Onbekwameburgemeester
kanselier van West-Duitsland
DR. KONRAD ADENAUER TACHTIG JAAR
HAMEA
Geboorte-overschot leidde tot sterke
aanwas der Nederlandse bevolking
Ruwe, rode handen
Autoritair, hooghartig,
eigenzinnig en berekenend
op een eenzame post
Trek uit Noordelijke provincies en
Zeeland naar andere delen van het land
Scholieren kwamen niet
meer door verkeers
stroom heen
Oermensen
Verkeersbalans van
de hoofdstad
Onverzettelijk
Landverraad
Onbekwaam
Noodgedwongen
Twintig scholen in de hoofdstad
beginnen nu om kwart over negen
Kerkelijk Nieuws
Sfinxachtig
Dr. Albert Schweitzer in
Lambarene teruggekeerd
Meer ongelukken, maar
geen hoger dodencijfer
Voordrachten voor buiten
landers in Den Haag
over Nederland
Meeste Spaanse studenten
in Madrid tegen Franco
Eis van gymnasiast tegen
Amsterdam afgewezen
Zeepost
-DAG 5 JANUARI 1956
t - i. ...i
ADVERTENTIE
(Van onze correspondent in Bonn)
Dr. Konrad Adenauer die vandaag tachtig jaar
wordt, heeft als bondskanselier van West-Duits-
land efen belangrijk aandeel gehad in de internatio
nale politiek. Zijn invloed daarin zal ongetwijfeld
nog lang merkbaar blijven. Churchill heeft hem in
het voorjaar van 1953 „de verstandigste Duitse
staatsman sedert Bismarck" genoemd en voor de
Amerikanen is hij de belangrijkste politicus van
Europa geworden.
Zijn binnenlandse tegenstanders daarentegen ver
wijten hem, dat hij te.veel naar het pijpen van de
grote Westelijke mogendheden danst, vandaar dat
zij hem spottenderwijs „de kanselier van de geal
lieerden" noemen.
Adenauer is een autoritaire, hooghartige, eigenzin
nige en berekenende figuur, die niet veel vrienden
heeft. Zelfs zijn naaste medewerkers klagen er
over dat hij hen in menselijk opzicht op een afstand
houdt. In zijn onmiddellijke omgeving wordt hij ge
woonlijk „Der Alte" genoemd. Net als de kapitein
van een schip wil „de ouwe" over alles de baas
blijven.
Adenauer heeft zijn leven lang in het Rijnland ge
woond. De familienaam stamt uit deze streek: Adenau
is een oud stadje ten zuidwesten van Bonn, niet ver
van het dal van de Ahr. Hij werd op 5 januari 1876 in
Keulen geboren. Konrads vader had een betrekking bij
de rechtbank in Keulen. Zijn salaris was nauwelijks
toereikend om zijn vier kinderen een behoorlijke op
voeding te geven. Toen Konrad op het gymnasium was
gaf hij bijlessen om wat te verdienen. Hij wilde jurist
worden. Maar zijn beide broers studeerden ook al.
Konrad kwam eerst op een bankierskantoor en kreeg
op achttienjarige leeftijd een studiebeurs voor de uni
versiteit in Freiburg. Hij studeerde hard. Doorgaans zat
hij tot diep in de nacht bij het licht van een petroleum
lamp over zijn boeken gebogen. Als hij zijn ogen moei
lijk open kon houden, stak hij zijn voeten in een Dak
met koud water.
Dr. Konrad Adenauer
Het taaie uithoudingsvermogen, dat hem
in zijn jeugd al kenmerkte, en van de mees
te anderen onderscheidde, heeft Adenauer
nimmer verlaten. Tot voor kort werkte
hij meestal veertien tot achttien uur per
dag. Daarnaast brengt het kanselierschap
talrijke vertegenwoordigende plichten me
de en lange reizen per auto of vliegma
chine. Meer dan vijf of zes uur nachtrust
scheen hij tot voor kort niet nodig te heb
ben. Om zes uur des morgens was hij
vaak al uit de veren. Als de zittingen
van de Bondsdag soms tot laat na midder
nacht duurden en bijkans alle anderen in
de zaal van wie de meesten veel jonger
waren dan hij er doodmoe uitzagen zat
Adenauer onbeweeglijk in de hoge, zwarte
ministersbank en zijn gezicht vertoonde
geen spoor van afmatting al was het dan
zoals altijd wasbleek.
