met zo mogelijk uit eigen ar
beid verkregen inkomsten. Van verzorging
door de overheid zal overgegaan moeten
worden op zelfzorg, hetgeen tot gevolg zal
hebben, dat de taken van het in de woon
oorden werkzame Nederlandse personeel
van karakter zullen veranderen of ver
vallen. Dat vooral in het eerste stadium
aan de gezinnen de helpende hand geboden
zal moeten worden, behoeft geen nader
betoog.
ADVERTENTIE
De Parijzenaars zullen zich wel de ogen uitgewreven hebben toen zij deze week
hun vereerde held uit de eerste wereldoorlog, wijlen maarschalk Foch, aan het hoofd
van zijn troepen de stad zagen binnenrukken. Het betrof hier de reconstructie van
Foch's overwinningsparade in Augustus 1918, die een onderdeel vormt van een
nieuwe documentaire film over de geschiedenis van Parijs. Op de foto: de grijze
namaak-maar schalk met zijn dapperen op de Champs Elysées.
DJAKARTA (ANP) Rechter Roch-
jani heeft bij de voortgezette behandeling
van de zaak-Schmidt voor het Landgerecht
te Djakarta de getuigen Reynst en Manoch
voor zich laten verschijnen omdat zij op de
vorige zittingen tegenstrijdige verklaringen
hadden afgelegd. Manoch gaf toe, dat zijn
verklaring eigenlijk meer een eigen con
clusie was geweest. Er was voor deze zitting
grote publieke belangstelling. Aanwezig
was een vertegenwoordiger van het Neder
landse Hoge Commissariaat.
Rechter Rochjani leest uit een proces
verbaal van een vroegere zitting voor wat
Manoch heeft verklaard over een tocht
naar Bandung, via Bogor, waar hij Reynst
zou hebben opgehaald. Manoch zegt, dat
hij bij deze verklaring blijft. Als de rechter
aan Reynst vraagt, of hij is meegeweest
naar Bandung, antwoordt deze: Neen.
Manoch zegt: Bij onze confrontatie na de
arrestatie zei Reynst, dat het wel gebeurd
was, dus heb ik dat ook maar in mijn ver
klaring gezegd. Maar Wim Eko is zeker
mee geweest. Getuige Reynst, die achter
Manoch zit, glimlacht op dit ogenblik
triomfantelijk. Op een vraag van de rechter
zegt Reynst bij zijn verklaring te blijven.
Beklaagde Schmidt zegt: „Het valt mij
op, dat Manoch niet zeker is over de ont
moeting in Bandung, hoewel hij dit onder
ede op de zitting heeft beweerd. Alles wat
achteraf niet waar blijkt te zijn, noemt hij
opzettelijke verwarring van de zaak. Dat
Wim Eko is meegeweest blijft hij volhou
den, omdat hij er zeker van is, dat die hem
in zijn verklaringen zal steunen. Nu vertelt
hij over een ontmoeting, waarover hij
vroeger nooit heeft gesproken. Hij is een
meester in het omdraaien van zaken."
Op vragen van de verdedigster mevrouw
Bouman antwoordt Reynst tweemaal door
Van Hulst te zijn bedreigd. Eenmaal voor
en eenmaal na zijn arrestatie. Zover getuige
zich kan herinneren heeft Manoch hem
„nog niet" bedreigd.
Manoch vertelt dat Van Hulst na zijn
arrestatie de politie bedroog. Hij had veel
contact met het Hoge Commissariaat te
Bandung en te Djakarta. Ondermeer om
briefjes en boodschappen van andere ge
vangenen over te brengen. De verdedigster
merkt op dat Manoch vroeger altijd zei, dat
hij apart in een cel opgesloten was en nu
blijkt, dat hij al die tijd feitelijk op vrije
voeten was.
De verdedigster zegt opgemerkt te heb
ben, dat de getuigen Baden, Ulmer en Hof
man van de lijst van de getuigen a charge
zijn afgevoerd, waarop de officier van Jus
titie Sunario lachend opmerkt, dat hij aan
neemt dat zij hun verklaringen toch wel
zullen intrekken.
