Nescafe ..<tèt Is koffie!
Werk van Freek van den Berg
in het Huis Van Looy
BOEBOEMA OP REIS
Zie Boven:
Meetkunde met Mercurius
minder mooi
Tante Aggie
houdt vol
"Brieven aan
de redactie
Verkoop van huizen
Prijswinnaars van hobby
wedstrijden
Onaanvaardbaar recital
Stille tocht naar
Erebegraafplaats
Nico de Jong ten grave
gedragen
Dronken man bedreigde
zijn schoonvader
Ir. E. van Konijnenburg
overleden
Oud-hoofdingenieur
directeur van de
Rijkswaterstaat
Gedeeltelijke revisie van
proces tegen kamp
leider Röhrig
Examens
V
Jehova Getuige weigert
burgerlijke dienstplicht
Drie jaar geëist tegen
Amsterdamse inbrekers
*0
Twee lezingen over
vrije opvoedkunst
Britse onderscheiding voor
jhr. dr. Quarles van Ufford
FEUILLETON
door Doris Miles Disney
WOENSDAG 2 MEI 1956
In „Het Huis Van Looy" wordt tot 13 mei
werk van de schilder Freek van den Berg
tentoongesteld. Men mag hem nog tot de
jongeren rekenen. Het zou me verbazen als
hij de veertig al bereikt had. Na die leef
tijd pleegt men zo langzamerhand meer
van „tijdgenoten" te gaan spreken. Een
jongere in ieder geval toont Van den Berg
zich in zijn werk en het ziet er naar uit dat
dit nog wel enige tijd, langere tijd mis
schien, het geval zal zijn. Hij is een enthou
siast, vitaal en soms misschien ietwat naïef
optimistisch mens. De manier, waarop hij
zijn materiaal gebruikt, leert ons dat hij
echt van het schilderen houdt. Hij is anders
dan zij, die zich tot het schilderen gedre
ven voelen om in de eerste plaats te getui
gen van iets en het werk niet altijd als een
genot ondergaan.
Van den Berg, die het gelijk velen zijner
generatiegenoten niet gemakkelijk heeft
gehad, wleet echter goed dat hij, wil hij een
bestaansrecht als kunstenaar waar maken,
iets te vertellen zal moeten hébben dat van
hem persoonlijk is, waarmee hij zich onder
scheidt van wat vóór hem was of naast
hem bestaat. Hoezeer hij op zoek is naar
een eigen wijze van vertellen blijkt uit de
stijlverschillen van zijn doeken. Maar ook
al zal hij tot een eigen wijze van vertellen
gekomen zijn, dan kan dit niet bereikt zijn
zonder dat hij iets te vertellen heeft gehad.
Dit laatste lijkt nu dan wel het geval bij
schilderijen met kinderen, op zo aantrek
kelijke wijize gezien. Men kan nog enige
invloed in enkele van deze doeken van Van
Dongen bespeuren. In zijn lust tot schil
deren heeft Van den Berg zich onder meer
door deze meester laten leiden. Op deze
wijze kan hij zo plezierig zijn lust botvie
ren. Zijn enthousiasme belemmerde enige
tijd een zekere zelfcritiek. Thans lijkt me
deze invloed wel voldoende verwerkt tot
iets persoonlijks. Maar nóg legt hij zich
toch iets te spoedig neer bij het verwor
vene en ware enige twijfel daaromtrent op
zijn plaats om het al te handige, dat doet
denken aan de manier van uitvoeren van
sommige reclametekenaars, uit het werk
te houden.
Zoals die schilderijen met kinderen
nu worden voorgedragen, hebben ze iets
van vergrote illustraties. Het illustratieve
ligt Van den Berg blijkens zijn grafiek
trouwens wel.
Expressionisten hebben op hem ook in
vloed gehad. Hij heeft die invloed gezocht,
omdat hij weet dat het expressionisme een
beweging is van hen, die vóór alles wensen
te getuigen van iets. We hebben dit al meer
gezien en maar al te vaak wordt het mid
del, de uitdrukkingswijze, tot doel. Van
ADVERTENTIE
JONGENS REGENJASSEN
Gen. Cronjéstr. 40-44 - Haarlem - Tel. 15438
Rozenprieelstraat 70, Haarlem f 1900, J. W.