Adenauer heeft niet alleen een ijzeren
wil, maar ook een ijzeren gestel. Roken
doet hij niet. Hij is mischien omdat hij
Rijnlander is niet afkerig van een glas
goede wijn.
Toen Adenauer in 1901 afgestudeerd
was, werkte hij enige tijd bij de rechtbanK
in zijn geboortestad Keulen. In 1906 kwam
hij op het bureau van „Geheimrat" Jausen;
een van de voornaamste advocaten van de
stad, die voorzitter van de Keulse fractie
van de Rooms-Katholieke centrum-partij
was. In datzelfde jaar werd Adenauer, die
zich ook bij het centrum aangesloten had,
wethouder van Keulen. Twee jaar tevoren
was hij met Emma Weyer in het huwelijk
getreden, die hem twee zoons en een doch
ter schonk. Een van die zoons, Max, is
thans „oberstadtdirektor" van Keulen. In
1912 werd Adenauer, ondanks de tegen
stand van de liberalen, tot plaatsvervanger
van de burgemeester benoemd en toen de
„Oberbürgemeister" Wallraf in 1917 als
staatssecretaris naar Berlijn vertrok, werd
Adenauer zijn opvolger. In februari 1918. - -
deed hij bovendien zijn intrede in het Prui- j zÜn salaris. Later dook hij onder in een
deelde een arbeiders- en soldatenraad de
lakens uit. Adenauer mocht in het gebouw
blijven en werd tot voorzitter benoemd van
een „welvaartscomité". Kort daarop deden
de eerste Britse bezettingstroepen hun in
trede in Keulen.
Een jaar na het einde van de eerste we
reldoorlog hertrouwde Adenauer. Uit zijn
verbintenis met Auguste Zinsser zijn twee
zoons en twee dochters geboren. Na het
einde van de tweede wereldoorlog bleek,
dat Auguste in de verte verwant was aan
de vrouw van de Amerikaanse hoge com
missaris in Duitsland McCloy.
Adenauer l'iet in Keulen een grote in
dustriehaven bouwen en hoopte dat zijn
stad de grootste binnenhaven en centrum
van Europa zou worden met rechtstreekse
verbindingen naar Engeland, Nederland,
België en Frankrijk. Hij opende het jaar
beursterrein aan de overkant van de Rijn,
en deed de eeuwenoude universiteit van
Keulen, die in 1388 was opgericht, en in
1798 door de Fransen was gesloten, in 1919
herleven. De faculteiten van de medicijnen
en de staatswetenschappen verleenden hem
het ere-doctoraat. Later werd Adenauer
doctor honoris causa van tal van buiten
landse universiteiten.
Inmiddels was hij ook voorzitter van de
Pruisische staatsraad in Berlijn geworden.
Tot 1933 heeft Adenauer Keulen tot
steeds groter bloei gebracht. De nazi's
maakten daar een einde aan. Toen Hitier
een bezoek aan de stad zou brengen, liet
„Oberbürgemeister" Adenauer alle haken-
kruisvlaggen, waarmede de Keulse natio-
naal-socialisten de Rijnbruggen kwistig
hadden versierd, naar beneden halen om
dat ze 5»ch het embleem van de staat noch
dat van de stad Keulen waren. Adenauer
werd beschuldigd van „landverraad" en
wanbeheer. Hij moest Keulen verlaten,
voorlopig met behoud van drie kwart van
Benedictijnen-klooster maar in 1944 werd
hij in zijn woning in Rhöndorf aan de voet
van de Drachenfels, gearresteerd en naar
een concentratiekamp gebracht.