Op een vraag van verdedigster, of zij
dan niet juist gehoord dienen te worden,
zegt de rechter dat hij de getuigenverhoren
wil splitsen: eerst a charge dan a décharge.
Met het oog op de algemene verkiezingen
op 29 September wordt het proces op 4 Oc
tober voortgezet.
Het is volkomen onjuist om aan te ne
men, dat de herfst op 21 September begint.
Natuurlijk, men heeft reeds eeuwen gele
den de twaalf maanden verdeeld in vier
jaargetijden, maar de keuze was toen vol
strekt willekeurig en er is in het geheel
geen rekening gehouden met de wil van
het mensdom. Laten wij er geen doekjes
om winden. De herfst begint pas wanneer
de handenarbeid-verenigingen weer aan
de wintercursussen beginnen, wanneer de
politieke partijen sprekers uit verafgele
gen oorden naar het benauwde vergader
zaaltje lokken, wanneer de amateur-to
neelspelers de eerste rollen doornemen en
wanneer de bridge-clubs de druiven-
drives organiseren.
Dan pas is het herfst en dit kan eind
Augustus of half October zijn dat doet
niets terzake. Het begin van het najaar
hangt namelijk geheel af van het weer.
Trouwens, ook hier is er dikwijls sprake
van een ernstig misverstand. Velen ne
men namelijk het standpunt in, dat er bij
mooi weer niet vergaderd kan worden.
Niets is echter minder waar. Wat is aan
genamer dan het bespreken van allerlei
tamelijk oninteressante problemen op een
rustig terrasje achter een koele dronk? En
voor een amateur-acteur is het bestude
ren van een lastige rol, liggend in een
tuinstoel onder schaduwgevende bomen bij
voorbeeld bijzonder verkwikkend.
Ook het argument vacantie speelt geen
enkele rol van betekenis. Immers een ver
gadering, waarbij maar enkele bestuurders
en een klein aantal leden samenkomen,
brengt de aanwezigen nauwer tot elkaar.
Het wérkelijke herfstseizoen begint echter
wanneer het dagen achtereen regent en
stormt, wanneer men vroeg de dikke gor
dijnen en de ramen sluit en wanneer de
hoofdstraten in de stad verlaten zijn als bij
een razzia. Dan pas lopen de vergaderingen
weer vol. Men hangt de natte jassen teza
men aan de kapstok in een klamme bundel
en men stapt handenwrijvend het kneu
terige zaaltje binnen waar de sigarenrook
al een stevig pantser vormt voor onbevoeg
den. Zonder schaamte bestelt men sterke
alcoholhoudende dranken. Nu wordt men
immers niet meer voor de gewoonte-drin
ker aangezien, het is koud en guur en een
verkoudheid raakt men niet zo spoedig
kwijt; voorkomen is al altijd beter dan ge
nezen. Er wordt lang geboomd over onbe
langrijke zaken. Men neemt het niet zo
nauw met de tijd, buiten is het toch nat en
onaangenaam en bovendien staat het win
terseizoen pas aan het begin, zodat er nog
vele intieme vergaderingetjes zullen vol
gen. En wanneer de voorzitter op de eerste
van een dergelijke avonden-reeks het
woord neemt, wanneer de eerste kegelbal
len in de nieuwe competitie rollen, wan
neer de jeugdclubs karton, raffia, pitriet en
aardappelen gaan bewerken en wanneer de
amateur-regisseur wanhopig rondloopt
omdat hij de ster van de vereniging voor
de gevoelige rollen aan een concurrerende
vereniging moest afstaan, dan is de herfst
begonnen. De herfst, die door zovelen
wordt bemind, alleen omdat men kan ver
gaderen en omdat het binnen zoveel pret
tiger is dan buiten. H. de G.
STOCKHOLM (United Press). - Een tot
Zweed genaturaliseerde Russische arts, dr.
Lebedinov, heeft op het vliegveld Bromma
buiten Stockholm zijn 76-jarige moeder
ontvangen die hij in veertien jaar niet
had gezien. Dr. Lebedinov deserteerde uit
Moeder en zoon herenigd
het Rode leger tijdens de Russisch-Finse
oorlog in 1941 en heeft sindsdien vele po
gingen in het werk gesteld om zijn moeder
ook in Zweden te krijgen.