G. Anschütz qq.; Spaarnrijkstraat 8 en
Rechthuisstraat 2, Haarlem, Rechthuisstraat
4 zw. en rd. Haarlem f29.950, N. N.; Kerk-
laan 133, Heemstede f 14.010, A. M. Smit qq.;
van Marumstraat 28, 30 zw. en rd, Haarlem
f7110, J. W. G. Anschütz qq; Kerklaan 57,
Heemstede f13.900. N.N.; Floresstraat 27,
Haarlem f 8000, J. G. van Lit; Bos en Vaart
straat 31. Haarlem f 14:300, J. Th. W. Fibbe
qq.; Soendastraat 36, Haarlem f5500, J. C.
Demoitié; Zocherstraat 16, Haarlem, niet ge
veild; Rijksstraatweg 406, Haarlem f 10.105,
mej. G. M. Visser; Amsterdamsevaart, Haar-
lemmerliede (grasland) f 4884, L. A. van Elk
c.s.; Iepenstraat 15, Haarlem f8200, J. G. van
Lit; Verspronckweg 46, Haarlem, niet geveild
Freek van den Berg: „Stad bij avond".
den Bergs enthousiasme, zijn haast soms,
voorkomt dan een te grote concentratie op
het middel alléén. Echter heeft hij toch
vooral nodig een aanleiding tot een schil
derij, die hem enigermate beet pakt. En dat
doet het meest de persoonlijkheid van een
ander met wie hij geconfronteerd wordt. Zo
komt hij me interessanter voor in portret
ten dan in interieurs, stillevens of land
schappen. Van het laatste onderwerp trof
fen we overigens toch enige aantrekkelijke
zaken. Wat meer bedwongenheid, van bui
ten af veroorzaakt of van binnen uit ge
voeld lijkt me voor Van den Berg een nood
zaak. Als hij zijn enthousiasme zelf moei
lijk kan beteugelen, zal hij onderwerpen
moeten aanpakken, die hem enige moeite
geven in die zin, dat hij meer nog tot besef
komt van eigen persoonlijkheid.
BOB BUYS
Op 5, 6 en 7 april werden in de Vondel
school in Aerdenhout drie hobbydagen ge
houden, georganiseerd in de gezamenlijke
actie van de werkgroep Vrijetijdsbeste
ding, de stichting ter bevordering van het
hobbywerk in Nederland en het jeugdblad
„Ahoi". Hieraan waren voor de bezoekers
verscheidene wedstrijden verbonden.. De
prijswinnaars zijn thans door de wedstrijd
commissie bekend gemaakt.
De eerste prijs-winnaars zijn;
Wedstrijd houtkennis; Ben Evers, Joh.
Wagenaarl. 52, Heemstede; kleuren-wed-
strijd; Peter v. Buren, Verspronckweg 13,
Haarlem; radio-wedstrijd: Ineke Beets,
Oranje Nassaulaan 91, Överveen; mecca
no-wedstrijd: U. Bijvoet, Hendrik Roozen-
laan 13, Haarlem; hobby-wedstrijd: Nol
Lindeman, Charlotte Bourbonl. 20, Sant
poort; tekenwedstrijd: Rob de Bakker, Hof
van Egmond 42, Haarlem.
Herdenkingssamenkomst
in de Grote Kerk
De heer J. R. P. Crasborn uit Heerlen,
die vrijdagavond 4 mei in de Grote Kerk
tijdens een herdenkingsbijeenkomst het
woord zou voeren, is verhinderd. In zijn
plaats zal dr. G. Snijders, Hervormd pre
dikant te Haarlem, het woord voeren.
De alt Bep van Leuven, die zaterdag in
de aula van het Stedelijk Gymnasium te
Haarlem tezamen met de pianiste Anneke
Mes een voordrachtavond gaf, kan zich
verheugen in het bezit van een mooi getim-
breerde stem, die zij in menig opzicht al
voldoende beheerst. Maar voor het geven
van een liederenavond, waarop haar optre
den eigenlijk neerkwam, is meer nodig dan
alleen een mooiklinkende stem. Aria's als
„In Deine Hande" van J. S. Bach of „Dig-
nare o. Domine" en „Er ward verschmahet"
van G. F. Handel kunnen niet zingend op
gezegd worden als een schoolrijmpje. En
evenmin worden Schuberts liederen als
„Der Wegweiser" en „Liebesbotschaft" of
„Liebe schwarmtauf allen Wegen" met een
dergelijke interpretatie artistiek gediend.