Adenauer was 57 toen de nazi's hem van
zijn burgemeesterstoel verjoegen, en hij
was 69, toen het „duizendjarig rijk" alweer
uit was. Toen de geallieerden Duitsland in
1945 binnenrukten, maakten ze Adenauer
meteen in mei burgemeester van Ko
blenz. Een maand later was hij weer
„Oberbürgemeister" in Keulen. Adenauer
vroeg de bezetters de bevolking beter en
geregelder op de hoogte te houden van de
gebeurtenissen, niet het minst om geruch
ten tegen te gaan. „De Duitsers", zo zei hij,
„zijn gewend dat men hen zegt wat ze moe
ten doen. Thans is het meer dan ooit nodig,
dat men hen vertelt wat hun staat te wach
ten en wat ze moeten doen. De bezetting is
voor lange tijd noodzakelijk, want Duits
land is niet in staat zich zelf te regeren. Om
het volk moed en hoop te geven, moeten we
echter zoveel mogelijk bewegingsvrijheid
krijgen".
sische „Herrenhaus" (Eerste Kamer).
Slechts vijf maanden heeft Adenauer
aan het hoofd van de stad Keulen gestaan.
Daarna werd hij door de Britse militaire
bezetters aan de dijk gezet. Officieel heette
het, dat hij „wegens onbekwaamheid" ont
slagen was. Hij zou niet met voldoende
doorzettingsvermogen de voorgeschreven
politiek ten uitvoer hebben gebracht. Men
vermoedt evenwel, dat de Britten meenden,
dat Adenauer pogingen in het werk stelde
het gebied rondom Keulen in de Franse
zone te laten opnemen. Niemand kon toen
vermoeden, dat de ontslagen Keulse bur
gemeester een paar jaar later de grootste
man in West-Duitsland zou zijn, die presi-
dent Eisenhower in het Witte Huis te
Washington, minister-president Churchill
in Downingstreet en koningin Elizabeth in
haar paleis te Londen zouden ontvangen.
In zijn werkkamer in de bondskanseilarlj
in Bonn, het witte paleis Sohauimburg
(waar vroeger een zuster van keizer Wil
helm II woonde) staat een foto met een
opdracht, die Churchill hem enkele jaren
geleden schonk, en waarop de vroegere
Britse premier de naam met een h heeft
geschreven: Adenihauer.
Reeds in 1922 had Adenauer gemeend dat
alle c'hristeldjkdenikeraden in Duitsland', zo
wel Roams-Kathoüeken als Protestanten,
zich tot één grote politieke beweging aan
een imoesten sluiten. „Duitsland", zei hij,
is één. van de minst christelijke landen van
Europa". Hij werkte in het Rijnland actief
mee bij de oprichting van de Christelijke
Democratische Unie, die volgelingen van
beide richtingen omvat, en hij werd haar
leider. In 1948 in welk jaar zijn tweede
vrouw stierf - werd hij met algemene
stemmen tot voorzitter van de opnieuw in
bet leven geroepen parlementaire raad van
West-Duitsland gekozen, en in 1949 werd
hij 'bondskanselier. Om de eindeloze wisse
ling van kabinetten die de republiek van
Weimar had' gekenmerkt (tweeëntwintig in
veertien jaar) te vermijden kreeg de bonds
kanselier in de nieuwe grondwet een stevi
ger positie. Hij kan alleen dan ten val
worden 'gebracht ais de meerderheid van de
afgevaardigden het eens is geworden over
de opvolger. De Westelijke geallieerden
hebben tegen deze versterkte machtspositie
niet .geprotesteerd. Het is hoofdzakelijk aan
Adenauer, die 13 kilometer van Bonn af
woont, te danken dat het saaie en klein
steedse Bonn de „voorlopige" hoofdstad
van de in September 1949 uitgeroepen
bondsrepubliek is géwordén. In Frankfort
aan de Main was men al begonnen een paar
grote „regeringsgebouwen" neer te zetten,
maar Adenauers grote bezwaar was d'at in
Frankfort de socialisten de boventoon voer
den.
Op 73-jarige leeftijd aanvaardde Ade
nauer zijn verantwoordelijke taak als lei
der van de Westduitse politiek. Hij zei
dat hij niet kanselier geworden was omdat
hij het zo prettig vond, maar omdat de om
standigheden hem ertoe hadden gedwongen.
In het begin leidde hij een overwonnen en
bezet land', maar gaandeweg trokken de be
zetters zich uit de bestuursaangelegenheden
terug. Adenauer vergeleek zijn taak wei
eens met die van een curator, die een fail
liete boedel liquideert en die de schuld
eisers er van moet overtuigen dat er voor
lopig niets te 'halen is.