Verzoeken aan Churchill, Eisenhower,
Boelganin en Molotov bleven
Een groot staatsman heeft
eens, in een liefdevolle bui,
zijn volk „één groot gezin"
genoemd en talrijke kleinere
staatslieden hebben hem dat
in de loop der tijden in hun
diverse liefdevolle buien na
gezegd. Hoe lichtvaardig ech
ter deze uitlating moet zijn,
kwam dezer dagen in mijn ge
dachten op, toen de gang van
zaken in het gezin mij als een
soort van wonderlijke ontdek
king voor de geest verscheen.
Het wonderlijke is gelegen
in het feit, dat een gezin niets
anders dan een meestal
goedaardige dictatoriale sa
menleving is. Er bestaat in het
gezin geen democratie. Hoe
zeer déze vorm van elkander-
vliegen-afvangen ook in de
mode is gekomen, democratie
heeft nooit toegang kunnen
vinden in de huizen der demo
craten. Terwijl van de hoogste
staatstop tot in de kleinste
vergadering de democratie
hoogtij viert, keren al die de
mocraten na volbrachte demo
cratische dagtaak terug in de
schoot der dictatuur, strekken
de benen en voelen zich pas
dan oprecht behaaglijk.
Is dat wonderlijk of niet?
Wellicht is dit de sleutel tot
de merkwaardige en vaak
jammerlijke gang van zaken
in de democratische staat en
de democratisch georganiseer
de partijen en verenigingen.
Wellicht is de basis van alles
wat samenleving heet het
gezin de enige vlot lopen
de maatschappelijke levensge
meenschap, omdat hier niet de
democratie theorie en praktijk
vormt, doch een weloverwo
gen, liefdevolle opperheer
schappij, die zwaar is van
verantwoordelijkheid en besef
voor algemeen belang.
Daaruit zou moeten volgen,
dat het door dik en dun zwe
ren bij democratie slechts een
schromelijke waanwijsheid tot
grondslag heeft, die valselijk
de overtuiging schept dat aan
alle humaniteit en bescha
vingszin is voldaan wanneer
de regels van het democra
tische spel zijn gevolgd.
Wat in het groot als goed is
geaccepteerd, kan in het klein
niet volkomen fout zijn, ook
al zouden de nuances een wij
ziging ondergaan. Wanneer
men in de Staten-Generaal
een voor het ganse volk gel
dende wet wenst te toetsen
aan de wil van dat volk, telt
men de neuzen en laat men de
eigenaars van die neuzen ja
of neen zeggen. Wanneer men
in een vergadering een be
langrijke beslissing wil laten
beoordelen door de leden, telt
men de neuzen en laat men de
eigenaren daarvan stemmen.
Als er tien mensen ja en elf
neen zeggen, is het neen. Dat
is wat men democratie noemt.
Maar is dat eigenlijk niet een
dictatuur van die éne neuzen-
eigenaar, die met zijn ja of
neen de ganse beslissing in de
hand heeft?
Men zou dat in de gezinnen
kunnen navolgen. Onze buur
man, die tien kinderen heeft,
zou op een goede dag aan zijn
gezin de vraag kunnen voor
leggen: zullen we het zakgeld
van de kinderen verdubbelen
of zullen we het volledig af
schaffen? Tien kinderen en
twee ouders maakt twaalf.
Democratie betekent dan: ze
ven ja en vijf tegen is ja, ze
ven tegen en vijf voor is neen.
Onze buurman zou zijn ganse
huishoudentje op deze wijze
kunnen regelen en de demo
cratie de heilige, eerlijke,
onaanvechtbare democratie
het laatste woord kunnen doen
spreken. Deze arme man zou
dan aan den lijve ondervin
den, wat democratie betekent.
Het zou voor hem de dictatuur
der onmondigen, onverstandi-
gen, roekelozen, onervarenen
zijn, die zijn kleine samen
leving in de kortste keren
naar de chaos en ondergang
zou helpen.
Doch welke samenleving,
welke organisatie en welke
staat is samengesteld uit lou
ter wijzen, voorzichtigen, on-
baatzuchtigen en ervarenen?