Van de liederen van Brahms en Wolf, die
Bep van Leuven na de pauze zong, moet
ik in dezelfde zin gewage/i, evenals van de
begeleidingen, die Anneke Mes op de kwa
lijk gestemde vleugel speelde. Wanneer
Bep van Leuven niet openstaat voor de in
spiratie van het ogenblik, zal zij ter dege
expressie moeten gaan oefenen, wil zij tot
een verantwoorde voordracht komen.
Anneke Mes liet zich ook als soliste met
werken van J. S. Bach, W. A. Mozart en
Béla Bartók horen. Haar spel had enige
verdienste, maar voor een openbaar concert
stond het niet op een aanvaardbaar peil.
P. ZWAANSWIJK.
In het wijde, ongerepte duinlandschap':
tussen Haarlem en het strand ligt op
Bloemendaalse grond, zichtbaar van de f
Zeeweg af, de Erebegraafplaats. Deï
Nederlandse vlag staat er strak in de
zeewind boven de graven. Dicht aaneen
gerijd als bij de strijd in hun laatste
jaren, liggen hier de verzetslieden. Na-
men en data vormen er de basis van f
wat het Nederlandse volk niet vergeten
mag.
Op de avond van 4 mei gaat langs de j
Zeeweg weer de stille tocht van de hon
derden, voor wie het verzet en de be- j:
vrijding tot de grote waarden van hun
leven in vrijheid behoren, en van jonge-
ren, aan wie zij dit besef overdragen.
De Erebegraafplaats heeft zijn plaats
gevonden op Bloemendaalse grond.
Mgge de Bloemendaalse bevolking enj
zeker de Bloemendaalse jeugd het zich s
een ereplicht achten zich in groten ge-
tale aan te sluiten bij de stille tocht
om de plaats in te nemen van de dui-
zenden, die hier slechts in hun gedach
ten bij kunnen zijn.
PEEREBOOM VOLLER,
burgemeester van Bloemendaal.
XXXXXXXDOOOOOOOOOOOOOOOCXXXDOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
Op de begraafplaats „Croos.wijk" te Rot
terdam is dinsdag het stoffelijk overschot
ter aarde besteld van de toneelspeler Nico
P! de Jong, die onder meer deel uitmaakte
van de hoorspelkern van de Nederlandse
Radio Unie.
De leider van de hoorspelafdeling van de
N.R.U., de heer Constant van Kerkhoven,
sprak mede namens de programma
commissaris en -directeur een woord van
afscheid.
De regisseur van de AVRO, Kommer
Kleyn, sprak een woord van persoonlijke
herdenking. „De kunst van een toneelspeler
is een dienende en dat heeft Nico de Jong
altijd begrepen", zei hij. Hij noemde Nico
de Jong een markante persoonlijkheid,
wiens stem 25 jaar in de huiskamers heeft
geklonken.
Voorts spraken nog de heer D. Verel, re
gisseur van de N.C.R.V., de acteur Jan van
Ees en namens de Koninklijke Rederijkers
kamer „Inter Amicos" te Dordrecht de heer
W. P. E. Looman. Nico de Jong was regis
seur van deze vereniging.
De 42-jarige metselaar J. J. D. uit Soest,
die met zijn vrouw en vier kinderen in
woonde bij zijn schoonvader in Baarn, is
door het gerechtshof te Amsterdam in
hoger beroep veroordeeld tot tien maanden
gevangenisstraf met aftrek. Het hof be
paalde voorts, dat van het resterende ge
deelte (iets minder dan vier maanden, want
de metselaar is al gedetineerd sedert 22
oktober) drie maanden voorwaardelijk zul
len zijn met een proeftijd van drie jaar
onder toezicht van de reclassering.
De metselaar had op zaterdagavond 22
oktober in dronkenschap zijn 70-jarige
schoonvader bedreigd. Hij kon de oude
man, die zich in zijn slaapkamer had op
gesloten, niet bereiken,. Wel sloeg hij" met
een stok een ruitje van de deur in en trapte
de panelen kapot, maar twee agenten snel
den op het hulpgeroep van de oude man
het huis binnen en arresteerden de dronken
metc-.laar.