Men heeft Adenauer dikwijls verweten
dat hij te autoritair optreedt en dat hij alles
persoonlijk met de drie Westelijke hoge
commissarissen, later de ambassadeurs, be
disselde, zonder er het parlement of zelfs
zijn eigen kabinet in te kennen. Hij
doet bij voorkeur zoveel mogelijk alleen.
Hoe lang heeft het niet geduurd voordat hij
er toe kon besluiten het ministerie van Bui
tenlandse Zaken, dat hij zelf beheerde aan
Van Bren-tano af te staan? Hij duldt geen
krachtige figuren naast zich. Mensen van
wie hij vreesde dat ze gevaarlijk voor hem
kon-den worden, heeft hij „onschadelijk"
gemaakt.
Adenauer zag in dat een hechte samen
werking met het Westen noodzakelijk was.
Als 'hij daar met minder kracht op aange
drongen had, zou de Westduitse bondsre
publiek thans niet zulk een belangrijke
plaats onder de andere naties innemen. Dat
wil niet zeggen dat Adenauer steeds „ja" en
„amen" heeft gezegd op alles wat de Wes
telijke mogendheden wilden. Hij heeft de
Westelijke bezetters indertijd eens gezegd
dat zijn volk geen Afrikaanse negerstam
was.
Adenauer besefte ook dat herbewape
ning een van de belangrijkste voorwaarden
voor samenwerking met het Westen was,
hoewel hij er aanvankelijk een tegenstan
der van is geweest.
Bijkans alle Duitsers wensen vurig dat er
een einde aan d-e spanningen in de wereld
en aan de koude oorlog zal komen en dat
Duitsland herenigd zal worden. Adenauer,
die de communisten altijd bestreden heeft,
is er in september voor naar Moskou ge
reisd. Hij houdt echter vol dat West-Duits
land' over die hereniging niet rechtstreeks
met vertegenwoordigers van Oost-Duits-
land kan onderhandelen omdat daar geen
wettelijke, ten gevolge van vrije en gehei
me verkiezingen gekozen, regering bestaat.
Uit een publikatie van het Centraal Bu
reau voor de Statistiek blijkt, dat de bevol
king van Nederland op 1 januari 1955
10.680.023 zielen bedroeg. Gedurende en na
de Tweede Wereldoorlog is zij in totaal
met bijna 2 miljoen zielen toegenomen, met
ongeveer een vijfde van de bevolking op
1 januari 1940 dus. Voor deze aanwas van
de bevolking is 't geboorteoverschot steeds
van overwegende betekenis geweest.
Het aantal geborenen per jaar is hoger
dan voor de oorlog, namelijk 230.000 tegen
rond 180.000, en relatief 22 tegen 20 per
1000 inwoners. Het huidige hogere cijfer
is voornamelijk gevolg van een hogere hu
welijkssluiting. Na de huwelijkshausse in
1946 en 1947 zijn de huwelijkscijfers bo
ven die van de vooroorlogse periode geble
ven. Het is gebleken, dat tegenwoordig
meer huwbare personen tot een huwelijk
komen, en eveneens dat onder de jongeren
meer wordt gehuwd dan voor de oorlog.
Het aantal echtscheidingen is geduren
de de oorlogsjaren in vergelijking met voor
de oorlog geleidelijk toegenomen en on
danks een daling na een maximum in 1946
van 51 echtscheidingen per 10.000 echtpa
ren, is de echtscheidingsfrequentie tot dus
verre nog steeds hoger dan in de vooroor
logse jaren: in 1954 24 echtscheidingen per
10.000 echtparen tegen 18 in de jaren
1938/1939.
In de periode 19381954 heeft de bui
tenlandse migratie vrijwel steeds een be
volkingsverlies opgeleverd, behoudens in
1946 en 1950, toen sprake was van een
vestigingsoverschot, voornamelijk door re
patriëring uit Indonesië. Het vrij hoge
emigratieoverschot in de jaren 19511954
bedroeg ongeveer 20 percent van het ge-
De steeds toenemende verkeersdrukte
in de hoofdstad heeft het noodzakelijk ge
maakt, dat thans bij wijze van proef twin
tig lagere scholen in Amsterdam-West op
verzoek van de verkeerspolitie het begin
van de schooltijd van 9 uur verplaatst heb
ben naar kwart over negen.