Het is wonderlijk, hoe de
mocratie en dictatuur op deze
wijze elkander benaderen, om
armen en vervangen. Er zal wel
ergens een fout schuilen in de
redenering, doch zij is moeilijk
te ontdekken. Zij zit wellicht
verborgen in de diepste diep
ten der theoretische compli
caties, welke het onzichtbare
raamwerk van onze maat
schappij vormen.
Het is misschien ook niet
goed, hierover te peinzen. Wij
zijn immers zo kinderlijk ver
heugd met onze democratie en
zo vervuld van terechte afkeer
van de dictatuur. Het is wel
licht het beste, dat alles zo
blijft, zowel in de gezinnen als
in de Staten-Generaal.
Maar het is wonderlijk of
niet? J. L.
onbeantwoord. Tijdens de bijeenkomst van
de grote vier in Genève deed Lebedinov
een vergeefse poging om in contact te ko
men met de Russische delegatie.
Dank zij de tussenkomst van het Zweed
se Rode Kruis kwam vorige week einde
lijk de vereiste toestemming af.
Op het vliegveld waren tientallen ver
slaggevers, fotografen en cameramannen
verzameld om van de hereniging getuige
te zijn.
De oude halfblinde vrouw droeg een
bijbel in de ene, en een bouquet anjers in
de andere hand toen ze het vliegveld ver
liet. De bebaarde dokter kuste zijn moe
der en terwijl de tranen langs zijn wan
gen stroomden hielp hij zijn moeder langs
de loopplank naar beneden.
Een priester van de Grieks-Russische
orthodoxe kerk, vader Nicolai, die in
Stockholm woont, was ter begroeting op
het vliegveld aanwezig. Hij zei, dat de
vrouw „God moest danken voor het voor
recht, dit land binnen te zijn gekomen
waar iedereen het recht had, vrijelijk te
praten en te bidden".
In de Amsterdamse gemeenteraad is het
prae-advies van B. en W. ter sprake geko
men over het instellen van tandheelkun
dig onderwijs aan de Gemeente-universiteit
van Amsterdam. Dit advies is uitgebracht
naar aanleiding van een voorstel van het
raadslid dr. B. H. Sajet (P. v. d. A.) waar
bij B. en W. worden uitgenodigd „ten spoe
digste voorstellen bjj de raad in te dienen
tot instelling van tandheelkundig onderwijs
aan de Gemeente Universiteit".
Uitvoerig beschrijven B. en W. in hun
prae-advies de bezwaren zowel tegen een
opleiding van tandartsen aan de Gemeente
Universiteit (zowel wat betreft de kostbare
persoonlijke als de materiële uitrusting,
waartoe de middelen noch de uitrusting
aanwezig zijn) als tegen de mogelijkheid
van het opleiden van artsen tot zogenaam
de mondartsen aan een speciaal' te stichten
wetenschappelijk centrum voor preventieve
tandheelkunde binnen de medische facul
teit. B. en W. adviseren de raad het voor-
stel-Sajet niet aan te nemen.
Uitvoerig heeft dr. Sajet Woensdag zijn
standpunt nog eens uiteengezet, dat de
totstandkoming van een tandheelkundige
vorming voor artsen aan de Gemeente
Universiteit in het belang van de volksge
zondheid alsmede van de ontwikkeling der
universiteit moet worden geacht. Hij dien
de een motie in, waarin B. en W. worden
uitgenodigd „deze voorziening te betrekken
in het kader van de verschillende voor de
uitbreiding der universiteit in overweging
te nemen maatregelen". Deze uitbreiding
der universiteit was het volgende punt van
de agenda, waarvan de behandeling niet
voltooid kon worden.
Hoewel de wethouder voor Onderwijs
zaken mi-. A. de Roos namens B. en W. de
motie-Sajet ernstig had ontraden met
name het eerste deel, waarin wordt gezegd
dat „de tot standkoming van een tandheel
kundige vorming van artsen aan de univer
siteit van Amsterdam in het belang van de
ontwikkeling der universiteit moet worden
geacht" nam de raad deze motie na een
langdurig debat aan met 20 tegen 19 stem
men. Tegen stemden de K.V.P., de V.V.D.
en de Protestants-Christelijke fractie als-
mede de wethouders.