Ir. E. van Konijnenburg, oud-hoofdin
genieur van de rijkswaterstaat, voorzitter
van de Nederlands-Egyptische Kamer van
Koophandel, is na een kortstondige ziekte
in de ouderdom van 86 jaar in Den Haag
overleden. De begrafenis is reeds geschied.
Ir. Van Konijnenburg nam op water
bouwkundig gebied zowel in Nederland
als in het buitenland een vooraanstaande
plaats in. Hij schreef onder meer „De
scheepsbouw vanaf haar oorsprong", dat
nog steeds als een standaardwerk op dit
gebied geldt. Een andere bekende publika-
tie van zijn hand is het in 1905 verschenen
boek „Scheiding van Maas en Waal".
In 1906 werd ir. Van Konijnenburg be
noemd tot lid van de Nederlands-Belgische
commissie voor kanalisatie van de Maas.
Zijn ontwerp tot kanalisatie van de Maas,
het plan voor een kanaal WessumNe-
derweert alsmede het ontwerp voor het
Maas-Waal kanaal hebben tot grondslag
gediend voor de waterbouwkundige onder
handelingen tussen Nederland en België
in de jaren 1911 en 1912.
Op i maart 1914 verkreeg ir. Van Ko
nijnenburg verlof uit 's rijksdienst. Hij
werd benoemd tot directeur van de Neder
landse aannemersfirma Bos en Heyblom
bij de Suezkanaal-maatschappij in Egypte.
Onder zijn leiding werden de plannen tot
verdieping en verbreding van het Suezka-
naal ter hand genomen.
In 1925 maakte ir. Van Konijnenburg
plannen ter overbrugging van de Maas te
Maastricht. Deze sloten aan bij de oude
Romeinse brug en zijn nadien uitgevoerd.
Voor het uitbrengen van technische ad
viezen voor verbetering van de bevaar
baarheid van de Donau en het voorkomen
van de verzanding van de haven van Con-
stanza vertoefde de heer Van Konijnen
burg in 1929 en 1930 enige malen in Roe
menië. In 1936 werd hij voorzitter van de
Nederlands-Egyptische Kamer van Koop
handel. In deze hoedanigheid leidde hij de
grote Nederlandse tentoonstelling te Cairo
in 1938. Evenals zijn broer, de kunstschil
der Willem Adriaan van Konijnenburg,
schilderde en tekende hij. Op een exposi
tie van zijn werken kort voor de oorlog in
de kunstzaal Kleykamp waren meer dan
200 tekeningen tentoongesteld.
Op 23 mei zal voor de bijzondere straf
kamer van de rechtbank te Utrecht het
revisie-proces beginnen tegen de Duitser
P. Röhrig, eertijds leider van het gevangen
kamp Rees, waar 287 Nederlanders stier
ven. De revisie heeft betrekking op de
vraag of en in hoeverre R. verantwoorde
lijk gesteld kan worden voor de slechte
huisvestingstoestanden in het kamp en voor
zekere mishandelingen, door zijn onderge
schikten gepleegd. Niet in revisie komen de
aan R. persoonlijk ten laste gelegde geval
len van mishandeling, welke de verdachte
ook niet betwist heeft. Als verdediger zal
optreden mr. B. H. J. de Pont te Amster-
-dëóó. ïmvi.v l.l I
Nijmegen: Kandidaatsexamen Pedagogiek:
mej. E. M. J. A. Bronzwaer, Heerlen; J. J.
M. Penders, Sittard. Doctoraal examen Peda
gogiek: mej. J. C. Ideler, Nijmegen.
Die middag keek de kapitein van het schip ongerust naar de lucht; hij vertrouwde
het weer niet erg. Er kwamen wolken opzetten en dat begon er dreigend uit te zien.
„Dat kon weieens 'n flink stormpje worden!", meende hij.
De kapitein kreeg gelijk. Al heel gauw kwamen er wilde, hoge golven, waarop het
schip danste als 'n notedopje op de schuimende zee35-36
Ditmaal weer een plat-
tegrondje van het cen
trale gebied van ons pla
netenstelsel; nu ter ere
van Mercurius, die van
avond zijn grootste oos
telijke elongatie bereikt.
Met andere woorden: als
er ooit een kansje is, het
zwakke schijnsel van
deze planeet in de avond
schemering te ontdek
ken, dan deze avond, kort
na zonsondergang.