De schoolbrigades die hun klasgenootjes
en de kleinere jongens en meisjes van de
scholen bij het oversteken escorteren,
moeten van de verkeerspolitie steeds met
het oversteken wachten totdat er een dui
delijke opening in het verkeer is. Kort
voor negen uur des ochtends spoeden zich
echter zoveel duizenden wielrijders naar
de binnenstad, dat oversteken vrijwel niet
meer mogelijk was. Klokslag negen uur is
die grootste drukte plotseling voorbij. Dit
heeft ertoe geleid, dat de verkeerspolitie
thans de scholen ervan heeft weten te over
tuigen de begintijd op kwart over negen
te brengen.
Mocht de proef in Amsterdam-West sla
gen, dan wil men na de paasvakantie alle
Amsterdamse lagere scholen om kwart
over negen laten beginnen.
Ned. Herv. kerk
Aangenomen naar Neede (toez.) J. Bok-
hove te Rauwerd; naar Veendam (toez.) P.
E. Blom te Berkenwoude.
Bedankt voor Bodegraven P. P. J. Mon
ster te Katwijk aan Zee.
Benoemd tot bijstand in het pastoraat te
Tiel J. W. Michon em. pred. te Enschedé.
Beroepbaarstelling. De heer C. Groot
vic. te Zwolle, stelt zich beroepbaar.
Geref. kerken
Aangenomen naar Delfzijl (2e pred.pl.)
J. W. Vlaanderen te Blokzijl, die bedank
te voor Veendam.
Bedankt voor Kampen (vac. R. de Vries)
J. P. Hasper te Goënga (Fr.); voor Vlaar-
dingen (6e pred.pl.) F. Vroon te Gronin
gen.
Chr. Geref. kerken
Beroepen te St. Jansklooster A. C. Noort
te Meppel.
Zijn vrouw was nog voor het einde van
1916 overleden. In het begin van 1917
werd Adenauer ernstig gewond bij een
auto-ongeluk. Hij lag vijf maanden in een
ziekenhuis. Enkele spieren in zijn gezicht
waren beschadigd en zo komt het dat
Adenauers gelaat die strakke lijnen kreeg,
waarom het vaak „sfinxachtig" wordt ge
noemd. Adenauer is niet bang voor hard
rijden. Herhaaldelijk vraagt hij aan zijn
chauffeur: „Kun je niet wat harder rij
den?" Toen een chauffeur eens opmerkte:
„Herr Bundeskanzler, wij rijden al 120",
antwoordde Adenauer koeltjes: „Ik heb je
niet gevraagd hoeveel we rijden, alleen of
het niet nog wat harder kan".
In november 1918 brak in Kiel de re
volutie uit. Muitende matrozen kwamen
uit Kiel naar Keulen. Van de zestigduizend
man troepen van het garnizoen sloten dui
zenden soldaten zich aan bij de oproerige
menigte. Oberbürgemeister Adenauer
kreeg van de militaire gouverneur van de
stad gedaan, dat niet op de menigte zou
worden geschoten. Op 8 november werd de
republiek uitgeroepen en in het raadhuis
LAMBARENE (AFP) Dr. Albert
Schweitzer, de winnaar van de Nobelprijs
voor de vrede, is te Lambarene terugge
keerd. Tot Port-Gentil reisde hij per schip
en vandaar, over een afstand van drie
honderd kilometer met een motorsloep
dwars door het oerwoud.
Bij aankomst verklaardde dr. Schweitzer,
die 83 jaar is, dat zijn reis naar Europa
vermoeiend is geweest en dat hij verlangde
naar de rust van Lambarene.
In dat opzicht trof hij het niet, want op
dezelfde dag als hij arriveerde daar een
speciaal vliegtuig van „Air France" met 24
toeristen (merendeels artsen), die een tocht
door Afrika maken en vier dagen wilden
doorbrengen in Lambarene.