Maar anders dan bij Ve
nus, die 12 april haar
grootste oostelijke elon
gatie bereikte en daar
mee aanleiding gaf tot
een meetkundige bespie
geling hier, is de meet
kunde met Mercurius
veel minder mooi: deze
planeet, in haar nauwere
kringloop om de zon
verwijdert zich maar 21
graden van dit hemel
lichaam. (Venus 45 gra
den, drie weken geleden)
Uit de bovenste teke
ning blijkt hoe dat komt
De streeplijnen zijn de
banen van Mercurius
Venus en de aarde; de
geschetste situatie stelt
de toestand op 2 mei
voor. De hoek die de (ge
stippelde) lijnen Mercu-
rius-Aarde en Aarde-
Zon met elkaar maken,
Zo»
MEKCUKIUS
,VtMU»
i
1
'A
bereikt die avond zijn
grootste waarde. Alle
drie de planeten bewe
gen van links naar rechts
in die banen, dus tegen
de wijzers van de klok
in. Mercurius zal in de
komende weken de ajar-
de ietwat naderen, maar
tegelijkertijd komt hij,
•M
HORIZON
.Z
van de aarde af gezien,
zo dicht in de buurt van
de zon terecht dat zijn
schijnsel in het zonlicht
teloor gaat.
Zelfs al is de zon al on
der, zoals in de onderste
tekening in beeld is ge
bracht. U ziet daar de
baan van de zon langs de
hemel (de ecliptica), de
zon zelf is al onder de
horizon. Venus, ver ge
noeg oostelijk links)
van de zon, schittert hel
der. Mercurius, lager bo
ven de kim, is veel moei
lijker te vinden; het is
daar nog bijna daglicht.
Uit de bovenste tekening
blijkt bovendien nog dat
Venus aanzienlijk dich
ter bij de aarde staat dan
Mercurius en dus ge
makkelijker te zien is.
En tenslotte komt er
nog bij dat Venus veel
groter is; Venus en Mer
curius verhouden zich
ongeveer als kers en
kersepit.
Toch lukt het u mis
schien, Mercurius te ont
dekken. De beste kans
hebt u vrij kort na zons-
ondergang.
G. v. W.
Voor de Alkmaarse rechtbank heeft te
recht gestaan de 21-jarige bankbediende
R. K. uit Castricum die, nadat hij wegens
gewetensbezwaren van militaire dienst was
vrijgesteld, geen gevolg had gegeven aan
een oproep zijn burgerlijke dienstplicht te
vervullen.
K., die Getuige van Jehova is, noemde
zich een gezant van het Koninkrijk Gods,
die geen taak kon aanvaarden van enige
gezagsinstantie van een ander koninkrijk.
De officier van justitie eiste een half jaar
gevangenisstraf en een jaar rijkswerk
inrichting.
Voor de rechtbank te Amsterdam ston
den twee 23-jarige Amsterdammers terecht
aan wie tal van inbraken en diefstallen
ten laste waren gelegd. De dagvaarding
vermeldde onder meer: juwelen uit een
villa in Amsterdam-Zuid geroofd voor een
waarde van f 38.000; het kantoor van een
reclamebureau aan de N.Z. Voorburgwal
overhoop gehaald en het meubilair goed
deels vernield op zoek naar de sleutels
van de brandkast, buit f 800 en diverse
andere inbraken in Amsterdam, alle ge
pleegd in november van het vorig jaar.
De ene verdachte is al 8 maal veroor
deeld, de andere 2 maal. De een is her
haaldelijk ontvlucht uit opvoedingsge
stichten.
De officier van justitie vroeg tegen
ieder 3 jaar gevangenisstraf.
Tijdens het verhoor van de rechercheur,
die het tweetal na hun arrestatie bij het
vooronderzoek had gehoord, vroeg een van
hen deze politieman: „Als ik het goed be
grijp, dan schijnt het, dat mijn maat achter
m'n rug een deel van de juwelen heeft
verkocht, die we niet kwijt konden raken.
Is dat inderdaad zo?"
„Aan die vraag kleven wat pijnlijke
kantjes", antwoordde de rechercheur. Hij
kreeg toestemming van de president het
antwoord schuldig te blijven. De verdachte
wierp een achterdochtige blik op zijn
medeverdachte, van wie hij door een par
ketwacht was gescheiden.
In zijn requisitoir bracht de officier hul
de aan de Amsterdamse recherche, die er
in is geslaagd bijna de gehele buit aan
juwelen spoedig te achterhalen.
Uit het dossier bleek dat hoewel
slechts enkele inbraken ten laste waren
gelegd de jongens bijna iedere avond
op roof uitgingen. Zij waren tenslotte door
een nachtwaker op heterdaad betrapt.
De rechtbank zal op 15 mei uitspraak
doen.
ADVERTENTIE
DE BESTE BEREIDINGSWIJZE:
DE BESTE BEREIDINGSWIJZE:
Wanneer U Nescafé in
kopje hebt gedaan:
1. eerst kokend water erbij
het
2. dan pas suiker en melk naar
smaaK toevoegen.
Bos voot ten minste 35 koppen
f 2.45 en voot 140 f 8.85
Codeïne-vrij
respectievelijk f 2.80 en f 10.25
De Vereniging voor Vrije Opvoedkunst,
die zich ten doel stelt eraan mede te wer
ken dat het onderwijs in Nederland in
toenemende mate aangepast zal worden
aan de eisen des tijds, houdt in het gehele
land voordrachten, die als onderwerp heb
ben de vraag, welke eisen de twintigste
eeuw stelt aan de opvoeding en welk be
lang het kunstzinnig onderwijs voor onze
jeugd kan hebben.
Het eerste onderwerp zal op donderdag
3 mei in Haarlem behandeld worden door
prof. dr. B. C. J. Lievegoed, directeur van
de heilpedagogische instituten „Zonnehuis
Veltheim" en „Stenia" in Zeist en van het
Nederlands Pedagogisch Instituut voor het
Bedrijfsleven te Rotterdam.
Over „Kunst, wetenschap en moraliteit
in de opvoeding" spreekt maandag 7 mei ir.
J. van Wettum, leraar aan de „Vrije Schooi"
te Den Haag.
Beide lezingen zullen worden gehouden
in de aula van de HBS-B aan de Zijlvest
in Haarlem.
De Britse ambassadeur in Nederland, sir
Paul Mason, heeft op zijn residentie de
versierselen van de „Order of the British1
Empire" overhandigd aan jhr. dr. C. G. C.
Quarles van Ufford, commissaris der Ko
ningin in de provincie Gelderland. De
onderscheiding is verleend als erkenning
voor de verdiensten van jhr. Quarles van
Ufford bij het bevorderen van de goede
verstandhouding tussen Nederland en
Engeland, in het bijzonder door zijn be
moeiingen met de pelgrimages naar Arn
hem en de Airborne-herdenkingen.
De plechtigheid werd onder meer bijge
woond door de minister van Buitenlandse
Zaken en mevrouw Beyen en door "ver
tegenwoordigers van het Nederlands Oor-
logsgravencomité.
(Verkort weergegeven)
Jungschlager. Ik vraag me af, of het nu
niet eens uit moet zijn met het Jungschla-
gergesol: Vlaggen halfstok, monument in
Maastricht, straat in Zandvoort, bijeen
komst waar een onzer bekende staatslie
den het woord voert, met vette letters de
zeer belangrijke mededeling in de krant,
dat de zoon van de heer J. 3 weken verlof
gekregen heeft enzovoort. En dan komt
een Deense krant ons vertellen, dat J. een
nationale held is.
Ik kan dit laatste niet inzien; ik zie hem
alleen als een zeer beklagenswaardig
slachtoffer van het omdraaien van de rol
len in Indonesië.
Hier in Nederland zitten we doodrustig
aldoor deze jonge republiek te irriteren,
maar onze landgenoten, die daar nog hun
werk hebben, zullen de klappen moeten
opvangen. G. A. BREIJER
ii
Dennis was een en al geduld. „Dat was
de naam, die hij u opgaf, juffrouw Scan-
Ion," zei hij vriendelijk. „Maar we weten
daardoor niet, waar hij vandaan kwam en
welke familiebetrekkingen er zijn, die zijn
lijk kunnen opeisen."
„O, die arme man," zuchtte Aggie, „hij
ligt daar maar eenzaam en verlaten in het
lijkenhuisje en niemand stort een traan om
hem of denkt erover hem een behoorlijke
begrafenis te geven."
„Hoe zal hij begraven worden, als nie
mand aanspraak op het lijk maakt?" wilde
Kate weten.