Maak een nette kinderspeel
plaats van tegels en zet er de
nieuwste uitvindingen op het
gebied der ontspanningsmeka-
niek op, graaf een zandbak en
plant er een keurige betonnen
omheining om, na er schoon
duinzand in te hebben gestort.
Zet bordjes met geschilderde
handjes, die naar de verschil
lende gemakken en voorzienin
gen verwijzen en richt plant
soentjes met stevige grasmat
ten in, doorsneden van sierlijk
kronkelende paadjes. Kortom,
maak in de modernste, veel-
zijdigste vorm een speelruimte
voor de jeugd temidden der
oprijzende flatgebouwen en
woonblokken. Dat hebben de
kinderen nodig. Maar doe het
niet in de nabijheid van een
braakliggend terrein, in de
buurt van een stukje woeste
grond met plassen en struiken.
Want uw mooie speeltuin en
uw heldere tegels zullen dan
verlaten blijven liggen, omdat
de jeugd zich in de woeste
modderpoelen zal terugtrek
ken.
Dat is de roepstem van de
oermens, die in ons allen leeft.
De kleine oermensjes in de
kinderen slepen hun slacht
offers mee naar de geheimzin
nige bossen en de smerige
moerassen.Zij doen hun slacht
offers liever in kromgegroeide
bomen klimmen dan in rechte,
gepolijste speeltuinpalen. Zij
maken dat de kinderen wor
den geboeid door de myste
rieuze bekoring van de grillig
gegroeide wanorde en chaoti
sche originaliteit van de na
tuur méér dan door de ver
nuftigste construkties der
schommel-, draaimolen- en
hobbelapparaten-fabrikanten.
De kleine en grote oermen
sen zijn even primitief. Terwijl
de kinderen zich vermeien in
de smeerboel van een drassig
stukje woeste grond, preten
deren de volwassen dat zij zo
iets niet begrijpen. Doch in
hun hart verlangen zij terug
naar het plekje, waar zij in
hun jeugd de ongekunstelde
ontspanning ener romantische
woestheid vonden en waar
zij door de toenmalige volwas
senen aan hun kraag vandaan
werden gesleept.
Wie heeft in zijn jeugd niet
gespeeld op de wildvergroeide
graspollen van een vergeten
stukje land tussen de huizen,
waar nu een fraai gebouw ver
rezen is? Midden in een stad,
als een gat in een gaaf gebit,
lag wel zo'n eigenwijs terrein-
tje vol esdoornstruiken, water
kuilen en omgevallen boom-
resten. Meestal kwam men er
over een platgetrapte prikkel
draad, en men kon erin ver
dwijnen voor de beschaafde
wereld. Men kon er tenten
bouwen en het roversspel spe
len, broeken scheuren en in de
modder vallen. Men kon er
onmogelijk éven schoongekleed
uitkomen als men er na het
middageten van de vrije
woensdag inging. Men vocht er
vetes uit, legde dwaze wedden
schappen aan en raakte er alle
gummiballen kwijt. Men ont
moette er zijn speelgenoten
zijn dierbaarste speelgenoten,
met wie men het boeiendst
ruzie kon maken.
Dat vijvertje!
Het lag midden in het woes
te stukje land en het was niet
groot. Doch het lijkt nu, in de
herinnering, groter dan welke
andere vijver ook. Er dreef
eendenkroos in en een oud
matras, en er leefden kikkers
genoeglijk samen met sala
manders.
Daar kon men met een pols
stok over het water springen,
telkens weer, tot de stok plot
seling wegzakte in de drassige
oever en de wijde boog naar
de andere kant een korte boog
midden in de poel werd.
Het leedvermaak van de an
deren werd dan met opeenge
klemde tanden verdragen,
waarbij de vooruitzichten van
de thuiskomst slechts groter
leed en geen vermaak ver
mochten te wekken. In die mo
menten kreeg men een helder
beeld van het verschijnsel Be
rouw, alsmede van de juistheid
der stelling, dat het pas op
treedt als een epiloog.
Doch dat alles is gemakkelijk
te schrijven op de kerfstok
van de roes, die de oermensen
in ons wakker riepen. De oer
mensen hadden minder begrip
voor de dingen die verboden
waren of uit netheidsoverwe
gingen achterwege dienden te
blijven. De roes van de oer
dom vervaagde onze bescha
ving, en deed haar pas helder
terugkomen bij etenstijd. In de
vorm van berouw.