„Dan zorgt de gemeente ervoor," ant
woordde Dennis. t
„Ik vraag me af, of hij katholiek was,
zei Aggie. „Zo ja, dan zou het een schande
zijn, als hij zonder meer onder de grond
gestopt werd. Er zou dan een mis voor hem
moeten worden gehouden."
„Nee, tante Aggie, hij was niet katho
liek!" zei Teresa. „Hij ging niet naar de
kerk die paar zondagen dat hij hier was."
„Hoe weet je dat?"' vroeg Kate. „Heb je
zijn gangen nagegaan?"
„Lieve tante Kate, hij wist dat wij
katholiek zijn. Als hij katholiek was ge
weest, wat was dan logischer dan dat hij
ons had gevraagd, waar zich de dichtstbij
zijnde katholieke kerk bevond!"
„Misschien heeft hij dat ergens anders
gevraagd," zei Aggie.
„Waarom niet?" Aggie keek haar nichtje
afkeurend aan. „Er zijn heel wat vrome
mannen, die trouw op zondag naar de mis
gaan, en toch graag een glaasje van het
een of ander drinken. Misschien heeft
meneer Lovejoy inderdaad in een café naar
de mis geïnformeerd."
Teresa gaf het op en zweeg. Dennis, die
het gesprek geamuseerd had gevolgd, kwam
voorzichtig tussenbeide. „Dit herinnert mij
eraan te vragen, waar meneer Lovejoy zo
nu en dan een een glaasjebier dronk,"
zei hij.
„Ja, een glaasje bier, dat zal het geweest
zijn, dat hij meestal dronk," zei Aggie
peinzend en in haar onschuld hierop on
middellijk ingaand. „Er zijn vlak in de
buurt drie a vier behoorlijke eafé's."
„Er is ook de „Mahoney Bar" op de hoek
van Wilson Street," vulde Teresa aan. Op
nieuw wisselden Dennis en zij een glim
lach en de jonge rechercheur nam zich voor
om het allereerst naar genoemde bar te
gaan voor inlichtingen.
„Ik zal hier en daar wel eens navraag
doen," zei hij. „Misschien levert het nog
wat nieuws op."
Hij stond op. Hij vond het jammer te
moeten vertrekken, maar er was hier thans
niets meer te doen. Teresa nogmaals aan
kijkend, prees hij zich gelukkig dat hij
ambtshalve hier nog wel eens terug zou
moeten komen. Hij zou haar dus stellig nog
wel vaker zien
Hij wendde zich tot de oude dames. „Ik
wil graag nog een onderhoud hebben met
uw andere huurders', zei hij.
„Wat vervelend, dat zij ermee lastig ge
vallen moeten worden", zei Kate. „Ze had
den eigenlijk niets met hem te maken."
„Toch zal ik met hen moeten spreken",
hield Dennis vol. „Waarschijnlijk zal ik hen
vanavond wel thuistreffen?"
Diep in zijn hart hoopte hij, dat ze er
dan niet allemaal zouden zijn. Dan was er
een reden om nog eens terug te komen
Toen hij vertrokken was, zei Kate: „Hij
leek me een aardige jongeman."
„Met een naam als Dennis Callaham kan
het eigenlijk ook moeilijk anders", merkte
haar nichtje spottend op.
Kate keek haar verwonderd aan. „Hoe
weet je zijn voornaam? Ik geloof niet, dat
die genoemd werd in jouw bijzijn."
Teresa wendde zich af om de blos, die
op haar wangen kwam te verbergen.
„Eén van die knapen sprak hem aan met
Dennis", antwoordde ze.
Kate en Aggie keken haar vragend aan.
En vervolgens wisselden de zusters een blik
vol verstandhouding.
V
„En dan te bedenken, dat ik er niet was",
riep juffrouw Gilchrist voor de zoveelste
keer uit, nadat men haar alles over het af
schuwelijke voorval had verteld. „Dat ik
daar rustig kinderkleren stond te verkopen
terwijl.Ze schudde haar hoofd. Ze kon
haar gevoelens niet goed onder woorden
brengen.