De oermens in de jongen, die
destijds bij ons „de Blauwe"
heette, vanwege zijn rossige
haartooi, was een ietsje sterker
dan de meeste anderen. Hij
was het, die weddenschappen
sloot óver de vraag, wie het
verst in het water van de poel
durfde te staan.
Hij ging tot over de enkels.
Dat was een record.
Doch toen ik met hem wed
de, scheen zijn oermens een
olijke dag te hebben. De Blau
we schuifelde steeds verder,
tot het water zelfs aan zijn
kuiten kwam en zijn kostelijke
schoolschoenen geheel in de
plomp verdwenen waren. Ik
schuifelde ook verder, want
het was tenslotte een wedden
schap. Tot aan de knieën. Hij
tot over de knieën. Ik tot vèr
over de knieën. Wij zagen de
oppervlakte van het water
steeds dichter bij onze neuzen
komen en hoopten vurig dat
de ander het zou opgeven. De
ander gaf het niet op. Er wa
ren twee oermensen in onze
plaats met d'aivels genoegen
aan het wedden geslagen. Twee
harde knapen, die van geen
wijken wisten, zoals dat in de
oertijd meer de gewoonte was.
Toen de moeder van de
Blauwe haar stem deed klate
ren over de woestheid van de
brakke gronden, mededelend
dat haar zoon aan tafel ver
wacht werd, kwamen wij met
een schok tot de ontdekking
dat het water aan onze kinnen
likte.
Wij stonden star van schrik.
Etenstijd en de situatie van
onze hoofden boven het water
oppervlak waren twee dingen,
die onmogelijk te rijmen vie
len. Niets viel te rijmen, nu de
oermensen zich schaterend in
onze diepste diepten hadden
verborgen en ons met de brok
ken lieten.
Dat deden ze altijd, als het
etenstijd was.
Er staat nu een rijzig flat
gebouw boven op de modder
poel en de platgetreden prik
keldraad is vervangen door een
zandstenen hek van een be
kende kunstenaar.
En de Blauwe zit op een de
partement in Den Haag. Witte
handschoenen en een bolhoed.
Wij zien elkander nooit meer.
En als wij aan elkander den
ken, zoals nu, dan zijn wij dat
zelve niet, doch onze weder
zijdse oermensen.
Maar zij hebben beiden een
saai leven. J. L.
boorte-overschot in deze periode.
De binnenlandse migratie is nog steeds
van geringere omvang dan voor de oorlog.
Voor de noordelijke'provincies en Zeeland
levert deze binnenlandse trek een bevol
kingsverlies op, terwijl de westelijk en
centraal gelegen provincies en gedurende
de laatste jaren eveneens Noordbrabant en
Limburg hun bevolking mede door vesti
gingsoverschotten uit andere provincies za
gen toenemen.
Al geeft de balans van de verkeersonge
vallen gedurende 1955 in Amsterdam een
weinig opwekkend beeld, als lichtpunt kan
gememoreerd worden, dat tenminste het
aantal dodelijke ongevallen niet is geste
gen. Evenals in 1954 zijn er in het afge
lopen jaar 76 doden te betreuren.
Het totaal aantal verkeersongevallen is
van 16.554 gestegen tot 18.345, een toene
ming van 10,8 percent.
Bij degenen die het leven verloren be
vinden zich 9 kinderen, van wie drie in
de leeftijd van 0 tot 3 jaar. Opnieuw is
gebleken, dat oudere mensen zich minder
goed aan het toenemende verkeer weten
aan te passen dan de jongeren, want van
de 76 slachtoffers waren er 33 ouder dan
60 jaar, van wie 20 ouder dan 70 en 5
ouder dan 80 jaar. Het aantal verongelukte
mannen is bijna vier keer zo hoog als dat
der vrouwen.
Wat de groei van het gemotoriseerde
verkeer betreft valt vooral de stijging van
het aantal bromfietsen met 24.6 percent
tot 38.563 stuks op, waartegenover een
kleine teruggang kan worden geconsta
teerd van het aantal rijwielen. De hoofd
stad had in 1955 21.3 percent meer perso
nenauto's dan in 1954, namelijk 31.720.
De Haagse Volksuniversiteit heeft het
initiatief genomen een aantal voordrachten
voor in Den Haag wonende buitenlanders
te doen houden. De eerste voordracht wordt
gegeven door prof. dr. I. J. Brugmans op
dinsdagavond 10 januari over „De econo
mische ontwikkeling van Nederland in de
loop der eeuwen".
De belangstelling voor deze voordrach
ten is zeer groot. De voordrachten worden
gevolgd door buitenlanders van schier elke
nationaliteit.
NEW YORK (Reuter). Volgens een
van officiële zijde uitgegane stemming on
der studenten van de Madrileense univer
siteit is de grote meerderheid van hen ge
kant tegen het huidige Spaanse bewind
van Franco, zo meldt de „New York Times"
Spaanse deskundigen zouden tot de slot
som zijn gekomen dat ontevredenheid over
de huidige sociale en economische toestand
en „gebrek aan politieke ervaring" de jon
geren tot een gemakkelijke prooi van com
munistische propaganda maken.
De uitslag van deze stemming, die werd
geleid door het Spaarne ministerie van
Voorlichting, is bekend gemaakt in ambte
lijke en diplomatieke kringen, aldus de
„New York Times".
Tijden^ gymnastiekles op
Gemeentelijk gymnasium bal
tegen hoofd
Het gerechtshof te Amsterdam heeft,
evenals in eerste aanleg de rechtbank, het
gemeentebestuur van de hoofdstad in het
gelijk gesteld in de civiele procedure die
een voormalige leerling van het gemeen
telijk Barlaeus Gymnasium wegens een
hem overkomen ongeval in het gym
nastieklokaal tegen de gemeente voor scha
devergoeding aanhangig had gemaakt.
In oktober 1949 kreeg deze toenmalige
5e klas leerling in het gymnastieklokaal
een bal tegen het hoofd, waarbij het net
vlies van zijn linkeroog scheurde. Hij heeft
het gezichtsvermogen in dit oog dientenge
volge verloren.
De gymnastiekleraar was verzekerd te
gen ongevallen, die tijdens de les zijn leer
lingen zouden overkomen, doch de verze
keringsmaatschappij weigerde de schade
uit te betalen, omdat zij meende dat de
leraar niet verantwoordelijk kon worden
gesteld.
De vader van de getroffen leerling be
gon toen een proces tegen de gemeente en
vroeg f 20.000 schadevergoeding. De recht
bank oordeelde echter, dat er ten aanzien
van de leraar geen ongeoorloofde wijze van
handelen is geweest en ontzegde eiser zijn
vordering. Het hof heeft thans dit vonnis
bekrachtigd.
Met de volgende schepen kan zeepost
worden verzonden. De data, waarop de
correspondentie uiterlijk ter post moet zijn
bezorgd, staan achter de naam van het
schip vermeld.
Argentinië: m.s. „17de Octobre", 14
ianuari; Australië: m.s. „Johan van Olden-
barnevelt", 9 januari en s.s. „Arcadia", 14
januari; Brazilië: s.s. „17de Octobre", 14
januari; Canada: m.s. „Seven Seas", 9
januari; s.s. „Arnedijk", 11 januari; Chili:
via New York, 12 januari; Ned. Antillen:
m.s. „Oberon", 10 januari; s.s. „Baarn", 12
januari; Suriname: m.s. „Castor", 11
januari; Unie van Zuid-Afrika en Z.W.
Afrika: m.s. „Jagersfontein", 10 januari;
m.s. „Stirling Castle", 14 januari.
Inlichtingen betreffende de verzendings
data van postpakketten geven de post
kantoren.
SIBELIUS -MEDAILLE
Aan de componist Igor Strawinski is
woensdag de naar Jan Sibelius genoemde
gouden médaille en een prachtige met de
hand gedrukte oorkonde overhandigd door
de Finse Culturele Stichting.
In de oorkonde staat dat Strawinski's
muziek „de krachtige en tumultueuze geest
van onze tijd weerspiegelt".