Ze was zo juist van haar werk thuis ge
komen, na in Jade Tea Shop snel wat ge
geten te hebben. Onderweg naar huis had
ze de krant nog niet gezien. Toen Kate haar
bij haar thuiskomst in de keuken riep, om
het verhaal te vertellen, was het voor het
eerst dat ervan hoorde. Kate, Aggie en
Teresa zaten om de tafel en juffrouw Gil
christ voegde zich, op niets verdacht, bij
hen. „Ja, ik wil graag een kopje thee, voor
dat ik naar mijn kamer ga," zei ze vol
erkentelijkheid. Teresa sloeg haar gade en
moest denken aan tante Kate's vergelijking
van juffrouw Gilchrist met een geplukte
eend. Sinds haar kinderjaren had Teresa
haar nooit anders kunnen zienDie
vreemde lange hals en die uitstekende grote
neus! Ze luisterde vaag naar het verslag,
dat tante Kate, aangevuld door tante Aggie,
uitbracht.
„Rechercheur Callaham komt vanavond
terug om alle bewoners van dit huis te
ondervragen", zei Kate tenslotte,
„Allemensen" riep juffrouw Gilchrist ont
hutst uit. „Ik sterf van angst als zo'n politie
man me aan de tand gaat voelen. Ik kan
hem echt niets vertellen. Ik heb nauwelijks
een woord met meneer Lovejoy gewisseld.
Alleen „goedenmorgen" en goedenavond",
in het voorbijgaan. Ik kan er echter niet
over uit, dat hem zo iets vreselijks moest
overkomen! Iemand die onder hetzelfde dak
als ik woont en die daar uit het raam tui
melt, terwijl ik rustig lig te slapenIk
heb niets gehoord! Je zou verwachten, dat
hij gegild had zelfs al had hijwat ge
dronken:"
„Hij had heel weinig gedronken," rea
geerde Aggie onmiddellijk op venijnige
toon. „Ik heb dat ook tegen de politie ge
zegd, maar ze luisternn nauwelijks naar je.
Ze behandelden me, alsof ik een vervelende
oude zeurpiet was."
Juffrouw Gilchrist knikte vol medeleven.
Ze las nogmaals het krantenverslag over
meneer Lovejoy's door. Het stond op de
voorpagina, maar het nam niet erg veel
plaats in beslag. Hij had geen naam, die
„nieuws" betekende. Hij was een arme on
bekende man, die toevallig twee weken ge
leden in Somerset was aangeland, daar zijn
intrek had genomen in een goedkoop pen
sion en uit het raam vallend zijn nek had
gebroken.Het ergste was de toevoeging
„De politie is van oordeel dat de heer Love
joy onder invloed van sterke drank was,
toen hij uit het raam viel."
Toen de krant thuis bezorgd was en Kate
deze woorden gelezen had, was ze beurte
lings vuurrood en lijkbleek geworden. Dit
was het vernederendste, dat haar tot dus
ver was overkomen: de naam van haar
pension werd hierdoor omlaag gehaald.
Ze zouden hun broodwinning verliezen en
het huis moeten verlaten, dacht ze drama
tisch. En het was allemaal de schuld van
Aggie, die nooit haar mond kon houpden.
Aggie vond haar zuster heel unfair, maar
zweeg.
Kate was uitgevallen: „Als ik er maar
geweest was, die dag dat hij naar de kamer
kwam kijken.Ik zou hem nooit geac
cepteerd hebben. Maar jij mist elk critisch
oordeel! Jij neemt iedereen!' Aggie was
blijven zwijgen. Als Kate zo bezig was, was
het maar het beste om niets terug te zeggen.
Na enige tijd werd Kate weer genaakbaar
en toen jufrouw Gilchrist zich bij hen voeg
de, was ze zelfs vriendelijk. „Hoe laat ver
wacht u de politie vanavond?" informeerde
juffrouw Gilchrist. „Ik kan me niet voor
stellen, hoe zo'n ondervraging zal zijn."
Kate knipoogde even in de richting van
Teresa en merkte op: „Misschien zal nog
een kopje thee u sterk genoeg maken om het
verhoor te doorstaan."
Enkele ogenblikken later meldde Dénnis
Callaham zich aan. Teresa deed hem open.
Ze liet hem in de salon en draaide het licht
aan. „Gaat u zitten meneer Callaham", zei
ze vriendelijk. „Ik zal juffrouw Gilchrist
even waarschuwen. Dan kunt u met haar
beginnen."
„Dank u, juffrouw Martel".
Teresa voelde zich blij verrast, dat hij
haar naam nog wist. Hij had haar naam die
morgen slechts één keer gehoord, maar hij
was hem niet vergeten.
(Wordt vervolgd).
